Het grote lucht-je-hart topic #127!

[Redhair]

~lienepien~ schreef:

Waarom zou je zelf geen werk kunnnen zoeken? Het CWI gaat echt niet je handje vasthouden en je iedere dag naar je werk brengen. Als je niet gaat wordt je uitkering stilgezet.
En je krijgt niet direct geld; als je een beetje pech hebt nemen ze eerst 3 maanden om je (arbeids)verleden door te spitten. In die tijd mag jij dan onbetaald 20 uur per week aan een werkproject meedoen.
En misschien kun je beter bedenken wat je wél gaat doen, ipv wat je allemaal niet gaat doen...

Omdat ik geen motivatie heb om werk te zoeken, geen discipline. Ik weet heus wel dat ze me niet naar mijn werk gaan brengen, daar vraag ik ook niet om. Maar hier kan je in een traject met een coach komen en dat wil ik. Die ondersteunt en motiveert en dat heb ik dus heel hard nodig. Ik weet ook dat ik niet direct geld krijg, het duurt 8 weken maar ik kan wel een voorschot vragen. Ik weet er genoeg over, echt. En elke stad is anders he.
Die dingen die ik niet ga doen, zijn dingen die ik over tien jaar mezelf heb voorgehouden. Geen dingen waarvan ik nu allemaal zeg dat ik ze niet ga doen, het ging er alleen om dat ik zo vaak het ene stellig beweer maar toch het tegenovergestelde doe. Ik weet ook wat ik allemaal wel ga doen, dat lijkt me duidelijk.

Hihii, vannacht om kwart over drie is K. nog gekomen. Hij moest eerst een vriendin ophalen die met hem meegaat, daarna zou hij misschien nog langskomen. Hij belde dus om drie uur, ik lag net op bed. Maar we wilden elkaar nog wel zien dus ik kwam weer uit bed en hij is een uur langs geweest. Aan het eind was ik behoorlijk stoned en we hebben zo vreselijk gelachen. Manman, ik ben gek op hem. Straks zie ik hem ook nog even, dan gaat hij twee weken naar tsjechie. Daamn, ik wil ook. Vakantie, zon, teknofestival, lekker in tsjechie met een biertje voor een stel speakers staan, 's nachts samen achterin de bus slapen. Ach, er komt nog genoeg aan, ik kan in augustus wel met hem naar teknival in bulgarije gaan. Ik wilde in de tijd dat hij weg is gaan nadenken over ons, wat ik nou wil, maar dat hoeft niet meer. Ik wil met hem zijn, ik wil open worden over mijn verleden, ik wil gewoon zo graag met hem zijn. En mijn vage uitleg van laatst, dat er dingen waren gebeurd en ik daardoor raar kon reageren, lijkt toch vrij duidelijk voor hem te zijn. Zo fijn, hij gaat niet over grenzen heen die ik eerder heb aangegeven, probeert het niet eens. Hij snapt blijkbaar een beetje de boodschap, zo stoned is hij dus niet. <3

[ecrivaine]

Gatver vrijdag tentamen en ik ben er helemaal niet geconcentreerd mee bezig. Moet hier de huur opzeggen, nieuw contract regelen, blablabla en ik ben helemaal niet goed in dat georganiseer. Net ook cijfer van vorig tentamen teruggekregen en ik ben maar matig tevreden.
Ik wil vakantie Nog.. 11 weken te gaan?

[Sagana]

Bedankt iedereen!

[Eend]

rare kwast schreef:

*houdt eendje even stevig vast en geeft een grote knuffel*

Thanks!


OT:
Vandaag weer een goede dag. Althans, hij begint goed. Heb een uur extra vrijheden gekregen. Mijn psycholoog deed wel weer heel moeilijk, maar hij gaf ze me toch!
En om het uitje van Stichting leven met borderline hoef ik me ook geen zorgen meer te maken, geloof ik. De eigenaresse hoeft alleen nog maar contact op te nemen met de verpleging en dan wordt er besloten of ik er naartoe mag of niet. Maar er gaat wel een verpleegkundige mee, maar das niet erg...

[Eend]

lentekriebel schreef:

Oh ik voel me ook nog steeds zo vernederd als ik terug denk aan de separaties. Bah.

Dus het gaat nooit weg?

[Heksjuh]

Sorry, ik heb jullie reacties verder wel gezien en een beetje gelezen, maar nog niet zo goed. Ik zal er later op reageren. In ieder geval bedankt voor de adviezen.
Maar ik denk niet dat het helpt. Ik kan alleen maar huilen. Ik kreeg net echt bijna geen lucht meer. Ik wil naar huis, maar van mijn ouders moet ik hier blijven. En ik sprak mijn zus op msn en die begrijpt er ook helemaal niks van. Mijn ouders ook niet trouwens.
Ik wil naar huis.

Edit: ik zit nog steeds te huilen en elke keer als het even stopt, komt het meteen weer.
Als ik een tijdmachine had, ging ik terug naar het moment dat ik ging beslissen over de kamer. Het was niet 100% mijn beslissing. En dat weten mijn ouders en zussen ook wel, maar ze ontkennen het.
En ja, natuurlijk moet het wennen. Maar ik wil niet wennen. Ik wil gewoon thuis blijven wonen. En nee, dat kan je niet zeggen na drie dagen.
Mijn zus: "Je hebt er zelf voor gekozen". Ja, en daar heb ik zoveel spijt van.
Ik moet het aankijken tot de zomer van mijn moeder, zei ze aan de telefoon. En als het zomer is, stelt ze weer een andere termijn dat weet ik zeker.
Ik weet ook wel dat ik niet kan wennen als ik nu naar huis ga. Maar ik word hier ook niet gelukkig. Ik zit al de hele dag te huilen, ook op school de hele dag tranen in mijn ogen.
Maar als ik nu mijn spullen pak, schopt mijn vader me zo weer op de trein denk ik.

Ik ben echt een trut. Dat ik ooit ja heb gezegd terwijl ik dit van tevoren had kunnen weten.

Eend schreef:

Dus het gaat nooit weg?

Ah het wordt wel minder hoor. Ik denk er niet meer elke dag aan (ja nu wel, omdat er hier op de afdeling ook een separeer is), maar als ik er aan denk schaam ik me rot. Vooral die eerste keer was zo vernederend... Nouja *positive thinking*.

*dikke knuf voor dolce*
@sagana: gecondoleerd meis
En voor alle anderen ook een dikke knuffel!

Vanochtend even de stad in geweest. Nieuwe rok en nieuwe broek gekocht en daar ben ik wel blij mee. Ik had vorige week ook al een nieuwe broek gekocht maar die heb ik dus afgelopen vrijdag gesloopt.

Het gaat wel redelijk geloof ik. Morgen naar huis en ik kijk er nu toch wel een beetje naar uit. Het is ineens een stuk drukker op de afdeling. Gisteren 4 nieuwe opnames! Straks beld de intaker van de deeltijd en ik ben wel benieuwd of hij nog nieuws heeft over de wachtlijst en ik wil graag weten op welke dag van de week dat voortraject is. Ik ga echt weer proberen structuur aan te brengen en vast te houden. Morgen komt mijn moeder me halen en gaan we de zooi op mijn kamer opruimen. Ze blijft dan een nachtje in de buurt slapen voor als er iets is en vrijdag ga ik met haar mee naar het zuiden. Daarna de draad maar weer oppakken. Wat dan wel vervelend is, is dat uitgerekend komende week mijn behandelaar op vakantie is. Natuurlijk kan ik altijd bellen en naar iemand anders als er iets is, maar dat doe ik niet zo gauw. Ik zie wel hoe het loopt. Lijstjes maken, wekker zetten, dingen afspreken zodat ik mijn bed uit moet en nieuwe activiteiten zoeken op de dagen dat ik nog niks heb... *zucht* gaat me dat lukken?

