Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic # 58

[Mandoline]

Wat gebeurt er eigenlijk veel in een jaar. Positief dan, ik ben heel blij dat ik een jaar verder ben.

[anterx]

Thoughtful schreef op 09-05-2006 @ 14:40 :
Oh ik háát schoenen kopen. Dan ben ik vast geen echte vrouw maar ik heb er echt een hekel aan, zeker als het zoals vandaag dan uiteindelijk ook niet eens lukt. *frustratie* Ik houd er mee op hoor, ik wacht wel tot ik ineens tegen schoenen oploop ooit. Gelukkig wel een moederdagcadeautje gevonden.

Gelukkig nog een vrouw die niet van schoenen kopen houdt

[Nijn*]

@ Thoughtful: ik vind het ook echt vreselijk om schoenen te kopen!!

OT: Ik heb met M. gepraat en ze reageerde heel lief. Ik heb haar gevraagd echt eerlijk te zeggen wat zij vond van het gesprek met mijn coördinator. Ze zei me dat ze het belachelijk vond dat hij zomaar voor haar besloot dat ik haar belastte, dat ze dat zelf toch wel het beste kon bepalen. En het was haar helemaal niet te zwaar, ze maakte zich wel eens zorgen geloof ik maar ze wilde heel graag dat ik nog bleef komen, dat ik maar lekker door moest praten. Toen stelde het me gerust, maar nu twijfel ik toch weer.. Wat nou als ze dat alleen maar zei om aardig voor mij te zijn, en wat als ik haar eigenlijk wel teveel belast? Nu durf ik dus sowieso niet meer naar haar toe te gaan. Yeah, dat heb je lekker voor elkaar klootzak! Misschien maar goed ook, wie wil er nou de tijd nemen voor mijn gevoelens?

School was kut en moeilijk, voel me uitgeblust, ik ga het jaar niet halen, ben down en doodop. Waarom moest ik zo nodig naar vwo gaan? Wat een trut ben ik ook. Ik kan het toch niet.

[LiefsvanHier]

Zusje vond versje mooi.

Vriendje vondkaartje lief en heeft me doodgeknuffeld en gezoend.
Hij heeft over me gedroomd .
Vandaag alweer 3 maanden. Dat had ik nooit gedacht.
Van het weekend ga ik wat met hem doen .

Verder gaat school eigenlijk prima, ik ga nu Engels leren .

En de rest? Ach, er is storm op komst. Dat weet ik wel zeker, maar ach. Al wil ik ruzie leren maken en echt zeggen wat ik denk als de mogelijkheid er is dat er ruzie komt. Ik sla dicht als dat zo is.
Ik moet op een assertiviteits-hoemaakikruzie-cursus .

[marrel]

Vandaag 3 weken voorbij, volgende week op de helft, het duurt wel heel lang hoor. En nu maar hopen dat het niet minimaal 2 maanden was. Idd een fase voorbij, maar ik weet niet of ik de nieuwe beter vind dan de vorige.
Lekker vaag

Gelukkig gaat het wel iets beter dan gisteravond/nacht, toen zat ik er echt helemaal doorheen. Nu morgen nog één SchoolExamen en dan ben ik erdoorheen, eindelijk (al moet ik nog wel heeel veel leren...). Ik voel me alleen lichamelijk wel heel erg slecht, echt stom. Maarja, ik heb ook nauwelijks geslapen, zal er vannacht wel weer niet heel veel van komen, maar morgen ga ik na de toets dan gewoon wel slapen. Als ik maar op mijn benen blijf staan en er wat ingestampt krijg.
En nu moet ik nog heeel veel doen... bah. Maar goed, ik vind het wel leuk, alleen niet dat het moet, weet je wel...

@ Nijn*:
Thanx Nijn!
Je hebt niet voor niets het gehaald tot het vwo! Het gaat bij ons allemaal wel een klote, maar je kan het echt wel! Lekker even rust nemen en dan er weer vol tegenaan. Ik weet dat het moeilijk is, maar gewoon doen. Als je trouwens echt denkt dat je het niet gaat redden kan je bijvoorbeeld ook bijles nemen. Ik weet dat het raar klinkt, maar ik ken heel veel mensen die bijles hebben (en zelf geef ik bijles). Bij ons op school is dat heel leuk geregeld: oudere jaars kunnen bijles geven aan jongere jaars (leuk ook als zakcentje). Is er niet een leuke jongen of iemand in een hogere klas die jou wil helpen?

