Zwanger worden #4

[Lilything]

dolphin schreef:

Bedankt trouwens voor al jullie goede adviezen. Toen ik een aantal jaar geleden veel op scholieren zat was 80% van alle reacties altijd onzin. Dus ik ben blij verrast.
Heb geen vrienden van mijn leeftijd die al met kinderen bezig zijn, die denken er uberhaupt nog niet eens over na, dus daar valt ook niet zoveel mee te praten. Leuk dat dat hier wel kan

Ik merk dat ik in mijn omgeving juist met heel veel mensen erover zou kunnen praten, maar ik doe het maar in lichte mate, omdat ik niet altijd behoefte heb om erover te praten (ik durf het, zeker gezien het feit dat ik niet samenwoon, niet zo goed hardop te zeggen)

[Lilything]

Leonoor schreef:

Ik vraag me af in hoeverre dat waar is, de mensen die ik ken zeggen namelijk dat het nog steeds behoorlijk duur is. Daarnaast zijn er plannen de vergoeding weer terug te draaien. En zijn er vaak (lange) wachtlijsten voor de kinderopvang.

Ik denk dat een kind ook zonder Wii veel geldt kost. Alles los van elkaar is misschien niet zo heel duur, maar als je alles optelt ben je toch een hoop geld kwijt. In vergelijking met het leven van een tiener is het misschien weinig, maar dat verandert niets aan de hoeveelheid die een baby kost. En misschien vallen de kosten met een inkomen van 3000 euro inderdaad wel mee, de meeste mensen hebben alleen geen dergelijk inkomen.

Maar nogmaals: ik hoop dat het je in de praktijk straks ook allemaal zo meevalt (en dan doel ik dus op een baby zonder allergieën, de kosten, enz. en niet de dingen waarmee jij reageerde, want daar ging het mij de eerste keer al niet om ).

Ja, het loopt nog niet soepeltjes. Het duurt soms lang voordat de financiele vergoeding van de 'overheid' binnenkomt Soms blijkt ook ineens (bij tussentijdse verlaging van de uren kinderopvang) dat er een enorm bedrag terugbetaald dient te worden.

De kosten vallen de 'overheid' erg tegen op dit moment en er zijn inderdaad plannen om de vergoeding weer terug te draaien, omdat het gewoon onbetaalbaar wordt. Dit heeft gewoon nare gevolgen voor de mensen die opa of oma (gastouderopvang) lieten oppassen en hen hiervoor uit het overheidspotje een vergoeding konden betalen voor de kinderopvang.

Wel mooi punt van Hvj, het geregel rond kinderen is ook vreselijk denk ik. Ouders met kinderen hebben ook altijd 3x zoveel bij zich als een stelletje zonder kinderen

Ik ga mijn kinderen ook niet compleet in merkkleding steken, maar een soort combinatie. De babykamer ga ik denk ik tweedehands kopen (dan kan ik het direct meenemen en het scheelt een hoop geld). Maar als ik tweedehands niets leuks kan vinden, koop ik het gewoon nieuw Ik wil overigens wel zonder schulden aan kinderen beginnen, dat lijkt me belangrijk.

Lilything schreef:

Misschien zijn er websites die aangeven hoeveel een kind per jaar kost?

Op de site van het Nibud staat het volgende:

{ Wat kost een kind? }
Er bestaat geen normbedrag voor de kosten van kinderen. Het beste kunt u zelf een kostenberekening maken. Als het niet mogelijk is om een berekening te maken, kunt u uitgaan van de gemiddelde kosten van kinderen. In deze gemiddelde bedragen zitten de uitgaven die speciaal voor het kind worden gedaan, maar ook de kosten die gedeeltelijk aan een kind kunnen worden toegerekend, zoals de woonlasten. Voor het bepalen van het juiste netto (gezins)inkomen, moet u alle inkomstenbronnen meenemen, dus ook vakantiegeld, kinderbijslag en dergelijke.
Het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek) heeft berekend dat één kind gemiddeld 17% van het netto-inkomen kost. Twee kinderen kosten gemiddeld 26% van het inkomen en drie kinderen 33%.

[Lilything]

Leonoor schreef:

Op de site van het Nibud staat het volgende:

Dat is raar. Dus als je weinig verdient geef je nog 17% van je inkomen uit (17% van 1300 is 221)? en ook als je veel verdient (17% van 3000 is 510)?

Lilything schreef:

Dat is raar. Dus als je weinig verdient geef je nog 17% van je inkomen uit (17% van 1300 is 221)? en ook als je veel verdient (17% van 3000 is 510)?

lastig woord is dat he, gemiddeld

[Dith]

Ik snap mensen met een kinderwens en een laag inkomen niet zo goed. Natuurlijk kan het allemaal makkelijk als alles helemaal perfect gaat met je kind maar wat als het gehandicapt blijkt te zijn? Dan kan je zelf dus absoluut niet meer leven...

[ZerO]

Een kinderwens is niet bepaald rationeel.