[Hawahaai]

@ Heksjuh: Je wilt dit misschien niet horen, maar probeer het gewoon uit tot de zomer. En dan niet alleen negatief denken, maar probeer er positief over te denken. Je eigen kamer is leuk; je eigen dingen doen en zelf beslissen wat je wilt. Nodig eens een studiegenootje uit om samen te eten of samen iets leuks te doen, of nodig een vriendin uit je oude stad/dorp uit om te komen logeren en ga samen de stad bekijken. Zorg dat je het leuk krijgt op je kamer, dan wordt het vanzelf ook meer jouw kamer.
Een studiegenootje van mij had precies wat jij beschrijft. De eerste periode ging ze iedere vrije middag terug naar huis en kon ze niet wennen aan het op-kamers-zitten. Maar juist in de periode dat ze alleen in de weekenden naar huis ging, werd het meer haar eigen plekje, omdat ze er niet alleen sliep en studeerde, maar ook leuke dingen deed.

OT: Vandaag was wennen, maar op zich viel het me nog wel mee. Wel tips gekregen van mijn mentor en die ga ik vrijdag meteen proberen toe te passen. Wel raar dat de andere LIO nu klaar is en afscheid heeft genomen...
Ik heb net gebeld, ik vond het doodeng (iets over een gegeven paard...), maar het is gelukt. Nu nog even met Vriendje overleggen wat we gaan doen.

[Heksjuh]

HaWaHaai schreef:

@ Heksjuh: Je wilt dit misschien niet horen, maar probeer het gewoon uit tot de zomer. En dan niet alleen negatief denken, maar probeer er positief over te denken. Je eigen kamer is leuk; je eigen dingen doen en zelf beslissen wat je wilt. Nodig eens een studiegenootje uit om samen te eten of samen iets leuks te doen, of nodig een vriendin uit je oude stad/dorp uit om te komen logeren en ga samen de stad bekijken. Zorg dat je het leuk krijgt op je kamer, dan wordt het vanzelf ook meer jouw kamer.
Een studiegenootje van mij had precies wat jij beschrijft. De eerste periode ging ze iedere vrije middag terug naar huis en kon ze niet wennen aan het op-kamers-zitten. Maar juist in de periode dat ze alleen in de weekenden naar huis ging, werd het meer haar eigen plekje, omdat ze er niet alleen sliep en studeerde, maar ook leuke dingen deed.

Ik weet het ook wel, maar nu kan ik gewoon niks doen. Ik heb helemaal niks te doen, want mijn schoolwerk heb ik al gedaan. Ik kan nu niet iemand uitnodigen, morgen ben ik weer om half 1 uit en zit ik dus weer hier de hele dag alleen zonder iets te doen te hebben. En in de meivakantie ben ik toch weer mijn kamer ontwend, waarom moet ik dan nu hier blijven huilen en ongelukkig zijn?
Ik ga ook niet eten vanavond, dat weet ik nu al. Ik heb 1 broodje gegeten vandaag en nu heb ik totaal geen trek in wat dan ook.
Ik wil best wennen maar na de vakantie.

Het voelt als zomer Mijn zomerjas was gewoon te warm En op het plein was muziek, er waren kraampjes, veel mensen, gezelligheid, er werden ijsjes verkocht. Te gezellig Dit weer moet er eigenlijk permanent zijn, ik denk niet dat het me ooit zal gaan vervelen.

[Nijn*]

@ Sagana: gecondoleerd en een hele dikke knuffel!
@ Dolce, Heksjuh en Eend: Mega-knuffel voor jullie!!

OT:
Bedankt trouwens, voor jullie reacties. Ik zit er echt even helemaal doorheen, ik trek het even niet dit. Gisteravond naar Plien & Bianca geweest en zelfs daar kon ik niet helemaal van genieten hoewel het wel gewoon heel erg leuk was. Ik word gek van de onrust in mijn kop, de onenigheid. School stelde weer niets voor qua lessen, maar toch een hoop gebeurd. De stunt gaat niet door helaas, al mijn vrienden/docenten vinden het jammer, maar het is niet anders. Lang leve D. en d'r kutvriendje die nu toch hun zin hebben gekregen en alles hebben verkloot. Rotmensen, zo asociaal om dat voor iedereen te verkloten. Maarja, nu gaan we dus naar walibi ..
De examenfoto was wel leuk, voelde me echt ontzettend goed op m'n plek daar tussen al die lieve mensen, maar dan meteen bekruipt me ook weer het gevoel van afscheid moeten nemen. Zelfs mensen waarmee ik niet meer zoveel om ging, betekenen de laatste tijd weer zoveel voor me, en met het overgrote deel heb ik écht een goede/hechte band gekregen. Heb m'n franse brief nog besproken met m'n docent en ben vier tiende omhoog gegaan en daardoor is m'n gemiddelde nu een 6,6 en daar ben ik echt blij mee. Vandaag alle eindcijfers gekregen en ik sta er toch minder goed voor dan ik had gehoopt.. sommige mensen in mijn klas staan echt zó hoog.. Dat algemene gevoel van 'ik kan ook niets' komt dan weer helemaal naar boven. Ik probeer er het beste van te maken vandaag, maar het lukt me weer eens niet. Ik ga morgen denk ik even aan L. advies vragen, welke studie moet ik nou in godsnaam kiezen, wat moet ik doen? Ik heb echt iemand nodig die even naar me luistert, die sámen met mij kan kijken wat ik moet doen nu.. Heb ook besloten dat ik vrijdag nog wel naar therapie ga, ook al betekent dat dan dat ik niet naar het graf van M. ga.. gelukkig heeft een vriendinnetje al aangeboden om dan binnekort samen te gaan. Ik heb die therapie nu toch even nodig, hoe zeer ik ook zou willen van niet.. zeker omdat het volgende week dus weer even stopt door de vakantie. En nu, het stelt allemaal niet meer zoveel voor. Aan de ene kant wil ik terug naar het begin van dit jaar, aan de andere kant wil ik zo graag geslaagd zijn.. Dit zou het goede leven moeten zijn, maar op 't moment heb ik er echt even niets mee. Ik voel me ontzettend alleen, ook al ben ik dat niet. Vrijdag dus die herdenkingsdag van M. en in deze tijd voel ik me altijd rot, hoewel ik ook blij ben dat ik het dit jaar kan delen met mijn vriendinnen.. toch weten ook zij niet alles, zij weten niets van mijn eigen zelfmoordpoging de dag ervoor en ik weet niet of ze dat zouden begrijpen. Oh en de am, het is alsof ik moet stoppen met drugs ofzo, het valt me echt fucking zwaar. Misschien moet ik vandaag maar even een baaldagje houden, gewoon even toegeven, lekker met een dvdtje in bed liggen, mailtje naar Mo. sturen en het eten maar even laten gaan zoals het gaat. Ik wil gewoon eens bij iemand uithuilen, gewoon een goed gesprek met iemand die zijn armen om me heen slaat, iemand die naar mijn twijfels en angsten luistert en verder niets hoeft te zeggen. Waarom heb ik niet zo iemand? Het breekt me echt op, het leven. En jezus, vandaag is echt té warm geweest, en gisteren ook al en ik wil helemaal geen zomer, ik wil niet met korte truitjes lopen, ik wil niet laten zien aan anderen wat voor een monster ik ben.

Sorry, alweer zo'n lange post, verwacht ook niet dat iemand het nog leest maar er moet zoveel uit nu..