Yana schreef op 09-05-2006 @ 10:35 :
Hoe kan ik professionele hulp zoeken zonder dat iemand (vooral mijn ouders) er achter komt? kan dat überhaupt wel?
(En nu niet beginnen over steun krijgen en toch vertellen, dat is namelijk geen optie.)

Meis, ik snap je helemaal en het kan, ik ben er het levende bewijs van . Ik weet alleen niet hoe oud je bent... dus dat kan op zich nog verschillen. Maar sowieso als je boven de 16 bent hoeven ze het niet aan je ouders te vertellen als je het echt niet wilt. Als je 18 bent al helemaal niet. Ik woon nog thuis, jammer genoeg, en ik ben nu bijna een jaar bij mn psych. Mijn ouders weten het niet. Ik plan het zo dat ik meteen na school doorkan of in vakanties zeg ik wel eens dat ik de stad inga, of plan ik het gewoon voor/na het stadten met vriendinnen.
Ik ben erbij gekomen via school (mentor --> schoolarts --> psych). Je kan ook gewoon naar je huisarts gaan. Ze drongen er bij mij ook wel erg op aan dat ik het moest vertellen eerst enzo, maar daarna zagen ze ook wel in dat het gewoon niet ging (ik was toen nog 17).
Succes en sterkte!

*strooit knuffels rond voor iedereen*

[Nijn*]

@ lise_smiles: Ik heb al bijles voor de vakken waarbij het niet goed gaat, maar ook dat lijkt niet te helpen. Nu heb ik donderdag een wiskunde toets waar mijn hele overgang vanaf hangt. Het gaat over vier hoofdstukken en geen enkele ervan snap ik, daarom zie ik het zo somber in.

Wat een heerlijkheid om een brief te krijgen met daarin bevestigd dat je het jaar hebt gehaald en dat ze van harte hopen dat ik mijn propedeuse ga halen. Daar word ik vrolijk van. Hoe onpersoonlijk dan ook.

En stiekem heeft het toch iets om naast een 'bekende' wetenschapper te zitten.

Soms is voor mij de logica ver te zoeken.
Het overgrote deel van de mannen vallen op de meisje-meisjes, maar owee als een vrouw zou zeuren of dramatisch zou reageren. Dan is het weer níet goed.

Imo is dat meisje-meisje zijn en het hele toppakket van zeur & gil precies hetzelfde.

Sovreze schreef op 09-05-2006 @ 18:19 :
Soms is voor mij de logica ver te zoeken.
Het overgrote deel van de mannen vallen op de meisje-meisjes, maar owee als een vrouw zou zeuren of dramatisch zou reageren. Dan is het weer níet goed.

Imo is dat meisje-meisje zijn en het hele toppakket van zeur & gil precies hetzelfde.

Mannen zijn gewoon lastig.

[Roosje]

Ja, Jezus, zo hoeft het niet, hoor.

[duivelaartje]

Kut kut kut.. Ik ben er net achtergekomen dat ik een 5,2 voor duits 1 sta. Shit, het is voor m'n eindexamen en ik kan er niéts van. Ik ben zelfs in voor 'fraude', want ik moet echt een voldoende vrijdag! Het moet..

[punkstar]

als het niet gewaardeerd wordt, dan maar niet..

[Redhair]