Lilything schreef:

Dat is raar. Dus als je weinig verdient geef je nog 17% van je inkomen uit (17% van 1300 is 221)? en ook als je veel verdient (17% van 3000 is 510)?

Zoals Bartezz al zegt is het gemiddeld. Daarnaast denk ik ook dat je naarmate je meer te besteden hebt ook gewoon meer uitgeeft. Neem het voorbeeld van kleding: je kunt merkkleding kopen, maar ook kleding van de Wibra en de Zeeman. En zoals er bij staat: "ook de kosten die gedeeltelijk aan een kind kunnen worden toegerekend, zoals de woonlasten" en mensen met een hoger inkomen wonen vaak ook in een groter en over het algemeen dus duurder huis.

Dith schreef:

Ik snap mensen met een kinderwens en een laag inkomen niet zo goed. Natuurlijk kan het allemaal makkelijk als alles helemaal perfect gaat met je kind maar wat als het gehandicapt blijkt te zijn? Dan kan je zelf dus absoluut niet meer leven...

Ik snap dat je dat zo denkt, maar je kunt de keuzes en beslissingen in je leven toch niet gaan baseren op de kans dat het "mis"gaat? Als je dat doet heb je pas geen leven meer..

[Lilything]

Dith schreef:

Ik snap mensen met een kinderwens en een laag inkomen niet zo goed. Natuurlijk kan het allemaal makkelijk als alles helemaal perfect gaat met je kind maar wat als het gehandicapt blijkt te zijn? Dan kan je zelf dus absoluut niet meer leven...

Geld is niet direct gekoppeld aan een goede opvoeding of aan een goed leven of aan het creëren van een "leuk persoon".

Het is best lastig om het goed voor elkaar te krijgen in het leven als je minder intelligent bent of om andere reden minder inkomen hebt. Ik vind het dus niet netjes om een kinderwens van iemand met een minder inkomen te veroordelen. Je kunt deze discussie nog verder trekken naar gehandicapte mensen of mensen met een aangeboren afwijking of die wel kinderen 'mogen' krijgen. Maar daar gaan wij toch helemaal niet over?

Misschien wordt een gehandicapt kindje wel liefdevoller verzorgd bij iemand met minder inkomen, omdat diegene meer zorg zelf doet, terwijl iemand met een goed inkomen misschien een instelling verkiest. Er zijn ook mensen met veel geld die nauwelijks iets aan hun kinderen geven, terwijl ze er zelf tot in de puntjes verzorgd bijlopen. Die liever voor zichzelf sierraden kopen dan voor hun kinderen. Wist je dat arme mensen percentueel gezien veel meer aan goede doelen geven?

Dus geld zegt niet zo heel veel.

Ik snap wel met Dith bedoeld. En volgens mij is dat niet dat geld gekoppeld is aan een goede opvoeding, een goed leven of aan het creëren van een "leuk persoon...ik denk ook niet dat ze de kinderwerk van iemand met een minder inkomen veroordeeld: ze heeft er zelf haar vraagtekens bij en dat is toch haar goedrecht?

Een kind met een handicap kost nu eenmaal (soms veel) meer dan een kind zonder handicap. En het lijkt me zwaar verrot als je niet goed voor zo'n kind kunt zorgen puur omdat je er geen geld voor hebt (en ja, die mogelijk bestaat best). Dit staat los van dat een ouder enorm veel van het kind kan houden: je kunt nog zoveel van je kind houden, als de kosten enorm hoog zijn, dan kom je er met alleen heel veel liefde niet. (En met alleen geld kom je er natuurlijk ook niet. Dat lijkt me duidelijk.)

En ja, misschien is liefde wel belangrijker dan geld (wat ik trouwens wel denk), maar dan nog (of misschien wel juist dan?) kan het bijzonder problematisch zijn als je te weinig geld hebt om je kind de zorg te kunnen bieden die hij/zij nodig heeft.

[Dith]

Het is inderdaad zo zoals Leonoor het stelt.
Uiteraard geeft ieder (normaal ) mens zijn of haar kind de liefde die het hoort te krijgen en vaak zelfs meer! Maar dat neemt niet weg dat een kind opvoeden met een "dure" handicap financieel belachelijk zwaar is voor mensen met een minimuminkomen.
Je moet er natuurlijk nooit vanuit gaan dat je kind gehandicapt raakt maar men (vooral over mensen met een minimuminkomen heb ik het dus) moet wel beseffen dat er een kans bestaat en dat je het kind dan alsnog alles moet kunnen geven. En liefde kunnen ze vast wel geven maar zo'n kind brengt nou eenmaal wel heel veel kosten met zich mee, die met een minimuminkomen gewoon bijna niet te betalen zijn.

Ik snap Dith ook echt wel, maar alsnog ben ik van mening dat je de keuzes in je leven niet kunt baseren op de slechtst mogelijke scenario's..

