Het-grote-lucht-je-hart-topic #157

[IcedEarth]

Repelsteel schreef:

oef, the girlfriends borderline is a bitch! sjezus
ik heb het erover gehad met mijn beste vriendin, en die zegt ook dat dit wel heel erg is, ik wil geen snijder-anorexia-apatish vriendinnetje ik ben geen lopend verzorgingstehuis!
ik hou heel veel van haar, maar het is toch zo dat ik het ook moet volhouden?
heb d'r gevraagd of ze wel van zichzelf houd (in een/haar neutrale bui!). daar kwam een volmondige duidelijke nee op zoals dat zeldzaam is voor iemand die EXTREME stemmingswisselingen heeft
hoe kan je van iemand anders houden als je niet eerst van jezelf houd, vroeg ik..
ohhh wat moet ik hier nou mee ..tuurlijk is ze gek op me, ik ben ook haar enige houvast (ja, ik hoor de borderliners hier al aaaaiiiiii roepen )
ze gaat echt halfdood zonder mij als vriendje.. dat weet ik, maar mijn liefdesregel nr. 1 is; nooit bij iemand blijven uit medelijden ..

help?

Mmm. Via Internet is miscommunicatie soms eerder regel dan uitzondering, maar ik vind je hier zelf ook ietwat raar overkomen, niet alleen door al die " " smiley's tussendoor (het is toch niet grappig?).
Het klinkt (naar mij toe!) ook allemaal weinig respectvol hoe je haar en haar problemen beschrijft.
Als je er echt zo tegenover staat zou ik de relatie z.s.m. beëindigen. Sterkte er mee !

maar ik ben nog steeds heel verliefd op haar enzo
*mopper*

[darkfairy]

Repelsteel schreef:

maar ik ben nog steeds heel verliefd op haar enzo
*mopper*

heb het er nog is met haar over?

ot.
eindelijk even geen angsten

Gig was te gek. Heb het voor mezelf echt perfect gedaan en iedereen was super enthousiast.
Het was in echt een ENORM huis/kantoor (denk: entree met marmeren wenteltrap naar boven) en ik heb minstens 2 Chanel pakjes gezien en de bruid liep op HOGE Jimmy Choo schoenen, dus het was wel duidelijk waar ik terecht gekomen was, haha. Erg leuke mensen, en heb stiekem echt buitensporig betaald gekregen voor een drie kwartier entertainment

No, no, no... ik wil niet terug!

[darkfairy]

Ifeellikerain schreef:

No, no, no... ik wil niet terug!

waarheen?

[darkfairy]

wat heerlijk een dag zonder angsten.
dat had ik al jaren niet meegemaakt.
ik hoop dat het nog een paar dagen zo blijfft

[darkfairy]

hmm ik ga toch maar eens me bed in denk ik.

[Missy1234567890]

Net op en ik voel me redelijk uitgerust. Hoop dat ik vandaag eens niet zo duf ben als de afgelopen twee dagen en toen was ik best vroeg op. We zijn nu weer bij mijn ouders, straks twee verjaardagen vieren en het is ook het laatste weekend dat m'n broertje in Nederland is. Deze week nog één keer vier dagen werken en dan ga ik over naar 3 dagen per week, zodat ik één dag meer thuis kan zijn. Ik baal echt enorm van de situatie, want ik kan nu voorlopig dus niet naar m'n koorrepetitie en daardoor mis ik een optreden waarvan ik gezegd heb er wel te zijn en ze gaan daar allemaal echt niet blij mee zijn en ik ook niet. Ik vind het ook steeds zo vervelend als ik over de situatie loop te 'klagen' dat m'n vader steeds zegt 'maar je verdient wel.' Grrr. Ik zit 4 dagen per week bij m'n ouders, ik doe geen sociale dingen meer, vind m'n werk strontvervelend en zit de helft van de tijd niks te doen en wil eigenlijk gewoon weg en dan krijg je zo'n opmerking. Kan daar echt zo boos over worden. Maar ik heb geen keus, maar die heb ik natuurlijk wel. Dus voor mij is het voorlopig tot september of eerder als ik er écht genoeg van krijg. En dan zien we wel weer verder.

[Sudoku.]

Het klassenprobleem is zo goed als opgelost. Ik ga naar de klas waar ik graag heen wil, ook al is het pas over twee weken. Ik ben er wel heel blij mee.
De ruzie met mijn ouders is ook weer goed.
En met die jongen blijf ik vrienden. Ik vind het zó fijn! Beter dan dit had ik het me eigenlijk niet kunnen wensen.

Alles komt goed. Nu weet ik het zeker.

Ik kan er zo van balen dat hij geen sorry kan zeggen, terwijl hij heel goed weet dat ik nu gelijk heb. Ook al draait het er niet om wie er gelijk heeft. Als dit zo doorgaat maak ik hier een einde aan. Ik ben het nu echt zat.

[darkfairy]

zo weinig angsten als ik gisteren had.
zoveel angsten en gedachtes heb ik nou klotezooi.

Alle sukkels uit de 2e klas bijmekaar gepleurd, en mij er tussenin gezet.
Kan wel janken!

