Het grote lijntopic #7!

[Nordens Konge]

melodyofdeath:

ben nu maar weer eens begonnen met lijnen, had er in de zomervakantie bijna 10 vanaf en dara zijn er nu weer 8 van bij, als het niet meer is.. ik heb wel overgewicht, 73 kg bij 1.67... mja erg kut, heb zelf geen weegschaal thuis, alleen bij me ouders, ga me 1 keer in de 2 weken wegen ofzo... nja jullie allemaal suc6, ik kom hier denk ik nog wel wat vaker
ik volg trouwens geen apart dieet, gewoon ontbijt/middag en avondeten en 1 fruit tussendoor.. sporten kan ik niet betalen op een school...dus ik ga maar joggen ofzo, en ik loop de trappen voor mijn kamer op en af, geen lift dus (woon op 17e verdieping).. nja we zien wel waar het strand, ik stop er iig niet mee voordat ik me goed voel.

[Juliah]

Ik voel me per dag dikker worden...ik heb de hele dag honger en ik eet behoorlijk (iig normale hoeveelheden, voor zo ver ik er verstand van heb)...ik heb het gevoel dat ik continu aankom...de weegschaal zegt dat het wel meevalt...maar ik zie mezelf toch dikker worden?!

[Jesselyn]

Mag ik hier ook posten? :$

Het meeste hiervan heb ik wel gelezen, ook een paar dingen uit de vorige lijntopics. Zit nog een beetje te twijfelen of ik dit hier wel kan neerzetten, maar dat zie ik zometeen wel. Nu ben ik intussen alweer 3 maanden bezig met af en toe lijnen, alleen lijkt het zoveel langer.. Ik heb niet 3 maanden achter elkaar doorgelijnd, maar met telkens kleine tussenpozen. (dan had 'k zo het idee dat 'k intussen wel genoeg was afgevallen om weer wat lekkers te kunnen eten, om daarna weer heel veel te eten en zo weer bijna op hetzelfde gewicht als ervoor te komen). Dat is zo'n 2 maanden doorgegaan en nu lijn ik ongeveer een maand beter dan eerst, nu heb ik pas 5 vreetbuien gehad. (dat is heel weinig voor mij) Alsnog lijkt het niet alsof ik afval, het lijkt juist steeds erger te worden. Sinds ik echt ben gaan lijnen krijg 'k ook steeds meer honger, zelfs in mijn slaap droom ik over eten. Daar word ik zo ontzettend ziek van, nergens is er meer rust, nergens ben ik meer veilig. Ik voel me zo dom en vet, ik weet niet meer hoe 'k verder kan lijnen. Minder eten kan niet meer, mijn avondeten moet ik wel eten, daar zijn m'n ouders nogal streng in, vooral omdat mijn moeder denkt dat ik ben afgevallen. (wat ook wel zo is, maar dat kan je nog niet echt zien). Dit wilde ik even kwijt, ik hoop dat iemand iets weet.

-x-
Lyn

@Jesselyn: je moet jezelf ook niet uithongeren. Eet drie keer per dag, gezond en een normale hoeveelheid. Een tussendoortje mag je ook best nemen, neem dan een appel, een boterham, of zo iets. Aan jezelf uithongeren heb je niks, je wordt er ongelukkig van, het is niet goed voor je en je houdt het niet lang vol. Je eetpatroon wijzigen is lastig, maar als je er eenmaal aan gewend bent wel makkelijker vol te houden. Maak anders eens een afspraak met een dietiste, dan kan het tenminste op een gezonde manier.

[N*A*Shezbaernon.temp]

Jesselyn schreef:
*Verhaal*

Natuurlijk mag je ook in dit topic posten, welkom, ik hoop dat je er wat aan zult hebben

Misschien vat ik het heel verkeerd op, maar doe jij wel voorzichtig met het lijnen he, zodat je strax niet doorslaat ... want er waren een paar punten in je verhaal die me wel doen denken dat het bij jou een beetje de verkeerde richting op gaat, en dat zou echt zonde zijn. Met een eetstoornis / eetprobleem word je namelijk niet gelukkiger, en slanker hoeft ook niet per se.
Ik denk dat je niet de hoeveelheid voedsel die je per dag opeet heel erg moet gaan beperken, of nog meer moet gaan beperken, maar dat je eerder er op moet letten dat hetgeen dat je eet gezond en niet te vet is, gewoon er voor zorgen dat je wel voldoende eet, maar van het "juiste", gezonde.
En natuurlijk, wat aan lichaamsbeweging te doen is nooit verkeerd, alleen moet je er zelf ook plezier in hebben en jezelf niet dwingen, dan werkt het niet. Als je sporten niet leuk vindt, kun je ook bvb. wandelingen maken ...

Het geheim van succesvol lijnen is niet in zo weinig mogelijk te eten, dan krijg je ook last van *vreetbuien* en kom je snel aan wanneer je weer "normaal" gaat eten.

[Balance]

Damn, kom ik toch weer in het lijntopic terecht.
De laatste keer was 2 lijntopics terug ofzo, dus het ging goed allemaal.
Maar ja, gisteren kerstgala gehad en dan zie je al die mooie slanke meiden in die jurken en dan kijk je naar jezelf in de spiegel en denk je help!!!!
En ik wil graag gaan sporten maar kan dat niet ivm blessure en daar baal ik al helemaal van, want dan ben ik wel gedoemd m'n doel te bereiken met lijnen. Maar goed, ik weet dat ik dat niet moet gaan doen, want dan sla ik door en ga ik te ver met lijnen.
Arrggghhh, klote tijd is dit zeg. Dan heb je ook nog allemaal van die 'fijne' feesten waarbij zo nodig veel eten aan te pas moet komen. En vakantie, dus heel de dag thuis (= mogelijkheid om verkeerde dingen te eten) en ook nog eens toestemming van m'n moeder (kmag niet zo veel door de week, in vakanties wel).
Nou, fijne kerstdagen dan maar hè?

