Wat kun je niet waarderen? #Miljard+3

[snoopy]

Andere schoenen dan?

Kleine tenen zijn irritante plekken voor blaren

Ik heb per direct nieuwe schoenen gekocht inderdaad . Die zitten prima. Maar ja, kennelijk was die blaar weer gewoon opnieuw gekomen ofzo . Terwijl deze schoenen totaal niet knellen.

[Edelweiss]

Dat die klote computer vandaag zo sloom doet

[Daboman]

Slecht weer. Vooral als ik buiten ben.

[Little Phoebe]

Door de regen naar werk rijden

[Edelweiss]

Stomme klote google doet *&^&%$%^%^)_

[fizzle-fluffy]

Dat ik niemand heb om te bellen als ik me over bepaalde dingen kut voel

Bruno Mars. Met z'n I'd jump in front of a train for ya. Dééd-ie dat maar.

Gnork schreef:

Bruno Mars. Met z'n I'd jump in front of a train for ya. Dééd-ie dat maar.

Ik ben het hier echt ZO mee eens.

Maar ik kwam hier om te zeggen dat ik het niet waardeer dat mijn achternaam gemuteerd wordt in de transcriptie. Hij is Russisch-Nederlands al dramatisch gemuteerd, maar nu gaan ze het Nederlands-Russisch nog veel naarder doen. Ik had een nieuwe, betere, gave-toffe, natuurlijke spelling verzonnen, maar nu hebben ze van een a 'èj' gemaakt (waarom? Is dat Engels? Ik ben niet Engels!) en een zachtteken gemuteerd en en en.

Dat ik op pasfoto's altijd sta als een kwaadaardige Poolse met flaporen. >:-(

[snoopy]

Blugh, chagrijnig antwoord van mensen van het stadsdeel. En dat op een heel normale vraag volgens mij

Mijn pizza, die extreem drassig en goor was de topping gleed er gewoon vanaf. Normaal zijn die Ristorante pizza's wel ok.

[Noedelhap]

Wat is Illustrator toch een vertieft boutprogramma

Selecteer ik met de eyedropper een kleur, is het een heel andere kleur dan het zou moeten zijn!

Apple.

[Edelweiss]

Mijn rooster

zie maar:

http://www.t-atrium.nl/Roosters/Roos...la_M_1_H3B.htm

[snoopy]

Keelpijn

God niks is vreselijker om de dag mee te beginnen dan het geluid van een stofzuiger als je net wakker bent.

De IND. Het is zo'n ellendige organisatie en ALLES is belachelijk duur en je moet er heel lang op wachten. En ik waardeer het ook niet dat ik op de IND altijd veel bozer wordt dan op andere organisaties die ook duur en langzaam zijn. Maar echt, al het geld dat onze importargentijn moet betalen...

[Little Phoebe]

Dat ik alleen maar over werk gerelateerde dingen kan dromen de laatste tijd.

[Chick Rock]

Grmbldnk,a hf,gf net een heel uitgebreid profiel aangemaakt op een site, heb ik per ongeluk een verkeerd mailadres ingevuld waar het password naartoe is gestuurd en kan ik nu dus op geen enkele manier op dat profiel komen. DAMN.

[Chick Rock]

Ah, geregeld .

[Severus]

Mijn KUTZUS en haar KUTVRIEND. Waarom? Omdat ze twee weken geleden een puppy hebben gekocht (voor ruim € 500,-) en deze binnenkort weer gaan wegdoen.

Hele verhaal:

Spoiler

Oké, dus mijn (middelste) zus is al vanaf haar 16e samen met haar vriend. Nu zijn ze respectievelijk 25 en 27 jaar oud, en wonen ze al zo'n 2 jaar samen in een flat. Zij is universitair geschoold en werkt al (met kinderen, nota bene) en hij studeert nog (HBO-opleiding maatschappelijk werk). Ongeveer 3 weken geleden kwamen ze terug van hun vakantie in Kroatië (zijn geboorteland), en een paar dagen daarna (op donderdag 11 augustus) zijn ze naar een kennel in België gereden en hebben ze daar voor ruim € 500,- een puppy gekocht. Dit was voor ons allemaal een complete verrassing, want ze hadden niemand verteld dat ze op zoek waren naar een hondje. Het is een Cavalier King Charles-spaniël en ziet er min of meer zo uit: klik. Ze hebben hem Luka genoemd. De afspraak die mijn zus met haar vriend had gemaakt, is dat hij voorlopig vooral voor Luka zou zorgen, omdat hij nog studeert en dus overdag meer tijd voor de pup heeft dan zij (bovendien ligt de hogeschool op een steenworp afstand van hun flat, dus hij kan dan gemakkelijk even tussendoor Luka uitlaten).

Toen ze de puppy net hadden, hebben ze hem weinig tijd gegeven om te laten wennen. Ze zijn meteen naar mijn ouders toe gereden om hem aan hen te laten zien, en de volgende dag zijn ze met Luka naar zijn ouders geweest en de dag daarna kwamen ze ook nog eens met hem bij mij langs. Kortom: dat hondje heeft in korte tijd veel stimuli te verwerken gekregen. Mede hierdoor ging hij 's nachts janken, wat mijn zus en haar vriend uiteraard wakker hield (bovendien waren ze erg bang voor eventuele klachten van hun buren). Daarnaast is de pup nog niet zindelijk, wat betekent dat ze af en toe zijn urine en ontlasting moesten opruimen, en dat vonden ze toch veel werk. Vooral de vriend van mijn zus, die smetvrees heeft en daardoor bijvoorbeeld meerdere keren op een dag de hele vloer van de woonkamer gaat dweilen nadat Luka een ongelukje heeft gehad.

Uiteindelijk werd dit mijn zus allemaal te veel, want slaapgebrek kan zij eigenlijk niet echt hebben (vanwege epilepsie) en ze had daarnaast ook nog stress op haar werk. Met als gevolg: op dezelfde dag dat ik Luka had gezien, hebben ze hem 's avonds naar mijn ouders toegebracht. Dit was 2 dagen nadat ze Luka hadden gekocht! Aanvankelijk was het de bedoeling dat Luka het weekend bij hen zou blijven, zodat mijn zus slaap kon inhalen en in alle rust kon werken aan belangrijke verslagen/rapporten die ze maandag moest inleveren. Op maandag zouden ze hem dan weer komen ophalen. Ze dachten dat Luka tegen die tijd wel wat gekalmeerd zou zijn, en 's nachts niet meer zou janken.

Wonderwel heeft Luka gedurende dat hele weekend bij mijn ouders geen enkele keer 's nachts gejankt. Ook met de ongelukjes viel het reuze mee, dat zal wel zijn omdat het daar rustiger was voor de hond en ze hem bovendien vast iets vaker naar buiten hebben gedaan (mijn ouders wonen op een boerderij, dus daar is ook alle ruimte voor een hond).

Echter, maandag kwam en ging. Om de één of andere reden (ik heb dat niet meer meegekregen, geloof ik) hebben ze Luka bijna de rest van de week bij mijn ouders gelaten. Pas op donderdag (18 augustus) hebben ze hem opgehaald, maar hebben ze Luka de volgende dag weer teruggebracht omdat er die vrijdag een familie-etentje was en ze de hond niet alleen thuis wilden laten. Anders gezegd: ze wilden hem niet alleen bij hén thuis laten, want ze waren bang dat hij dan de hele tijd zou janken en dit de buren zou gaan storen. Het was echter vrij laat geworden met dat etentje, waardoor Luka uiteindelijk de nacht heeft doorgebracht bij mijn ouders.

