13-05-2011, 14:55
|
||
|
Citaat:
__________________
Godzijdank ben ik atheïst.
|
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
13-05-2011, 16:40
|
||
|
Citaat:
Voor de rest ben ik het wel zo'n beetje eens... |
|
|
13-05-2011, 18:20
|
|
|
|
**moet opgevrolijkt worden**
**heeft geen zin om te vertellen** |
|
13-05-2011, 18:21
|
|
|
Ik ben in de war.. Iedereen doet ineens aardig tegen me en ik vraag me dan meteen weer af wat ze van me moeten. Dan dat project van school wat ik maar niet kloppend krijg en er zitten al zoveel uren in en ik wil het zo graag goed afsluiten, maar zo lukt dat natuurlijk niet
 . Ik wil gewoon slapen, heeeeeel veel slapen!
__________________
✩
|
|
13-05-2011, 19:10
|
|
Verwijderd
|
Ik ben een held met dat kikaa topic <3
|
|
13-05-2011, 19:55
|
|
|
@kikaa gefeliciteerd.
ot. ik merk dat me eetstoornis na een paar jaar. weer steeds meer en meer gaat overheersen.
__________________
(8)je vecht nooit alleen(8)
|
|
13-05-2011, 21:34
|
|
|
Gefeliciteerd Kikaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *hug*
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
13-05-2011, 23:16
|
|
|
Kikaa, gefeliciteerd
 Ik hoop dat jullie er binnenkort eindelijk achter komen wat er toch aan de hand is!Ot: Ik heb al twee vuilniszakken vol troep weggegooid en nog een bijna volle klaarstaan voor de kringloop/verkoop. Dat ruimt op.  Niet alleen in mijn kamer zelf, maar ook in mijn hoofd. Ik raak er gelukkig met de dag meer van overtuigd dat het inderdaad een goed idee is om te verhuizen. Ik vraag me alleen af hoe ik aan zo belachelijk veel spullen kom - ik weet nog zo net niet of dat wel in mijn tien verhuisdozen gaat passen. Nuja, alles wat ik weggooi hoef ik dus niet meer te tillen, dat scheelt.Verhuisperikelen. Ik heb er zo'n hekel aan, maar vanavond was het zowaar wel fijn. Nu moest ik maar eens gaan douchen. Edit: oh en ik kwam allerhande briefjes van m'n ex-vriendje, foto's van mensen en superlieve kaartjes tegen. Zo gek dat er zoveel mensen zijn die ik nu niet meer dagelijks spreek. Zo gek dat mijn beste vriendinnetje in Groningen woont. Zo gek dat alles telkens weer verandert...
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
14-05-2011, 06:35
|
||
|
|
Citaat:
 Door een aardige jongen uit de klas, ik had het hem maar verteld (msn), en nu voel ik me al weer beter . Hij zei dat ik me er niet druk om moest maken, en nog wat andere dingen. Je hoeft niet altijd alles aan een vriendin te vertellen (wat in deze situatie niet echt kon), het aan een jongen vertellen lucht eigenlijk nog beter op, en die zeiken niet zo .
|
|
|
14-05-2011, 09:47
|
|
|
Ik word er zo hopeloos van dat mijn vader commentaar heeft op alles wat ik doe
__________________
*danst met bob the bear*
|
|
14-05-2011, 11:16
|
|
|
@ Vogelvrij: die bewuste reis duurt 8 dagen, valt dus nog wel mee.
OT: m'n praktijkwerkboek is af en goedgekeurd! Over 2 weken nog een tentamen en dan een week later praktijkexamen. Het gaat erg snel allemaal. Ik ben alvast aan het kijken naar vacatures, heb er nu 2 gezien, dus binnenkort maar eens een brief schrijven. Ze zijn alleen hier totaal niet in de buurt... Stiekem hoop ik nog wel steeds dat ik hier kan blijven, maar meer dan 'we zullen nog wel eens kijken wat er mogelijk is' krijg ik niet te horen en per 1 juli loopt m'n stageovereenkomst af en dan wil ik eigenlijk wel iets anders hebben. Over een uur moet ik weg, vanavond redelijk groot concert met popkoor waar ik bij zit, dus vanmiddag hebben we soundcheck en doorloop enzo. Hoop dat het goed gaat allemaal. |
|
14-05-2011, 14:25
|
|
|
|
Zo net een "grote" schoonmaak gehouden! alleen zo jammer dat het maar mijn kamertje en badkamer waren en het washok. Dus veel heb ik er niet aan
. Komende week maar beetje bij beetje mijn kasten aanpakken en alles wat emotionele ballast is weggooien samen met de dingen die ik gewoon niet meer nodig heb. Dat moet toch redelijk opruimen! is alweer een jaar geleden dat ik dat voor het laatst gedaan heb. Maandag gesprek met mijn SLB'er en ik zie er best tegen op. Al is ze heus wel aardig ik vraag me af of zij echt mijn hele verhaal moet weten of dat het voldoet dat de psycholoog en decaan ervan weten.. Ach ja t zal me ook worst wezen als ik mijn jaar maar over mag doen! Die rotplanning wil ook maar niet lukken ik wil geen gaten erin! Dat kan toch niet zo moeilijk zijn?
