Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic-#43

[rare kwast]

te laat naar bed + te vroeg op = geen verbetering in het slaaptekort..

ik heb weer zo slecht geslapen, eerst alleen maar liggen huilen en denken en piekeren en nog maar wat meer huilen en denken..

sinterklaas gister was opzich best gezellig maar er zit zo een groot zwaar leeg gat van binnen dat maar niet opgevuld lijkt te worden..

ik bedacht me in de auto naar huis dat het helemaal niet zo erg was als ik me in de vangrail zou parkeren.. het is ook gezellig zonder mij al dan niet gezelliger.. en in bed gaan die gedachten alleen maar door...
I choose the way to go, but the road won't set me free
ik wil, maar kan niet..
en normaal sms ik iemand als ik me zo voel (S) maar het was half 4 ofzo en S had aangegeven dat ze onwijs moe was en heeeerlijk ging slapen dus toen heb ik maar niet gesmst en op een andere manier mn woede/ verdriet, onmacht ge-uit
en ik wil wel schreeuwen dat t niet meer gaat maar dr komen geen woorden

*zucht*

This live ain’t worth living

Wat achtervolgde mij hier naar toe was het de prijs van de roem.
Of het verlangen voor één nacht iemand te vertrouwen.

Maar zijn wij samen niet sterker dan alles wat mij bedreigt.
Ik sta klaar voor de strijd met als wapen de waarheid

[rare kwast]

why can I stop these tears from running down my face

[Vogelvrij]

WolterB schreef op 19-11-2005 @ 21:38 :
Dat is idd precies de reden

Als ik weer nieuwe ruimte heb (en het plaatje nog ergens te vinden is ), zal ik een gil geven [/size]

Ja, nou ja, het is natuurlijk niet écht belangrijk, ik vind het vervelender voor jou, maar alvast bedankt

Ontopic:

Ja, verdomme. Het lijkt zo makkelijk hè: zeg gewoon wat je wilt, laat niet over je heen lopen. Maar als ik zeg wat ik wil, voel ik meteen hoe die ander verkilt. En ik haat ruzie, dat is toch ook niet zo vreemd? Maar het is toch ook niet vreemd als ik vind dat zij zelf haar spullen moet kopen?
Nou ja, ik weet het ook niet en ik hoop dat ze het niet erg vind, maar ik heb momenteel genoeg met mijn eigen dingen te stellen

[Miracle]

Zo, verslag is zo ongeveer af. Ging toch wel een stuk sneller dan ik verwacht had. Nu maar ff hem mailen om nog wat te vragen. Ik krijg het zat op tijd af.

Nu nog die notulen.. Niet zoveel zin in, maar ik moet eerst ook nog een bijlage krijgen, want anders kan ik een groot gedeelte niet uittypen. Toch maar vast beginnen, want hoe later het wordt, hoe meer ik vergeten ben.

Wha, 'het' zit me dwars. Ben bezorgd en maak me er druk om. Stom, maar ja, ik moet gewoon geduld hebben. Het komt wel goed, ooit....

Ik ben wel blij dat ik nu van dat geleer af ben. Druk van school is echt een stuk minder en dat is goed voor m'n humeur.

[create]

het spijt me lieverd, ik wil weer lief doen. klote hormonen.

[farai]

Toch blij dat ik vanmorgen mn angsten er 'ns uitgesmeten heb. Blij da we 't ondanks alles nog steeds niet opgegeven hebben.
Just love him.

En verder: tja nog steeds onzeker over de situatie hier thuis en daardoor zal ik toch blij zijn als ik dinsdag weer trug kan naar die groep. En ik zal ook blij zijn dak daar dinsdag dus OOK een keertje ben zonder stroopvlieg in mn buurt. , kank op mn gemak zorgen voor mijn euhm...beloofde surprise.

[Kid Morbid]

Huhu, vanaf woensdag weer naar een psycholoog, nu maar wachten tot 'ie een of andere enge stoornis vind.

Het was gister best gezellig hoor. Maar het lastige is dat ik me altijd afvraag hoe ik overkom op anderen. En ik zal dit wel stom gedaan hebben en mn haar zat niet, waarom vertelde ik dat eigenlijk? Zucht, ik maak het mezelf te moeilijk. En ik ben moe, zo moe en leeg van binnen. Dus ja... ik weet het weer effies niet.

[JaJ]

HAAAAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH
excuses
hihi
ow kindje toch ^^

[Redhair]

Een vriendin van me met anorexia word waarschijnlijk opgenomen. Godver, een opname dreigde eerder al, maar toen deed ze zo haar best om aan te komen. Nu begint het opnieuw.