Die zaterdag (dat was dus afgelopen weekend) ging ik weer op bezoek bij mijn ouders, zoals ik vrijwel iedere zaterdag doe. Mijn zus doet dat ook vrijwel iedere zaterdag, dus ik heb zowel haar als Luka kunnen zien. Wat mijn moeder betrof, was het de bedoeling dat mijn zus - aan het eind van haar bezoek - Luka weer mee zou nemen. Het leek er echter sterk op dat mijn zus er op had gerekend om hem nog even bij haar te laten, want ze bleek geen mandje bij zich te hebben (waarin ze Luka normaal in de auto vervoert). Ze had dat niet zo gezegd, maar toen ze mijn moeder aan mij had horen vertellen dat Luka vanavond weer naar huis zou gaan, wist ze hoe laat het was en heeft ze hem dus maar meegenomen. Hij moest toen voorin op de grond zitten, maar uiteraard sprong hij af en toe toch op de stoel, dus mijn zus heeft wel even een onhandig ritje naar huis gehad.

Toen mijn zus naar huis was, heeft mijn moeder nog naverteld met mij en heeft ze me verteld dat mijn 'schoonbroer' op vrijdagavond (na thuiskomst van het familie-etentje) had verzucht "Ah, fijn, geen hond in huis!" en dat mijn zus daar gewoon om heeft moeten lachen (en dat de volgende dag gewoon doodleuk, zonder schaamte blijkbaar, aan mijn moeder had verteld). En dat hij een paar dagen eerder al zei dat hij totaal geen gevoelens voor de hond had, dat deze hem koud liet. En dat mijn zus aanvankelijk wel graag een hondje wilde en Luka ook wilde houden, ze nu opeens een 180 draai had gemaakt en ze zegt geen moedergevoelens voor de hond te hebben (volgens mij loopt ze haar vriend gewoon achterna, want ruggegraat blijkt ze niet te hebben). Mijn moeder had zich daar erg kwaad om gemaakt, vooral om het feit dat mijn 'schoonbroer' had gezegd geen gevoelens voor de hond te hebben - ze was toen helemaal naar hun flat toe gereden (toen hij thuis was en mijn zus niet) en heeft ze hem eens goed verteld waar het op stond. Dat ze hem maar slappe was vond, en dat hij zich eens als een vent moest gedragen en eens wat verantwoordelijkheid moest tonen (hij gaf het immers al op na 2-3 dagen voor de hond te hebben gezorgd!). Hij toen zo van: "Ja, maar ik heb nooit een hond gehad, wist niet wat daar allemaal bij kwam kijken." Natuurlijk kwam hij daar niet zomaar mee weg bij mijn moeder, dus zij hebben toen ruzie gehad en sindsdien spreken mijn moeder en 'schoonbroer' niet meer met elkaar.

Ik had die zaterdag nog aan mijn zus gevraagd of ze de hond zou dumpen in een asiel, waarop ze vrij verontwaardigd reageerde en zei: "Nee, dat zou ik nooit doen! Dat vind ik zielig!" Ondertussen vroeg ze wel niet zo subtiel aan mij of ik zelf geen hond wou hebben. Toen ik zei 'nee', vroeg ze: "Waarom? Teveel verantwoordelijkheid voor je?" Ik zei "Nee, ik ben meer een kattenmens, dat weet je toch?" en toen zei zij: "Oh, ben je een káttenmens...." Toen ik dit aan mijn moeder vertelde, zei ze: "Als je had gezegd dat je wel een hond wilde hebben, dan had je Luka nu waarschijnlijk gehad."

Na die bewuste zaterdagavond heeft niemand meer iets van mijn zus en haar vriend gehoord. Tot gisteren, want toen heeft mijn zus mijn moeder gebeld en had ze verteld dat haar vriend Luka op Marktplaats had gezet. W.T.F?!?! Mijn moeder heeft dit toen aan mijn andere (jongste) zus verteld, die toen besloten heeft om Luka maar te adopteren. Eigenlijk heeft ze geen tijd voor Luka (ze is praktisch single, heeft een voltijdbaan én heeft al een hond van 2 jaar), maar ze vindt het zó zielig voor Luka en dus heeft ze maar besloten om hem in huis te nemen. Kortom: zij moet dus de troep opruimen die mijn zus en haar vriend hebben gemaakt. Dat wordt nog moeilijk en tijdrovend voor haar, want haar andere hond Jerome is nog te groot en zwaar voor Luka (die zou hem fysiek slopen), dus voorlopig zal ze Luka en Jerome dan gescheiden moeten houden en ze bijvoorbeeld apart moeten uitlaten.

Luka zal één dezer dagen bij mijn zus in huis komen, nu is ze nog bezig met het treffen van de nodige voorbereidingen. Ik hoop maar dat dit "Eind goed, al goed" is, want in het begin heeft mijn andere zus het ook zwaar gehad met haar hond, heeft toen ook een keer op het punt gestaan om hem weg te doen (maar dat uiteindelijk niet gedaan, waar ze nu ook blij om is). Als ze dat al had met één hond, zou het best kunnen dat dit dan weer aan de orde komt (want twee honden is immers nóg zwaarder). Het ironische is ook nog dat mijn middelste zus daar destijds heel veel commentaar op heeft gehad, maar het uiteindelijk vele malen slechter heeft gedaan met een hond dan mijn jongste zus. Mijn moeder had dat ook tegen haar gezegd: "Dan mag je nu nooit meer iets zeggen over hoe S. het met haar hond doet, want zij heeft hem al 2 jaar, en dan ook nog in haar eentje." Toen zei mijn middelste zus: "Jaja, dit zal ik nu vast wel altijd te horen gaan krijgen."

Echt, mensen... dit gaat mijn verstand te boven. Van mijn twee zussen was zij nog wel de zorgzaamste (de andere is redelijk spijkerhard), ik had nóóit gedacht dat uitgerekend zíj zó met een hond zou omgaan. We hebben altijd een hond gehad gedurende onze kindertijd, en bovendien heeft ze als volwassene nog bewuster kunnen meemaken wat er allemaal bij een hond komt kijken toen mijn ouders allebei een hond kochten (2 jaar geleden, ongeveer een jaar na de dood van onze 15-jarige hond) en later ook nog mijn jongste zus. Hoe kún je je dan nog verkijken op wat er bij een hond komt kijken? Jezus... mijn moeder had ook nog gevraagd: "Had je er wel goed over nagedacht?" Had mijn zus verteld dat ze ± een week van tevoren veel op Internet had nagelezen. Nou, dat vind ik toch een beetje weinig, hoor... beter hadden ze zichzelf meer bedenktijd gegeven, of een boek gekocht, of eens geprobeerd om tijdelijk voor de hond van iemand anders te zorgen (bijvoorbeeld een op vakantie zijnde buur). Hier heeft echt niet veel denkwerk in gezeten... en dat ook nog voor iemand die universitair geschoold is (zij).... Echt hè, jezusfuck!