__________________
✩
|
|
14-05-2011, 15:58
|
|
Verwijderd
|
Afgelopen donderdag ben ik naar de dokter geweest voor mijn been.
Ik ben gestoken door een vervelende steekvlieg en dat is verschrikkelijk gaan jeuken, dus ben ik flink gaan krabben, dit ook uit spanningen. Nu was ik dus naar de dokter gewwest omdat mijn been er niet goed uitzag en wat denk je...... mijn been is flink ontstoken. Nu zit ik dus in het verband, heb ik zalf voor op mijn wond te smeren en zit ik aan de antibiotica  .Veel last van stekende pijn aan mijn been en mag voorlopig niet zwemmen baal,baal. Verder gaat het aardig goed, ondank stress en spanningen. Vandaag met mijn moeder naar Eindhoven geweest en naar de hobby winkel Pipoos geweest. Daar heb ik pixel-spulletjes gekocht en daarna zijn we met de bus naar Valkenswaard naar mijn ouders gegaan. Daar heerlijk beschuit met aardbeien en koffie gehad en lekker buiten in de zon gezeten. Mijn neefjes en nichtje zijn nu ook hier en straks gaan we met z`n allen gezellig eten. Vanavond maar rustig aan doen eneventueel een spelletje met de begeleiding doen. |
|
14-05-2011, 19:02
|
||
|
Citaat:
Wat heb ik een hekel aan dat type mensen! |
|
|
14-05-2011, 21:32
|
|
|
Voelt zich een beetje dom dat ik het hele gingerspot niet ken....
Verder, wat is het **** om mijn levensloop op papier te zetten. Ik ben nooit echt gepest, er zijn nooit heel heftige dingen gebeurd, maar alles bij elkaar vind ik het gewoon heel erg lastig. Er komt wel veel boven ofzo.
__________________
Speel zonneschijn, ook als het regent!
|
|
15-05-2011, 08:20
|
|
|
Nog bedankt voor de lieve reacties!
Ik heb geen tijd om er uitgebreid op te reageren, maar ik denk niet dat het heimwee was/is. Ik voelde me rot en dan ben ik liever thuis en alleen. Het is ook niet zo dat ik het de afgelopen vier weken helemaal niet leuk heb gehad, ik heb ook heel veel leuke dingen gedaan, maar ook veel verdrietige en angstige momenten (vanwege mijn moeder). Vorige weekend kwam gewoon alles er even uit. Het gaat nu een stuk beter en ik ben stiekem wel blij dat ik gebleven ben (wat ik natuurlijk niet aan mijn ouders ga toegeven  ). Ik snap nu ook wel waarom ze met niet wilden helpen, maar op dat moment voelde ik me ontzettend onbegrepen en ik vond het echt gemeen hoe ze deden. Ik vind nog steeds niet dat ze goed gereageerd hebben, maar ik begrijp hun reactie wel. Over iets minder dan twee weken kom ik naar huis, dat voelt toch wel een beetje raar. Knuffel voor iedereen, over twee weken zal ik weer meelezen (})
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
|
15-05-2011, 08:25
|
|
|
Gister met 2 vriendinnen nog geoefend voor ons dansje voor gym,
stomme stoornis ook altijd, ik kan gewoon geen rijtjes in mn hoofd stampen! en dus lukte het gister ook maar nauwelijks om het te onthouden... Verder laatste dagen best wat angsten gehad, en door dat gedoe met die klasgenoot enzo maakte ik me best wel druk in mn hoofd, dus toch weer veel aan mn pgb begeleidster gedacht, maar dat laat ik maar ff zo t weekend, mss dat ik me dan ook wel iets minder druk maak in mn hoofd..... Verder vandaag portfolio samenstellen voor dat stagegesprek donderdag, en verder weet ik