Advertentie | |
|
02-01-2011, 08:33 | ||
Citaat:
Eigenlijk zou je ze allemaal het tegenovergestelde moeten noemen, dus zomer winter en herfst lente.
__________________
mijn handtekening
|
03-01-2011, 19:17 | |
Ik vind je laatste twee gedichten erg goed! De rest heb ik niet gelezen, daar de tijd op is. AL deed gedicht 68 me meer lachen, dan dat het me aan het denken zette, het me verwonderde etc.
De winter vind ik echt mooi, goed beschreven, duidelijke boodschap (maar niet te overduidelijk) en ik zie het allemaal voor me. Goed beeld geschetst dus!
__________________
En we droomden in gedachten, maar we kwamen altijd thuis.
|
04-01-2011, 13:38 | |||
Citaat:
Voor de rest zijn je laatste twee gedichtjes erg leuk. 68 deed me inderdaad meer lachen dan nadenken. De (het?) beeldspraak in dat gedicht vind ik fijn om te lezen. Ik snap alleen niet wat die tweede 'nu' doet in deze zin: Citaat:
69 is ook leuk, maar ik vind 'em wel iets minder dan 69. Vooral het woord shawl verpest het gedicht een beetje. Ik vind het een hoogst onprettig woord.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
05-01-2011, 21:06 | |
Gedicht 70
- Ik had zovelen mens vermaakt, menig lach geschapen en kusjes in diens nek, maar aan alles komt een einde, zo ook in mijn verschiet want weet je, de kleurtjes man, de kleurtjes ze deden mij verdriet. Dus ik, die altijd vrolijk leek en blij, stond voor een onverwachte wending, naar welke kant ik moest, of niet. Ik dacht aan wolven en aan tijgers, aan tassen vol met vis. En aan alle nieuwe werelden die ik als harlekijn al jaren mis. En om de knoop maar door te hakken, ik neem gewoon het hazenpad. Ik zal je schrijven en missen, denken aan hoe het was, toen: het spijt me dat ik ga! Het is een eenzelfde spijt als ik het niet zou doen.
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 06-01-2011 om 09:22. |
09-01-2011, 14:05 | |
Gedicht 71
- Het moest wel automatisering zijn, het openen van mijn ogen toen ik wakker werd. Niet naast jou, geen hand; geen kus; geen zacht: ik wil je terug. Ik ben een stakker in mijn bed, mijn ogen nu: ze doven de pret, ze stampen als schoenen op slakken. Ik liet je vallen als een ijsje, geen idee van de vloerverwarming hier, haha. En nu blijf je plakken, een ongevraagd bijeffect omdat je lang zo zoet niet smaakt vandaag.
__________________
Zeg maar Jan.
|
16-01-2011, 10:36 | |
Gedicht 71
geprobeerd aan metrische dingen te werken - Je praat jezelf verdrietig, plaatst jezelf er middenin. Maakt jezelf zo wenend nietig met je rare huilvriendin. Dus ik zou het liefste schreeuwen, dat ik snel naar buiten ren. Dat ik mezelf voer aan de meeuwen en je zo niet langer ken. Maar ik hou mezelf verstandig, laat de olifanten klein. Zodat we zullen leven in de opstandigheid van schijn.
__________________
Zeg maar Jan.
Laatst gewijzigd op 07-02-2011 om 21:53. |
16-01-2011, 11:40 | ||
Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
16-01-2011, 12:29 | |||
Citaat:
Citaat:
Met rood bedoel ik de schreeuwen-meeuwen 'zinnen' en met blauw de ren-ken. En met het ritme bedoel ik dit: Stukje 1: 8 lettergrepen Stukje 2: 6 lettergrepen Stukje 3: 9 lettergrepen Stukje 4: 8 lettergrepen Dat de verhoudingen voor de rust stukjes niet helemaal lekker lopen, snapje?
