Wat saai zeg! Retro topic #873

[Sherlock]

Dat is echt vervelend, sterkte!

[Tink*]

Absinthe schreef:

Blugh, ik dwarrel hier al een paar dagen zo af en toe rond en durf het steeds niet te posten (en daardoor ook niets anders), maar het moet er ook hier maar een keer uit. Mijn nare voorgevoel over het etentje met mijn ouders bleek terecht. Ze gaan uit elkaar.

(en het is heel gek om dit op een forum te typen en er smileys achter te zetten maar ik denk ik zeg het toch maar, en dan hoop ik dat er geen misplaatste kutopmerkingen komen als 'Ben je zwanger?' van Batave een tijdje terug. Maar ja, ik heb al eerder wat dingen hierover verteld hier en ik wil weer gewoon kunnen forumen zonder dat straks ineens iemand komt met de vraag van 'Hé, hoe is het eigenlijk nog afgelopen met dat etentje bij je ouders?')

Nou ja, en ik ben dus al sinds zondagavond een emotioneel labiel wrak.

Oh Minke wat erg. Ik vroeg me dat idd al af, maar dat was vooral zondagmiddag en toen had je het etentje nog niet gehad. Jeetje wat stom zeg! Hoe zijn ze er zelf onder dan? Oh ik voel me echt oprecht naar omdat jij je hier zo naar door voelt. Ik heb één keer gedroomd dat mijn moeder bij mijn vader wegging en toen werd ik zo naar wakker. Moet echt een hel zijn als dat echt is. *knuffel*

Selkirk Rex

[fizzle-fluffy]

Absinthe schreef:

Blugh, ik dwarrel hier al een paar dagen zo af en toe rond en durf het steeds niet te posten (en daardoor ook niets anders), maar het moet er ook hier maar een keer uit. Mijn nare voorgevoel over het etentje met mijn ouders bleek terecht. Ze gaan uit elkaar.

(en het is heel gek om dit op een forum te typen en er smileys achter te zetten maar ik denk ik zeg het toch maar, en dan hoop ik dat er geen misplaatste kutopmerkingen komen als 'Ben je zwanger?' van Batave een tijdje terug. Maar ja, ik heb al eerder wat dingen hierover verteld hier en ik wil weer gewoon kunnen forumen zonder dat straks ineens iemand komt met de vraag van 'Hé, hoe is het eigenlijk nog afgelopen met dat etentje bij je ouders?')

Nou ja, en ik ben dus al sinds zondagavond een emotioneel labiel wrak.

Jeetje, dat zal wel heftig zijn!
Sterkte!

[fizzle-fluffy]

Ik word trouwens ontzettend ongelukkig van al die katteplaatjes en -praatjes. Ik mis mijn kat zo

Absinthe schreef:

Blugh, ik dwarrel hier al een paar dagen zo af en toe rond en durf het steeds niet te posten (en daardoor ook niets anders), maar het moet er ook hier maar een keer uit. Mijn nare voorgevoel over het etentje met mijn ouders bleek terecht. Ze gaan uit elkaar.

(en het is heel gek om dit op een forum te typen en er smileys achter te zetten maar ik denk ik zeg het toch maar, en dan hoop ik dat er geen misplaatste kutopmerkingen komen als 'Ben je zwanger?' van Batave een tijdje terug. Maar ja, ik heb al eerder wat dingen hierover verteld hier en ik wil weer gewoon kunnen forumen zonder dat straks ineens iemand komt met de vraag van 'Hé, hoe is het eigenlijk nog afgelopen met dat etentje bij je ouders?')

Nou ja, en ik ben dus al sinds zondagavond een emotioneel labiel wrak.

Godver klote zeg!
Veel sterkte!

Hou je nog wel goed contact met je zussen nu?

Sucked hard Absinthe ;(

Minke wat ontzettend stom en vervelend! Was het aanwijsbaar behalve dan een naar voorgevoel over het etentje?

