Liefdesverdriet!!! =*(

[de abt van sion]

Mark Almighty schreef op 13-04-2005 @ 00:14 :
[afbeelding]

Jij bent niet erg sterk in het debat, vind je zelf ook niet?

[Mark Almighty]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 00:16 :
Jij bent niet erg sterk in het debat, vind je zelf ook niet?

Ach, of je nou een plaatje post om je enorme verbazing uit te drukken, zoals ik... Of steeds maar weer dezelfde nonsense herhaalt zonder de argumenten te nomen waar men om vraagt, in de hoop dat men het wel gaat geloven als je het maar vaak genoeg herhaalt, zoals jij...

Wat is erger?

[darkpsycho_666]

Mark Almighty schreef op 13-04-2005 @ 00:14 :
[afbeelding]

OFFICE SPACE

[darkpsycho_666]

Mark Almighty schreef op 13-04-2005 @ 00:19 :
Ach, of je nou een plaatje post om je enorme verbazing uit te drukken, zoals ik... Of steeds maar weer dezelfde nonsense herhaalt zonder de argumenten te nomen waar men om vraagt, in de hoop dat men het wel gaat geloven als je het maar vaak genoeg herhaalt, zoals jij...

Wat is erger?

Laatste plaatjes/foto's zeggen vaak meer dan woorden dat ooit zullen doen.

[Mark Almighty]

darkpsycho_666 schreef op 13-04-2005 @ 00:22 :
Laatste plaatjes/foto's zeggen vaak meer dan woorden dat ooit zullen doen.

"Een beeld zegt meer dan 100 woorden."

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 00:03 :
Je hebt het mis. De stellingen zijn nog niet ontkracht.

Het begrip "liefdesverdriet" bestaat inderdaad. Het is een dekmantel voor zelfmedelijden, aanstellerij, slaafs gedrag en meer van dat soort gedragsvormen die een weldenkend mens liever niet zou hebben, maar waardoor hij zich, in de diepte gesleurd door zijn emoties, moet laten leiden.

Liefdesvedriet heeft niets met liefde te maken, maar alles met de menselijke zwakheid. Het is een zwaktebod, het toegeven aan je eigen gebrek aan daadkracht, het zwelgen in zelfmedelijden, het genieten van het bij gebrek aan beter gekoesterd worden door anderen.

Een vorm van degeneratie?

Als je liefdesverdriet echt op de manier van verliefde pubers bij wie hun verkering net uit is wil bespreken, dan slaat dit stuk tekst nog steeds nergens op.
Ik neem aan dat je het er wel mee eens bent dat verliefdheid van 1 kant kan komen. Wanneer je dan eerst een relatie met iemand hebt en helemaal stapelverliefd bent.. en vervolgens dumpt diegene jou.. dan krijg je letterlijk een soort afkickverschijnselen, aangezien verliefdheid een soort verslaving met zich mee brengt. Dan is liefdesverdriet dus echt geen aanstellerij, het is een gevolg van alles wat er in je lichaam gebeurt. Natuurlijk kan iedereen er op een andere manier mee omgaan, maar het bestaat zeker wel.

[deringmeester]

Mark Almighty schreef op 13-04-2005 @ 00:24 :
"Een beeld zegt meer dan 100 woorden."

is het niet: ''een foto zegt meer dan 1000 woorden''? Laat ook maar.

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 00:13 :
Liefde moet van twee kanten komen omdat het de bindende kracht is tussen mensen. Bij binding moet er sprake zijn van tweerichtingsverkeer. Geen tweerichtingsverkeer, geen binding.

Verliefdheid en andere vormen van toegenegenheid starten eenzijdig, éénrichtingsverkeer dus, en iets anders dan liefde, want geen binding. Het kan uitlopen op binding, als het goed is. Dan ontwikkelt de genegenheid zich door tot liefde.

Ontbreekt de binding, dan is er geen liefde. Wat tegenwoordig liefdesverdriet wordt genoemd, is het gevolg van het wegvallen van de binding...

Het verschil ligt dus in het twee- respectievelijk éénrichtingsverkeer, met als gevolg daarvan de aanwezigheid, respectievelijk afwezigheid van binding.

