Wat heb je nou altijd al willen weten over het menselijk lichaam? #3

[liek88]

DDM schreef op 22-06-2007 @ 19:21 :
Huh? Je lichaam schakelt natuurlijk nooit je hersenen uit. Deze hebben altijd prioriteit. Daarnaast leven je hersenen op glucose en deze kan je altijd vrij maken uit dat beetje voeding en de glycogeenvoorraad in de lever.

Er zal vast wel 'iets' worden uitgeschakeld denk ik toch? Maar wat dan precies? Één of ander stofje in je hersenen?

liek88 schreef op 22-06-2007 @ 20:59 :
Er zal vast wel 'iets' worden uitgeschakeld denk ik toch? Maar wat dan precies? Één of ander stofje in je hersenen?

Ik betwijfel of er iets wordt 'uitgeschakeld'. Ik denk dat een heleboel dingen alleen op een lager niveau gaan werken. Je lichaam heeft geen energie over om je in een alerte toestand te houden, dus sukkel je half-verdoofd door het leven. Het lijkt mij goed mogelijk dat ondergewicht invloed heeft op de precieze verhoudingen van neurotransmitters in je hersenen (anorexia en depressie gaan dan ook enorm goed samen), maar het is niet zo dat de een of andere neurotransmitter volledig uitgeschakeld wordt.

[liek88]

Hmm oke is me al iets duidelijker dan, dankjewel!

DDM schreef op 22-06-2007 @ 19:21 :
Huh? Je lichaam schakelt natuurlijk nooit je hersenen uit. Deze hebben altijd prioriteit. Daarnaast leven je hersenen op glucose en deze kan je altijd vrij maken uit dat beetje voeding en de glycogeenvoorraad in de lever.

Ik formuleer het inderdaad verkeerd om.
Ik bedoelde bv zoiets als flauwvallen; d'r wordt vanalles 'uitgeschakeld' om je hersens te beschermen.
Zo duidelijker?

[DDM]

~lienepien~ schreef op 22-06-2007 @ 22:32 :
Ik formuleer het inderdaad verkeerd om.
Ik bedoelde bv zoiets als flauwvallen; d'r wordt vanalles 'uitgeschakeld' om je hersens te beschermen.
Zo duidelijker?

Nee niet echt Maar is niet erg. Eigenlijk zeg je nu hetzelfde als net. Althans zo interpreteer ik het.

[DDM]

Friday schreef op 22-06-2007 @ 21:50 :
Ik betwijfel of er iets wordt 'uitgeschakeld'. Ik denk dat een heleboel dingen alleen op een lager niveau gaan werken. Je lichaam heeft geen energie over om je in een alerte toestand te houden, dus sukkel je half-verdoofd door het leven. Het lijkt mij goed mogelijk dat ondergewicht invloed heeft op de precieze verhoudingen van neurotransmitters in je hersenen (anorexia en depressie gaan dan ook enorm goed samen), maar het is niet zo dat de een of andere neurotransmitter volledig uitgeschakeld wordt.

Denk dat het inderdaad eerder te maken heeft met een algemene zwakte van het lichaam. Een andere balans van je neurotransmitters is inderdaad ook niet geheel uit te sluiten en derhalve zeer plausibel.

DDM schreef op 22-06-2007 @ 23:07 :
Nee niet echt Maar is niet erg. Eigenlijk zeg je nu hetzelfde als net. Althans zo interpreteer ik het.

mmm, laat maar dan

[Gothic]

~lienepien~ schreef op 22-06-2007 @ 22:32 :
Ik formuleer het inderdaad verkeerd om.
Ik bedoelde bv zoiets als flauwvallen; d'r wordt vanalles 'uitgeschakeld' om je hersens te beschermen.
Zo duidelijker?

Je valt flauw meestal door zuurstoftekort in je hersenen. Door op de grond te liggen, krijgen je hersenen meer bloed (= zuurstof).
Je kunt slap worden door te weinig eten/glucose/ondergewicht. Maar dan gaan eerst dingen als reproductie (eisprong) ed uit, voordat je hersenen uit gaan (pas als je 'dood' bent en dan nog niet eens altijd). Ook als je bv in hongerstaking bent, worden nog je hersenen van glucose/ketonen voorzien. Ten koste van spierweefsel en vet.

Hoe zit het eigenlijk met flauwvallen bij pijn/angst? Ik ben regelmatig flauwgevallen in zulke situaties (piercing, aanrijding, inentingen (dat laatste was geen pijn maar angst dus ), blijkbaar is mijn pijngrens niet zo hoog...maar hoe wordt dit veroorzaakt?