nog niet. Ik ga misschien wel als mn ouders op vakantie zijn met beste vriendin een tienertour dinges doen door nederland, als die nog bestaan, dat zien we beide erg zitten omdat zij ook liever in de stad is dan in dit kakgatje, en we vinden het beide ook hartstikke leuk om in de trein te zitten(jahaa we blijven natuurlijk wel autisten he  )Maar ik weet niet of ik dat financieel kan, ik moet echt een vast bijbaantje zien te krijgen maar als je 14 bent is het al ontzettend lastig en dan komt mn stoornis dr ook nog ns bij waardoor bijna geen enkele werkgever je wil aannemen
|
|
15-05-2011, 11:49
|
|
|
|
@Interglot,
nee ik zeg ook niet dat alleen wij dat leuk vinden, maar over het algemeen vinden veel autisten dat leuk, en er is ook nog een groep autisten die erin doorslaat waarvan het hele leven erom draait  OT: werk nu ongeveer 2 weken met die huiswerkplanning en ik merk het verschil echt, ik ben nu totaal niet meer bang dat ik ergens te weinig aan heb gedaan en ik weet wat ik moet maken, ik kom niet meer op het laatste moment erachter dat ik eigenlijk nog wel n presentatie moet houden, en ik kan mezelf misschien nu ook makkelijker inhouden mbt vooruitwerken.... |
|
15-05-2011, 14:30
|
|
|
|
Het optreden gisteravond ging hartstikke goed! En we hadden toch nog zo'n 80 man publiek, dus de zaal zat behoorlijk vol. Schoonouders, schoonzusje en vriend zijn nog komen kijken. Na afloop wel behoorlijk last van m'n voeten, van het staan van 14:15 tot 22:15 en een blaar van m'n 'concertschoenen', maar het was wel hartstikke leuk.
Vandaag even rustig dagje, want ik voel gisteren wel zeg maar. En de rest van de week was ook best druk en stresserig met dat werkboek. En vrijdag nog lesdag gehad met in totaal 6 uur reistijd erbij. Schoonzusje had vanmiddag een optreden met haar ensemble en vroeg of ik nog kwam, heb gister gezegd dat ik het nog niet wist, maar ben dus niet gegaan. Voel me wel een beetje schuldig, omdat zij wel naar mij kwam en ik niet naar haar, maar het was me even wat te dicht op elkaar. En ik wil me ook niet verplicht voelen daarheen te gaan alleen omdat zij wel naar mij kwam. M'n laptopsnoer is stuk, heb net een nieuw besteld via internet, hoop dat het de goeie is... Vriend en ik doen nu samen met dat van hem, maar dat is niet handig natuurlijk. Dus zo maar weer uitloggen want batterij is bijna leeg. |
|
15-05-2011, 15:06
|
|
|
|
Eeeeeeeeeeeeiiiiiiiindelijk heb ik mijn nieuwe caiahok:
http://i54.tinypic.com/qnld95.jpg Verder; ik zit al vanaf half elf in mijn huisje en moet maar wachten tt de late dienst me komt halen. Het is nogal ver lopen en mijn fiets is uiteraard kapot!
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
15-05-2011, 15:09
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
|
15-05-2011, 15:48
|
|
|
|
Yes eindelijk na een week lang klooien die rot planning af! Nu hopen dat mijn groep het ermee eens is. Verder ben ik erg trots op mezelf. Weinig negatieve gedachten gehad dit weekend en veel gedaan voor mijn doen.
Nu wachten tot ik vrijdag mijn nieuwe bed krijg, en eigenlijk duurt me dat allemaal te lang.
__________________
✩
|
|
15-05-2011, 17:06
|
|
|
|
KUT FRANS! KRIJG DE TERING KLOTE!
