*verhaaltje*

[Een Tweeling]

Ik vind het verhaal ook steeds spannender worden Dark Angel, alleen wat Renard zegt qua cliché's heeft ie wel gelijk in: alle mogelijke ellende die zo'n meisje mee kan maken komt allemaal in dit verhaal voor... ik vind 't wel érg zielig worden als die smerige gast ook nog met haar gaat rotzooien! Net nu ze d'r moeder iets meer aandurft en ze niet meer contant mishandeld word...

Je schrijft met een soort van spanning waardoor ik het heel lekker vind om te lezen, het volgt zich allemaal goed op en je schrijfstijl is ok..!

Nu mist alleen nog een verschrikkelijk spannende, goede orginele wending! Vervolg pleaze!

Ik denk dat je 17 bent.

[*~Angel~*]

Hmm mja misschien ist wel cliché, maar zoals eerder vermeld kep et geschreven toen 11 was ofzo en toen was dat nog niet zo.

Maar als ik (ooit) aan een nieuw verhaal begin zalk een origineel verhaal schrijven

[*~Angel~*]

Ik voelde dat er iemand aanwezig was. Met een ruk draaide ik me om en zag Stephen staan. “Wat doe je hier?”, vroeg ik. “Ik wil met je praten.” Met afschuw rook ik dat hij gedronken en gerookt had. Ik werd er misselijk van. “Praten over wat.” Hij lachte. “Niet zo nieuwsgierig jij.” Hij streek met zijn hand over mijn gezicht. “Niet doen,”, zei ik en stond snel op. Weer lachte hij en weer raakte hij mij aan. Ik had hier geen zin in en probeerde langs hem naar de deur te lopen. Hij versperde mij de weg. Ik raakte een beetje in paniek. “Niet zo snel jij.” Langzaam maar resoluut liep hij op mij af. Ik deed een stap naar achteren, maar al snel werd ik in het nauw gedreven. Weer raakte hij me aan. In paniek keek ik of er een uitweg was, maar helaas. “Ga zitten”, vroeg hij op strenge toon. Bevend ging ik op mijn bed zitten. “Zo en vertel nu maar eens wat er allemaal aan de hand is.” Ik keek hem niet begrijpend aan. “Tussen jou en je moeder”, legde hij uit. “Huh maar ik dacht..” “Wat denk jij nou, dat ik op jonge meisjes kick of zo? Kom op zeg, zoiets zal ik nooit doen. En wat dat aanraken betreft, ik wilde alleen maar kijken of je je zou afweren, maar dat was dus duidelijk niet het geval. Mijn eerste les dus aan jou is: laat je niet bang maken en durf er wat aan te doen.” Ik liet zijn woorden doordringen, wat maar half lukte. “Dus vertel me wat er is tussen jou en je moeder. Jullie lijken niet bepaald vriendschappelijk met elkaar om te gaan. Misschien kan ik jou of jullie helpen. Tenminste als je het überhaupt durft te vertellen. Het lijkt of je bang voor haar bent.” De woorden van mijn moeder schoten weer te binnen en ik hield dus mijn mond dicht. “Nou kom op, zo erg kan het toch niet zijn?” Ik staarde naar de grond. “Hmm nou oké, dan niet, maarre je kan altijd bij mij terecht. Ik hoop dat je dat niet vergeet.” Hij legt glimlachend een hand op mijn schouder. “O ja en zeg niets tegen je mam dat ik stiekem wat gedronken heb van haar o zo dure whisky”, zei hij grinnikend. Ik toverde een glimlach op mijn mond. “Ik zal niets vertellen.”
“Dan is het goed, maar ik denk dat ze het toch wel ruikt, dus ik verzin wel een smoes en koop morgen een nieuwe fles voor haar.” Zo liep hij de kamer uit mij achterlatend. Met een zucht liet ik mij achterover op het bed vallen. Ik dacht echt dat hij me wat aan wilde doen, maar ja heb ik toch nog een vriend. Eindelijk weer eens een lichtpuntje in mijn leven. Tevreden kleedde ik mij uit en viel in slaap.