Schakelt je lichaam zich dan bij wijze van spreken 'uit' omdat het de pijn niet meer aankan? Of heeft dat ook met zuurstoftoevoer te maken? En hoe kan het dan dat je hersenen in zulke situaties minder zuurstof krijgen?

Dat komt dan doordat de bloedvaten in je lichaam wijd open gaan staan, door stimulatie vanuit je zenuwstelsel, waardoor je te weinig bloed hebt om ze allemaal te vullen. Daardoor 'zakt het bloed naar je benen' en zit er dus te weinig in je hersenen.
Als je een lage bloeddruk hebt, ben je hier gevoeliger voor.

[Gothic]

Moenbloem schreef op 24-06-2007 @ 11:28 :
Hoe zit het eigenlijk met flauwvallen bij pijn/angst? Ik ben regelmatig flauwgevallen in zulke situaties (piercing, aanrijding, inentingen (dat laatste was geen pijn maar angst dus ), blijkbaar is mijn pijngrens niet zo hoog...maar hoe wordt dit veroorzaakt?

Schakelt je lichaam zich dan bij wijze van spreken 'uit' omdat het de pijn niet meer aankan? Of heeft dat ook met zuurstoftoevoer te maken? En hoe kan het dan dat je hersenen in zulke situaties minder zuurstof krijgen?

Door schrikreactie kun je even een overslag krijgen in je hart, daarnaast houd je dan even je adem in. (zelfde geldt bij carotiden massage of drukken op je oogbol). Ook daardoor kun je flauwvallen... Misschien ook in combi met wat Sarah vertelde...

Is lang geleden, weet even de term er niet meer voor , vasovagaal oid of iig iets met zenuwreacties , geen tijd en zin om op te zoeken

ja vasovagale collaps, dat is het 'normale' flauwvallen en dat is dus wat ik uitlegde
als je hart 1 slag overslaat of je even je adem inhoudt val je nog niet meteen flauw

[Gothic]

Sarah schreef op 24-06-2007 @ 13:04 :
ja vasovagale collaps, dat is het 'normale' flauwvallen en dat is dus wat ik uitlegde
als je hart 1 slag overslaat of je even je adem inhoudt val je nog niet meteen flauw

Hoe heet die reactie dan die je krijgt op carotiden massage? Daar val je wel degelijk van flauw (daarom doen ze dat altijd liggend). Voornamelijk bij ritmestoornissen. Je kunt dat doen door iemand koud water in zijn gezicht te gooien (schrikreactie), carotiden massage, of oogbol druk te geven. Daarom kun je bij acute ernstige pijn ook flauwvallen (omdat je niet goed ademhaalt en daarbij je hart kan overslaan).

[edit] Sinus-caroticus syncope.
Een normale reactie bij massage van de sinus caroticus is een verlangzaming van de hartslag of een bloeddrukdaling. Sommigen hebben echter een overgevoelige sinus caroticus, waarbij lichte carotiscompressie, soms al door een kraag kan resulteren in een hartstilstand of sterke bradycardie.

Dus toch wat ik zei. Heeft dus ook te maken met bloeddruk verlaging. Je lokt dus een vagale reactie op, zelfde met dat water of oogdruk.

Zelfde als je je adem inhoudt, dan merk je ook dat je hartslag langzamer gaat...

[Poepkind]

Gothic schreef op 24-06-2007 @ 13:54 :

[edit] Sinus-caroticus syncope.

Zitten daar niet de drukreceptoren? Door overmatige stimulatie van die receptoren val je flauw. Maar ik heb mn boeken niet bij de hand

oh dan waren we gewoon een beetje langs elkaar heen aan het praten, gothic maar zo is het plaatje wel compleet

[Gothic]

Sarah schreef op 24-06-2007 @ 15:04 :
oh dan waren we gewoon een beetje langs elkaar heen aan het praten, gothic maar zo is het plaatje wel compleet

hmm , ik was ook niet erg duidelijk, moest erg graven ... opzich krijg je natuurlijk een vasovagale collaps door vagale stimulatie...

[Gothic]

Poepkind schreef op 24-06-2007 @ 14:22 :
Zitten daar niet de drukreceptoren?

Hmm. Daarom moet je erg oppassen met palperen (eerst auscultatie), sommige mensen zijn overgevoelig en sommige mensen hebben een dichte aan de andere kant

[DDM]

Gothic schreef op 24-06-2007 @ 15:35 :
hmm , ik was ook niet erg duidelijk, moest erg graven ... opzich krijg je natuurlijk een vasovagale collaps door vagale stimulatie...