Wat een lief berichtje Tink

Mijn ouders zijn allebei heel verdrietig, vooral mijn vader volgens mij. Die zondagavond was echt verschrikkelijk. We hadden gegeten en we kwamen allemaal weer aan tafel en mijn zusjes wisten - in tegenstelling tot mij - niet dat het etentje een reden had. En toen zag ik tranen in de ogen van m'n vader en zei tegen m'n zusjes dat ze stil moesten zijn. En mijn vader had alleen nog maar uitgesproken 'We moeten jullie iets vertellen...' en ik barste al in janken uit. Ik wist het gewoon al. Hoewel ik niet had verwacht dat het echt definitief zou zijn (en ze moeten nu het huis gaan verkopen enzo ).
Ik kon echt een uur langs niets zeggen, alleen maar huilen. En mijn ouders en zusjes hebben ook vooral gehuild en af en toe eens wat gezegd. Ze hebben wel samen het besluit genomen, dat is ergens wel fijn maar ook heel gek omdat ze nu heel ok tegen elkaar doen. Ik was tussendoor even gaan uithuilen bij mijn beste vriend, en toen kwam ik terug thuis en toen zat iedereen weer met chips op de bank naar schaatsen te kijken, alsof er niets veranderd was.

En ik denk bij vlagen nog dat het niet waar is. Wil het ook nog steeds niet echt accepteren. Mijn zusjes zijn daar wat sneller in, maar dat is ook logisch, want die zaten natuurlijk met hun neus bovenop die ruzies de hele tijd...

Blugh, en ik kan nog veel meer vertellen maar deze post is al wel lang genoeg

[Martiño]

Absinthe schreef:

Blugh, ik dwarrel hier al een paar dagen zo af en toe rond en durf het steeds niet te posten (en daardoor ook niets anders), maar het moet er ook hier maar een keer uit. Mijn nare voorgevoel over het etentje met mijn ouders bleek terecht. Ze gaan uit elkaar.

(en het is heel gek om dit op een forum te typen en er smileys achter te zetten maar ik denk ik zeg het toch maar, en dan hoop ik dat er geen misplaatste kutopmerkingen komen als 'Ben je zwanger?' van Batave een tijdje terug. Maar ja, ik heb al eerder wat dingen hierover verteld hier en ik wil weer gewoon kunnen forumen zonder dat straks ineens iemand komt met de vraag van 'Hé, hoe is het eigenlijk nog afgelopen met dat etentje bij je ouders?')

Nou ja, en ik ben dus al sinds zondagavond een emotioneel labiel wrak.

Ow Minke Ik miste je al een beetje, maar nu snap ik waarom.

Kut! Heel veel sterkte ermee, ook voor je zusjes en je paps en mams.

[Tink*]

Absinthe schreef:

Wat een lief berichtje Tink

Mijn ouders zijn allebei heel verdrietig, vooral mijn vader volgens mij. Die zondagavond was echt verschrikkelijk. We hadden gegeten en we kwamen allemaal weer aan tafel en mijn zusjes wisten - in tegenstelling tot mij - niet dat het etentje een reden had. En toen zag ik tranen in de ogen van m'n vader en zei tegen m'n zusjes dat ze stil moesten zijn. En mijn vader had alleen nog maar uitgesproken 'We moeten jullie iets vertellen...' en ik barste al in janken uit. Ik wist het gewoon al. Hoewel ik niet had verwacht dat het echt definitief zou zijn (en ze moeten nu het huis gaan verkopen enzo ).
Ik kon echt een uur langs niets zeggen, alleen maar huilen. En mijn ouders en zusjes hebben ook vooral gehuild en af en toe eens wat gezegd. Ze hebben wel samen het besluit genomen, dat is ergens wel fijn maar ook heel gek omdat ze nu heel ok tegen elkaar doen. Ik was tussendoor even gaan uithuilen bij mijn beste vriend, en toen kwam ik terug thuis en toen zat iedereen weer met chips op de bank naar schaatsen te kijken, alsof er niets veranderd was.

