Advertentie | |
|
![]() |
|
![]() |
gosh mensen. k flip m. vriendje met zelfmoordneigingen en autisme. ene moment hyper en andere moment down. geduld zeggen ze dan. lees ik mijn eigen psychologische onderzoeken van een paar jaar geleden eens na; heb ik ook wss autisme!!... ik kan hier gwn echt niet mee omgaan.... en het vriendje van mn bff vind me iets meer dan aardig.. blehh.......
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
Morgen de begrafenis, doet me toch behoorlijk meer dan ik had verwacht. Ik had vanmorgen eigenlijk een tentamen, maar wilde praktisch jankend nog de deur uit stappen. Maandag kan ik in ieder geval met de studieadviseur praten over hoe ik mijn studie verder ga invullen omdat ik dus nu mijn eerste blok niet af kan maken.
__________________
Always be berating and belittling
|
![]() |
||
Citaat:
&idd, hopelijk heb je een goed gesprek, kan je de her niet als echte tentamen maken? Nogmaals, heel veel sterkte en van een knuffel heeft nog nooit iemand last gehad, dus bij deze *knuffel*
__________________
There is no elevator to success.
You have to take the stairs. |
![]() |
|
![]() |
woon in een saai dorp. hou niet van uitgaan en toch wil ik wel weg, gezellig weg. het leuk hebben en genieten van het leven,... maar ja... geen vrienden om mee te gaan, ze willen niet of kunnen niet en ik heb ze ook niet. hoe moet ik zo een normaal leven opbouwen. voel me eenzaam iemand tips?
|
![]() |
||
Citaat:
Zoiets verwacht je ook niet. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd en hoop voor je dat je veel steun kunt vinden bij je vrienden die hem ook kennen. Hoe was de begrafenis? |
![]() |
|
Veel dank voor alle steun.
Het was echt een ontzettend mooie dienst. Een goede vriend was er eerder dan ik, dus hij zat op een andere plek. Wel zijn we samen naar buiten gelopen en werden we beiden emotioneel. De muziek die gedraaid werd was ook typerend, dus ik heb wel wat afgejankt. Ook gaan we binnenkort met vrienden bij elkaar zitten om hem te herinneren en bij te praten.
__________________
Always be berating and belittling
|
![]() |
|
Mooi om te horen dat het zo mooi was &huilen is niet erg joh. Nu rustig alles verwerken en idd, uit het oog is niet uit het hart dus herinneringen blijven en als je die samen kunt delen is dat alleen maar fijn. Rustig aan komende tijd!
__________________
There is no elevator to success.
You have to take the stairs. |
![]() |
|
Verwijderd
|
Al een lange tijd hier niet meer gepost.
Op zich gaat het wel aardig goed met mij. Vandaag heb ik een gesprekje gehad met mijn begeleidster vanuit de woonvorm waar ik woon. Dat is een goed gesprek geweest. Ik heb goed de dingen kunnen vertellen waar ik mee zat, dat is wel fijn. Zo had ik ook tegen mijn begeleidster vertelt dat ik s`nachts erg slecht slaap. Ik krijg s`avonds 5mg melatonine, maar hier kom ik niet meer van in slaap. Nu ben ik erg bang om mijn dag, nacht ritme te gaan verleggen wat niet de bedoeling is. s`morgens heb ik erg veel moeite om uit bed te komen en wil ik het liefste blijven liggen. Ik word s`morgens om 8.00 uur gewekt door de begeleiding en dan probeer ik om op te staan en ga ik naar beneden om te ontbijten. Daarna ga ik op mijn gemak de dag opstarten. Ik ga 4 dagen in de week s`middags werken bij een cadeauwinkel van de stichting uit waar ik bij woon. Aaan het werk ligt het niet, want ik vind het erg leuk in de cadeauwinkel en heb het erg naar mijn zin. Heeft er iemand nog eventueel wat tips voor mij zodat ik goed in slaap kan komen??? Ik luister al s`avonds naar rustgevende muziek, ik kijk televisie, ik ga optijd naar bed, schrijf dingen voor het slapen gaan van mezelf af, kortom ik doe genoeg, maar ik weet het even niet meer. Ik heb met mij begeleidster afgesproken dat ik deze week probeer om goed bezig te blijven en om goed op te staan, blijf ik nog slecht slapen, gaan we dit bespreken met de psychiater en met de arts. |
![]() |
|
@diddlina, bij mij helpt het als ik een uur voordat ik wil slapen ook daadwerkleijk alle kastjes uitzet, dus geen telefoon en televisie. Als ik dan een kop thee drink en daarna lekker ga douchen of een boek/tijdschrift ga lezen en daarna gelijk ga slapen, slaap ik veel sneller in dan wanneer ik tv kijk tot ik ga slapen, misschien een tip voor jou!