@DroomVlucht: Ik heb wel naar andere behandelingen gekeken, maar ik woon in een uithoek van Nederland dus het aanbod is vrij beperkt. GGZ lijkt voorlopig toch de beste optie.
@HealOver: fijn te horen dat het zo goed gaat nu, houd dat gevoel vast

OT: Afgelopen nacht 15 uur in bed gelegen, inmiddels alweer moe. Begin me toch af te vragen of het misschien aan mijn medicatie ligt dat ik zo moe ben, daar hadden groepsgenootjes ook last van. Ik ben in gedachten alleen maar bezig met de dagbehandeling: met al het gezeur afgelopen week omdat ik langs de ehbo moest en dat niet in de groep uit wil leggen, en met het gesprek met mijn ouders dat B. over anderhalve week wil hebben. Bibber, ik ben er nu al bang voor.

En over een paar dagen vlieg ik weer eventjes op en neer naar San Diego om mijn spulletjes op te halen en daar kijk ik ook enorm tegen op. Ben ik een kil harteloos persoon omdat die emailtjes van ex waarin hij probeert mij terug te winnen mij zo weinig meer doen? Schuldgevoel krijg ik er nog wel van, maar na 2.5 jaar samen zou het mij toch meer moeten doen?

[blurred]

Ik heb geen rijbewijs, (nog) niet genoeg geld en heb nog nooit in m'n eentje een lange reis op onbekend terrein gemaakt. Maar het plan heeft zich in mijn hoofd gezet om een roadtrip door de V.S. te maken, alleen, van langer dan drie maanden. Anders is het te kort. En ik geloof dat als ik mezelf goed voorbereid en het écht wil, dat het me gaat lukken ook.

[ikkuh15]

@Blurred: Wat een súpertof idee! (Is ook een droom van mij, maar vrees dat 't er nooit echt van gaat komen. Net als zoveel andere dromen.)

Vandaag op verjaardag geweest bij mijn zus en haar vriend, in hun nieuwe huis, waar zij nu samenwonen. Ze leken zo gelukkig samen, gelukkig in hun nieuwe huisje (wat ook heel mooi is), echt heel leuk!
Ik ben echt blij voor ze! Maar tegelijkertijd ook wel jaloers...ik wil ook een vriend en ik wil ook samenwonen! Waarom gebeurt dat bij mij niet? Zal dat ooit wel gebeuren? Ik heb echt het gevoel dat ik zo achterloop als ik zie dat zoveel mensen in mijn omgeving gaan samenwonen/trouwen/kinderen krijgen.
En dan zegt 'n vriendin; je moet eerst van jezelf houden. Bah, als ik daarop moet "wachten", dan komt het samenwonen nóóit!

Ik word overspoeld door 'scary thoughts', een ontzettend kutgevoel en vandaag is er even geen morgen, ook al weet ik dat 'ie komt.
Mijn seroquel werkt bijna, bijna, bijna.

Ik ben helemaal stijf en blauw van het verven, dat is toch knap (Op de grond liggen om onder de radiatoren te schilderen enzo) Maar het wordt mooi!

Het rothumeur is grotendeels weggezakt. Ik heb een lijstje gemaakt met ideeën en ik heb mijn opdracht gekozen en ik denk dat ik weet wat ik wil gaan doen, of in elk geval waar ik mee ga beginnen. En muziek luisteren en chocola eten helpt.
Nu nog even drie uur (grmbl) wachten op theorie en dan kan ik naar huis. Als ik thuis ben zal ik de docent mailen over een andere planning, want als die er niet gaat komen denk ik niet dat ik het kan/wil opbrengen om hier elke maandag mijn tijd weg te gooien.
Echt, alles draait om bezuinigingen. GRMBL.

[Heksjuh]

Nona schreef:

Goed zo, gewoon langsgaan! Ik heb zelf ook aardig wat moeite moeten doen om mijn inschrijving in Utrecht rond te krijgen (als hogere instromer) en mama laten bellen en zelf langsgaan zijn de twee dingen die alles op hun plek gezet hebben. (Serieus: als iemand belt met de mededeling "mijn dochter krijgt geen duidelijkheid over haar inschrijving" maakt dat veel meer indruk dan "ik krijg geen duidelijkheid over mijn inschrijving". )

Bedankt voor de tip; ik heb mijn moeder laten bellen naar Amsterdam en toen was het ineens geregeld

Missy1234567890 schreef:

@ Heksjuh: wat vervelend dat het nu nog steeds allemaal niet rond is. In Utrecht hoef je toch alleen maar heringeschreven te worden? En Amsterdam, dat duurt ook al een paar maanden inmiddels. Waar ligt dat dan aan?

In Utrecht ga ik beginnen aan een master. Daar heb ik een toelatingsbeschiking voor nodig en die heb ik nog niet gehad, maar ik ben er inmiddels achter dat nog niemand die heeft gehad en dat ze er mee bezig zijn.
Voor Amsterdam heb ik een bewijs betaald collegegeld nodig, dat ik pas krijg als mijn inschrijving in Utrecht rond is. En ik had me nog voor de vakken in moeten schrijven en dat heb ik te laat gedaan omdat ik het niet wist. Maar ik ben nu voor de vakken ingeschreven en mag volgende week beginnen

[darkfairy]

ik heb gegeten.
maar een stemmetje in me hoofd zegt.
niet eten je bent lelijk.
en het is moeilijk om tegen dat gevoel in te gaan.
ik weet dat ik me moeder hier pijn mee doe.
maar dat gevoel van een paar jaar terug en dat stemmetje zijn weer helemaal terug.