FLIKKER EEN END OP MET JE FRANS! DE KUT AAN CHOISIR @ geen zin meer om te leren na lang ploeteren gelukkig ken ik wel 3/4 van de woordjes, en de grammatica
|
|
15-05-2011, 18:06
|
|
|
|
Zing een liedje voor me Frans (8)
Sorry was lullig  OT: Ben brak. Wil zo graag ng even bij mijn huisje langs, maar dat hangt van de verpleging af. Aangezien mijn fiets weer eens kapot is 
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
15-05-2011, 18:12
|
|
|
|
klote am. en dat alleen maar omdat die heks van het werk een kut opmerking maakte ..
nu maar hopen dat niemand het ziet morgen, en vooral hij niet .. shitzooi will it ever stop? |
|
16-05-2011, 00:35
|
|
|
|
zo projectrapport af. nu maar hopen dat het wordt goedgekeurd.
Nu lekker slapen en morgenochtend met vriendinnetje nieuwe huisje opmeten! |
|
16-05-2011, 06:09
|
|
|
|
ik kon niet slapen
|
|
16-05-2011, 06:11
|
|
|
|
blegh, concentratieproblemen ook altijd.
Gister kon ik zelfs geen boek meer lezen want ik piekerde gewoon door, en door al die angsten kan ik ook niets meer over de oorlog horen of zien want ik flip m snachts helemaal..... als dat zo doorgaat ga ik t maar met mn moeder over medicatie hebben, of met een vriendin die het ook gebruikt, want ik wil gewoon dat t wat rustiger wordt in mn kop! |
|
16-05-2011, 08:24
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
|
16-05-2011, 13:51
|
|
Verwijderd
|
Weggegooide dag dit.
|
|
16-05-2011, 14:12
|
|
|
Pff woensdag excursie in de kliniek, en daarna zal een advies gesprek volgen.
Dan krijg ik echt te horen of ik erheen ga en waarschijnlijk ook wanneer. Het begint me nu echt te slopen en ik merk dat ik snel geirriteerd en boos ben, zowel naar mezelf als naar anderen. AM is momenteel weer heel erg.. pfff edit: werd net gebeld (toeval) vrijdag heb ik het adviesgesprek
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
|
16-05-2011, 15:03
|
|
|
Dott, ik hoop dat je snel duidelijkheid hebt. Misschien dat je er dan wat rustiger onder kan worden....
OT Er zijn dagen dat ik bijna niets merk, er zijn dagen dat ik spuugmisselijk wakker wordt met enorme hoofdpijn, en ik eigenlijk al weet dat de rest van de dag niets meer wordt. Toch heb ik me nog geen dag ziekgemeld, en heb ik al redelijk wat werk voor mijn scriptie gedaan. Het begint me emotioneel een beetje op te breken. Ik heb ook ruzie met mijn vriend. Hij is wel lief en helpt me wel als ik zo ziek wakker wordt, maar ik heb het idee dat hij geen begrip heeft voor het emotionele gedeelte. Hij snapt niet dat ik bang ben, hij doet naar mijn idee veel te optimistisch. Terwijl ik bang ben dat de medicijnen niet genoeg effect zullen hebben, gaat hij daar volledig vanuit. Op die manier kan ik niet praten over mijn angsten, terwijl het hem zeker aangaat. Ik bedoel of ik onvruchtbaar ben of niet, gaat mijn vriend toch ook aan? En hij zegt dat hij daar geen gevoel over heeft, omdat hij ervan uit gaat dat mijn medicijnen werken. Maar ik vind dat ik er door die houding niet over kan praten. Volgende week moet ik naar het ziekenhuis om te controleren of de cystes al kleiner worden. Is dat niet het geval, dan moeten ze operatief verwijderd worden. Mijn vriend gaat niet eens mee naar het ziekenhuis. Voel me een beetje alleengelaten door hem denk ik. |
|
16-05-2011, 15:20
|
|
|
Hmm ondanks een vrije dag van werk was het toch een vrij productief dagje. Voelt wel goed. Vanavond nog een wedstrijd, als ik hem win kan dit wel eens het toernooi van m'n leven worden. Heerlijk dat het op zoveel fronten steeds en steeds beter gaat de laatste tijd.
