Saaing in the rain #1617

[Schrödinger]

Vowel schreef:

Dat was anders. En dat was niet het eerste dat ik tegen je zei! En die hele situatie was ontzettend stressvol dus dan ga ik onzin praten. En het was je eigen schuld. Pfft.

[Em.]

Sarah schreef:

of "welk seizoen is het nu?". Die vraag leid ik wel altijd even in, met "ik moet u als testje een paar simpele vragen stellen", zodat ze niet meteen denken dat ik ze voor gek heb verklaard de volgende vraag is dan "wat is de datum van vandaag?" waarop een (verder wel verwarde) patiënt laatst heel mooi reageerde met "daarvoor ben ik hier niet hoor! je kijkt maar op de kalender!" (maar toen ik vroeg "waarvoor bent u hier dan wel?" zei hij "voor de vogels")

Ik weet trouwens ook niet precies wat de datum is, tenzij het heel dicht bij een belangrijke inleverdatum oid is.

En ik heb heel 2011 gedacht dat het 2010 is, maar volgens mij gaat het met 2012 beter.

Vowel schreef:

Oh ik wel. Het probleem dat ik heb is dat ik al dat standaardgedoe echt vreselijk vind. Als iemand mij in een bar aanspreekt en meteen vraagt: "En, wat voor werk doe je?" dan ben ik meteen afgeknapt. Ik zou zoiets nooit aan iemand vragen want het boeit me geen fuck. Het is totaal niet interessant. Vraag me dan "Wat zou je vragen als je een alien tegenkwam?" DAT is interessant en leuk en origineel en zo.

Ik stel dus ook nooit van dat soort vragen, en dan gaan gesprekken meestal heel anders.

Dat soort dingen vind ik ook nooit leuk. "Waar ben je op vakantie geweest?" "Hoeveel broertjes en zusjes heb je?" "Hoe gaat het op school?" enzo. Ik stel die vragen alleen als wedervraag als ik me er verplicht toe voel.

Ik vind het ook veel leuker om rare vragen te stellen en te kijken hoe mensen erop reageren. Alhoewel ik dat niet heel vaak durf - eigenlijk alleen bij het meisje dat naast me zit (omdat ik voor haar geen /care heb en dus wel tegen haar durf te praten, daarom zit ze ook naast me enzo). Dan stel ik wel vragen als 'heuj, ik vind dit een fantastisch dier! Wat vind jij ervan?' en dat soort dingen. En liever 'geloof jij in leven na de dood?' dan 'heb je een bijbaantje?'

[Pierrot]

Vowel schreef:

Want jij houdt niet van pizza? Of was dat alleen tonijnpizza?

Ik vond het een kutvraag om een gesprek mee te beginnen.

[Neko*]

Em. schreef:

Ik ben wel introvert. Als ik te lang mensen om me heen heb, zoek ik ook een plek voor mezelf op zodat ik even alleen kan zijn en weer op kan laden enzo.

Ik heb dat ook. Ik moet me ook altijd voorbereiden op sociale dingen ondernemen, en dan thuis nog weer even afkicken. Best gek is dat, eigenlijk.

[Neko*]

Ik denk dat het tijd is om mijn bedje op te zoeken. Mijn hoofd begint te draaien (aangenomen dat de wereld nog steeds zo langzaam draait dat het niet te observeren is) van alle wijn in mijn systeem.

[Vowel]

Em. schreef:

Dat soort dingen vind ik ook nooit leuk. "Waar ben je op vakantie geweest?" "Hoeveel broertjes en zusjes heb je?" "Hoe gaat het op school?" enzo. Ik stel die vragen alleen als wedervraag als ik me er verplicht toe voel.

Ik vind het ook veel leuker om rare vragen te stellen en te kijken hoe mensen erop reageren. Alhoewel ik dat niet heel vaak durf - eigenlijk alleen bij het meisje dat naast me zit (omdat ik voor haar geen /care heb en dus wel tegen haar durf te praten, daarom zit ze ook naast me enzo). Dan stel ik wel vragen als 'heuj, ik vind dit een fantastisch dier! Wat vind jij ervan?' en dat soort dingen. En liever 'geloof jij in leven na de dood?' dan 'heb je een bijbaantje?'

Ja precies! Al die standaarddingen, pfft. Volgens mij stellen mensen die vragen ook helemaal niet omdat ze echt een antwoord willen. Tenminste, als ik die vragen stel dan is het meestal uit verplichting (inderdaad omdat ze mij het ook hebben gevraagd) of wanneer ik het ECHT wil weten (van vrienden of zo). Vraag dan iets leuks!