Er werd zachtjes aan mij getrokken. “Hé, wordt eens wakker.” Langzaam opende ik mijn ogen. Stephen stond glimlachend naast mijn bed. “Heb je zin om met me mee te gaan?”
Ik wreef de slaap uit mijn ogen en keek op mijn wekker, dat half tien aanwees. “Euh? Waar naar toe?”, vroeg ik nog half slapend. “Nou euh, naar buiten naar het park of zo of naar de winkels. Je moeder is toch werken en ik heb een paar dagen vrij, dus ik vroeg mij af of we samen wat leuks konden gaan doen.” Ik sprong blij uit bed. “Wat?? Wil je met mij weg? Wauw! Ik ben niet meer weggeweest sinds…” Ik hield abrupt mijn mond dicht. Tranen sprongen in mijn ogen. Stephen keek me droevig aan. Hij strekte zijn armen naar me uit. Ik stapte naar voren en hij troostte mij. Door dit gebaar moest ik nog erger huilen. Tranen stroomden over mijn wangen. Ik probeerde iets te zeggen, mar het lukte niet. “Stil maar, het geeft niet, er is ook zo veel gebeurt.” Zo stonden we een tijdje.

[duivelaartje]

"Zo stonden we een tijdje" staat niet zo mooi.
Verder een mooi stukje!

[*~Angel~*]

duivelaartje schreef op 24-06-2004 @ 19:33 :
"Zo stonden we een tijdje" staat niet zo mooi.
Verder een mooi stukje!

Dat vond ik ook al, maar wist niet wat voorn zin ik er dan van moest maken. Ik kan het ook weg halen, maar wilde een zin die het stukje een beetje afsloot. (als je begrijpt wat ik bedoel )

[Roxjuh]

leuk leuk leuk..

[*~Angel~*]

Toen ik wat rustiger werd, alleen snikte ik nog erg na, vroeg hij of ik mee wilde. “Ja.. gra…aag.” Er kwam weer een snik opzetten. “Oké, dan wacht ik beneden op je. Je hoeft je niet te haasten. Toen hij naar beneden ging rende ik naar de badkamer. Ik was zo blij en gelukkig. Binnen een half uur stond ik beneden. Ik wilde mijn jas al aan trekken. “Ho ho, niet zo snel jij.” Ik keek Stephen vragend aan. “Eerst eten, je gaat niet met een lege maag de deur uit.” Ik liep naar de keuken om, zoals gewoonlijk, een boterham klaar te maken, maar toen ik een blik op de tafel wierp, stond ik stil. “Wat.. wat is dit?” Stephen kwam nu ook de keuken ingelopen. “Nou dat heet een ontbijt?”, grinnikte hij. “Ja, maar voor wie is dit?”, vroeg ik weer. “Dit is voor jou, voor wie denk je anders?” Ik keek hem aan en begon te lachen. “Wauw, dank je!” Ik sloeg mijn armen rond zijn middel. “Haha, je doet net of je dit nooit krijgt.” Ik liet hem los en keek hem verdrietig aan. Ik ging aan tafel zitten en at mijn ontbijt met verse jus d ‘orange in stilte op.

Toen ik klaar was, wasten we eerst nog alles even af. “Zo, bent u klaar om mee te gaan mevrouw Franssen.”, grapte Stephen. Ik lachte. Het was lekker weer buiten. Voorzichtig gaf ik hem een hand. Hij pakte die hartelijk beet en zo liepen we naar het park. Er waren kinderen aan het spelen. Ik keek er jaloers naar, maar wendde snel mijn blik weer af. “Zo waar wil je allemaal heen?”, vroeg Stephen. “Hmm.. maakt mij niet uit.” Hij keek bedenkelijk. “Oké, dan gaan we eerst winkelen daarna een terrasje pakken en daarna gaan we even langs je broertje. Lijkt je dat een goed idee?” Ik keek hem stralend aan. “Jáááá!”, riep ik blij uit. En zo gingen wij op pad. Toen we bij de winkels aan kamen, zag ik een heel leuk truitje. Aangezien ik toch nooit nieuwe kleding kreeg, liep ik gewoon stug door. Stephen zag het. “Hm, dat lijkt me wel een leuk truitje voor jou.”, wijzend naar het truitje wat ik zo leuk vond. “Oh nee hoor.”, antwoordde ik. “O.? Vind je hem echt niet mooi? Nou ik wel hoor en ik betaal het dus neem hem nou maar.” Hij duwde mij zowat de winkel binnen. Na een paar minuten gaf ik toe en paste lachend het truitje. “Wauw! Dat staat je echt mooi!”, riep hij uit toen ik het pashokje uitkwam. Hij betaalde het truitje en ik bedankte hem wel tien keer.