Nee hoeft niet. Je krijgt een vasovagale reactie door een afname van de sympaticus of een toename van de parasympaticus. Meestal is het door beide.

[vosje16]

Ik zit met een vraagje en vond het niet belangrijk genoeg om er een nieuw topic over te openen...

De laatste 3 keren dat ik seks gehad heb met mijn vriend deed het pijn toen hij binnenkwam. Niet aan het begin, maar dieper in mijn vagina. Na een minuutje ofzo was de pijn gelukkig weer weg. Zou dit kwaad kunnen? Vroeger had ik normaal nooit pijn...

vosje16 schreef op 02-07-2007 @ 11:52 :
Ik zit met een vraagje en vond het niet belangrijk genoeg om er een nieuw topic over te openen...

De laatste 3 keren dat ik seks gehad heb met mijn vriend deed het pijn toen hij binnenkwam. Niet aan het begin, maar dieper in mijn vagina. Na een minuutje ofzo was de pijn gelukkig weer weg. Zou dit kwaad kunnen? Vroeger had ik normaal nooit pijn...

was het voorspel korter dan normaal? Dan kan het zijn dat je vagina nog in 'ruststand' is en dus ondieper, en als je baarmoedermond wordt geraakt kan dat best pijnlijk zijn. Hoe voelde de pijn, meer alsof je gestompt wordt of meer alsof je gestoken wordt?

Ik ben Awakenings van de neuroloog Oliver Sacks aan het lezen en ik snap een paar dingen niet. Het boek gaat over mensen die in de jaren twintig encephalitis lethargica hebben gekregen en in de jaren zestig, na decennia in een catatonische toestand te hebben verkeerd, worden behandeld met L-Dopa. Er wordt steeds gesproken van parkinsonisme, is dat hetzelfde als de ziekte van Parkinson? En verschilt het parkinsonisme als het een andere oorzaak heeft, namelijk encephalitis lethargica of de ziekte van Parkinson? Is er een link tussen de ziekte van Parkinson en schizofrenie of wordt de schizofrenie veroorzaakt door de encephalitis lethargica en niet door de ziekte van Parkinson? En hoe zit het met depressies die voorafgaan aan de ziekte van Parkinson? Is dat al een uiting van de ziekte of heb je een depressie en krijg je daardoor sneller de ziekte van Parkinson?

Ik hoop dat iemand me kan helpen.

Edit: Oliver Sacks rekent zichzelf tot de romantische neurlogen. Hoe wordt er tegen die stroming aan gekeken in de geneeskunde?

[DDM]

zuster schreef op 02-07-2007 @ 23:34 :
Ik ben Awakenings van de neuroloog Oliver Sacks aan het lezen en ik snap een paar dingen niet. Het boek gaat over mensen die in de jaren twintig encephalitis lethargica hebben gekregen en in de jaren zestig, na decennia in een catatonische toestand te hebben verkeerd, worden behandeld met L-Dopa. Er wordt steeds gesproken van parkinsonisme, is dat hetzelfde als de ziekte van Parkinson? En verschilt het parkinsonisme als het een andere oorzaak heeft, namelijk encephalitis lethargica of de ziekte van Parkinson? Is er een link tussen de ziekte van Parkinson en schizofrenie of wordt de schizofrenie veroorzaakt door de encephalitis lethargica en niet door de ziekte van Parkinson? En hoe zit het met depressies die voorafgaan aan de ziekte van Parkinson? Is dat al een uiting van de ziekte of heb je een depressie en krijg je daardoor sneller de ziekte van Parkinson?

Ik hoop dat iemand me kan helpen.

Edit: Oliver Sacks rekent zichzelf tot de romantische neurlogen. Hoe wordt er tegen die stroming aan gekeken in de geneeskunde?

Parkinsonisme wil zeggen dat de patienten symptomen vertonen die kunnen passen bij de ziekte van Parkinson, maar ook bij andere afwijkingen van het pyramidaal systeem (een gedeelte van de hersenen wat voor een gedeelte van bewegingen zorgt. De ziekte van Parkinson is puur een ziekte waarbij er een bepaald gedeelte van dit pyramidaal systeem is aangedaan door 1 bepaalde oorzaak. Dit noem je dan de ziekte van Parkinson. Dit gedeelte van het systeem kan ook beschadigd raken door een infectie. Dit noem je geen ziekte van Parkinson, maar de patient vertoont dan wel parkinsonisme.