Pierrot schreef:

Ik vond het een kutvraag om een gesprek mee te beginnen.

Fair enough. Dat is het ook.

Ik vind op feestjes van mijn ouders al die gesprekjes met vrienden van mijn ouders altijd zo vreselijk. Het is goedbedoeld, maar altijd dezelfde vraagjes en dat tientallen keren op een avond. "Hoe gaat het?", "En, wat doe je nu?" (ik sta een glas bowl te drinken en met jou te praten, maar je bedoelt wat ik ook al weer voor studie doe of deed) "Hoe gaat het met je studie/hoe bevalt je werk?" (alsof ik daar tegen jou iets anders dan 'goed' op ga antwoorden, ik spreek je één of twee keer per jaar) "wat wil je in de toekomst precies gaan doen?" (dat vind ik geen erge vraag, maar voor veel mensen zou dat nogal confronterend kunnen zijn), "hoe gaat het met Theodoor?" (hij staat daar, vraag het aan hem). Ik probeer wel dezelfde vragen terug te stellen, maar als mensen al twintig jaar hetzelfde werk doen vinden ze het ineens heel grappig als je ze vraagt hoe hun werk ze bevalt.

Bij het laatste feestje van mijn ouders was ik mijn stem kwijt. Ik dacht dat ik dan de interviewtjes niet zou krijgen als ik op vraag 1 schor fluisterend antwoordde "stem kwijt!". Maar nee, ik kreeg van iedereen precies dezelfde vragen plus een "haha te hard gefeest zeker?". Aan het eind van de middag had ik helemaal geen stem meer over.

[Em.]

Neko* schreef:

Ik denk dat het tijd is om mijn bedje op te zoeken. Mijn hoofd begint te draaien (aangenomen dat de wereld nog steeds zo langzaam draait dat het niet te observeren is) van alle wijn in mijn systeem.

De wereld draait best snel en dat is ook wel te observeren (als je naar de hemellichamen kijkt enzo).

Welterusten!

[Vowel]

Neko* schreef:

Ik heb dat ook. Ik moet me ook altijd voorbereiden op sociale dingen ondernemen, en dan thuis nog weer even afkicken. Best gek is dat, eigenlijk.

Dit heb ik ook! Heel erg. Ik heb dagen nodig om me voor te bereiden, en daarna wil ik ook gewoon dagenlang alleen zijn. Misschien ben ik toch sociaal beperkt.

[Neko*]

Sarah schreef:

maar als mensen al twintig jaar hetzelfde werk doen vinden ze het ineens heel grappig als je ze vraagt hoe hun werk ze bevalt.

[Neko*]

Em. schreef:

De wereld draait best snel en dat is ook wel te observeren (als je naar de hemellichamen kijkt enzo).

Niet zo snel als dat de vloer/kasten nu voor mij bewegen denk ik.

[Vowel]

Sarah schreef:

Ik vind op feestjes van mijn ouders al die gesprekjes met vrienden van mijn ouders altijd zo vreselijk. Het is goedbedoeld, maar altijd dezelfde vraagjes en dat tientallen keren op een avond. "Hoe gaat het?", "En, wat doe je nu?" (ik sta een glas bowl te drinken en met jou te praten, maar je bedoelt wat ik ook al weer voor studie doe of deed) "Hoe gaat het met je studie/hoe bevalt je werk?" (alsof ik daar tegen jou iets anders dan 'goed' op ga antwoorden, ik spreek je één of twee keer per jaar) "wat wil je in de toekomst precies gaan doen?" (dat vind ik geen erge vraag, maar voor veel mensen zou dat nogal confronterend kunnen zijn), "hoe gaat het met Theodoor?" (hij staat daar, vraag het aan hem). Ik probeer wel dezelfde vragen terug te stellen, maar als mensen al twintig jaar hetzelfde werk doen vinden ze het ineens heel grappig als je ze vraagt hoe hun werk ze bevalt.

Bij het laatste feestje van mijn ouders was ik mijn stem kwijt. Ik dacht dat ik dan de interviewtjes niet zou krijgen als ik op vraag 1 schor fluisterend antwoordde "stem kwijt!". Maar nee, ik kreeg van iedereen precies dezelfde vragen plus een "haha te hard gefeest zeker?". Aan het eind van de middag had ik helemaal geen stem meer over.