Uitgeput lieten wij ons in een stoel zakken op één of andere terrasje. Ik had 2 tassen vol kleding van Stephen gekregen. De serveerster kwam op ons af. “Wilt u iets bestellen?”
Stephen vroeg wat ik wilde hebben. “Een cola dus en voor mij een biertje alstublieft. Wil je nog wat eten?”, vroeg hij aan mij. Ik schudde van nee. “Hm doe maar een uitsmijter met ham kaas en een hamburger met patat voor de dame tegenover mij.” Ze noteerde de bestelling en liep weer naar binnen. “Ik hoef echt helemaal niets hoor.” Hij keek mij spottend aan. “Natuurlijk wel, jij moet er nog van groeien.” Ik schoot in de lach.

Heeey, het neigt naar een happy end!

mooi stukje hoor, ga zo door!

Grim

[*~Angel~*]

Grim schreef op 27-06-2004 @ 21:45 :
Heeey, het neigt naar een happy end!

mooi stukje hoor, ga zo door!

Grim

Ty

[Millroy]

19?

Millroy schreef op 27-06-2004 @ 22:06 :
19?

No chance...

[Astuanax]

patat en jus d'orange....typisch
(men neef, residerende in Rotterdam, zegt altijd iets als juderans tegen appelsiensap...)

Leuk stuk!

[*~Angel~*]

Astuanax schreef op 28-06-2004 @ 11:12 :
patat en jus d'orange....typisch
(men neef, residerende in Rotterdam, zegt altijd iets als juderans tegen appelsiensap...)

Leuk stuk!

Hehe, het is toch ook jus d'orange. Ik vind et iig prettiger staan dan sinaasappelsap. Is zo lang

[Nijn*]

leuk ...meer

[Roxjuh]

whoejj hier word je bijna emotioneel van ghihi, had ik maar sow 'stiefpapa'..

[*~Angel~*]

Tnx voor de reacties. Binnenkort zal ik wel een nieuw stukje plaatsen, misschien vandaag wel

[Astuanax]

Roxjuh schreef op 28-06-2004 @ 16:50 :
whoejj hier word je bijna emotioneel van ghihi, had ik maar sow 'stiefpapa'..

[*~Angel~*]

Na het eten gingen we op weg naar het ziekenhuis. Onderweg kocht Stephen een knuffelbeertje voor Jordy. Er was nog steeds geen verandering ingekomen. Ik had veel moeite om de hoop niet op te geven, maar gelukkig had ik Stephen. “Je moet de moed niet opgeven Suus.”, zei hij. Ik knikte. “Nee echt, op een dag zal hij zijn ogen open doen en kijkt hij je stralend aan.” Ik toverde een glimlachje op mijn gezicht. We bleven daar tot het bezoekuur ten einde was. “Ik ga niet mee naar binnen, want ik heb thuis nog veel te doen. Ook moet ik nog wat voor mijn werk doen.”, vertelde hij voor de deur van mijn huis. “Oké is goed. Wanneer kom je weer?” Hij dacht even na. “Vanavond kom ik nog wel even bij jullie langs en morgen kom ik je weer ophalen. Dan gaan we weer wat leuks doen.” Ik straalde.
“Oh Steph?
“Ja?”
“Bedankt voor de kleren en het eten.” Ik omhelsde hem, hij bukte en ik gaf hem een kusje op zijn wang. Hij glimlachte. “Geen dank. Je had het nodig.” Toen liep hij de straat uit. Zingend stapte ik naar binnen. Het was half zes, etenstijd dus.