[darkfairy]

nou zegt me moeder opeens tegen me.
'weet je dat een hoop mensen jou een grote zeur vinden dat zeggen ze tegen me'.
en ik vroeg wie het zei en dat wil ze niet zeggen.

[Em.]

Ik wil verdorie m'n oude wiskundeleraar terug. AARGH.

Maar dat kan niet. Tenzij ik van school verander. Grmmbl. Waarom hecht ik me niet aan mensen die blijven? ._.

voornemen nieuw schooljaar: vriendjes worden met huidige wiskundeleraar

Gelukkig is die gozer vrij oké, die ik nu krijg, anders was ik helemáál pissig. :'D

[Missy1234567890]

Heksjuh schreef:

Bedankt voor de tip; ik heb mijn moeder laten bellen naar Amsterdam en toen was het ineens geregeld

In Utrecht ga ik beginnen aan een master. Daar heb ik een toelatingsbeschiking voor nodig en die heb ik nog niet gehad, maar ik ben er inmiddels achter dat nog niemand die heeft gehad en dat ze er mee bezig zijn.
Voor Amsterdam heb ik een bewijs betaald collegegeld nodig, dat ik pas krijg als mijn inschrijving in Utrecht rond is. En ik had me nog voor de vakken in moeten schrijven en dat heb ik te laat gedaan omdat ik het niet wist. Maar ik ben nu voor de vakken ingeschreven en mag volgende week beginnen

Het lijkt dus allemaal toch nog op tijd goed te komen, maar wat een gedoe en stress heb je hierom. Je zou toch denken dat je inschrijving, binnen dezelfde universiteit, makkelijk gaat, ook als je van bachelor naar master gaat. Maar goed, je weet nu dat dat bij iedereen nog niet goed is gegaan, dus je bent niet de enige. En Amsterdam, ja dat snap ik, Utrecht is je hoofduniversiteit, daar betaal je collegegeld aan, dus daar moet de inschrijving eerst rond zijn. Maar het komt dus allemaal toch goed, slim om je moeder te laten bellen.

@ Darkfairy: ik weet dat het veel moeilijker gezegd dan gedaan is, maar probeer je niks aan te trekken van die opmerking van je moeder. En wel blijven eten hoor! Weet je inmiddels al meer over het begeleid wonen via MEE?

OT: eerste dag van de week zit er alweer op, de tijd ging voor de verandering best snel, maar dat is meestal op maandag, dan is er constant telefoon. Morgen zal ik wel weer niks te doen hebben. Ik begin me steeds meer te ergeren aan de mentaliteit en het gedrag van bepaalde collega's, het is echt erg, maar ik probeer me er niks van aan te trekken. (niet tegen mij hoor, maar gewoon de werkmentaliteit in het algemeen).

Zit me nu een beetje te vervelen. Mis vanavond voor de 8e keer op rij ofzo de pubquiz omdat ik niet thuis ben. Volgende week ga ik eindelijk weer omdat ik dan over ga naar 3 dagen werken. Eerst nog een lang weekend weg met vriend + familie, daar heb ik ook wel zin in want eigenlijk ben ik toe aan vakantie...

ikkuh15 schreef:

@Blurred: Wat een súpertof idee! (Is ook een droom van mij, maar vrees dat 't er nooit echt van gaat komen. Net als zoveel andere dromen.)

Vandaag op verjaardag geweest bij mijn zus en haar vriend, in hun nieuwe huis, waar zij nu samenwonen. Ze leken zo gelukkig samen, gelukkig in hun nieuwe huisje (wat ook heel mooi is), echt heel leuk!
Ik ben echt blij voor ze! Maar tegelijkertijd ook wel jaloers...ik wil ook een vriend en ik wil ook samenwonen! Waarom gebeurt dat bij mij niet? Zal dat ooit wel gebeuren? Ik heb echt het gevoel dat ik zo achterloop als ik zie dat zoveel mensen in mijn omgeving gaan samenwonen/trouwen/kinderen krijgen.
En dan zegt 'n vriendin; je moet eerst van jezelf houden. Bah, als ik daarop moet "wachten", dan komt het samenwonen nóóit!

Nou ja er zijn genoeg mensen die níet eerst van zichzelf houden en wel van iemand anders (en bijna niemand houdt altijd veel van zichzelf), dus het kan wel. Maar je merkt wel vaak dat relaties een beetje scheef gaan als iemand van zijn gevoel voor geluk en tevredenheid afhankelijk is/raakt van iemand anders, de verslaving dat iemand verliefd is op *jou*, jou zo mooi en leuk en geweldig vindt. En dat maakt relaties eigenlijk altijd kut, want a) op die manier ben je nooit zo leuk als je eigenlijk zou kunnen zijn, en b) op een gegeven moment vindt de ander jou gewoon een keertje níet zo leuk, en OMG wat dan. Als je dat gevoel wél in jezelf vindt (houden van is misschien overdreven, maar iig een acceptatie van jezelf, een gevoel van het-is-goed-zo, iig meestal ), heb je een soort stabiele basis. Wat er ook gebeurt, je weet dat jij jij blijft, en dat is goed, en daardoor heb je veel meer ...hmm veerkracht, ook binnen de relatie, wat maakt dat de relatie een stuk leuker is en jij ook.