Lang weekend. Vrijdag kwam T. bij me. Wat tv gekeken, toen gingen we uit. Was wel leuk, beetje gekaart met een paar mensen. Daarna ging T. naar huis, en ben ik nog naar het cafe gegaan waar ik altijd kom. Erg gezellig. Veel gekloot. Ik ken daar vrij veel mensen, niemand weet iets van mijn problemen, ik voel me erg vrij daar. P. was er ook. Ik ken hem al wat jaar, heb altijd al een zwak voor hem gehad. Hij heeft een hele indrukwekkende uitstraling. Dit keer had hij een pak aan, en het stond hem geweldig. Ik wist niet wat ik had, maar ik maakte een praatje met hem, zei dat dat pak heel mooi stond en dat hij er sowieso leuk uitzag. Hij kijkt je altijd heel indringend aan, en lacht dan zo lief. Gisteravond was hij er weer, en weer zo mooi in pak. Wat gepraat, samen gedanst, en ik dans eigenlijk nooit. Toen hij weg ging kreeg ik drie kussen, half op mijn mond. En dan die blik van hem, en dat lachje. Het maakte me vrij nerveus. Ik weet niet wat ik heb. Ik ken hem al tijden, maar het was altijd even groeten, verder niet. Pff, ik word gek van mezelf. Gister eerst nog even uit geweest met T., waar hij met zijn vrienden optrok en ik met die van mij. Een paar mensen vroegen of ik wat met hem had, ik wist echt niet wat ik moest antwoorden. Ben verward.

[Mariposa]

Alweer een droom over vroeger Ik mis het zo, ik wil terug naar die tijd... Als is het maar voor even. *luistert oude muziek*

[WolterB]

Echt een gevoel van niets willen doen, maar toch moeten.
En het is koud
En stiekem wil ik sms

Natuurlijk zit het er nog. En het gaat niet weg. Ik kan het gewoon niet hoor. Ik kán niet gewoon tegen je doen. Dat doet me teveel pijn. Sorry. En straks met zijn papa en mama wordt het vast hartstikke gezellig..

But it's not so bad, you're only the best I've ever had..

[Roosje]

Oh, sorry.

En waarom kon het nou niet gewoon goed gaan?

[Storm]

Ik heb echt de ste telefoon allertijden.

[rare kwast]

jippie, helemaal gelukkig
nu heb ik nog een koortlip ook
(niet zo raar... maar goed)

en mn buien blijven het zelfde, als maar huilen

[Miracle]

Storm schreef op 20-11-2005 @ 20:22 :
Ik heb echt de ste telefoon allertijden.

[Daantje_0705]

Het gaat zo slecht met mijn oma Het was echt aandoenlijk om haar zo te horen aan de telefoon. Echt een klein hoopje niets, beetje huilerig enzo klonk ze. Ik kon haar nauwelijks verstaan. Het doet me zo'n pijn omdat zo mee te maken terwijl ik niets voor haar kan doen.

[Storm]

Miracle schreef op 20-11-2005 @ 20:29 :

Niet dan?

[Chloe Siere]

Daantje_0705 schreef op 20-11-2005 @ 20:39 :
Het gaat zo slecht met mijn oma Het was echt aandoenlijk om haar zo te horen aan de telefoon. Echt een klein hoopje niets, beetje huilerig enzo klonk ze. Ik kon haar nauwelijks verstaan. Het doet me zo'n pijn omdat zo mee te maken terwijl ik niets voor haar kan doen.

*knuffel* Dat is inderdaad niet leuk om je oma zo te horen Van zulke oude, lieve mensjes kan ik het al helemaal niet hebben.

Ik heb echt schandalig veel geld uitgegeven Volgende maand ga ik mn 'rood-staan' stopzetten zodat ik dat in ieder geval niet meer kan. Moet echt gaan leren mezelf te beheersen

[Chloe Siere]

Ow en ik zit te twijfelen of ik over een week naar mn therapie zal gaan... Eigenlijk heb ik er geen tijd voor en zin in, maar wil ik die man nog wel een keer spreken over de nieuwe ontwikkelingen en zijn kijk daarop. Ik heb heel erg een frisse kijk erop nodig en kan mijn gevoelens omtrend dit niet zo goed plaatsen... Misschien dat hij het wel kan.

Alleen wil ik dus niet meer die therapie (en heb pas 1 gesprek gehad )

[Daantje_0705]

Chloe Siere schreef op 20-11-2005 @ 21:00 :
Alleen wil ik dus niet meer die therapie (en heb pas 1 gesprek gehad )

Moet je het niet wat tijd geven? En dus even doorzetten en dus wel gaan?

[Chloe Siere]

Daantje_0705 schreef op 20-11-2005 @ 21:01 :
Moet je het niet wat tijd geven? En dus even doorzetten en dus wel gaan?