__________________
mijn handtekening
|
16-01-2011, 13:11 | ||
Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
16-01-2011, 13:14 | ||
Citaat:
__________________
mijn handtekening
|
16-01-2011, 17:02 | |
Volgens mij loopt het wel goed ja. Lettergrepen zeggen ook niet alles, je hebt namelijk lange lettergrepen en korte lettergrepen en ach, het ligt aan de soort woorden. Verder heb je aardig aan je metrum gewerkt, maar ik vind je gedichten zonder strak metrum-gebeuren leuker. Overigens moet je het inderdaad wel op de juiste manier uitspreken, het kan dat het anders net verkeerd loopt. Nee, ik vind dat je veel beter kan!
|
16-01-2011, 17:09 | |
Eigenlijk bedoelde ik niet dat ik me een perfect metrum voorstelde, maar ik heb een melodietje genomen en daar de tekst bij geschreven. Eigenlijk is het een soort liedje, dus. Van mijn andere gedichten kan je niet echt makkelijk een liedje maken, behalve 71 want die heb ik op een 'maat' geschreven. Soort rap. Maar die is niet zo gelukt. Ik vind het zelf inderdaad ook niet een van mijn mooisten, maar het was een goede oefening
__________________
Zeg maar Jan.
|
16-01-2011, 21:18 | |
Voor de mensen die nog niet zijn overtuigd: http://vocaroo.com/?media=v593mX5f1XQrgs0T5
__________________
Zeg maar Jan.
|
16-01-2011, 23:43 | |
Hmm, jij leest het ietjes anders voor dan ik het in mijn (hoofd) lees. Ik vind mijn versie eigenlijk mooier Maar dat is persoonlijke smaak en dat soort shizzle.
Ik vind het een goed gedicht. Al is de boodschap mooier dan de vormgeving.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
17-01-2011, 05:34 | ||
Citaat:
__________________
mijn handtekening
|
29-01-2011, 19:30 | |
Gedicht 72
- Pak jij wat om te knabbelen? Popcorn tussen je tanden. Het beeld is te fel, het geluid staat op honderd. Het verstand staat op nul, net als het fleece waarin ik mij vanavond hul; ik wil dat je me doorspoelt als dat moet, en wegkijkt als je niet meer kijken wil. Maar kijk me uit, bekijk met tot het einde en zet mij vanavond even stil.
__________________
Zeg maar Jan.
|
01-02-2011, 09:39 | |
Ja mooi, die laatste. Ik vind vooral de laatste strofe leuk, mooie eindzin die, doordat hij apart staat ook een beetje in een stilte valt, vind ik mooi.
Ik snap alleen je enjambementen niet zo goed, waarom afbreken na Het? Verder vind ik deze zin wat jammer: Het verstand staat op nul, net als het fleece waarin ik mij vanavond hul; Het fleece staat ook op nul? Kan ik me niks bij voorstellen, het komt om mij een beetje gerijmd over. Maar voor de rest, erg mooi!
__________________
En we droomden in gedachten, maar we kwamen altijd thuis.
|
01-02-2011, 15:07 | ||
Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
22-02-2011, 20:18 | |
Gedicht 73
- Het veranderde alles. Echt alles; de kleur van bomen en de smaak van broccoli. Het bewijs dat water droog kan zijn en dat later net zo goed op gister wijzen kan. Wat je doet is me bekend, je leest de woorden mee zodat je er dik van wordt. En soms kijk in de rondte en zie ik door alle kleuren heen, dus is alles even grijs. En dan, de seconde daarna, sla ik mijn handen om je buik en kijk ik over je schouder mee naar de wind, die de bomen als een harp bespeelt. Ik weet weer hoe het voelt, liefste, ik weet het weer.
__________________
Zeg maar Jan.
|
23-02-2011, 15:58 | |
Verwijderd
|
Mooi, vind ik. Gaat het over een zwangerschap of maak ik dat ervan?
Oh, en ik stoor me nogal aan het woord 'liefste'. Liefste heeft bij mij vooral een gevoelswaarde van 'we staan nu op de punt van een schip dat straks gaat zinken', of 'ik kom je zo redden uit die grote toren waar een lelijke draak voor ligt', of 'we zitten in een trein op weg naar Kamp No. 93 en ik wil je nog even zeggen dat ik van je houdt voor ze de mannen en de vrouwen scheiden'. Of zo. En dat vind ik niet echt in je gedicht passen. |
23-02-2011, 21:56 | |||
Citaat:
Spoiler
Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
24-02-2011, 13:14 | ||
Citaat:
-- Ik vind het een goed gedicht. Leuke beeldspraak en alles. En ik vind het ook een hoopvol gedicht, en zulke gedichten vind ik erg fijn om te lezen.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
15-03-2011, 19:26 | |
Gedicht 73
- Tot in gekapte bossen; zo lang reden we. Men kon zoals biologieboeken cirkels tellen om onze leeftijd te definiëren en het waren niet de puberende mensen maar wijzelf die hartjes kerfden in onze schors. Maar wat waren we dan, behalve bomen, dat we ongestoord samen konden zijn in die enorme kudde mensen? Waren we rotspunten in watervallen misschien, of twee dode vogels met maden in onze buiken? Zo wij gister treinen waren, zijn wij nu de wissels, toch? Want zo is het gegaan; van handje vast naar handje los; van samen lopen buiten, naar tranen met tuiten. Ja, het ging van neonrood naar gebleekt door de zon. Maar dan dat de reden geen woorden verdiende, dat was het probleem. Maakte eerst niet uit hoor, ik bedoel; vernietig het van mijn part! Maar toen de werkelijke ezel zich uit de mouw stootte, toen brak niet mijn klomp maar mijn hart. Toen vloog de eerste vogel de hoogste kat uit de bomen; toen werd ik als een kind achter mijn kiespijn gewassen; en gedwongen achter het net te fluiten. Nooit meer dit. Ik sprint voortaan de kerk uit voor het zingen, laat nooit meer tranen aan mijn buurman zien. Ik breek al mijn brandende verlangens, en smoor de laatste liefde in de kiem.