Heksjuh schreef:

Ifeellikerain: ik wilde je niet bang maken voor de toekomst! Studeren is wel leuk hoor, op kamers gaan ook wel. Het is alleen wennen en dat gaat bij mij zo langzaam soms.
Voor welke studie ga je je inschrijven? Succes met leren! En knuffel terug

Maakt niet uit hoor Ik zie er uit mezelf al tegenop en kijk er tegelijkertijd ook heel erg naar uit. Ik hoop dat het wat beter met je gaat!
Ik ga me inschrijven voor geneeskunde.

Sagana, gecondoleerd.. Sterkte.

[rare kwast]

*houdt dolce ook even stevig vast en geeft een grote knuffel*

[Eend]

lentekriebel schreef:

Ah het wordt wel minder hoor. Ik denk er niet meer elke dag aan (ja nu wel, omdat er hier op de afdeling ook een separeer is), maar als ik er aan denk schaam ik me rot. Vooral die eerste keer was zo vernederend... Nouja *positive thinking*.

Ben je nu ook weer opgenomen dan?
Ja, de eerste keer was verschrikkelijk. Ik wist wel wat een separeer was, maar nooit dat het zó erg zou zijn. Ik werd uitgekleed door twee boze mannen. Voelde me vies en goor. De volgende dag kwam de arts langs om te kijken of ik er wel uit kon...de engste momenten van mijn leven. Kon wel janken. Gelukkig mocht ik er uit. Als ik me maar zou gedragen. Nou, de volgende dag zat ik er gewoon weer in.
Maargoed, na di eerste keer heb ik eerst uren onder de douche gestaan. Het leek wel alsof ik verkracht was, voelde me zo vies

[Eend]

@Iedereen: *Megaknuffel!*


OT: Ik mag naar het uitje van Stichting leven met borderline!!!! Ben zo blij! Er gaat een verpleegkundige met me mee en mijn psycholoog heeft toestemming gegeven! Zo kei gaaf!

[Vogelvrij]

Heksjuh! Om eerlijk te zijn heb ik je posts nooit helemaal precies gevolgd, maar je bent nu ineens zo verdrietig *knuffel* Op kamers gaan is ook best lastig hè? Misschien moet je toch proberen om het wat rustiger aan te doen? Ik zou het wel tot de zomervakantie blijven proberen ja, maar je kan toch ook best naar huis gaan als je een dag niets te doen hebt? Dat doe/ deed ik ook altijd en soms ergert het me behoorlijk dat ik zo'n 'heimwee' heb, maar je moet het jezelf ook niet al te moeilijk maken. Alleen weet ik niet precies wat je ouders daarvan denken, ik hoop dat die het begrijpen. En probeer alsjeblieft wel genoeg te eten. Boodschappen doen is ook een bezigheid en bezigheden zijn goed.

OT: Oké. Ik ga nu eerst mijn docenten mailen. Mijn begeleidster om te vragen wanneer ze er wel is en wat ik moet doen en paniek. Ik ben weer eens lekker bezig, het gaat allemaal precies zoals ik dacht en dat is niet best, maar zo moet ik niet denken, ik moet verdomme gewoon een scriptie produceren. En dan ga ik nog mijn andere docent mailen om te zeggen dat ik zijn vak toch niet ga volgen, ondanks dat het college net superleuk was. Maar acht uur per week en nog een presentatie tussentoets actieve deelname paper, dat trek ik echt niet
En verder moet ik even mijn hersens erbij houden met eten, ik mag niet laks worden

[edit] Gemaild. Nu voel ik me best kneuzig, twee van die wanhoopsmailtjes zijn het. Maar ik heb wel tijdens college de docent tegengesproken (Derrida! poststructuralisme! Pfff, ik wou dat vak als afleiding voor mijn scriptie volgen )

[duivelaartje]

Ik ben in m'n groepje samen met een vriendin echt degene met de 'grote bek'. De rest is zo sloom en besluiteloos, daar kan ik zo niet tegen! Maar ik voel me ook een kreng dat ik alles aandraag en mensen onderbreek als ze echt totaal onzin zitten te lullen. Aagh.

Soms heb ik gewoon zin alles van me af te schelden, al die mensen, al dat gezeik, al die kutouders.
Alles eruit te kankeren en maar zien waar het op uitkomt. En ik weet dat dat niet slim is en dat ik dat niet moet doen, maar ik zit zo vol.

En dan loop ik over de markt, vrijdag is de examenstunt en dan word ik zo overmant door herinneringen aan "vroeger". Zo stom.

Blegh, en soms dwalen mijn gedachten zo af en dan denk ik allemaal vreemde onrealisitsche dingen en dat is dan raar en stom en zo voel ik me dan ook.

Maar ik had wel fucking veel loon voor het feit dat ik 2 weken vrij ben geweest en dat vind ik eigenlijk wel prima want ik was almost blut.

We hebben geslapen, gevreeën,
gepraat urenlang aan een stuk.
We droomden het dak naar beneden,
de wegen waren van geluk.

Over van-de-hak-op-de-tak gesproken.

Echt te gaaf hoe ik ineens compleet om sla qua humeur. Ik luister naar muziek en voel me iedere minuut gelukkiger worden. Ik heb zo'n zin in morgen, ook al is er niets; ja, college, niet eens erg boeiend, maar ik heb er écht zin in, gewoon omdat het zo fijn is daar. Ja, ineens vind ik het fijn Geez, ik begrijp niks meer van mezelf
Maar goed, ik moet nog steeds een afspraak maken met een studentdecaan, een afspraak met de huisarts en daarna mag ik van mezelf naar de kapper en nieuwe kleren kopen.

[Gabb]

Heeej nijn, ik snap het wel, zomaar ergens uithuilen kan volgens mij echt wel opluchten.
En er zijn echt genoeg mensen die je dat wel gunnen hoor alleen hoe moet je er in godsnaam achter zien te komen wie dat zijn. Dat is de vraag...
Ik zit ook bij een soort van therapy, en dat kan wel eens de oplossing zijn.

OT
Ik voel me verder echt weer lekker kut.
Volgens mij begin ik mezelf op te sluiten.
Ik voel me zo kut he. Rot gewoon.
Het lijkt net alsof ik langzamerhand toch steeds dieper blijf zakken.

Die kutpsycholoog ook... sorry dat ik het zeg.
Elke keer als ik een gesprekje daar heb, dan wandelt ze overal zo makkelijk allemaal overheen he..
Als ik dan begin met het feit dat ik me mischien eenzaam voel, ergens achterin mijn hoofd (dan ben ik dus eventjes heel voorzichtig he) en ik laat dat los, dan komt zij aan ja dus wat gaan we daar aan doen.
Zovan godverdomme dat weet ik toch niet!!! Hoort dat allemaal zo verdomt makkelijk te gaan??
Eventjes actie ondernemen met andere woorden dus...
Alsof alles waar ik me kut door voel gewoon ZO WEG te gooien is. Ik zou willen dat ik dat kon zeg maar dat moet je toch verdomme verwerken, ipv maar gewoon METEEN in de prullebak te gooien.

Ik weet dat ik anderhalf jaar geleden nog alles op orde kon houden in mijn hoofd en ik begin dat blijkbaar wel een beetje terug te krijgen.
Maar ik ben volgens mij op een of andere manier zo passief.
Ik weet het niet.
Ik moet ergens even vertrouwen in kunnen hebben denk ik. En iets verwerken voordat andere dingen mij uberhaupt interesseren.

