Het Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #161

[kroot]

Vanmorgen rijles gehad: ging echt zooooo slecht. Ik baalde er echt van.
En op het moment heb ik echt 0 motivatie om te studeren, terwijl ik echt nog wel wat moet doen. Bah.

Sterkte lentekriebel

Ot:tekenles heeft me weer goed gedaan, lekker schimmige moppen en autistische humor

Daarna thuis hele discussie met mn ouders, vorige week zeiden ze nog een gesprek aan te gaan met mn wis/natuur-scheikundeleraar. Nu zegt mn vader dat ik me maar aan de regels van school móet houden,hallo dat ging het me niet eens om, die vent slingert telkens kwetsende opmerkingen naar mn hoofd en dat pik ik niet.

Mn ouders hebben btw n brief gemaakt voor school, dat ik morgen niet mee hoef te doen met het Sporttoernooi.

Bij je zal het maar hebben was iemand met asperger en dat kwam me allemaal zo bekend voor, sommige dingen heb ik trouwens ook weer totaal niet hoor, maar t zou me niets verbazen als ik asperger had ipv pddnos

Weet btw echt niet wat ik aan moet met de nieuwe wending van het joyce verhaal

[Balance]

Dott schreef:

Nope, in haaksbergen. Heb daar vroeger altijd gereden en er zit weer een nieuwe eigenaar op.. vet tof.
Gister eerste les gehad, en kreeg complimenten dat ik t netjes deed voor iemand die zo lang niet had gereden...

Ben erg moe en zit nu op stage. 1 dag per week is eigk al te veel..
Ben echt kapot.
Mijn stemming is ook kut.
Moet van de psych een lijstje bijhouden deze week met activiteiten, en dan ook hoeveel plezier ik erin heb, hoe bekwaam ik ben en hoe depressief ik me voel.. gisteravond is eigk het enige dat er met kop en schouders bovenuit steekt.
De rest blijft allemaal hangen tussen de 0 en de 3 a 4

*knuf*

Ik moet van de psych ook een lijstje bijhouden, maar dan met dingen die ik gedaan heb die ik eigenlijk niet goed durf. Ik heb er in 2 dagen al 7 dingen op staan *trots*
Alleen nu moet ik ook nog dingen bedenken die ik winkels kan vragen. Lange vragen dan, niet een simpel 'wat kost dit?' en ik kan niks verzinnen (zonder dat ze meteen denken dat ik het ga kopen). Als iemand nog ideeen heeft..

[Neko*]

Balance schreef:

*knuf*

Ik moet van de psych ook een lijstje bijhouden, maar dan met dingen die ik gedaan heb die ik eigenlijk niet goed durf. Ik heb er in 2 dagen al 7 dingen op staan *trots*
Alleen nu moet ik ook nog dingen bedenken die ik winkels kan vragen. Lange vragen dan, niet een simpel 'wat kost dit?' en ik kan niks verzinnen (zonder dat ze meteen denken dat ik het ga kopen). Als iemand nog ideeen heeft..

"ik ben eigenlijk op zoek naar een tosti-ijzer voor mijn moeder. Ze heeft zelf de tijd niet om langs te gaan, dus nu had ik een paar vraagjes. Wat is nou het voordeel van een tosti/gril combinatie ten opzichte van alleen een tosti-ijzer?"
"ik wil binnenkort een feestje geven, omdat mijn vader 50 wordt. hebben jullie misschien vlaggetjes/andere feestelijkheden die hier mee te maken hebben?"
"voor mijn broertje ben ik op zoek naar een film, hij is 12 jaar oud en houd van actie. heeft u een idee, aangezien ik niet zo thuis ben in de films?"

het is allemaal niet zo moeilijk, en je kan altijd alles afwimpelen met 'ik kijk nog even verder' of 'ik wil de prijs vergelijken met een andere winkel', 'ik zie het toch niet zo zitten' of 'dankuwel voor uw tijd, ik denk er nog even over na'.

ot;
De zon schijnt, ik voel de lente. Dat alleen al maakt dat ik me wat beter voel (zolang ik buiten ben, in ieder geval). Alleen zo jammer dat het me nog dromiger/afweziger maakt dan ik al was de laatste tijd en nu dus helemaal nergens motivatie voor kan opbrengen.

[Balance]

Oh tnx, dat zijn goede voorbeelden. Ik had die kant op helemaal niet gedacht. Gewoon wat meer verhaal erbij vertellen dus

[Neko*]

Zo zou ik het in ieder geval wel opvatten. Weet verder niet waarom je dit moet, dus of ik de goede richting op denk. Maar als je wat meer verhaal eromheen vertelt en wat minder specifiek (dus niet 'wat kost dit' of 'waar ligt dat') vraagt, krijg je wat uitgebreider antwoord en meer conversatie. In plaats van de vraag-antwoord situatie met vragen als wat iets kost.