Of je nu geld hebt of niet, het krijgen van een gehandicapt kind is voor iedereen verschrikkelijk zwaar. De één zal de uitdaging vinden in het gebrek aan geld, de ander zal de uitdaging vinden in een gebrek aan mentale kracht. De ander zal weer kampen met het verdelen van de aandacht voor de andere kinderen, weer een ander zal een wellicht heel succesvolle carriere moeten opgeven. Zo staat iedereen in iedere financiële situatie in dat geval voor hele zware en moeilijke en keuzes en heeft iedereen z'n eigen strijd om te vechten daarin.

Ik denk ook niet dat je de keuzes in je leven moet baseren op de slechtst mogelijke scenario's, maar ik denk wel dat je er rekening mee moet houden dat het zo kan verlopen. En de uitkomst van alle gedachten daarover kan natuurlijk best zijn dat je er gewoon voor gaat, hoe de situatie ook is.

(En dan weet je nog niet hoe het allemaal zal gaan...wie weet win je de loterij en heb je geld genoeg voor de rest van je leven... Of gaat je super winstgevende bedrijf opeens falliet of wat dan ook... Het kan allemaal. Maar er over nadeken kan, denk ik, geen kwaad. Beter dat dan dat je er nooit bij hebt stilgestaan dat dat ook tot de mogelijkheden zou kunnen behoren.)

Ik ben er absoluut voor dat mensen zich beseffen dat het kan en zichzelf de vraag stellen wat ze dan zouden doen en hoeveel ze bereid zijn op te geven voor een kind. In Dith's post leek het echter alsof ze er vanuit ging dat mensen met een laag inkomen daar niet over na hebben gedacht wanneer ze een kinderwens hebben, aangezien ze zei mensen met een laag inkomen en een kinderwens niet te begrijpen. Alsof mensen wanneer ze daar over nagedacht hebben, toch geen kinderwens meer kunnen hebben.. imho wis je dan de kans dat het wel goed gaat en het feit dat het voor mensen met een hoog inkomen net zo belangrijk is daarover na te denken een beetje uit.

Dat ze het zelf niet begrijpt, hoeft toch niet te betekenen dat ze denkt dat anderen er niet over hebben nagedacht? (Ik zie dat iig niet in. )

Hoeft ook niet, maar zo vatte ik hem op. Verder moet Dith het zelf maar beantwoorden allemaal.

Ik snap dat ze het zelf niet begrijpt, maar ik begrijp het dus wel en zo hebben we allemaal onze eigen mening even toegelicht

hmm ik vind het wel vreemd dat sommige (jongere) mensen hun kinderwens uit laten komen op een moment waarop ze (emotioneel en/of financieel) nog niet geheel in staat zijn om aan de benodigdheden van een kind te voldoen. Wat dat betreft denk ik wel dat sommige mensen niet goed nagedacht hebben over de verantwoordelijkheden en lasten die ook bij het krijgen van een kindje horen.

Wat natuurlijk niet betekent dat ik hun die kinderwens, of het krijgen van kinderen, wil ontzeggen, alleen denk ik dat het in een boel gevallen, helaas, misschien verstandiger is om het ('t krijgen van kinderen) nog even uit te stellen.

[Lilything]

Dith ik begrijp je punt niet helemaal. Kun je het misschien nog een keer toelichten?

Wat snap je niet aan mensen met een laag inkomen en een kinderwens, want dat blijft enigzins onduidelijk voor me. Gaat het om het erover nadenken of hoe zie je dat?

[Kitten]

Bartezz schreef:

hmm ik vind het wel vreemd dat sommige (jongere) mensen hun kinderwens uit laten komen op een moment waarop ze (emotioneel en/of financieel) nog niet geheel in staat zijn om aan de benodigdheden van een kind te voldoen. Wat dat betreft denk ik wel dat sommige mensen niet goed nagedacht hebben over de verantwoordelijkheden en lasten die ook bij het krijgen van een kindje horen.

Wat natuurlijk niet betekent dat ik hun die kinderwens, of het krijgen van kinderen, wil ontzeggen, alleen denk ik dat het in een boel gevallen, helaas, misschien verstandiger is om het ('t krijgen van kinderen) nog even uit te stellen.

QFT

Daarnaast zie ik het krijgen van kinderen wel als een stap waar je niet zomaar van terug kan komen. Veel mensen lijken vooral dat niet te beseffen, of in ieder geval niet wat voor effect het gaat hebben.

Ik vind het vooral duidelijk te zien in fotos van mijn moeder rond mijn geboorte. Ze ging van een jonge, redelijk zorgeloze 30er op fotos van mijn geboortedag, naar mijn serieuze, zorgzame moeder op fotos van 2 dagen na mijn geboorte.

Helemaal eens met Bartezz ook.

[Dith]

Lilything schreef:

Dith ik begrijp je punt niet helemaal. Kun je het misschien nog een keer toelichten?

Wat snap je niet aan mensen met een laag inkomen en een kinderwens, want dat blijft enigzins onduidelijk voor me. Gaat het om het erover nadenken of hoe zie je dat?

Ik snap niet zo heel goed wat er nu nog niet duidelijk aan is aangezien Leonoor het ook nog eens heeft verduidelijkt maar goed.