Het voelt alsof ik opgesloten ben in een of andere kamer met een deur. Gewoon door wat omstandigheden en rottigheid van pas geleden. Maar ik zit nu opgesloten en het lijkt net alsof voor deze kamer HELEMAAL geen sleutel is te vinden! Ik ben zelf te onzeker volgens mij om het zelf te doen, mischien is dat wel de oorzaak. Maar verder kan niemand mij de steutel van de deur aan geven.

Het enige wat ik altijd hoor van mensen is
"Tja dat is vervelend. Dan moeten we de deur open doen he."
En dan kijken ze mij weer aan?
HOE dan verdomme? Hoe moet ik dat doen?
Het gaat toch om de rede waardoor ik me eenzaam voel??! Je moet de ziekte toch bestrijden, toch niet de symptomen.

Ik kan er zo boos om worden he..
Mijn psycholoog wandelt er op die manier dus ook ALLEMAAL overheen.
Vreselijk irritant, je kan namelijk toch niet zomaar even over stappen naar de volgende psycholoog...

[Nona]

Ik geloof dat mijn opdracht af is. Dat viel nog best mee. Nu de presentatie nog even (over mijn opdracht, dus niet zo moeilijk) en dan ben ik klaar voor vanavond.

[Redhair]

Ooh het zit zo goed. Eerst vroeg ik me nog af of ik wel verder wilde met K., of het de moeite waard was. De pijn, de angsten, het afsluiten. Maar de zon doet z'n werk weer goed, ik zie alles positief. Het is fijn met hem, hij is zo lief. Geeft totaal niet aan of hij meer wil, ik krijg niet het gevoel dat ik meer moet doen dan ik zelf wil, dat ik hem teleurstel met mijn terughoudendheid qua seks. Voor mij lijkt het alsof hij al hartstikke blij is dat we gewoon zo samen zijn. Ik krijg sommige dingen altijd moeilijk over mijn lippen. Zeggen dat iemand lief is, dat ik iemand ga missen, koosnaampjes, ik houd van jou, ik kan dat soort dingen niet makkelijk zeggen. Vannacht en vanmiddag zei ik dat ik hem zou missen en het was fijn om dat toe te geven, het gewoon te zeggen, zo te laten merken dat ik echt wat voor hem voel. Hij keek lief, heel lief, kriebelsinmijnbuiklief. Hij is lief, en knap en geduldig en begripvol al weet hij geen donder, hij is leuk en verstrooid en stoned en schattig. Hij is oud en heeft een vette bus en gebruikt gelukkig geen harddrugs en heeft principes en is gewoon lief en nu gaat hij twee weken weg, naar het festival waar ik met hem heen wou, en ik ga hem missen en dat vind ik leuk, want verliefd zijn is leuk, weten dat hij over twee weken terug komt en me dood gaat knuffelen en kussen is leuk, alles is leuk.


Honey, lovin' you is the greatest thing,
I get to be myself and I get to sing

[moon]

*Knuff* voor iedereen die er 1 of meer kan gebruiken
@darkfairy, las nog wat berichtjes van jou, heb niet alles gelezen. Maar wat rot dat het zo slecht gaat/ging op je werk en dat ze zo vervelend doen. Ik heb zelf op het moment ook weer een aantal in mijn klas die vervelende opmerkingen lopen te maken. Ik weet gewoon hoe vervelend dat is. Probeer om te gaan met de mensen die wel aardig zijn, en negeer die anderen, ze zijn het niet waard om je druk over te maken. (makkelijker gezegd dan gedaan, I know) *Dikke knuff*

Ot: Ik voel me zo verschrikkelijk labiel, mijn stemming gaat echt flink op en neer en ik snap echt niet hoe dat zo komt. Wist ik maar waardoor het kwam, dan kon ik er wat aan doen. Liever stabiel depri. dan labiel wisselend gestemd....wat kan ik hier aan doen? ik ben de laatste tijd wel positief bezig, oplossingen zoeken, advies vragen, vechten en niet accepteren dat het is zoals het is, als ik weet dat het ook anders kan.
Het probleem van deze stemmingswisselingen is, dat wat ik in een goede stemming met veel geduld aan het opbouwen ben, ik in een slechte stemming weer volledig afbreek.

Ik vraag me ook af wat het leven voor mij zo moeilijk maakt. Ik heb het idee dat ik op zo'n beetje alle gebieden net een klein beetje achterloop op anderen ofzo en dat het daarom voor mij allemaal zoveel moeilijker is. Ik kan het tempo niet bijhouden, ik kan de verwachtingen niet waarmaken, ik kan niet komen daar waar ik zou moeten komen, ik kan niet zijn daar waar ik moet zijn, ik kan niet zijn wie ik moet zijn.... het lijkt gewoon allemaal te hoog gegrepen ofzo, ik vind dit leven zo moeilijk en ingewikkeld.

Krijg toch allemaal de kelere
Val voor mijn part allemaal dood
Ik heb geen zin om braaf te leren
Ik eindig toch wel in de goot

Had ik maar iemand om van te houden
Twee zachte armen om me heen
Die mij altijd beschermen zouden
Ik voel me zo verdomd alleen

aan het eind van de dag is het toch altijd weer hetzelfde liedje.

[darkfairy]

Leonoor schreef:

@Missy1234567890: Wat natuurlijk ook nog een optie is (en in mijn ogen een betere optie, omdat je daar later ook nog heel veel aan zult hebben), is proberen te leren anders te studeren. Ik kan me natuurlijk puur baseren op jouw posts hier...maar je lijkt zo gestresst dat je te laat en dingen begint en te lang over dingen doet, dit oa omdat je denkt dat het altijd meteen perfect moet zijn en dat je dat toch niet gaat lukken ed. Dit breekt je op en dat zal ook in een 'later leven' zo blijven... Daarom lijkt het me praktischer om daar aan te werken ipv op deze manier een jaar lang over je scriptie te doen. Ik begrijp ook wel dat het geen probleem is dat je 1, 2, 3 oplost, ik heb er zelf ook heel lang last van gehad en heb er op sommige momenten nog steeds last van, maar juist daardoor weet ik ook hoe belangrijk het is om er wel aan te werken.


Laat ze er dan ook wat aan (proberen te) doen.

ze zeggen dat we het zelf moeten oplossen.
maar dat zal wel niet lukken denkik.
en zeker niet met haar.

Sagana schreef:

Hij is vannacht gestorven... Mja, hoeveel pijn het ook doet, het is beter zo dan dat hij nog meer had moeten lijden.

*knuf*gecondoleerd

Heksjuh schreef:

Sagana: gecondoleerd en heel veel sterkte (})

Nog uit het vorige topic:



Ik weet wel dat ik het tijd moet geven om te wennen. Het is misschien ook dom dat ik meteen weer naar huis ben gevlucht. Maar het eten was slecht en het bed was slecht. Mijn hospita zie ik nauwelijks. Ik vind haar niet heel aardig, maar ik heb ook geen last van haar ofzo. In principe heb ik ook niks met haar te maken. Dat was niet de reden dat het zo slecht beviel. Het was gewoon eenzaam. Ik was helemaal alleen, moest helemaal alleen eten, niemand om mee te praten, niks te doen (geen schoolwerk, niks op tv). Ik was dinsdag al in tranen. Woensdag de hele dag weggeweest, met een vriendin naar een symposium geweest. Dat was wel leuk. Maar toen ik 'thuis' kwam zat de deur op het nachtslot (zo'n slot onder met een ronde sleutel), en die krijg ik niet open van buiten. Ligt niet helemaal aan mij, het ijzer van het slot is daarvanaf. Toen was ik echt half in paniek. Vooral toen niemand opendeed. Gelukkig kwam er een buurvrouw langslopen, die kreeg het wel open (niet meteen, het lag dus echt niet aan mij).
Het bed is slecht. Ik heb een lattenbodem, dat bed heeft een verenbodem. Hele nacht niet geslapen. En als je elk half uur de kerkklok hoort, is dat erg vervelend.
Ik heb geen warm water, water koken om te afwassen is waardeloos, de afwasbak was helemaal vettig dus afwassen ging slecht.
Net tentamen gehad toen. Net een week zitten stressen.
Allemaal bij elkaar was het gewoon teveel. Het gelukkigste moment was het moment dat ik besloot naar huis te gaan.