[Balance]

Neko* schreef:

Zo zou ik het in ieder geval wel opvatten. Weet verder niet waarom je dit moet, dus of ik de goede richting op denk. Maar als je wat meer verhaal eromheen vertelt en wat minder specifiek (dus niet 'wat kost dit' of 'waar ligt dat') vraagt, krijg je wat uitgebreider antwoord en meer conversatie. In plaats van de vraag-antwoord situatie met vragen als wat iets kost.

Ik moet dat ivm mijn angststoornis. En ik moest een rijtje maken van enge dingen van minst eng naar heel eng. En nu moet ik wat van die 'minst eng' dingen oefenen. Daar staat ook bij een vraag stellen in een winkel. Maar een korte vraag vind ik niet eng; een lange vraag wel een beetje. Bijvoorbeeld: ik kom met een kapotte telefoon bij de Belcompany en moet een uitgebreid verhaal doen over wat er kapot aan is enzo.
Alleen heb je niet dagelijks een kapotte telefoon, dus ik zocht nou naar ideetjes die ik de komende week kan gaan uitproberen. En die van jou zijn dus prima

[Takkie89]

Dat is gek. Ik zou gewoon niet kunnen omschrijven wat voor dag het was. Ik ben wel overal geweest, maar nu ik terug denk heb ik het niet echt beleefd. Hm, dat is gek. En nu ga ik strepsils zoeken en lekker slapen

[xSk]

Hee beste mensen,

ik zoek een betrouwbaar chatmaatje hier op scholieren.com voor problemen. Met name over thuis problemen en dromen.
Gelieve even een berichtje te sturen. Liefst wel iemand die het serieus neemt en misschien zelf ook kinderen heeft.

Groetjes.

Ps. Ik zal diegene erg dankbaar zijn, want mijn verhaal is niet voor te veel publiek geschikt.
Pps. Het is echt geen grapje.

[Missy1234567890]

Afgelopen nacht wakker gebeld omdat m'n schoonvader naar het ziekenhuis moest,
herseninfarct, klein weliswaaar. Vannacht zag het er niet zo goed uit, maar we zijn vanavond naar het bezoekuur geweest en hij voelde zich kiplekker en wilde naar huis.
Ze hebben na een dag onderzoeken alleen de oorzaak nog niet kunnen achterhalen en daarom noet hij voorlopig nog blijven.

Vandaag mijn en mijn zus haar verjaardag gehad(ben een 2 eiige tweeling). Ging totaal niet goed, mijn zus was stoned en veeeeel te mager. En de rest van de familie die mee was(oma's, tante en nicht) wisten ook niet hoe te reageren. We moesten in een hok want anders stoorden we de rest van de huisgenoten van haar. Ze woont op begeleid wonen. Het was eng om haar zo te zien, het gaat totaal niet goed met haar. Het werd me te veel en ik ben huilend weg gelopen.
Met mij gaat het ook al shit. Ik moet van school omdat ik geen goeie resultaten haal. En daarmee raak ik mijn vertrouwenspersoon kwijt. En de steun die ik had aan mijn vrienden en sommige leraren(vaak zonder dat ze het door hadden). Ik heb het met hun niet over de vele problemen van mijn zus... En daarmee ook met die van mij niet. Maar ze zijn toch een grote steun voor mij.

Ik ben ontzettend bang voor wat er gebeuren gaat. Hoe het met mijn zus zal gaan, maar ook hoe het met mij zal gaan. Het gaat echt slecht. Ik heb zo erg het gevoel dat ik mensen nodig heb en ik het niet alleen kan terwijl ik wou dat alle problemen weg waren... Maar het lukt me niet. Maar ik durf niet tegen die mensen op school te zeggen dat ik ze zooo hard nodig heb. Shit wat moet ik nou doen.

Even heel simpel de problematiek: tweelingzus met autisme(pdd-nos) en borderline en heel laag IQ. Ze zit aan de drugs, is veel te mager(echt eng!) is tegen het gezin enz. En ikzelf zit nu zo super in de put.

Sorry voor dit grote bericht, maar ik ben nu echt in paniek!

[Roosje]

^ ooh meisje! Probeer vooral om tóch steun te vragen, als je dat nodig hebt heb je het nodig, het is niet zwak of vreemd om in een probleemsituatie aan te geven dat je ergens last van hebt of dat het niet goed met je gaat. Ik vind het juist knap als je dat kunt doen. Lastig dat het zo slecht gaat met je tweelingzusje! Probeer eerst een beetje goed voor jezelf te zorgen, dan vind je misschien ook weer de energie om iets voor haar te kunnen doen. En een keertje een kopje thee drinken met z'n tweetjes kan misschien ook? Dan kun je misschien ook wat meer contact met haar krijgen dan met nog zoveel mensen erbij. Sterkte in elk geval! *knuffel*

Dott schreef:

Nope, in haaksbergen. Heb daar vroeger altijd gereden en er zit weer een nieuwe eigenaar op.. vet tof.
Gister eerste les gehad, en kreeg complimenten dat ik t netjes deed voor iemand die zo lang niet had gereden...

