Het Grote Lucht-je-Hart-Topic #86

Zaterdag was de crematie van mijn tante. Eerst konden we nog even bij haar kijken, wat ik dus ook deed. Het was wel "eng" en raar om te zien, want ze leek helemaal niet op mijn tante, zo dood. Ik hield mijn tranen in en ik weet eigenlijk niet meer of ik moest huilen. Gelukkig had ik mijn vriend als steun.
Daarna was de dienst (weet niet wat het woord daarvoor is) en werden er tussendoor een aantal nummers afgespeeld. Ook lazen een aantal mensen gedichtjes en stukjes tekst voor. Toen mijn tante haar stukje voorlas, moest ze heel erg huilen. Toen lukte het mij ook echt niet om mijn tranen in te houden. Ik moest heel erg huilen, want het is raar om je tante zo te zien huilen, ook al is dat op zo'n moment heel logisch.
De kinderen hadden ook nog een bloem met een kaartje bij mijn tante's kist gelegd. Haar kleinkind en dochter hadden een hart gemaakt met 2 handen erop en foto's, dat was heel erg mooi. Ook had haar kleinkind een gedicht geschreven. Ik vind dat iedereen er heel mooi mee omging.

Verder was het weekend ondanks dat toch wel heel fijn, want mijn vriend was de heletijd bij me en het gaat steeds beter tussen ons.

Over een paar uur staan mijn neefje van 8 en nichtje van 6 voor de deur. Ze komen logeren en dat is altijd echt leuk!

[Miracle]

Bedankt allemaal.

Het was leuk gister, eigenlijk precies zo zoals ik wilde.
En nu lekker een weekje werken en uitrusten.

Gelukkig mn eerste eetbui&braken al gehad. Hoeveel zullen er nog komen?
Pfft, ik ga dit niet lang meer volhouden...

[dwight88]

wil M. zien, hoop dat het vandaag lukt (al ben ik bang van nie..)

[Vogelvrij]

Alwien schreef op 18-02-2007 @ 20:39 :
Ik ben heel erg verliefd

Jij hier!

Ik ben ook verliefd en daarom ben ik blij.

En verder ben ik vooral moe, want mijn zusje heeft wél vakantie en viert dus carnaval en komt dan om half drie thuis zodat ik daar weer wakker van wordt en bla.

[Missy1234567890]

Het gaat goed en ik zie dat er veel meer mogelijk is als ik maar een beetje positief denk en zelfvertrouwen blijf houden.
En weekend was leuk en vriendje lief

En nu ga ik verder typen

[darkfairy]

muahahhahahhahahaha

Vanochtend geen zin om naar college te gaan. Heb mezelf ff een schop onder m'n kont gegeven en ben toch gegaan. Ben er achteraf wel blij om.

[Ann]

O god die foto's Ik geloof dat ik ze liever toch niet had gezien.

Ik heb vanochtend getekend en nu is het echt helemaal officieel: ik heb een nieuw huis!!!
Moet echt nog heel veel regelen maar ben zo blij...

Ik snap iets niet. Toen ik opstond voelde ik me prima en nu ben ik een paar uurtjes wakker en begint zich ineens alsnog een kater te ontwikkelen

[LiefsvanHier]

Oké en nu ga ik eerst Wiskunde maken en daarna heel hard Biologie doen want ik wil die 70 niet kwijt .

*zichzelf schop onder kont geeft*

[Versatel]

Ze is nu al enkele dagen weg... Ver weg hiervandaan. Daar kon ze alle frustratie eens kwijt.

Nu mis ik haar wel énorm erg, ik weet niet wat te beginnen. Als ik wakker word kan ik niet naar haar gaan, want ze is er niet. Ik kan me niet concentreren op niets, de dagen gaan maar langzaam voorbij..

Het duurt maar 10 dagen, en we zitten 3 dagen ver vandaag.
Ik voel me gewoon beetje leeg momenteel, heb niet veel te doen. Is dan ook vakantie, en zij is weg...