Van de ziekte van Parkinson kan je psychische klachten krijgen ja. Deze zijn dan een uiting van de ziekte, maar elke ziekte kan in theorie een depressie geven. Dat is dus niet altijd duidelijk. Wat betreft schizofrenie. Daar is volgens mij niet echt een duidelijke relatie tussen.

Wat betreft je laatste vraag. Durf ik niet te zeggen. Ik heb er geen problemen mee

Sacks beschrijft een soort tweestrijd die patiënten voortdurend voelen van drang en remming (bijvoorbeeld: ze hebben een drang om op te staan en tegelijkertijd wordt hun lichaam roerloos en zitten ze opgescheept met de onvervulde drang) en dat hun gedachten worden 'overgenomen' door de ziekte. Zijn dat (ook) symptomen van de ziekte van Parkinson? En waarom heeft een afwijking in het gedeelte dat een deel van de bewegingen coördineert zoveel invloed op de gedachten van mensen? Of komen die dwangen door de encephalitis lethargica en is het geen symptoom van de ziekte van Parkinson?

Oh ja. Waarom is het van belang dat patiënten met parkinsonisme een hoge talgproductie hebben? En hoe kan het dat een storing in het beweeg-deel de talgproductie opschroeft?

[DDM]

zuster schreef op 03-07-2007 @ 00:03 :
Sacks beschrijft een soort tweestrijd die patiënten voortdurend voelen van drang en remming (bijvoorbeeld: ze hebben een drang om op te staan en tegelijkertijd wordt hun lichaam roerloos en zitten ze opgescheept met de onvervulde drang) en dat hun gedachten worden 'overgenomen' door de ziekte. Zijn dat (ook) symptomen van de ziekte van Parkinson? En waarom heeft een afwijking in het gedeelte dat een deel van de bewegingen coördineert zoveel invloed op de gedachten van mensen? Of komen die dwangen door de encephalitis lethargica en is het geen symptoom van de ziekte van Parkinson?

Oh ja. Waarom is het van belang dat patiënten met parkinsonisme een hoge talgproductie hebben? En hoe kan het dat een storing in het beweeg-deel de talgproductie opschroeft?

Zoals ik het nu interpreteer zijn dat gewoon de bekende "on-off" episoden. Patienten willen dan opstaan en bevriezen opeens. Hetzelfde kan gebeuren als je aan het lopen bent of over een drempel wilt stappen. De gedachte wil wel, maar het lichaam niet. Dit is kenmerkend bij parkisonisme. En heeft niet direct met de psyche te maken.

Het is niet van belang voor zo ver ik weet. Het is een symptoom. Volgens mij heeft dat te maken met het autonome zenuwstelsel die ook aangetast kan zijn door Parkinson.

Die on-off episodes worden door Sacks beschreven als bijna ondraaglijke 'ruzies' in het hoofd van de patiënt tussen wel en niet opstaan. Kun je dat met een korrel zout nemen of is het echt frustrerend en uitputtend? Hij zegt dat mensen zelfmoord willen plegen doordat ze voortdurend aan het vechten zijn met hun lichaam, maar zoals jij het zegt, lijkt het veel acceptabeler.

En dan mijn laatste vraag: als je na een paar maanden behandelen met L-Dopa stopt, valt de patiënt terug, maar zijn toestand is dan veel slechter dan voor hij begon met L-Dopa. Waarom vallen ze niet terug naar hoe ze zich voor de L-Dopa voelden?

Bedankt voor alle antwoorden trouwens.

[DDM]

zuster schreef op 03-07-2007 @ 00:19 :
Die on-off episodes worden door Sacks beschreven als bijna ondraaglijke 'ruzies' in het hoofd van de patiënt tussen wel en niet opstaan. Kun je dat met een korrel zout nemen of is het echt frustrerend en uitputtend? Hij zegt dat mensen zelfmoord willen plegen doordat ze voortdurend aan het vechten zijn met hun lichaam, maar zoals jij het zegt, lijkt het veel acceptabeler.

En dan mijn laatste vraag: als je na een paar maanden behandelen met L-Dopa stopt, valt de patiënt terug, maar zijn toestand is dan veel slechter dan voor hij begon met L-Dopa. Waarom vallen ze niet terug naar hoe ze zich voor de L-Dopa voelden?

Bedankt voor alle antwoorden trouwens.

Ik heb nooit echt van een patient gehoord dat het echt totaal ondraaglijk is en dan daarom zelfmoord te plegen. Dat hoort een beetje in het boek Ze vertellen wel dat het uitputtend is idd.