Leeuk, goedzo Ga er vooral mee door, het is zo fijn!

@Missy, echt heel veel sterkte!!

[Vogelvrij]

@xSk: Je kan beter naar contact gezocht gaan en daar een eigen topic openen.

OT: Argh, alles is ineens van Blackboard verdwenen, alle cursussen en cijfers en roosters en informatie, gewoon allemaal weg, dus nu weet ik niet wat ik moet studeren, terwijl ik net van plan was om hard aan de slag te gaan.
[edit] O, het werkt weer, fijn

Balance schreef:

Ik moet dat ivm mijn angststoornis. En ik moest een rijtje maken van enge dingen van minst eng naar heel eng. En nu moet ik wat van die 'minst eng' dingen oefenen. Daar staat ook bij een vraag stellen in een winkel. Maar een korte vraag vind ik niet eng; een lange vraag wel een beetje. Bijvoorbeeld: ik kom met een kapotte telefoon bij de Belcompany en moet een uitgebreid verhaal doen over wat er kapot aan is enzo.
Alleen heb je niet dagelijks een kapotte telefoon, dus ik zocht nou naar ideetjes die ik de komende week kan gaan uitproberen. En die van jou zijn dus prima

Klinkt als een goede oefening
Bij mijn intake had mijn behandelaar het over dat het goed is om een keer te oefenen met iets ruilen; dus bv als ik een blauw t-shirt wil kopen, dan koop ik als oefening de rode en moet ik die gaan ruilen voor de blauwe. Pff Dat soort dingen overkomen mij dus nooit, ik koop nooit de verkeerde kleur en schaam me bij voorbaat al dood Maar daarom juist een goede oefening

@Roosje, bedankt voor je berichtje Ik moet zeggen, ik was gister ook wel heel erg in paniek. Het werd me gewoon teveel. Ik ga denk ik toch hulp zoeken. Ik vind dat alleen zo lastig want ik praat niet zo makkelijk. Wel als ik iemand eenmaal vertrouw.

Is er trouwens nog iemand die dit soort problemen hebben?

Dam

[Chevy]

Ik heb een vragenlijst ingevuld voor eventuele therapie en ik word daar altijd zo onzeker van :') "Voelt u zich 1) nooit 2) soms 3) vaker dan normaal 4) altijd depressiever dan vroeger?" Van die vage graderingen soms, en dan doe ik maar 'soms' of 'relatief vaak' maar dan lijkt het allemaal minder erg voor mezelf. Pffff.

[Dott]

zucht.. ik kom weer niet uit met mn geld deze maand en ik kan er niet achter komen waarom.. wat doe ik nu anders dan een paar maanden geleden?

Dott schreef:

zucht.. ik kom weer niet uit met mn geld deze maand en ik kan er niet achter komen waarom.. wat doe ik nu anders dan een paar maanden geleden?

Misschien helpt het om een overzicht te maken? Waarin je dus al je bonnetjes en dingen verwerkt. Dan zie je vaak vrij snel waar te veel geld naar toe gaat (of iig meer dan voorheen).

OT:
Diagnose is binnen! Sociale fobie + faalangst. Geen grote verrassingen dus Nu eerst wat informatieve afspraken, en daarna duurt het nog enkele weken (!) voor de echte daadwerkelijke behandeling begint. Ik ben in september al doorverwezen door de huisarts, dus nu zijn we al een half jaar verder, heb ik eindelijk de diagnose, en moet ik dus weer wachten op behandeling. Pfoe, duurt wel lang hoor Maar goed, ben wel heel blij dat ik hulp krijg

[Balance]

Andijvie schreef:

Klinkt als een goede oefening
Bij mijn intake had mijn behandelaar het over dat het goed is om een keer te oefenen met iets ruilen; dus bv als ik een blauw t-shirt wil kopen, dan koop ik als oefening de rode en moet ik die gaan ruilen voor de blauwe. Pff Dat soort dingen overkomen mij dus nooit, ik koop nooit de verkeerde kleur en schaam me bij voorbaat al dood Maar daarom juist een goede oefening

Ja precies, heel herkenbaar

Fijn dat je nu een diagnose hebt, maar wat moet je lang wachten op behandeling. Hoe komt dat? En weet je ook wat voor behandeling je gaat krijgen, of staat dat nog niet vast?

[Dott]

Mja, ik heb het al gedaan.. t zit hem in de kleine dingetjes en deze maand is gewoon een beetje verrot gegaan.. maar goed, vanaf volgende maand heb ik meer inkomen dus moet het makkelijker gaan.

Balance schreef:

Ja precies, heel herkenbaar

Fijn dat je nu een diagnose hebt, maar wat moet je lang wachten op behandeling. Hoe komt dat? En weet je ook wat voor behandeling je gaat krijgen, of staat dat nog niet vast?