Ik ben bang dat ik gek word van de drukte die ik dan krijg... Dan hou ik echt geen avond meer over... En laat ik daar nou net niet tegen kunnen... Hmz.

[Storm]

Chloe Siere schreef op 20-11-2005 @ 21:16 :
Ik ben bang dat ik gek word van de drukte die ik dan krijg... Dan hou ik echt geen avond meer over... En laat ik daar nou net niet tegen kunnen... Hmz.

Moet je zo vaak naar die therapie?

[Redhair]

Ik durf niet op de weegschaal te staan, want ik ben bang dat ik weer zwaarder ben geworden. Maar ik wilde helemaal niet afvallen, toch? Arggh. En zoveel heb ik niet gegeten vandaag.

Binnekort ga ik bij T. eten. Ik ben bang. Gaat weer slecht met die kuteetstoornis, en ik wil niet die confrontatie aan gaan. Maar ik moet wel.

[Chloe Siere]

Storm schreef op 20-11-2005 @ 21:18 :
Moet je zo vaak naar die therapie?

Ik ga uit van 1 avond per week Het gaat meer om het feit dat ik nu ook 2 avonden per week ga werken, school heb, mn vriend wil zien, mn biologische vader en dus ook nog vrij wil hebben.

[Chloe Siere]

Redhair schreef op 20-11-2005 @ 21:22 :
Ik durf niet op de weegschaal te staan, want ik ben bang dat ik weer zwaarder ben geworden. Maar ik wilde helemaal niet afvallen, toch? Arggh. En zoveel heb ik niet gegeten vandaag.

Binnekort ga ik bij T. eten. Ik ben bang. Gaat weer slecht met die kuteetstoornis, en ik wil niet die confrontatie aan gaan. Maar ik moet wel.

Gewoon niet op die weegschaal gaan staan Doe ik ook niet als ik bang ben dat ik weer meer weeg dan normaal. En succes met je confrontatie ed..

[Redhair]

Chloe Siere schreef op 20-11-2005 @ 21:28 :
Gewoon niet op die weegschaal gaan staan Doe ik ook niet als ik bang ben dat ik weer meer weeg dan normaal. En succes met je confrontatie ed..

Lieve reactie. Dank je wel.
En misschien kan je therapie 1 keer in de twee weken volgen?

Ik haat het om iedere dag weer met mijn angsten geconfronteerd te worden.
Nou alweer niet gelukt om te praten.
Ik haat mijn faalangst, onzekerheid en verlegenheid.
Ik probeer er ook zeker wat aan te doen en het is al een stuk minder dan vorig jaar.
Het blijft moeilijk om iedere dag maar weer bang te zijn.
Toch moet ik af en toe doorzetten en proberen vrolijk te doen, omdat ik niet down mag zijn. Dan zal ik alleen maar mensen verliezen en met aanstellerij bereik je nu eenmaal niets.
Stel je toch niet zo aan, bah!



You said: "hey, my love, I'm sorry but we can't go on 'cause
I'm in love with someone else"
Tell me, what do you want me to say
When you treat me this way

Oh I love you, maybe
And I hope it goes away
Oh, how I want you daily
I know it's gonna stay

I can hear you say: "I'm sorry, should we still go on,
I'm not in love with that someone else"
Tell me, what do you want me to say
When you treat me this way

[Hawahaai]

Af en toe voel ik me net alsof ik thuis op kamers zit. Bah. En dat zouden dan volwassen mensen en een meid van 17,5 zijn... Denk eens een keer na!
Verder heb ik wel een fijn weekend gehad, eigenlijk. En voor het eerst zuurkool gegeten op een manier dat het wel lekker was, dus uiteindelijk was het niet zo heel erg dat ik niet thuis frietjes gegeten heb.

Ik voel me vandaag als een struisvogel in een rolstoel.

[zus]

Roteetstoornis!
Waarom vervloek ik het de meeste tijd, maar blijf ik er mee doorgaan? Waarom laat ik het alles verpesten? Waarom zie ik zelf niet dat ik nu toch echt moet stoppen?

Kut, kut, kut

[Roosje]

Nu ga ik heel erg hard slapen.