[N*A*Shezbaernon.temp]

linda85 schreef:
Nou, fijne kerstdagen dan maar hè?

Ik kijk er ook heel erg tegenop hoor, misschien wel meer dan de meesten hiero, maar kon het niet laten

[Jesselyn]

Leonoor schreef:
@Jesselyn: je moet jezelf ook niet uithongeren. Eet drie keer per dag, gezond en een normale hoeveelheid. Een tussendoortje mag je ook best nemen, neem dan een appel, een boterham, of zo iets. Aan jezelf uithongeren heb je niks, je wordt er ongelukkig van, het is niet goed voor je en je houdt het niet lang vol. Je eetpatroon wijzigen is lastig, maar als je er eenmaal aan gewend bent wel makkelijker vol te houden. Maak anders eens een afspraak met een dietiste, dan kan het tenminste op een gezonde manier.

Met één maaltijd per dag val ik al niet af, hoe kan ik dan in hemelsnaam met drie maaltijden afvallen?? Zo kom ik er nooit, dan blijf ik er altijd zo uitzien. Dat wil ik niet, nu ben ik juist al zo ver gekomen, is toch zonde om dat op te geven.

[Jesselyn]

N*A*Shezbaernon schreef:
Natuurlijk mag je ook in dit topic posten, welkom, ik hoop dat je er wat aan zult hebben

Misschien vat ik het heel verkeerd op, maar doe jij wel voorzichtig met het lijnen he, zodat je strax niet doorslaat ... want er waren een paar punten in je verhaal die me wel doen denken dat het bij jou een beetje de verkeerde richting op gaat, en dat zou echt zonde zijn. Met een eetstoornis / eetprobleem word je namelijk niet gelukkiger, en slanker hoeft ook niet per se.
Ik denk dat je niet de hoeveelheid voedsel die je per dag opeet heel erg moet gaan beperken, of nog meer moet gaan beperken, maar dat je eerder er op moet letten dat hetgeen dat je eet gezond en niet te vet is, gewoon er voor zorgen dat je wel voldoende eet, maar van het "juiste", gezonde.
En natuurlijk, wat aan lichaamsbeweging te doen is nooit verkeerd, alleen moet je er zelf ook plezier in hebben en jezelf niet dwingen, dan werkt het niet. Als je sporten niet leuk vindt, kun je ook bvb. wandelingen maken ...

Het geheim van succesvol lijnen is niet in zo weinig mogelijk te eten, dan krijg je ook last van *vreetbuien* en kom je snel aan wanneer je weer "normaal" gaat eten.

Dank je. Ik weet wel zeker dat ik niet zal doorslaan, een beetje letten op wat 'k eet is wel goed lijkt me. Sporten doe ik niet, op gym op school en afentoe aerobics met een paar vriendinnen na. Eigenlijk vind ik sport niet echt leuk, ben er heel erg slecht in. Wandelingen kan ik wel doen denk ik. Van die vreetbuien heb ik wel een beetje gemerkt ja, naderhand voel ik me nog meer opgeblazen dan normaal, heel irritant.

Tja, wil je afvallen, dan werkt sporten toch het beste...je moet er iets voor over hebben. Sporten is gezond, je lichaam kapot maken niet...

[stout!]

Ik ben, terwijl ik er de laatste tijd niet echt op had gelet en wel redelijk veel had gesnoept enzo, weer een halve kilo afvallen! Ik weeg nu rond de 55 en ben al veel tevredener met mijn lichaam dan toen ik begon, ookal zijn er pas ongeveer 2/3 kilo af. Ik denk dat ik nu, zelfs als ik er niet echt bewust mee bezig ben, toch gewend ben geraakt om minder te eten. Vroeger kwam ik altijd aan als ik niet oplette. Ik heb minder de neiging om uit gewoonte of uit verveling te gaan eten en ik herken die neiging ook veel beter bij mezelf.
Ik verwacht niet dat ik deze laatste (feest)dagen van het jaar nog zal afvallen. Ik probeer nu gewoon niet aan te komen en niet al te veel te eten maar wel te genieten van alle heerlijkheden. En in het nieuwe jaar weer wat serieuzer!
Hoe gaat het met julllie allemaal??

[Jesselyn]

Ik word zo gek van mijn moeder! Gister had ik een nieuwe broek gekocht en net paste ik hem. Dus liep k naar beneden, komt ze weer met een opmerking dat ik dikker ben geworden. Dat doet zo'n pijn, ik vond juist dat ik weer wat dunner leek, niet dus.

Leonoor schreef:
Tja, wil je afvallen, dan werkt sporten toch het beste...je moet er iets voor over hebben. Sporten is gezond, je lichaam kapot maken niet...

Ik bedoelde ook niet dat ik niet wil sporten, maar dat het wel moeilijk voor me is om actief mee te doen, of er iig aan te beginnen. Heel veel sporten kan ik niet doordat mijn ogen niet in orde zijn en mijn knieën ook niet echt meewerken. (door mijn ogen heb ik geen diepte inzicht, evenwicht en zie ik slecht in de verte, waardoor ik waardeloos in balsporten en turnen ben.) Het enige wat ik nu nog echt doe is balletten, hoewel dat ook minder word. Mijn lichaam kapot maken doe ik niet echt vind ik, daar pas k wel mee op denk ik.

[N*A*Shezbaernon.temp]

Jesselyn schreef:
Mijn lichaam kapot maken doe ik niet echt vind ik, daar pas k wel mee op denk ik.