Lange dag, ik stuiter vrolijk door.
Kennismakingsdag was leuk. Heb aan de ene kant heel veel zin in die opleiding, maar ik ben bang. Het is een vrije opleiding, jij beslist wat je leert, blabla, zelfdiscipline, die ik niet heb. Moet niet de fout in gaan. Daarnaast elke dag van 9.15 tot 15.30 school. Jezus, hoe gaat dat lukken? Kan beter in Zwolle op kamers, zie het wel.
De neuroloog heeft gebeld. Eindelijk erkenning. Ze denkt dat ik delayed sleep phase syndrome heb. Dat dacht ik ook. Ben verwezen naar een specialist ergens in het land. Als dat het is he, dan kan ik beter worden! Dan kan ik eindelijk normaal slapen!
Heb ik geen pep meer nodig om 's ochtends wakker en helder te zijn. Ben ik geen uitzondering meer! Wat zou dat mooi zijn. Maar ik durf niet teveel te hopen. Eerst wachten tot de specialist mij oproept.
Liep vandaag met mijn hond door de stad. Was best vrolijk. Kwam eerst M. tegen, even gepraat. Hij maakte zich zorgen over de pep. Wat is het toch een schat. Dealer, maar met een goed hart. Zag daarna J. nog, die naar me zwaaide.
Op de terugweg liep ik langs het kraakpand van hem. Mijn normale route. Ik voelde me direct weer 'leeg'. Het was niet echt leeg, maar wel anders. Hoe kan het toch dat hij zo'n invloed op mijn gevoel heeft? Ik heb altijd een muur, niemand komt te dicht bij me. Maar wat hij met me doet, het is zo eng. Ik wil hem snel weer zien. Hoop dat hij snel belt.
Wat zeik ik toch ook. Dit is mijn tweede dag dat ik niet blow. Met D. afgesproken dat we voor de examens alleen in het weekend mogen blowen. Hopen dat het lukt. Alleen dan kan ik hem en M. enzo het beste niet zien, want dan mislukt het.
Ach, wat hypocriet ook, bij gebrek aan een joint neem ik een lijntje meer.

Jezus, weer zo'n lang zeik verhaal, ik heb echt geen leven.

@Redhair, wees eens niet zo hard voor jezelf meid .

En ontopic..Eigenlijk wil ik niks luchten. I remain silent .

[LiefsvanHier]

*giechel*

[marrel]

zo lang niet gehuild en nu voel ik me zo kwetsbaar ineens weer. zo had ik het helemaal niet bedoeld. T spijt me zo

[Roosje]

Het doet me niet eens iets! Wat fijn is dat. Ik luister weer alle muziek van toen, maar ik word er niet bijzonder emotioneel van of zo. Oké, de ergste nummers zijn definitief - oké, redelijk definitief van mijn computer afgegooid, maar ooit kon ik deze muziek niet luisteren zonder ervan te gaan janken. Nu wel. Betekent dat dat ik er overheen ben?

[kroot]

Als ik mijn brief van het UWV goed begrijp, ben ik voor 80-100% afgekeurd en krijg ik binnenkort een wajong-uitkering. Wat veel beter is dan die stomme bijstand die ik nu heb!!!
*Viert feestje met slingers en vlaggetjes*

[Ruudje]

dit gaat echt de verkeerde kant op...

alweer tijdje geleden dat ik hier poste. Ik heb echt een leuke vakantie gehad afgelopen week. Nu alweer druk bezig met mn eindexamen. Vanavond goed geleerd, vond het wel knap van mezelf om me aan te zetten aan dat rotvak, mja heb geen andere keus.

[rare kwast]

lichamelijk en geestelijk uitgeput maar nog niet moe

[Missy1234567890]

Net toch maar alles eruit gegooid tegen m'n vriend, het kon niet wachten tot het weekend want hij was ongerust en zenuwachtig erover, ookal zei ik dat hij zich geen zorgen hoefde te maken.
Ben op zich wel blij dat hij het weet nu, maar waarom voel ik me dan toch schuldig dat ik het gezegd heb en voelt het alsof ik hem ermee belast? Waarom zeg ik achter elke zin dat ik hem niks verwijt en wil ik het liefst achter elke zin zeggen dat het gewoon aan mij ligt? Hoewel het echt niet raar is dat ik me een stuk relaxter zou voelen als hij op zichzelf zou wonen...hij is NB 6 jaar ouder dan ik.

[Redhair]

Xia, hoezo ben ik hard voor mezelf?