[Green Day]

Tijd om te veranderen, te leven en dat te nemen wat me toekomt

[WolterB]

Klaar! eindelijk

[JaJ]

Toch even recapituleren. Want wat is er nu eigenlijk precies gebeurd? Het lijkt er op dat ik dit maal buiten mezelf om ben doorgeschoten ofzo? Toen ze twee maanden geleden contact legde en daarna ook nog langs kwam, dacht ik dat we nou eindelijk van alle ellende af waren, en nu dit weer. Maar waarom? Natuurlijk vraag ik me dat af, is het dan zo vreemd om iemand op te bellen en succes te wensen? Is het een schande om iemand thuis te brengen of waren het toch die stiltes? Ow, er zijn vast een paar mailtjes geweest die erger konden worden uitgelegd dan bedoeld, maar die heb ik er van haar ook een paar gehad. Ow, misschien meende ze die wel zo, er is tenslotte altijd nog het mysterie van de oneerlijke behandeling.
Maar daar draait het uiteindelijk ok allemaal om: interpretatie; wat verwacht je van mij; wat verwacht je mij van je te verwachten; waar zijn we bang voor? enz. En wat de rest van de wereld er, naast haar, van denkt is al helemaal een onwrikbaar gegeven, tot vrienden en familie aan toe: even aankloppen, een fucking hotelkamer. Mensen, het was niet LEUK om te moeten veranderen hoor, maar het is GEBEURD, dus nu kun je er over OPHOUDEN.
Nee, zo werk het niet. Hoe kan hij het nou ooit opgegeven hebben? Hoe kan hij nu hopen op zoiets belachelijks als vriendschap? Iedereen moet altijd overal wat achter zoeken. Ergens is het ook wel begrijpelijk, ik was tenslotte ver heen en ik ga nou eenmaal makkelijk op een wat closere manier met mensen om, maar dat is zo onderhand toch ook wel bekend?
Maar wat wordt er dan van me verwacht? Hoe kan IK iemand ANDERS nu minder geweldig maken? Ik denk al lang niet meer de hele dag aan je, maar daar gaat jou haar toch niet minder leuk van zitten? En als je het echt vervelend vond om dat te horen, zei ik het niet, simpel, maar je weet wel beter. Of weet je dat? weet je eigenlijk wel wat je wilt horen?
IK weet het in elk geval niet meer denk ik. Ik dacht gewoon dat het goed was. Ik ben toen blijven logeren, dat kan toch moeilijk tegen haar zin zijn geweest? Zo absurd kan het leven nog net niet zijn.
En nu, tja, verder hmm? Met een forum ertussen gaat het prima. "Op afstand," het mocht wat! Ik mag dan de computernerd zijn, ik geloof niet in vriendschap over een draadje.
Maar waarom ben ik dan niet kwaad? Wacht, dat weet ik best, dat is het hele punt nu juist: Er is voor mij niks veranderd. Misschien is het het punt dat blijkbaar niemand zich dat kan voorstellen. Of misschien ben ik juist de enige die niet veranderd is. Misschien moet ik dit maar posten op het andere forum. Kan ik haar dat aandoen?
Is er eigenlijk wel een punt? Dit denk ik maar, en IK heb geen probleem, ik ben alleen verwonderd en benieuwd naar antwoorden die ik eigenlijk al langer zoek maar nooit krijg.

Ik zei het die dinsdag het zesde uur al, drieeneenhalf jaar geleden: "Ik heb je vriendschap nu voorgoed verspeeld geloof ik."
Maar dat verstond je niet.

[Ijsklontje.]

Ik word gek.
Ik kan het niet, ik wil het niet.
Ik voel me zo ontzettend ongewaardeerd.
Ik wil verder, het lukt steeds wel, maar er komen steeds punten waar ik mezelf weer laat vallen.
Pm's tot 1 jaar terug lees ik nu.
Echt , kanker, waarom moet het zo.
Ik ga slapen, en ik hoop dat ik mijn problemen wegdroom.
Hieronder een tekst die ik in Mei dit jaar typte. Nu gaat het nog veel slechter met me, fysiek.
Goed, ik doe geen rare/emo dingen meer en ik kan wel doen alsof ik me goed voel

zeg maar dat ik pshychisch niet goed in orde ben

Pff..
Wat heb ik moeilijke dagen achter de rug.
Ik heb van zondagnacht 04:15 tot Dinsdagavond 21:00 in een psychiatrisch ziekenhuis gelegen.
Waarom? Dat probeer ik nu even uit te leggen.