Maarja, de meeste dingen zijn nu wel opgelost. Ik heb gisteren en vandaag nog geen les gehad. Ik ga vanavond weer heen. Met een ander bed, die mijn vader in elkaar gaat zetten.
Ik zag er niet eens zo tegenop om weer terug te gaan. Ik had er bijna zin in. Woensdag rijst eten, dat kan ik wel maken. Donderdag aardappels, ik hoop dat het nu wel te eten is. Maar ik heb een ander kookstel (had ik al want degene die er stond kon niet koken, maar die kwam pas dinsdagavond), dus het moet nu wel lukken. En anders eet ik wel brood. Woensdag komt er een leuk programma om zes uur. E-vets: the interns (over studenten diergeneeskunde tijdens hun co-schappen).
Maar nu ik denk aan het kleine drama vorig week heb ik toch minder zin.

Ik heb tijd nodig om te wennen. Tijd die mijn rooster mijn wel geeft (vrijdag laatste lesdag en dan tot 6 mei vakantie, daarna Pinksteren en nog vrijdagen vrij, mijn eerste volle week is de week van 19 mei). Maar ik geef mezelf geen tijd. Ik voel me nu verdrietig terwijl ik nog niet zit. Maar het komt wel goed. Ik kan video kijken, ik kan gewoon niks doen op de computer, ik kan op het balkon in het zonnetje zitten, ik kan een stukje lopen in het park. Drie dagen, en dit keer hou ik het wel vol. Desnoods het hele forum onderposten, hyves of msn, zodat ik mensen spreek en niet de hele tijd het gevoel heb alleen te zijn.
Ik vind het bijna jammer dat ik woensdag en donderdag al om half 1 uit ben. De hele dag alleen daar zitten. 'Pas' om half twee 'thuis'. Komt doordat de bus rechtstreeks om het half uur gaat, en ik denk dat ik die van 12:37 net ga missen. Maar wel uitslapen, tot half zeven. En donderdag en vrijdag hoef ik pas later te beginnen.

Ik weet nog dat ik gepost had dat mijn leven zo niet hoeft, dat ik dan liever stop. Dat kwam niet alleen door dit gedoe. Ik kwam thuis donderdag en werd met de nek aangekeken. Mijn vader deed poeslief aan de telefoon, maar mijn moeder was het er niet mee eens dat ik thuiskwam. Dus toen zij ook thuis was, was het thuis niet zo gezellig meer. Toen mijn zus ook thuis was al helemaal niet meer. Ze heeft me telkens belachelijk gemaakt, telkens laten merken dat ik hier niet meer welkom ben. En mijn zusje deed vrolijk mee. Ik word doodziek van haar, dat arrogante gedrag de hele tijd. En al helemaal als mijn zus erbij is. Toen die er nog niet was, heb ik mijn zusje geen kwaad woord tegen/over mij horen zeggen. Maar dat was wel anders toen mijn zus erbij was. Ik had voor mijn gevoel nergens meer een plaatsje: hier niet, daar niet. Geen thuis.
Ik heb geen leven naast mijn studie. Ik ga niet uit, een van de redenen dat ik mijn oude vrienden nauwelijks zie. Zij zien elkaar met uitgaan. Iets afspreken komt de laatste tijd van mijn kant, al zijn er wel een paar die ook willen afspreken. Ik heb ze voor het eerst na het eindexamen ergens in december weer gezien. Ik voel me buitengesloten. Ik heb geen vrienden op mijn studie. Ja, wel mensen die ik aardig vind en waarmee ik op de universiteit omga. Maar verder houdt het wel weer op. Ik denk dat ik op dit moment maar 1 echte vriendin heb. En die woont niet eens hier, dat is iemand van mijn studie. Misschien 2, beide van mijn studie. Al zie ik door de nieuwe groepsindeling de een nooit meer.
Mijn leven draait alleen om mijn studie. En in de zomer om mijn werk. Als ik op mijn studie niet gelukkig ben, ben ik dus helemaal ongelukkig. Want hier, in mijn echte thuis (mijn woonplaats dus), heb ik helemaal niks. Ik heb niks om voor te leven, behalve mijn studie. En het is niet zo dat ik mijn studie niet leuk vind, maar als dat alles is. En hier thuis werd ik weggepest, en op mijn kamer in Nieuwegein was ik doodongelukkig.

Ik weet niet of iemand het begrijpt. Of leest. Maar toch om een beetje uit te leggen waar mijn post vandaan kwam.
Sorry dat het zo lang verhaal geworden is.

*knuf* sterkte.

Nijn* schreef:

@ Sagana: gecondoleerd en een hele dikke knuffel!
@ Dolce, Heksjuh en Eend: Mega-knuffel voor jullie!!

OT:
Bedankt trouwens, voor jullie reacties. Ik zit er echt even helemaal doorheen, ik trek het even niet dit. Gisteravond naar Plien & Bianca geweest en zelfs daar kon ik niet helemaal van genieten hoewel het wel gewoon heel erg leuk was. Ik word gek van de onrust in mijn kop, de onenigheid. School stelde weer niets voor qua lessen, maar toch een hoop gebeurd. De stunt gaat niet door helaas, al mijn vrienden/docenten vinden het jammer, maar het is niet anders. Lang leve D. en d'r kutvriendje die nu toch hun zin hebben gekregen en alles hebben verkloot. Rotmensen, zo asociaal om dat voor iedereen te verkloten. Maarja, nu gaan we dus naar walibi ..
De examenfoto was wel leuk, voelde me echt ontzettend goed op m'n plek daar tussen al die lieve mensen, maar dan meteen bekruipt me ook weer het gevoel van afscheid moeten nemen. Zelfs mensen waarmee ik niet meer zoveel om ging, betekenen de laatste tijd weer zoveel voor me, en met het overgrote deel heb ik écht een goede/hechte band gekregen. Heb m'n franse brief nog besproken met m'n docent en ben vier tiende omhoog gegaan en daardoor is m'n gemiddelde nu een 6,6 en daar ben ik echt blij mee. Vandaag alle eindcijfers gekregen en ik sta er toch minder goed voor dan ik had gehoopt.. sommige mensen in mijn klas staan echt zó hoog.. Dat algemene gevoel van 'ik kan ook niets' komt dan weer helemaal naar boven. Ik probeer er het beste van te maken vandaag, maar het lukt me weer eens niet. Ik ga morgen denk ik even aan L. advies vragen, welke studie moet ik nou in godsnaam kiezen, wat moet ik doen? Ik heb echt iemand nodig die even naar me luistert, die sámen met mij kan kijken wat ik moet doen nu.. Heb ook besloten dat ik vrijdag nog wel naar therapie ga, ook al betekent dat dan dat ik niet naar het graf van M. ga.. gelukkig heeft een vriendinnetje al aangeboden om dan binnekort samen te gaan. Ik heb die therapie nu toch even nodig, hoe zeer ik ook zou willen van niet.. zeker omdat het volgende week dus weer even stopt door de vakantie. En nu, het stelt allemaal niet meer zoveel voor. Aan de ene kant wil ik terug naar het begin van dit jaar, aan de andere kant wil ik zo graag geslaagd zijn.. Dit zou het goede leven moeten zijn, maar op 't moment heb ik er echt even niets mee. Ik voel me ontzettend alleen, ook al ben ik dat niet. Vrijdag dus die herdenkingsdag van M. en in deze tijd voel ik me altijd rot, hoewel ik ook blij ben dat ik het dit jaar kan delen met mijn vriendinnen.. toch weten ook zij niet alles, zij weten niets van mijn eigen zelfmoordpoging de dag ervoor en ik weet niet of ze dat zouden begrijpen. Oh en de am, het is alsof ik moet stoppen met drugs ofzo, het valt me echt fucking zwaar. Misschien moet ik vandaag maar even een baaldagje houden, gewoon even toegeven, lekker met een dvdtje in bed liggen, mailtje naar Mo. sturen en het eten maar even laten gaan zoals het gaat. Ik wil gewoon eens bij iemand uithuilen, gewoon een goed gesprek met iemand die zijn armen om me heen slaat, iemand die naar mijn twijfels en angsten luistert en verder niets hoeft te zeggen. Waarom heb ik niet zo iemand? Het breekt me echt op, het leven. En jezus, vandaag is echt té warm geweest, en gisteren ook al en ik wil helemaal geen zomer, ik wil niet met korte truitjes lopen, ik wil niet laten zien aan anderen wat voor een monster ik ben.