Dat laatste is een stukje biochemie:

Ondanks dat het een mooie stof is en goed helpt bij deze ziekte is het altijd anders dan het door het lichaam zelf gevormde dopamine. L-Dopa wordt in die regio die ziek is afgebroken. Tijdens die afbraak komt er een schadelijke stof vrij die dat gebied nog meer beschadigd. Nog meer achteruitgang dus. Maar als je gewoon dopamine blijft slikken merk je dat niet. Want je hebt gewoon dopamine. Als je stopt met de therapie heb je dus nog minder gezond weefsel dan eerst. Daarom is het dus slechter.

Ja graag gedaan hoor

[vosje16]

Sarah schreef op 02-07-2007 @ 11:54 :
was het voorspel korter dan normaal? Dan kan het zijn dat je vagina nog in 'ruststand' is en dus ondieper, en als je baarmoedermond wordt geraakt kan dat best pijnlijk zijn. Hoe voelde de pijn, meer alsof je gestompt wordt of meer alsof je gestoken wordt?

Het voorspel was niet korter dan normaal, maar de pijn is idd aan de baarmoedermond denk ik. De pijn kan ik moeilijk beschrijven. Niet echt gestompt en ook niet echt gestoken, beetje tussen de twee

[vosje16]

Mijn opa heeft zo'n toestel om zijn bloeddruk te meten en dat heb ik ook eens getest. Ik kwam uit: 117 en 72. Aangezien ik er niet zoveel van af weet, vraag ik mij af of dit goed is? Mijn broer had 118 en 68. Is dit beter, slechter, hoger, lager?

[DDM]

vosje16 schreef op 10-07-2007 @ 23:54 :
Mijn opa heeft zo'n toestel om zijn bloeddruk te meten en dat heb ik ook eens getest. Ik kwam uit: 117 en 72. Aangezien ik er niet zoveel van af weet, vraag ik mij af of dit goed is? Mijn broer had 118 en 68. Is dit beter, slechter, hoger, lager?

Is allebei een goede bloeddruk. Heel netjes

[rare kwast]

vosje16 schreef op 10-07-2007 @ 23:54 :
Mijn opa heeft zo'n toestel om zijn bloeddruk te meten en dat heb ik ook eens getest. Ik kwam uit: 117 en 72. Aangezien ik er niet zoveel van af weet, vraag ik mij af of dit goed is? Mijn broer had 118 en 68. Is dit beter, slechter, hoger, lager?

DE bloeddruk die wij op school leren is 120/ 80 maar dat komt bijna nooit voor..

als je je bloeddruk meet kijk je altijd eerst naar de onderdruk.. niet boven de 120 en niet onder de 50 (ik heb een keer 65/40 ofzo gehad en dat merk je toch wel in je hoofd)
de bovendruk maakt niet zoveel uit, pas als je onderdruk te hoog is en blablablbla

maar deze is prima!!

[DDM]

rare kwast schreef op 11-07-2007 @ 18:51 :
DE bloeddruk die wij op school leren is 120/ 80 maar dat komt bijna nooit voor..

als je je bloeddruk meet kijk je altijd eerst naar de onderdruk.. niet boven de 120 en niet onder de 50 (ik heb een keer 65/40 ofzo gehad en dat merk je toch wel in je hoofd)
de bovendruk maakt niet zoveel uit, pas als je onderdruk te hoog is en blablablbla

maar deze is prima!!

Alles wat boven de 140/90 mmHg ligt is verhoogd. Alles daar onder is normaal. De perfecte bloeddruk ligt tussen de 110-120 mmHg en tussen de 70 -80mmHg. De bovendruk en onderdruk mogen niet te hoog worden want dat beschadigd je lichaam. De onderdruk mag ook niet te laag worden. Het liefst boven de 60 mmHg. Het hart is namelijk het enige orgaan want zijn bloed tijdens de onderdrukfase krijgt. Dus als deze druk te laag wordt dan krijgt het geen genoeg bloed. Dit is ook afhankelijk van de leeftijd. Niet dat iemand met een onderdruk van 50 mmHg meteen slecht af is, maar het is wel belangrijk om het te monitoren.

Maar de bovendruk maakt niet veel uit? Vroeger was de onderdruk het belangrijkste. Daarna was de bovendruk het belangrijkst. Tegenwoordig wordt er gekeken naar het verschil tussen die twee. De polsdruk. Bij zwangere vrouwen is de onderdruk juist weer belangrijk. Dus het wilt ook nog weleens verschillen.

Het is wel zo dat als mensen zenuwachtig zijn voor de bloeddrukmeting, de bovendruk kan verhogen maar de onderdruk dat niet zo snel zal doen. Dus een verhoogde bovendruk hoeft niet altijd veel te zeggen.