Ik voelde me al een aantal dagen heel erg slecht..
Ik wist niet eens waarom. Ik gunde mezelf ook de tijd niet om daar eens achter te komen.
Ik was veelste druk bezig met andere dingen.
Donderdagavond had ik ook al een ruzie gekregen met mijn ouders.
Nouja, mijn broertje had ruzie met mijn ouders en ik was zo stom om me daarmee te gaan bemoeien.
Ik wilde toen al ergens van huis weglopen, maar had dat niet gedaan omdat ik dacht aan de mensen die er nog voor me zijn.
Ik wilde/durfde het niet goed te praten vrijdag.. de hele dag heb ik mijn ouders genegeerd.. en ben ' s avonds gewoon gaan slapen zonder hun welterusten te zeggen.
Waarom ik het niet wilde goedpraten... geen idee.. ik voelde me gewoon ontzettend vaag, had nergens zin in, was moe, en wilde rust.. ook de rust zodat ik na kon denken over wat ik nou wil, en waarom ik me zo zou kunnen voelen.
Die dag heb ik ook nog in mezelf gesneden.. om aandacht leek het wel.. want ik had geen enkele aanlijding tot snijden. Een gevoel zei gewoon dat het moest.. en mijn ouders, broertje en zusje hebben het gezien.. dat ik mezelf dat aandeed.
Vreselijk vond ik dat achteraf.. maar ik wist niet hoe ik dat uit moest leggen.. ik wist zelf niet eens wat er was.

Goed, het werd zaterdag...
Ik werd pas laat wakker... zoals altijd op zaterdag... om 12:30.
Mijn ouders gingen om 13:00 weg en mijn broertje negeerde me wat op die dag.
Ik zag aan mijn vader dat hij het graag weer goed wilde hebben en uitgepraat, want hij deed gewoon normaal tegen me, en vroeg me mijn excuses aan te bieden aan mijn moeder. Zodat het allemaal gewoon weer goed kon worden.
Om 14:15 had ik autorijles.
Ik ben om 13:45 naar de bank gegaan om geld te halen .. 40 euro.. voor mijn autorijles en een 10 euro extra om ook nog uit te gaan vanavond.
Het was niet veel, maar ik wilde niet heel veel opmaken.
ik voelde dat ik al best moe was, en veel drank zal niet goed gaan bij mij op zo'n moment.
Eigenlijk moest ik helemaal niet uitgaan en vroeg slapen, dacht ik bij mezelf.
Goed, ik heb autogereden.... was om half 4 thuis, en ben mijn kamer gaan opruimen tot half 6.
Om 6 uur gingen we eten... gewoon brood, knakworstjes... soep etc..
Daarna ben ik tot half 11 op mijn kamer gaan zitten MSNen en forummen.

Ik voelde me heel raar toen.. net of er iets ging gebeuren, waar ik me op voor moest bereiden.. zo'n gevoel had ik in mezelf.
Markjos en Rolf zaten beneden.. samen met mijn broertje.
Ik wilde ze het liefst vragen of we meteen konden gaan.. want ik had even geen zin in mijn ouders.. die afleiding om uit te gaan zou me misschien wel goed doen.
Goed, ik liep de trap af.. en ik hoorde mijn vader zeggen: " Letten jullie wel een beetje op Niels vanavond? "
Ik werd nieuwsgierig... bleef luisteren.. en ze vroegen natuurlijk waarom ze op me moesten letten.
Ik hoorde toen iemand vertellen dat ik me gesneden had. Mijn broertje maakte het nog even erger door te zeggen : " Zijn hele hand lag open" , wat opzich wel waar is.. maar ik wilde op dat moment liever niet dat ze dat wisten.
Goed, ik werd even helemaal gek.. rende naar buiten, en ging op een stationsbankje zitten.
Dat moment van thuis tot het bankje leek maar een paar seconden te duren...
Ik werd natuurlijk achterna gerend door Rolf ,Richard en mijn vader en teruggenomen naar huis.
Thuis ben ik meteen naar mijn kamer gerend, en bleef ik daar zitten.
Markjos kwam nog even mijn kamer in, zag een traan van mij, en ik deed de deur dicht en vertelde hem dat hij even weg moest gaan.
Mijn moeder belde toen de huisarts... ze snapte niet meer wat ze op dat moment met mij moest.. ze werd denk ik bang.. van hoe het af zou lopen.
Toen ik een "ambulance" voor zag rijden, werd ik helemaal gek en sloeg ik een paar bierflesjes kapot op de grond in mijn kamer, werd bang, en sloeg mijn vader die de hele tijd bij me bleef.
Het leek wel of dat allemaal me niet deed.

Toen kwam er een huisarts mijn kamer in, waarvan ik dacht dat het een ambulance iemand was..
Hij wilde praten met mij, waarom ik mezelf heb gesneden.. en vroeg of hij het mocht zien. ( ik had een polsbandje om).
Ik wilde het niet, en ik negeerde hem... ik wilde rust.. en kon op dat moment niet begrijpen dat ze dat niet snapten.
De huisarts wist ook niet wat hij moest doen, en belde 2 pshyciaters.
Ik staarde de hele tijd uit mijn slaapkamer raam, en had steeds de nijging om iets kapot te gooien.. ik had enorm veel agressie in mezelf.

