TRA liep de toverdrankwinkel binnen. Twinkebel stond zoals gewoonlijk achter de balie. ‘Hoi Twink! Ik ben weer terug!’ Twinkebel zette grote ogen op. ‘Je bent in het paleis geweest? En de wachters hebben je niet gepakt??’ TRA knikte. Twinkebel keek om zich heen of Tink* buiten gehoorsafstand was. Toen boog hij naar TRA toe ‘En de Prinses?’ fluisterde hij ‘is ze net zo mooi als ze zeggen?’ TRA zei samenzweerderig: ‘Mooier nog… Dat moet je zien om te geloven!’ Hij wapperde met zijn hand. Twinkebel gooide de gevulde koek die hij in zijn hand had naar de hond. ‘Dan ga ik nóg fanatieker lijnen!’ besloot hij. Faerie stak haar tong uit naar TRA. ‘Ze was helemaal niet mooi! Ik ben veel mooier!’
Toen zei TRA tegen Twinkebel: ‘Ik ben op zoek naar een paard. Weet jij hier ergens een adresje waar ik er één kan kopen?’ Twinkebel’s gezicht betrok. ‘Vroeger hadden we hier een goede ranch, met sterke paarden die ook niet al te duur waren. Maar tegenwoordig ligt dat wel anders. Maar ik ken iemand die je dat beter kan vertellen. Volg me.’ Twinkebel liep naar buiten en schreeuwde tegen zijn zus: ‘Tink*! Ik ben effe weg!!’ TRA volgde de dikke winkeleigenaar. Hij liep een steegje in en bleef staan voor een zwerver die op de grond zat. Hij kwam TRA bekend voor. De zwerver lichtte zijn hoofd op. ‘Ah, als dat niet de jongeman is die mij gister helemaal nat gegooid heeft!’ Het was Yerli! ‘Nog bedankt daarvoor trouwens. Als de wachters me betrapt hadden had ik nu in het cachot gezeten. Wat kan ik voor jullie doen?’ ‘Hij zoekt een paard’ zei Twinkebel. Yerli trok een treurig gezicht. Toen begon hij zijn verhaal. ‘Ik was vroeger de eigenaar van de ranch die net buiten de stad ligt. Maar twee jaar geleden kwam er een vreemdeling aan de deur: een grote, sterke en lelijke man genaamd Spoonie. Hij bedreigde mij en mijn dochter; zei had hij de ranch had gekregen van de Zwarte Heerser om er een paard op te voeden waar de Zwarte op kon rijden.’ Twinkebel knikte. ‘Dat klopt. Yerli is toen nog in de stad geweest voor hulp, maar niemand durfde tegen de dienaren van de Zwarte Heerser in te gaan.’ Hij keek vol schaamte naar de grond. ‘Ik ook niet…’ Yerli vervolgde zijn verhaal. ‘Die vreemdeling heeft sindsdien de ranch niet meer verlaten. Hij begon al snel de baas te spelen en als Misti en ik niet deden wat hij zei dan sloeg hij ons en mishandelde hij de paarden! Mij heeft hij daarna van de ranch geschopt omdat ik oud en zwak ben, en niet hard genoeg kon werken. Toen hij heeft Misti gedwongen om met hem te trouwen. Volgens de wet werd hij toen eigenaar van de ranch, dus toen konden we er helemaal niks meer aan doen. Maar Misti houdt helemaal niet van hem. Ze moest, anders zou Spoonie alle paarden afmaken!!’ ‘Klinkt als een prettig figuur!’ zei Faerie sarcastisch. Ze zette haar handen in haar zij. ‘Iemand moet die kerel eens goed de waarheid gaan zeggen.’ Yerli knikte. ‘Maar niemand is dapper genoeg! En als ik het doe dan schopt hij mij nogmaals van het terrein af en slaat hij Misti nog harder.’