Sorry, alweer zo'n lange post, verwacht ook niet dat iemand het nog leest maar er moet zoveel uit nu..

*knuf* en volhouden he!.

moon schreef:

*Knuff* voor iedereen die er 1 of meer kan gebruiken
@darkfairy, las nog wat berichtjes van jou, heb niet alles gelezen. Maar wat rot dat het zo slecht gaat/ging op je werk en dat ze zo vervelend doen. Ik heb zelf op het moment ook weer een aantal in mijn klas die vervelende opmerkingen lopen te maken. Ik weet gewoon hoe vervelend dat is. Probeer om te gaan met de mensen die wel aardig zijn, en negeer die anderen, ze zijn het niet waard om je druk over te maken. (makkelijker gezegd dan gedaan, I know) *Dikke knuff*

Ot: Ik voel me zo verschrikkelijk labiel, mijn stemming gaat echt flink op en neer en ik snap echt niet hoe dat zo komt. Wist ik maar waardoor het kwam, dan kon ik er wat aan doen. Liever stabiel depri. dan labiel wisselend gestemd....wat kan ik hier aan doen? ik ben de laatste tijd wel positief bezig, oplossingen zoeken, advies vragen, vechten en niet accepteren dat het is zoals het is, als ik weet dat het ook anders kan.
Het probleem van deze stemmingswisselingen is, dat wat ik in een goede stemming met veel geduld aan het opbouwen ben, ik in een slechte stemming weer volledig afbreek.

Ik vraag me ook af wat het leven voor mij zo moeilijk maakt. Ik heb het idee dat ik op zo'n beetje alle gebieden net een klein beetje achterloop op anderen ofzo en dat het daarom voor mij allemaal zoveel moeilijker is. Ik kan het tempo niet bijhouden, ik kan de verwachtingen niet waarmaken, ik kan niet komen daar waar ik zou moeten komen, ik kan niet zijn daar waar ik moet zijn, ik kan niet zijn wie ik moet zijn.... het lijkt gewoon allemaal te hoog gegrepen ofzo, ik vind dit leven zo moeilijk en ingewikkeld.

ik probeer ook met de leuke mensen om te gaan.
maar ik heb nou het gevoel dat dat er niet veel zijn.
en er niks van aantrekken is inderdaad moeilijk.
maar ik probeer het.
jij ook een dikke (knuf*.

Nattigheid schreef:

Krijg toch allemaal de kelere
Val voor mijn part allemaal dood
Ik heb geen zin om braaf te leren
Ik eindig toch wel in de goot

Had ik maar iemand om van te houden
Twee zachte armen om me heen
Die mij altijd beschermen zouden
Ik voel me zo verdomd alleen

aan het eind van de dag is het toch altijd weer hetzelfde liedje.

*knuf* redt je het een beetje?.
ot.
het is gisteren toen ik naar bed ging.
flink misgegaan met am.
zo erg.
dat ik er vanmorgen me rot van schrok.
en de huisarts waar ik vandaag weer heen ging.
om ta praten.
vond het deze keer ook veel te hevig.
maar het was niet te diep zei ze.
ze heeft er verband om gedaan.
we hebben over het werk gepraat.
en over MEE.
en ze gaat nou voor even in een andere praktijk werken.
en 15mei is ze er pas weer.
en anders zou ik naar de 1ste huisarts daar moeten.
of naar een vervanger van deze vrouw.
totdat ze terug is.
en ze vroeg of ik al iets van het ggz gehoord heb,
wat nou ook al meer dan 5 maanden geleden is.
en de rest van de dag was eenzaam.
zo voelde het.
hm en morgen moet ik met iemand werken.
die achter mijn rug om zat te praten vrijdag.
maar die het zelf ontkende.
toen ik er gisteren naar toe stapte.
en ik zou ze het liefst thuis.
weer willen zeggen van me ge-am.
dat ik het nog steeds doe.
maar aan de andere kant ook niet.
*zucht*.

@ darkfairy: mwah. Maar als jij jezelf nou es al die knuffels gaf die je uitdeelt, in plaats van jezelf van die toch wel nare dingen aan te doen?

[darkfairy]

@Nattigheid.
doe het rustig aan ok?.
die dingen die komen.
door de angst.
gisteren was ik letterlijk even 'verstijft'.
van angst.

Oh, gister is het mis gegaan met am. Morgen ga ik er niks over zeggen, dat is te ingewikkeld, vrijdag zal ik het wel vertellen. Maar dom was het wel natuurlijk. Ik ben onwijs moe, het was zó'n drukke dag. En m'n broer heeft me héél veel eten laten eten, bah. Hmpf, ik wil contact met R en M en S maar ik weet even niet hoe.

[Pruts0r]

Heksjuh schreef:

Prutsor: ik had de verkeerde, het moest Sylph zijn Ik weet niet waarom ik dacht dat jij het was, want jullie nick of ava lijken ook niet op elkaar. Ik dacht eigenlijk al dat jij niet op kamers woonde, dat bedacht me nog toen ik het donderdag las

Kan komen, doordat Sylph ook een auti is, volgens mij. Ik pendel idd iedere dag op en neer tussen Tegelen en Nijmegen. (zou zomaar kunnen dat ik al vaker langs een s.com lid heb gezeten ofzo. )

OT: Ik faal. xD Ik ga vannacht stuiteren, omdat ik teveel cola opheb, maar tegelijkertijd ben ik doodmoe. xD Nouja, nu is het niet erg dat ik teveel cola opheb, want ik zit wel lekker in mijn vel. Maargoed, dadelijk dan maar eventjes een spelletje doen. En dan wss wel rond half 2 ofzo naar bed toe.

@sonho: *knuf* Probeer het rustig aan te doen, want dit is niet goed. Kun je niet gewoon R, M en S bellen? Of kun je er niet gewoon naartoe gaan? Dat je probeert er eventjes een dagje tussenuit te knijpen?

@Prutsor: nee dat gaat allemaal niet zo gemakkelijk. Werk/school/stage en daarnaast nog de angst. Misschien dat ik morgen wel even kan bellen ja.

[~~dolce~~]

Uren in het UMC gezeten. Lang gepraat en alles gezegd... Ze belt morgen naar altrecht. en k ga ook bellen.
Ja..
Nu ga ik een mail schrijven. Naar M. en A. van altrecht.
Hmm... verder weet k niet wat k moet typen.