En ik denk bij vlagen nog dat het niet waar is. Wil het ook nog steeds niet echt accepteren. Mijn zusjes zijn daar wat sneller in, maar dat is ook logisch, want die zaten natuurlijk met hun neus bovenop die ruzies de hele tijd...

Blugh, en ik kan nog veel meer vertellen maar deze post is al wel lang genoeg

Soms dan weet je dingen gewoon, dan heeft je intuïtie je het eigenlijk al laten weten. Maar wat erg, en je zusjes wonen wel allemaal nog thuis? Bij wie gaan die wonen? Het lijkt me een beetje net alsof iemand overlijdt, je huilt veel maar het besef is er toch nog niet helemaal en het is net alsof diegene weer elk moment binnen kan lopen. En hier dus net alsof het gewoon niet waar is. Bah wat een kutheid zeg!

Archont schreef:

Godver klote zeg!
Veel sterkte!

Hou je nog wel goed contact met je zussen nu?

Ja, met mijn oudste zusje vooral. Mijn jongste zusje ging maandag op vakantie met haar vriendje, heb wel even met haar gesmst en die had het wel even goed daar. Maar met Lara (die andere dus) heb ik zeker goed contact. Ze neemt alleen mijn aanbod om bij mij te komen logeren niet aan. Het lijkt me namelijk een hel om nu als enige van ons drieën thuis te zijn bij m'n ouders...

ecnelis schreef:

Minke wat ontzettend stom en vervelend! Was het aanwijsbaar behalve dan een naar voorgevoel over het etentje?

Ja, nou ja, het ging vooral slecht met m'n moeder de laatste tijd. En daardoor botsten mijn ouders regelmatig. Maar we hebben in augustus nog hun 25jarig huwelijk gevierd... En ik dacht; als mijn moeder met die psycholoog gaat praten en een klas minder krijgt (dat heeft ze nu allebei) komt het allemaal wel weer goed. Maar dat bleek dus niet zo te zijn. Mijn moeder zei zelfs dat ze al had getwijfeld of ze hun 25jarig huwelijk moesten vieren, omdat ze toen al twijfelde...

Het lijkt me ook altijd raar als dat niet in je kinderjaren of puberteit gebeurd maar juist op een leeftijd dat je toch al volwassen bent. Op één of andere manier vind je dan je ouderlijk huis, de relatie van je ouders zo vanzelfsprekend en het vormt toch altijd je referentiekader en een bepaalde definitie van liefde. Blijft natuurlijk heel erg kut voor je Minke, sterkte!

[fizzle-fluffy]

Hoe oud zijn je zusjes?

Wat moeilijk Absinthe. Pff. Toen mijn ouders gingen scheiden, was ik 7. Ik maakte een keer een mooie tekening van 'Gaa nied sgijde adsjeblievt' en ik zwaaide mijn vader vrolijk uit. Het lijkt me echt vreselijk om zoiets mee te maken als je er echt helemaal met je volle bewustzijn en empathie bij bent, dat je het ook voelt aankomen en het zoveel minder abstract is dat je er meer van begrijpt dan 'papa gaat ergens anders wonen'. Het lijkt me zo vreselijk moeilijk. Ik vind het ook zo bizar dat mensen na zo'n lange tijd nog uit elkaar gaan, met kinderen enzo.

Ergens vind ik het gek dat ik dit allemaal op een openbaar forum zet, maar ja, het lucht wel op.
(ook al heb ik het verhaal de afgelopen dagen natuurlijk aan wel meer mensen verteld, maar iedere keer als ik uitsprak 'mijn ouders gaan uit elkaar' schoot ik vol, dus dat was iedere keer een stuk emotioneler dan het nu uit te typen op de een of andere manier)

White Trash schreef:

Het lijkt me ook altijd raar als dat niet in je kinderjaren of puberteit gebeurd maar juist op een leeftijd dat je toch al volwassen bent. Op één of andere manier vind je dan je ouderlijk huis, de relatie van je ouders zo vanzelfsprekend en het vormt toch altijd je referentiekader en een bepaalde definitie van liefde. Blijft natuurlijk heel erg kut voor je Minke, sterkte!