Aan de andere kant kan het wel helpen om te merken dat iemand jou zo de moeite waard vindt - mij heeft het iig wel geholpen om mij over bepaalde aspecten van mezelf tevredener te laten zijn. Maar als ik eerlijk ben, ben ik pas écht dat laatste stuk tevredener met mezelf geworden toen die relatie vervolgens weer voorbij was en ik gedwongen werd om al die zekerheid die ik in hem vond, in mijzélf te zoeken. En dat maakt mijn huidige relatie dan weer een stuk leuker

Oh en ik ben nog steeds wel eens helemaal niet tevreden hoor

[Nijn*]

IcedEarth schreef:

Mmm. Via Internet is miscommunicatie soms eerder regel dan uitzondering, maar ik vind je hier zelf ook ietwat raar overkomen, niet alleen door al die " " smiley's tussendoor (het is toch niet grappig?).
Het klinkt (naar mij toe!) ook allemaal weinig respectvol hoe je haar en haar problemen beschrijft.
Als je er echt zo tegenover staat zou ik de relatie z.s.m. beëindigen. Sterkte er mee !

QFT. + uberhaupt over borderliners/mensen met de problematiek die jij beschrijft niet erg respectvol.

OT: Schitter weer eens in afwezigheid hier. Probeer weer alles op de rails te krijgen, alweer bijna een week voorbij sinds mijn zm-poging en crisisdienst gezeur enzo. Tja, "het leven gaat niet altijd over rozen" nee maar hier was het wel erg extreem. Maar goed, ik probeer weer door te gaan, heb nu de goede mensen om me heen en krijg vanaf morgen ook weer wat drukker + beter ritme, dus hopelijk helpt dat ook.

Maar mijn huisgenoot, omfg, hoe erg kan je misbruik van iemand maken? Ze was met mij meegegaan naar de crisisdienst (lees: me aan mijn haren meegesleurd) op de betreffende avond. Helemaal lief, alle steun die ik wilde. Volgende dag krijg ik een smsje dat ze me fucking asociaal vind dat ik niet laat weten of alles oke is, dat ik alles maar voor lief neem (dat ze met me meeging..) en haar niet eens dankbaar ben en dat ze me voorlopig niet wil zien. Oke.. Ik schrik en voel me schuldig dus sms haar dat ik was vergeten ff te laten weten hoe het met me ging en dat ik haar hulp helemaal niet voor lief neem enz. Inmiddels zijn er heel wat smsjes verstreken (en mijn btg, wat echt belachelijk is want meestal zit ze drie meter verder op d'r kamer naar mij te smssen) en heel wat dagen, zonder dat we hebben gepraat. Zij maakt me voor alles en nog wat uit, zegt dat ik manisch-depressieve trekken vertoon maar dat ik ook een glansrijke borderliner ben, dat ik maar eerst alles zelf op de rails moet krijgen en dat ze niet met me wil praten. Van de week kwam andere huisgenoot P. thuis en hebben we (tot mijn verbazing!) gezellig zitten kletsen, hoewel J. wel vooral tegen P. praatte en niet tegen mij, de aanwezigheid van P. leek het allemaal wat luchtiger te maken. Maar de volgende ochtend is het weer raak: "ik vond het gisteren niet fijn en wil niet meer met je praten de komende tijd." Dus ik heb dr gesmst dat ik niet meer op mn knieeen ga, dat ik er klaar mee ben hoe ze mij behandelt en dat ik niet ga smeken om te praten samen (wat ik eerder wel wilde) maar dat ze maar naar me toe moest komen als zij er aan toe was. Nu mijdt ze me al dagen, als ik in de keuken ben vlucht zij snel d'r kamer in, als ik iets wil vragen smijt ze de deur dicht. Nou kan je veel zeggen van mijn 'gestoordheid' maar dit is toch ook geen manier om met mensen te communiceren? En zeker niet op een moment dat ik me al labiel voel, zij weet hoe ernstig het is geweest en me dan de grond in boren. OMG, dude?! Wat moet ik hier nou weer mee..

[darkfairy]

@missy ik heb verder niks meer over MEE gehoord.
het laatste wat we hoorde was dat ze op vakantie was.
dus nou hebben ik me moeder de huisarts en die vrouw van MEE nog geen gesprek gehad.
en je hebt gelijk dat ik er niet naar moet luisteren maar het blijft moeilijk.
van dat eten heb je ook gelijk.

@nijn* wow dat is echt kut voor je dat het is fout gegaan.
en vooral lullig wat je huisgenoten zeggen.
gaat het nou weer een beetje met je?*knuffel*

ot.
vanochtend bij de huisarts geweest.
wel heel kort want degene voor mij liep 30 minuten uit.
maar ik kon gelukkig wel weer alles kwijt.
en ze heeft opnieuw verbonden.
daarna kwam de taxi om me naar dagbehandeling te brengen.
de hele dag bezigheids therapie gehad en dat ging goed.
daarna nog even naar het dorp geweest naar de kruidvat.
en nou voel ik me best wel moe zowel geestelijk als lichamelijk.
me dwanggedachtes kan ik ook met moeite tegenhouden.
mischien straks maar even naar de afdeling bellen.
maar dat zie ik straks wel.
zometeen eerst maar even tv kijken of een boek lezen voor afleiding.