[Miekje*]

Severus schreef:

Mijn KUTZUS en haar KUTVRIEND. Waarom? Omdat ze twee weken geleden een puppy hebben gekocht (voor ruim € 500,-) en deze binnenkort weer gaan wegdoen.

Hele verhaal:

Spoiler

Oké, dus mijn (middelste) zus is al vanaf haar 16e samen met haar vriend. Nu zijn ze respectievelijk 25 en 27 jaar oud, en wonen ze al zo'n 2 jaar samen in een flat. Zij is universitair geschoold en werkt al (met kinderen, nota bene) en hij studeert nog (HBO-opleiding maatschappelijk werk). Ongeveer 3 weken geleden kwamen ze terug van hun vakantie in Kroatië (zijn geboorteland), en een paar dagen daarna (op donderdag 11 augustus) zijn ze naar een kennel in België gereden en hebben ze daar voor ruim € 500,- een puppy gekocht. Dit was voor ons allemaal een complete verrassing, want ze hadden niemand verteld dat ze op zoek waren naar een hondje. Het is een Cavalier King Charles-spaniël en ziet er min of meer zo uit: klik. Ze hebben hem Luka genoemd. De afspraak die mijn zus met haar vriend had gemaakt, is dat hij voorlopig vooral voor Luka zou zorgen, omdat hij nog studeert en dus overdag meer tijd voor de pup heeft dan zij (bovendien ligt de hogeschool op een steenworp afstand van hun flat, dus hij kan dan gemakkelijk even tussendoor Luka uitlaten).

Toen ze de puppy net hadden, hebben ze hem weinig tijd gegeven om te laten wennen. Ze zijn meteen naar mijn ouders toe gereden om hem aan hen te laten zien, en de volgende dag zijn ze met Luka naar zijn ouders geweest en de dag daarna kwamen ze ook nog eens met hem bij mij langs. Kortom: dat hondje heeft in korte tijd veel stimuli te verwerken gekregen. Mede hierdoor ging hij 's nachts janken, wat mijn zus en haar vriend uiteraard wakker hield (bovendien waren ze erg bang voor eventuele klachten van hun buren). Daarnaast is de pup nog niet zindelijk, wat betekent dat ze af en toe zijn urine en ontlasting moesten opruimen, en dat vonden ze toch veel werk. Vooral de vriend van mijn zus, die smetvrees heeft en daardoor bijvoorbeeld meerdere keren op een dag de hele vloer van de woonkamer gaat dweilen nadat Luka een ongelukje heeft gehad.

Uiteindelijk werd dit mijn zus allemaal te veel, want slaapgebrek kan zij eigenlijk niet echt hebben (vanwege epilepsie) en ze had daarnaast ook nog stress op haar werk. Met als gevolg: op dezelfde dag dat ik Luka had gezien, hebben ze hem 's avonds naar mijn ouders toegebracht. Dit was 2 dagen nadat ze Luka hadden gekocht! Aanvankelijk was het de bedoeling dat Luka het weekend bij hen zou blijven, zodat mijn zus slaap kon inhalen en in alle rust kon werken aan belangrijke verslagen/rapporten die ze maandag moest inleveren. Op maandag zouden ze hem dan weer komen ophalen. Ze dachten dat Luka tegen die tijd wel wat gekalmeerd zou zijn, en 's nachts niet meer zou janken.

Wonderwel heeft Luka gedurende dat hele weekend bij mijn ouders geen enkele keer 's nachts gejankt. Ook met de ongelukjes viel het reuze mee, dat zal wel zijn omdat het daar rustiger was voor de hond en ze hem bovendien vast iets vaker naar buiten hebben gedaan (mijn ouders wonen op een boerderij, dus daar is ook alle ruimte voor een hond).

Echter, maandag kwam en ging. Om de één of andere reden (ik heb dat niet meer meegekregen, geloof ik) hebben ze Luka bijna de rest van de week bij mijn ouders gelaten. Pas op donderdag (18 augustus) hebben ze hem opgehaald, maar hebben ze Luka de volgende dag weer teruggebracht omdat er die vrijdag een familie-etentje was en ze de hond niet alleen thuis wilden laten. Anders gezegd: ze wilden hem niet alleen bij hén thuis laten, want ze waren bang dat hij dan de hele tijd zou janken en dit de buren zou gaan storen. Het was echter vrij laat geworden met dat etentje, waardoor Luka uiteindelijk de nacht heeft doorgebracht bij mijn ouders.

Die zaterdag (dat was dus afgelopen weekend) ging ik weer op bezoek bij mijn ouders, zoals ik vrijwel iedere zaterdag doe. Mijn zus doet dat ook vrijwel iedere zaterdag, dus ik heb zowel haar als Luka kunnen zien. Wat mijn moeder betrof, was het de bedoeling dat mijn zus - aan het eind van haar bezoek - Luka weer mee zou nemen. Het leek er echter sterk op dat mijn zus er op had gerekend om hem nog even bij haar te laten, want ze bleek geen mandje bij zich te hebben (waarin ze Luka normaal in de auto vervoert). Ze had dat niet zo gezegd, maar toen ze mijn moeder aan mij had horen vertellen dat Luka vanavond weer naar huis zou gaan, wist ze hoe laat het was en heeft ze hem dus maar meegenomen. Hij moest toen voorin op de grond zitten, maar uiteraard sprong hij af en toe toch op de stoel, dus mijn zus heeft wel even een onhandig ritje naar huis gehad.

Toen mijn zus naar huis was, heeft mijn moeder nog naverteld met mij en heeft ze me verteld dat mijn 'schoonbroer' op vrijdagavond (na thuiskomst van het familie-etentje) had verzucht "Ah, fijn, geen hond in huis!" en dat mijn zus daar gewoon om heeft moeten lachen (en dat de volgende dag gewoon doodleuk, zonder schaamte blijkbaar, aan mijn moeder had verteld). En dat hij een paar dagen eerder al zei dat hij totaal geen gevoelens voor de hond had, dat deze hem koud liet. En dat mijn zus aanvankelijk wel graag een hondje wilde en Luka ook wilde houden, ze nu opeens een 180 draai had gemaakt en ze zegt geen moedergevoelens voor de hond te hebben (volgens mij loopt ze haar vriend gewoon achterna, want ruggegraat blijkt ze niet te hebben). Mijn moeder had zich daar erg kwaad om gemaakt, vooral om het feit dat mijn 'schoonbroer' had gezegd geen gevoelens voor de hond te hebben - ze was toen helemaal naar hun flat toe gereden (toen hij thuis was en mijn zus niet) en heeft ze hem eens goed verteld waar het op stond. Dat ze hem maar slappe was vond, en dat hij zich eens als een vent moest gedragen en eens wat verantwoordelijkheid moest tonen (hij gaf het immers al op na 2-3 dagen voor de hond te hebben gezorgd!). Hij toen zo van: "Ja, maar ik heb nooit een hond gehad, wist niet wat daar allemaal bij kwam kijken." Natuurlijk kwam hij daar niet zomaar mee weg bij mijn moeder, dus zij hebben toen ruzie gehad en sindsdien spreken mijn moeder en 'schoonbroer' niet meer met elkaar.