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
|
16-05-2011, 16:41
|
|
Verwijderd
|
Vandaag een beetje rotnieuws gehad. Sinds een tijdje kom ik moeilijker uit mijn woorden en sinds een paar dagen is het zo erg dat ik niet meer normaal kan praten. Ik kom niet op woorden en lijk te stotteren, terwijl ik dat nog nooit eerder gedaan heb. Mijn psychiater heeft met mijn neuroloog overlegd en waarschijnlijk is de prednison te snel afgebouwd en komen de ontstekingsverschijnselen in mijn hersenen nu terug. Dat betekent dat ik direct weer een veel hogere dosis moet gaan slikken en dat het in plaats van per 4 weken, nu per 6 weken wordt afgebouwd en waarschijnlijk ook nog eens met kleinere stapjes... Zo zit ik er nog zeker wel een jaar langer aan vast dan eigenlijk al het geval was. Grote kans dat ik weer nog meer ga opzwellen enzo. Bah. Ik krijg nu binnenkort weer een afspraak met de neuroloog. Augustus vond ze te ver weg. Misschien dat ik dan iets ter vervanging van prednison krijg, maar dat begreep ik niet helemaal. Ik hoop wel dat die spraakproblemen snel over zijn, want ik kan gewoon geen fatsoenlijk gesprek meer voeren en telefoneren heeft helemaal geen zin zo.
|
|
16-05-2011, 17:39
|
|
|
|
Knuffel @Nebel en Lentekriebel.
Heel erg rot dat je vriend zo doet Nebel, ik bedoel ik snap dat hij positief wil blijven maar hij ziet niet in dat het niet alleen maar positief hoeft te zijn (zo voelt het tenminste als ik het zo lees) en dat als het niet werkt het jullie hele toekomst kan veranderen. Kan me heel goed voorstellen dat het voor jou superheftig is helemaal als je een kinderwens hebt enzo. Vind het knap van je dat je toch zo doorbikkelt en geen dagen ziek meld, en dat je nog lieve berichtjes voor me achterlaat Als je ooit nodig mocht hebben, al is het alleen maar om ff te klagen of je angsten te delen: Pm staat open Sterkte *nogknuffel*
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
|
16-05-2011, 18:37
|
|
|
|
Van sommige mensen word je echt chagerijnig op een gegeven moment.
*lang verhaal* |
|
16-05-2011, 18:51
|
|
Verwijderd
|
lalalalala
alweer een maand en een week verliefd puberliefde ik ben weer 17, en dat blijf ik denk ik ook altijd <3<3
|
|
16-05-2011, 19:49
|
|
|
Afgelopen weekend familieweekend gehad van m'n schoonfamilie. Was erg leuk en gezellig maar wel midden in het bos met overal fluitekruid in bloei waar ik allergisch voor ben en vloerbedekking in de kamer (teleurstelling, had gevraagd of ze een kamer met een gladde vloer konden regelen, het was gelukkig wel rookvrij allemaal). Zaterdag hadden we een tandemfietstocht en het eerste stuk ging heel goed totdat iemand onze fiets verwisseld had en we er daarna een hadden die erg licht trapte en we nauwelijks vooruit kwamen, kostte me heel veel lucht. Neef van m'n vriend zag dat en bood aan om te ruilen waardoor ik met m'n schoonzusje kwam, die heeft echt heel hard getrapt op me vooruit te krijgen tot het pannenkoekhuis voor de lunch. Daar zij de vriend van m'n schoonzusje 'hey, je bent een beetje blauw/paars' en ook de tante van m'n vriend kwam al gelijk of het nog wel ging en dat ik wel met de auto mee terug mocht het laatste stuk. Wilde eerst even rustig zitten en wat eten, was wel benauwd en aan het hoesten maar niet veel erger dan normaal. Uiteindelijk toch toegegeven en met de auto teruggegaan (met opa en oma
). Daarna gepuft, lekker gedoucht en twee uur op bed gelegen terwijl de rest in het zwembad was. Gelukkig was iedereen echt superlief en ging iedereen er heel goed mee om. Ben er zo blij mee, want door de reacties is m'n weekend toch niet verpest. Tante en oom die gelijk aanboden dat ik wel met de auto mocht zonder vragen, m'n schoonmoeder die aanbood dat ze voor ons wel de beste fiets wilde uitzoeken als ik dan toch nog wilde fietsen, oom en neef die sorry kwamen zeggen omdat ze die fiets verwisseld hadden (was een grapje wat slecht uitpakte maar dat konden ze ook niet weten), iedereen die vroeg of het wel ging en me gewoon lekker ff hebben gelaten en 's avonds kreeg ik de 'pech-medaille' en vonden ze dat ik het ondanks m'n astma nog hartstikke goed gedaan had. Nu ook nog lieve reacties op Hyves en Facebook. Ben er zo blij mee. Ben nu nog wel erg moe en gesloopt en ook m'n longen zijn nog niet helemaal joepie maar in m'n hoofd heb ik de herinnering van een fijn weekend met een lieve schoonfamilie en dat is me zoveel waard.