Ze hebben een tekort aan therapeuten, dus is het een vrij lange wachttijd, helaas. Ik ga iig beginnen met cognitieve gedragstherapie, dat heeft eerder ook goed gewerkt (maar ik ben dus weer terug gevallen), maar deze keer wordt het waarschijnlijk wat praktischer (dus meer doen, meer situaties opzoeken en creëren, de vorige keer was het meer zorgen dat ik iig de basiszaken niet meer vermeed en toen was ik al dolblij, nu wil ik daar voorbij en dat wordt dus oefenen!). En afhankelijk van hoe dat loopt, wordt de behandeling om de zoveel tijd geëvalueerd en wordt er gekeken of er misschien andere vormen zijn waar ik meer aan heb.
Volgende week wel nog een gesprek met 'mijn' psychiater, geen idee precies wat er dan besproken gaat worden (ik ben tot nu toe telkens gezien door een van de hoofdtherapeuten, dus die psychiater heb ik nog niet gezien of gesproken); die gaat het volgens mij nog even over medicatie hebben (en dan waarschijnlijk dat hij medicatie onnodig vindt, net zoals mijn hoofdbehandelaar), maar verder eigenlijk geen idee...

Ik heb iig wel zin om aan de slag te gaan, dus heel fijn Ik ga tot de behandeling start ook gewoon proberen zelf dingen op te zoeken en drempels over te gaan

Ik vraag me alleen af of het nu slim is me ook nog op te geven bij een faalangsttraining bij bijvoorbeeld de universiteit (of bij een vrouwencentrum, die organiseren dat hier ook), in principe lijkt het me ook wel fijn om in een groep te werken aan zoiets (omdat dat ook juist is wat ik lastig vind), maar misschien kan ik dat beter bespreken met m'n behandelaar.

[Balance]

Ik zou dat bespreken ja. Want als je in zo'n faalangstcursus ook te maken krijgt met uitdagingen en je krijgt die intussen ook in je behandeling, dan heb je wel een dubbele lading spanning die er voor kan zorgen dat je juist net niet slaagt in beide behandelingen en dat je alleen maar verder van huis raakt.

[Daantje_0705]

Balance schreef:

Oh tnx, dat zijn goede voorbeelden. Ik had die kant op helemaal niet gedacht. Gewoon wat meer verhaal erbij vertellen dus

Ik ben wel eens in de Etos gaan vragen of ze iets hadden dat als ik m'n haar los had dat het niet zo pluisde of idd dat je wel weet wat voor soort artikel je wil kopen (tosti-apparaat, stofzuiger, shampoo, oid) maar niet welk merk, wat ze dan aanraden. Succes iig

[Daantje_0705]

En toch zelf ook nog ff wat kwijt Hard gewerkt vandaag en de mensen die ik nodig had waren er allemaal niet dus was een beetje lastig maar uiteindelijk toch gelukt met wat hulp van een collega en stiekem ben ik wel een beetje trots op mezelf Kwam vanmorgen op het werk en toen bleek een collega ziek te zijn, teamleider was er nog niet dus zelf maar gaan schuiven met het rooster en een nieuwe indeling gemaakt. Was wel aanpoten voor iedereen maar iedereen geen akkoord en toen m'n teamleider een half uur later kwam vond ik het toch wel lastig om te vertellen dat ik het al geregeld had (want wie ben ik om dat te doen), maar volgens mij vindt ie dat niet zo erg en waardeert ie het wel. Hem ook nog wat voor mij laten doen, was ie wel verbaasd om want de echte lab-dingen doet ie niet meer. Voldaan gevoel over vandaag

Kregen ook te horen dat we binnenkort weer op herhaling moeten voor de cursus ontruimingsassistent waarbij je dus leert de afdeling te ontruimen, BHV te waarschuwen, brandjes te blussen, etc. Dat wordt gegeven in een heel stoffig en vies gebouw wat verder niet meer gebruikt wordt. Vorig jaar had ik beloofd dat ik het zou gaan proberen (ivm m'n astma) maar heb het er een dag benauwd van gehad en toen besloten dat een andere collega van me met astma er beter niet heen kon gaan en dat het voor mij de laatste keer was. Nou had m'n teamleider die collega wel vrijgesteld maar mij gewoon ingeschreven. Had het zelf nog niet eens gezien maar m'n collega's kwamen er ineens mee en dat ze dat maar raar vonden. Ben naar m'n teamleider gestapt en heb het uigelegd, hij was het alweer vergeten en stelde wel wat vragen maar kwam zelf al tot de conclusie dat het er echt vies en stoffig was en dat het niet verstandig was en heeft me weer uitgeschreven. Ben superblij met m'n collega's en teamleider die zo voor me opkomen en me accepteren met beperkinen maar baal er ook wel van dat ik er niet bij kan zijn en dat ik straks een van de weinige ben die dus niet weet hoe of wat. Ach, heb het er niet voor over om weer een dag ziek te zijn en hoop dat iemand me bij kan praten. Heb al gezegd dat zij maar goed op moeten letten zodat ze mij dan kunnen redden, haha

[Redhair]

M&Metje, wat Roosje zegt, vraag inderdaad om hulp. Ik heb ook behoorlijk ondergewicht en ben zwaar verslaafd geweest aan drugs, maar geen borderline, PDD-nos of een laag iq. Maar als je toch wat wil vragen over drugs of eetstoornis, mag je altijd pm'en! Sterkte.