Ik snap héél goed dat mensen met een laag inkomen óók een kinderwens hebben. Heb dat misschien een beetje verkeerd verwoord want ik begrijp het best dat mensen een kinderwens hebben maar ik kan niet zo heel goed begrijpen dat mensen die kinderwens koste wat kost uit willen voeren als ze met z'n tweeën net kunnen rondkomen.
Natuurlijk is liefde niet te koop maar geld is toch wel verdomd handig en zéker bij gehandicapte kinderen.

Het gaat mij dus meer om mensen die dus niet eens met z'n tweeën fatsoenlijk kunnen rondkomen, daarna denken dat een kind niet zo heel duur is 'want de goedkoopste spullen zijn ook wel goed genoeg' en dan een gehandicapt kindje krijgen waardoor ze helemaal niet meer kunnen leven én het kind financieel gezien niet goed kunnen opvoeden.

Beetje duidelijker?

Is deze discussie mss de reden dat men later en later kinderen krijgt en de statistieken daar ook naar wijzen, terwijl een vrouwenlichaam niet precies zo werkt?

Het kan mij persoonlijk geen ene moer schelen of ik echt net rond kan komen mocht er een baby komen, met tweedehands en hulp van vrienden en familie kom je heel erg ver. (Ik heb een vriendin die het ook doet dus) Ik woon dan wel in een ander land dus mss is het hier ook wat makkelijker maar... is het raar dat ik vind dat jullie er gewoon TE veel over nadenken? Kinderen krijgen is natuurlijk niet zomaar iets, maar is er ook niet een punt dat je op houd met denken en analyseren en dingen over laat aan de 'natuur'?

Ik weet dat het voor mij financieel beter zou zijn als ik een baby krijgen uit zou stellen tot ik een jaar of dertig ben, maar dat doe ik niet. Ik heb het liever een aantal jaar moeilijk dan dat ik het risico neem dat mijn lichaam niet meer mee wil werken en dat ik mijn kleinkinderen niet zal kunnen zien omdat ik te oud ben - en ze gewoon nog niet geboren zijn voor ik dood neer val.

Daarnaast; er is natuurlijk dat risico op een handicap, maar wat is nu het echte risico op een zware handicap... is die kans niet gewoon klein, dat er een kans is snap ik maar zijn we nou niet gewoon allemaal aan het doemdenken en alle possible scenario's moeten financieel gedekt kunnen worden voor men aan een kind begint? Ehwha?

Ja, ik ben altijd so vreselijk irritant optimistisch ja

[Lilything]

Dith schreef:

Ik snap niet zo heel goed wat er nu nog niet duidelijk aan is aangezien Leonoor het ook nog eens heeft verduidelijkt maar goed.

Ik snap héél goed dat mensen met een laag inkomen óók een kinderwens hebben. Heb dat misschien een beetje verkeerd verwoord want ik begrijp het best dat mensen een kinderwens hebben maar ik kan niet zo heel goed begrijpen dat mensen die kinderwens koste wat kost uit willen voeren als ze met z'n tweeën net kunnen rondkomen.
Natuurlijk is liefde niet te koop maar geld is toch wel verdomd handig en zéker bij gehandicapte kinderen.

Het gaat mij dus meer om mensen die dus niet eens met z'n tweeën fatsoenlijk kunnen rondkomen, daarna denken dat een kind niet zo heel duur is 'want de goedkoopste spullen zijn ook wel goed genoeg' en dan een gehandicapt kindje krijgen waardoor ze helemaal niet meer kunnen leven én het kind financieel gezien niet goed kunnen opvoeden.

Beetje duidelijker?

Ja, bedankt voor de toelichting ik snapte de verduidelijking van Leonoor ook niet goed (ze zei vooral wat je NIET bedoelde) en nu snap ik ook dat ze een typfout had bij 'kinderwerk' ipv 'kinderwens'. Ik ging al helemaal denken aan dat ouders met minder geld hun kind jong laten werken en naja ik was de draad compleet kwijt

Maarja gelukkig kan zoiets meestal wel op tijd worden gezien dmv nekplooimeeting en de echo's die uitgevoerd worden. Deze mensen nemen dan wel meestal een gok wat dat betreft, but don't we all?

Arenda schreef:

Het kan mij persoonlijk geen ene moer schelen of ik echt net rond kan komen mocht er een baby komen, met tweedehands en hulp van vrienden en familie kom je heel erg ver. (Ik heb een vriendin die het ook doet dus) Ik woon dan wel in een ander land dus mss is het hier ook wat makkelijker maar... is het raar dat ik vind dat jullie er gewoon TE veel over nadenken? Kinderen krijgen is natuurlijk niet zomaar iets, maar is er ook niet een punt dat je op houd met denken en analyseren en dingen over laat aan de 'natuur'?

ik zou het een slechte zaak vinden wanneer je afhankelijk bent van de hulp van vrienden en familie met betrekking tot de opvoeding van je kind.

bovendien, te oud? Stel dat je het vier jaar uitstelt, zoveel maakt dat niet uit op een mensenleven, al helemaal niet omdat mensen, gemiddeld genomen lily, steeds ouder worden.