Er zit maar 1ding op, doorbijten tot het einde. Deze vakantie is een hel.

[Sagana]

Het doet pijn om mensen te zien aftakelen. Mijn beeld van hem is vannacht wel veranderd. De laatste tijd haatte ik hem bijna. Haten is misschien sterk, maar ik denk dat mijn gevoel in de buurt kwam. Hij was één van onze familieleden die altijd tegen ons waren, tegen mij en m'n vader. En dat is nou net iets wat ik niet kan verdragen. Ik probeer altijd vriendelijk te zijn tegen iedereen, ik denk dat ik dan ook wel bekend sta als een vriendelijk meisje. Maar je moet er ook wel iets voor terugkrijgen, toch? Een vriendelijke blik, een vriendelijk woord (al is het maar een simpel "hallo") of iets anders. Als je dat niet terugkrijgt is het moeilijk om vriendelijk te blijven tegen die persoon.
Maar gisteren was hij verdomme zo weerloos, zo kwetsbaar. (Ongeveer) 65 jaar, dronken en uitgeput door de kanker, door de chemo, en te vergelijken met een klein kind. Het is om van te huilen.
Ik haat hem niet meer nu, ik heb gewoon medelijden met hem (hoewel het gemakkelijker en minder hard is om iemand te haten, dan om medelijden met iemand te hebben).
En ja, ze kunnen nog één laatste behandeling bij hem proberen. Als die niet aanslaat, is hij verloren. Tja, eigenlijk is hij dat nu ook al, dat zie je gewoon. Mijn vader denkt niet dat hij nog een half jaar te leven heeft, eerlijk gezegd twijfel ik daar ook aan. Én hij drinkt zichzelf kapot nu. Misschien, waarschijnlijk zelfs, is dat verkeerd van hem, zeker met leverkanker. Anderzijds: als je lichaam het toch niet meer aankan, waarom dan niet doen wat je wil en genieten van het leven? Al geloof ik niet dat dat genieten is, maar wegvluchten voor de werkelijkheid ofzo.

Het is zo ironisch allemaal. Hij was altijd zo gezond, lééfde gezond, en hij krijgt kanker.
Maar ja, tegenwoordig krijgt iedereen kanker. Wat het trouwens niet minder hard maakt.

PFf. He doesn't see shit maar dat zou toch onderhand moeten wennen. Verder vanavond even weg, rust. En rijles ging goed!

[Redhair]

Leuk om in dat andere topic te horen dat ik schrijftalent heb.

Maar wat moet ik ermee? Wat kan ik ermee? Lange verhalen schrijven over drugs. Heb de eerste week school gehad en ben twee dagen niet geweest, omdat ik nog brak was door de pep van vorig weekend. Goed begin hoor.
Zaterdag ben ik 's middags bij mijn moeder geweest, dat was fijn. Na jaren stress rond mijn vader heeft ze nou eindelijk ontspanning, ze ziet er beter uit.
's Avonds kwam D. hier, we namen alledrie een pilletje. Na een kwartier kwam het verlangen naar pep al. J. had het 'gelukkig' ook, dus hij ging even wat halen.
Het ging zo goed, eens in de paar weken harddrugs. Nu woon ik hier vier weken en heb drie weekenden drugs gehad, naast het dagelijkse blowen.
Ik heb vanochtend om elf uur mijn laatste lijn gehad, maar in mijn hoofd dreunt het na. Peppeppep ik wil meer pep.

mijn therapeute bij die verslavingszorginstantie wil dat ik voor 10 dagen naar een kiniek ga. Denkt ze nou echt dat het zinvol is? Kom op, 10 dagen later wil ik nog drugs, 10 dagen later woon ik nog steeds samen met J., het blowen, de drugs, ze gaan niet weg en ik wil ook niet dat ze weg gaan. Maar de onrust die ik nu in mijn hoofd heb is ook niet leuk.
Ik heb elke dag al chaos, maar nu de pep uitgewerkt is, wordt die chaos alleen maar groter. Wat heb ik er een teringzooi van gemaakt. Wat heb ik mijn leven raar laten verlopen zeg, gaat het de rest van mijn leven zo raar verder?
Ik kan mezelf nu echt even niet aankijken. Mijn ogen zijn te leeg, mijn hoofd is te vol.