En ik voel me nog steeds ellendig en klote. Zit nu al behoorlijk wat maanden aan de AD, maar heb het gevoel dat ik nu last krijg van een bepaalde bijwerkingen. Eten. En ja, iedereen zou dat toejuichen, maar ik heb totale controle verlies. Ben al behoorlijk wat aangekomen en blijf maar snoepen. Ik haat het, durf nauwelijks meer op de weegschaal te staan. Hongeren lukt niet meer. Heel eetgestoord, maar ik heb net een deal met mezelf gemaakt. Als het me niet lukt om tot en met vrijdag te eten zoals mijn eetgestoorde kant het wil, ga ik een afspraak maken met de huisarts, om af te gaan bouwen met de AD. Want dit maakt me gek. Constante oorlog in mijn hoofd, pure walging bij elke keer als ik een spiegelbeeld van mezelf zie, haat bij alles wat ik eet, ik ga weer meer drinken om die gevoelens weg te krijgen, kleren aantrekken is vreselijk, in alles vind ik mezelf vadsig en vreselijk. Ik kan 's avonds wel janken als ik terugdenk aan wat ik op een dag heb gegeten. En oke, als ik calorieen ga tellen kom ik dan ongeveer uit op de ADH, maar voor mij is dat te veel. Gadverdamme, mijn buik is nu ook weer opgezet en met dit opschrijven wordt alles ook zo reëel, het is vies, ik ben vies.

Maar ook wat positieve dingen. Voor mijn uitkering moet ik drie dagdelen in de week via een re-integratieproject werken. Vanmorgen intake gehad, ik mag vrijwilligers werk doen, vrije keuze. Zolang ik het maar leuk vind, met het gevolg dat mijn leven niet meer stil staat. Top, want ik wilde al vrijwilligerswerk doen bij vluchtelingenwerk. Superblij. Daarnaast gaan we werken naar een leefbare situatie, waarna ik dan misschien mijn opleiding kan oppakken. Bij de intake voor het eerst uitgesproken wat mijn hoofdbehandelaar afgelopen najaar bij het afscheid van de eetstoorniskliniek al opperde. Misschien moet ik op zoek gaan naar hulp om met mijn eetstoornis te leren leven, in plaats van er tegen in te blijven gaan. Ik heb al zeven jaar een concrete eetstoornis, maar sinds mijn zesde al bezig met eten vanwege darmstoornissen, toen moest ik al diëten volgen. Nooit een gezonde relatie gehad met eten. En ik ben zo therapie-moe. Bijna tien jaar jeugdzorg, RIAGG, Tactus en Amarum, ik heb er genoeg van. Misschien is het wel fijn om een keer hulp te krijgen in met mezelf leren omgaan, dan tegen mezelf ingaan. Misschien kost dat veel minder energie en kan ik dan weer naar school en doorgroeien, ontwikkelen, in plaats van stilstaan, want ik sta al jaren stil, ben een aantal jaar geleden zelfs achteruit gegaan in ontwikkeling in plaats van vooruit, en nu wil ik verder gaan. Zo leven kan ik niet lang meer, ik wordt gek.

Lang bericht, vol hoofd. Gooi er maar een paal melatoninepilletjes in en ga slapen.

[Missy1234567890]

Duckdoggy schreef:

@Missy, echt heel veel sterkte!!

Dankjewel! Ze denken toch aan een tia, ook al werd dat eerst uitgesloten omdat het bij hem te lang duurde en een tia meestal kort duurt. Morgen krijgt hij nog wat uitslagen en als alles goed is mag hij daarna denk ik naar huis. Hij voelt zich ook prima, dikke maatjes met een man die naast hem ligt.

@ redhair, dankje! Dan heb jij het ook zeker niet gemakkelijk. En dat je gaan leren om te gaan met jezelf i.p.v tegen jezelf in te gaan lijkt me hardstikke goed. Tegen jezelf ingaan kan je niet vol blijven houden als er daarmee in je denkpatroon(of hoe noem ik dat) niet iets veranderd. Anders blijf je tegen jezelf vechten en vechten.
Dat merk ik zelf eigenlijk ook.