Ik had die zaterdag nog aan mijn zus gevraagd of ze de hond zou dumpen in een asiel, waarop ze vrij verontwaardigd reageerde en zei: "Nee, dat zou ik nooit doen! Dat vind ik zielig!" Ondertussen vroeg ze wel niet zo subtiel aan mij of ik zelf geen hond wou hebben. Toen ik zei 'nee', vroeg ze: "Waarom? Teveel verantwoordelijkheid voor je?" Ik zei "Nee, ik ben meer een kattenmens, dat weet je toch?" en toen zei zij: "Oh, ben je een káttenmens...." Toen ik dit aan mijn moeder vertelde, zei ze: "Als je had gezegd dat je wel een hond wilde hebben, dan had je Luka nu waarschijnlijk gehad."

Na die bewuste zaterdagavond heeft niemand meer iets van mijn zus en haar vriend gehoord. Tot gisteren, want toen heeft mijn zus mijn moeder gebeld en had ze verteld dat haar vriend Luka op Marktplaats had gezet. W.T.F?!?! Mijn moeder heeft dit toen aan mijn andere (jongste) zus verteld, die toen besloten heeft om Luka maar te adopteren. Eigenlijk heeft ze geen tijd voor Luka (ze is praktisch single, heeft een voltijdbaan én heeft al een hond van 2 jaar), maar ze vindt het zó zielig voor Luka en dus heeft ze maar besloten om hem in huis te nemen. Kortom: zij moet dus de troep opruimen die mijn zus en haar vriend hebben gemaakt. Dat wordt nog moeilijk en tijdrovend voor haar, want haar andere hond Jerome is nog te groot en zwaar voor Luka (die zou hem fysiek slopen), dus voorlopig zal ze Luka en Jerome dan gescheiden moeten houden en ze bijvoorbeeld apart moeten uitlaten.

Luka zal één dezer dagen bij mijn zus in huis komen, nu is ze nog bezig met het treffen van de nodige voorbereidingen. Ik hoop maar dat dit "Eind goed, al goed" is, want in het begin heeft mijn andere zus het ook zwaar gehad met haar hond, heeft toen ook een keer op het punt gestaan om hem weg te doen (maar dat uiteindelijk niet gedaan, waar ze nu ook blij om is). Als ze dat al had met één hond, zou het best kunnen dat dit dan weer aan de orde komt (want twee honden is immers nóg zwaarder). Het ironische is ook nog dat mijn middelste zus daar destijds heel veel commentaar op heeft gehad, maar het uiteindelijk vele malen slechter heeft gedaan met een hond dan mijn jongste zus. Mijn moeder had dat ook tegen haar gezegd: "Dan mag je nu nooit meer iets zeggen over hoe S. het met haar hond doet, want zij heeft hem al 2 jaar, en dan ook nog in haar eentje." Toen zei mijn middelste zus: "Jaja, dit zal ik nu vast wel altijd te horen gaan krijgen."

Echt, mensen... dit gaat mijn verstand te boven. Van mijn twee zussen was zij nog wel de zorgzaamste (de andere is redelijk spijkerhard), ik had nóóit gedacht dat uitgerekend zíj zó met een hond zou omgaan. We hebben altijd een hond gehad gedurende onze kindertijd, en bovendien heeft ze als volwassene nog bewuster kunnen meemaken wat er allemaal bij een hond komt kijken toen mijn ouders allebei een hond kochten (2 jaar geleden, ongeveer een jaar na de dood van onze 15-jarige hond) en later ook nog mijn jongste zus. Hoe kún je je dan nog verkijken op wat er bij een hond komt kijken? Jezus... mijn moeder had ook nog gevraagd: "Had je er wel goed over nagedacht?" Had mijn zus verteld dat ze ± een week van tevoren veel op Internet had nagelezen. Nou, dat vind ik toch een beetje weinig, hoor... beter hadden ze zichzelf meer bedenktijd gegeven, of een boek gekocht, of eens geprobeerd om tijdelijk voor de hond van iemand anders te zorgen (bijvoorbeeld een op vakantie zijnde buur). Hier heeft echt niet veel denkwerk in gezeten... en dat ook nog voor iemand die universitair geschoold is (zij).... Echt hè, jezusfuck!

Dit inderdaad. Mensen die niet weten waar ze aan beginnen, vervolgens zo'n kwetsbare pup een superslechte start geven en het diertje vervolgens op fucking Marktplaats zetten. Zo'n pup vraagt daar niet om. Denk even iets beter na voordat je aan een hond begint, en al helemaal aan een pup. Vooral als je nog niet eerder een hond hebt gehad en er de ballen verstand van hebt. Bah.

[Neko*]

Op die manier kwamen wij hier aan onze nieuwste kat (nu 16 weken). Achterburen van een vriend van ons vonden een kitten toch wel erg leuk en schattig en waren al, naar eigen zeggen, een jaar aan het twijfelen. Uiteindelijk toch een aangeschaft, maar ging niet samen met de hond. De kat wilde spelen met de staart van de hond, en joeg op die manier de hond zoveel stress aan dat die niet meer wilde eten. Toen ik ze belde om te komen kijken, kreeg ik al meteen te horen dat ik alles mee zou krijgen, voerbakjes, voer, kattenbak, kattegrid. Eenmaal daar vertelde de man ook heel droog dat ze expres geen kitten uit het asiel gehaald hadden omdat die allemaal al verpest zijn (huh?) en zeker geen mannetje want die zouden de hele boel onder sproeien. Laten enten was niet nodig want daar werden ze toch allemaal ziek van. Ze konden hem niet houden omdat de man bang was dat hij op een dag thuis zou komen van zijn werk en de kitten dood zou vinden door de hond (wat?) Oh, en naar een asiel brengen was natuurlijk helemaaaal geen mogelijkheid want dan zou ze vereenzamen omdat ze toch nooit geadopteerd zou worden. Ik was toen al zo verontwaardigd dat ik dr maar zonder twijfelen meegenomen heb, met het idee dat als het niet goed zou gaan ik haar zelf wel naar het asiel zou doen. Arme ziel.

Neko* schreef:

Op die manier kwamen wij hier aan onze nieuwste kat (nu 16 weken). Achterburen van een vriend van ons vonden een kitten toch wel erg leuk en schattig en waren al, naar eigen zeggen, een jaar aan het twijfelen. Uiteindelijk toch een aangeschaft, maar ging niet samen met de hond. De kat wilde spelen met de staart van de hond, en joeg op die manier de hond zoveel stress aan dat die niet meer wilde eten. Toen ik ze belde om te komen kijken, kreeg ik al meteen te horen dat ik alles mee zou krijgen, voerbakjes, voer, kattenbak, kattegrid. Eenmaal daar vertelde de man ook heel droog dat ze expres geen kitten uit het asiel gehaald hadden omdat die allemaal al verpest zijn (huh?) en zeker geen mannetje want die zouden de hele boel onder sproeien. Laten enten was niet nodig want daar werden ze toch allemaal ziek van. Ze konden hem niet houden omdat de man bang was dat hij op een dag thuis zou komen van zijn werk en de kitten dood zou vinden door de hond (wat?) Oh, en naar een asiel brengen was natuurlijk helemaaaal geen mogelijkheid want dan zou ze vereenzamen omdat ze toch nooit geadopteerd zou worden. Ik was toen al zo verontwaardigd dat ik dr maar zonder twijfelen meegenomen heb, met het idee dat als het niet goed zou gaan ik haar zelf wel naar het asiel zou doen. Arme ziel.

en hoe gaat het nu met haar =D? Is ze een leuk lief schattig speels gek katje

[Noedelhap]

Severus schreef:

Mijn KUTZUS en haar KUTVRIEND. Waarom? Omdat ze twee weken geleden een puppy hebben gekocht (voor ruim € 500,-) en deze binnenkort weer gaan wegdoen.