[Lilything]

Arenda schreef:

maar... is het raar dat ik vind dat jullie er gewoon TE veel over nadenken? Kinderen krijgen is natuurlijk niet zomaar iets, maar is er ook niet een punt dat je op houd met denken en analyseren en dingen over laat aan de 'natuur'?

Ik weet dat het voor mij financieel beter zou zijn als ik een baby krijgen uit zou stellen tot ik een jaar of dertig ben, maar dat doe ik niet. Ik heb het liever een aantal jaar moeilijk dan dat ik het risico neem dat mijn lichaam niet meer mee wil werken en dat ik mijn kleinkinderen niet zal kunnen zien omdat ik te oud ben - en ze gewoon nog niet geboren zijn voor ik dood neer val.

Ja, ik ben altijd so vreselijk irritant optimistisch ja

Ja, we denken er teveel over na Daarom doe ik dat ook hier op t forum en niet zoveel irl En ik ben het wel met je eens, maar ik ga ook niet overhaasten, omdat mijn lichaam misschien niet (meer) wil

Bartezz schreef:

ik zou het een slechte zaak vinden wanneer je afhankelijk bent van de hulp van vrienden en familie met betrekking tot de opvoeding van je kind.

bovendien, te oud? Stel dat je het vier jaar uitstelt, zoveel maakt dat niet uit op een mensenleven, al helemaal niet omdat mensen, gemiddeld genomen lily, steeds ouder worden.

Dat eerste; Ik bedoelde dat ik met een baby net rond zou kunnen komen en dat het met hulp van die mensen makkelijker zou zijn. Ik zou ze daar graag bij willen betrekken, zonder van hen afhankelijk te willen/moeten zijn... ik heb ze niet NODIG mocht ik een baby willen/hebben/krijgen... maar ik zou ze wel om hulp vragen, mocht dat nodig zijn. Dat zou ik gewoon tof vinden en ik denk ook dat mijn ouders en zusjes dat ook heel erg fijn zouden vinden.

En ja te oud, ik ben nu 22... jong zat... Maar als ik naar mijn familie kijk en dan vooral mijn moeder en de problemen die zij had met vooral haar laatste twee zwangerschappen, en het feit dat ik en mijn lichaam eigenlijk een copy van haar zijn... dan doe ik het toch liever wat eerder. (En mijn Doc. vind dat ook wel een strak plan voor mij) in je twintig is toch beter dan in de dertig. (Dacht ik)

[ZerO]

Arenda schreef:

Het kan mij persoonlijk geen ene moer schelen of ik echt net rond kan komen mocht er een baby komen, met tweedehands en hulp van vrienden en familie kom je heel erg ver. (Ik heb een vriendin die het ook doet dus) Ik woon dan wel in een ander land dus mss is het hier ook wat makkelijker maar... is het raar dat ik vind dat jullie er gewoon TE veel over nadenken? Kinderen krijgen is natuurlijk niet zomaar iets, maar is er ook niet een punt dat je op houd met denken en analyseren en dingen over laat aan de 'natuur'?

Ik weet dat het voor mij financieel beter zou zijn als ik een baby krijgen uit zou stellen tot ik een jaar of dertig ben, maar dat doe ik niet. Ik heb het liever een aantal jaar moeilijk dan dat ik het risico neem dat mijn lichaam niet meer mee wil werken en dat ik mijn kleinkinderen niet zal kunnen zien omdat ik te oud ben - en ze gewoon nog niet geboren zijn voor ik dood neer val.

Daarnaast; er is natuurlijk dat risico op een handicap, maar wat is nu het echte risico op een zware handicap... is die kans niet gewoon klein, dat er een kans is snap ik maar zijn we nou niet gewoon allemaal aan het doemdenken en alle possible scenario's moeten financieel gedekt kunnen worden voor men aan een kind begint? Ehwha?

Kinderen krijgen is per definitie een egoistische daad, maar ik vind het behoorlijk egoistisch om te zeggen het kan me niet schelen of ik wel of niet rond kan komen ik zal en moet baren .
Het gaat er niet om dat je alle financiele rampscenario's gedekt moet hebben maar je moet een kind een fatsoenlijk toekomst kunnen bieden.

Als je 30 bent kun je heus nog gezonde kinderen krijgen. Kijk naar Snoopy die is 25 en is bij haar al fout gegaan dus jong zwanger raken is niet per definitie ideaal ( oud zwanger raken ook niet btw). Niks komt op een ideaal moment aanwaaien maar je kunt wel bepaalde verstandige keuzes maken in je leven.

[ZerO]

Lilything schreef:

Ja, bedankt voor de toelichting ik snapte de verduidelijking van Leonoor ook niet goed (ze zei vooral wat je NIET bedoelde) en nu snap ik ook dat ze een typfout had bij 'kinderwerk' ipv 'kinderwens'. Ik ging al helemaal denken aan dat ouders met minder geld hun kind jong laten werken en naja ik was de draad compleet kwijt

Oh trouwens, ik ben midden in het process-huis-kopen op dit moment, dus een baby NU zou echt ehhh, geen goed idee zijn. Maar met een jaar of twee... dan zit het financieel nog wel krap maar dan zou het wel willen. Ik heb gegarandeerd werk (en dus inkomen) heb dan een koophuis wat tegen die tijd al een beetje mooi gemaakt is. Dus dan ben ik een jaar of 25, 26 en hopelijk heb ik tegen die tijd ook mijn studie afgemaakt...