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
|
16-05-2011, 22:06
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Diamanten zijn moeilijk te vinden.
|
|
|
17-05-2011, 06:13
|
|
|
|
mn moeder gaat straks waarschijnlijk mensen bellen,
waar mn broertje ook altijd naartoe gaat, voor een gesprek of ik medicijnen moet gaan slikken of niet, ik flipte gister helemaal en heb bijna alles tegen mn moeder gezegd, maar niet alles ik, degene die altijd fel tegenstander was van medicijnen ga het nu proberen  dit voelt echt als verliezen van mezelf...... |
|
17-05-2011, 06:31
|
|
Verwijderd
|
Wat voor een medicijnen wil je dan gaan gebruiken waffie?
|
|
17-05-2011, 12:10
|
|
Verwijderd
|
@Nebel. Ik kan me heel goed voorstellen hoe moeilijk deze situatie voor jou is. Die onzekerheid dat je misschien geen kinderen kunt krijgen, dat je niet beter wordt. Misschien kun je anders je vriend een brief schrijven, waarin je al je onzekerheden en angsten zet en dat je begrijpt dat hij positief wil zijn, maar dat dat jou niet helpt omdat je zo niet kunt praten.
OT Ik baal echt ontzettend dat de leuke films bijna alleen nog in 3D te zien zijn in de bios.Ik zit al met chronische migraine en 3D films zijn een trigger voor een aanval. Dus nu kan ik ook al niet meer naar de bioscoop met vrienden. Zo blijft er ook weinig over Verder heb ik deze week een ontzettende baalweek omdat ik besef hoe weinig ik eigenlijk nog doe. Ik ben 22, word best wel beperkt door mijn hoofdpijn, heb nog nooit een vriend gehad (en dat wordt door mijn vrienden als heel schokkend ervaren en ze doen alle moeite om dat nog eens te benadrukken. Ik kom blijkbaar van Mars ofzo) en ik vind mezelf nu even heel zielig Maargoed, volgens het weerbericht wordt het weer komende week mooier en dan is mijn zielige bui vast over. |
|
17-05-2011, 13:20
|
|
|
|
Bedankt Regendruppel en Dott!
Ik ga het ook maar voor hem opschrijven, we hebben t er wel over gehad, maar ja dan kan hij het nog eens nalezen.... Kinderen krijgen was altijd al een beetje moeilijk, omdat ik ook een hartafwijking heb, zou een zwangerschap zeker niet zonder risico's zijn, en zou goed gepland moeten worden. Ik wil nu nog geen kinderen, maar ooit wel. Dit is allemaal bekend bij ons en mijn vriend en ik hebben hier goed over kunnen praten. Nu is de situatie nog moeilijker. De gyn heeft gezegd dat er nog geen reden is om er vanuit te gaan dat ik onvruchtbaar ben. Wel verminderd vruchtbaar, en ik moet zeker niet wachten tot na mijn 30ste. Maar met de ziekte die ik heb, is de kans groot dat mijn eierstokken verkleeft raken, ontsteken of zoveel pijn veroorzaken dat ze (gedeeltelijk) weggehaald zullen moeten worden. Ik heb nu meerdere cysten op een eierstok. Met de medijcen die ik nu heb zouden de verklevingen minder moeten worden, en de cystes verdwijnen. Als ze werken. Daarna is er een grote kans dat alles weer gewoon terug groeit. Er is een heeel kleine kans dat ik door deze medicijnen genees, geen pijn meer heb, en weer vruchtbaar ben. Natuurlijk zie ik in dat dat kan gebeuren, maar de arts heeft gezegd dat hij hier niet op hoopt. We hopen op verbetering van de situatie, zodat ik minder pijn heb, en een aantal jaar vruchtbaar (in ieder geval met IVF ben). Mijn vriend wil daar niet over praten. Hij wil ook niet praten over de (grotere kans) dat de medicijnen niet genoeg doen, en dat ik alsnog geopereerd moet worden waarbij (een deel van) de eierstok weggehaald zal worden. Natuurlijk heb ik er dan nog een over, maar toch. Los van het onvruchtbaar zijn, ben ik nu in de overgang met mijn 22 jaar oud, en de angst en schaamte die dat met zich meebrengt lijken ook een beetje onbespreekbaar. Ik ben aan het afstuderen, zit in sollicitatieprocessen maar weet niet of ik de banen wel lichamelijk aankan als mijn medicijnen niet aanslaan. En er wordt allemaal maar gedaan of het niets is en dat trek ik niet meer. Ik hou het wel vol om een masker op te hebben naar de buitenwereld, maar ik wil juist bij mijn vriend kunnen huilen en laten zien dat ik bang ben. We hebben het er vanacht en vannochtend veel over gehad. Ik hoop dat het duidelijk voor hem is, maar ik weet het niet zeker. Er zit los hiervan zoveel onverwerkt verdriet in mij, zoveel angsten. Ik ben bang dat hij daar niet mee om kan gaan. Ze daarom ontkent, maar ik heb het gevoel dat hij mij daarmee niet respecteert. Mijn ziektes zijn een deel van mij, evenals mijn trauma en mijn angsten. Het is geen leuk deel, maar het is ook een deel van mij en dat kan hij niet ontkennen.... |
|
17-05-2011, 13:29
|
|
Verwijderd
|
Ik zie het even niet meer zitten..