Hele verhaal:

Spoiler

Oké, dus mijn (middelste) zus is al vanaf haar 16e samen met haar vriend. Nu zijn ze respectievelijk 25 en 27 jaar oud, en wonen ze al zo'n 2 jaar samen in een flat. Zij is universitair geschoold en werkt al (met kinderen, nota bene) en hij studeert nog (HBO-opleiding maatschappelijk werk). Ongeveer 3 weken geleden kwamen ze terug van hun vakantie in Kroatië (zijn geboorteland), en een paar dagen daarna (op donderdag 11 augustus) zijn ze naar een kennel in België gereden en hebben ze daar voor ruim € 500,- een puppy gekocht. Dit was voor ons allemaal een complete verrassing, want ze hadden niemand verteld dat ze op zoek waren naar een hondje. Het is een Cavalier King Charles-spaniël en ziet er min of meer zo uit: klik. Ze hebben hem Luka genoemd. De afspraak die mijn zus met haar vriend had gemaakt, is dat hij voorlopig vooral voor Luka zou zorgen, omdat hij nog studeert en dus overdag meer tijd voor de pup heeft dan zij (bovendien ligt de hogeschool op een steenworp afstand van hun flat, dus hij kan dan gemakkelijk even tussendoor Luka uitlaten).

Toen ze de puppy net hadden, hebben ze hem weinig tijd gegeven om te laten wennen. Ze zijn meteen naar mijn ouders toe gereden om hem aan hen te laten zien, en de volgende dag zijn ze met Luka naar zijn ouders geweest en de dag daarna kwamen ze ook nog eens met hem bij mij langs. Kortom: dat hondje heeft in korte tijd veel stimuli te verwerken gekregen. Mede hierdoor ging hij 's nachts janken, wat mijn zus en haar vriend uiteraard wakker hield (bovendien waren ze erg bang voor eventuele klachten van hun buren). Daarnaast is de pup nog niet zindelijk, wat betekent dat ze af en toe zijn urine en ontlasting moesten opruimen, en dat vonden ze toch veel werk. Vooral de vriend van mijn zus, die smetvrees heeft en daardoor bijvoorbeeld meerdere keren op een dag de hele vloer van de woonkamer gaat dweilen nadat Luka een ongelukje heeft gehad.

Uiteindelijk werd dit mijn zus allemaal te veel, want slaapgebrek kan zij eigenlijk niet echt hebben (vanwege epilepsie) en ze had daarnaast ook nog stress op haar werk. Met als gevolg: op dezelfde dag dat ik Luka had gezien, hebben ze hem 's avonds naar mijn ouders toegebracht. Dit was 2 dagen nadat ze Luka hadden gekocht! Aanvankelijk was het de bedoeling dat Luka het weekend bij hen zou blijven, zodat mijn zus slaap kon inhalen en in alle rust kon werken aan belangrijke verslagen/rapporten die ze maandag moest inleveren. Op maandag zouden ze hem dan weer komen ophalen. Ze dachten dat Luka tegen die tijd wel wat gekalmeerd zou zijn, en 's nachts niet meer zou janken.

Wonderwel heeft Luka gedurende dat hele weekend bij mijn ouders geen enkele keer 's nachts gejankt. Ook met de ongelukjes viel het reuze mee, dat zal wel zijn omdat het daar rustiger was voor de hond en ze hem bovendien vast iets vaker naar buiten hebben gedaan (mijn ouders wonen op een boerderij, dus daar is ook alle ruimte voor een hond).

Echter, maandag kwam en ging. Om de één of andere reden (ik heb dat niet meer meegekregen, geloof ik) hebben ze Luka bijna de rest van de week bij mijn ouders gelaten. Pas op donderdag (18 augustus) hebben ze hem opgehaald, maar hebben ze Luka de volgende dag weer teruggebracht omdat er die vrijdag een familie-etentje was en ze de hond niet alleen thuis wilden laten. Anders gezegd: ze wilden hem niet alleen bij hén thuis laten, want ze waren bang dat hij dan de hele tijd zou janken en dit de buren zou gaan storen. Het was echter vrij laat geworden met dat etentje, waardoor Luka uiteindelijk de nacht heeft doorgebracht bij mijn ouders.

Die zaterdag (dat was dus afgelopen weekend) ging ik weer op bezoek bij mijn ouders, zoals ik vrijwel iedere zaterdag doe. Mijn zus doet dat ook vrijwel iedere zaterdag, dus ik heb zowel haar als Luka kunnen zien. Wat mijn moeder betrof, was het de bedoeling dat mijn zus - aan het eind van haar bezoek - Luka weer mee zou nemen. Het leek er echter sterk op dat mijn zus er op had gerekend om hem nog even bij haar te laten, want ze bleek geen mandje bij zich te hebben (waarin ze Luka normaal in de auto vervoert). Ze had dat niet zo gezegd, maar toen ze mijn moeder aan mij had horen vertellen dat Luka vanavond weer naar huis zou gaan, wist ze hoe laat het was en heeft ze hem dus maar meegenomen. Hij moest toen voorin op de grond zitten, maar uiteraard sprong hij af en toe toch op de stoel, dus mijn zus heeft wel even een onhandig ritje naar huis gehad.

Toen mijn zus naar huis was, heeft mijn moeder nog naverteld met mij en heeft ze me verteld dat mijn 'schoonbroer' op vrijdagavond (na thuiskomst van het familie-etentje) had verzucht "Ah, fijn, geen hond in huis!" en dat mijn zus daar gewoon om heeft moeten lachen (en dat de volgende dag gewoon doodleuk, zonder schaamte blijkbaar, aan mijn moeder had verteld). En dat hij een paar dagen eerder al zei dat hij totaal geen gevoelens voor de hond had, dat deze hem koud liet. En dat mijn zus aanvankelijk wel graag een hondje wilde en Luka ook wilde houden, ze nu opeens een 180 draai had gemaakt en ze zegt geen moedergevoelens voor de hond te hebben (volgens mij loopt ze haar vriend gewoon achterna, want ruggegraat blijkt ze niet te hebben). Mijn moeder had zich daar erg kwaad om gemaakt, vooral om het feit dat mijn 'schoonbroer' had gezegd geen gevoelens voor de hond te hebben - ze was toen helemaal naar hun flat toe gereden (toen hij thuis was en mijn zus niet) en heeft ze hem eens goed verteld waar het op stond. Dat ze hem maar slappe was vond, en dat hij zich eens als een vent moest gedragen en eens wat verantwoordelijkheid moest tonen (hij gaf het immers al op na 2-3 dagen voor de hond te hebben gezorgd!). Hij toen zo van: "Ja, maar ik heb nooit een hond gehad, wist niet wat daar allemaal bij kwam kijken." Natuurlijk kwam hij daar niet zomaar mee weg bij mijn moeder, dus zij hebben toen ruzie gehad en sindsdien spreken mijn moeder en 'schoonbroer' niet meer met elkaar.