Voor iedereen... Srry, dat ik niet alles heb gelezen..

[Pruts0r]

@dolce: Heus niet erg dat je niet alles hebt gelezen. Daar heb ik de laatste tijd zelf iig geen energie voor, om dat te doen. En de hele nacht gestuiterd, en nu dood, maar ik kan niet gaan slapen, want wss moet ik vanmiddag weg en ook school om half 10.

[duivelaartje]

Ik heb na twee weken weer lenzen in. Ik hoop zo dat m'n oog niet meer ontstoken was..! Echt, alsjeblieft. Anders word ik echt helemaal gek en weet ik echt niet wat ik nog meer eraan kan doen.

[Redhair]

Om tien uur opstaan gaat lekker. Yeah ritme opbouwen is niet zo moeilijk, zolang ik maar niet snuif. Nu thee zetten en stokbrood snijden en daar wat lekkers op doen en dat buiten opeten

[Nienna*]

Vrolijk vandaag!!
Gisteravond was leuk, aandacht gekregen en dat vind ik fijn. Het was ook een best leuke jongen, maar zo'n player dat ik er maar geen werk van heb gemaakt, maar vandaag zie ik hem weer .
Anyway, het was fijn en ik heb de hele avond niets hoeven betalen, dus! Ik heb me echt vermaakt.

Oh en ik was mooimooi in die jurk <33.

Vrolijk dus.

Eend schreef:

Ben je nu ook weer opgenomen dan?
Ja, de eerste keer was verschrikkelijk. Ik wist wel wat een separeer was, maar nooit dat het zó erg zou zijn. Ik werd uitgekleed door twee boze mannen. Voelde me vies en goor. De volgende dag kwam de arts langs om te kijken of ik er wel uit kon...de engste momenten van mijn leven. Kon wel janken. Gelukkig mocht ik er uit. Als ik me maar zou gedragen. Nou, de volgende dag zat ik er gewoon weer in.
Maargoed, na di eerste keer heb ik eerst uren onder de douche gestaan. Het leek wel alsof ik verkracht was, voelde me zo vies

Ik ben weer zaterdag opgenomen en ga over een uurtje met ontslag.
Eerste keer separeer voelde voor mij precies hetzelfde. Ik had wel vaker op separeer gezeten met open deur en kleren aan, maar niet 'echt gesepareerd en het voelde inderdaad heel vernederend en vies. Bah, dat uitkleden ja *brrrrr*. Niet aan denken...

Nouja, over een uurtje dus naar huis. Ik ben echt ontzettend onrustig en opgefokt. Gaat het wel goed komen? Vannacht ook heel slecht geslapen.
Ik had het goede nieuws nog niet verteld geloof ik, of wel? Ik kan binnen enkele weken beginnen met de dagbehandeling. Ik hoef niet eerst een (half) jaar op de wachtlijst, want ze hebben een plekje voor me gevonden in een andere groep . Maar goed, dat brengt natuurlijk ook weer spanningen met zich mee, want nieuwe groep, heftige therapie"en enz...
I need to calm down! Ik ben echt helemaal hyper aan het trillen en zweten, waar is dat nou weer voor nodig?

Zometeen opgedirkt in Peruaanse rok en hoed op naar Schiphol om mijn collega-vriendinnetje op te halen. Time flies. Dus als je straks iemand in de trein ziet zitten in traditionele kleding: dat ben ik En t ziet er zoooooo gaaf uit.
Oh en ik heb net mijn eerste werkochtendje erop zitten sinds 1 februari. Dat was wel weer even wennen.

[Missy1234567890]

Net scriptiebespreking gehad. Ik kwam binnen en m'n twee begeleiders zaten er al. Het eerste wat ze zeiden was dat ze na het lezen van mijn stuk dachten dat het wel goed zou komen. Terwijl ik het een mega slecht stuk vond, het slechts ooit geschreven... Uiteraard waren er wel wat dingen die beter konden, maar eigenlijk heel weinig. En er hoeft ook niet eens zoveel meer bij, omdat het mijn uitgangspunt wordt voor de hoofdvraag.

Daarna alles besproken wat ik wilde en nu heb ik mezelf 3,5 week gegeven voor de inleiding en opzet. Dus dat zou wel moeten lukken.

Oja, een van m'n begeleiders zei nog dat hij kon zien dat ik er goed ingedoken was en dat ik dat stuk niet de laatste dag voordat ik het zou inleveren, geschreven had Hij moest eens weten...

[Hawahaai]

@ Missy123...: Laat dat een positief steuntje in de rug zijn voor je! Geef aan jezelf toe dat het niet helemaal perfect hoeft en doe wat je kunt. Je begeleiders hebben vast ervaring met het begeleiden van scriptiestudenten en zeggen niet zomaar dat ze vinden dat je goed bezig bent.

OT: Ik weet op dit moment niet zo goed hoe ik me voel. Ik weet wel dat ik vanmiddag heel veel moet doen en dat ik het stom vind dat ik dat pakketje niet gewoon zelf dicht durf te maken en weg durf te brengen.

@Missy1234567890: Zo zie je maar weer dat je eigen idee van wat slecht is lang niet altijd hoeft te kloppen. Als ze zeggen dat het goed was en dat ze geloven dat het goed komt ed, dan moet je daar maar van uitgaan en nog mooier is: het 'gewoon' aannemen. Wat HaWaHaai zegt: ze zeggen het echt niet zomaar.

[Roosje]

Woei, vakantie, mijn haar is geknipt, vanavond naar mijn vriendjee. (L) Liefde!

[Redhair]

De ibgroep is dom maar nu heb ik weer geld dus zo erg vind ik het niet. Alvast de vaste lasten voor deze en volgende maand betaald, hoef ik me daar een tijdje geen zorgen over te maken.
K. belde nog, waren aangehouden in duitsland. Heel raar gegaan, ze moesten zich in beschutting van de bosjes uitkleden, vriendin werd gevisiteerd. Dat hoort toch gewoon op het bureau te gebeuren lijkt me. Wiet wat ze vonden werd in beslag genomen, ze kregen een boete, de hoogte daarvan veranderde opeens toen ze dagen hoeveel geld ze bij zich hadden. Ze wilden K. vast houden, die heeft al een strafblad daar, maar vriendin ging zielig doen, moest ook huilen, want wat moest zij nou in haar eentje in duitsland zonder geld en rijbewijs. Toen mocht K. toch gaan.
Echt, wat een vies corrupt land zeg, hier klopt echt helemaal niets van. Ooh man, wat ben ik blij dat ik niet mee ben, al had het wel gekunt nu ik geld heb. Jezus, gewoon buiten, in de fucking bosjes, je moeten uitkleden zodat de politie kan zien of je niets bij je hebt. Fucking vernederend.