Heb wat mindere dagen achter de rug... Veel nadenken, vervelende gedachtes, huilen en ik vraag me constant maar af waarom alle andere mensen in meer of mindere mate in staat zijn hun leven te leiden, en ik niet. Ik wil weten wat er mis met me is, dat ik zo'n mislukking ben. Misschien ben ik wel gewoon zwak. Maar hoe heb ik dan in het verleden wel de kracht gevonden om te vechten? En, vecht ik niet nog steeds?
Misschien heb ik dan geen doorzettingsvermogen, ben ik verwend of kan ik gewoon niks.

Vanochtend had ik het er met mijn psychotherapeute nog over dat ik geen basis in mezelf heb vanuit waar ik blij of gelukkig kan zijn. Ik heb altijd externe factoren nodig om me goed te voelen: iets leuks kopen, iets lekkers eten, iets leuks op tv kijken, een leuk berichtje van iemand etc.
Zelf ben ik gewoon leeg...

Jezus, Nijn*, ik weet dat ik je in feite nauwelijks ken maar ik lees inmiddels al wel jaren bij tijd en wijle jouw berichtjes mee en schrik ervan zo. Hoop dat het ondanks je irritante huisgenoot wel wat beter gaat weer en dat je niet meer zo op het randje zit. Sterkte ermee in ieder geval!

OT:
Overmorgen naar San Diego. Mijn vader wil dat ik me "hard" opstel tegenover ex, omdat hij niet heeft meegewerkt etc. etc. maar ik denk niet dat ik daar toe in staat ben, vind het maar kil en harteloos eigenlijk. En S. moet ook wel doodsangsten uit hebben gestaan na mijn poging ... en bovendien: IK heb het uitgemaakt en IK heb hem dat allemaal aan gedaan. Schuldgevoelens in overvloed. Het wordt nog moeilijk.

En op dagbehandeling voel ik mij weer compleet in de steek gelaten. Nog nooit zoveel therapeuten gehad, maar het voelt niet zo...

[Redhair]

Darkfairy en Kroot, dank jullie wel. Ik kan echt geen motivatie vinden, er is niets meer, behalve anorexia, alleen anorexia.

Nijn*, wow, meisje, ik schrik me dood. Ik wil je een hele dikke knuffel geven.

If you could change your days
Arranging them in some sweet new sequence
Like any new arrangement's gonna to make a difference
'Cause it's the moment that you're living in
And not the one that follows
That makes this mess you're cleaning in your head
And time still drags you forward
Though you keep resisting
Know it's what you leave behind
You'll soon start missing and the people you once counted on
Now say it's all depending on how you act and how you treat yourself
And that's not very well
So baby, when I call for you
I want you to come explain yourself to everyone
You nod in an acknowledgement of your frequent mood swings
Yeah what good's an acknowledgement
It still don't change things
We tried all forms of encouragement
But it's still no better
You just can't seem to fake or force a smile
Not even a little one
But baby, when I call for you
I want you to come and lay it out for everyone
Exactly how it was before any of this happened
And why you can't leave it behind
Now don't just, don't just sit there when I call to you
I told you to come and lay it out for
Don't feel awkward
Lay it out for everyone

Maandag was ik behoorlijk afgevallen. Morgen weer weegdag, als ik twee ons ben afgevallen is het einde behandeling. Ik ga ervan uit dat dit het geval zal zijn. Mijn therapeuten en groepsgenoten vragen of ik dan niet zal schrikken. Nee, ik zal schrikken als het niet zo is. Ik wil einde behandeling, ik ben op en heb nu genoeg van knokken. Mama zegt zich machteloos te voelen, vriendje was net huilend aan de telefoon. Het doet me niets. Ik kan het nu niet eens mooier maken dan het is. Ik wil afvallen en niets meer voelen. De somberheid nu is al te veel, ik wil niets meer. Laat me met rust. Als ik morgen genoeg ben afgevallen drink ik er een borrel op. Eindelijk vrij. Laat me dan mezelf maar tegenkomen, want dat gebeurt, dat weet ik zeker. Ik moet mezelf gewoon weer tegenkomen, beseffen dat ik die apathie en zo'n ernstige eetstoornis niet wil, en dat kan alleen als ik nou door iedereen losgelaten word.

[Gilraen]

@ Redhair

Ik krijg er een brok in mn keel van =[
Ik begrijp eruit dat ze je niet meer zullen helpen?
Af en toe, als ik zoiets lees, schaam ik me voor de mensen die zo kalmpjes hun dieet kunnen volgen, hoe weinig het er ook mee te maken heeft.
Maar dat stimuleert natuurlijk niet, sterkte!

OT
Soms klets ik een end weg om maar afgeleid te zijn van alle andere dingen die ik in m’n hoofd haal.
Die scenario’s
die zijn niet normaal.
Die vallen onder ‘zinloze angst’.
Dat is bedenken wat er aan de hand kan zijn als er niets aan de hand is.