Ik had die zaterdag nog aan mijn zus gevraagd of ze de hond zou dumpen in een asiel, waarop ze vrij verontwaardigd reageerde en zei: "Nee, dat zou ik nooit doen! Dat vind ik zielig!" Ondertussen vroeg ze wel niet zo subtiel aan mij of ik zelf geen hond wou hebben. Toen ik zei 'nee', vroeg ze: "Waarom? Teveel verantwoordelijkheid voor je?" Ik zei "Nee, ik ben meer een kattenmens, dat weet je toch?" en toen zei zij: "Oh, ben je een káttenmens...." Toen ik dit aan mijn moeder vertelde, zei ze: "Als je had gezegd dat je wel een hond wilde hebben, dan had je Luka nu waarschijnlijk gehad."

Na die bewuste zaterdagavond heeft niemand meer iets van mijn zus en haar vriend gehoord. Tot gisteren, want toen heeft mijn zus mijn moeder gebeld en had ze verteld dat haar vriend Luka op Marktplaats had gezet. W.T.F?!?! Mijn moeder heeft dit toen aan mijn andere (jongste) zus verteld, die toen besloten heeft om Luka maar te adopteren. Eigenlijk heeft ze geen tijd voor Luka (ze is praktisch single, heeft een voltijdbaan én heeft al een hond van 2 jaar), maar ze vindt het zó zielig voor Luka en dus heeft ze maar besloten om hem in huis te nemen. Kortom: zij moet dus de troep opruimen die mijn zus en haar vriend hebben gemaakt. Dat wordt nog moeilijk en tijdrovend voor haar, want haar andere hond Jerome is nog te groot en zwaar voor Luka (die zou hem fysiek slopen), dus voorlopig zal ze Luka en Jerome dan gescheiden moeten houden en ze bijvoorbeeld apart moeten uitlaten.

Luka zal één dezer dagen bij mijn zus in huis komen, nu is ze nog bezig met het treffen van de nodige voorbereidingen. Ik hoop maar dat dit "Eind goed, al goed" is, want in het begin heeft mijn andere zus het ook zwaar gehad met haar hond, heeft toen ook een keer op het punt gestaan om hem weg te doen (maar dat uiteindelijk niet gedaan, waar ze nu ook blij om is). Als ze dat al had met één hond, zou het best kunnen dat dit dan weer aan de orde komt (want twee honden is immers nóg zwaarder). Het ironische is ook nog dat mijn middelste zus daar destijds heel veel commentaar op heeft gehad, maar het uiteindelijk vele malen slechter heeft gedaan met een hond dan mijn jongste zus. Mijn moeder had dat ook tegen haar gezegd: "Dan mag je nu nooit meer iets zeggen over hoe S. het met haar hond doet, want zij heeft hem al 2 jaar, en dan ook nog in haar eentje." Toen zei mijn middelste zus: "Jaja, dit zal ik nu vast wel altijd te horen gaan krijgen."

Echt, mensen... dit gaat mijn verstand te boven. Van mijn twee zussen was zij nog wel de zorgzaamste (de andere is redelijk spijkerhard), ik had nóóit gedacht dat uitgerekend zíj zó met een hond zou omgaan. We hebben altijd een hond gehad gedurende onze kindertijd, en bovendien heeft ze als volwassene nog bewuster kunnen meemaken wat er allemaal bij een hond komt kijken toen mijn ouders allebei een hond kochten (2 jaar geleden, ongeveer een jaar na de dood van onze 15-jarige hond) en later ook nog mijn jongste zus. Hoe kún je je dan nog verkijken op wat er bij een hond komt kijken? Jezus... mijn moeder had ook nog gevraagd: "Had je er wel goed over nagedacht?" Had mijn zus verteld dat ze ± een week van tevoren veel op Internet had nagelezen. Nou, dat vind ik toch een beetje weinig, hoor... beter hadden ze zichzelf meer bedenktijd gegeven, of een boek gekocht, of eens geprobeerd om tijdelijk voor de hond van iemand anders te zorgen (bijvoorbeeld een op vakantie zijnde buur). Hier heeft echt niet veel denkwerk in gezeten... en dat ook nog voor iemand die universitair geschoold is (zij).... Echt hè, jezusfuck!

Wat heb jij een ongelooflijk domme kut-zus en 'zwager'. Ik heb met jou, de pup en de familie te doen.

[snoopy]

Jeetje, wat zielig! Ik vind mensen die zo onnadenkend met dieren omgaan altijd heel stom

[Neko*]

Badmutsje schreef:

en hoe gaat het nu met haar =D? Is ze een leuk lief schattig speels gek katje

Ze breekt heel het huis af, als ze de kans krijgt. Ze is zo lief en leuk en vrolijk. Ze speelt met alle andere katten en het liefst ook met onze voeten. Toen we haar lieten enten kregen we een muisje aan een touwtje waar ze mee kon spelen. Nog geen 5 minuten thuis en het touwtje hing nog steeds aan de deur, maar het muisje lag aan de andere kant van de kamer. En als ze dan moe is komt ze bij ons liggen en slapen en ze kan heel grappig purren als je dr aanhaalt. <3

[Chevy]

Wat doen mensen toch belachelijke dingen mbt dieren.. Een vriendin van me heeft lang een kattenopvang gehad en die had me ook verhalen... En een ander meisje uit mn kennissenkring heeft laatst ook twee katjes uit het asiel gehaald, terwijl zij en haar zus (waar ze bij in huis woont) allebei allergisch zijn.. En niet een beetje snuffelen, nee, écht allergisch. 'Ja ik vond ze zo leuk..' en nu moeten ze wss terug naar het asiel.

Ik weet niet of het waar is, maar toen wij een hele lange tijd terug onze katten uit het asiel gingen halen werd ons verteld dat katten die worden teruggebracht minder snel geadopteerd worden . Gewoon omdat er een stempel op staat van: Teruggebracht. Maar goed, teruggebracht vanwege allergie komt dan natuurlijk beter over dan gewoon teruggebracht.

Dat vonden we zo zielig dat we direct een teruggebrachte kat hebben geadopteerd . Die was teruggebracht omdat hij niet op schoot wou . Beest is zo autistisch als het maar kan, bang voor alles, compleet mismaakt. Maar wel de allerliefste kat die ik me kan voorstellen <3.

[fizzle-fluffy]

Severus schreef:

Mijn KUTZUS en haar KUTVRIEND. Waarom? Omdat ze twee weken geleden een puppy hebben gekocht (voor ruim € 500,-) en deze binnenkort weer gaan wegdoen.

Hele verhaal:

Spoiler

Oké, dus mijn (middelste) zus is al vanaf haar 16e samen met haar vriend. Nu zijn ze respectievelijk 25 en 27 jaar oud, en wonen ze al zo'n 2 jaar samen in een flat. Zij is universitair geschoold en werkt al (met kinderen, nota bene) en hij studeert nog (HBO-opleiding maatschappelijk werk). Ongeveer 3 weken geleden kwamen ze terug van hun vakantie in Kroatië (zijn geboorteland), en een paar dagen daarna (op donderdag 11 augustus) zijn ze naar een kennel in België gereden en hebben ze daar voor ruim € 500,- een puppy gekocht. Dit was voor ons allemaal een complete verrassing, want ze hadden niemand verteld dat ze op zoek waren naar een hondje. Het is een Cavalier King Charles-spaniël en ziet er min of meer zo uit: klik. Ze hebben hem Luka genoemd. De afspraak die mijn zus met haar vriend had gemaakt, is dat hij voorlopig vooral voor Luka zou zorgen, omdat hij nog studeert en dus overdag meer tijd voor de pup heeft dan zij (bovendien ligt de hogeschool op een steenworp afstand van hun flat, dus hij kan dan gemakkelijk even tussendoor Luka uitlaten).