Pruts0r schreef:

Kan komen, doordat Sylph ook een auti is, volgens mij. Ik pendel idd iedere dag op en neer tussen Tegelen en Nijmegen. (zou zomaar kunnen dat ik al vaker langs een s.com lid heb gezeten ofzo. )

Ik rij ook regelmatig van Tegelen naar Nijmegen, misschien hebben we elkaar wel eens gezien zonder het te weten, grappig idee

Mooi weer vandaag Helaas was het in Nijmegen bewolkt, maar ach, het was wel lekker warm. Hier in Maastricht breekt het zonnetje regelmatig goed door.
Ik voel me goed

Redhair schreef:

De ibgroep is dom maar nu heb ik weer geld dus zo erg vind ik het niet. Alvast de vaste lasten voor deze en volgende maand betaald, hoef ik me daar een tijdje geen zorgen over te maken.
K. belde nog, waren aangehouden in duitsland. Heel raar gegaan, ze moesten zich in beschutting van de bosjes uitkleden, vriendin werd gevisiteerd. Dat hoort toch gewoon op het bureau te gebeuren lijkt me. Wiet wat ze vonden werd in beslag genomen, ze kregen een boete, de hoogte daarvan veranderde opeens toen ze dagen hoeveel geld ze bij zich hadden. Ze wilden K. vast houden, die heeft al een strafblad daar, maar vriendin ging zielig doen, moest ook huilen, want wat moest zij nou in haar eentje in duitsland zonder geld en rijbewijs. Toen mocht K. toch gaan.
Echt, wat een vies corrupt land zeg, hier klopt echt helemaal niets van. Ooh man, wat ben ik blij dat ik niet mee ben, al had het wel gekunt nu ik geld heb. Jezus, gewoon buiten, in de fucking bosjes, je moeten uitkleden zodat de politie kan zien of je niets bij je hebt. Fucking vernederend.

Jezus Dat mag toch uberhaupt gewoon niet? Ik zou echt gaan klagen ofzo, want 't is enorm vernederend en zoiets hoort de politie gewoon niet te doen, ook niet in Duitsland

[Eend]

lentekriebel schreef:

Ik ben weer zaterdag opgenomen en ga over een uurtje met ontslag.
Eerste keer separeer voelde voor mij precies hetzelfde. Ik had wel vaker op separeer gezeten met open deur en kleren aan, maar niet 'echt gesepareerd en het voelde inderdaad heel vernederend en vies. Bah, dat uitkleden ja *brrrrr*. Niet aan denken...

Nouja, over een uurtje dus naar huis. Ik ben echt ontzettend onrustig en opgefokt. Gaat het wel goed komen? Vannacht ook heel slecht geslapen.
Ik had het goede nieuws nog niet verteld geloof ik, of wel? Ik kan binnen enkele weken beginnen met de dagbehandeling. Ik hoef niet eerst een (half) jaar op de wachtlijst, want ze hebben een plekje voor me gevonden in een andere groep . Maar goed, dat brengt natuurlijk ook weer spanningen met zich mee, want nieuwe groep, heftige therapie"en enz...
I need to calm down! Ik ben echt helemaal hyper aan het trillen en zweten, waar is dat nou weer voor nodig?

Lijkt mij erg moeilijk om met ontslag te gaan. Waarschijnlijk omdat mijn opname al drie jaar duurt.
Maar goed dat je zo snel bij de dagbehandeling kan beginnen zeg! Succes!

Liefs,

Eend

[Eend]

Net kwam de oude aktiviteiten begeleider langs. Hij miste ons Hij had het niet naar zijn zin op zn nieuwe werk. Daar waren ze veel te streng, volgens hem. Hij is nou eenmaal geen type dat graag politie agentje speelt. Misschien komt ie wel terug!
Verder gaat mijn dag wel goed. Moet alleen vanavond langs de dierenarts met mijn cavia Skunkie. Ze is heel benauwd. Ik hoop dat ze het gaat trekken!

[Nijn*]

@ Missy1234567890: Wauw, wat goed om te horen! Hoop dat dit je nog even die extra motivatie en steun geeft om er positief tegenaan te gaan. Goed hoor!!
@ Lentekriebel: Ik kan me best goed voorstellen dat je daar onrustig van wordt. Kan je dat daar ook met iemand bespreken? Dat je het wel weer moeilijk vind om met ontslag te gaan enz? En jij had toch een tijdje die spits-zorg? Is dat nu afgelopen of kan je dat nog aanhouden tot je met de dagbehandeling begint? (Goed trouwens, dat je daar terecht kunt!!)
@ Redhair: wat een raar verhaal zeg, volgens mij mag de politie dat idd niet zomaar doen hoor

OT: Vandaag gaat weer beter Relaxte, luie dag gehad op school. Werkelijk niets meer gedaan, eigenlijk best lekker zo'n status als eindexamenleerling, waarin je zoveel vrijheid krijgt en zoveel zelf mag weten en doen. Nja, verder dus nog de jaarboekvergadering gehad, de tijd gaat echt supersnel nu en er moet weer een hoop gedaan worden.. maar wel leuk allemaal, ze waren vandaag ook aan het filmen op school voor de diploma-uitreiking! Oh en mijn broer heeft zijn tentamen voldoende gemaakt en nu gaat hij waarschijnlijk toch dit jaar zijn bachelor halen! Ben echt superblij voor hem, en voor mezelf want hij was niet te genieten de afgelopen dagen. Oh, en heb morgen gesprek met leuke docent over school, studiekeuze, mij etc. Oke, wat ik vandaag nog moet regelen:
- planning maken voor de vakantie, wat ik wanneer precies ga leren.
- foto's uitzoeken voor de diploma uitreiking
- mailtjes sturen aan docenten/leerlingen over het jaarboek en mailen naar m'n nieuwe werk
- hardlopen? (bwuh, geen zin maar wel goed voor me)

Oh, en ik geloof dat ik eigenlijk toch al wel een hele tijd onbewust weet wat ik ga studeren.. Dat zei ik een tijdje geleden ook maar ik denk dat het nu echt is..

Wat heb ik toch de geweldige gave om dingen te verkloten. Om fijne avonden vrijwel uit te wissen, omdat alleen het rotgevoel achteraf blijft hangen. Om mezelf steeds weer een stapje achteruit te helpen. Om mezelf echter ook steeds weer opnieuw omhoog te helpen, om er vervolgens achter te komen dat het allemaal geen fuck uitmaakt.
Eerst dacht ik dat het me gelukkig zou maken: eetbuien, braken, afvallen, het schoonheidsideaal. Dat deed het niet, blijkbaar. En nu? Het maakt allemaal niets uit. Het maakt niet uit hoe ik eet, wat ik doe; dat rotgevoel blijft hangen. Het maakt ook niet gelukkig. Dus dan maar weer iets anders proberen.

Wanneer dringt het verdomme nou door dat het m daar niet in zit? Wanneer hou ik op met het zoeken van steeds meer, steeds weer nieuwe manieren om mezelf naar de tering te helpen? Wanneer gaat het weg? En hoe moet dat? Hoe moet zoiets? Ik word er zo enorm moe van, die constante stroom van gedachtes, nooit eens rust hebben.

My head's turnin', turnin'
like russian roulette
my thoughts are like bullets
I can't do this, I can't do this

[Missy1234567890]

@ Hawahaai, Leonoor en Nijn: Ik geloof ook wel dat het dan (toch) goed was. Toen ik gister nog eens nalas wat ik precies had opgeschreven, viel het ook wel mee. Ik had alleen gedacht dat ik commentaar zou krijgen op het feit dat ik me maar op 1 auteur had gebaseerd, maar dat mocht wel, omdat hij gewoon dé bron is op dit gebied. Nu heb ik nog wat aanvullende literatuur meegekregen, zowel in het Duits en Frans (Duits gaat wel, maar Frans..) maar ik probeer het wel.

@ Nijn: kunstgeschiedenis?

OT: rest van de dag al die literatuur bij elkaar gezocht. Steeds heen en weer gelopen tussen de 9e en 13e verdieping. Nu heb ik echt een mega dip, echt zó moe. Heb net m'n vriend gesmst dat ik een uur eerder kom en dus bij hem eet ipv. hier. Morgen krijgt zijn moeder een lintje dus daarom ga ik vandaag alweer naar hem toe.

[Fuzzle]

Ik verdien ook een lintje