Toen de psychiaters boven kwamen, negeerde ik ook hun...
Mijn vader liet ons alleen, omdat ik dan misschien meer zou vertellen aan ze.
Ook hun vroegen waarom ik mezelf sneed... ik wist er geen antwoord op, en zei dat ik me gewoon heel erg kut voelde.. en het op die manier ging uiten.
Ik vertelde er ook bij dat ik het in de hand kan houden een volgende keer.. maargoed.. ze vonden mij natuurlijk een gevaar voor mezelf.
Daarna negeerde ik alles van hun, en kwamen ze op onderwerpen zoals school.. wat ik deed.. hoe het daar gaat etc.
Toen begonnen ze erover om me op te laten nemen.. omdat dat voor hun het beste leek.
Ik besefte niet wat ze zeiden, het drong niet door... en ze liepen naar beneden omdat ze wilden overleggen met mijn ouders.
" Waarom krijg ik nou geen rust? " , dacht ik bij mezelf.

Ze kwamen boven, en zeiden dit tegen me : " Of je gaat nu naar beneden om het misschien uit te praten, OF we laten je per direct opnemen"
Ik was nog steeds tegen de draad in, en negeerde zelfs dat...
Toen liep ze naar beneden, en bleef er een psychiater boven in mijn kamer.
Ik had er al spijt van, en liep naar beneden en zag dat ze aan het bellen was.
Toen ze zei dat ik niet meer terug kon werd ik gek.
Het sloeg helemaal door, ik rende naar boven, sloeg op de 1ste verdieping 2 lampen kapot.. rende naar mijn kamer en sloeg mijn eigen lamp ook nog met mijn vuist kapot, waardoor ik nog bloedde ook.
De pshychiater hield me nu in mijn kamer... en ik zag na een 10 minuten een politieauto voorrijden.
Er kwamen 2 agenten in mijn kamer, en die probeerden mij gerust te stellen.. ze zeiden zelfs dat ik misschien nog terug kon als ik nu mee naar beneden ging, en het alsnog zou uitpraten..
Ik liep mee naar beneden, zei dat markjos en rolf maar in de gang moesten wachten .. en ging in de huiskamer op een stoel zitten en besefte toen pas wat ik allemaal had aangericht.
De psychiaters gingen nog naar de burgemeester toe, want ze hadden zijn handtekening nodig om me op te laten nemen.
Ik liep heel onrustig door de kamer.. steeds maar heen en weer.. en zocht steeds naar dingen.
Ik pakte de sigaretten van mijn moeder, en lucifers... en dat stopt ik in mijn broekzak, dat door een agent er weer werd uitgehaald.
Ook zocht ik naar drank.. maar dat hadden ze al weggestopt.
"verloren" ging ik op een stoel in de huiskamer zitten, en zag ik opeens een ambulance voorrijden..
Ik herkende de man nog van de vorige keer dat ik in het ziekenhuis terecht kwam en schreeuwde toen hij in de deuropening stond : "Tering, daar hebben we die eikel ook weer" .
Toen ik vastgepakt werd, en naar de brancard liep, zei die man nog "Sla hem maar in de boeien gelijk... de vorige keer had hij me geslagen".
Op dat moment beet ik heel hard in mijn arm.. ( die plek zit er nu nog steeds) en werd ik in de ambulance gedragen.
Wat ik daar allemaal in heb geroepen dat weet ik niet meer.. maar het was totaal niet vriendelijk. Ook probeerde ik mezelf nog te verwonden aan de boeien die ik om had.
Ik werd halve kilometer verderop ongeveer in een psychiatrisch ziekenhuis gedragen, en in een sepereerruimte gezet.
Ik moest me van mijn kleding ontdoen, en een pakje dragen waaraan je jezelf niet kon " ophangen " .
Ook kreeg ik een pilletje om rustig te worden, want ik was zeer onrustig.

Zondag... 14:15.. ik werd wakker...
Omg, wat had ik toen een spijt van wat ik had aangericht... waarom...waarom deed ik dat? Wat was er aan de hand?
Ik wist het niet.. en nam mezelf het heel erg kwalijk.
Om het uur mocht ik een kwartier die ruimte uit.....
Het was een kleine ruimte met enkel een bed.. je mocht niet eens voorwerpen naar binnen nemen, en de donald ducks waar ik om vroeg werden zelfs van hun nietjes ontleed. Dat je je daarmee niet kan verwonden.
Goed.. elk uur dat ik er uit mocht, kreeg ik 2 koppen koffie... ze wisten gelukkig dat ik dat vaak drink, en ik vroeg zelf naar pen en papier.
Ik ben die hele dag, als ik eruit mocht, gaan schrijven over waarom het nou gebeurd kan zijn... ik ben gaan schrijven over alles wat er gebeurd is.
Een relatie, 3 keer verliefd worden op iemand... ( 2 keer in de relate) .. school... vrienden... echt alles.
De dokter die bij me zat, vond het goed dat ik erover schreef.
Ik kreeg ook mijn advocaat die dag te zien.. want ik zou donderdag daarmee gaan praten, en vrijdag een rechter krijgen die beslist of ik weg mag.. anders zou het 3 weken verlengd worden.
Ik ben om 22:00 gaan slapen.