Toen ze de puppy net hadden, hebben ze hem weinig tijd gegeven om te laten wennen. Ze zijn meteen naar mijn ouders toe gereden om hem aan hen te laten zien, en de volgende dag zijn ze met Luka naar zijn ouders geweest en de dag daarna kwamen ze ook nog eens met hem bij mij langs. Kortom: dat hondje heeft in korte tijd veel stimuli te verwerken gekregen. Mede hierdoor ging hij 's nachts janken, wat mijn zus en haar vriend uiteraard wakker hield (bovendien waren ze erg bang voor eventuele klachten van hun buren). Daarnaast is de pup nog niet zindelijk, wat betekent dat ze af en toe zijn urine en ontlasting moesten opruimen, en dat vonden ze toch veel werk. Vooral de vriend van mijn zus, die smetvrees heeft en daardoor bijvoorbeeld meerdere keren op een dag de hele vloer van de woonkamer gaat dweilen nadat Luka een ongelukje heeft gehad.

Uiteindelijk werd dit mijn zus allemaal te veel, want slaapgebrek kan zij eigenlijk niet echt hebben (vanwege epilepsie) en ze had daarnaast ook nog stress op haar werk. Met als gevolg: op dezelfde dag dat ik Luka had gezien, hebben ze hem 's avonds naar mijn ouders toegebracht. Dit was 2 dagen nadat ze Luka hadden gekocht! Aanvankelijk was het de bedoeling dat Luka het weekend bij hen zou blijven, zodat mijn zus slaap kon inhalen en in alle rust kon werken aan belangrijke verslagen/rapporten die ze maandag moest inleveren. Op maandag zouden ze hem dan weer komen ophalen. Ze dachten dat Luka tegen die tijd wel wat gekalmeerd zou zijn, en 's nachts niet meer zou janken.

Wonderwel heeft Luka gedurende dat hele weekend bij mijn ouders geen enkele keer 's nachts gejankt. Ook met de ongelukjes viel het reuze mee, dat zal wel zijn omdat het daar rustiger was voor de hond en ze hem bovendien vast iets vaker naar buiten hebben gedaan (mijn ouders wonen op een boerderij, dus daar is ook alle ruimte voor een hond).

Echter, maandag kwam en ging. Om de één of andere reden (ik heb dat niet meer meegekregen, geloof ik) hebben ze Luka bijna de rest van de week bij mijn ouders gelaten. Pas op donderdag (18 augustus) hebben ze hem opgehaald, maar hebben ze Luka de volgende dag weer teruggebracht omdat er die vrijdag een familie-etentje was en ze de hond niet alleen thuis wilden laten. Anders gezegd: ze wilden hem niet alleen bij hén thuis laten, want ze waren bang dat hij dan de hele tijd zou janken en dit de buren zou gaan storen. Het was echter vrij laat geworden met dat etentje, waardoor Luka uiteindelijk de nacht heeft doorgebracht bij mijn ouders.

Die zaterdag (dat was dus afgelopen weekend) ging ik weer op bezoek bij mijn ouders, zoals ik vrijwel iedere zaterdag doe. Mijn zus doet dat ook vrijwel iedere zaterdag, dus ik heb zowel haar als Luka kunnen zien. Wat mijn moeder betrof, was het de bedoeling dat mijn zus - aan het eind van haar bezoek - Luka weer mee zou nemen. Het leek er echter sterk op dat mijn zus er op had gerekend om hem nog even bij haar te laten, want ze bleek geen mandje bij zich te hebben (waarin ze Luka normaal in de auto vervoert). Ze had dat niet zo gezegd, maar toen ze mijn moeder aan mij had horen vertellen dat Luka vanavond weer naar huis zou gaan, wist ze hoe laat het was en heeft ze hem dus maar meegenomen. Hij moest toen voorin op de grond zitten, maar uiteraard sprong hij af en toe toch op de stoel, dus mijn zus heeft wel even een onhandig ritje naar huis gehad.

Toen mijn zus naar huis was, heeft mijn moeder nog naverteld met mij en heeft ze me verteld dat mijn 'schoonbroer' op vrijdagavond (na thuiskomst van het familie-etentje) had verzucht "Ah, fijn, geen hond in huis!" en dat mijn zus daar gewoon om heeft moeten lachen (en dat de volgende dag gewoon doodleuk, zonder schaamte blijkbaar, aan mijn moeder had verteld). En dat hij een paar dagen eerder al zei dat hij totaal geen gevoelens voor de hond had, dat deze hem koud liet. En dat mijn zus aanvankelijk wel graag een hondje wilde en Luka ook wilde houden, ze nu opeens een 180 draai had gemaakt en ze zegt geen moedergevoelens voor de hond te hebben (volgens mij loopt ze haar vriend gewoon achterna, want ruggegraat blijkt ze niet te hebben). Mijn moeder had zich daar erg kwaad om gemaakt, vooral om het feit dat mijn 'schoonbroer' had gezegd geen gevoelens voor de hond te hebben - ze was toen helemaal naar hun flat toe gereden (toen hij thuis was en mijn zus niet) en heeft ze hem eens goed verteld waar het op stond. Dat ze hem maar slappe was vond, en dat hij zich eens als een vent moest gedragen en eens wat verantwoordelijkheid moest tonen (hij gaf het immers al op na 2-3 dagen voor de hond te hebben gezorgd!). Hij toen zo van: "Ja, maar ik heb nooit een hond gehad, wist niet wat daar allemaal bij kwam kijken." Natuurlijk kwam hij daar niet zomaar mee weg bij mijn moeder, dus zij hebben toen ruzie gehad en sindsdien spreken mijn moeder en 'schoonbroer' niet meer met elkaar.

Ik had die zaterdag nog aan mijn zus gevraagd of ze de hond zou dumpen in een asiel, waarop ze vrij verontwaardigd reageerde en zei: "Nee, dat zou ik nooit doen! Dat vind ik zielig!" Ondertussen vroeg ze wel niet zo subtiel aan mij of ik zelf geen hond wou hebben. Toen ik zei 'nee', vroeg ze: "Waarom? Teveel verantwoordelijkheid voor je?" Ik zei "Nee, ik ben meer een kattenmens, dat weet je toch?" en toen zei zij: "Oh, ben je een káttenmens...." Toen ik dit aan mijn moeder vertelde, zei ze: "Als je had gezegd dat je wel een hond wilde hebben, dan had je Luka nu waarschijnlijk gehad."