Net vreselijke jankbui gehad bij mijn moeder. Dat ik mijn examens toch niet haal, ik moet deze week nog twee tentamens maken die ik niet geleerd heb. Ik was zo hysterisch. Ben bang.
Krijg waarschijnlijk chronotherapie. Een week lang elke nacht drie uur later naar bed gaan, zodat mijn biologische klok goed komt te staan. Ik weet wat dit betekent. Als ik echt behandeld wil worden, moet ik definitief stoppen met de pep. En ik wil behandeld worden. Ik wil na jaren weer normaal slapen. Maar ik durf het niet. Ik durf het gewoon weg niet. Durf niet naar die slaapkliniek, durf die chronotherapie niet, ik durf het niet. Maar ik moet. Ik moet stoppen met de pep, er mag niks in mijn bloed te vinden zijn. Stoppen met pep, drastisch minderen met blowen en zuipen. Maar jezus, dat durf ik gewoonweg niet. Ik vlucht liever dan dat ik voor mezelf kies. Help, ik weet het niet meer. Het is zo moeilijk, ik wil niet meer leven, maar ook wel. Ik wil kunnen genieten zonder drugs, wil lekker kunnen slapen, geen slaapstoornis meer, geen eetstoornis, 'normaal' zijn.

Maar ik ben een fucking junk. Godverdomme wat heb ik het mezelf moeilijk gemaakt.

goed. mijn beltegoed is op.

morgen schooool en ik ben zo moooee

Ja, jezus, ik ben gewoon gelukkig. Op dit moment, midden in de nacht, met kruidenbitter en een essay en een vriend en een interessante jongen op de msn en Leela James op de radio, en er is niets bijzonders, en ik ben gewoon echt gelukkig.

Sodeju.

[Ruudje]

ik heb me ziek gemeld
vandaag lekker in het zonnetje chillen

[marrel]

t blijft malen

[Zebra]

Verbazingwekkend, ik 'voel' mezelf weer een beetje zoals vroeger, en dat had ik eigenlijk nog niet verwacht. Feels great!

Ik denk momenteel gewoon heel gemakkelijk en ik weet verdomd zeker dat er mensen zijn die oneerlijk tegen me zijn - in welke vorm dan ook - en het kan me eigenlijk geen donder interesseren. Of nee, het interesseert me wel want ik heb een hekel aan oneerlijkheid, zeker van de mensen uit mijn nabije omgeving. Maargoed, dat is imo hun tekortkoming en niet de mijne... Ik leef gewoon vrolijk verder.

En het mooie is dat ze uiteindelijk zelf tegen een verschrikkelijke onverwachtse muur aanlopen. Dat vrolijk verder leven mag best heel letterlijk en figuurlijk genomen worden, want ik doe toch wel waar ík zin in heb. En och, ik heb ze indirect gewaarschuwd dus erover zeuren kunnen ze niet. Zoals ik en een vriend gisteren nog heel vastbesloten tegen elkaar zeiden: 'Wat anderen kunnen, kunnen wij ook. En nee ze gaan ons niet lief vinden!'

Hoezzé, ik zit in een complot. Kinderachtig hoor, maar het is nodig schijnbaar. En daarbij tis wel een hele leuke, voor mij/ons dan.

Slaapt nog even verder.... *geeuwt*

Afspraak staat. Spannend. Ben ergens wel trots op mezelf dat ik die stap heb durven nemen. En nu maar kijken hoe het loopt
En ik moest gisteren wel lachen. Een tijd terug vroeg een jongen van de vereniging of ik een geheim kon bewaren. Natuurlijk kon ik dat. Hij vertelde dat hij het die dinsdag aan de jongens (het team waar hij in zit en ook mijn ex en andere jongens waar ik (dacht ik) vrienden mee ben geworden) zou vertellen en dat het heel leuk was. De eerste gedachte die bij me opkwam was dat hij vader zou worden.
Maar ik mocht niemand wat vertellen. Ik zou het volgens hem wel snel genoeg van mijn ex horen. Ik zei hem dat dat niet zou gebeuren en toen zei hij dat hij me dan wel zou smsen. Die dinsdag heeft hij het uiteindelijk niet verteld en ik heb het met mijn ex er over gehad. Van hem weet ik dat hij wel dingen voor zich kan houden. Dus wij grapjes maken enzo.
Die vrijdag had ik een sms van mijn ex. Dat misschien het nieuws was dat de sjaaltjes er zijn (sjaaltjes van de vereniging, hebben ze ontworpen en laten maken ofzo).