Oh shit, dat is echt zo vervelend. Ik heb daar ook een ontiegelijke hekel aan. En ik probeer dan altijd wel te doen alsof het me interesseert, maar het interesseert me zo erg niet dat ik gewoon probeer om een ander onderwerp aan te snijden. Iedere keer weer je halve levensverhaal vertellen aan mensen die je helemaal niet interessant vindt en met wie je alleen maar omgaat omdat het "verplicht" is en zo. Wat dat betreft had ik altijd al willen "verdwijnen." Gewoon ergens gaan wonen waar niemand je kent en dan kun je zelf alle mensen uitkiezen met wie je om wilt gaan.

Het was afgelopen keer zelfs erger, want meestal raak ik met één van de vrienden van mijn ouders wel in een echt gesprek, maar nu had ik daar niet genoeg stem voor, dus dacht iedereen de hele tijd: 'oh Sarah staat daar alleen maar te luisteren! Ik heb gehoord van dinges dat ze haar stem kwijt is! Ik ga haar even vragen hoe dat zit!"

[Neko*]

Ik denk niet dat 'verdwijnen' dan echt helpt, mensen blijven dezelfde saaie stomme vervelende vragen stellen al was het maar omdat dat 'sociaal geaccepteerd' is.

[mollerator]

Neko* schreef:

Ik denk dat het tijd is om mijn bedje op te zoeken. Mijn hoofd begint te draaien (aangenomen dat de wereld nog steeds zo langzaam draait dat het niet te observeren is) van alle wijn in mijn systeem.

Ik vind 800km/h toch een aardige snelheid

[Vowel]

Sarah schreef:

Het was afgelopen keer zelfs erger, want meestal raak ik met één van de vrienden van mijn ouders wel in een echt gesprek, maar nu had ik daar niet genoeg stem voor, dus dacht iedereen de hele tijd: 'oh Sarah staat daar alleen maar te luisteren! Ik heb gehoord van dinges dat ze haar stem kwijt is! Ik ga haar even vragen hoe dat zit!"

Awww. Haha, dat probeer ik ook altijd. De meest interessante persoon pratend te houden en zo de avond nog enigszins fijn door te komen.

Ik vind het verder helemaal niet erg als mensen met mij over m'n studie of werk willen praten. En een groot deel van de vrienden van m'n ouders zal ook oprecht daarin geïnteresseerd zijn, want mijn ouders praten onderling ook vaak over de studies en carrieres van de kinderen van hun vrienden. Maar de herhaling maakt het zo vervelend.

[Neko*]

Ik vind Vowel trouwens erg fijn klinken. Vo-wel. Vowel. Ja. Fijn.

[Vowel]

Neko* schreef:

Ik denk niet dat 'verdwijnen' dan echt helpt, mensen blijven dezelfde saaie stomme vervelende vragen stellen al was het maar omdat dat 'sociaal geaccepteerd' is.

Ja klopt. Maar als je er geen band mee hebt (zoals bijvoorbeeld met de familie van je vriend) dan kun je gewoon zeggen dat je er geen zin in hebt. Normaal gesproken moet je toch leuk meedoen en zo, omdat er anders allemaal vervelende consequenties aan vastzitten.

[Em.]

Ik dacht 'hé, dat herken ik niet zo', maar toen bedacht ik me dat mijn familie niet heel groot is en mijn oom's en tantes en oma's en opa's mijn ondertussen wel kennen (of het contact verbroken hebben enzo), en dat mijn ouders ook gewoon geen vrienden hebben. Dus ik beland niet echt snel in dat soort situaties.

[Vowel]

Neko* schreef:

Ik vind Vowel trouwens erg fijn klinken. Vo-wel. Vowel. Ja. Fijn.

Eindelijk iemand die deze naam wel waardeert! Iedereen zat te zeuren dat mijn oude nick beter was.

[Pierrot]

Ik kom gewoon nooit op feestjes van mijn ouders en ga nooit op bezoek bij familie. Problem solved.

[Schrödinger]

Vowel schreef:

Gewoon ergens gaan wonen waar niemand je kent en dan kun je zelf alle mensen uitkiezen met wie je om wilt gaan.

Goed plan!

[Vowel]

Em. schreef:

Ik dacht 'hé, dat herken ik niet zo', maar toen bedacht ik me dat mijn familie niet heel groot is en mijn oom's en tantes en oma's en opa's mijn ondertussen wel kennen (of het contact verbroken hebben enzo), en dat mijn ouders ook gewoon geen vrienden hebben. Dus ik beland niet echt snel in dat soort situaties.