~~Fantôme~~ schreef op 18-02-2007 @ 22:54 :
'Ja, dat is jóuw gevoel...'.

En dat is ook zo, en daarom is het juist zo belangrijk en moet er idd juist iets mee gedaan worden. Je zegt tegen een cliënt toch ook niet 'dat is uw gevoel, dat klopt niet, zoekt u het verder zelf maar uit'? Misschien dat je ze dat eens duidelijk moet maken? (Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. )

Als je er zoveel last van hebt, zou ik toch nog eens proberen er met iemand over te praten. Desnoods met iemand als de decaan/studie-adviseur ofzo als de docenten ed zelf niet willen luisteren.

Ik vraag mezelf nu echt af waarom ik vorige periode niet twee herkansingen heb ingezet maar maar 1. Alhoewel, de cijfers zullen vast niet hoger zijn geweest maar deze periode gaat zo ontzettend goed, al mijn cijfers boven de 6 (dat is nog nooit zo geweest), een 9,2 en 3x een 8.

Niet dat het nodig is, maar waarom gaat het nu opeens heel goed ? Straks kan ik mijn herkansing niet eens gebruiken

[LiefsvanHier]

Sagana schreef op 19-02-2007 @ 15:57 :
Het doet pijn om mensen te zien aftakelen. Mijn beeld van hem is vannacht wel veranderd. De laatste tijd haatte ik hem bijna. Haten is misschien sterk, maar ik denk dat mijn gevoel in de buurt kwam. Hij was één van onze familieleden die altijd tegen ons waren, tegen mij en m'n vader. En dat is nou net iets wat ik niet kan verdragen. Ik probeer altijd vriendelijk te zijn tegen iedereen, ik denk dat ik dan ook wel bekend sta als een vriendelijk meisje. Maar je moet er ook wel iets voor terugkrijgen, toch? Een vriendelijke blik, een vriendelijk woord (al is het maar een simpel "hallo") of iets anders. Als je dat niet terugkrijgt is het moeilijk om vriendelijk te blijven tegen die persoon.
Maar gisteren was hij verdomme zo weerloos, zo kwetsbaar. (Ongeveer) 65 jaar, dronken en uitgeput door de kanker, door de chemo, en te vergelijken met een klein kind. Het is om van te huilen.
Ik haat hem niet meer nu, ik heb gewoon medelijden met hem (hoewel het gemakkelijker en minder hard is om iemand te haten, dan om medelijden met iemand te hebben).
En ja, ze kunnen nog één laatste behandeling bij hem proberen. Als die niet aanslaat, is hij verloren. Tja, eigenlijk is hij dat nu ook al, dat zie je gewoon. Mijn vader denkt niet dat hij nog een half jaar te leven heeft, eerlijk gezegd twijfel ik daar ook aan. Én hij drinkt zichzelf kapot nu. Misschien, waarschijnlijk zelfs, is dat verkeerd van hem, zeker met leverkanker. Anderzijds: als je lichaam het toch niet meer aankan, waarom dan niet doen wat je wil en genieten van het leven? Al geloof ik niet dat dat genieten is, maar wegvluchten voor de werkelijkheid ofzo.

Het is zo ironisch allemaal. Hij was altijd zo gezond, lééfde gezond, en hij krijgt kanker.
Maar ja, tegenwoordig krijgt iedereen kanker. Wat het trouwens niet minder hard maakt.

Ik zit ongeveer in hetzelfde schuitje, maar dan toch anders. Sterkte ermee .

Jaa, wiskunde af. Nu nog biologie .

[WolterB]

Bah, ik haat ziek zijn.

