Saaing in the rain #1617

Sarah schreef:

[afbeelding]

Ik wil ze gaan dragen onder een wijde zwarte broek, dus die omslag zie je dan eigenlijk niet.

Ik vind ze gaaf! Mij net iets te fel, maar wel heel tof. En ik houd juist van die gebreide dingetjes.

[Neko*]

Sarah schreef:

Het is bij zo'n enquete ook hun eigen schuld, dat ze niet beginnen met een vraag als 'neemt u de beslissingen over de aanschaf van boodschappen in dit huishouden?' ofzo.

Ze vroegen wel of ik ouder dan 18 was, en dus over mijn eigen inkomen mocht beschikken. Maar blijkbaar bedoelden ze dat anders dan ik het interpreteerde.

[Schrödinger]

Ik hang meestal direct op. Eén keer had ik een discussie met een telemarketeer van War Child, die hing zelf op na 6 minuten omdat het niveau van mijn argumenten te hoog was voor haar.

[Vowel]

Neko* schreef:

Plaats me in een groep met mensen die ik niet ken/ in een onbekende situatie en dan denk ik dat het wel redelijk vergelijkbaar is.

O jeetje. Nou je bent hier tenminste al iets spraakzamer dan hij is, dus dat is een goed teken.

Ik vind vreemde mensen trouwens ook niet fijn hoor, maar ik kan het best goed verbergen en meestal is het na een paar minuten over en ben ik vrij spontaan en zo.

[Neko*]

mollerator schreef:

Laat ik maar een whisky proeverij houden

Wat voor whisky's ga je proeven?

[Vowel]

Schrödinger schreef:

Ik hang meestal direct op. Eén keer had ik een discussie met een telemarketeer van War Child, die hing zelf op na 6 minuten omdat het niveau van mijn argumenten te hoog was voor haar.

Uhu, of misschien was je gewoon een botte lul?

Lentekriebel schreef:

Ik vind ze gaaf! Mij net iets te fel, maar wel heel tof. En ik houd juist van die gebreide dingetjes.

Ze zijn door de flits ook wat feller dan ze er zo normaal uitzien hoor. Misschien dat ze alleen met heel felle zon buiten echt zo fel lijken.
Die gebreide dingetjes vind ik vaak wat truttig, maar in combinatie met het printje en de kleur is het bij deze over the top en dan vind ik het weer leuk

[Schrödinger]

Vowel schreef:

Uhu, of misschien was je gewoon een botte lul?

Nee hoor. Ik probeerde haar het "No free lunch"-principe uit te leggen, maar ze bleef volhouden dat als bedrijven dingen doneren aan War Child, dat het dan "gratis" is.

[Em.]

Vowel schreef:

O jeetje. Nou je bent hier tenminste al iets spraakzamer dan hij is, dus dat is een goed teken.

Ik vind vreemde mensen trouwens ook niet fijn hoor, maar ik kan het best goed verbergen en meestal is het na een paar minuten over en ben ik vrij spontaan en zo.

Ik vind vreemde mensen (vooral als ik ze nooit meer hoeft te ontmoeten) vaak makkelijker dan mensen die ik wel ken. Ik kan een stuk socialer zijn met voorbijgangers dan met klasgenoten, zeg maar.

[Neko*]

Vowel schreef:

O jeetje. Nou je bent hier tenminste al iets spraakzamer dan hij is, dus dat is een goed teken.

Ik vind vreemde mensen trouwens ook niet fijn hoor, maar ik kan het best goed verbergen en meestal is het na een paar minuten over en ben ik vrij spontaan en zo.

Ik ben het type wat niet te laat wil komen bij een hoorcollege, omdat ik dan niet meer naar binnen durf te gaan.

En zo op een forum is het anders, want dat is anoniem en al. En dan kan ik nadenken over wat ik ga typen. Terwijl in het echt meestal geen tijd is om uitgebreid na te gaan denken over dingen omdat er dan binnen 3 seconden toch wel een reactie wordt verwacht.

[Vowel]

Schrödinger schreef:

Nee hoor. Ik probeerde haar het "No free lunch"-principe uit te leggen, maar ze bleef volhouden dat als bedrijven dingen doneren aan War Child, dat het dan "gratis" is.

Lol, maar jij bent ook wel erg gemeen en bot hoor tegen mensen. Ook als je op straat wordt aangesproken!

haha, dat is zo herkenbaar Neko!