Nu heb je nog steeds als het enige verschil tussen genegenheid en liefde genoemd of het eenrichtingsverkeer is of niet.
Ik vroeg je nog zo om een goede definitie van beide begrippen te geven, om zo uit te leggen hoe jij aan je standpunt komt.
Wat is liefde nu precies? Waarom vereist het tweerichtingsverkeer? enz.

[de abt van sion]

Alicia Silverstone schreef op 13-04-2005 @ 11:07 :
Waarom vereist het tweerichtingsverkeer? enz.

Zoals ik zeg: met het oog op de binding. Liefde is het bindende principe. Het lijkt me logisch dat je bij eenrichtingsverkeer niet van binding kunt spreken. Hooguit van een hang naar binding. En die berust op bijvoorbeeld genegenheid.

[sgaapje]

darkpsycho_666 schreef op 13-04-2005 @ 00:20 :
OFFICE SPACE

Yeah!

[sgaapje]

Een Office Space plaatje zegt altijd meer dan de loze argumenten van de abt

[Mark Almighty]

deringmeester schreef op 13-04-2005 @ 11:06 :
is het niet: ''een foto zegt meer dan 1000 woorden''? Laat ook maar.

Nee.

[de abt van sion]

sgaapje schreef op 13-04-2005 @ 12:11 :
Een Office Space plaatje zegt altijd meer dan de loze argumenten van de abt

Leg me liever eerst eens uit waarom je mijn argumenten "loos" vindt. Want nu lijkt het erop dat je je zonder verder na te denken meteen bij de heersende opinie neerlegt.

Ik heb je naam in het kader van dit topic namelijk nog niet eerder gezien.

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 11:54 :
Zoals ik zeg: met het oog op de binding. Liefde is het bindende principe. Het lijkt me logisch dat je bij eenrichtingsverkeer niet van binding kunt spreken. Hooguit van een hang naar binding. En die berust op bijvoorbeeld genegenheid.

Maar een bindend principe hoeft niet meteen liefde te betekenen. Je kunt ook door wederzijdse afhankelijkheid aan elkaar verbonden zijn en daarbij genegenheid voelen ipv liefde. Dus blijft mijn vraag: wat is liefde?

[de abt van sion]

Alicia Silverstone schreef op 13-04-2005 @ 13:28 :
Maar een bindend principe hoeft niet meteen liefde te betekenen. Je kunt ook door wederzijdse afhankelijkheid aan elkaar verbonden zijn en daarbij genegenheid voelen ipv liefde. Dus blijft mijn vraag: wat is liefde?

Wederzijdse afhankelijkheid betekent inderdaad "aan elkaar verbonden zijn", op grond van externe factoren. Daar kan genegenheid uit ontstaan (bijvoorbeeld tussen collega's), maar het is iets anders dan de binding van de liefde, die voortkomt uit interne factoren.

Liefde is geen knellende verbondenheid, dus geen slaafse afhankelijkheid, maar zelfverkozen afhankelijkheid in zelfverkozen onafhankelijkheid.

Uiteindelijk kan er slechts één persoon zijn met wie je dat type binding wilt en kunt realiseren.

[sgaapje]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 12:54 :
Leg me liever eerst eens uit waarom je mijn argumenten "loos" vindt. Want nu lijkt het erop dat je je zonder verder na te denken meteen bij de heersende opinie neerlegt.

Ik heb je naam in het kader van dit topic namelijk nog niet eerder gezien.

Dat je mijn naam hier niet hebt gezien, betekend niet dat ik je posts niet heb gelezen. Maar eigenlijk roep je iedere keer zo ongeveer hetzelfde...dus het werd op een gegeven moment wel saai..
En ik kan me ergens wel vinden in wat je zegt over dat eenrichtingsverkeer enzo..maar ik vind het nogal vergezocht eigenlijk. En volgens jou kan liefde eigenlijk alleen liefde zijn als het van twee kanten komt (toch?), maar het kan toch ook zo zijn dat één van de twee liefde voelt, terwijl de andere dit niet zo sterk heeft. Dan zou er volgens jou alleen maar sprake zijn van genegenheid. Maar misschien heeft die ene persoon dat door de verliefdheid niet helemaal door, en voelt het voor hem/haar gewoon echt als liefde..en kan die dan geen echt liefdesverdriet voelen wanneer de ander besluit er een punt achter te zetten?