En verder begin ik behoorlijk genoeg te krijgen van mn telefoon, hij laat smsjes niet aankomen en dat is behoorlijk frustrerend, zeker als ik wel denk dat t gebeurt. Zorgt voor veel miscommunicatie en dat kan ik even niet hebben nu.
En ik zou een moord doen voor een knuffel nu

edit:
En als klap op de vuurpijl begint mn DVD-brander het geloof ik ook nog te begeven, t kan niet op zeg

[Missy1234567890]

@ Thoughtful: ik zou gewoon gaan, zonder 'toestemming' te vragen Ik ben twee jaar geleden ook midden in de tentamenperiode 2 weken op vakantie naar Egypte gegaan. Niks gehaald dat semester, een docent 1 dag voordat ik wegging gemaild dat ik het essay wel later zou doen, wassie niet blij mee trouwens, maar jammer dan. Soms zijn er belangrijkere dingen dan studie en je mag er toch ook wel een keertje even helemaal tussen uit? Kun je er daarna weer fris tegen aan, mij heeft die 2 weken weg toen echt heel goed gedaan, vooral op sociaal gebied.

OT: typen schiet niet op. Maar ik typ wel gewoon door totdat het af is en dan moet mijn printer even zijn kuren vergeten, dan kan ik het morgen tenminste inleveren.

Woei, ik werk in rap tempo mijn to-do lijstje af. Straks naar mijn avondcollege, dat hopelijk even interessant is als vorige week. Dan nog even kijken naar mijn presentatie van morgen en dan kan ik weer verder werken aan Aleia's verhaal.

[x-spekkie-x]

Godver. Nu moet ik janken.
Kijk ik in de brievenbus, heb ik mijn laatste jaaropgaaf binnen, die dus bij mijn ex is bezorgd. Heeft hij met zijn mooie handschrift mijn adres opgeschreven en weer op de bus gedaan.
Fuck. Dit doet pijn

[Lyne]

Ik wil geen school meer. Heb het ook al bij school&studie gepost maarre is het verstandig om als je een beetje met jezelf in de knoop zit een jaar gewoon 'niets' te doen? Ik ga dan wel werken enzo, maar gewoon even geen verplichtingen als school? Of zou ik juist wel naar school moeten gaan?

Ik bedoel trouwens universiteit want ik zit nu in mijn examenjaar.

[Mariekje*]

x-spekkie-x schreef op 19-02-2007 @ 18:00 :
Godver. Nu moet ik janken.
Kijk ik in de brievenbus, heb ik mijn laatste jaaropgaaf binnen, die dus bij mijn ex is bezorgd. Heeft hij met zijn mooie handschrift mijn adres opgeschreven en weer op de bus gedaan.
Fuck. Dit doet pijn

*Knuffelt*

Blijft rot, van die infeite 'kleine' dingen die gevoelsmatig zo'n indruk achterlaten. Maarja, in ieder geval lief dat hij de moeite neemt om het naar je door te sturen.

[Mariekje*]

Lyne schreef op 19-02-2007 @ 18:27 :
Ik wil geen school meer. Heb het ook al bij school&studie gepost maarre is het verstandig om als je een beetje met jezelf in de knoop zit een jaar gewoon 'niets' te doen? Ik ga dan wel werken enzo, maar gewoon even geen verplichtingen als school? Of zou ik juist wel naar school moeten gaan?

Ik bedoel trouwens universiteit want ik zit nu in mijn examenjaar.

Het is soms heel verleidelijk om even een jaartje te nietsen, maar geloof me wanneer ik zeg dat het daarna weer heel moeilijk is om je opleiding te hervatten; Je bent er een tijdje uitgeweest, bent je regelmaat verloren en moet qua tijdsindeling ineens weer rekening houden met de dingen die je nog voor je studie moet doen. Werken is naar de ervaring van velen uit mijn omgeving toch echt heel anders...

Misschien is het een idee om slechts een paar weken rustig aan te doen?