ff serieus nu. 4 jaar geleden is het begonnen. Mijn opa stierf waar ik een goeie band mee had. Ongeveer 5 maanden later toen ik 13 was.leerde mijn moeder een koppel kennen via het internet. Mijn moeder is vreemdgegaan en is weggegaan (mijn ouders zijn dus gescheiden). Mijn vader is nu getrouwd met de ex vrouw van mijn stiefvader. Hierdoor heb ik ongeveer 6 maanden mijn moeder niet gezien of gesproken. Eigelijk een jaar geleden drong het tot me door dat ik mijn moeder niet zo vaak zie (we wonen ongeveer 150 KM uit elkaar). Het is nu een mand geleden dat ik heb verteld aan mijn Vader en Stiefmoeder dat ik MISSCHIEN bij mijn moeder wilde gaan wonen. Mijn broers, Mijn stiefzus, mijn Vader en mijn Stiefmoeder zijn hier kapot van geweest. 3 weken later heb ik besloten dat ik toch eigelijk wel gewoon thuis wil blijven. Mijn stiefzus en ik hebben een hele goeie band gehad (ik weet het ook niet meer) totdat.. ik vertelde dat ik al ongeveer 8 maanden verliefd ben op haar.. Ik heb haar dat verteld en zij vind mij alleen leuk als broer. Nu zegt ze wel van de band is hetzelfde gebleven maar het is voor mijn gevoel toch veranderd.. we spreken elkaar niet zo veel meer en we ontwijken elkaar een beetje. Zij was eigelijk de enige waarmee ik goed kon praten. Door haar kon ik praten over dingen waar ik mee zat. Maar ik heb nu dus het idee dat dit niet meer kan.. ik heb nu niemand om echt mee te praten. even voor de duidelijkheid. Wij vertelden elkaar alles. Onlangs heeft ze verteld (via skype) dat er een jongen is die het haar moeilijk maakt. Hij heeft haar dingen gedwongen te doen op cam. En toen kon ik er echt niet meer tegen. Ik ben offline gegaan en ik ben maar op bed gaan liggen. Ik heb die nacht bijna niet kunnen slapen. Waarom niet? Omdat die jongen het had opgenomen en het op internet had gezet. DIT mocht ik absoluut niet doorvertellen. Zei ze (niet tegen ouders en vrienden etc.) Ik ben zelf 17. In de liefde gaat het al niet zo goed.. mijn stiefzus zou mijn eerste vriendin zijn. En aangezien we in het zelfde huis wonen is het verwerken ook veel lastiger omdat we elkaar wel continu zien. Tegenover mijn ouders lijk ik gelukkig. maar van binnen ben ik diep ongelukkig na wat al die jaren mij is overkomen.