[darkpsycho_666]

Abt van sion, ik ga je dit nogmaals vragen in de hoop nu eens een duidelijk antwoord van je te krijgen ipv 'mooi' gebrabbel eromheen...

Jij zegt dat er niet zo iets bestaat als liefdesverdriet en dat liefde alleen maar bestaat als het van 2 kanten komt en het daardoor ook niet kan mislukken. Kun je nu eens aangeven waarom je dit vind, geef eens sterke argumenten. Ik wil niet steeds iedere keer een leuk verhaaltje lezen met mooie woordjes erin, maar kun je mij soms vertellen waarom je dit vind?

Abt, ik zal nu proberen dit heel simpel uit te leggen.. de bedoeling is dat je er ook serieus en met argumenten op terugreageert.

Stel je de volgende hypothetische situatie voor:

Twee mensen leren elkaar kennen. De een is oprecht, de ander totaal niet, maar gedraagt zich precies zoals hij/zij zich zou gedragen als hij/zij verliefd werd, enz.

De eerste persoon wordt écht verliefd en denkt het écht geweldig goed met de ander te kunnen vinden, enz. Alles gaat perfect, ze lijken wel soulmates. Ze hebben het goed.
Alleen: de tweede persoon acteert letterlijk álles en voelt geen liefde of wat dan ook. Toch lijkt het voor persoon 1 wél liefde en diegene voelt zich dus precies hetzelfde als in een situatie wanneer er wel sprake zou zijn van wederzijdse liefde.
De oprechtheid van persoon B heeft dus geen invloed op de gevoelens van persoon A, wanneer persoon B zich altijd gedraagt alsof z'n gevoelens wél oprecht zijn.

Kortom: liefde van 1 kant bestaat wél.
Nu kun je zeggen van "het bestaat niet.. zoiets kan iemand niet acteren". Maar volgens mij kan dat wel.. het kan zelfs onbewust, als iemand bijv. weinig zelfkennis heeft.
Dan kan het dus gebeuren dat persoon B persoon A verlaat en de laatste dus liefdesverdriet krijgt.

[darkpsycho_666]

Dat soort gevoelens kan iemand zeker wel acteren en ik kan het weten.. *gaat opleiding docent drama doen in Tilburg*

[de abt van sion]

darkpsycho_666 schreef op 13-04-2005 @ 14:01 :
Jij zegt dat er niet zo iets bestaat als liefdesverdriet en dat liefde alleen maar bestaat als het van 2 kanten komt en het daardoor ook niet kan mislukken. Kun je nu eens aangeven waarom je dit vind, geef eens sterke argumenten. Ik wil niet steeds iedere keer een leuk verhaaltje lezen met mooie woordjes erin, maar kun je mij soms vertellen waarom je dit vind?

Een uitermate krachtig argument is dat werkelijke liefde binding veronderstelt. En binding is onmogelijk bij één persoon.

[de abt van sion]

sgaapje schreef op 13-04-2005 @ 13:38 :
Maar eigenlijk roep je iedere keer zo ongeveer hetzelfde...dus het werd op een gegeven moment wel saai..

Dat klopt. Ik ben er namelijk van overtuigd dat liefde meer inhoudt dan wat er tegenwoordig in brede kring onder wordt verstaan. De meeste mensen zien haar zuiver als iets emotioneels. Ze is oneindig veel meer en tegelijk volkomen eenvoudig.

Op grond van de (meeste) reacties vind ik dat er nogal onzorgvuldig over de liefde wordt nagedacht. Daar bewijst men haar geen goede dienst mee. Bovendien krijgt men zo een heel verwrongen beeld van de liefde.

Saai? Tja, dat moet dan maar. Zelf vind ik "saai" overigens geen criterium. Van die opmerking ben ik dus niet onder de indruk.

[MissN0urri]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 18:11 :
Dat klopt. Ik ben er namelijk van overtuigd dat liefde meer inhoudt dan wat er tegenwoordig in brede kring onder wordt verstaan. De meeste mensen zien haar zuiver als iets emotioneels. Ze is oneindig veel meer en tegelijk volkomen eenvoudig.