OT: Door alles wat er gebeurt is en nu nog gebeurt voel ik me zo vast zitten. Mijn zelfvertrouwen is 0,0 en ik zit ook niet goed in mijn vel. Ik voel me machteloos over mijn eigen leven en ik ben bang voor wat er komen gaat. Ik weet eigenlijk ook niet of daar wel hulp voor is naast een psycholoog.
Er is met mij niks aan de hand zeg maar, alleen doordat er zoveel problemen zijn met mijn zus en alles wat er in mijn familie gebeurd is, gaat het met mij niet goed. Dan zou ik denken dat ik niet echt therapie nodig heb. Maar wat voor hulp bestaat er dan behalve een psycholoog. Iets met een groep?(durf ik alleen denk ik niet)

[Dott]

morgen weer gesprek bij de psych, heb het idee dat ie me meer de put in helpt dan wat anders.. dat zal we horen ofzoo.. maar toch.. begin me af te vragen of ik niet meer begeleiding nodig heb.. maar ja hoe krijg je die dan? en wat zou dat oplossen?
het gaat gewoon helemaal niet goed met mij

[Nebel]

Dott schreef:

morgen weer gesprek bij de psych, heb het idee dat ie me meer de put in helpt dan wat anders.. dat zal we horen ofzoo.. maar toch.. begin me af te vragen of ik niet meer begeleiding nodig heb.. maar ja hoe krijg je die dan? en wat zou dat oplossen?
het gaat gewoon helemaal niet goed met mij

Zeg dit zo duidelijk mogelijk tegen je psych.
Sta je nog steeds zo terughoudend tegen over medicatie?

OT
Hier heel erg moe, en heel erg druk (het is wel leuke drukte omdat mn stage erg goed gaat). Straks soort van sollicitatiegesprek....

Morgen eerste informatiebijeenkomst, en ik zit mezelf nu al op te fokken. Het is een beetje de bedoeling dat je iemand meeneemt (partner dan vooral, of als je die niet hebt degene met wie je het beste contact hebt, dus bv je moeder ofzo). Maar ik wil er vooral naartoe voor mezelf, zodat ik die drempel over ga, de inhoud ken ik wel en mijn man kent de inhoud ook. Dus mja, ik ga alleen, en nu ben ik dus bang dat ik dan de enige ben die daar alleen zit en dat mensen dan gaan denken dat ik heel zielig ben ofzo Mja, daar moet ik maar weer doorheen

[Dott]

Sassiefje schreef:

Zeg dit zo duidelijk mogelijk tegen je psych.
Sta je nog steeds zo terughoudend tegen over medicatie?

OT
Hier heel erg moe, en heel erg druk (het is wel leuke drukte omdat mn stage erg goed gaat). Straks soort van sollicitatiegesprek....

Heb vorige week al aangegeven dat hij me meer in de put helpt dan eruit haalt.
Hij zegt dat t hoort, en dat t deel is van de therapie.
Merk ook dat ik bij hem toch nog een soort masker draag, dat niet laat zien hoe slecht t eigenlijk gaat.
Vind t ook moeilijk om dat aan te geven, gevoel dat ik me aanstel..
Ik doe nog steeds wel dingen, maar t kost me zo veel moeite..
Denk dat ik aan niemand echt laat zien hoe slecht het gaat....
Medicatie is niet meer over gesproken, maar mn mening is nog hetzelfde...

[Dott]

kennelijk had hij zelf ook al door dat ie niet door mijn muur aan het breken was.. heb een onderzoek gedaan of ik misschien ADD heb maar dat was (voor zo ver hij nu kon beoordelen) negatief..
Volgende week krijg ik persoonlijkheidsonderzoeken.

school is super saai
en ben snotverkouden
ik kom heel misschien in de fancy met een real-life verhaal over gepest worden
en ik ben echt bang dat ik asperger heb ipv pdd-nos Maar ik weet het niet zeker

[Dott]

Heeft iemand eigk een idee wat ik kan verwachten van zo'n persoonlijkheids test? Waar ze naar willen kijken? Wat ze vragen?
Over de pm mag ook

[Balance]

Dott schreef:

Heeft iemand eigk een idee wat ik kan verwachten van zo'n persoonlijkheids test? Waar ze naar willen kijken? Wat ze vragen?
Over de pm mag ook

Meestal gebruiken ze gewoon gestandaardiseerde vragenlijsten.
Hier zie je een paar voorbeeldvragen.

Ik heb een hele andere vragenlijst gehad, maar dott weet je ook welke je krijgt, want er zijn best veel verschillende soorten.

[Balance]

Er zijn heel veel verschillende lijsten, maar ik denk wel dat je zo een idee krijgt van wat het kan zijn.

[Dott]

Dank je wel in elk geval.