__________________
Zeg maar Jan.
|
16-03-2011, 14:57 | |
Verwijderd
|
Heel mooi! Met heel creatieve vondsten en zo . Behalve 'tranen met tuiten'. Dat komt te gedwongen-gerijmd over, plus dat het in mijn ogen gewoon een heel lelijke zegswijze is. En bij 'nooit meer dit' heb ik ook een beetje twijfels, dat vind ik wat te... ja... melodramatisch, of zo.
Verder inderdaad ook wat Blue zegt. Alsof je er heel veel emotie in hebt gestopt. |
16-03-2011, 17:10 | |
Wow
Geweldig gedicht! Alleen ben ik wel met Etmakas wat betreft 'tranen en tuiten'. Maar dat vind ik nog lang niet zo jammer als 'toen brak niet mijn klomp maar mijn hart'. Dat stukje vind ik echt een ongeloofelijk jammer(e?) cliché tussen al dat moois.
__________________
Ik klop op de deur van de steen. / 'Ik ben het, doe open.' // 'Ik heb geen deur,' zegt de steen.
|
29-04-2011, 12:36 | |
Eens met Etmakas, ik vind het niet alleen geen mooie woordkeuze, maar in de manier waarop ik het las in mijn hoofd, klopte het ook niet met het ritme. Verder, echt mijn complimenten voor het gedicht. Lange gedichten worden vaak een beetje overbodig, nee, er komen overbodige stukken in, maar hier vind ik het precies goed. Mooi.
En treinwissels zou een prachtige titel zijn voor een bundel, er MOET niks beeldends in, dat mag. Er zijn ook honderden bundels met als titel 'honderd gedichten van die en die' of 'gedichtenbundel'. |
01-05-2011, 21:12 | |
Verwijderd
|
Jojo, je blijft geweldig. Ik vind het echt heel goed geschreven. Het leest vlot weg en de emoties die je erin hebt gestopt zijn mooi. Beetje triest, wel mooi.
Verder wil ik even zeggen dat ik de kritiek van mensen jammer vind. Ik kom toch al wel 10 jaar (als het niet meer is) op dit forum en daarvan ook een hele tijd ontzettend actief op DoP, en altijd zijn mensen aan het zeuren over clichés. Nu ben ik het ermee eens dat iets té cliché kan zijn, maar niet alles hoeft vernieuwend of origineel te zijn. Clichés zijn namelijk (in de meeste gevallen) niet voor niets clichés en simpele woorden/uitspraken hebben vaak veel kracht. Wat mij opvalt is dat mensen vaak té hard proberen om origineel te zijn; alsof ieder woord en iedere zin iets moet zijn wat nog nooit is gebruikt. Niet alleen is dit heel moeilijk, maar ook jammer. Daarom wil ik even zeggen dat ik de 'tranen met tuiten' helemaal niet storend vind. 'Nooit meer dit' is juist een hele goede manier om de drama, die je het hele gedicht eigenlijk al voelt, naar buiten te laten komen met drie hele simpele woorden. Het is een zinnetje dat bijna iedereen ooit wel eens tegen zichzelf heeft gezegd. Het is zo herkenbaar en dat maakt het goed. Het enige stukje dat ik jammer vind is 'toen brak niet mijn klomp maar mijn hart'. Niet omdat het 'cliché' is, maar omdat ik het woord 'klomp' echt ontiegelijk lelijk vind. Anyway, just my two cents. |
04-05-2011, 12:55 | |||
Citaat:
Citaat:
__________________
Zeg maar Jan.
|
|
|