Gelukkig heb ik nu een niet zo heel sociale wederhelft, dus wat dat betreft word ik waarschijnlijk ook niet vaak meegesleurd naar sociale bedoeningen.

[Vowel]

Schrödinger schreef:

Goed plan!

Ja, maar ze gaan me toch wel achtervolgen.

[Neko*]

Vowel schreef:

Eindelijk iemand die deze naam wel waardeert! Iedereen zat te zeuren dat mijn oude nick beter was.

Syori klinkt veel strenger. En de y zit me dwars. Vowel klinkt lief en fijn en zacht. Ik vind Vowel beter.

[Neko*]

Oja, ik ging slapen. Droom zacht!

De familieleden die ik regelmatig spreek weten dat soort basisdingen ook wel over mij, en de familie aan de kant van mijn moeder is dan weer zó groot dat ik op familiebijeenkomsten gewoon alleen praat met de neven en nichten van ongeveer mijn leeftijd, en die weten dat ook wel of ze zijn oprecht geïnteresseerd. Hm mijn ooms en tantes weten mijn levensinrichting sowieso wel, ook al spreek ik ze nooit, want die horen dat van mijn oma. Mijn oma weet alles van de hele familie ze heeft 9 kinderen, 12 (ex)schoonkinderen, 25 tot 30 kleinkinderen, zo'n 20 schoonkleinkinderen en een stuk of 8 achterkleinkinderen, en ze weet alles over iedereen. Ze heeft geen gtst nodig.

[Vowel]

Neko* schreef:

Syori klinkt veel strenger. En de y zit me dwars. Vowel klinkt lief en fijn en zacht. Ik vind Vowel beter.

Gelukkig maar

Slaap lekker!

[Em.]

Vowel schreef:

Eindelijk iemand die deze naam wel waardeert! Iedereen zat te zeuren dat mijn oude nick beter was.

Bij Syori gooide ik de y en i nog wel eens door elkaar en Vowel doet me aan Bambi denken. Ik vind Vowel prima.

Vowel schreef:

Gelukkig heb ik nu een niet zo heel sociale wederhelft, dus wat dat betreft word ik waarschijnlijk ook niet vaak meegesleurd naar sociale bedoeningen.

En in Finland kun je het natuurlijk gooien op 'ik versta je niet!' en 'ik woon een hele zooi honderd kilometers verderop dus helaas moet ik deze bijeenkomst missen!'

[mollerator]

Neko* schreef:

Ik denk niet dat 'verdwijnen' dan echt helpt, mensen blijven dezelfde saaie stomme vervelende vragen stellen al was het maar omdat dat 'sociaal geaccepteerd' is.

Het is zelf niet sociaal geaccepteerd als je de vraag niet stelt omdat je het antwoord al weet

[vooroordeel] In Finland ben je sowieso snel één van de socialeren! [/vooroordeel]

[Vowel]

Sarah schreef:

De familieleden die ik regelmatig spreek weten dat soort basisdingen ook wel over mij, en de familie aan de kant van mijn moeder is dan weer zó groot dat ik op familiebijeenkomsten gewoon alleen praat met de neven en nichten van ongeveer mijn leeftijd, en die weten dat ook wel of ze zijn oprecht geïnteresseerd. Hm mijn ooms en tantes weten mijn levensinrichting sowieso wel, ook al spreek ik ze nooit, want die horen dat van mijn oma. Mijn oma weet alles van de hele familie. Ze heeft geen gtst nodig.

Hmm. Ja, ik denk dat ik steeds minder dit soort problemen ga krijgen. Mijn beide opa's staan al met één been in het graf, met mijn moeders familie heb ik eigenlijk sowieso amper contact (tussen de afgelopen twee keren dat ik ze zag zat minimaal 3 jaar) en mijn vaders familie.. Tja, daarvan ga ik alleen om met mijn twee ooms en mijn neefje (mijn leeftijd). De rest ook niet.. Dus eigenlijk moet ik niet zeuren. Maar er zijn wel altijd die familieaangelegenheden waar iedereen opeens komt opdagen, zoals de 75ste verjaardag van mijn opa en zo. Maar ja, dat is één dagje dus ik overleef het wel.

[mollerator]

Vowel schreef:

Eindelijk iemand die deze naam wel waardeert! Iedereen zat te zeuren dat mijn oude nick beter was.