[darkfairy]

*een hele dikke knuffel voor redhair*

ot.
ik heb net de hele tijd op me kamer gezeten.
maar even tv zitten kijken.
en heb daar toch maar even naar de afdeling gebeld.
met een vpk even gepraat.
maar zij zei ook afleiding zoeken.
maar dat gaat dan zo moeilijk op dat moment.
en in huis hangt ook weer een spanning.
dit keer weer tussen mij en me vader.

@ nijn en redhair: jullie laten me allebei schrikken! *knuffel* en veel sterkte! Nijn, jij schreef de vorige keer zelfs nog dat het best goed ging?! Voel je je dan opeens superslecht of was dat gewoon niet echt de waarheid vraag ik me dan af (als je dat wilt zeggen tenminste)

OT:
Pluspunt: al 8 dagen geen eetbui gehad.

Verder is het hier behoorlijk saai.. Ik doe wel wat (leuke) dingen.. maar niet veel. De universiteit mag weer beginnen! Ook al zie ik daar ook tegenop.. Ik ben bang dat 't me binnen de kortste keren weer niet lukt.. Morgen maar weer even gaan studeren.

heel veel sterkte nijn en redhair! Ik weet niet goed wat te zeggen, maar ik hoop dat jullie allebei niet opgeven...

OT: Met mij gaat het goed! Vandaag eerste dag school gehad. Ik kwam er tijdens de les achter dat ik twee keer zo veel uren en huiswerk heb voor analytische chemie dan ik dacht, maar gek genoeg raakte ik daar niet van in de stress en ergens vind ik het ook wel leuk. Het geeft me ritme en houvast. Ik heb ook wat mensen van vorig jaar gezien en gesproken en dat was leuk.

[Nijn*]

@ Friday, Darkfairy & Lentekriebel, thnx voor jullie lieve opmerkingen.
@ Redhair: meis, ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelt, op, doodmoe en geen kracht en wil meer om te vechten. Ik denk niet dat ik, of iemand hier, daar iets aan kan veranderen. Ik wil je iig zeggen dat ik je heel erg toewens dat je jezelf 'weer tegenkomt' en uiteindelijk de moed kunt hervinden om door te gaan. Zonder anorexia.
@ tomatensoep; het is niet dat het dan helemaal 'ineens' komt, de vorige keer was ik inderdaad wat positiever maar dat gaat dan vaak over de wat meer praktische dingen, vakantie, werk enz. gaat altijd wel goed, maar van binnen kan ik dan alsnog kapot gaan. Dan probeer ik het voor mezelf wat positiever te houden, tot het tot een extreem kookpunt komt..

OT: Vanavond eindelijk een betere avond, borrel gehad met mijn vader, dat was wel fijn, al weet ik dat dat ook hun soort van 'controle' is. Uiteten geweest (jaja!) met vriend M. daar voel ik me altijd goed bij, hij heeft me zelfs gevraagd om te solliciteren voor de positie van regisseur voor een theatercommissie dit jaar. Heel leuk, maar moet ik nog wel paar nachtjes over slapen. Net nog hele tijd met huisgenoten C. en P. zitten kletsen en thee gedronken, J. was er niet en ik merk echt dat ik dan zoveel meer ontspannen erbij zit. Heb er ook echt beetje genoeg van en ik wil niet dat dit nog meer ellende met zich meebrengt dan die ik op dit moment zelf al voel.

Hopelijk kan ik deze avond goed slapen, zonder slaapmedicatie zelfs misschien. Ik probeer alles weer op te pakken, vanaf morgen bezig met internationale studenten begeleiden, 't weekend weer werken. Voelt wel goed, de afleiding, bezig zijn met de dingen waar ik plezier in heb. Maar ik merk dat ik nog steeds een molensteen om mijn hart meedraag, dat het me nog niet zo makkelijk af gaat allemaal. Snel moe, slechte nachten zonder slaap, veel huilen (maar dat is beter dan am/hongeren) en tja..
Zo is het leven nu na mijn bijna-einde. Ga ik toch nog 20 worden over een paar weken. Jezus, nu ik dat zo schrijf moet ik even heel erg slikken. 20, tiener-af. Dat had ik niet verwacht en ook niet gewild. Maar ik heb nu wel weer een beetje een kleine waakvlam aan het einde van de tunnel gezien, en gemerkt hoeveel goede mensen ik om me heen heb.
Ach, ik kan er zo positief over lullen als ik wil maar ik voel me toch nog steeds klote en labiel en weet het nog steeds niet allemaal. Ging het allemaal maar 'gewoon'.

little child, be not afraid
though storm clouds mask your beloved moon
and its candlelight beams, still keep pleasant dreams
I am here tonight

little child, be not afraid
though wind makes creatures of our trees
and their branches to hands, they're not real, understand
and I am here tonight

Ik wou dat iemand dat tegen me kon zeggen en me kon vasthouden.