[Lyne]

Eigenlijk crosspost ik want ik heb dit ook al bij school&studie neergezet.

Je hebt wel gelijk denk ik. Misschien moet ik gewoon hard werken, mijn examen halen en daarna gewoon even lekker vakantie houden ergens.

Ik kijk eerst nog wel wat de mensen gaan zeggen in mijn topic, misschien zit er nog een handige tip bij. In elk geval bedankt voor je reactie!

[Missy1234567890]

Thoughtful schreef op 19-02-2007 @ 17:16 :
Egypte? Ook supertof Had je dat ook ineens besloten?

Niet zoals jij in een tijdbestek van 3 weken, maar ik wilde er n.a.v. een vak heel graag heen. Ik had de reis in de zomer geboekt voor januari erop, omdat ik dan geen colleges enzo zou hebben. Wel tentamens Ik heb toen het 2e semester alles ingehaald. Maar ik had dan ook geen verplichte vakken, zoals jij.
Ik hoop voor je dat je het geregeld krijgt en dan ook nog een vlucht

[Mariekje*]

De moeder van een jongen die ik eigenlijk maar vaag ken ligt momenteel erg slecht (kanker), en laat nu juist hij een halfzusje van 3 jaar hebben, een lief meisje... Ik heb haar vanmiddag eventjes gezien.
De vader is uit beeld, met de familie slecht contact en hij vindt het erg moeilijk, om naast de zorgen om zijn moeder, ook nog eens voor zijn halfzusje te zorgen. Begrijpelijk, maar zo sneu.

Nu hebben ze me gevraagd of ik me eventueel tijdelijk over haar wil ontfermen. Met liefde, maar ik ben bang dat ik er straks aan 'vast' zit... Haar basis (thuis) is niet stabiel, en er komen ongetwijfelt moeilijke en verdrietige tijden aan als hun moeder straks komt te overlijden. Het is vreemd, ik voel me geroepen... maar, ah damned... Ik hang er zo verschrikkelijk tussenin. Die enorme drang om te 'zorgen' is heel erg aanwezig, en zelfs wanneer het voor een iets langere tijd is weet ik vast wel een oplossing te bedenken. Maar de vraag is of het verstandig is om een meisje in huis te nemen als ik geen gezinsleven na kan bootsen, nee... nee... nee. Tijdelijk oke, maar niet langer.

Het ultieme moment dat mij het frustreert dat ik geen 10 jaar verder ben in mijn leven, dan is het zonder enige twijfel zoveel gemakkelijker.

[Nienna*]

Ik háát het dat ik weet dat hij zo enorm lekker kan zoenen en dat ik dat mis en dat wij lichamelijk zo enorm goed klikken. Maar ik heb mijn waarde dus ik doe het niet.

Dit is de reminder. Al heb ik daar vannacht in het café vrij weinig aan.

Verdomme hij is te sexy ik haat het!!

Maar ik heb echt enorm veel zin in uitgaan. Ik ga los!

Vandaag naar hot naar her gefietst om m'n to do list te verkorten.
Dus nu even relaxen....

Met stemming vliegt heen en weer: het ene moment superblij, het volgende moment depressief omdat ik het schuurpapier niet kan vinden.

Goed bezig .

Bah, waarom voel ik me nou weer zo rot? Heb sinds ze gisteren 'ons' nummer op Marillion draaiden weer last van haar te missen. Godsamme, waarom doet dit zo'n pijn? Ja, ik weet dat het er bij hoort. Maar ik wil er overheen zijn. Het gaat ook wel steeds beter, maar soms blijft het kut.

Kon me vanochtend bij werkcollege maar matig concentreren. Te veel mooie meiden in de werkgroep.

O en dat ik vandaag m'n AD niet heb gehad, omdat ze op zijn en ik nog geen tijd heb gehad om nieuwe bij de apotheek te halen.