Ja, zo voel ik het nu ook echt. Ik ben zó gewend dat ze bij elkaar horen, en ik heb altijd gedacht 'dat overkomt mij niet' en nu hoor ik ineens bij die kinderen met gescheiden ouders waar ik vroeger altijd zoveel medelijden mee had...
Aan de andere kant kan ik ergens blij zijn dat ik tenminste een gewone jeugd heb gehad en dat ik al op kamers woon en het hele gedoe met twee verschillende huizen dus niet meemaak..

[Trimm Trabb]

Shit hee Minke, wat kut allemaal. *knuffel*

[Martiño]

Absinthe schreef:

Ergens vind ik het gek dat ik dit allemaal op een openbaar forum zet, maar ja, het lucht wel op.
(ook al heb ik het verhaal de afgelopen dagen natuurlijk aan wel meer mensen verteld, maar iedere keer als ik uitsprak 'mijn ouders gaan uit elkaar' schoot ik vol, dus dat was iedere keer een stuk emotioneler dan het nu uit te typen op de een of andere manier)

Pff, nouja, ik weet een hoe het voelt maar ik kan je helaas geen advies geven om het minder erg te maken ofzo. Alleen maar heel veel succes en sterkte en hopen dat jullie aan het einde van het verhaal wel nog met z'n allen in een kamer kunnen, dat mis ik zelf nog het meest.

Tink* schreef:

Soms dan weet je dingen gewoon, dan heeft je intuïtie je het eigenlijk al laten weten. Maar wat erg, en je zusjes wonen wel allemaal nog thuis? Bij wie gaan die wonen? Het lijkt me een beetje net alsof iemand overlijdt, je huilt veel maar het besef is er toch nog niet helemaal en het is net alsof diegene weer elk moment binnen kan lopen. En hier dus net alsof het gewoon niet waar is. Bah wat een kutheid zeg!

Ja, het verdriet is wel een beetje vergelijkbaar ja.
Yonne, de jongste, woont nog thuis en gaat het wat dat betreft het zwaarst krijgen. Lara woont ook nog thuis, maar die gaat in april voor 3 maanden naar Frankrijk, en voor daarna is ze al aan het rondkijken voor een kamer, dus ik denk dat ze nu alleen maar harder gaat zoeken zodat ze dat gezeik niet hoeft mee te maken.

[Tink*]

Nou ja beter dat je het kwijt kan op het een openbaar forum dan helemaal niet. Of sowieso extra. Het is toch wel fijn, vooral omdat je hier toch vaak zit natuurlijk. En wij vinden het ook belangrijk wat jou bezighoudt.

Maar het lijkt me ook heel vreemd dat het pas op een late leeftijd gebeurt, dan dat je op zich niet eens heel veel beter weet.

[Martiño]

Stomme relaties.

[Tink*]

Idd, scheidingen van wat voor soort dan ook (of het nou relationeel is of door een overlijden of whatever) zijn altijd stom, kut en al die dingen.

Klopt! En lijkt mij ook raar/moeilijker op latere leeftijd.

Ik heb enkel nog nooit zoiets meegemaakt dus weet ook niet hoe je je voelt. Zelfde als met sterftegevallen, ik ben bv nog nooit naar een begrafenis geweest oid.

[Martiño]

Hm, ik heb begrafenissen van jonge familieleden gezien, mijn ouders zijn naar gescheiden en ik heb een relatie van 7 jaar verbroken (of sta op het punt om dat te doen), ik heb er nog nooit over nagedacht, maar ik heb er ook niet echt veel succes mee

[Sherlock]

2 jaar geleden is de man die ongeveer mijn 2de vader was overleden dat kwam zo hard aan...

Archont schreef:

Klopt! En lijkt mij ook raar/moeilijker op latere leeftijd.