Maar ik kom altijd wel sociaal over, ik kan ook best wel een praatje maken en dat soort dingen en soms l*l ik mensen ook gewoon de oren van de kop, maar ik ben wel best sociaal angstig.

[Vowel]

Em. schreef:

Ik vind vreemde mensen (vooral als ik ze nooit meer hoeft te ontmoeten) vaak makkelijker dan mensen die ik wel ken. Ik kan een stuk socialer zijn met voorbijgangers dan met klasgenoten, zeg maar.

Oh dat heb ik ook hoor. Eigenlijk ben ik altijd wel spontaan en aardig, als ze het maar niet te persoonlijk maken. Dát is eigenlijk het probleem. Ik ben nogal privé en als mensen me allemaal vragen gaan stellen dan heb ik er gewoon geen zin meer in. Behalve als ik die persoon al goed ken, zeg maar. Maar vreemden doen dat over het algemeen niet als je ze gewoon tegenkomt op straat, maar als ik een huiskamer binnenloop met allemaal vreemden en die beginnen tegen me te praten en vragen te stellen, dan word ik er een beetje naar van. Dan probeer ik het zo oppervlakkig mogelijk te houden.

Neko* schreef:

Ik ben het type wat niet te laat wil komen bij een hoorcollege, omdat ik dan niet meer naar binnen durf te gaan.

En zo op een forum is het anders, want dat is anoniem en al. En dan kan ik nadenken over wat ik ga typen. Terwijl in het echt meestal geen tijd is om uitgebreid na te gaan denken over dingen omdat er dan binnen 3 seconden toch wel een reactie wordt verwacht.

Hmm klopt. Het is ook wel anders. Maar je houdt dus gewoon niet van aandacht?

[Neko*]

Lentekriebel schreef:

haha, dat is zo herkenbaar Neko!

Ik ben blij dat dat tenminste nog herkenbaar is. Ik vertel ook wel eens dingen over sociale situaties waar ik moeite mee heb, waarbij Lief me aankijkt van 'waar jij het nou over hebt gaat echt mijn pet te boven', Heel naar is dat.

[Schrödinger]

Vowel schreef:

Lol, maar jij bent ook wel erg gemeen en bot hoor tegen mensen. Ook als je op straat wordt aangesproken!

Alleen als ik word aangesproken door marketeers.

Nou goed, misschien kan Rationeel ook wel een leuke anekdote vertellen over een meisje dat semi-toegestaan met ons mee wilde reizen.

Ik vind mezelf niet verlegen of sociaal angstig of wat dan ook, maar ik ben wel introvert en dat houdt vooral in dat ik bij eerste contacten liever een paar keer meeluister dan dat ik ook meepraat, en dan zit ik er niet 'maar een beetje bij' en is het ook niet zo dat ik wel dingen wil zeggen maar niet zou durven ofzo, maar dan heb ik gewoon niet zo'n behoefte om te praten en luister ik liever. Maar mensen vatten dat vaak wel op als verlegen of onzeker. Vooral mensen die zelf heel extravert zijn

Daarentegen ben ik altijd wel heel nieuwsgierig naar mensen die ik nauwelijks ken en daardoor geneigd persoonlijke vragen te willen stellen, maar gelukkig kan ik dat uitstekend uitleven in mijn werk

[Neko*]

Ik ben zo sociaal beperkt dat ik zelfs met (hele goede) vrienden het eerste uur/anderhalf uur even moet 'wennen'.

Neko* schreef:

Ik ben blij dat dat tenminste nog herkenbaar is. Ik vertel ook wel eens dingen over sociale situaties waar ik moeite mee heb, waarbij Lief me aankijkt van 'waar jij het nou over hebt gaat echt mijn pet te boven', Heel naar is dat.

ja, ik maak me ook vaak veel te druk om dingen waar een ander blijkbaar nauwelijks over nadenkt. Ik wil graag door iedereen heel lief en aardig gevonden worden en zeker niet dom of irritant. Maar ik geloof dat ik vandaag in een halfgare bewustzijnstoestand aan mijn moeder heb verkondigd dat ik dat echt minder wil gaan doen. Dat het me te vermoeiend is en dat het me niets meer uitmaakt ( yeah sure ) maar dat ga ik wel proberen uit te stralen

[Neko*]

Sarah schreef:

Daarentegen ben ik altijd wel heel nieuwsgierig naar mensen die ik nauwelijks ken en daardoor geneigd persoonlijke vragen te willen stellen, maar gelukkig kan ik dat uitstekend uitleven in mijn werk

Ik stel ook altijd heel persoonlijke vragen waarvan mensen vaak denken 'dat je dat druft', maar dat komt vooral omdat ik denk ik niet zo doorheb dat mensen dat opvatten als persoonlijk.