|
|
17-05-2011, 13:46
|
|
|
|
@Lentekriebel,
weet ik zelf ook niet precies, n vriendin van me gebruikt anti-depressiva en dat helpt haar wel heel erg, maar ik wil gewoon iets zodat ik het wat rustiger krijg in mn hoofd en mezelf wat beter kan concentereren. mn moeder heeft trouwens al n afspraak gemaakt, maar we zijn van de ggz overstapt naar een andere instantie en die beweerde dus dat ze geen dossier hadden  OT:verder was het vandaag alweer best heftig, zoals gewoonlijk ging ik pauze houden op de wc's, en er zijn daar wel vaker andere mensen, maar nu dus ook iemand van mijn oude pauzegroep, degene waar ik toen het beste mee kon opschieten, ik zag dat er iets met haar was, en toen ging dr telefoon en keek ze heel teleurgesteld, Toen vertelde zij me dat ze op een woongroep woonde(wist ik vantevoren niet)omdat haar vader haar sloeg(wist ik wel) en dat ze een aantal weken geleden jeugdzorg had gebeld dat ze niet meer terug naar huis zou keren en dat ze net zolang op school zou blijven totdat ze gehaald werd, bleek dus dat ze die dag tot savonds 8 uur op school is geweest met de vertrouwenspersoon voordat ze naar dat tehuis kon, najaa tehuis, weet ik veel hoe ik dat moet noemen. Dat was al heftig genoeg, maar een ander meisje op school wordt thuis zwaar mishandeld, dat wist ik wel, en die 2 bleken dus bij elkaar op de woongroep te zitten, en dat andere meisje(dus niet die van de wc) moet om de 2 weken een weekend naar huis, dat wilde ze niet en dus was ze blijkbaar gistermiddag/avond weggelopen zonder dat iemand wist waar ze was, zij maakte zich dus nogal zorgen, later kreeg dat meisje van de wc te horen dat ze bij een vriend was, maar die was volgens een hoop mensen niet te vertrouwen, en vanochtend had dat meisje naar school gebeld dat ze vandaag niet kwam, ze had daarna nog naar de directeur gebeld dat ze deze week vast nog wel een keer zou komen en tegen de directeur haar verhaal gedaan, omdat veel mensen hem nog het meest vertrouwen van al het schoolpersoneel. Dit was dus allemaal het verhaal van dat meisje maar het greep me zo aan dat ik t ff wilde vertellen hier. Laatst gewijzigd op 17-05-2011 om 13:52. |
|
17-05-2011, 14:04
|
|
|
|
wanneer gaat het nou eens doorkomen.
IK GA IN OPNAME VOOR EEN JAAR!!! HALLOOOOOO GEVOEL REAGEER EENS!!! Dat is niet niks, waarom voel ik dan niks? Waarom lijkt het allemaal zo.. ach ja, doen we ff. Ik geef een jaar lang mijn leven uit handen.. Mijn katten moeten naar andere mensen om verzorgd te worden! mijn schatjes, mijn liefjes. Daar zijn er nog maar 2 van thuis als ik in het weekend thuis kom. VERSTAND AAN GEVOEL, VERSTAND AAN GEVOEL, KOM EENS DOOR GEVOEL.
__________________
Ik heb liever een kat in m'n huis, dan een jaguar in de garage
|
|
17-05-2011, 14:43
|
|
|
|
Ahh, Dott, misschien verklaringen waarom het nog niet doorkomt:
- Heb je alles al geregeld, voor je katjes enzo? - Heb je het al hardop uitgesproken, erover gepraat met je moeder, je vriend? Bij mij is het altijd, als ik dingen nog moet regelen kom ik niet toe aan mijn gevoel. Ik heb ook vaak zoiets van 'als ik het niet uitspreek, is het niet waar'. Dat slaat natuurlijk niet ergens op, maar voor je gevoel kan het wel zo zijn. Vooral als je het vertelt aan iemand waar je veel om geeft, maar het niet zo goed aan durft te vertellen. Zoals vrienden, of je familie. |
|
17-05-2011, 15:45
|
|
|
|
Ik mag vanavond thuis slapen!
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
|
17-05-2011, 16:05
|
|
|
|
@ Dott, nog een aanvulling op Nebel - misschien is het ook een beschermingsmechanisme. Het kan best wel heftig zijn om onder ogen te moeten zien dat je opgenomen gaat worden; zolang je er niets bij voelt, kun je jezelf voor blijven houden dat er ook niets aan de hand is. En misschien komt het ook doordat je zo graag iets wilt voelen - hoe harder je probeert, hoe minder gauw je lichaam en je buik reageren.
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
17-05-2011, 17:46
|
|
|
|
Ik denk dat t komt omdat ik de laatste jaren heel slecht in gevoel invoelen ben, alsof dat allemaal achter een hek zit.
Deels ook reden van opname. Voor de katten is alles geregeld en ik maak t ook meer bekend in mn omgeving dus tja. |
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 15:52.
Adverteren