Twisted.
Ik had al gehoord van deze film en nu heb ik hem vanavond dan eindlijk kunnen zien in de sneak in Nieuwegein. Op sneakpoint viel nergens af te lezen dat we dezen zouden krijgen, dus het was best een verrassing te noemen. Maar ik moet zeggen dat de beroerde recensies(2% fresh op Rotten Tomatoes), de marginale Boxoffice take en het feit dat de de film een hele poos op de planken heeft gelegen mijn verwachtingen niet bepaald konden verhogen, wat misschien maar beter was ook. Twisted is namelijk een schandelijk middelmatige( en op veel momenten zelfs ronduit slechte) thriller die geen moment weet te verrassen of intrigeren. Als mijn verwachtingen te hoog waren geweest had ik hem wellicht niet eens afgekeken. *Shrug* Dat soort gelazer krijg je nou eenmaal als je als scriptschrijver denkt jezelf te kunnen wagen aan een seriemoordenaarfilm, een subgenre van thriller die nogal wat toewijding en voorzichtigheid vereist om tot een goed resultaat te komen. En dat is iets wat bij Twisted overduidelijk niet gelukt is. Dat zullen toch zelfs de minst kritische kijkers onder ons moeten kunnen beamen?
Het verhaaltje is de zoveelste by the numbers variant op het aloude whodunnit/serial Killer principe: homicidal detective gespeeld door Ashley Judd staat voor raadsel. Raadsel wordt opgelost doormiddel van allerlei ongeloofwaardige plotwendingen. Klaar. Okay, okay, het wel iets meer om het lijf dan dat, maar dat zul je niet zo in de gaten hebben tijdens het kijken. De "twists" zijn zo goed als fantasieloos en neigen, net als het recente Taking lives met Angelina Jolie, de intelligentie van de kijker grondig te onderschatten door het gebruik van repetitieve aanknopingspunten(bijvoorbeeld de nutteloze en gemakzuchtige broodzakjesclip scène in Taking lives)te rechtvaardigen als onderdeel van het verhaal. Big mistake, want dit soort scenariotruukjes zullen alleen maar leiden tot spot en hoon bij de kijkers die wel wat gewend zijn. Degene die het script heeft geschreven had dus wel eens wat meer aandacht mogen besteden aan de dialogen en de personages + hun rol in het grote geheel, want dan was dit wellicht niet nodig geweest. Kijk maar naar films als Seven of Kiss the Girls(ook met Ashley Judd). En ik wil niet opscheppen, maar ik(en met mij blijkbaar velen anderen in de zaal) voelde eigenlijk al veel te snel aankomen wie de dader moest zijn wegens een schrijnend gebrek aan echte suspects. Het lijkt me gewoon sterk dat men dit zelf niet kon bedenken toen de film in productie ging.
De film heeft verder wel weer een aardig uiterlijk met mooie plaatjes en sfeervolle settings. De locatie San Francisco doet prima dienst als volwaardig castmember en knikkert alle menselijke acteurs moeiteloos van het scherm met zijn mooi belichte hoekjes, mistige open velden, schaduwen en decoraties. Kudos, dus, voor de art director, die de film even een klein zetje in de goede richting weet te geven. Maar ja, zoiets mag je tegenwoordig, vind ik, ook wel verwachten van een film die zichzelf serieus neemt, dus eigenlijk zou je het niet als pluspunt moeten aandragen. Maar ja, als ik dat niet doe, dan is het ook weer zo zielig voor de makers enzo.

Nee serieus, met het louter visuele aspect van Twisted zit het net als bij zijn soortgenoten best wel goed.
Helaas is dat niet genoeg om een hevig wankelende film weer in balans te brengen. Want wat moet je met mooie beelden als die beelden het verhaal op geen enkele manier assisteren? Inderdaad, niets. Het is misschien commerciële zelfmoord, maar de filmstudio had er wellicht verstandig aan gedaan om Twisted lekker meteen op video en DVD te dumpen. Dan hadden ze zich de massale, vernietigende golf van kritiek kunnen besparen en had de film met een beetje geluk nog uit kunnen groeien tot een videohit. Maar goed, daarvoor is het nu te laat. Ik kan alleen maar zeggen dat ik niet bepaald genoten heb van deze thriller en raad mensen dan ook aan nog eens goed na te denken over of ze deze film wel willen zien. De op zichzelf behoorlijk talentvolle cast lijkt veelbelovend, maar presteert, met uitzondering van de altijd coole Samuel Jackson, vrijwel niets noemenswaardigs. Nog niet de meest basale emoties worden effectief aangesproken, iets wat je in een film als deze toch wel goed kunt gebruiken wil je het publiek entertainen. Jammer maar helaas. Voeg daarbij ook nog eens de slechte montage(de film springt regelmatig van de hak op de tak en veel scènes voelen wel erg afgekapt), de wisselende kwaliteit van de muziek, een paar slappe bijrollen en vage pogingen tot suspense doormiddel van enkel wat stijlvolle shots en je hebt een echte zeperd van een film. Een fraaie look kan daar niets meer aan veranderen.