[vosje16]

Dus heb ik een perfecte bloeddruk?

[DDM]

Sarah schreef op 12-07-2007 @ 11:12 :
Het is wel zo dat als mensen zenuwachtig zijn voor de bloeddrukmeting, de bovendruk kan verhogen maar de onderdruk dat niet zo snel zal doen. Dus een verhoogde bovendruk hoeft niet altijd veel te zeggen.

Uiteraard. Een meting is geen meting. Maar de regels zijn wel strenger geworden. Eerst werd er een half jaar over gedaan voordat iemand de diagnose hypertensie kreeg. Tegenwoordig geven sommige artsen die diagnose al na een paar metingen binnen een maand.
Maar een thuismeting is toch wel redelijk betrouwbaar. Mits je een armmanchet gebruikt en het een goed merk is. Thuis zenuwachtig zijn voor een bloeddrukmeting komt niet vaak voor. In de kliniek is dat natuurlijk anders.

vosje16 schreef op 12-07-2007 @ 15:56 :
Dus heb ik een perfecte bloeddruk?

Ja!

Hoe kun je het verschil zien tussen voetschimmel en eczeem? Ik heb namelijk voor allebei nog zalf liggen maar ik weet niet welke ik erop moet smeren, en gewoon wat uitproberen lijkt me niet zo slim

[DDM]

Anika schreef op 18-07-2007 @ 10:20 :
Hoe kun je het verschil zien tussen voetschimmel en eczeem? Ik heb namelijk voor allebei nog zalf liggen maar ik weet niet welke ik erop moet smeren, en gewoon wat uitproberen lijkt me niet zo slim

Ligt er aan of het tussen je tenen zit of op je voet zelf.
Voetschimmel tussen je tenen is meestal wat wittig en eczeem heeft een wat polymorf beeld. Dus wat schilfering gecombineerd met roodheid en eventuele krabeffecten.

Als het op je voet zelf is het makkelijk. Een schimmelinfectie is goed afgrensbaar en vertoont randactiviteit. Dat wil zeggen dat de buitenste rand roder is dan het binnenste en meestal is die rand ook geschilferd.

DDM schreef op 18-07-2007 @ 18:08 :
Ligt er aan of het tussen je tenen zit of op je voet zelf.
Voetschimmel tussen je tenen is meestal wat wittig en eczeem heeft een wat polymorf beeld. Dus wat schilfering gecombineerd met roodheid en eventuele krabeffecten.

Als het op je voet zelf is het makkelijk. Een schimmelinfectie is goed afgrensbaar en vertoont randactiviteit. Dat wil zeggen dat de buitenste rand roder is dan het binnenste en meestal is die rand ook geschilferd.

Het zit tussen m'n tenen en is zeker niet wit, eerder rood inderdaad. En als je met krabeffecten bedoelt dat het gigantisch jeukt soms dan klopt dat ook. Ik ga er dus maar vanuit dat het eczeem is dankjewel.

[vosje16]

Zou iemand mij kunnen zeggen wat mij hier overkomen is?:
Ik was vanmorgen rond 3.30u gaan slapen. Om 6u hoor ik mijn broer kiezelsteentjes tegen mijn raam gooien omdat hij de sleutel vergeten is en niet binnen kan. Ik sta met een ruk op, haast me naar beneden, doe de door open, roep dat het een domme **** is en haast me weer in mijn bed. Maar op dat moment ga ik me heel erg raar en slecht voelen. Ik voelde wat klam aan, maar vanbinnen leek het wel of mijn bloed aan het koken was. Vanbinnen voelde ik me echt heeeeeel warm. Voor alle zekerheid mijn temperatuur gemeten, maar ik had maar 36,8° (normaal dus) Ook voelde ik mij heel erg misselijk maar heb ik niet moeten overgeven. Ik voelde me ook heel erg zwak en dacht dat ik ging flauwvallen (vooral toen ik weer rechtstond om de thermometer te halen). Ook trilde ik wat met mijn benen toen ik weer in mijn bed lag. Pas een uur later voelde ik mij weer enigszins normaal.
Komt dit nu omdat ik veel te snel en plots heel actief was? En wat had ik dan precies? Te lage bloeddruk? En waarom had ik het dan zo warm vanbinnen en voelde ik mij misselijk?

[Daantje_0705]

Als ik dreig flauw te vallen voel ik me ook ontzettend misselijk en ga ik ook ontzettend zweten dus ik vind het daar eigenlijk wel bij passen.