Neko* schreef:

Ik stel ook altijd heel persoonlijke vragen waarvan mensen vaak denken 'dat je dat druft', maar dat komt vooral omdat ik denk ik niet zo doorheb dat mensen dat opvatten als persoonlijk.

Dat had ik als kind ook, maar dan is het gelukkig schattig . Toen ik 12-15 was, was ik wel verlegen en durfde ik toch niets te vragen aan mensen die ik niet kende, en daarna kon ik het eigenlijk wel aanvoelen wat wel en niet kan.

Sarah schreef:

Ik vind mezelf niet verlegen of sociaal angstig of wat dan ook, maar ik ben wel introvert en dat houdt vooral in dat ik bij eerste contacten liever een paar keer meeluister dan dat ik ook meepraat, en dan zit ik er niet 'maar een beetje bij' en is het ook niet zo dat ik wel dingen wil zeggen maar niet zou durven ofzo, maar dan heb ik gewoon niet zo'n behoefte om te praten en luister ik liever. Maar mensen vatten dat vaak wel op als verlegen of onzeker. Vooral mensen die zelf heel extravert zijn

hmm, ik ben dan weer niet heel introvert geloof ik.

[Em.]

Vowel schreef:

Oh dat heb ik ook hoor. Eigenlijk ben ik altijd wel spontaan en aardig, als ze het maar niet te persoonlijk maken. Dát is eigenlijk het probleem. Ik ben nogal privé en als mensen me allemaal vragen gaan stellen dan heb ik er gewoon geen zin meer in. Behalve als ik die persoon al goed ken, zeg maar. Maar vreemden doen dat over het algemeen niet als je ze gewoon tegenkomt op straat, maar als ik een huiskamer binnenloop met allemaal vreemden en die beginnen tegen me te praten en vragen te stellen, dan word ik er een beetje naar van. Dan probeer ik het zo oppervlakkig mogelijk te houden.

Ja, en dat ik weet dat ik ze TOCH niet meer tegenkom, dus als ik overkom als een regelrechte idioot, dan is het maar jammer maar dat maakt niet zoveel uit. Terwijl ik het wel belangrijk vind om enigszins geaccepteerd te worden door mijn klasgenoten.

En inderdaad, het privédeel vind ik ook niet tof. Ik vind het ook nooit leuk als je voor Frans hele verhaaltjes over je hobby's/ouders/huis/verleden aan de hele klas moet vertellen. En vroeger weigerde ik altijd deel te nemen aan het kringgesprek (basisschool enzo) want ik vond het helemaal niet nodig dat mijn klas wist wat ik het weekend had gedaan. Want a. ik interesseerde me ook niet voor het weekend van willekeurige klasgenoten en b. als ik het aan bepaalde mensen wilde vertellen, praatte ik daar wel onderling over. En toen heeft mijn juf me één keer gedwongen te vertellen wat ik in het weekend had gedaan, en net dát weekend was ik meegeweest naar de IVF-kliniek met mijn moeder en zo, en toen schaamde mijn juf zich dat ze mij gedwongen had dat te vertellen en hoefde ik nooit meer iets in de kring te zeggen.

Hoewel ik wel had verteld dat ik een broertje had gekregen (maar goed, dat is moeilijk te verbergen als je beschuit met muisjes meeneemt voor de hele klas) en dat mijn kat kittens had gekregen (dat was erg belangrijk en een mooie gebeurtenis voor mij). En dus dat van die IVF.

[Neko*]

Sarah schreef:

Dat had ik als kind ook, maar dan is het gelukkig schattig . Toen ik 12-15 was, was ik wel verlegen en durfde ik toch niets te vragen aan mensen die ik niet kende, en daarna kon ik het eigenlijk wel aanvoelen wat wel en niet kan.

Ik mis die sociale antenne een beetje waardoor je dat soort situaties aanvoelt. Ik vraag ook heel vaak hele stomme dingen of dingen die voor anderen normaal zijn (de eerste keer hoorcollege met pauze smste ik mijn ex of ik mijn spul mee moest nemen naar buiten of dat ik maar moest blijven zitten bijvoorbeeld), omdat ik het niet ken en dus niet weet hoe het moet.