Maandag werd ik er om 7:30 uitgehaald... en ik mocht gelukkig naar een andere kamer.
Ze vonden dat ik onterecht in die ruimte zat.
Ik kreeg een kamer met een bed, bad, kastjes.. en het was best luxieus nog.
Ik kreeg een sleutel van mijn kamer, en in het gebouw kon je wel van alles doen.
Gitaarspelen, piano spelen, spelletjes, tv, gratis bellen, naar buiten...
Goed, niet om trots op te zijn, maar alles beter dan een ruimte met 1 bed.
Ik ben die dag naar een psychiatr gestapt, vrijwillig, heb hem mijn verhaal laten lezen... en we zijn er samen over gaan praten.
Hij vond dat ik teveel voor anderen deed en helemaal niet meer aan mezelf dacht.. Ik kan mezelf weer terugvinden door weer aan mezelf te denken, en even geen relatie te hebben.. dat zou mij nu niet goed doen.
De mensen die ik hielp, wat ik in mijn broef beschreef, vond hij zelf personen die ook in " dit" gebouw hadden kunnen zitten.
Het luchte iig wel op dat gesprek, en hij zou morgen erop terugkomen.
Ik heb die dag verder nog 6 uur gebeld ongeveer.. ziek lang.
Eigenlijk alleen met mijn oma , ouders, en heel veel met *naam* Bij *naam* kon ik gelukkig veel kwijt, en het voelde zo vertrouwd en veilig.. echt heerlijk. Ik was daaraan toe, aan wie ik met mjn problemen kon praten. Ze had het zelf ook veel ,dat ze er teveel voor anderen is en weinig voor haarzelf.

'S avonds kwam rolf nog even langs die ik die dag had gebeld.. en hadden we tot 9 uur wel gezellig kunnen praten en het kunnen verduidelijken aan mijn ouders en rolf zelf.
Daarna heb ik Kim even gebeld.. ik vond dat zei ook hier vanaf moest weten.

Goed, het werd dinsdag...
De hele dag was eignlijk best saai.. wat tvgekeken, nagedacht over dingen, en gitaar gespeeld met iemand die het daar ook best goed kon
Toen wilde de pshyciater me om 3 uur even spreken, met mijn ouders erbij.
Hij begon al meteen dat hij me niet als iemand zag met psychiatrische problemen.. omdat ik ze ook zelf kon vinden bij mezelf, en ermee aankwam bij de psychiater.
Hoe ik daar was.. konden ze ook niets mee. Ik gedraagde me normaal , ging normaal met iedereen om en was vriendelijk.
Hij zei toen : " Ik trek je IBS in, en je mag naar huis als je dat wilt".
Ik was echt heel blij.. en bedankt hem ervoor.
We hadden daarna nog even gepraat over andere dingen, en hij wil wel dat ik eens in de week ongeveer naar en psychiater ga, om het rustig af te bouwen.
Ik ging akkoord, tekende, en ik besloot toen dat ik om 19:00 wegging..
Dan kon ik nog wat spullen inpakken etc...

Om 19:00 kwam mijn moeder, oma en tante.. en gingen we naar mijn kamer toe...
Ik kreeg een kaart.. aardbeien.. chocolade en een boek..
In die kaart werd me voor de volgende dagen sterkte gewenst en blablabla.
Toen zei mijn moeder ; " Niels, moet je ze niet wat vertellen? "
Euh, ja, ik mag zometeen naar huis.
Toen kreeg mijn oma , tante, en zelfs mijn moeder tranen in haar ogen, knuffelden mij.. en waren heel blij voor me...
We gingen nog koffie drinken in het gebouw... en toen naar huis...
Bij mij thuis hebben we de hele avond nog gezeten, fijn gepraat.. en om 23:00 gingen mijn oma en tante weg

Dit was even het verhaal tot dinsdag


Edit: even een positief moment nu; pm's lezen van mensen die je blij maken en lieve dingen zeggen lucht op

@ ijsklontje: Dat is niet niks zeg *knuf* Sterkte ermee


Bah, ik haat het om naar de dokter te gaan.
Moet ik dadelijk naartoe en ik ben stiekem wel wat bang..