[vosje16]

Daantje_0705 schreef op 19-07-2007 @ 11:59 :
Als ik dreig flauw te vallen voel ik me ook ontzettend misselijk en ga ik ook ontzettend zweten dus ik vind het daar eigenlijk wel bij passen.

Ik zweette niet echt. Het was vooral vanbinnen dat ik het ontzettend warm had. Alsof mijn bloed kookte ofzo. Was echt een raar gevoel. Ben zelf ff koud water gaan drinken omdat mijn slokdarm zo warm voelde.

[Nonaj]

Hoe slecht is het voor je als je elke dag ibuprofen slikt? Ik heb al jaren last van nekpijn en nu moet ik fulltime werken en dat houd ik niet vol zonder spierontspanners. Maar nu vraag ik me wel af of het niet heel erg slecht is....

Ik ben er al voor naar de huisarts geweest, die stuurde me eerst naar de fysio en vervolgens naar een haptonoom en niets helpt

[barkrukkie]

Ibuprofen zijn geen spierontspanners, maar ontstekingsremmers (met ook een koortswerend en pijnstillend effect).
Belangrijkste bijwerkingen zijn op maag/darmen, waarbij misselijkheid of zelfs bloedingen kunnen optreden (doordat ze de productie van bepaalde stoffen die de maagwand beschermen remmen). Ook werken ze bloedverdunnend, wat er voor kan zorgen dat wondjes langer bloeden (als je > 1 gram inneemt).
Verder is bij langdurig gebruik (met name bij hogere doseringen) verstandig om bloedbeeld/lever- en nierfunctie te controleren, hoewel dit vooral voor ouderen belangrijk is, aangezien deze hierdoor kunnen verslechteren

Misschien een optie om te proberen om om de dag in te nemen? of over te stappen op een paracetamol, die hebben (meestal) minder bijwerkingen.

Dosering voor ibuprofen voor volwassenen is 1200-1500 mg per dag maximaal trouwens.

[Nonaj]

barkrukkie schreef op 22-07-2007 @ 01:10 :
Ibuprofen zijn geen spierontspanners, maar ontstekingsremmers (met ook een koortswerend en pijnstillend effect).
Belangrijkste bijwerkingen zijn op maag/darmen, waarbij misselijkheid of zelfs bloedingen kunnen optreden (doordat ze de productie van bepaalde stoffen die de maagwand beschermen remmen). Ook werken ze bloedverdunnend, wat er voor kan zorgen dat wondjes langer bloeden (als je > 1 gram inneemt).
Verder is bij langdurig gebruik (met name bij hogere doseringen) verstandig om bloedbeeld/lever- en nierfunctie te controleren, hoewel dit vooral voor ouderen belangrijk is, aangezien deze hierdoor kunnen verslechteren

Misschien een optie om te proberen om om de dag in te nemen? of over te stappen op een paracetamol, die hebben (meestal) minder bijwerkingen.

Dosering voor ibuprofen voor volwassenen is 1200-1500 mg per dag maximaal trouwens.

Nou het pijnstillende effect heb ik dus wel gemerkt want ik had opeens geen last meer van mijn nek.

Ik had helaas ook last van die bijwerkingen, werd namelijk misselijk en kreeg veel sneller wondjes. Ik zorgde wel dat als ik er meerdere op 1 dag nam er minstens 4 uur tussen zat en ik heb er geloof ik nooit meer dan 3 op 1 dag gehad.

Paracetamol heb ik ook wel maar dat is zo vies als je het door moet slikken.

Naproxen heeft zeker ongeveer dezelfde werking als Ibuprofen? En dat zal ik vast ook wel niet meer mogen slikken, want wat ik nog heb liggen is zeker 2 jaar oud.

[Roos]

DDM schreef op 02-07-2007 @ 23:55 :
Wat betreft schizofrenie. Daar is volgens mij niet echt een duidelijke relatie tussen.

Jawel, denk maar aan iatrogeen parkinsonisme (door anti-schizofrenie medicatie kan je parkinsonisme krijgen). Bij schizofrenie is het dopamineniveau te hoog, bij parkinsonisme te laag. Wel allebei in andere hersengebieden, maar als je dus medicatie gebruikt, wat rommelt aan je dopamineniveau, kan je een van de twee ziektebeelden introduceren.

[Roos]

Nonaj schreef op 21-07-2007 @ 17:20 :
Hoe slecht is het voor je als je elke dag ibuprofen slikt? Ik heb al jaren last van nekpijn en nu moet ik fulltime werken en dat houd ik niet vol zonder spierontspanners. Maar nu vraag ik me wel af of het niet heel erg slecht is....