Ik liep gelijk door naar de keuken om wat soep te maken, oplossoep dus. Ik neuriede een liedje. Mijn moeder was ook in de keuken. “Hoi mam.”, zei ik voordat ik het wist. Ze trok geërgerd haar wenkbrauw op. Ze keek niet echt blij, nee ze keek woedend. Haar ogen gingen van mij naar de plastic tassen, die ik in mijn hand hield. Shit . In een paar stappen was ze bij me. Ze rukte de tassen uit mijn handen en kieperde de tassen om. De kledingstukken vielen op de grond. “Wat heeft dit te betekenen!”, brieste ze. “Ik.. ik eh..” Ze gaf me een klap in mijn gezicht. “Ik vraag je het nogmaals, van wie heb je dit gekregen?!”
“Van Stephen.”, jammerde ik.
Ze pakte één van de kledingstukken beet en rukte eraan. Een grote scheur werd zichtbaar. “Niet doen!”, jammerde ik. Ik vloog naar mijn moeder en rukte het kledingstuk uit haar handen. Ze werd nog woedender. Vuur spuwde zowat uit haar ogen. “Ben je zo achterlijk om zelf geen vrienden te zoeken?” Weer sloeg ze me. Ik pakte snel de kleren bij elkaar en maakte aanstalten om weg te lopen. “O ja, ik verbied het je om nog met hem om te gaan!” Ik rende huilend naar boven. “Hoor je me!”, gilde ze nog na. Huilend liet ik mij op bed vallen. Weer wordt er iemand van me afgepakt. Wat doe ik toch fout? Waarom mag ze mij niet? Waarom? De rest van de avond liet ik mij beneden niet zien. Ik ging vroeg naar bed en dacht aan de leuke dag die ik met Stephen had. Een traan rolde over mijn wang op mijn kussen.

Ik werd wakker en keek op de klok. Het was nog maar tien uur. Ik probeerde weer te slapen, maar de honger weerhield me. Stilletjes sloop ik de trap af, naar de keuken. Ik pakte een zak chips en liep weer terug naar de trap. Ik hoorde stemmen uit de woonkamer komen. Geluidloos liep ik weer terug en bleef voor de deur van de woonkamer staan. Ik hoorde Stephen en mijn moeder. Ze maakten ruzie.
“Wat denk je nou wel, zomaar kleding kopen voor haar en weet ik veel wat nog meer!”
“Jezus Sandra. Doe eens even normaal. Dat kind heeft in tijden geen nieuwe kleren gehad. Ze heeft de laatste tijd zoveel meegemaakt!”
“Ja dus? Ik niet dan?”
“Sandra jij bent geen kind meer! Heb je enig idee hoe het voor haar is? Ze heeft geen vader meer! Haar broer ligt in coma en het enigste wat jij doet is zeiken!”
“Haha, ach kom nou zeg. Dat kind moet eens leren om volwassen te worden! Heel de dag zit ze maar te janken. Ik word er niet goed van.”
“Geef jij wel om haar?”, vroeg Stephen kwaad. “Volgens mij geef je geen barst om haar.”, vervolgde Stephen kwaad. “Het lijkt wel of Suzanne bang voor je is, maar als er wat is tussen jullie dan kom ik erachter.”
“O helemaal niet! Je blijft bij haar uit de buurt! Ik wil je nooit meer zien en ik verbied het je om nog langer met Suzanne om te gaan!”, snauwde ze.
Ik kon het niet langer meer aanhoren. Snel rende ik naar boven en liet me op het bed vallen. Niet lang daarna stond ik als op, trok mijn schoenen aan, ging naar beneden en trok de deur achter mij dicht. Het was koud buiten en het regende. Stug liep ik door, naar het park. Binnen tien minuten was ik er. Als verdoofd liep ik naar het meer. Ik wil dit niet langer meer. Ze haten me. Iedereen verlaat me. Het begon harder te regenen. Gedachten over mijn vader flitsten door mijn hoofd. Voordat ik er erg in had stond ik al tot aan mijn middel in het ijskoude water. Ik voelde niets, tenminste niet het water. De stromende regen vermengde zich met mijn tranen. O pappie, hoe kon je me dit aan doen. Ik kan het niet langer. Ik moet het doen. Weer een paar stappen. Ik keek naar de hemel en liet de regen op mijn gezicht kletteren. Nog een stap. Ik voelde mijn voeten wegglijden. In de verte hoorde ik iemand roepen, maar het was al te laat. Totale duisternis had mij omsloten. Het spijt me pappie, maar ik moest het doen.