ZerO schreef:

K maar ik vind het behoorlijk egoistisch om te zeggen het kan me niet schelen of ik wel of niet rond kan komen ik zal en moet baren .

En DAT zei ik dus totaal niet.

[Bloem]

Ik heb vooral ook een beetje het gevoel dat veel mensen niet verder kijken dan de eerste 5 jaar. Ik snap wel dat dat qua voorstelling van hoe het zal zijn de meest benaderbare periode is, maar ik hoor mensen altijd (en niet alleen hier) alleen maar zeggen dat het ze zo leuk lijkt om babyspelletjes te doen, boekjes voor te lezen, liedjes te zingen, kinderen te leren lopen, etc etc. En ook qua kosten: "ach, een babykamer kan ook tweedehands en merkkleertjes hoeven ook niet". Somehow hoor ik nooit mensen praten over tieners die na 2 maanden alweer nieuwe schoenen nodig hebben, die roken/drinken/foute vriendjes hebben, die willen gaan studeren, etc. Dat lijkt me mentaal én financieel een stuk zwaarder dan de koetsjiewoetsjieleeftijd waarin borstvoeding en luierpakjes de hoofdrol spelen. Om het niet te hebben over de omgeving die inderdaad bij een minimuminkomen best een kinderkamer bij elkaar wil zoeken en wil doneren, maar ook niet 18 jaar hoofdsponsor wil zijn. Die vinden zo'n drakerige puber van iemand anders echt niet meer interessant en schattig genoeg om hulp in de vorm van kleding/meubels/etc te geven. De echte kosten van een kind komen dan pas, volgens mij.

Ik denk meer dat iedereen participeert aan een discussie hier op het forum, dan dat iedereen er daadwerkelijk ontzettend veel over nadenkt. Nadenken lijkt me ook nooit verkeerd, zolang je er inderdaad niet in doorslaat. Ik heb dat gesprek ook al eens met mijn vriend gehad toen het beginnen aan kinderen nog aan allerlei voorwaarden verbonden was.. wanneer voldoen we aan voldoende voorbeelden? Er is altijd wel een reden om nog langer te wachten, maar ergens moet je de knoop toch doorhakken.

Echter, lijkt het me vooral belangrijk om na te denken over dit soort dingen en het vooral als stel er over te hebben met elkaar om te weten waar je staat. Je wilt toch niet zwanger zijn van een gehandicapt kindje en ontdekken dat de één het dan weg wil laten halen terwijl de ander het gewoon wil krijgen? Het erover nadenken en erover praten lijkt me vooral belangrijk om straks als ouders op één lijn te staan in aanpak en opvoeding. Dat we dat nu hier op een forum doen draagt niet echt iets bij aan dat doel, maar wellicht wel aan de eigen meningsvorming en gedachten van de individuen. In ieder geval vind ik het het interessantste topic hier

ZerO schreef:

Als je 30 bent kun je heus nog gezonde kinderen krijgen. Kijk naar Snoopy die is 25 en is bij haar al fout gegaan dus jong zwanger raken is niet per definitie ideaal ( oud zwanger raken ook niet btw). Niks komt op een ideaal moment aanwaaien maar je kunt wel bepaalde verstandige keuzes maken in je leven.

Ja, dat kan wel maar;

Arenda schreef:

... Maar als ik naar mijn familie kijk en dan vooral mijn moeder en de problemen die zij had met vooral haar laatste twee zwangerschappen, en het feit dat ik en mijn lichaam eigenlijk een copy van haar zijn... dan doe ik het toch liever wat eerder. (En mijn Doc. vind dat ook wel een strak plan voor mij) in je twintig is toch beter dan in de dertig. (Dacht ik)

En mijn HA is het daar ook mee eens.

Dusjcrib schreef:

In ieder geval vind ik het het interessantste topic hier

Eensch!

[Dith]

Mijn ouders hebben vrienden met 7 kinderen die de kinderen een aardig financieel leventje konden geven tot ze gingen studeren. Vijf van die zeven kinderen hebben het VWO gedaan maar de mogelijkheid om te studeren is er niet maar volgens die ouders maakt dat niet uit want 'Wij hebben ook niet gestudeerd en hebben ook werk'.
Gelukkig krijgen de kinderen wel genoeg liefde hoor.