Faerie keek TRA heel dwingend aan. Deze zuchtte en zei: ‘Ok, ok. Ik ga wel eens met die Spoonie praten. Ik moet er toch naartoe, want ik moet nog steeds een paard hebben.’ De gezichten van Yerli en Twinkebel klaarde op. ‘Dank u heer!’ begon Yerli. ‘Ja, ja, het is al goed’ zei TRA. Toen verliet hij de stad en liep richting ranch. Onderweg zei hij tegen Faerie. ‘En zo zijn we weer in de familiesores belandt. Hier hebben we helemaal geen tijd voor! Misschien wil die Spoonie ons wel een paard verkopen!’ Faerie keek geschokt. ‘Je gaat zaken doen met die ploert!? En je belofte dan!?’ TRA antwoordde: ‘Ik heb alleen gezegd dat ik met hem zou praten. Zakendoen is ook praten, toch? Maar goed, ik zou proberen om zo veel mogelijk af te dingen, ok?’ Faerie deed protesterend haar armen over elkaar en weigerde de hele reis om ook maar één woord met TRA te wisselen.
Na een uurtje stevig doorstappen stond TRA eindelijk voor de ranch. Hij stapte het terrein op en keek rond. Er was niemand te zien. Hij liep naar het woonhuis en klopte op de deur. Lang bleef het stil maar toen deed Misti de deur open. Ze zag er echter niet meer zo uit als die dag ervoor, toen ze TRA had gevraagd om haar vader te vinden. Ze had een blauw oog en haar linkerwang was helemaal opgezwollen! TRA schrok. ‘Wat is er met jou gebeurd? Je ziet er niet uit!’ Misti mompelde: ‘Van de trap gevallen.’ ‘Ja dat zal wel’ zei Faerie zacht terwijl ze heel vuil naar TRA keek. Toen werd Misti ruw aan de kant geduwd. Er kwam een grote, gespierde man in de deuropening staan. Hij had een kop als een rotsblok en handen als kolenschoppen. ‘Wa mot je?’ vroeg hij aan TRA. ‘Ik wil graag een paard kopen’ zei TRA. Spoonie keek hem geringschattend aan. Toen rinkelde TRA even met zijn volle beurs. Spoonie’s toon veranderde meteen. ‘Een paard zei u, meneer? Loop maar even mee naar de stallen.’ In de stallen stonden verschillende paarden, maar ze zagen er allemaal heel slecht uit. De meesten glansden niet mooi en enkelen hadden zelfs kale plekken. ‘Zijn dit niet de mooiste paarden die u ooit gezien heeft?’ begon Spoonie zijn verkooppraatje. ‘En het zijn ook de snelste. Echt een koopje voor 200 goudstukken per stuk!’ TRA keek hem ongelovig aan. 200 goudstukken was echt 10 keer zoveel als deze scharminkels écht waard waren… ‘Dat is een beetje buiten mijn prijsklasse’ begon TRA diplomatiek. Spoonie trok een valse grijns. ‘Je kunt er ook om racen. Een rondje om de kraal heen, als jij wint krijg je een paard, als ik win krijg ik 50 goudstukken van je!’ Misti, die achter Spoonie stond, schudde verschrikt haar hoofd. ‘Niet doen!’ fluisterde ze. ‘Hij is de beste ruiter van heel Avatar!’ Maar Spoonie draaide zich om en mepte het meisje tegen de grond. ‘Bek dicht, slet!’ Misti kroop vlug naar een hoek toe terwijl Faerie heel boos naar Spoonie keek. TRA dacht even na. ‘Ok, ik ga akkoord. Maar op één voorwaarde.
Ik kies het paard waar ik op rijd. Spoonie bekeek de jongen even geringschattend en zei toen: ‘Deal. Ga je gang.’ TRA bekeek één voor een alle paarden terwijl hij zich afvroeg waar hij aan begonnen was: het ene paard zag er nog slechter uit als het andere. In de hoek zag hij Misti echter wijzen naar een roodbruin paard dat helemaal in de hoek stond. Het stond achter een baal stro: TRA had het beest zelf nog helemaal niet gezien… Het paard zag er niet veel anders uit dan de andere paarden maar TRA wist instinctief dat ie het meisje moest vertrouwen. ‘Ik neem dit paard’ zei hij tegen TRA terwijl hij naar het roodbruine paard wees. Spoonie keek TRA heel vuil aan en TRA wist meteen dat ie goed gekozen had. Spoonie had helemaal geen zin meer in de weddenschap, maar volgens de wet kon je niet meer onder een weddenschap uitkomen als beide partijen akkoord waren gegaan. En door het grote zwaard dat op TRA’s rug hing leek het hem ook geen goed idee om het te gaan proberen… ‘Zoals je wilt, melkmuil!’ zij hij grommend. ‘Ik ben toch de beste ruiter van de streek!’ Spoonie pakte voor zichzelf een grote zwarte hengst die heel vals uit zijn ogen keek.