Met koninginnedag kwam ik hem tegen in de stad en zei ik hem dat ik nog steeds geen sms had gehad. Ik kreeg later een sms dat dat klopte, maar dat hij me nog wel zou smsen als hij het verteld had.
Gisteren en eergisteren dacht ik er nog aan om hem eens te smsen hoe het was enzo, maar niet gedaan. Totdat ik gisteravond opeens een sms kreeg dat hij het de jongens had verteld. Hij wordt papa.

En hoe hip dat mijn eerste ingeving en mijn eerste gevoel weer helemaal goed was.
En natuurlijk super dat hij me smste. Dat geeft me toch nog een gevoel van betrokkenheid en dat kan ik nu wel wat gebruiken, want alles loopt een beetje minder dan hoe ik het zou willen.

Shit, nou wil ik vandaag alles gaan plannen en vast beginnen proefexamens te maken, voel ik me hondsberoerd. Verdorie.

Wel het verdriet, nooit de persoon, nooit de persoon, maar soms de pijn.

[Bird-one]

Thoughtful schreef op 10-05-2006 @ 10:39 :
maar ik zal je jaren ver van hier/ misschien vertellen hoe verliefd ik op je was
*in hoofd heeft*

En ik heb gisteren eíndelijke Eternal Sunshine of the spotless mind gekeken.

mooi zinnetje, waar is het van? en hoe vond je de film?

ik heb straks presentatie nederlands over het feminisme, + discussie. gelukkig hoef ik niet alleen. en heb ik homeopatische pilletjes van mijn vader gekregen zodat ik wat rustiger ben. ik moet zeggen, ik denk er constant aan maar heb het gevoel dat ik het wel aan kan. en ik heb zo'n ontzettende zin in het gevoel wat ik vanmiddag heb, als het klaar is. én als het natuurlijk een goed cijfer is. maar volgens mij moet het wel érg slecht gaan, wil ik een onvoldoende krijgen.

[Mariekje*]

Onder een oude nick postte blijft grappig. Spam mijn inbox vol zal het laatste bericht wel geweest zijn. Shit

Blijft het deze of ga ik toch maar weer terug naar m'n zwârt met wittuh-streepiesaccount: Zebra?

[rare kwast]

I’m not ready for this
Though I thought I would be
I can’t see the future
Though I thought I could see

wat haat ik dit..

mijn toekomst van 'vroeger' is weg.. alle doelen die ik toen gesteld heb zijn niet te halen.. dat zit iig zo in mijn hoofd
de route zoals ik hem uitgestippeld heb, waar ik al een deel van gelopen heb is steeds verder vervaagd en verdwenen..

ik durf en kan geen nieuwe toekomst 'verzinnen'
ik durf amper een dag vooruit te kijken laat staan dat ik en toekomst beeld heb over een jaar..
en dat terwijl mijn vrienden en klasgenoten allemaal wel op hun weg zitten.
gelukkig zijn in de liefde, met hun studie of met hun werk, soms zelfs alles tegelijk.
en ik werk af en toe een paar uur.. wat ik in een maand werk werken zij in een week
ik heb nu 3 dagen bijna 5 uur gewerkt (vanavond dat derde dag) en ik ben kapot.. dan heb ik echt een halve week nodig om alles weer op een rijtje te krijgen, weer 'helder' te worden weer op kracht te komen..
tuurlijk weet ik dat een toekomst niet altijd zo wordt als dat je het graag ziet.. maar al lijkt t er maar een beetje op..

waarom kan ik niet gewoon zo zijn zoals ik wil?
waarom kan ik de zomer wel zien maar niet meer voelen..
waarom waarom waarom..

en nu wil ik een vriendin met een arm om me heen en die me opvangt als ik weer instort
*huilt*
sorry voor mijn gezeik..

[Nona]

HvJ schreef op 10-05-2006 @ 11:09 :
Onder een oude nick postte blijft grappig. Spam mijn inbox vol zal het laatste bericht wel geweest zijn. Shit

Blijft het deze of ga ik toch maar weer terug naar m'n zwârt met wittuh-streepiesaccount: Zebra?

Ik vind ze allebei lief.

Het gaat wel goed. Echt wel. Uhuh. Komt nog wel.