Op grond van de (meeste) reacties vind ik dat er nogal onzorgvuldig over de liefde wordt nagedacht. Daar bewijst men haar geen goede dienst mee. Bovendien krijgt men zo een heel verwrongen beeld van de liefde.

Saai? Tja, dat moet dan maar. Zelf vind ik "saai" overigens geen criterium. Van die opmerking ben ik dus niet onder de indruk.

e vervolgens wordt er een discussie over het woord saai gestart

[de abt van sion]

Alicia Silverstone schreef op 13-04-2005 @ 14:14 :
Abt, ik zal nu proberen dit heel simpel uit te leggen.. de bedoeling is dat je er ook serieus en met argumenten op terugreageert.

Stel je de volgende hypothetische situatie voor:

Twee mensen leren elkaar kennen. De een is oprecht, de ander totaal niet, maar gedraagt zich precies zoals hij/zij zich zou gedragen als hij/zij verliefd werd, enz.

De eerste persoon wordt écht verliefd en denkt het écht geweldig goed met de ander te kunnen vinden, enz. Alles gaat perfect, ze lijken wel soulmates. Ze hebben het goed.
Alleen: de tweede persoon acteert letterlijk álles en voelt geen liefde of wat dan ook. Toch lijkt het voor persoon 1 wél liefde en diegene voelt zich dus precies hetzelfde als in een situatie wanneer er wel sprake zou zijn van wederzijdse liefde.
De oprechtheid van persoon B heeft dus geen invloed op de gevoelens van persoon A, wanneer persoon B zich altijd gedraagt alsof z'n gevoelens wél oprecht zijn.

Kortom: liefde van 1 kant bestaat wél.
Nu kun je zeggen van "het bestaat niet.. zoiets kan iemand niet acteren". Maar volgens mij kan dat wel.. het kan zelfs onbewust, als iemand bijv. weinig zelfkennis heeft.
Dan kan het dus gebeuren dat persoon B persoon A verlaat en de laatste dus liefdesverdriet krijgt.

Met hypothetische situaties kom je terecht in de casuïstiek, wat wel goed is voor individuele gevallen, maar niet voor een discussie met een meer algemene tendens.

Maar goed. Je schrijft terecht "écht verliefd" en "denkt het écht geweldig goed met de ander te kunnen vinden". Daarmee geef je het antwoord zelf al. "Verliefdheid" is iets anders dan liefde, en "denken" is iets anders dan "weten". In de voorgestelde situatie bestaat bij één persoon de indruk dat het om echte liefde gaat, een indruk die door de werkelijkheid wordt gelogenstraft. Je kunt inderdaad door een proces heen moeten, voordat je tot besef komt. Een leerproces. Of inderdaad: weinig zelfkennis.

Het kan van alles zijn (verliefdheid, je tot iemand aangetrokken voelen, dienstbaarheid), maar geen liefde. Waarom niet? Geen binding.

[de abt van sion]

MissN0urri schreef op 13-04-2005 @ 18:13 :
e vervolgens wordt er een discussie over het woord saai gestart

Als je wilt. Voor mij hoeft het niet.

[Lorelei]

Abt: Wat vind je dan van een vader met een baby? Ik weet niet precies hoe het zit, maar ik denk dat je niet kan zeggen dat een baby van z'n vader houdt. Maar wel dat de vader van zijn kind houdt. Non?

[de abt van sion]

grl schreef op 13-04-2005 @ 18:19 :
Abt: Wat vind je dan van een vader met een baby? Ik weet niet precies hoe het zit, maar ik denk dat je niet kan zeggen dat een baby van z'n vader houdt. Maar wel dat de vader van zijn kind houdt. Non?

Precies. Dank voor je goede argument. Hè, eindelijk eens iemand die bereid is om eens met mij mee te denken.

In dat geval is er dan ook sprake van een onverbrekelijke binding (de oerliefde van twee kanten). In dat geval is er per definitie sprake van authentieke liefde, die - naar ik me heb laten vertellen door deskundigen - ook wel degelijk wederzijds is.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 18:24 :
Precies. Dank voor je goede argument. Hè, eindelijk eens iemand die bereid is om eens met mij mee te denken.