[Millroy]

Christusjezus, zelfmoord.
Hemerentijd, ik moet zwijgen want anders krijg ik weer een preek dat zelfmoord er is en men er niet omheen kan etc etc.
Ik vind het jammer, maar het is jouw verhaal.
18-21 denk ik.
yes, I am really this annoying.

[*~Angel~*]

Millroy schreef op 01-07-2004 @ 21:41 :
Christusjezus, zelfmoord.
Hemerentijd, ik moet zwijgen want anders krijg ik weer een preek dat zelfmoord er is en men er niet omheen kan etc etc.
Ik vind het jammer, maar het is jouw verhaal.
18-21 denk ik.
yes, I am really this annoying.

Tis nog niet af eej..

[STING]

Hej hej het is vlgs mij nog niet afgelopen (hoop ik)

Verder, erg mooi en goed geschreven!

[Millroy]

the police rulet.
Gaan ze haar redden dan?
of ze krijgt een visioen in de waanzin voor haar dood en vecht dan toch voor haar leven en wint?
Het antwoord op deze vragen, en meer, krijgt u na de reclame.

[Roxjuh]

liever niej, liever nu!!!

[Een Tweeling]

Je hebt er een paar leuke wendingen aan gegeven!
Ik dacht eerst dat die man iets bij haar wou flikken, maar het tegenovergestelde bleek! Vond het mooi beschreven hoe ze allemaal leuke dingen beleefden en kreeg!

Haar moeder is echt een kreng! Waarom maakt ze haar niet af of zo, met behulp van Stephen? Als 't nu maar goed afloopt!

Maar, wie koopt er nou een knuffelbeer voor een jongetje? Koop dan een autootje, vind'ie veel vetter.

Hier en daar zag ik nog wel een foutje, moet ik je die allemaal doorgeven? (Geen zin in nu ). Een vergeten vraagteken e.d.

Maar ik wil graag het vervolg lezen! Ben benieuwd hoe zij aan haar zelfmoordaktie ontstapt - door wie! 't Is vast Stephen, of de geest van haar vader!

[Nijn*]

Mooi! Ik wil weten hoe het verdergaat...Trouwens wat is die moeder een kreng zeg, ik heb echt zin om haar te slaan...*te veel fantasie*

[Astuanax]

mooie wending! Je hebt een nieuw/oud talent ontwikkeld!

Astuanax schreef op 03-07-2004 @ 12:51 :
mooie wending! Je hebt een nieuw/oud talent ontwikkeld!

[*~Angel~*]

Bedankt allemaal Ik zal snel een vervolg plaatsen.

[Millroy]

20.
Dammit, tell me woman!

[*~Angel~*]

Ik hoorde mensen stemmen en probeerde mijn ogen te openen. Fel wit licht scheen in mijn ogen. Ik kneep ze weer dicht. Ben ik nu in de hemel? Zachtjes werd mijn naam geroepen. “Pap?”, fluisterde ik zacht.
“Nee, ik ben het, Stephen.”
Ik deed mijn ogen half open. Stephen boog zich voorover.
“Je liet ons schrikken zeg.”
“Wat.. wat is er gebeurd?”
“Je was haast verdronken. Ik was je achterna gerend, want ik zag je het huis uit rennen. Toen ik bij het meer aankwam stond je al in het water en ging je kopje onder. Ik ben je toen achterna gezwommen..”
Ik knikte. “Sorry.. het was niet.. mijn.. bedoeling.”, sprak ik met moeite. “Ik weet niet.. wat er met mij aan de hand was. Ik wilde terug gaan.. maar het lukte niet.. geen adem..”, snikte ik.
“Rustig maar, het is toch goed gekomen?”, zei Stephen geruststellend. “Maar ik moet nu gaan. Ik kom vanmiddag nog even bij je goed?”
Voordat Stephen de kamer uit liep draaide hij zich nog om. “O ja, Jordy was wakker.”
Ik veerde overeind in mijn bed. “Echt? Dus.. hij is nu weer beter?”, vroeg ik hoopvol.
“Nee dat niet, ik hoorde van de dokters dat hij waarschijnlijk wakker is geworden toen het ongeluk gebeurde. Nu ligt hij weer in coma, ze zijn een lange tijd met hem bezig geweest. Het komt niet vaak voor.”
Ik ging weer verdrietig liggen. “Sorry Suzie, maar er is in ieder geval veranderingen opgetreden. Dus houdt de moed erin! Maar ik moet nu gaan. Tot vanmiddag.”
Lang dacht ik na wat Stephen gezegd had. Na een tijde viel ik in een onrustige slaap.