Redhair schreef op 10-05-2006 @ 00:31 :
Xia, hoezo ben ik hard voor mezelf?

"Jezus, weer zo'n lang zeik verhaal, ik heb echt geen leven"

Het valt me op dat er altijd meteen zoveel harde oordelen in je verhalen staan. Vooral ten opzichte van jezelf. Als je iets niet volhoudt, heb je het meteen forever verpest, als je je hart hier lucht (waar het voor is!) dan is het "zeiken" en heb je geen leven. Je hoeft niet zo hard te zijn voor jezelf.
Ik heb er vertrouwen in dat je die pep weg kunt laten en aan je herstel kunt gaan werken.

Pff ben het gewoon even zo zat. Waarom kunnen sommige mensen gewoon niets anders doen dan rottig en gewoon me elke keer weer zo een kutgevoel geven. bah, kutwereld soms.

Ik heb het echt helemaal gehad met die examens. Oefenexamens gaan nog steeds veel moeizamer dan de SE's, en dan gaat iedereen er ook nog vanuit dat ik het met twee vingers in m'n neus haal, want: 'Je SE-cijfers zijn toch goed en je kunt toch goed leren?'. Alsof daar geen uren hard werken achter zat, alsof dat zo maar even ging. Het lijkt gewoon niet te doen om al die feitjes over een week te weten, terwijl deze hoeveelheid stof niets is vergeleken bij de universiteit en ik het dus makkelijk aan zou moeten kunnen. En dan slaap ik ook nog eens zo slecht omdat ik zo vroeg wakker word van dat felle licht 's ochtends... Nooit gedacht dat ik vatbaar zou zijn voor examenstress, maar ik ben het wel.

Ik mis 'm, ik wil 'm zien vanavond.

@rare kwast: Misschien vergelijk je jezelf teveel met anderen. En dan ook nog met anderen die de dingen hebben die jij zelf graag zou willen hebben, want er zijn er ook meer dan genoeg die die dingen niet hebben. En wie weet is het voor de mensen die het wel hebben ook niet altijd het beeld van hun toekomst geweest.

Het kan dat je toekomstbeeld van vroeger weg is en dat je de doelen die je toen gesteld hebt niet zult halen, je kon toen (en nu ook niet ) nu eenmaal niet in de toekomst kijken. Dat is iets dat in elk leven gebeurd. Je 'moet' dan alleen je doelen bijstellen en 'gewoon' weer verder gegaan op de 'nieuwe' weg (die soms alleen maar een zijpad is om weer op de oude weg terug te komen). Dat is lastig en soms misschien tijdelijk onmogelijk, maar het is niet iets wat onoverkomelijk is. Je hoeft geen jaren vooruit te kijken, er zijn genoeg mensen die met de dag leven. En zeker als je je niet goed voelt, is dat misschien ook wel het beste. Het lange termijn plannen kan altijd later weer, mocht je het toch graag willen.

Mijn toekomst is al zo vaak veranderd en mijn doelen zijn al zo vaak bijgesteld. Op het moment dat het gebeurde vond ik het verrot, maar er achteraf op terugkijkend weet ik niet of het wel zo slecht is. Ik heb er van geleerd, ik ben wijzer geworden en iedere keer dat de weg bijgesteld moet worden betekend dat ik beter op 'mijn' weg kom. Je kunt van te voren niet weten wat de beste weg is, daar kom je tijdens het leven pas achter. En dat vraagt aanpassingsvermogen.

Sorry, voor dit lange verhaal en het is nog maar de helft van wat ik zou willen zeggen, maar misschien heb je er wat aan. En zo niet, dan vergeet je het maar gewoon weer.

[Mariekje*]

Kruimel schreef op 10-05-2006 @ 11:18 :
Ik vind ze allebei lief.

Dan spam ik gewoon met beide.