[Vowel]

Ik ben helemaal niet introvert. Ik ben ontzettend spontaan en gezellig en ik praat heel veel en heel makkelijk, en ik kan ook zo'n beetje met iedereen overweg en zo. Maar ik ben wel heel privé en dat hebben gelukkig niet veel mensen door. Ik kan heel veel praten zonder echt iets van mezelf prijs te geven. Daar heeft veel oefening in gezeten. Maar ach, over het algemeen ben ik niet supersociaal. Ik ben liever alleen dan dat ik iedere dag afspraken heb met mensen. En ik houd het liever klein dat dat ik 30 mensen om me heen heb of zo (hoewel ik er voor een avondje wel van kan genieten - en als het echt moet is dat ook geen probleem). Mjah. /verhaal

Ik ben tegelijk ook wel een kletskous. Bij mensen die ik goed ken dan. Vrienden kunnen zich daar soms over verbazen, zo van "haha vroeger vonden we JOU stil". En ook hier op het forum trouwens

[mollerator]

Schrödinger schreef:

www.leagueoflegends.com

Nee ik houd niet van zulke lelijke fantasy

[Schrödinger]

Ik ben wel introvert, maar niet privé.

[Schrödinger]

mollerator schreef:

Nee ik houd niet van zulke lelijke fantasy

Oh, ik wist niet dat graphics ook een factor waren, meestal wordt die factor toch van minder belang na de puberteit.

Vowel schreef:

Ik ben helemaal niet introvert. Ik ben ontzettend spontaan en gezellig en ik praat heel veel en heel makkelijk, en ik kan ook zo'n beetje met iedereen overweg en zo. Maar ik ben wel heel privé en dat hebben gelukkig niet veel mensen door. Ik kan heel veel praten zonder echt iets van mezelf prijs te geven. Daar heeft veel oefening in gezeten. Maar ach, over het algemeen ben ik niet supersociaal. Ik ben liever alleen dan dat ik iedere dag afspraken heb met mensen. En ik houd het liever klein dat dat ik 30 mensen om me heen heb of zo (hoewel ik er voor een avondje wel van kan genieten - en als het echt moet is dat ook geen probleem). Mjah. /verhaal

Dat klinkt eigenlijk wel introvert (al baseer ik dat nu lekker op een kort alineaatje ). Introvert betekent niet dat je saai en ongezellig en stil bent vooral dat je meer energie uit jezelf haalt dan uit je omgeving.

[Vowel]

Em. schreef:

Ja, en dat ik weet dat ik ze TOCH niet meer tegenkom, dus als ik overkom als een regelrechte idioot, dan is het maar jammer maar dat maakt niet zoveel uit. Terwijl ik het wel belangrijk vind om enigszins geaccepteerd te worden door mijn klasgenoten.

En inderdaad, het privédeel vind ik ook niet tof. Ik vind het ook nooit leuk als je voor Frans hele verhaaltjes over je hobby's/ouders/huis/verleden aan de hele klas moet vertellen. En vroeger weigerde ik altijd deel te nemen aan het kringgesprek (basisschool enzo) want ik vond het helemaal niet nodig dat mijn klas wist wat ik het weekend had gedaan. Want a. ik interesseerde me ook niet voor het weekend van willekeurige klasgenoten en b. als ik het aan bepaalde mensen wilde vertellen, praatte ik daar wel onderling over. En toen heeft mijn juf me één keer gedwongen te vertellen wat ik in het weekend had gedaan, en net dát weekend was ik meegeweest naar de IVF-kliniek met mijn moeder en zo, en toen schaamde mijn juf zich dat ze mij gedwongen had dat te vertellen en hoefde ik nooit meer iets in de kring te zeggen.

Hoewel ik wel had verteld dat ik een broertje had gekregen (maar goed, dat is moeilijk te verbergen als je beschuit met muisjes meeneemt voor de hele klas) en dat mijn kat kittens had gekregen (dat was erg belangrijk en een mooie gebeurtenis voor mij). En dus dat van die IVF.