Koud water omsloot mij. Steeds verder zakte ik naar de diepte. Ik probeerde naar adem te happen. Water stroomde mijn mond in. Ik verslikte me, raakte in paniek. Jordy…. Jordy’s gezicht zag ik. Hij keek me smekend aan en probeerde me iets te vertellen. Ik kon niet verstaan wat. Ik probeerde naar hem toe te gaan, maar steeds ging hij weer weg. Hij huilde nu, het leek of hij schreeuwde en mij wat duidelijk probeerde te maken. Ik had geen lucht meer en zakte weg, steeds verder zakte ik naar beneden, dieper.. en dieper..

Met een schreeuw ontwaakte ik uit mijn droom. Ik was vochtig van het zweet en voelde mij vies. Snel kwam er een zuster op mijn geschreeuw afgerend. “Wat is er?”, vroeg ze.
“Ik.. ik.. had een nachtmerrie..”, bracht ik er met moeite uit. Ze liep op me af en legde geruststellend een schouderklopje.
“Wanneer mag ik naar huis?”, vroeg ik aan de zuster.
“Binnenkort, misschien morgen al, maar de dokter komt vanavond bij je.”
Ze liep de kamer uit, mij alleen achterlatend.

De dag verliep langzaam. Ik verveelde me. Om vijf uur kwam de zuster om mijn eten te brengen. Ik had geen honger, maar nam toch een paar happen. Gelukkig kwam daarna Stephen. Hij had een boekje bij zich. “Hier, om de tijd een beetje te doden.” Ik glimlachte. “En hoe gaat het nu met jou? Al wat iets beter?”
“Ja hoor.”
“Mooi zo.” Hij ging naast mij zitten.
“Heb je nog wat van Jordy gehoord?”, vroeg ik belangstellend.
“Hmm, nee er is geen verandering ingekomen.
De dokter kwam binnen. “Goeden avond allemaal.” Met een paar passen was hij bij me.
“En hoe gaat het met de patiënt?”, vroeg hij vrolijk.
“Goed hoor.”
“Mooi, ik heb dan goed nieuws voor je. Je mag morgen naar huis.”
Blij keek ik de dokter en Stephen aan. “Dat is zeker goed nieuws.”, zei Stephen.
De dokter maakte nog een praatje en liep toen de kamer uit.
“Hm, ik zal je morgen thuis brengen oké? Dan gaan we even naar mijn huis, kun je gelijk zien waar ik woon.”
“Maar.. ik mag niet meer met je omgaan van mijn moeder.”
“Heeft ze dat gezegd? Wat een onzin, maar goed ik wil niet dat je door mij in de problemen komt. Ik haal je gewoon morgen op en maken we een gezellige dag van. Je moeder hoeft er niets van te weten.”
Ik knikte langzaam en was blij dat ik Stephen nog niet helemaal kwijt ben geraakt. “Ik ga dan nu wel, dan kan jij gaan slapen en kom ik je morgen rond tien uur ophalen.”
“Oké is goed. Bedankt voor alles trouwens..”
“Dat zit wel goed.”, zei hij glimlachend. Toen liep hij de kamer uit en zwaaide nog even.
Ik zwaaide terug naar hem en ging weer liggen. Glimlachend dacht ik aan hem. Hij heeft gelijk, mijn moeder hoeft er niets van te weten. Met een glimlach viel ik in slaap.

De volgende ochtend hielp de zuster mij met inpakken. De dokter kwam nog even langs. “Kan ik je even spreken?”, vroeg hij aan me.
“Natuurlijk.”
“Hoe is de situatie bij jullie thuis?”
Ik schrok. Waarom vraagt hij dat? Weet hij het?