En dat ik altijd de verkeerde meisjes leuk ga vinden. Grrrrrrrrr

[moon]

pfffffff ik ben helemaal uitgetest! zo! Vandaag het begin gemaakt aan die iqtest...ging slecht!!!!!! schaam me dood!!! Als ik de uitslag heb, krijgt niemand 'm te horen, die houd ik dus mooi voor mezelf. Maar pff wat een getest, en ik ben pas op de helft. Volgende week moet ik weer. Opzich wel leuke opdrachtjes, het was geen saaie test, dat niet.
Voor de test werd ik weer eens uitgehoord over mijn hele leven, morgen weer....*zucht* .

[x-spekkie-x]

HvJ schreef op 19-02-2007 @ 19:01 :
*Knuffelt*

Blijft rot, van die infeite 'kleine' dingen die gevoelsmatig zo'n indruk achterlaten. Maarja, in ieder geval lief dat hij de moeite neemt om het naar je door te sturen.

Dankje

Ja, het is gewoon rot!
Het was mijn allereerste serieuze relatie en meteen ruim drie jaar. En nu is het over. Definitief.
Zijn handschrift doet me denken aan al die lieve kaartjes die hij altijd stuurde. En meteen de gedachte dat het nooit meer zo zal zijn. Niet op de manier die ik wil.
En nu moet ik weer huilen
Tis wel goed voor me hoor. Nu word ik weer met mijn verdriet geconfronteerd. (En ik vind dat ik er af en toe te weinig om jank, dus dit soort dagen vind ik ook wel fijn op een rare manier )

[Mariekje*]

x-spekkie-x schreef op 19-02-2007 @ 20:10 :
Dankje

Ja, het is gewoon rot!
Het was mijn allereerste serieuze relatie en meteen ruim drie jaar. En nu is het over. Definitief.
Zijn handschrift doet me denken aan al die lieve kaartjes die hij altijd stuurde. En meteen de gedachte dat het nooit meer zo zal zijn. Niet op de manier die ik wil.
En nu moet ik weer huilen
Tis wel goed voor me hoor. Nu word ik weer met mijn verdriet geconfronteerd. (En ik vind dat ik er af en toe te weinig om jank, dus dit soort dagen vind ik ook wel fijn op een rare manier )

Haha ja, ik kan me er wel iets bij voorstellen.
Ik had het toevallig vanmiddag nog met een vriend en vriendin over 'kunnen' huilen; Zij huilen beiden (zelfs hij ja) om de kleinste dingen, ik heb dat echt totaal niet.. op sommige momenten voel ik me zelfs compleet emotie/gevoelloos en op andere momenten kan ik echt janken om de meest idiote dingen. Juist op de momenten dat ik vind dat ik MOET janken, krijg ik met de grootste moeite nog geen tranen uit mijn ogen geperst.

Gewoon weer chocola tevoorschijn toveren, verzacht de omstandigheden altijd.

[Sagana]

LiefsvanHier schreef op 19-02-2007 @ 16:36 :
Ik zit ongeveer in hetzelfde schuitje, maar dan toch anders. Sterkte ermee .

Dankje, en jij ook sterkte.

Morgen dan toch maar naar de dokter gaan met m'n hoest.
Maarrr er is ook goed nieuws: 5 kg eraf in ongeveer 3 weken. En dat op een gezonde manier. Zo snel zal het niet blijven gaan, maar het motiveert wel!

[LiefsvanHier]

Sagana schreef op 19-02-2007 @ 20:47 :
Dankje, en jij ook sterkte.

Morgen dan toch maar naar de dokter gaan met m'n hoest.
Maarrr er is ook goed nieuws: 5 kg eraf in ongeveer 3 weken. En dat op een gezonde manier. Zo snel zal het niet blijven gaan, maar het motiveert wel!

Dankjewel, en wat goed dat je 5 kg bent af gevallen .

Optopic, nog steeds niet al mijn biologie geleerd, oh en ik heb al zo hard gewerkt. Nou ja, zometeen in bed nog maar goed doorlezen en dan maar hopen dat ze over die laatste paragrafen geen vragen stellen!