[kroot]

@ redhair: idd wat nijn zegt, ik hoop ook dat je jezelf snel tegenkomt en beseft dat je wil veranderen. En sterkte morgen!
@ nijn: heftig zeg. Maar ook jij verdient het om gelukkig te zijn, om na al die jaren 'nijn' te zijn. verder weet ik niet echt goed wat te zeggen behalve heel veel sterkte.

mijn therapeut is op vakantie en komt pas begin oktober terug. ik heb iemand nodig om tegen te praten, die zegt dat het allemaal wel goed komt. Vandaag belde mijn begeleidster: mijn indicatie is bijna verlopen en mijn therapeut moest 3 blz invullen. Nu belden ze net van therapie dat ik donderdag naar heer professor himself moet. Normaal als je een afspraak wilt maken moet dat ongeveer 3 maanden van tevoren omdat ie maar 1 dag op de afdeling is. En nu al over 2 dagen! Ik hoop dat hij het wil invullen, hij vindt namelijk dat daar de therapeuten voor zijn, maarja als die er niet zijn... Zit nog te twijfelen over wat ik hem verder ga vertellen.

Repelsteel schreef:

maar ik ben nog steeds heel verliefd op haar enzo
*mopper*

Als je heel verliefd op haar bent, dan is medelijden toch niet de enige reden om bij haar te blijven?
Kijk, die stemmingswisselingen horen nu eenmaal bij borderline, als je daar niet tegen kan dan pas je misschien niet echt bij haar. Haar lage zelfbeeld is er ook een veelvoorkomend gevolg van (werkt ze daar wel aan?).
Maar ze heeft misschien meer moeite om claimerig of onbetrouwbaar gedrag te voorkomen dan anderen, maar dat betekent niet dat ze dat niet KAN. Daar heeft ze toch echt zelf de meeste invloed op en kan ze zelf ook verantwoordelijkheid in nemen. En als dergelijk gedrag jullie relatie ondermijnt, dan moet je daar toch echt eens met haar over praten.
(een heel goede vriendin van me heeft borderline en heeft de afgelopen jaren ontzettend veel aan zichzelf gewerkt en daarbij ook aan sociale gedragspatronen, en ze was daarvoor natuurlijk ook al lief, maar dat heeft haar zo veel geholpen)

Nu ik hier toch zit ontopic: in November begint mijn baan. Dat betekent dat ik aan de afstudeerronde van oktober mee MOET doen. En dat betekent dat ik mijn scriptie uiterlijk 8 september moet inleveren. Voor die tijd moet mijn directe begeleider mijn 2e versie nog goedkeuren en moet ik het nog laten drukken, wat betekent dat ik het ongeveer vorige week bij hem moet inleveren als ik de begeleider niet op tijdnood wil jagen. En ik had het best vorige week af kunnen hebben als ik gewoon acht uur per dag eraan gewerkt had, maar ik zit steeds andere dingen te doen (ja nu ook) en maak effectief maar halve dagen. Waarom doe ik dat toch?

Nouja dit zal wel herkenbaar zijn voor de meeste studenten

Vandaag krijg ik het af!

[Vogelvrij]

*knuffel* voor Nijn & Redhair. Sterkte hoor!

OT: Oké, ik krijg een speciaal brilglas, 3% extra vergroting. Ben benieuwd, vind het altijd zo lastig om te zeggen wat beter kijkt en zo Volgende week bril uitzoeken

[Hawahaai]

Succes, Sarah!

OT: Pfff, het is me de week wel. Erg druk op het werk, maar wel fijn dat mijn directe collega niet vindt dat ik steken heb laten vallen vorig schooljaar. We gaan samen kijken naar oplossingen.

Sarah schreef:

Nu ik hier toch zit ontopic: in November begint mijn baan. Dat betekent dat ik aan de afstudeerronde van oktober mee MOET doen. En dat betekent dat ik mijn scriptie uiterlijk 8 september moet inleveren. Voor die tijd moet mijn directe begeleider mijn 2e versie nog goedkeuren en moet ik het nog laten drukken, wat betekent dat ik het ongeveer vorige week bij hem moet inleveren als ik de begeleider niet op tijdnood wil jagen. En ik had het best vorige week af kunnen hebben als ik gewoon acht uur per dag eraan gewerkt had, maar ik zit steeds andere dingen te doen (ja nu ook) en maak effectief maar halve dagen. Waarom doe ik dat toch?

Nouja dit zal wel herkenbaar zijn voor de meeste studenten

Vandaag krijg ik het af!

En, gelukt?
Beetje nieuwsgierig, maar baan?! Als aios, anios? Tof!

Ifeellikerain schreef:

En, gelukt?
Beetje nieuwsgierig, maar baan?! Als aios, anios? Tof!

Bijna klaar, de dag heeft nog vijf uur
Als anios interne!

[Heksjuh]

Sterkte Nijn en Redhair (})

Friday: succes in San Diego!
Voel je je schuldig omdat jij het uitgemaakt? Want dat hoeft toch niet, zulke dingen gebeuren nou eenmaal.

Missy: wat voor werk doe je eigenlijk?