Laxeertmiddelen als "steuntje" gebruiken = je lichaam kapotmaken, bijvoorbeeld. Sorry.

euhm kben echt stom bezig geweest maar gelukkig vandaag wir geluisterd naar de mensen om mij heen! kben diabeet en ik ga niet helemaal uitleggen wat het is enzo maar het komt erop neer dat ik insuline spuit zodat alles wat ik eet opgenomen wordt!wat ik dus gedaan heb is 3 weken een van mijn spuiten overgeslagen! kheb me echt megakut gevoeld en nu na 3 weken voor het eerst weer mijn ochtenddosis genomen! in die drie weken ben ik 4 a 5 kilo afgevallen en daar benk blij mee maar de manier waarop is zow slecht! kweet het niet meer zeker maar het was zoiets als je`1 dag niet goed zit met je bloedsuiker dan verlies je drie dagen van je leven! best veel dus maar daar denk ik niet zow bij na! kben nu van ongeveer 74 naar 70 gegaan (met mijn 1.82 m) en ben al redelijk tevreden aan ut worden maar kwil der eigenlijk nog wat mir af en niet weer op deze manier want het is zo slecht! nu de kerstdagen dus ik zal wel wir dikker worden en daar heb ik helemaal geen zin in! kmag trouwens oowk niet dun worden want dan valt me vriendjuh niet meer op mij

huut zow en nu aanvallen op kerstdiner lekker genieten en morgen wir beetje opletten met wat ik eet

Jesselyn schreef:
Mijn lichaam kapot maken doe ik niet echt vind ik, daar pas k wel mee op denk ik.

Als je laxeermiddelen gebruikt pas je dus niet op...houd een ander voor de gek, bij mij lukt dat niet. Misschien moet je ook eens stoppen met jezelf voor de gek te houden?

benchMarc schreef:
Keer ziek worden, dat helpt... Ben gvd van 65kg naar 61,5kg gegaan. En ik woog al zo weinig

Ruilen?
Ziek worden helpt bij mij over het algemeen weinig...jammer genoeg.

't zijn leuke dagen en vakantie is ook hardstikke leuk...maar je komt er wel door aan (doe ik zelf, weet ik ook wel )...goed voornemen voor het nieuwe jaar dan maar oid?

[Jesselyn]

N*A*Shezbaernon schreef:
Laxeertmiddelen als "steuntje" gebruiken = je lichaam kapotmaken, bijvoorbeeld. Sorry.

Leonoor schreef:
Als je laxeermiddelen gebruikt pas je dus niet op...houd een ander voor de gek, bij mij lukt dat niet. Misschien moet je ook eens stoppen met jezelf voor de gek te houden?

Ik besef ook wel dat het niet goed is, maar anders word ik gek van onzekerheid, met die pillen voel ik me van binnen beter.
Leonoor, je hebt wel een beetje gelijk denk ik, misschien hou ik mezelf voor de gek. Maar ik weet ook niet meer wat ik anders moet doen. Het doet heel veel pijn om te weten dat ik in feite mezelf kapot maak, maar dat de zekerheid wel waard hoop ik.

Jesselyn schreef:
Ik besef ook wel dat het niet goed is, maar anders word ik gek van onzekerheid, met die pillen voel ik me van binnen beter.

Tot dat het van binnen kapot is. Dan voel je je een stuk slechter. Heb je dat er voor over? (Sorry, dat ik zo hard doe, maar het is wel de realiteit. Het is ook niet omdat ik je één of anders stom mens vind, 'k vind het alleen zonde dat je jezelf kapot maakt.)

Leonoor, je hebt wel een beetje gelijk denk ik, misschien hou ik mezelf voor de gek. Maar ik weet ook niet meer wat ik anders moet doen. Het doet heel veel pijn om te weten dat ik in feite mezelf kapot maak, maar dat de zekerheid wel waard hoop ik.

Wat bedoel je met de laatste zin?

Je kunt beter hulp zoeken, ga met iemand praten, maak een afspraak met een dietiste en val af op een gezonde manier. Nu lijkt wat je doet misschien helemaal niet zo slecht, op een gegeven moment kom je er dan achter dat het toch niet zo goed was als je dacht. En wat doe je dan? De rest van je leven verder leven met kapotte darmen? Heb je daar nu die paar jaar (of minder) 'zekerheid' voor over? (En die zekerheid is meer de zekerheid dat je je lichaam kapot maakt, dan de zekerheid dat je afvalt (dat doe je hier nl niet door.))

[Jesselyn]

Leonoor schreef:
Tot dat het van binnen kapot is. Dan voel je je een stuk slechter. Heb je dat er voor over? (Sorry, dat ik zo hard doe, maar het is wel de realiteit. Het is ook niet omdat ik je één of anders stom mens vind, 'k vind het alleen zonde dat je jezelf kapot maakt.)

Als mijn lichaam eruit ziet zoals ik dat wil, voel ik me wel beter dan nu denk ik, dan heb ik tenminste iets bereikt.


Wat bedoel je met de laatste zin?
Zoals ik het zeg, het laat me niet koud dat ik nu 'zeker' weet dat mn lichaam kapot gaat als ik zo door ga. Maar als ik dan zekerheid heb..

Je kunt beter hulp zoeken, ga met iemand praten, maak een afspraak met een dietiste en val af op een gezonde manier.

Als ik echt hulp nodig heb, waar zou ik die dan krijgen? Bij mijn ouders kan ik niet terecht, van vrienden wil ik niet dat ze het weten, die zien alles veel erger dan dat het in werkelijkheid is.

Nu lijkt wat je doet misschien helemaal niet zo slecht, op een gegeven moment kom je er dan achter dat het toch niet zo goed was als je dacht. En wat doe je dan? De rest van je leven verder leven met kapotte darmen? Heb je daar nu die paar jaar (of minder) 'zekerheid' voor over? (En die zekerheid is meer de zekerheid dat je je lichaam kapot maakt, dan de zekerheid dat je afvalt (dat doe je hier nl niet door.))

Ik weet het niet.