In dat geval is er dan ook sprake van een onverbrekelijke binding (de oerliefde van twee kanten). In dat geval is er per definitie sprake van authentieke liefde, die - naar ik me heb laten vertellen door deskundigen - ook wel degelijk wederzijds is.

Okay. Maar wat nou als het kind niet gepland was en de moeder besloot het te houden terwijl de vader dat eigenlijk niet wilde?

Edit: de vader is natuurlijk nog wel " in beeld" en zorgt gewoon mee voor het kind. Maar wilde het eigenlijk niet.

[de abt van sion]

grl schreef op 13-04-2005 @ 18:26 :
Okay. Maar wat nou als het kind niet gepland was en de moeder besloot het te houden terwijl de vader dat eigenlijk niet wilde?

Edit: de vader is natuurlijk nog wel " in beeld" en zorgt gewoon mee voor het kind. Maar wilde het eigenlijk niet.

Ik zei het al eerder: dit is casuïstiek. En casuïstiek is niet echt goed voor de discussie. Maar goed.

Een vader kan een kind dan wel niet hebben gewild (bijvoorbeeld als gevolg van een vorm van egoïsme of eigenbelang), maar ik ben ervan overtuigd dat zijn liefde, vanaf het moment dat hij oog in oog komt met het kind, onverbrekelijk is (al zullen er individuele gevallen zijn, waarin die liefde niet manifest wordt, maar dan heb je natuurlijk met deviant gedrag te maken).

Overigens ben ik niet zo blij met de uitdrukking "een kind plannen", maar dat terzijde.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 21:40 :


Overigens ben ik niet zo blij met de uitdrukking "een kind plannen", maar dat terzijde.

Mja nee, als je een beter idee hebt, hoor ik het graag.

Ik reageer straks wel weer.

[de abt van sion]

darkpsycho_666 schreef op 13-04-2005 @ 14:22 :
Dat soort gevoelens kan iemand zeker wel acteren en ik kan het weten.. *gaat opleiding docent drama doen in Tilburg*

Des te meer bewijs dat het geen liefde is.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 23:21 :
Des te meer bewijs dat het geen liefde is.

Ik bekennen dat ik dat ook wel een slecht argument vond.


Maar ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat het niet zo kan zijn dat er een tijdje liefde is tussen 2 mensen die later weggaat of door zoveel andere gevoelens verdrongen wordt dat het niet meer te voelen is.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 21:40 :
Ik zei het al eerder: dit is casuïstiek. En casuïstiek is niet echt goed voor de discussie. Maar goed.

Een vader kan een kind dan wel niet hebben gewild (bijvoorbeeld als gevolg van een vorm van egoïsme of eigenbelang), maar ik ben ervan overtuigd dat zijn liefde, vanaf het moment dat hij oog in oog komt met het kind, onverbrekelijk is (al zullen er individuele gevallen zijn, waarin die liefde niet manifest wordt, maar dan heb je natuurlijk met deviant gedrag te maken).

Overigens ben ik niet zo blij met de uitdrukking "een kind plannen", maar dat terzijde.

Hoe verklaar je dan de ouders die hun kind mishandelen e.d. omdat ze een hekel aan het kind hebben? (dus niet de groep ouders die hun kind lekker vaak slaat omdat ze denken dat dat opvoedkundig gezien juist is.. maar de groep die het kind echt pijn wil doen)

[de abt van sion]

grl schreef op 13-04-2005 @ 23:27 :
Hoe verklaar je dan de ouders die hun kind mishandelen e.d. omdat ze een hekel aan het kind hebben? (dus niet de groep ouders die hun kind lekker vaak slaat omdat ze denken dat dat opvoedkundig gezien juist is.. maar de groep die het kind echt pijn wil doen)

Je hebt altijd uitzonderingen die de regel bevestigen... Hoe dan ook is er in die gevallen geen sprake van de werkelijke liefde, die er bij normale mensen wel zou zijn.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 13-04-2005 @ 23:49 :
Je hebt altijd uitzonderingen die de regel bevestigen... Hoe dan ook is er in die gevallen geen sprake van de werkelijke liefde, die er bij normale mensen wel zou zijn.