Ik heb enkel nog nooit zoiets meegemaakt dus weet ook niet hoe je je voelt. Zelfde als met sterftegevallen, ik ben bv nog nooit naar een begrafenis geweest oid.

Godver, valt m´n internet weer uit... Gelukkig heb ik nog even mijn bericht kunnen kopiëren. Momentje.

Ik ben ook vrij bleu op dat gebied. Gelukkig aan de ene kant maar soms denk ik wel eens 'het gaat allemaal wel heel erg makkelijk' en dan ben ik weer zo'n zweefpersoon die denkt dat het nog een keer gruwelijk mis gaat.

fizzle-fluffy schreef:

Hoe oud zijn je zusjes?

Wat moeilijk Absinthe. Pff. Toen mijn ouders gingen scheiden, was ik 7. Ik maakte een keer een mooie tekening van 'Gaa nied sgijde adsjeblievt' en ik zwaaide mijn vader vrolijk uit. Het lijkt me echt vreselijk om zoiets mee te maken als je er echt helemaal met je volle bewustzijn en empathie bij bent, dat je het ook voelt aankomen en het zoveel minder abstract is dat je er meer van begrijpt dan 'papa gaat ergens anders wonen'. Het lijkt me zo vreselijk moeilijk. Ik vind het ook zo bizar dat mensen na zo'n lange tijd nog uit elkaar gaan, met kinderen enzo.

Zusjes zijn 17 en 18.

Ja, nou ja, dat maakt het dus ergens wel zwaar. Maar ik weet niet wat erger is. het lijkt me ook echt verschrikkelijk als je vanaf je 7e al geen normale thuissituatie hebt.
Ik vind het ergens ook bizar. Of nou ja, ik vind het voora bizar dat mijn ouders het zijn. Maar ergens snap ik het wel, ik wil het in dit geval alleen nog even niet snappen
Mijn zusje zei zondagavond, tussen alle huilbuien nog 'Maar het is denk ik wel beter voor iedereen'. Supergoed dat ze dat kon zeggen en ze heeft natuurlijk gelijk, maar ik was (en ben) nog echt niet zover dat ik dat al kon/kan zeggen

Martiño schreef:

Pff, nouja, ik weet een hoe het voelt maar ik kan je helaas geen advies geven om het minder erg te maken ofzo. Alleen maar heel veel succes en sterkte en hopen dat jullie aan het einde van het verhaal wel nog met z'n allen in een kamer kunnen, dat mis ik zelf nog het meest.

lief
Mja, ben wel best bang voor wat nu gaat komen. Ze hebben allebei gezegd dat ze geen ruzie hebben en dat ze de beslissing samen hebben genomen en dat ze alles nu gewoon goed gaan regelen. Maar ja, hallo, er moet wel een huis met spullen verdeeld gaan worden en dat gaat echt niet zo makkelijk worden...



PFFFF, zo maar weer even over iets anders hebben? Ik heb een beetje het idee dat ik het hele WSZ nu tot een deprimerend geheel heb gemaakt

[Sherlock]

En schaatsen begint

Mja, ik heb dan weer erg veel begrafenissen meegemaakt. Maar geen scheidingen die mij persoonlijk raakten. En nu dus ineens een scheiding die me persoonlijk nog wel het meest kan raken.

[Martiño]

Absinthe schreef:

PFFFF, zo maar weer even over iets anders hebben? Ik heb een beetje het idee dat ik het hele WSZ nu tot een deprimerend geheel heb gemaakt

Hoe gaat het met je repetities?

[Sherlock]

11, 12, 13, 14, 16, 18 en 19 zijn de enige die ik echt wil zien

En de laatste keer dat ik mijn vader zag huilen was toen zijn vader, mijn opa dus, overleden was. Is alweer 10 jaar geleden. En nu zie ik hem dus om de haverklap volschieten en dat vind ik echt verschrikkelijk om te zien. Ik moet er nu alweer van huilen.

ecnelis schreef:

Ja gelukkige jeugd denk ik. Mijn opa is wel allang dood(toen mijn moeder 16 was). En er zijn vast wel wat ooms en tantes van mijn pa en ma weggevallen maar die ken ik toch niet.