Jesselyn schreef:
Als mijn lichaam eruit ziet zoals ik dat wil, voel ik me wel beter dan nu denk ik, dan heb ik tenminste iets bereikt.

Alleen bereik je dat niet op de manier waarop je het nu probeerd. Van laxeerpillen val je niet af, al lijkt het zo. Het afvallen dat je nu doet is psychisch...zolang je die pillen slikt denk je dat je afvalt. Zodra je ze niet meer slikt, denk je dat je niet afvalt. Maar zolang je ze slikt ben je ook bezig je lichaam kapot te maken. En het heeft niet eens zin, want de reden waarvoor je ze gebruikt daar werken ze niet eens voor.

Zoals ik het zeg, het laat me niet koud dat ik nu 'zeker' weet dat mn lichaam kapot gaat als ik zo door ga. Maar als ik dan zekerheid heb..

Wat voor zekerheid?

Als ik echt hulp nodig heb, waar zou ik die dan krijgen? Bij mijn ouders kan ik niet terecht, van vrienden wil ik niet dat ze het weten, die zien alles veel erger dan dat het in werkelijkheid is.

Als jij laxeerpillen gebruikt om af te vallen, dan denk ik dat je echt hulp nodig hebt. Hulp kun je op heel veel plaatsen krijgen, je huisarts, op school, kijk eens in het announcement van psychologie, daar staan ook veel telefoonnummers in, misschien staat daar iets bij waar je wat aan hebt. Of misschien http://www.sabn.nl . Als je echt hulpt wilt, dan is er hulp te krijgen.

[Jesselyn]

Leonoor schreef:
Wat voor zekerheid?

De zekerheid dat ik niet dikker zal worden, dat ik afval. Ik weet ook wel dat ik niet echt afval van die pillen, maar dikker word ik er ook niet van.

Als jij laxeerpillen gebruikt om af te vallen, dan denk ik dat je echt hulp nodig hebt. Hulp kun je op heel veel plaatsen krijgen, je huisarts, op school, kijk eens in het announcement van psychologie, daar staan ook veel telefoonnummers in, misschien staat daar iets bij waar je wat aan hebt. Of misschien http://www.sabn.nl . Als je echt hulpt wilt, dan is er hulp te krijgen.

Maar als ik hulp vraag, dan lijk ik zo'n gestoord iemand. Wat gaan ze doen dan? Zorgen dat ik dikker word, me vetmesten? Ik durf het niet, straks word ik een aansteller gevonden of gaan ze me vetmesten. Ik weet ook niet of ik wel hulp wil of dat anderen het mogen weten. Maar bedankt.

[Sannetje]

ik heb een vraagje: hoeveel strakker wordt je lichaam van fitness, en hoe vaak en hoe intensief moet je het doen om resultaat te boeken?

Jesselyn schreef:
Maar als ik hulp vraag, dan lijk ik zo'n gestoord iemand. Wat gaan ze doen dan? Zorgen dat ik dikker word, me vetmesten? Ik durf het niet, straks word ik een aansteller gevonden of gaan ze me vetmesten. Ik weet ook niet of ik wel hulp wil of dat anderen het mogen weten. Maar bedankt.

Als je hulp vraagt ben je niet gestoord (ik zeg het toch weer: als je je lichaam kapot maakt, dan ben je gestoord). Ik weet niet hoe 'dik' (of dun) je bent, maar vetmesten zullen ze je niet, lijkt me... Ik denk eerder dat ze met je zullen praten en je zullen helpen jezelf te leren accepteren. Het leven draait nl niet alleen om uiterlijk. Zodra jij jezelf accepteerd en in ziet dat er achter je uiterlijk nog een innerlijk zit, en jezelf ook vindt dat dat innerlijke er best mag wezen, heb je die pillen niet meer nodig. Die pillen doen niks met je gewicht, dat je niet aankomt, zal ook echt niet door die pillen komen. Je valt er niet door af, je komt er niet door aan, je maakt er wel je lichaam door kapot. <- kan jij het pluspunt nog vinden?

[N*A*Shezbaernon.temp]

Jesselyn schreef:
Als mijn lichaam eruit ziet zoals ik dat wil, voel ik me wel beter dan nu denk ik, dan heb ik tenminste iets bereikt.

Nee ... zoals je nu praat, ben je op de beste weg naar een eetstoornis ... sorry, waarschijnlijk denk je dat dat je niet kan overkomen, dat je alles in de handen hebt, maar geloof mij, ik weet waar ik het over heb. En met een eetstoornis ... het kan best dat je je beter voelt wanneer je lichaam er uit ziet zoals je wilt, maar het probleem is dat je eisen steeds hoger en hoger worden en je je lichaam nooit goed vind, hoe weinig je er ook weegt en hoe dun je ook bent.

Trouwens, ik had er nog over nagedacht ... waarom gebruik je precies die laxeertabletten ? Ja, voor die *zekerheid*, maar is het omdat je je *leeg* voelt, als je ze gebruikt hebt ? Omdat je jezelf anders opgezwollen vindt en dat op die manier wilt verhelpen ? Want in dat geval kan je gewoon heel vaak heel weinig eten, dus bvb. ipv. 3 maaltijden en 2 tussendoortjes om de 2 uur iets kleins ... je buik zwelt dan niet zo op, en tegen de tijd dat je weer iets eet is 'ie weer plat.

[N*A*Shezbaernon.temp]

Jesselyn schreef:
De zekerheid dat ik niet dikker zal worden, dat ik afval. Ik weet ook wel dat ik niet echt afval van die pillen, maar dikker word ik er ook niet van.

Van die pillen zelf word je inderdaad niet dikker, maar je kunt wel dikker worden terwijl je ze gebruikt ... want laxeertabletten zorgen niet er voor dat je de calorieen niet opneemt, ze zorgen alleen er voor dat wat er na het verteren van overblijft er sneller uitgaat.