Maar nu gaan we even mierenneuken hoor:

In dat geval is er dan ook sprake van een onverbrekelijke binding (de oerliefde van twee kanten). In dat geval is er per definitie sprake van authentieke liefde, die - naar ik me heb laten vertellen door deskundigen - ook wel degelijk wederzijds is.

Ohohoh, wat ben ik flauw. Maar toch, spreekt dat elkaar niet een klein beetje tegen?


Ja, dat spreekt elkaar tegen. Dat zeg je zelf ook al "uitzonderingen". Maar hoe kan er bij zoiets groots als liefde nou een uitzondering bestaan?

[de abt van sion]

grl schreef op 13-04-2005 @ 23:52 :
Maar nu gaan we even mierenneuken hoor:



Ohohoh, wat ben ik flauw. Maar toch, spreekt dat elkaar niet een klein beetje tegen?


Ja, dat spreekt elkaar tegen. Dat zeg je zelf ook al "uitzonderingen". Maar hoe kan er bij zoiets groots als liefde nou een uitzondering bestaan?

Dat kan ook niet. In het eerste geval manifesteert de liefde zich niet zoals zij zich had moeten manifesteren. Tussen ouders en kind is de liefde onverbrekelijk, maar bij niet gezond functionerende mensen moet de kwaliteit van de verhoudingen ook naar rato worden geïnterpreteerd.

De uitspraken lijken elkaar dus tegen te spreken, maar bij een juiste interpretatie van het woord "liefde" doen ze dat toch niet.

[Lorelei]

Nog eentje, en dan hou ik op voor vanavond.

Situatie: Jij bent getrouwd. Ik ben getrouwd. We zijn dus niet getrouwd met elkaar. Wel voelen we liefde voor elkaar.. er is een klik .. nou ja, ga maar uit van wat jij liefde noemt.. maar we kunnen niet scheiden van onze huidige echtgenoten (verzin daar zelf maar een creatieve reden voor). En bovendien kunnen we elkaar om *bla* reden ook niet meer zien. Dit heeft als gevolg dat we ons verdrietig voelen.. waarom is dat geen liefdesverdriet?

[Mark Almighty]

En je wringt je maar in allerlei bochten... En je wringt maar en je wringt maar... Maar je lult je er toch niet uit!

[de abt van sion]

grl schreef op 14-04-2005 @ 00:09 :
Nog eentje, en dan hou ik op voor vanavond.

Situatie: Jij bent getrouwd. Ik ben getrouwd. We zijn dus niet getrouwd met elkaar. Wel voelen we liefde voor elkaar.. er is een klik .. nou ja, ga maar uit van wat jij liefde noemt.. maar we kunnen niet scheiden van onze huidige echtgenoten (verzin daar zelf maar een creatieve reden voor). En bovendien kunnen we elkaar om *bla* reden ook niet meer zien. Dit heeft als gevolg dat we ons verdrietig voelen.. waarom is dat geen liefdesverdriet?

Dan zou je inderdaad wel kunnen spreken van liefdesverdriet, want het gaat in dat geval om de binding tusse twee personen die er behoort te zijn, maar niet kan worden gerealiseerd. Jij en ik hebben in dat geval de verkeerde keuze gedaan. In die gevallen is er geen sprake van liefdesverdriet, aangezien er in die gevallen (naar duidelijk is gebleken) geen sprake is van liefde.

Overigens is het de vraag of het woord "liefdesverdriet" in onze taal op de door jou gesuggerde wijze wordt gebruikt.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 14-04-2005 @ 10:24 :
Dan zou je inderdaad wel kunnen spreken van liefdesverdriet, want het gaat in dat geval om de binding tusse twee personen die er behoort te zijn, maar niet kan worden gerealiseerd. Jij en ik hebben in dat geval de verkeerde keuze gedaan. In die gevallen is er geen sprake van liefdesverdriet, aangezien er in die gevallen (naar duidelijk is gebleken) geen sprake is van liefde.

Overigens is het de vraag of het woord "liefdesverdriet" in onze taal op de door jou gesuggerde wijze wordt gebruikt.