Ik bedenk nu pas dat het Vowel is, in m'n hoofd was het al Vouwel

[Schrödinger]

Sarah schreef:

[vooroordeelwaarheid] In Finland ben je sowieso snel één van de socialeren! [/vooroordeelwaarheid]

fixed

[Vowel]

Em. schreef:

Bij Syori gooide ik de y en i nog wel eens door elkaar en Vowel doet me aan Bambi denken. Ik vind Vowel prima.

Bambi?

En in Finland kun je het natuurlijk gooien op 'ik versta je niet!' en 'ik woon een hele zooi honderd kilometers verderop dus helaas moet ik deze bijeenkomst missen!'

O klopt. En puhu Suomea!

[mollerator]

Sarah schreef:

[vooroordeel] In Finland ben je sowieso snel één van de socialeren! [/vooroordeel]

Een oud collega van me is ook in Helsinki gaan wonen, maar hij zegt inderdaad dat de Finnen erg opzichzelf zijn.

[Vowel]

mollerator schreef:

Ik bedenk nu pas dat het Vowel is, in m'n hoofd was het al Vouwel

Ja zo spreek je het uit, maar Vouwel ziet er natuurlijk niet uit.

[Em.]

Vowel schreef:

Bambi?

Aan een Bambi die 'vogel' probeer te zeggen, om precies te zijn. Volgens mij zegt Bambi dat uiteindelijk niet, maar dan heb ik dat gewoon verkeerd onthouden/een verkeerde link gelegd.

[Vowel]

Em. schreef:

Aan een Bambi die 'vogel' probeer te zeggen, om precies te zijn. Volgens mij zegt Bambi dat uiteindelijk niet, maar dan heb ik dat gewoon verkeerd onthouden/een verkeerde link gelegd.

Het zou best kunnen, maar ik heb die film al in geen 15 jaar gezien of zo, dus ik weet het niet.

Mijn moeder heeft een boek over wat buitenlandse vrouwen van Nederlandse mannen vinden, vergeleken met de mannen in hun eigen land.
De Finse vrouwen noemden Nederlandse mannen onvoorspelbaar en weinig geëmancipeerd, maar wel erg romantisch en spannend.

Vrouwen uit andere landen (o.a. Frankrijk, Italië, Brazilië, VS) waren het daar toch niet helemaal mee eens

[Em.]

Ik heb trouwens het idee dat als je wat noordelijker gaat, dat mensen dan afstandelijker worden, en als je zuidelijker gaat dat mensen dan juist vrijer worden? Zeg maar, in het noorden heb je tweeverdieners en koud en afstandelijkheid, en in het zuiden heb je fiësta's en familiebijeenkomsten en zon. In Europa dan, die theorie geldt niet per definitie voor buiten Europa.

[mollerator]

Sarah schreef:

Mijn moeder heeft een boek over wat buitenlandse vrouwen van Nederlandse mannen vinden, vergeleken met de mannen in hun eigen land. De Finse vrouwen noemden Nederlandse mannen onvoorspelbaar en weinig geëmancipeerd, maar wel erg romantisch en spannend.

Hoe heet het? Ik vind het altijd grappig om te lezen hoe buitenlanders over Nederlanders denken.

mollerator schreef:

Hoe heet het? Ik vind het altijd grappig om te lezen hoe buitenlanders over Nederlanders denken.

De mannen van Nederland, van Sophie Perrier.

Killed the topic

[mollerator]

Sarah schreef:

Killed the topic

Ik kon het nergens vinden, jammer de bammer

[Em.]

Ik moest maar eens gaan slapen trouwens.

Ik ben er weer, maar ik weet niet of ik nog iets zinnigs te zeggen heb

oh over die nonsensvragen op feestjes: die zijn voor mij alleen om een gesprek te openen, meestal kom je vanzelf wel op een onderwerp wat dan wel ok is (tenzij je je stem dus kwijt bent ). Maar je stapt ook niet op iemand af met de vraag 'wat is volgens jou de zin van het leven?' oid. Overigens probeer ik wel altijd vragen te stellen die op die persoon ook een beetje slaan. Dan ga ik na of ik iets van die persoon weet waar ik iets over kan vragen, of iets waar we het ooit over gehad hebben, een herinnering ofzo.

[mollerator]

Ik vraag altijd als eerst wat een persoon van kernenergie vindt. Dan kan je gelijk onderscheiden of het een dom westlandsnolletje, groenlinkshippie of normaal persoon is.