De mannen leidde hun paarden naar de kraal toe. Op dat moment kwam er een duif aanvliegen. Deze landde precies op TRA’s schouder. ‘Momentje’ zei TRA tegen Spoonie ‘ik krijg post.’ TRA haalde het briefje van de poot van de duif en begon het te lezen. Het was van zijn moeder, Hanneke. Helaas was het slecht nieuws: Cobalt de smid was aangevallen door een weerwolf en hij had de aanval niet overleefd… TRA dacht terug aan de vriendelijke man die hem zijn eerste zwaard had gegeven, maar hij werd ruw uit zijn gedachten gehaald. ‘Nou? Komt er nog wat van, melkmuil? Ik heb niet de hele dag de tijd!’ TRA zette de gedachte aan Cobalt uit zijn hoofd en steeg op. ‘Vrouw, geef het startsein’ brulde Spoonie naar Misti ‘dan doe je nog iets nuttigs.’ Misti pakte zwijgend een witte vlag en telde af van drie tot een. Toen zwaaide ze met de vlag… Spoonie’s hengst schoot weg terwijl het paard van TRA begon te bokken. TRA begon het paard rustig toe te spreken en het paard, dat helemaal geen vriendelijke behandeling gewend was, begon te kalmeren. ‘Je laat die bruut toch niet winnen?’ fluisterde TRA zijn paard toe. Toen schoot het paard weg en al weldra lag TRA weer gelijk met Spoonie. TRA had het paard getemd! Spoonie begon TRA af te snijden en probeerde de jonge Held uit de stijgbeugel te lichten, maar het roodbruine paard was niet meer te houden. Als een bliksemschicht schoot het over de finish. TRA had gewonnen!!!
Misti klapte en lachte terwijl TRA van het paard af stapte. Dat was de eerste keer dat hij Misti had zien lachen sinds hij op de ranch was… Maar toen kwam ook Spoonie over de finishlijn! Hij reed naar Misti toe en schopte haar vanaf zijn paard tegen de grond aan!!! ‘STOMME HOER!! Dit is allemaal jouw schuld!! JIJ hebt hem dat paard aangewezen!!’ Misti bleef huilend op de grond liggen en schermde haar gezicht af. Spoonie liet zijn hengst steigeren en Misti kon nog maar nét de verpletterende hoeven ontwijken. TRA trok zijn zwaard. ‘Ok kerel, nu ben je te ver gegaan! Verdedig je!’ En Faerie keek naar haar partner en zag dat TRA veranderd was: de laffe jongen die niet tegen de dorpsbullebak in durfde te gaan was niet meer. Daarvoor in de plaats was de jonge Held gekomen, de drager van Wolvevloek, die nu geaccepteerd had dat het lot van Avatar in zijn handen lag. Maar Spoonie was niet onder de indruk. Hij zat immers op een paard en TRA was te voet. Spoonie trok zijn wapen, een gemeen uitziend gekarteld zwaard, en gaf zijn paard de sporen. ‘Tijd om te sterven, melkmuil!!’
Deelnemers:
1) twinkebel
2) Tink*
3) ook hallo (dorpeling)
4) Cytherea
5) Cobalt (dorpeling)
6) Flowtje
7) Maxwell (dorpeling)
8) Elpida
9) Faerie
10) Mr Soija (verrader)
11) Hanneke
12) TRA
13) Neiu
14) Spoonie
15) Yerli
16) Saarah
17) duivelaartje (tovenaar)
18) Misti
19) Lisaaah (ziener)
20) Zoef de haas
blauw = gedood
rood = opgegeten
Wel Spoonie: je had aangegeven dat je graag een slechterik wilde zijn. Is dit slecht genoeg voor je??
De dorpelingen zijn weer aan de beurt: stemmen kan tot morgenavond 20:30.