[Pruts0r]

Iik heb op school maar dat 7e uur vrijgenomen, want daarvoor had ik tussenuur en in die les doe je toch niets, en ik moest nog heel veel dingen voor school doen

[rare kwast]

@ leonoor..

wat je zegt klopt wel aardig.. ik vergelijk sowieso veel met andere.
maar het is niet helemaal wat ik bedoel denk ik..
ik vind het ook moeilijk om onder woorden te brengen
het is allemaal ook vaag in mijn hoofd.. maar ik ben afgestudeerd verpleegkundige en daar is niets mis mee ofzo en dat had ik altijd al in mijn hoofd maar nu ik op dat punt ben zie ik het niet meer zitten.
een deel is ook negativiteit denk ik, ik zie mezelf als een slechte verpleegkundige enzo.
en als ik dan naar mn klasgenoten kijk die allemaal werk hebben en ik wat aankloot omdat ik niet weet wat ik wil/kan en twijfel.
zoasl ik al zei asl ik 3 dagen een paar uur werk ben ik gebroken.

mja allemaal vaag dus.. ik weet niet goed hoe ik t uit moet leggen..

lieverdje mn btg is op. en nu ga ik ontopic anders worden de fb's boos *kijktmetdoggyeyes*

vandaag hard gewerkt, en morgen mag ik later beginnen uitslapen! <3
pfff en nu ga ik beltegoed kopen en naar huis

*kusjevoorsofie*
beterschap lieverd, k heb je smsjes ontvangen.

[Redhair]

Xia, tja, misschien hard voor mezelf, want ik weet niet hoe ik anders ten opzichte van mezelf moet zijn. Ik verpest zoveel. Soms gaan dingen goed, maar meestal neem ik toch weer de verkeerde weg.

Volgens mij ben ik weer verslaafd. Of ben ik het, ondanks dat ik drie maanden niets gehad had, gewoon gebleven. Het is moeilijk. D. mag het niet meer weten, ik zou haar er echt pijn mee doen als ze het wist.
Hij vindt het stom. Ik had een grote bek toen ik het die drie maanden niet gebruikte. Dat ik als ik het weer eens zou gebruiken het echt eenmalig zou zijn. Dat ik wist welke ellende er toen was, echt niet weer zo wilde worden.
Het voelt alleen zo fijn. Ik kan concentratie opbrengen. Zat vanmorgen zelfs weer op het gewicht wat ik toen ook bereikt had. Ja, ik weet dat als ik geen pep meer neem het er in no time weer aan zit, maar nu geniet ik daar van.
Dubbel.

Terwijl alle cijfers vandaag moeten worden ingeleverd, heeft mijn decaan geregeld dat ik vrijdag nog twee tentamens kan maken. Als dat niet zou kunnen mocht ik geen examen maken.
Jezus, die decaan, de teamleidster, mijn school, ze knokken voor me. Vinden dat ik dat examen moet halen. Dat ik het verdien zorgeloos mijn diploma te krijgen.
Ik ben ze zo dankbaar. Nu ben ik misschien weer te hard voor mezelf, maar ik verdien het niet. Ja, ik heb een slaapstoornis ja, waardoor ik 's ochtends lessen mis. Ja, ik ben twee keer blijven zitten en twee niveau's lager gegaan. Dat was echt kut.
Alleen daarna ging ik lekker aan de drugs, van af toen verdien ik het niet meer. Spijbelen. Stoned of dronken in de les zitten, vaak met pep op in de les. Als ik stoned of dronken was hadden ze medelijden met me. Dachten ze dat ik zo moe was, het arme meisje, zo slim, zo wijs, maar door een nare ziekte zit ze hier.
Ik verpest mijn leven echt. Damn.

[Nijn*]

Jezus, wat een zooi. Ik weet dat ik nog zo ontzettend veel moet doen voor school, ik kan het me echt niet permitteren om niets te doen zoals nu. Ik moet nog meer dan 11 PO's en essays maken, nog 3 examens doen, één of twee herkansingen, ongeveer nog 10 andere toetsen en SO's tussendoor, en dat allemaal in minder dan 25 dagen. Waarom verkloot ik het zo voor mezelf, waarom ga ik niet gewoon wat doen?!

Nee, het is niet waar wat ik zeg, ik heb vandaag al wel heel hard geleerd voor mijn wiskunde toets morgen, en dat ga ik straks gewoon weer doen! Nu even een Nederlands dingetje in elkaar flansen, en dan ben ik in ieder geval klaar voor morgen. De rest moet ik ook echt aan beginnen, maar goed dat komt wel. Hoop ik. Morgen stunt van de examenklassen. Mijn moeder werkt me echt op de zenuwen, super irritant mens. Kan iemand me een concentratie-pilletje geven, want mijn gedachten dwalen steeds af, alles van vroeger zit zo in de weg.