Ja, dat ook. Waarom moet je in godsnaam dat soort dingen vertellen? Ik vraag trouwens ook bij mensen nooit naar persoonlijke dingen, want dat gaat me allemaal niets aan. Vind ik. Behalve als ik mensen al langer ken, natuurlijk. Maar als ik iemand voor de eerste of tweede keer zie, dan wil ik helemaal niet weten hoe iemands jeugd is geweest, hoe zijn/haar relatie is met de ouders, hoeveel relaties iemand heeft gehad of welke plannen iemand heeft voor de toekomst. A) omdat het me niet interesseert en B) omdat het mijn zaken niet zijn - niet dan al. Misschien als het langzaamaan een vriendschap wordt, dan wel, maar eh. Ja. Ik snap dus precies wat je bedoelt, ik heb de behoefte niet om over mezelf te praten met mensen, een paar uitzonderingen daargelaten. Sowieso vind ik het heel naar als mensen dingen VRAGEN. Als ik erover wil praten doe ik dat vanzelf wel.

[Neko*]

Schrödinger schreef:

Ik ben wel introvert, maar niet privé.

Dat heb ik ook.

[Vowel]

Sarah schreef:

Dat klinkt eigenlijk wel introvert. Introvert betekent niet dat je saai en ongezellig en stil bent vooral dat je meer energie uit jezelf haalt dan uit je omgeving.

Meh, dan ben ik wel introvert. Maar zo ben ik nooit beschreven. Ik weet het ook niet, het ligt aan mijn bui en waar ik ben, met wie ik er ben, waar het over gaat, etc. Volgens mij ben ik van alles.

[mollerator]

Schrödinger schreef:

Oh, ik wist niet dat graphics ook een factor waren, meestal wordt die factor toch van minder belang na de puberteit.

De graphics kunnen prachtig zijn, maar dan kan het nog steeds lelijke fantasy zijn.

Ik heb bij de psychiatrie wel moeten leren om bepaalde vragen te stellen waarvan ik eigenlijk geleerd had dat je die ook niet aan patienten zomaar stelt. Gewoon letterlijk vragen "maar wilt u ook echt dood?" of "hoor je wel eens stemmen?" enzo.

[Neko*]

Ik ben niet subtiel genoeg om om dingen die privé zijn heen te draaien, denk ik. (ik vind het een heel kromme zin, maar ik kan er op dit moment niet wat beters van maken. )

[mollerator]

Sarah schreef:

Ik heb bij de psychiatrie wel moeten leren om bepaalde vragen te stellen waarvan ik eigenlijk geleerd had dat je die ook niet aan patienten zomaar stelt. Gewoon letterlijk vragen "maar wilt u ook echt dood?" of "hoor je wel eens stemmen?" enzo.

Ik denk dat iedereen wel eens stemmen hoort, rare vraag voor de psychiatrie afdeling. Ik had hem eerder verwacht bij audiologie.

[Schrödinger]

Vowel schreef:

Meh, dan ben ik wel introvert. Maar zo ben ik nooit beschreven. Ik weet het ook niet, het ligt aan mijn bui en waar ik ben, met wie ik er ben, waar het over gaat, etc. Volgens mij ben ik van alles.

Nah, je bent niet introvert. Maar de meeste extraverte mensen zoeken wel andere mensen op, en dat heb jij niet.

of "welk seizoen is het nu?". Die vraag leid ik wel altijd even in, met "ik moet u als testje een paar simpele vragen stellen", zodat ze niet meteen denken dat ik ze voor gek heb verklaard de volgende vraag is dan "wat is de datum van vandaag?" waarop een (verder wel verwarde) patiënt laatst heel mooi reageerde met "daarvoor ben ik hier niet hoor! je kijkt maar op de kalender!" (maar toen ik vroeg "waarvoor bent u hier dan wel?" zei hij "voor de vogels")

[Vowel]

Neko* schreef:

Ik ben niet subtiel genoeg om om dingen die privé zijn heen te draaien, denk ik. (ik vind het een heel kromme zin, maar ik kan er op dit moment niet wat beters van maken. )

Oh ik wel. Het probleem dat ik heb is dat ik al dat standaardgedoe echt vreselijk vind. Als iemand mij in een bar aanspreekt en meteen vraagt: "En, wat voor werk doe je?" dan ben ik meteen afgeknapt. Ik zou zoiets nooit aan iemand vragen want het boeit me geen fuck. Het is totaal niet interessant. Vraag me dan "Wat zou je vragen als je een alien tegenkwam?" DAT is interessant en leuk en origineel en zo.

Ik stel dus ook nooit van dat soort vragen, en dan gaan gesprekken meestal heel anders.