[Gothic]

Het was zo ontzettend geweldig. Hij is zo ontzettend geweldig, ondanks dat hij het niet is en ik moet hem vergeten en dat wil ik niet. Ik wil hem. Ben beetje verliefd en nu een gebroken hartje. Maar heerlijke herinneringen. Ben zo moe, zo maar slapen...

later meer Engeland verhalen...

[partydress]

hmpf. ik haat mijn angststoornissen en overspannenheid en paniekaanvallen en ik wil weer gewoon zijn zoals ik in de zomer nog was <3. ik wil gewoon weer mee naar feestjes en concerten kunnen met mijn vrienden, ik wil niet dat iedereen steeds maar naar mij moet komen, en dan hooguit drie tegelijk en hooguit een paar uur, ik wil gewoon weer lekker druk leven en elke minuut wat te doen hebben. echt, als er nog één iemand tegen me zegt dat het zoo lekker is om chill thuis te zitten ga ik echt gillen : P de eerste twee/drie weken was het ergens ook wel fijn om thuis te zijn en uit te rusten maar het gaat echt zooo snel vervelen. elke week kijk ik weer uit naar het weekend want dan zie ik wat vrienden, en dan na het weekend moet ik een paar dagen uitrusten van het weekend en als ik naar de supermarkt [bijvoorbeeld] wil moet ik eerst minstens een halfuur moed verzamelen en als ik naar wat vrienden toewil moet ik dat een week vantevoren weten zodat ik me erop kan voorbereiden, en dan kijk ik er alsnog tegenop en wil ik op het laatste moment het liefst afbellen [wat ik ook veel te vaak doe] ik voel me echt zo'n sneu persoon :']

noujaa volgens mijn therapeute is het niet zo heel erg vreemd na wat ik heb meegemaakt en is het goed dat ik nu de tijd neem om alles te verwerken. maar het is toch zo frusterend want ik wil zoveel en ik kan zo weinig. misschien moet ik gewoon wat strenger voor mezelf zijn en me wat vaker onder mn kont schoppen om dingen buitenshuis te gaan ondernemen want steeds maar niks durven en aan je angsten toegeven is vast ook niet goed.

maarach, ik moet hier waarschijnlijk gewoon even doorheen en daarna komt alles weer goed en dan heb ik nog een heel lang gaaf leven voor me : D

[Papillon]

Ik zit er een beetje doorheen.
Ik ben de laatste dagen echt onrustig. Er spoken zoveel gedachten door mijn hoofd. Morgen de uitslag en ik hoop echt dat er verder niets gevonden is. Weer spannend. En natuurlijk moet ik daardoor weer aan toen denken en dat brengt weer verdriet met zich mee.

En dit weekend was vaag. Het was wel leuk, maar ik ben er wel een beetje door in de war gebracht en dat is niet de bedoeling.

Van de week veel werken en mijn zusje is op vakantie en ik mis haar nu al, terwijl ze pas zondag terugkomt. Ik zal blij zijn als deze week voorbij is.

En ik voel me eenzaam

Hmmm grote kans dat ik vriendlief deze week gewoon echt nog een half uurtje ga zien ofzo, en dan pas volgende week weer wat uitgebreider. Mja hij heeft een toets, ik moet paper schrijven dus het is gewoon te druk. En hij moet zn vakken gewoon halen, dat kan ie en moet gewoon.

Ik ga nu gewoon slapen. Zo. Geen eindeloos gehang op internet, mezelf niet langer kwellen door wakker te blijven, ik ga gewoon slápen.
En morgen mogen (moeten) jullie om kwart voor 2 voor mij duimen, dan heb ik een psychiatrisch onderzoek. Brr eng, maar komt goed.
Weltrusten en *knuff*

[Missy]

@HvJ, wat een lastige situatie, opzich wel een verantwoordelijkheid. Komt dat meisje dan een tijdje bij jullie inwonen of heb ik het helemaal mis?