Na die bewuste zaterdagavond heeft niemand meer iets van mijn zus en haar vriend gehoord. Tot gisteren, want toen heeft mijn zus mijn moeder gebeld en had ze verteld dat haar vriend Luka op Marktplaats had gezet. W.T.F?!?! Mijn moeder heeft dit toen aan mijn andere (jongste) zus verteld, die toen besloten heeft om Luka maar te adopteren. Eigenlijk heeft ze geen tijd voor Luka (ze is praktisch single, heeft een voltijdbaan én heeft al een hond van 2 jaar), maar ze vindt het zó zielig voor Luka en dus heeft ze maar besloten om hem in huis te nemen. Kortom: zij moet dus de troep opruimen die mijn zus en haar vriend hebben gemaakt. Dat wordt nog moeilijk en tijdrovend voor haar, want haar andere hond Jerome is nog te groot en zwaar voor Luka (die zou hem fysiek slopen), dus voorlopig zal ze Luka en Jerome dan gescheiden moeten houden en ze bijvoorbeeld apart moeten uitlaten.

Luka zal één dezer dagen bij mijn zus in huis komen, nu is ze nog bezig met het treffen van de nodige voorbereidingen. Ik hoop maar dat dit "Eind goed, al goed" is, want in het begin heeft mijn andere zus het ook zwaar gehad met haar hond, heeft toen ook een keer op het punt gestaan om hem weg te doen (maar dat uiteindelijk niet gedaan, waar ze nu ook blij om is). Als ze dat al had met één hond, zou het best kunnen dat dit dan weer aan de orde komt (want twee honden is immers nóg zwaarder). Het ironische is ook nog dat mijn middelste zus daar destijds heel veel commentaar op heeft gehad, maar het uiteindelijk vele malen slechter heeft gedaan met een hond dan mijn jongste zus. Mijn moeder had dat ook tegen haar gezegd: "Dan mag je nu nooit meer iets zeggen over hoe S. het met haar hond doet, want zij heeft hem al 2 jaar, en dan ook nog in haar eentje." Toen zei mijn middelste zus: "Jaja, dit zal ik nu vast wel altijd te horen gaan krijgen."

Echt, mensen... dit gaat mijn verstand te boven. Van mijn twee zussen was zij nog wel de zorgzaamste (de andere is redelijk spijkerhard), ik had nóóit gedacht dat uitgerekend zíj zó met een hond zou omgaan. We hebben altijd een hond gehad gedurende onze kindertijd, en bovendien heeft ze als volwassene nog bewuster kunnen meemaken wat er allemaal bij een hond komt kijken toen mijn ouders allebei een hond kochten (2 jaar geleden, ongeveer een jaar na de dood van onze 15-jarige hond) en later ook nog mijn jongste zus. Hoe kún je je dan nog verkijken op wat er bij een hond komt kijken? Jezus... mijn moeder had ook nog gevraagd: "Had je er wel goed over nagedacht?" Had mijn zus verteld dat ze ± een week van tevoren veel op Internet had nagelezen. Nou, dat vind ik toch een beetje weinig, hoor... beter hadden ze zichzelf meer bedenktijd gegeven, of een boek gekocht, of eens geprobeerd om tijdelijk voor de hond van iemand anders te zorgen (bijvoorbeeld een op vakantie zijnde buur). Hier heeft echt niet veel denkwerk in gezeten... en dat ook nog voor iemand die universitair geschoold is (zij).... Echt hè, jezusfuck!

superlang verhaal Maar wat vervelend zeg! Mensen verkijken zich zo ontzettend op dat soort dingen. Alsof ze niet beseffen dat het om een levend beest gaat. Hopelijk gaan ze niet zo doen als ze straks een kind hebben...

[Noedelhap]

Het vooruitzicht dat er met Prinsjesdag WEER bezuinigingen worden doorgevoerd, en de zorgtoeslag en huurtoeslag er op achteruit gaat.

Wat hebben we toch een stompzinnig kabinet.

[snoopy]

Dat je, als je met creditcard betaalt, tóch nog met je identifier moet kloten. Ik betaal juist met creditcard omdat ik dat ding al ergens in een doos heb zitten
Waarom zou je nog met creditcard betalen als je dan alsnog je kaard in dat ding moet stoppen en een code moet krijgen. Dan betaal ik toch wel met ideal?!!

[Noedelhap]

Dat Total Recall een remake krijgt Notabene van de regisseur van Underworld en Die Hard 4.0

Dat ik de slechtst slapende baby OOIT heb gekregen. Lekker om de twee a drie uur wakker worden. Minstens. De hele nacht. Elke nacht.

[snoopy]

Huis vol dozen. Ugh.

Kiespijn.

[Miekje*]

Grote opdrachten voor bedrijfsadministratie. Vooral niet als het veel uitzoekwerk is, bleh!

[honestsmile]

Dat ik in de trein zit en er een mevrouw tegenover mij is gaan zitten die nogal schranst in plaats vanm normaal eet. Ze moest perse bij mij gaan zitten terwijl de trein verder leeg is...(vind ik normaal gesproken niet erg). Ze had een grote zak patat mee en smakt enorm, daarbij propt ze zoveel mogelijk in haar mond.... Niet echt lekker. En dan denk je dat ze klaar is, pakt ze een appel en gaat daar vrolijk verder mee gadver.

Geweldig. Ik heb een 2-daagse ban op 4chan omdat ik zogenaamd heb gepost in een faproulette thread. Op /b/. WAAR IK NOOIT KOM.

Achteruit eten Nou ja, double the taste, zero calories!!!!!!!1

[Noedelhap]

Gnork schreef:

Achteruit eten Nou ja, double the taste, zero calories!!!!!!!1

Gnork schreef:

Achteruit eten Nou ja, double the taste, zero calories!!!!!!!1

Het duurde een paar seconden en toen vertrok mijn gezicht in een enorme walging bah-stand

lentekriebel schreef:

Het duurde een paar seconden en toen vertrok mijn gezicht in een enorme walging bah-stand

[Noedelhap]

Gvd, er is 25,- van mijn rekening geschreven door Woningnet Almere, waar ik inmiddels al 10 jaar sta ingeschreven voor niks, omdat ik er helemaal geen woning hoef Ik vergeet me elk jaar uit te schrijven

[fizzle-fluffy]

Gnork schreef:

Achteruit eten Nou ja, double the taste, zero calories!!!!!!!1

Dat is alleen als je het meteen doet denk ik. Anders is het aroma toch een beetje.. aangepast.

fizzle-fluffy schreef:

Dat is alleen als je het meteen doet denk ik. Anders is het aroma toch een beetje.. aangepast.

Ware woorden

De lyrics van 'Welcome to my life' van Simple Plan. Zielig gedoe. 'Niemand weet iets van ellende en verdriet, alleen ik, en als je je wel zo voelt dan voel je je net zoals MIJ MIJ MIJ'. Egocentrisch. Naar. Wat een onaangenaam persoon ben je dan. Elke keer dat ik dat liedje hoor heb ik de neiging om de zanger te slaan. Ik erger me er echt veel erger aan dan nodig, en dat kan ik ook niet zo waarderen van mezelf.

[fizzle-fluffy]

Het meisje in de kamer onder mij heeft schimmel in haar kamer, en ze heeft spul om het weg te halen, maar ik geloof dat ze in de ontkenning zit. Dus ze stelt het al weken uit. Ik heb helemaal geen zin in dat het naar mijn kamer komt! En ik ben te verkouden om goed te kunnen studeren. Bah.