[Vowel]

Schrödinger schreef:

Nah, je bent niet introvert. Maar de meeste extraverte mensen zoeken wel andere mensen op, en dat heb jij niet.

Hmm, maar zijn dat geen twee verschillende dingen? Ik bedoel, bij jou ben ik qua gedrag misschien niet anders, maar wel als het gaat om gespreksonderwerpen en persoonlijke dingen.

[mollerator]

Sarah schreef:

of "welk seizoen is het nu?". Die vraag leid ik wel altijd even in, met "ik moet u als testje een paar simpele vragen stellen", zodat ze niet meteen denken dat ik ze voor gek heb verklaard

Ik zou daar best lang over moeten nadenken omdat ik nooit echt zo met de weken/maanden/jaren denk. Ik schrijf ook nog bijna altijd 2011 op

[Schrödinger]

Vowel schreef:

Oh ik wel. Het probleem dat ik heb is dat ik al dat standaardgedoe echt vreselijk vind. Als iemand mij in een bar aanspreekt en meteen vraagt: "En, wat voor werk doe je?" dan ben ik meteen afgeknapt. Ik zou zoiets nooit aan iemand vragen want het boeit me geen fuck. Het is totaal niet interessant. Vraag me dan "Wat zou je vragen als je een alien tegenkwam?" DAT is interessant en leuk en origineel en zo.

Ik stel dus ook nooit van dat soort vragen, en dan gaan gesprekken meestal heel anders.

"Wat is je favoriete kleur?"

[Em.]

Ik ben wel introvert. Als ik te lang mensen om me heen heb, zoek ik ook een plek voor mezelf op zodat ik even alleen kan zijn en weer op kan laden enzo.

En ik kán best heel veel vertellen. Mja. *Wijst naar posts* Alleen meestal ben ik dus stil/verlegen/introvert en komt dat er niet uit.

[Vowel]

Schrödinger schreef:

"Wat is je favoriete kleur?"

Dat was anders. En dat was niet het eerste dat ik tegen je zei! En die hele situatie was ontzettend stressvol dus dan ga ik onzin praten. En het was je eigen schuld. Pfft.

[Pierrot]

Een meisje vroeg me ooit in een café wat voor pizza ik lekker vind. Het is niets geworden.

[Neko*]

Dat heb ik ook wel, maar dat komt ook een beetje omdat ik niet over koetjes en kalfjes kan praten. Mensen die vragen hoe het met school gaat, krijgen ook vaak het standaard antwoord 'wel ok' waarop ik tot 2 jaar terug nooit bedacht had, dat er verwacht werd dat je vertelde wat je dan precies deed op school. Ik stel dan ook nooit dat soort vragen want ik zou niet weten wat voor gesprek daaruit kan leiden. Echter persoonlijke vragen stel ik dan wel weer, maar dan meer omdat ik soms wil snappen waarom mensen zo denken/doen/willen zijn.

[Vowel]

Em. schreef:

Ik ben wel introvert. Als ik te lang mensen om me heen heb, zoek ik ook een plek voor mezelf op zodat ik even alleen kan zijn en weer op kan laden enzo.

En ik kán best heel veel vertellen. Mja. *Wijst naar posts* Alleen meestal ben ik dus stil/verlegen/introvert en komt dat er niet uit.

Dit herken ik wel. Het liefst ben ik lekker in m'n eentje. Heerlijk vind ik dat. En als ik dan sociaal "moet" doen, dan moet ik me daar ook echt geestelijk op voorbereiden. En de week daarna wil ik dan ook absoluut niet sociaal doen.

Soms moet het wel en dan doe ik het ook en mensen hebben dan ook niet door dat ik liever in m'n eentje een boek lees of zo. Dus ik blijf wel gewoon aardig en spontaan, maar liever hoef ik al dat gedoe niet.

Mijn beste vriendin en ik hebben dat al jaren zo. Soms zien we elkaar twee maanden niet, dan weer twee keer per week. Alleen als we er allebei zin in hebben. Maar als het aan mij lag zou ik alleen sociaal doen wanneer ik er zin in heb (en ja, dat komt soms voor ). Jammer genoeg werkt de wereld niet zo.

[Vowel]

Pierrot schreef:

Een meisje vroeg me ooit in een café wat voor pizza ik lekker vind. Het is niets geworden.

Want jij houdt niet van pizza? Of was dat alleen tonijnpizza?