[Sannetje]

en nog een klein vraagje: weet iemand hoeveel je maximaal in één keer mag afvallen?
Een bepaald percentage van je lichaamsgewicht, of een bepaald aantal kilo per maand ofzo (en hoe lang dan?)

En is het erg ongezond als je méér dan dat afvalt?

[N*A*Shezbaernon.temp]

Sannetje schreef:
en nog een klein vraagje: weet iemand hoeveel je maximaal in één keer mag afvallen?
Een bepaald percentage van je lichaamsgewicht, of een bepaald aantal kilo per maand ofzo (en hoe lang dan?)

En is het erg ongezond als je méér dan dat afvalt?

Ik weet geen antwoord op wat jij eigenlijk gevraagd had, maar het lijkt mij dat als je het haalt meer dan dat af te vallen, je het waarschijnlijk op een niet al te gezonde manier hebt bereikt (die percentages/kg die je *mag* afvallen moeten afgestemd zijn op wat op een *gezonde* manier bereikt kan worden, toch ?) ... en HOE erg ongezond het is hangt waarschijnlijk ook er van af hoe je het precies gedaan had ...

Is niet echt een nuttige reply dit, maar wilde gewoon wat in mijn favoriete topic posten

Hoop dat iemand je kan helpen !

[Jesselyn]

Leonoor schreef:
Als je hulp vraagt ben je niet gestoord (ik zeg het toch weer: als je je lichaam kapot maakt, dan ben je gestoord).

Ik durf het niet, met mijn ouders loopt het al niet goed, als ze dit horen gaat het helemaal verkeerd. En ik weet ook niet of ik wel hulp wil, want als ik die krijg, moet ik zeker stoppen met lijnen, met alles..

Je valt er niet door af, je komt er niet door aan, je maakt er wel je lichaam door kapot. <- kan jij het pluspunt nog vinden?

Het helpt me wel om af te vallen, anders woog ik nog steeds hetzelfde vermoed ik.

[Jesselyn]

N*A*Shezbaernon schreef:
Nee ... zoals je nu praat, ben je op de beste weg naar een eetstoornis ... sorry, waarschijnlijk denk je dat dat je niet kan overkomen, dat je alles in de handen hebt, maar geloof mij, ik weet waar ik het over heb. En met een eetstoornis ... het kan best dat je je beter voelt wanneer je lichaam er uit ziet zoals je wilt, maar het probleem is dat je eisen steeds hoger en hoger worden en je je lichaam nooit goed vind, hoe weinig je er ook weegt en hoe dun je ook bent.

Nee, ik heb wel een grens voor mezelf vastgesteld, als ik daar ben zal ik ook stoppen. Zo snel zal ik geen eetstoornis krijgen, nu let ik goed op met wat ik eet, en probeer zo min mogelijk pillen te slikken.

Trouwens, ik had er nog over nagedacht ... waarom gebruik je precies die laxeertabletten ? Ja, voor die *zekerheid*, maar is het omdat je je *leeg* voelt, als je ze gebruikt hebt ? Omdat je jezelf anders opgezwollen vindt en dat op die manier wilt verhelpen ? Want in dat geval kan je gewoon heel vaak heel weinig eten, dus bvb. ipv. 3 maaltijden en 2 tussendoortjes om de 2 uur iets kleins ... je buik zwelt dan niet zo op, en tegen de tijd dat je weer iets eet is 'ie weer plat.

Het is een mengeling, voor het lege gevoel, en doordat ik na het eten nog dikker ben dan normaal, als het er dan uit is, voelt het minder. Maar het heeft ook een beetje met moeten te maken, als ik het niet doe voel ik me zo slecht, alsof ik de pijn van die pillen niet aankan. Ik wil wel proberen telkens iets kleins te eten, maar nu mag ik van mijn ouders mn ontbijt en avondeten niet meer overslaan, dan zou het dus dubbelop zijn.

Jesselyn schreef:


Het helpt me wel om af te vallen, anders woog ik nog steeds hetzelfde vermoed ik.

Het helpt je niet om af te vallen...

Jesselyn schreef:
Nee, ik heb wel een grens voor mezelf vastgesteld, als ik daar ben zal ik ook stoppen. Zo snel zal ik geen eetstoornis krijgen, nu let ik goed op met wat ik eet, en probeer zo min mogelijk pillen te slikken.

Dat zeggen mensen met een eetstoornis ook. Zolang je die pillen slikt ben je iig aardig op weg er één te krijgen (als je er al geen hebt). Maar ik ben geen dokter, weet er dus verder ook niks vanaf ed.

Ik wil wel proberen telkens iets kleins te eten, maar nu mag ik van mijn ouders mn ontbijt en avondeten niet meer overslaan, dan zou het dus dubbelop zijn.

Het is ook slecht om je ontbijt over te slaan, je lichaam heeft een ontbijt hard nodig. En je hoeft met het ontbijt toch ook geen heel brood te eten? Eet ook dan iets kleins (één boterham oid). Je wilt proberen telkens iets kleins te eten, bij 'telkens' hoort het ontbijt ook zeker bij.

Hulp kun je ook wel krijgen zonder dat je ouders er van af weten. Ga een langs je huisarts. En vaak praten ze eerst me je, dan ga je (als het goed is) vanzelf ook wel in zien dat wat je nu doet niet goed is ed.

[Anne]

Jesselyn: als ik jou nu zo hoor praten, is het alsof ik mezelf hoor... zoals ik tot een jaar geleden praatte. En dat is helemaal niet goed. Probeer alsjeblieft goed na te denken over de reacties hier, probeer voor jezelf te bedenken of je je wel écht gelukkig voelt, zoals je nu leeft en of het niet beter is om jezelf te accepteren zoals je bent.
Ik wist het toen ook allemaal niet meer, maar nu ben ik op en top gelukkig, ook met mezelf, ook al weeg ik misschien iets te veel. Dat kan mij echt niets meer schelen nu, het is mijn lichaam en ik ben gelukkig! Dit gevoel is zoveel beter dan een paar jaar geleden (toen ik niet meer at, pillen slikte en nog wel meer), probeer dat gevoel weer terug te krijgen!