Je kan verkeerde keuzes maken wat liefde betreft? 2 mensen kunnen liefde voor elkaar voelen en dat is dan verkeerd omdat je door invloeden van buitenaf niet bij elkaar kan zijn? Hmm..


Nou, ik zou er geen ander woord voor weten en volgens mij wordt het inderdaad zo gebruikt.

[de abt van sion]

grl schreef op 14-04-2005 @ 11:00 :
Je kan verkeerde keuzes maken wat liefde betreft? 2 mensen kunnen liefde voor elkaar voelen en dat is dan verkeerd omdat je door invloeden van buitenaf niet bij elkaar kan zijn? Hmm..


Nou, ik zou er geen ander woord voor weten en volgens mij wordt het inderdaad zo gebruikt.

In de werkelijke liefde kàn geen verkeerde keuze worden gemaakt.

Is er wel een verkeerde keuze gemaakt, dan geeft dat bijvoorbeeld aan dat die keuze ondoordacht was, overhaast.

Ik pleit er dan ook voor om het keuzeproces te vertragen. Het is nergens voor nodig om de definitieve keuze al te vroeg te maken.

Overhaast kiezen is vragen om moeilijkheden, waarbij de liefde in de knel komt. En zoals je begrijpt, geen liefde, geen liefdesverdriet. Hooguit zelfmedelijden en allerlei gradaties van boosheid.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 14-04-2005 @ 19:49 :
In de werkelijke liefde kàn geen verkeerde keuze worden gemaakt.

Is er wel een verkeerde keuze gemaakt, dan geeft dat bijvoorbeeld aan dat die keuze ondoordacht was, overhaast.

Maar hoe kan het nou geen werkelijke liefde zijn? Er is binding.. het is wederzijds..

[de abt van sion]

grl schreef op 14-04-2005 @ 20:04 :
Maar hoe kan het nou geen werkelijke liefde zijn? Er is binding.. het is wederzijds..

Papieren binding is geen binding.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 14-04-2005 @ 20:28 :
Papieren binding is geen binding.

Euh.. maar ik bedoelde "onze" liefde. *wijst terug naar voorbeeld* Dat was geen papieren binding.

[de abt van sion]

grl schreef op 14-04-2005 @ 20:48 :
Euh.. maar ik bedoelde "onze" liefde. *wijst terug naar voorbeeld* Dat was geen papieren binding.

Nee, die is wederzijds... Echt.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 14-04-2005 @ 21:44 :
Nee, die is wederzijds... Echt.

Maar als we elkaar dan niet kunnen zien, dan kunnen we toch liefdesverdriet krijgen?

[de abt van sion]

grl schreef op 14-04-2005 @ 22:00 :
Maar als we elkaar dan niet kunnen zien, dan kunnen we toch liefdesverdriet krijgen?

Jazeker, maar niet in de zin waarin het woord in de Nederlandse taal wordt gebruikt.

Jouw interpretatie van "liefdesverdriet" berust op betekenisuitbreiding. Het woord krijgt er bij jou een dimensie bij. Zo staat het niet in het woordenboek.

[Lorelei]

de abt van sion schreef op 14-04-2005 @ 22:03 :
Jazeker, maar niet in de zin waarin het woord in de Nederlandse taal wordt gebruikt.

Jouw interpretatie van "liefdesverdriet" berust op betekenisuitbreiding. Het woord krijgt er bij jou een dimensie bij. Zo staat het niet in het woordenboek.

Hm, ik geloof dat ik je gelijk moet geven.

lief·des·ver·driet (het ~)
1 verdriet om een verloren liefde => een gebroken hart, ludduvuddu, minnepijn

www.vandale.nl

lief-des-verdriet o verdriet vanwege een onbeantwoorde of beeindige liefde.

Koenen


Maar ik vind het wel liefdesverdriet.

de abt van sion is terug <3

[Mark Almighty]

Ben ik nou gek of is er in dit topic gesnoeid?

[Lorelei]

Mark Almighty schreef op 14-04-2005 @ 22:13 :
Ben ik nou gek of is er in dit topic gesnoeid?

Niets van gemerkt. Geen idee.