[Bloem]

Haha, Dith vat met een kort voorbeeld precies samen waar ik op aanstuurde

Bloem schreef:

Ik heb vooral ook een beetje het gevoel dat veel mensen niet verder kijken dan de eerste 5 jaar. Ik snap wel dat dat qua voorstelling van hoe het zal zijn de meest benaderbare periode is, maar ik hoor mensen altijd (en niet alleen hier) alleen maar zeggen dat het ze zo leuk lijkt om babyspelletjes te doen, boekjes voor te lezen, liedjes te zingen, kinderen te leren lopen, etc etc. En ook qua kosten: "ach, een babykamer kan ook tweedehands en merkkleertjes hoeven ook niet". Somehow hoor ik nooit mensen praten over tieners die na 2 maanden alweer nieuwe schoenen nodig hebben, die roken/drinken/foute vriendjes hebben, die willen gaan studeren, etc. Dat lijkt me mentaal én financieel een stuk zwaarder dan de koetsjiewoetsjieleeftijd waarin borstvoeding en luierpakjes de hoofdrol spelen. Om het niet te hebben over de omgeving die inderdaad bij een minimuminkomen best een kinderkamer bij elkaar wil zoeken en wil doneren, maar ook niet 18 jaar hoofdsponsor wil zijn. Die vinden zo'n drakerige puber van iemand anders echt niet meer interessant en schattig genoeg om hulp in de vorm van kleding/meubels/etc te geven. De echte kosten van een kind komen dan pas, volgens mij.

Daar ben ik het wel mee eens, inderdaad. Al denk ik niet dat het mogelijk is om daar al helemaal bij stil te staan omdat je van jezelf niet kunt voorspellen waar je tegen die tijd financieel staat, zelfs niet als je alles nu heel goed voor elkaar hebt. Je weet niet wat de economie doet, je weet niet wat jouw lichaam/gezondheid doet, je weet niet wat jouw beroepssector doet en je weet niet aan welke andere veranderingen je leven nog onderhevig zijn. Je kunt jezelf dus niet de garantie bieden dat je alles voor elkaar hebt voor de rest van het leven van je kind, hooguit voor de eerste paar jaar. Ik denk dan ook dat mensen om die reden niet zo ver kijken qua financiën.

Overigens doet mijn vriend dat wel. Hij heeft al letterlijk gezegd nu bezig te zijn met het opbouwen van een dusdanig grote buffer, dat er als er niets heel onverwachts/onverhoopts gebeurd de kinderen ook kunnen studeren.

Verder is de tienertijd natuurlijk sowieso iets waar je je ook qua gedrag van je kind niet op in kunt stellen. Je kunt namelijk absoluut niet voorspellen welk karakter je kind heeft en wat het mee gaat maken, dingen die bepalend zijn voor de tienertijd.

Dith schreef:

Mijn ouders hebben vrienden met 7 kinderen die de kinderen een aardig financieel leventje konden geven tot ze gingen studeren. Vijf van die zeven kinderen hebben het VWO gedaan maar de mogelijkheid om te studeren is er niet maar volgens die ouders maakt dat niet uit want 'Wij hebben ook niet gestudeerd en hebben ook werk'.
Gelukkig krijgen de kinderen wel genoeg liefde hoor.

Offtopic: Kunnen die kinderen geen studiefinanciering + lening krijgen? Ik ken voornamelijk mensen die de volledige studie zelf betalen hoor. Die zijn gewoon vanaf hun 15e gaan werken in bijbaantjes, hebben gespaard en onderhouden zichzelf inclusief studie (+huur, verzekering etc.). Ik ken maar één iemand waarbij de ouders dat allemaal betaald hebben, de rest doet het allemaal zelf. Sommigen met kleine bijdrage, anderen echt volledig. Kunnen die kinderen dat dan niet?

Bloem schreef:

Somehow hoor ik nooit mensen praten over tieners die na 2 maanden alweer nieuwe schoenen nodig hebben, die roken/drinken/foute vriendjes hebben, die willen gaan studeren

Dat lijkt mij het moeilijkst, ik weet dat ik bepaalde dingen anders wil doen met de opvoeding van mijn tieners (Jemig dat klinkt vooruitdenkend ) dan mijn ouders. Op welke manier ik dat ga doen weet ik niet, ik denk ook echt dat dat per kind verschillend zal zijn...

Qua kosten, ik dacht altijd dat baby's duurder waren dan oudere kinderen? Weet ik niet zeker....? In ieder geval ga ik er voor mijzelf vanuit dat ik doorga met mijn werk, zal blijven werken en dat mijn inkomen en die van mijn vriend/man-who knows-mettertijd zal stijgen. Nouja dat hoop ik want voor eeuwig op een mager salarisje zoals nu leven is niets. Ik heb ambitie en ben bezig met een eigen bedrijf, dat hoop ik voort te zetten. Een huis ben ik mee bezig, dus in die zin kijk ik wel vooruit naar niet alleen voor een klein kind kunnen zorgen, maar ook om die op te voeden tot hij/zij het huis uit gaat.

Maar dat klopt wel, daar hoor je mensen niet veel over... maar dat is ook nog ver weg, dat is zo'n 15 jaar vooruit kijken als je net begint met proberen-een-baby-te krijgen... en dat is toch echt best ver. Ik heb zelf wel doelen en idealen die ik wil behalen, maar details nog niet, dat is echt heel ver weg.