[N*A*Shezbaernon.temp]

Jesselyn schreef:
Nee, ik heb wel een grens voor mezelf vastgesteld, als ik daar ben zal ik ook stoppen. Zo snel zal ik geen eetstoornis krijgen, nu let ik goed op met wat ik eet, en probeer zo min mogelijk pillen te slikken.

WORD WAKKER ! Als je een eetstoornis hebt, kan je nog zo goed grenzen vaststellen, maar je houd je er niet aan ... ik heb me de grenz 40 kg vastgesteld, dacht ook dat ik er absoluut niet onder mag komen en het ook niet zal doen, en toen heb ik een vreetbui gehad, ik heb laxeertabletten genomen, gewogen, en oops, ik weeg 39 kg ! Dat mag eigenlijk niet, want de grenz was hoger, maar ik zie mezelf al
aankomen ... bijvoorbeeld. Hoeft niet op die manier te gebeuren, maar ik geloof echt niet dat het je zou lukken. Hetzelfde geldt voor laxeertabletten, overgeven, wegen ... je kunt heel mooi al die voornemens maken, maar met een eetstoornis ben je amper in staat je er aan te houden en je gaat er alleen nog meer aan onderdoor (je voelt je nog zwakker en ellendiger als je je voornemens niet waar kunt maken).
Anders, een eetstoornis kun je heel snel krijgen, en niemand kan vertellen waar de grenz is en wanneer je die grenz overschrijdt.

Ik wil wel proberen telkens iets kleins te eten, maar nu mag ik van mijn ouders mn ontbijt en avondeten niet meer overslaan, dan zou het dus dubbelop zijn.

En als je nou je ouders uitlegt dat je vaker en kleinere porties wilt/probeert te eten, misschien hoef je dan niet zo veel te eten ? Ik bedoelde ook niet dat je deze maaltijden zou moeten overslaan, nee, maar gewoon kleinere porties nemen zodat je niet zo veel eet dat je buik er uit puilt. Of misschien hoef je het ze niet eens uit te leggen, maar gewoon doen ...

[Missy_X]

Gelukkig nieuwjaar allemaal!!

Ik ben gelukkig niks aangekomen tijdens de kerstdagen en zo.
En heb best veel gegeten, veel gefrituurde dingen en lekker eten. Ksnap het zelf ook niet dat ik nog geen 3 kilo meer weeg

Vanaf vandaag ga ik weer beginnen, ik weeg nu 66,2 kg en wil rond juni zo rond de 60 wegen.

Hoe zit het met jullie?

Missy_X schreef:
Gelukkig nieuwjaar allemaal!!

Ik ben gelukkig niks aangekomen tijdens de kerstdagen en zo.
En heb best veel gegeten, veel gefrituurde dingen en lekker eten. Ksnap het zelf ook niet dat ik nog geen 3 kilo meer weeg

Vanaf vandaag ga ik weer beginnen, ik weeg nu 66,2 kg en wil rond juni zo rond de 60 wegen.

Hoe zit het met jullie?

Jij ook een gelukkig nieuwjaar! (En de rest natuurlijk ook. )
Ik snapte er ook helemaal niks van...'k had idd ook wel wat 'andere' dingen gegeten de afgelopen periode...en ik stond gister op de weegschaal...en viel me niet tegen (en toch is m'n buik echt een stuk dikker...zo vaag...hoe dat dan komt?). Ik ga ook weer beginnen...over een flinke tijd moet er een paar kilo af zijn (ik zat te bedenken, één kilo per maand, maar bedacht me toen, dan kan ik in totaal 20 kg afvallen en dat is toch echt veels te veel, ik doe dus maar een paar kg oid en dan op gewicht proberen te blijven). Jij ook succes!

[Snow White]

Hoe is het jullie met de kerst vergaan?
ik heb veel gezondigd en ga morgen weer naar de dokter toe om te wegen (dat moet nog, ik heb anorexia 'gehad' (dat is tussen haakjes want ik ben er nog niet helemaal vanaf)

ik durf denk ik niet te kijken. voor mijn gevoel ben ik 2 kilo aangekomen.
aaarghh

[Snow White]

Nou, ik ben dus 2 kilo aangekomen!!!

[Jesselyn]

Anneee schreef:
Jesselyn: als ik jou nu zo hoor praten, is het alsof ik mezelf hoor... zoals ik tot een jaar geleden praatte. En dat is helemaal niet goed. Probeer alsjeblieft goed na te denken over de reacties hier, probeer voor jezelf te bedenken of je je wel écht gelukkig voelt, zoals je nu leeft en of het niet beter is om jezelf te accepteren zoals je bent.
Ik wist het toen ook allemaal niet meer, maar nu ben ik op en top gelukkig, ook met mezelf, ook al weeg ik misschien iets te veel. Dat kan mij echt niets meer schelen nu, het is mijn lichaam en ik ben gelukkig! Dit gevoel is zoveel beter dan een paar jaar geleden (toen ik niet meer at, pillen slikte en nog wel meer), probeer dat gevoel weer terug te krijgen!

Ik heb heel veel nagedacht over de reacties hier.. Op zich voel ik me niet echt ongelukkig denk ik, ik voel me juist gelukkig als ik zie dat ik ben afgevallen, dat zou niet lukken als ik anders ga leven. Misschien wil ik wel het gevoel van vroeger terug, toen ik me niet teveel zorgen maakte over mijn lichaam en makkelijk met eten om kon gaan. Maar het duurt niet lang meer hoop ik, nu hoef ik niet zo erg veel meer af te vallen totdat ik er ben.