Wou dat ik wist wat ie er dan mee wil.. een ander traject in? Doelgerichter bezig? Andere hulp? Zucht.. ik denk te veel

[Takkie89]

Hm, heb ik keelpijn van het benauwd zijn en adem ik daarom zo moeilijk of heb ik keelpijn en het daardoor benauwd, wat het ademen moeilijk maakt? Of iig, ik merk dattie heel hoog zit. Hm, ik kijk het nog wel even aan.

Dott schreef:

Heeft iemand eigk een idee wat ik kan verwachten van zo'n persoonlijkheids test? Waar ze naar willen kijken? Wat ze vragen?
Over de pm mag ook

vrij weinig om je druk om te maken, ik kreeg een vragenlijst van een stuk of 150 vragen, de antwoorden vervolgens behandeld met m'n psycholoog en van daaruit krijg je een diagnose.. Vanaf daar kan je dan dus gerichter doorwerken naar je vervolgtraject.. Voordat ze je goed kunnen behandelen moeten ze wel weten wat er precies mis is natuurlijk


That said, iemand hier ervaring met DGT/Linehan?

Vandaag hoef ik pas om half 11 op school te zijn, maar het wordt de meest nutteloze dag ooit, we moeten presentaties van de 4de klassen gaan bekijken en dat 4 uur lang
Echt n uitdaging voor mij en n stel andere hypere types, en ook n prima plan voor een school met zoveel mensen met gedragsproblemen ik houd het normaal al amper een half uur vol stil te zitten en mn mond te houden en nu dus 2x 2 uur achter elkaar
Nondeju, wat denkt die school toch weer goed na bij hun ''leuke projectdagen''
2 vriendinnen van me zijn ziek dus ik zit ws ook weer lekker vriendloos in de klas.

Gister weer heftige avond/nachtruzie tussen ouders en broertje, de laatste dagen laait het weer op hier want het is deze week alweer 3x voorgekomen
En dat terwijl ik toch al niet fit ben en mn slaap dus graag nuttig gebruik.

[Heksjuh]

Interglot schreef:

@ Iedereen: Knuffels . Klinkt alsof er heel veel gebeurd is, en ik heb lang niet alles gelezen . Maar toch , voor iedereen: Sterkte!

Dit!

Hier gaat alles prima. De tijd gaat best snel, ik ben nu al een maand weg. En ik heb geen heimwee meer, gelukkig
Ik ben alleen wel een beetje klaar met het onderzoek We lopen doordeweeks met de dierenarts mee en soms is het ontzettend leerzaam en interessant, maar soms is er ook helemaal niks aan. Ook zijn we hier vrij afhankelijk van iedereen, we kunnen niet zelf naar de supermarkt bijvoorbeeld. We kunnen dus ook alleen hier op het terrein eten en dat is elke avond hetzelfde: rijst met kip of varkensvlees en een ei. En 's middags krijgen we vaak ook niet meer keus dan dat. Ik vind het heel lekker, maar ik wil ook wel een keer wat anders eten. Ik ben aan het aftellen tot het onderzoek voorbij is Maar niet omdat ik daarna naar huis ga, maar omdat we daarna gaan reizen en daar heb ik ontzettend veel zin in! In Nederland zou ik het nu ook wel gehad hebben met het onderzoek denk ik (want aan het onderzoek zelf is ook niet zoveel, dat had ik in Nederland niet eens gekozen als onderzoek).
Maar de weekenden maken alles goed, want we kunnen wel zelf op pad (als iemand ons op de bus zet) en onze uitstapjes zijn wel heel leuk!

Alles gaat dus eigenlijk wel prima hier

En dan zeg je "tot maandag" en hoop je maar dat hij er maandag nog is...

[Missy1234567890]

@ Duckdoggy: maakt het enig verschil of je pdd-nos of Asperger hebt?
Als je met je verhaal in de Fancy staat, wil je het mij dan even laten weten?

@ Interglot: wat is er dan voorgevallen op je werk dat de sfeer daar nu niet meer goed is? Of wil je dat liever niet zeggen? (kan ook zijn dat ik er overheen gelezen heb)

@ Heksjuh: fijn dat je heimwee over is! Je vermaakt je daar dus wel m.u.v. het onderzoek. Hoelang duurt het nog voordat je kunt gaan reizen?

OT: ik ben echt kapot. Vanaf dinsdag geen moment voor mezelf gehad, de hele tijd van het ene naar het andere gerend, stage, vanuit daar meteen naar ziekenhuis, thuis snel eten maken, en weer weg. Gisteravond zou ik eigenlijk weer naar Utrecht gaan omdat ik vandaag een lesdag had, maar ik ben uiteindelijk vanmorgen gegaan, omdat ik even niet wilde haasten. Moest dus wel belachelijk vroeg weg, trein van 6.30, ruim 3 uur reistijd van deur tot deur, reis verliep gelukkig voorspoedig, tot 15u les gehad, was wel leuk en nuttig. Zit nu in m'n broers appartement en kak echt in. Over 2 uur moet ik de trein weer in, naar Schiphol, want ik ga een weekendje naar Londen. Wel leuk allemaal, maar beetje druk.