Zoveel dingen begin ik aa met volle moed, maar de laatste maand maak ik zowat niks af. Bah, dat ben ik helemaal niet van mijn eigen gewend. Elke keer neem ik het me weer voor, maar daarna gaat het weer minder. Ik weet wel dat ik het kan.

Verder voel ik me helemaal goed én super.

[Roosje]

De hele linkerhelft van mijn lichaam is pijnlijk want ik ben heerlijk hard gevallen tijdens mijn dressuurwedstrijd zaterdagavond en ik voel het nu pas en mijn hoofd zit vol liefde en mijn bed ruikt nog naar hem waarschijnlijk en ik ben heel, heel moe wat betekent dat ik nu mijn bed in duik en morgen wel weer verder zie.

[dwight88]

zometeen M. waarschijnlijk weer hier. Hopelijk wil ze niet terug naar haar huis, weet niet of ik dat trek. Maargoed, als ze het wil is haar wil even wet. Wil bij haar zijn, dan maar even "er door heen".

Maar hoop eindelijk weer naast haar wakker te worden morgen.

Wat een geweldige kutdag. tering.

Ik weet de dag nog dat je kwam....

Het was een mooie lente dag in april... ik had er echt weken naar uitgekeken, wat zeg ik al sinds ik van jou bestaan wist! en eindelijk.eindelijk!! kwam je!! oh wat een lol hebben we sindsdien gehad want het klikte direct tussen ons. en we spelen vaak samen de mooiste games, uren en uren lang. zoals in de arena voor een voetbalwedstrijd nog even vlug een potje pokeren of ff kijken of we ons eigen wereldrecord nog konden aanscherpen. Maar plotseling ging het minder goed met jou.. je begon rare dingen te vertonende het ging niet meer zoals het hoorde.. en het ging snel.. toch bleef je volhouden want soms.. deed je het weer goed en gamden we lekker verder.. een goede week geleden nog zelfs gingen we met gevaar voor eigen leven naar het zwaar op instorten staande zuiderpark in Den Haag, waar we grijnzend tussen de Matjes zaten te kijken hoe ons cluppie de plaatselijke voetbalclub de weg terug wees waar ze horen..maar toch gebeurde vandaag iets dat ik al langer vreesde, je energie was op.. je schermen konden niet meer oplichten... de brandlucht bewees dat je niet meer te repareren bent...
Het is voorbij.. we kijken beiden uit naar de top game Final Fantasy III helaas zal jij die nooit zien lieverd.

Ik hou van je en zal je nooit vergeten..

Rust zacht lieve Nintendo DS...rust maar zacht....


Wel en met dit dramatischer dan het is overkomend bericht keer ik weer eens terug op dit forum.. of het nu beter gaat dan een paar maanden terug? Nou niet echt..hoewel school bovenverwachting goed gaat, en er dingen om mij hen goed gaan, kan ik dingen uit het verleden maar niet uit het hoofd zetten...

Maar hoop.. doet leven zeggen ze....

alles weer uitgepraat met mn mama, maar ben nog steeds boos op mezelf. en teleurgesteld...

x-spekkie-x schreef op 19-02-2007 @ 18:00 :
Godver. Nu moet ik janken.
Kijk ik in de brievenbus, heb ik mijn laatste jaaropgaaf binnen, die dus bij mijn ex is bezorgd. Heeft hij met zijn mooie handschrift mijn adres opgeschreven en weer op de bus gedaan.
Fuck. Dit doet pijn

({) Dat is rot. Je wordt weer even flink met je neus op de feiten gedrukt. Ik hoop dat je je nu (na 4 uur ) weer wat beter voelt. Maar, huilen is goed en lucht op! Hoe vaak zul je dat de afgelopen weken al niet gehoord hebben, maar toch herhaal ik het nog maar een keer
Hopelijk worden deze dingen over een tijdje wat minder pijnlijk. Keep up the good work!