[Roxjuh]

whoeehoee.. en nu de climax (of hoe heet dat )

mooi mooi mooi

[*~Angel~*]

Roxjuh schreef op 04-07-2004 @ 21:56 :
whoeehoee.. en nu de climax (of hoe heet dat )

mooi mooi mooi

[Roxjuh]

DaRk-AnGeL66 schreef op 04-07-2004 @ 21:57 :

(sorriej.. offtopic )

[*~Angel~*]

Ik zal zo snel mogelijk weer een stukje plaatsen. Ik heb niet echt veel tijd. Dus heb geduld..

[Roxjuh]

sorriej.. maarre dat hebben we niej

(ik iig)

[*~Angel~*]

De volgende ochtend hielp de zuster mij met inpakken. De dokter kwam nog even langs. “Kan ik je even spreken?”, vroeg hij aan me.
“Natuurlijk.”
“Hoe is de situatie bij jullie thuis?”
Ik schrok. Waarom vraagt hij dat? Weet hij het?
“Euh.. goed hoor..”
“Hm je kan eerlijk tegen mij zijn. Ik heb een beroepsgeheim. Dat houdt in dat als je iets belangrijks vertelt dat ik dit aan niemand anders mag vertellen.”
Ik knikte. Aandachtig keek hij me aan. Waarom kijkt hij zo naar me? Dadelijk komt hij het te weten! Hij mag er echt niet achter komen anders doet ze me wat aan!
“Was dat het?”, vroeg ik snel, misschien iets té snel.
“Suzanne, doet jou moeder dingen bij je die je niet wil?”, vroeg hij doordringend.
Weer schrok ik. Rustig blijven Suus. Geef gewoon antwoord. Blijf rustig dan heeft hij niets in de gaten.
“Nee.. hoezo vraagt u dat?”
“Hmm ik heb je onderzocht. Dit is al de tweede keer dat je in het ziekenhuis ligt. Verleden keer had je gekneusde ribben en striemen op je rug. Hoe kwam dit volgens jou?”
Shit, wat had ze ook alweer gezegd tegen de dokters. Ik dacht koortsachtig na.
“Ik struikelde en viel van de trap af. En ik was door een groep jongens in elkaar geslagen toen ik wat boodschappen voor mijn moeder ging halen.”
“Geen aangifte gedaan?”, vroeg de dokter weer.
“Jawel.. maar ze kregen hun niet te pakken. Ik weet niet meer hoe ze eruit zagen het ging allemaal zo snel.” Alsjeblieft.. Geloof me!!
“Oké.. en Sandra is je stiefmoeder hé?”
Waarom al die vragen?
“Ja ze is mijn stiefmoeder.”
“Vind je haar aardig?”
Ik zweeg. “Suzanne.. vindt je haar aardig? Kan je goed met haar opschieten?”, vroeg de dokter dringend.
Op dat moment kwam mijn moeder de kamer binnengelopen. Ik staarde haar aan.
“Hoi schat, ik kom kijken hoe het met je gaat.”, antwoordde ze vrolijk. Verbaasd keek ik naar haar. Ze keek me doordringend aan. “Ik eh.. ja.. het gaat goed met me.”
“Mooi zo. Hallo dokter, ik heb begrepen dat mijn dochter naar huis mag.” Ze gaf hem een hand. Hij schudde die. “Ja dat klopt. Kan ik u, nu u hier toch bent, even spreken. Onder vier ogen graag.”
“Natuurlijk.” Voordat ze weg ging gaf ze me een zoen op mijn voorhoofd. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat de dokter mij nauwlettend in de gaten hield. Snel glimlachte ik naar mijn moeder.
“Ik ga dan mijn tas verder inpakken.”
“Oké dat is goed, tot straks.”
Nog steeds verbaasd kijk ik haar na. Misschien is ze wel veranderd en heeft ze spijt. Ik durfde het haast niet te geloven.