[ZerO]

Dith schreef:

Mijn ouders hebben vrienden met 7 kinderen die de kinderen een aardig financieel leventje konden geven tot ze gingen studeren. Vijf van die zeven kinderen hebben het VWO gedaan maar de mogelijkheid om te studeren is er niet maar volgens die ouders maakt dat niet uit want 'Wij hebben ook niet gestudeerd en hebben ook werk'.
Gelukkig krijgen de kinderen wel genoeg liefde hoor.

zonde ik snap ook niet waarom mensen zo nodig 7 kinderen willen, maar dat is offtopic

het lijkt mij dat pubers/adolescenten verreweg het meeste geld kosten

Dusjcrib schreef:

Kunnen die kinderen geen studiefinanciering + lening krijgen? Ik ken voornamelijk mensen die de volledige studie zelf betalen hoor. Die zijn gewoon vanaf hun 15e gaan werken in bijbaantjes, hebben gespaard en kunnen vanaf hun 18e zichzelf onderhouden. Ik ken maar één iemand wiens studie door de ouders betaald is, de rest heeft het allemaal zelf gedaan. Waarom kunnen die kinderen dat dan niet?

Dat vraag ik me nu ook even af?

Ik kan snappen dat sommige ouders de studie van hun kinderen zomaar kunnen betalen... fijn. Maar dat hoeft toch echt niet? Als 18+ ben je oud genoeg een beetje bij te werken, in NL krijg je vaak stufi of een stufi lening... dus hoezo niet kunnen studeren?

Mijn ouders hebben 5 kinderen, en hebben door de jaren tientallen pleegkinderen gehad. Ik heb een HBO diploma opzak en studeer nu aan een UNI, ik betaal dat zelf en ik zou er ook niet over durven denken aan hen te vragen even mijn lesgeld te gaan betalen.

Ja ik klaag steen en been dat het zoveel kost maar, wtf, ik ga niet van hen verwachten dat ze eerst mij 18 jaar verzorgen en dan nog eens 4 jaar lang financieel door school heen helpen, terwijl ik echt oud genoeg ben om daar zelf voor te zorgen.

Precies. Ik ken ook een aantal mensen die eerst zijn gaan werken om geld te sparen om vervolgens hun studie te kunnen betalen...

[ZerO]

Daarom hamer ik er steeds op dat vrouwen carriere moeten maken. Het is wel leuk om te denken dat je met een part time baan en je man's inkomen fatsoenlijk kunt rondkomen, maar wat gebeurt er als je uit elkaar gaat. En tegenwoordig is uit elkaar gaan niet iets waar je van opkijkt! Dan zit je dan als alleenstaande moeder met 2 kinderen en je magere inkomen.
Maar dat is dan ook weer offtopic.

als je echt wilt kan je in Nederland altijd studeren

[Kitten]

ZerO schreef:

zonde ik snap ook niet waarom mensen zo nodig 7 kinderen willen, maar dat is offtopic

7? Wat een n00bs. Waar mijn ouders wonen is 10-19 toch wel echt het betere werk

ZerO schreef:

Daarom hamer ik er steeds op dat vrouwen carriere moeten maken. Het is wel leuk om te denken dat je met een part time baan en je man's inkomen fatsoenlijk kunt rondkomen, maar wat gebeurt er als je uit elkaar gaat. En tegenwoordig is uit elkaar gaan niet iets waar je van opkijkt! Dan zit je dan als alleenstaande moeder met 2 kinderen en je magere inkomen.
Maar dat is dan ook weer offtopic.

het is niet zozeer carrière maken, maar het hebben van een goede basis.

wat overigens voor zowel mannen als vrouwen belangrijk is

Bartezz schreef:

als je echt wilt kan je in Nederland altijd studeren

En ook in Canada!

Dat jullie't ff weten ja.

Sorry off-topic. de discussie gaat wel lekker rap vandaag trouwens.

[ZerO]

Dusjcrib schreef:

Precies. Ik ken ook een aantal mensen die eerst zijn gaan werken om geld te sparen om vervolgens hun studie te kunnen betalen...

Ik vind dat ontzettend vreemd, als ouders zich kunnen veroorloven om een studie te betalen en dat niet doen Tuurlijk is je kind op papier volwassen maar ik vind het vreemd om dan te zeggen, zoek het maar uit. Je bent nog steeds een ouder ook al is je kind volwassen. Juist nu is het belangrijk om je kind te steunen nu hij zich op zijn toekomst voorbereidt.

Collegegeld + boeken kosten zo'n 2000 euro per jaar ( soms wel meer, hangt van een studie af).

Bijbaantjes tijdens een studie zijn niet verkeerd voor extra zakgeld maar er zijn zoveel studenten die meer tijd aan hun bijbaantje besteden dan aan hun studie omdat ze het anders niet redden, dat is echt de omgekeerde wereld gewoon

En ik snap ook niet waarom kinderen zich schuldig zouden moeten voelen tegenover hun ouders als degene hen financieel kunnen ondersteunen. Ik bedoel uh ze hebben je gekregen en daarbij bepaalde verantwoordelijkheden!!!