Ik ben er al voor naar de huisarts geweest, die stuurde me eerst naar de fysio en vervolgens naar een haptonoom en niets helpt

Ik zou teruggaan naar de huisarts en vertellen dat je zoveel pijnmedicatie gebruikt. Ik vind dat niet zo verstandig, zonder doktersadvies. Misschien kan hij met je doornemen welke medicatie voor jou het beste is.

[Nonaj]

Roos schreef op 22-07-2007 @ 03:21 :
Ik zou teruggaan naar de huisarts en vertellen dat je zoveel pijnmedicatie gebruikt. Ik vind dat niet zo verstandig, zonder doktersadvies. Misschien kan hij met je doornemen welke medicatie voor jou het beste is.

Zo veel gebruik ik het niet, ik slik het alleen als het echt niet anders kan. Ik ben alleen die pijn zo zat en als ik het wel slik heb ik daar tenminste geen last van. Het zou dus wel een uitkomst zijn als je het elke dag kon slikken zonder bijwerkingen, dan was ik tenminste elke dag pijnvrij.

Ik vermoed dat ik dan weer naar de fysio of haptonoom moet en dat helpt wel even, maar als ik daar de straat weer uit fiets heb ik het weer

[barkrukkie]

Nonaj schreef op 22-07-2007 @ 02:40 :
Nou het pijnstillende effect heb ik dus wel gemerkt want ik had opeens geen last meer van mijn nek.

Ik had helaas ook last van die bijwerkingen, werd namelijk misselijk en kreeg veel sneller wondjes. Ik zorgde wel dat als ik er meerdere op 1 dag nam er minstens 4 uur tussen zat en ik heb er geloof ik nooit meer dan 3 op 1 dag gehad.

Paracetamol heb ik ook wel maar dat is zo vies als je het door moet slikken.

Naproxen heeft zeker ongeveer dezelfde werking als Ibuprofen? En dat zal ik vast ook wel niet meer mogen slikken, want wat ik nog heb liggen is zeker 2 jaar oud.

Naproxen werkt (nagenoeg) hetzelfde als ibuprofen ja, dus denk niet dat je er veel verschil tussen merkt voor jouw klachten en de bijwerkingen. Verder zou de houdbaarheidsdatum volgens mij op de verpakking moeten staan? Weet niet hoelang deze normaal houdbaar zijn.
Maar zoals Roos ook al zei, kun je het beste met je huisarts overleggen, want langdurig gebruik van ibuprofen neemt de oorzaak niet weg, zorgt alleen voor vermindering van de symptomen

[DDM]

Roos schreef op 22-07-2007 @ 03:20 :
Jawel, denk maar aan iatrogeen parkinsonisme (door anti-schizofrenie medicatie kan je parkinsonisme krijgen). Bij schizofrenie is het dopamineniveau te hoog, bij parkinsonisme te laag. Wel allebei in andere hersengebieden, maar als je dus medicatie gebruikt, wat rommelt aan je dopamineniveau, kan je een van de twee ziektebeelden introduceren.

Ja dat is wel zo. Maar ik interpreteerde de vraag als: of schizofrenie een direct symptoom is van M. Parkinson.

[Dakoedam]

waarom ik een sterk gestel en doorzettingsvermogen heb, en de gave om mezelf van hele lastige dingen te kunnen genezen in een vrijwel korte tijd

[Nienna*]

Nonaj schreef op 21-07-2007 @ 17:20 :
Hoe slecht is het voor je als je elke dag ibuprofen slikt? Ik heb al jaren last van nekpijn en nu moet ik fulltime werken en dat houd ik niet vol zonder spierontspanners. Maar nu vraag ik me wel af of het niet heel erg slecht is....

Ik ben er al voor naar de huisarts geweest, die stuurde me eerst naar de fysio en vervolgens naar een haptonoom en niets helpt

Ik heb er de ballen verstand van, dat vooraleerst, maar de laatste tijd is Ibuprofen en de andere zogenaamde NSAID's veel in het nieuws geweest. De precieze berichten weet ik niet meer, dat zou je moeten opzoeken.
In ieder geval is het niet verstandig zoveel Ibuprofen te slikken. Ik heb het ook een periode veel geslikt, evenals Naproxen, maar ik zou echt proberen de oorzaak weg te nemen in plaats van te bestrijden. Het is niet normaal als je iedere dag zo'n pijnstiller moet slikken om te kunnen werken.

Ga naar de dokter en zeur door, want aan symptoombestrijding heb je in dit geval weinig.