[Jesselyn]

N*A*Shezbaernon schreef:
Hetzelfde geldt voor laxeertabletten, overgeven, wegen ... je kunt heel mooi al die voornemens maken, maar met een eetstoornis ben je amper in staat je er aan te houden en je gaat er alleen nog meer aan onderdoor (je voelt je nog zwakker en ellendiger als je je voornemens niet waar kunt maken).
Anders, een eetstoornis kun je heel snel krijgen, en niemand kan vertellen waar de grenz is en wanneer je die grenz overschrijdt.

En als je nou je ouders uitlegt dat je vaker en kleinere porties wilt/probeert te eten, misschien hoef je dan niet zo veel te eten ? Ik bedoelde ook niet dat je deze maaltijden zou moeten overslaan, nee, maar gewoon kleinere porties nemen zodat je niet zo veel eet dat je buik er uit puilt. Of misschien hoef je het ze niet eens uit te leggen, maar gewoon doen ...

De afgelopen dagen heb ik dat wel geprobeerd en er werd niets gezegd. Maar ik vind het wel moeilijk om vaker te eten, het voelt toch alsof ik veel meer eet.

[Destrøyer]

ik zal wel de zoveelste zijn die dit zegt, maar officieel onderzoek heeft aangetoond dat lijnen in combinatie met sporten het beste werkt.

Jesselyn schreef:
Ik heb heel veel nagedacht over de reacties hier.. Op zich voel ik me niet echt ongelukkig denk ik, ik voel me juist gelukkig als ik zie dat ik ben afgevallen, dat zou niet lukken als ik anders ga leven. Misschien wil ik wel het gevoel van vroeger terug, toen ik me niet teveel zorgen maakte over mijn lichaam en makkelijk met eten om kon gaan. Maar het duurt niet lang meer hoop ik, nu hoef ik niet zo erg veel meer af te vallen totdat ik er ben.

Ik geloof niet dat ik die laatste zin geloof...

Aan je posts te zien voel je je nou ook niet bepaald gelukkig. En dat lijnen doe je vast ook niet omdat je zo gelukkig bent. Ik denk nog steeds dat je je zelf enorm voor de gek zit te houden. Maar goed, jij weet het vast beter.

Je wordt niet gelukkig door af te vallen. Er moet iets veranderen om gelukkig te worden, en dan bedoel ik niet qua gewicht, maar in je hoofd.

@Snow White: *knuf*

[Anne]

Leonoor schreef:
Je wordt niet gelukkig door af te vallen. Er moet iets veranderen om gelukkig te worden, en dan bedoel ik niet qua gewicht, maar in je hoofd.

Helemaal mee eens. Je ziet het misschien dan wel niet, maar het is écht zo!

[Missy_X]

Tis heel moeilijk om dat in te zien hoor.
Als jij jezelf zo ziet dan is het een wonder als iemand anders je van het tegendeel kan overtuigen.
Misschien voel je je dan 5 min misschien effe beter maar als je dan weer alleen bent denk je toch weer slecht over jezelf.
Tenminste dat heb ik zio.
Ik ben heel onzeker over mijn uiterlijk terwijl ik heel vaak hoor dat anderen me zo knap vinden. Ik zie het gewoon niet.
Ok, ik heb mooie grote ogen en mooi haar. Maar ik vind mezelf te dik. Heb een grote dikke kop en een vetrand bij mn taille.
Ik had een spijkerbroek gepast in maat 38, en hij ging niet dicht dus. De rest van de dag ben ik vet depri geweest hierom.
En ik vertikte het gewoon om een maat groter te kopen.
Het is denk ik zo dat ik mezelf niet accepteer als hoe ik ben.
Als ik bij vriendinnen ben vergelijk ik altijd mn benen en buik met die van hun.
En heel vaak ben ik de dikste dus.
Wou echt dat dit gevoel over ging en ik mezelf ook mooi kon vinden hoe ik was.
Maar dat lukt me al 9 jaar niet dus heb weinig hoop.
Ik wil gewoon een ding en dat is 7 kilo afvallen. Zoveel is dat niet echt, maar het lukt me niet.
En dat frustreert.
Sorry voor mijn gezeik ..maar het moest er effe uit.

Missy_X schreef:
*

Ik geloof dat Anneee en ik dat zelf ook wel weten.

*stukje over haarzelf*

Drie kwart van de mensen heeft maat 40, 42 of daarboven. Vriendenen zijn geen reële afspiegeling van de maatschappij (wat zijn 10, 20 mensen op weet ik het hoeveel miljaard?) Jij kunt dus niet vaak de dikste zijn, niet echt iig. Dat je het bent zit denk ik eerder in je hoofd. Je zeikt niet, het is voor jou geen onzin, maar of het echt de waarheid iss...? (7 kilo afvallen is btw best aardig wat) Als je je zelf btw al negen jaar zo voelt, gaat dat dan alleen met afvallen over? Of zou het dieper zitten? Ik gok op het laatste en ik denk dat je dan beter eerst dat kunt veranderen, alleen afvallen veranderd dan nl weinig.

[Morphia]

... Ik ben blij, want ik heb geen anorexia meer, kom niet meer aan, en kan eten.

Dat was het.

[Missy_X]

Nou, dat 3 kwart boven de 40 heeft geldt denk ik niet voor mensen onder de 25 dan.
Ik heb bijna allemaal vriendinnen met maatje 34, 36 en 38

Maar ja..dit jaar gaat het me wel lukken om af te vallen.

Missy_X schreef:
Nou, dat 3 kwart boven de 40 heeft geldt denk ik niet voor mensen onder de 25 dan.
Ik heb bijna allemaal vriendinnen met maatje 34, 36 en 38

Dat ligt dan meer aan je vriendinnen denk ik... Ik ben ook onder de 25, mijn vriendinnen hebben toch echt niet bijna allemaal maatje 34 (geen enkele), 36 (misschien eentje) of 38 (een paar)...

