Citaat:
Hé, Pip en ik hebben een telepathische link! Ik zat ook in een klaslokaal, maar ik weet niet meer waarvoor precies, wel dat ik er met Paranoide aan het zoenen was.
|
Wat vrijpostig!
Ontopic; ik droom al twee dagen over metro's.

Gisteren zat ik in een metro met een kladblok en een samuraizwaard. Het was zonnig buiten en die metro liep parallel aan het smalle weggetje waar ik de man met het veulen uit
deze droom tegenkwam. Maar in de droom van gisteren waren ze al weg. Mijn samuraizwaard legde ik onder de bank en ik was heel druk bezig met gedichten schrijven in dat kladblok. Toen ik even later uitstapte vergat ik dat zwaard mee te nemen en dat was eventjes heel kut, maar toen ik even later terug naar huis ging vond ik het zwaard weer terug. "Wat onwaarschijnlijk en ongeloofwaardig dat ik in dezelfde metro ben gestapt op de terugweg," dacht ik en pakte het kladblok weer uit m'n tas. Einde.
Vandaag droomde ik dat er een enorm bos om mijn huis zat, vooral aan de zuidelijke kant. Het bos was heel donker want hij bestond voornamelijk uit dennebomen. Ik ging naar de gebouwbeheermevrouw die hier een paar verdiepingen verderop woont om te vragen watskeburt, maar zij beweerde dat zij ook niet wist hoe dat bos er opeens gekomen was. Toen ging ik maar naar de universiteit, want ik had college. Door dat bos moest ik helemaal omlopen voor ik bij de metrohalte was. Eenmaal in de metro ging alles even goed en zat ik een beetje voor me uit te staren en na te denken, maar toen viel het me op dat het wel heel lang duurde voor we bij Zuid WTC waren. Gewoonlijk is dat slechts een paar minuten rijden, maar nu was het toch zeker een halfuur later. Terwijl ik daar over nadacht keek ik naar buiten en viel het me op dat we langs allemaal polders reden en niet door Amsterdam. Verbaasd staarde ik daar even naar en besloot toen eens te kijken naar het kaartje met de metroroutes. De routes van de andere metro's waren gewoon zoals ze altijd zijn, maar de route van mijn metro was enorm veranderd. Het was een enorm traject geworden, zo groot dat het helemaal niet op het kaartje paste en een heel stuk over de muur liep. Ik keek weer naar buiten, we stopten net bij een halte. De halte heette "Gehucht aan de Zonneweg" en inderdaad, achter de metrohalte was een piepklein dorpje met heel ouderwetse huizen te zien. Ik bedacht me dat het voor die mensen ongetwijfeld heel handig was, dat zij nu zomaar een directe verbinding met de stad hadden, maar dat het voor mij wel kut was dat de metro nu zoveel langer deed over een stuk dat gewoonlijk maar twintig minuten rijden is. Inmiddels was het al een uur later en we waren pas halverwege de route volgens het kaartje, dus mijn college zou ik sowieso missen. Daarom besloot ik bij de volgende halte uit te stappen om eens rond te kijken.
Die halte stond midden in een weiland en naast het perron stond een vervallen huisje, of nouja, meer een soort overdekte hal. Je kon Amsterdam niet zien liggen vanaf het perron, het enige wat je zag was een enorm donker bos in de verte. De mensen die ook uitgestapt waren stonden net zo verdwaasd rond te kijken. We besloten met z'n allen de hal te gaan verkennen, maar daar konden we alleen komen via een smalle richel. Eenmaal daar bleek dat de vloer gemaakt was van dunne plafondplaten, dus zodra er iemand op de vloer ging staan zakte hij er doorheen. Dat was even eng want we konden niet zien of er niet toevallig een enorme afgrond onder de vloer zat, maar dat bleek niet het geval en we konden via de richel veilig terugkomen.
Toen werd er omgeroepen dat dit allemaal een experiment was, dat de metro nep was, dat er filmbeelden van ons gemaakt zijn en dat de volgende metro pas over een paar dagen zou komen. Op de een of andere manier kreeg ik het vermoeden dat de gebouwbeheermevrouw uit mijn flat er wat mee te maken had en ik wilde heel graag weten hoe het allemaal zou aflopen, maar jammer genoeg werd ik wakker.