Redhair schreef op 10-05-2006 @ 16:18 :
Xia, tja, misschien hard voor mezelf, want ik weet niet hoe ik anders ten opzichte van mezelf moet zijn. Ik verpest zoveel. Soms gaan dingen goed, maar meestal neem ik toch weer de verkeerde weg.

Volgens mij ben ik weer verslaafd. Of ben ik het, ondanks dat ik drie maanden niets gehad had, gewoon gebleven. Het is moeilijk. D. mag het niet meer weten, ik zou haar er echt pijn mee doen als ze het wist.
Hij vindt het stom. Ik had een grote bek toen ik het die drie maanden niet gebruikte. Dat ik als ik het weer eens zou gebruiken het echt eenmalig zou zijn. Dat ik wist welke ellende er toen was, echt niet weer zo wilde worden.
Het voelt alleen zo fijn. Ik kan concentratie opbrengen. Zat vanmorgen zelfs weer op het gewicht wat ik toen ook bereikt had. Ja, ik weet dat als ik geen pep meer neem het er in no time weer aan zit, maar nu geniet ik daar van.
Dubbel.

Terwijl alle cijfers vandaag moeten worden ingeleverd, heeft mijn decaan geregeld dat ik vrijdag nog twee tentamens kan maken. Als dat niet zou kunnen mocht ik geen examen maken.
Jezus, die decaan, de teamleidster, mijn school, ze knokken voor me. Vinden dat ik dat examen moet halen. Dat ik het verdien zorgeloos mijn diploma te krijgen.
Ik ben ze zo dankbaar. Nu ben ik misschien weer te hard voor mezelf, maar ik verdien het niet. Ja, ik heb een slaapstoornis ja, waardoor ik 's ochtends lessen mis. Ja, ik ben twee keer blijven zitten en twee niveau's lager gegaan. Dat was echt kut.
Alleen daarna ging ik lekker aan de drugs, van af toen verdien ik het niet meer. Spijbelen. Stoned of dronken in de les zitten, vaak met pep op in de les. Als ik stoned of dronken was hadden ze medelijden met me. Dachten ze dat ik zo moe was, het arme meisje, zo slim, zo wijs, maar door een nare ziekte zit ze hier.
Ik verpest mijn leven echt. Damn.

En weet je wat het is? Jij bent de enige die het anders kan doen. Denk eens na, wat je wilt met je leven. Je hebt ieder moment de kans om anders te kiezen dan je altijd gedaan hebt.
Ok. Ik ga maar stoppen, het lijkt net alsof ik het zelf allemaal zo goed weet en jou de les zit voor te schrijven Dat is echt niet wat ik bedoel ofzo. Hoewel ik met heel andere dingen deal, zou ik er beter aan doen mijn eigen advies ook op te gaan volgen...

[rare kwast]

stond ik net achter mn (ex) docent frans in de rij voor de kassa..

heb heb in 1 en 2 havo gehad toen naar mavo gegaan.. stond een 2 voor mn frans
hij heeft me toen nog geholpen om over te gaan door een hoger cijfer te geven zodat ik niet op frans zou blijven zitten..

[Nijn*]

@ Xia, tuurlijk is zij de enige die het kan veranderen, en waarschijnlijk weet ze dat zelf ook wel, maar dat gebeurd ook niet van de ene op de andere dag. Je moet toch kunnen begrijpen dat er een hoop moed voor nodig is om je leven zo drastisch te veranderen, iedereen vind dat toch eng? Ik kan me in ieder geval goed inbeelden hoe het voor Redhair moet zijn. En ik denk ook niet dat ze gelukkig is met de manier waarop het nu gaat, maar soms kun je gewoon niet anders, het is eng om zo te moeten veranderen. Maar goed, misschien kan ze je beter zelf vertellen hoe ze erover denkt, want ik meng me ook weer in een gesprek waar ik niet thuis hoor

OT: Zo'n ontzettend kloppend zinnetje gehoord in een liedje:
Trying so hard to forget,
that even brighter days are so sad..