Edit: Het wordt morgen, want ze is er vandaag niet..

Ik werd vanochtend met een bang gevoel wakker en ik weet niet waarom.
Heb ik gewoon geen zin en stel ik me echt zo aan of is het iets anders?

Ik ben echt zo stom. ^%$@$%&#%^&

Can I go now?

Oh, en ik was al zo moe. Vandaag wordt weer zo'n lange dag en ik zie daar zo tegenop.
Ik wil niet meer. Ik wil geen gefrut meer, ik wil geen gedoe meer. Geen gepunnik. Ik wil even helemaal niets. Niemand die tegen me aan kakelt over hoe vervelend alles is, ik wil best luisteren, maar nu niet.
En het was zo gezellig gisterenavond, ik heb weer zo gelachen. Daarom snap ik het ook niet.

En ik luister de verkeerde muziek.

What I've felt
What I've known
Never shined through in what I've shown

Never free
Never me
So I dub thee unforgiven

[Ijsklontje.]

Mushu schreef op 21-11-2005 @ 09:53 :
Oh, en ik was al zo moe. Vandaag wordt weer zo'n lange dag en ik zie daar zo tegenop.
Ik wil niet meer. Ik wil geen gefrut meer, ik wil geen gedoe meer. Geen gepunnik. Ik wil even helemaal niets. Niemand die tegen me aan kakelt over hoe vervelend alles is, ik wil best luisteren, maar nu niet.
En het was zo gezellig gisterenavond, ik heb weer zo gelachen. Daarom snap ik het ook niet.

En ik luister de verkeerde muziek.

What I've felt
What I've known
Never shined through in what I've shown

Never free
Never me
So I dub thee unforgiven

Metallica

Luister eens turn the page.

Here I am, on the road again
Here I am, Up on the stage.
There I go
Playing star again.
Here I go, Turn the page

Dat liedje geeft moed, vind ik

[Ruudje]

Ijsklontje. schreef op 21-11-2005 @ 03:15 :
*knip*

damn, sterkte...

Wanneer krijg ik nou eens bericht van Altrecht? Ik woon hier nou al 3½ maand en nog steeds ben ik niet aan de beurt

Pomtiedom. ZO maar opeens actief bezig voor school vandaag. Op zich niet zo vreemd, als je bedenkt dat ik allang iets had moeten inleveren. De rest van de week gaik ook alvast lekker wat voorwerk verrichten, zodat ik me daar in mn kerstvakantie niet druk over hoef te maken. Gisteren met de neefjes en nichtjes naar Sinterklaas geweest. dat was wel gezellig. De hele verjaardag was overigens best gezellig. Nu zometeen autorijden. Ja, moet ook gebeuren. en dan weer aan het werk. en vanavond oppassen. lekker alleen. heer-lijk. Kan ik even van alles overpeinsen.

I can't go back there anymore
You know my keys won't fit the door
You know my thoughts don't fit the man
They never can they never can

Ik wil er zo graag met volle inzet voor gaan, maar het is zo verdomde moeilijk om mn kop er positief bij te houden. Simpel, als ze niets voor me kunnen regelen dan ben ik fucked.

Ik kan al zo slecht alleen zijn, helemaal dit, it's killing me.

Ze gaat emigreren. Niet aan het eind van dit schooljaar, maar al over een maand. 33 dagen. Ik heb geen idee hoe het straks verder moet zonder haar, ik denk dat ik gek word van verdriet .

En wat me nog het meeste dwarszit, is dat ze het me pas gisteren vertelde, terwijl de halve school het al wist.

[farai]

Whaaaaa, kheb mn cadeautje al gefabriceerd. Kga iemand heel erg blij maken binnekort.

[BananaSplit]

omfg omfg.

Krijg ik net de reden te horen waarom mijn ex het heeft uitgemaakt.

Omdat ik verliefder op haar was als zij op mij

omfg, het uitmaken van haar kwam al hard aan, maar dit veel harder. Ik ben/was dus weer verliefd op haar, en nu blijkt dat zij dus twijfelt of ze een relatie wil, maar wil er geen aangaan, bang dat het weer mis gaat.

OMFG wat kunnen mensen soms onbegrijpelijk zijn.
Moet ik r nu verrot schelden of t maar gewoon nemen zoals het is?

ff alleen serieuze reacties graag.

[farai]

Skoolboy schreef op 21-11-2005 @ 17:36 :

ff alleen serieuze reacties graag.

Oke serieuze reactie, jij hebt imo een vage ex.

Laat ni mee u kl..en rammelen eh

[Redhair]

Skoolboy, ik zal het laten zoals het is als ik jou was.

On:
Bah.