[Mara]

Heej

Ik probeer nog steeds wat af te vallen door niet meer te snoepen en gezond te eten (denk aan ipv snoep/koek fruit, en minder jus over de aardappelen).
Ik kan me alleen moeilijk hieraan houden. Vooral als ik alleen ben. Dan loop ik toch weer naar de kast en prop ik me weer vol. En als ik eenmaal begin, denk ik van "What the hell" en ga maar door.

Ook zijn m'n ouders een probleem. Gezond willen eten zien zij als anorexia. Ik weiger op een verjaardag en stuk taart en Beng! ik krijg naar m'n hoofd gesmeten van "Wat denk je dat je mee bezig bent? Je krijgt nog wel eens anorexia hoor!"

Ik wil helemaal geen anorexia krijgen. Ik vind het wel mooi als een vrouw vormen heeft. Maar dat van mij mag ehm.. wel wat minder
Ik stel ook geen idiote doelen. Doordat ik een tijd niet gesport heb (Verkeerde houding en dus last van mijn rug) ben ik 3 kilo aangekomen. Ik wou er sowiezo al 6 kilo af. In totaal kom ik dus nu op een doel van 9 kilo. De 1e drie moeten te doen zijn, aangezien ik binnenkort weer ga sporten.

En nog zie ik er tegen op, aangezien ik mezelf niet in de hand kan houden.
Maar ik ga me proberen er doorheen te slaan

MeelFriek

[iamre18]

Jesselyn schreef:
Ik heb heel veel nagedacht over de reacties hier.. Op zich voel ik me niet echt ongelukkig denk ik, ik voel me juist gelukkig als ik zie dat ik ben afgevallen, dat zou niet lukken als ik anders ga leven. Misschien wil ik wel het gevoel van vroeger terug, toen ik me niet teveel zorgen maakte over mijn lichaam en makkelijk met eten om kon gaan. Maar het duurt niet lang meer hoop ik, nu hoef ik niet zo erg veel meer af te vallen totdat ik er ben.

Meisje, dit klinkt erg herkenbaar, zo dacht ik er ook over, maar ik ben er achter gekomen, dat het "gelukkigheidsgevoel door te zien dat je minder weegt" Schijn is. Ik geloof best, dat je, je op dat moment gelukkig voelt als je ziet dat je weer minder weegt(dat heb ik ook zo ervaren, "Gevoel van controle, eindelijk lukt iets, het gevoel hebben dat je meer de moeite waard bent")l, maar eigenlijk zit er achter dat gevoel, wat je erg goed kan verstoppen, een heel bang meisje.

Je zegt; "Ik voel me juist gelukkig als ik zie dat ik ben afgevallen, dat zou niet lukken als ik anders ga leven". Dan zeg je eigenlijk; Als ik niet afval, voel ik mij Niet gelukkig.> en dan komt de vraag bij mij in m'n hoofd, waarom je, je Dan niet gelukkig voelt.(ik kan voor deze vraag wel dingen invullen, ik snap t maar al te goed), maar ik zou graag van Jou wel willen weten, waarom je, je niet gelukkig kan voelen, als je meer weegt(wanneer je niet afvalt), maar ook waarom je gelukkig voelt als je afvalt/ je minder weegt......



Snowwhite> Hoe gaat het met jou en de omgang met het eten?Ik lees dat je nog niet helemaal van je anorexia af bent, maar wanneer lukt het wel goed om te gaan met eten en hoe doe je dat?)(=natuurlijk niet zo makkelijk uit te leggen).


*Ik heb overigens een verwijsbriefje gekregen van de huisarts en ik ga binnenkort naar een dietiste, nog een stap naar de goede richting*


Btw.
Ik heb in de tv-gids gister een verhaal gelezen van een vrouw die anorexia heeft, in een zeer ernstige vorm. Aangrijpend om te lezen zeg!. Zij heeft in haar verleden veel meegemaakt(verkracht, moeilijkheden in het gezin etcetc) en hierdoor is ze in de problemen geraakt met haarzelf en daarmee ook met het eten. Ze is nu volwassen, maar alles in haar lichaam is kapot. Ze zit nu in een terminale stadia en gaat dood.
Wat deze vrouw zegt;

"Op het moment dat ik wilde veranderen, zat ik er al zo diep in, dat het een probleem werd om mijn eetpatroon te regelen. Daarom wil ik ook zo graag aan alle jonge meisjes en vrouwen die hier mee te maken hebben, zeggen: ' Begin er alsjeblieft niet aan. Stop met lijnen, want je schiet zo snel door in anorexia. Nu kun je misschien nog de keuze maken. Als ik op mijn 14e wist wat er zou kunnen gebeuren met mij, dan was ik nooit begonnen. Ik weet dat mijn huishouding, mijn organen helemaal kapot zijn en ik weet dat ik eraan overlijd.".

Een behoorlijk heftig stukje. Het zegt genoeg........

(zij heeft een internetsite: www.ruthanders.nl, hierin legt ze o.a. uit wat er kan gebeuren als je niet vroegtijdig bij je eetprobleem bent.)

[Jesselyn]

Leonoor schreef:

Aan je posts te zien voel je je nou ook niet bepaald gelukkig. En dat lijnen doe je vast ook niet omdat je zo gelukkig bent. Ik denk nog steeds dat je je zelf enorm voor de gek zit te houden. Maar goed, jij weet het vast beter.

Als ik gelukkig was met mijn lichaam zou ik niet lijnen nee. Maar door te lijnen werk ik er wel aan om gelukkig te worden.

Je wordt niet gelukkig door af te vallen. Er moet iets veranderen om gelukkig te worden, en dan bedoel ik niet qua gewicht, maar in je hoofd.

Bedoel je dat ik verkeerd denk? Dat ik gek ben?