Ik heb zin om weer te gaan studeren. Al lijkt het me ook wel een beetje eng, ik voel me net een eerstejaars: nieuwe studie, nieuwe universiteit waar ik de weg niet ken, nieuwe mensen... Maar ik heb er wel zin in, eindelijk weer dingen leren en niet voornamelijk domme mensen om me heen en domme klusjes doen
Alleen jammer dat ik nu weer met de trein moet en dit keer tijdens de spits. Ik ben bang voor vertraging maar ik heb ook geen zin om een half uur eerder weg te gaan (en dus een half uur eerder opstaan) als ik zelf nog 15 minuten over heb met een andere trein.
Ik ben ook ontzettend bang dat ik het niet ga vinden de eerste dag. De allereerste dag dat ik naar de universiteit ging kon ik het gebouw niet vinden

En waarom ben ik zo'n uitsteller Ik zou vanmiddag mijn spullen inpakken maar dat heb ik natuurlijk nog niet gedaan, terwijl ik nu geen zin meer heb en liever iets op tv wil kijken. En ik heb vanmiddag ook niks nuttigs gedaan dus ik heb geen goed excuus.

[Redhair]

Bedankt voor alle lieve berichtjes.

Ondanks mijn weinige eten bleek ik vandaag een ons te zijn aangekomen, in plaats van twee afgevallen. Heb hierna maar een verzoekje ingediend voor einde behandeling. Vrijdag krijg ik reactie van mijn hoofdbehandelaar en het team. Ik voel de hele dag woede, over vanalles. Woede omdat ik was aangekomen in plaats van afgevallen, woede omdat ik vandaag, naast de vaste kaas, als beleg pindakaas en als vleesvervanger chocopasta kreeg, woede omdat we bij de warme maaltijd soep vooraf kregen, ik ben zo kwaad op al dat eten. Nu heb ik drie glazen wijn op en word ik wat rustiger. Ga zo maar douchen en als mijn haar droog op bed liggen en een film kijken. Ik ga steeds vroeger richting bed, want de avond doorbrengen met wachten tot een normale bedtijd lijkt zinloos.

Mijn broer, waarmee ik samenwoon, schrok toen straks wel even toen ik zei dat ik om beëindiging van de behandeling heb gevraagd. Nu woont hij niet meer samen met een anorectisch zusje wat tegen haar eetstoornis ingaat, maar met een anorectisch zusje wat de strijdbijl neergooit en alles even opgeeft. De blik in zijn ogen raakte me wel even, maar anorexia is sterker dan gevoel, schakelt uit.
Was vandaag ook nog even bij de huisarts van mijn hulpinstantie voor controle van de AD en vertelde over mijn keuze. Hij is zo'n nuchtere droogkloot, en zei dat hij me dan wel weer zou zien als hij een plekje moest regelen in het ziekenhuis. Mama heeft het soms ook over ziekenhuis. Ik zie dat niet, daar ben ik eerder toch ook niet terecht gekomen? Zo ver laat ik mezelf toch niet zakken? Maar ja, wat kan ik voorspellen? Ik had bijna twee jaar geleden, toen ik stopte met de pep, ook niet kunnen bedenken dat ik nu op dit punt zou zijn.

It's OK, it's alright, nothing's wrong
Tell Mr. Man with impossible plans
To just leave me alone
In the place where I make no mistakes
In the place where I have what it takes

Ik heb een pil tussen mijn tiet zitten.

[Daantje_0705]

Vogelvrij schreef:

OT: Oké, ik krijg een speciaal brilglas, 3% extra vergroting. Ben benieuwd, vind het altijd zo lastig om te zeggen wat beter kijkt en zo Volgende week bril uitzoeken

Ik vind dat ook altijd lastig hoor (en ik denk met ons nog veel meer bril/lenzendragers). Ik vraag ook vaak of ik nog een keer het verschil mag zien. Ik heb ook lastige ogen. Ik heb een plussterkte maar die kan ik zelf corrigeren naar een minsterkte dus bij mij kan je heel verschillende dingen meten. Erg lastig maar ben het meerendeel van de tijd toch wel happy met m'n bril. Hoop dat het bij jou ook fijn is. En als het niet is wat je ervan verwacht, gewoon teruggaan hoor. Ik ben bij m'n nieuwe bril ook teruggegaan omdat ik met links niet goed zag en toen zijn ze een uur met me bezig geweest met opnieuw meten, m'n bril door meten, alles uitzoeken en uiteindelijk bleek dat m'n cilinder niet goed zat omdat m'n montuur scheef stond. Hopelijk vind je een leuke nieuwe bril, vind dat altijd zo lastig Ook omdat ik een heel smal hoofd heb en bijna geen monturen pas.

[Hawahaai]

Daantje_0705 schreef:

*brillenverhaal*

Dat doet me er aan denken dat ik eigenlijk ook eens een nieuwe bril aan zou moeten schaffen...

OT: ik heb een beetje WOG, ik weet dat ik aan dat protocol zou moeten werken, maar ik baal er van dat ik het 'voorbeeld' nog steeds niet gevonden heb en daarom stel ik het maken steeds maar weer uit. *zucht*

[darkfairy]

dagbehandeling ging goed.
daarna had ik een intake gesprek voor fysio fitness in mijn woonplaats.
waar ik volgende week kan beginnen.
morgen nog een dagje dagbehandeling en dan hebben we afscheid van 2 vpks.
die vrouw die weggaat is een jaar mijn coordinator geweest in de opname.
en met de man die weggaat kan ik het ook goed vinden.
dus ik vind het erg jammer.
en verder is het zo druk in me hoofd nou.

Laat ik maar eens een knuffel geven aan mensen die hem nodig hebben