En in mijn vriendenkring van ong. 15 mensen is er maar 1 gescheiden als ik het zo even na ga.

[Sherlock]

Ik heb mijn vader nog nooit zien huilen.

Absinthe schreef:

En de laatste keer dat ik mijn vader zag huilen was toen zijn vader, mijn opa dus, overleden was. Is alweer 10 jaar geleden. En nu zie ik hem dus om de haverklap volschieten en dat vind ik echt verschrikkelijk om te zien. Ik moet er nu alweer van huilen.

Ja, dat lijkt mij ook kut. Je vader zien huilen.. Moet er niet aan denken. Vaders horen gewoon niet te huilen

JasperJD schreef:

Ik heb mijn vader nog nooit zien huilen.

Ik ook niet.

Martiño schreef:

Hoe gaat het met je repetities?

Ehm... mja, niet zo mee bezig geweest de afgelopen dagen
Maar gaat niet slecht. Zaterdag eerste doorloop gehad in Tiel en die viel niet tegen, ook al is het stuk bagger en de spelers niet super. Morgen weer repetitie in Eindhoven en er kan een speler niet, en ik had zondagmiddag die hele repetitie al zitten voorbereiden... Mooi kut dus. Maar daar gaat het wel prima. En het spelen in Antwerpen is heerlijk, dat gaat ook wel best goed. Maar daar zijn we echt nog in een beginstadium hoor. We gaan trouwens wel misschien in Eindhoven dat stuk spelen ook, dus dan laat ik het wel weten

En bij jou, Martin?

Ik ga slapen en ik denk nog even schaatsen kijken.

Sterkte komende tijd Minke

[Sherlock]

Ik heb ook niet meer sinds die begrafenis gehuild wat ik me kan herinneren.

[Sherlock]

Archont schreef:

Ik ga slapen en ik denk nog even schaatsen kijken.

Sterkte komende tijd Minke

Schaatsen is al begonnen dus om nu te gaan slapen?

Archont schreef:

Ja, dat lijkt mij ook kut. Je vader zien huilen.. Moet er niet aan denken. Vaders horen gewoon niet te huilen

Precies. En ouders horen niet te scheiden.
Het is zo ineens dat allerlei belangrijke zekerheden die je ondanks alle kuttigheden in je leven, ineens allemaal wegvallen. Je ouders blijven niet altijd samen, het huis waar je je altijd op je gemak voelt als het even niet zo goed met je gaat, gaat verkocht worden... je moet ineens je vader gaan troosten i.p.v. andersom etc.

Archont schreef:

Ik ga slapen en ik denk nog even schaatsen kijken.

Sterkte komende tijd Minke

Dankjewel
Ik heb het schaatsen ook aangezet maar weet niet of ik het ga volhouden tot het einde, ook al wil ik het eignelijk wel graag zien

Absinthe schreef:

Precies. En ouders horen niet te scheiden.
Het is zo ineens dat allerlei belangrijke zekerheden die je ondanks alle kuttigheden in je leven, ineens allemaal wegvallen. Je ouders blijven niet altijd samen, het huis waar je je altijd op je gemak voelt als het even niet zo goed met je gaat, gaat verkocht worden... je moet ineens je vader gaan troosten i.p.v. andersom etc.

Je ouders troosten is echt kut deluxe.

Archont schreef:

En in mijn vriendenkring van ong. 15 mensen is er maar 1 gescheiden als ik het zo even na ga.

Dat heeft denk ik wel met Valkenswaard te maken

[Sherlock]

Ik moest mijn moeder vroeger best vaak troosten

White Trash schreef:

Dat heeft denk ik wel met Valkenswaard te maken

Hoezo?

Ja, in bed liggen Jasper en dan schaatsen kijken en daarna slapen Dat is de goede volgorde