Schoonvader is sinds gisteren trouwens weer thuis, ze houden het op een tia. Hij mag verder ook weer gewoon alles doen, heeft wel medicijnen meegekregen.

Nu maar eens wat te eten gaan kopen, iets makkelijks, want heb echt geen zin om te gaan koken.

@Missy, dat maakt in zoverre verschil dat Asperger over het algemeen wat ''duidelijker'' is in de zin van dat het duidelijkere kenmerken heeft, en Asperger is wat dat betreft ook net iets ''heftiger'' dan pdd-nos. Je kunt er wel meer pgb enzo door krijgen en meer extra hulp, maar aan de andere kant heeft het misschien ook weer extra invloed op toelatingen bij vervolgopleidingen etc. dus ik weet nog niet zo zeker of ik het er met mn ouders over wil hebben.....
Vind dit echt iets heel lastigs...
Want aan de ene kant krijg ik nu wel pgb en rugzakbegeleiding is als het goed is ook eindelijk geregeld(na bijna 2 jaar tijd mag het ook wel) maar als je de verkeerde diagnose hebt heb je toch het gevoel dat er iets niet klopt.....

Ik denk ook wel ns dat ik ADHD heb omdat ik soms echt heel druk ben volgens mijn omgeving maar zelf vind van niet, maar bij dit Asperger geval is het toch anders het gevoel is gewoon sterker en ik heb nu echt het idee dat het gewoon niet klopt.


Ik wil je heel veel plezier in Londen wensen en hoop dat het een beetje rustiger wordt als afgelopen week

OT:

net hele discussie met ouders omdat ik nog niet weet of ik duits of maatschappijleer in mn examenpakket wil houden en mn ouders vonden dat zij dat me moesten beslissen.
daar ben ik het totaal niet mee eens want het gaat om mijn interesses en mijn toekomst en ik ben straks ook degene die examen moet gaan doen maar mn ouders vinden nog steeds dat zij het laatste woord erover hebben.''Ja maar vroeger bepaalde je zoiets gewoon met je ouders en waren je ouders degene die over zoiets gingen'' MENS LAAT ME VRIJ EN IK DOE WAT IK WIL!!

[Takkie89]

Nieuws van de dag: Mubarak treedt af!

Verder is mijn dag een beetje vreemd. Rustig opgestaan, rustig aan het opruimen (ik woon 2 hoog), muziekje aan, raam dicht. Hoor ik opeens een soort oerkreet. Was op straat een vrouw neergegaan waar de zoon bij was. Uiteindelijk bleek dat ze suiker had en dat die absoluut niet klopte. Uiteindelijk ambulancemotor erbij, en volgens mij toen iets van suiker gehad ofzo. Ze is toen met zoon naar huis gegaan, maar ze kwam nog heel erg verward over. Naar links willen terwijl zoon aangeeft dat ze naar rechts moeten enz. Ik hoop dat het allemaal verder is goed gekomen. Maar het puur kijken en het niets kunnen doen... bah!

En daarna maar even fotoboeken gemaakt en toen even het nieuws aangezet. Er is maar één nieuws, Mubarak treedt af. Of het uiteindelijk goed gaat daar, ik hoop het.

Pff, ik voel mijn benen nog steeds van gisteren! Gisteravond ben ik met een cursus tapdans begonnen en daarvoor heb ik ballet, dus het was vrij intensief. Maar erg leuk, en het heeft ook wel wat om zo moe thuis te komen dat ik meteen mijn bed in wil duiken. Tap was leuk maar ook moeilijk en ik baalde een beetje omdat iedereen het sneller leek op te pakken dan ik. Maar goed, het was dan ook m'n allereerste les en volgende week gaat het vast beter. Ik wil een plank oid gaan halen zodat ik thuis kan oefenen. Het lijkt me zo gaaf om het goed te kunnen. Ik ben zo blij dat ik met dansen begonnen ben. Lang leve de eigen initiatieven!

Komende week ga ik mijn portfolio samenstellen. Alle overige papierzooi heb ik al geprint en ingevuld, dus als dat portfolio er is kan alles de deur uit. En dan krijg ik in juni pas te horen of ik aangenomen ben.. Ik heb gehoord dat het in Schotland niet heel moeilijk is om aangenomen te worden en ik verwacht dat ik op basis van mijn werk een grote kans maak, maar toch ben ik zenuwachtig en vind ik het helemaal niks dat de uitslag zo lang op zich laat wachten. Wat zou het ongelofelijk fijn zijn om hier weg te kunnen. En wat zou ik balen en een deuk in mijn zelfvertrouwen hebben als ze me niet aannemen.
Maar ze gaan me aannemen. Ik ben er voor 75% zeker van.

[Dott]

Nee, t gaat niet goed. En een liefdesverklaring van je beste vriend helpt daar niet bij..