Mijn tas had ik al helemaal ingepakt en wachtte nu nog op mijn moeder. Ik stond voor het raam naar buiten te kijken toen Stephen binnen kwam. “Hoi Suzie, ik zie dat je al klaar bent dus ga je mee?”
Ik draaide verschrikt om.
“Wat is er?”
“Mijn moeder is er, ze praat met de dokter en neemt me dan mee naar huis.”
“Oh oké. Ik neem je een andere keer dan wel mee. Morgen misschien?”
Ik knikte. “Oké, als je dan naar het park gaat dan zie ik je daar.”
“Is goed, dan ga ik daarvoor nog even naar Jordy.”
We spraken een tijd af en Stephen ging weg. Mijn moeder kwam vlak daarna de kamer binnen. Gelukkig had ze Stephen niet gezien.
“Ben je klaar?”
“Ja, mag ik nog heel even naar Jordy? Ik wil hem gedag zeggen.”
“Als je opschiet.”
Snel liep ik naar de kamer van Jordy. “Hoi broertje... Ik weet dat je beter gaat worden… Dat moet gewoon en ik heb het gezien.. Het spijt me.. dat ik je dit haast heb aangedaan.”
“Kom je?”, hoorde ik mijn moeder roepen.
“Tot gauw..”, zei ik en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd en liep toen de kamer uit. Ik zag niet dat hij zijn hand vervormd had in een vuist.

We gingen nog even naar de dokter om hem te bedanken en gedag te zeggen.
“Nou tot ziens dan maar hé enne ik wil je hier voorlopig niet meer terug zien!”, grapte hij.
Ik grinnikte. “Ik kom zo vaak als ik kan.. voor Jordy dan..” Hij lachte en gaf mij en mijn moeder een hand. Samen liepen we de gang door. Mijn moeder sloeg een arm om mij heen, wat mij weer verbaasde.

---------------------------------------------------------------------------------

Nog fouten / kritiek ?

Ik zie niets... mooi stukje

Die moeder is een secreet

Grim

[Loveflowertje]

vervolg vervolg!!!

[Nijn*]

Mooi....vervolg please!

[*~Angel~*]

Dank allemaal

Het is dus goed zo? Moet er niet iets veranderd of verbeterd worden?

[Roxjuh]

*Roxjuh is ongeduldig*Neeheej alles is goed, skiet op met vervolg

@Grimmiej: IK BEN HET VOLKOMEN MET JE EENS !

[Een Tweeling]

Hej, harstikke goede stukken weer! Ben zeer benieuwd naar het vervolg!

Het enige dat ik een beetje raar vond was in het 1-na-laatste stuk. Dan komt de dokter, "maakt nog even een praatje" en gaat dan weer. Maar hij heeft het wel tegen/over de hoofdpersoon, is een beetje vreemd. Kan je dat niet weglaten?

Ben zeer benieuwd hoe die moeder gaat doen als ze het ziekenhuis uit zijn! Ben bang dat het niet ok gaat worden!

Vervolg!

[*~Angel~*]

Het enige dat ik een beetje raar vond was in het 1-na-laatste stuk. Dan komt de dokter, "maakt nog even een praatje" en gaat dan weer. Maar hij heeft het wel tegen/over de hoofdpersoon, is een beetje vreemd. Kan je dat niet weglaten?

Huh ik begrijp je niet?
De dokter maakte een praatje met Stephen & Suzanne. Wat is daar verkeerd aan?

[Nijn*]

*zucht...ongeduldig is* Schrijf nou vervolg!! Want More!

[Maaiky]

Ik vind het ook wel een btje cliche verhaal, maar ik ben toch wel benieuwd hoe het afloopt. En hoe t oud ze is? Ze was haar kamer aan het opruimen toen ze t schrift vond. Ik denk dus dat ze nog thuis woont, zal dus iig niet veel ouder zijn dan 20 wel dan?

Ik gok 17, alsk haar foto zo zie

Grim

[Nijn*]

17/18 idd

[*~Angel~*]

Hmm heb ut de laatste tijd beetje druk. Ik denk dat ik in het weekend een vervolg plaats, misschien al eerder. Geen flauw idee, jullie merken het wel

[pfano]

DaRk-AnGeL66 schreef op 15-07-2004 @ 17:35 :
Hmm heb ut de laatste tijd beetje druk. Ik denk dat ik in het weekend een vervolg plaats, misschien al eerder. Geen flauw idee, jullie merken het wel

vette shit man..!
ik werd helemaal meegesleurd in het verhaal

*wacht met smart op vervolg*

[Droomvlucht]

Grim schreef op 15-07-2004 @ 14:25 :
Ik gok 17, alsk haar foto zo zie

Grim

Welke foto?