OT: damn, weer een dodelijk auto-ongeluk met jongeren uit de buurt.. eerst een jaar geleden zm van iemand, toen in juni een ongeluk tegen een boom aan met 2 doden en vannacht zijn 2 jongens in het kanaal gevonden die wss in de nacht van vrijdag op zaterdag het kanaal ingereden en daarbij beide om eht leven gekomen.. Laatst in drenthe ook al zon ernstig ongeluk. Het maakt me altijd zo van slag ook al ken ik ze niet eens echt. Bij die jongens hier uit de buurt weet ik wel wie het zijn en heb ze ook wel es gezien/gesproken in de plaatselijke discotheek maar pff. Daarbij blijkt een van de jongens de broer van een basisschoolvriendinnetje te zijn en dat mijn ouders die andere jongen kennen.. Ik hoorde het vanmorgen en het heeft me de hele dag bezig gehouden.. 2013 is echt een rampjaar voor het noorden ofzo..
__________________
There is no elevator to success.
You have to take the stairs. Laatst gewijzigd op 10-11-2013 om 18:39. |
![]() |
|
Verwijderd
|
Morgen moet ik weer naar mijn psychologe maar ik zie er heel erg tegen op. Als het deze keer weer voor geen huppel werkt dan maak ik ook geen nieuwe afspraak meer.
net ongesteld geworden ook nog, gaat nog leuk worden, dan huil ik echt om alles wat zo'n mens zegt en ik heb gewoon echt heel veel last ervan (van de pijn), maar dat heb ik altijd, dus misschien kan ik morgen ook wel niet eens naar die psych (elk nadeel heb z'n voordeel). |
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
O.T. Ik ga het helemaal anders doen. Ik ga mijn frustratie er gewoon uit sporten en daar ga ik morgen direct mee beginnen. Het rondje tegenover ons huis is exact 2 kilometer, voorbestemd ![]() |
![]() |
|
![]() |
Sterkte en knuf aan iedereen die het wil of nodig heeft! En Daantjer, veel sterkte!!
Zo, ben na lange tijd terug. Gaat goed op school en het is nog steeds aan met mn vriendinnetje. Helaas ook negatieve dingen, gister ruzie gehad met beste vriendin en een goede vriendin van me is gedumpt ![]() -- Zo. Hart gelucht!
__________________
Too hot to be true
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Op dit moment voel ik me erg moe.
Dat is ook niet gek want ik ben net terug uit het ziekenhuis en ben genezende van een longontsteking. Ik heb van 27 november tot 2 december in het ziekenhuis gelegen. ik krijg nog medicijnen tegen longontsteking en tegen vocht achter mijn longen en daar voel ik me eigen helemaal opgezwollen van. Daarbij heb ik dan ook nog antidepressiva die ik elke dag moet slikken. Maar goed, alles komt wel weer goed. |
![]() |
|
Ik bedacht me vanavond opeens dat ik hier al heel lang niet meer gepost heb. Misschien omdat ik m'n hart niet meer hoef te luchten, omdat het nu gewoon (eindelijk) goed met me gaat. Voor de mensen die mij nog kennen, zal ik even een update geven over hoe het nu met me is.
Ik ben een paar maanden geleden weer verhuisd om samen te gaan wonen met m'n nieuwe vriend (we zijn nu ongeveer 1,5 jaar samen). Ik heb m'n baan opgezegd en dat had nog wel wat voeten in de aarde, maar het was de beste beslissing van afgelopen jaar, want ik was er zo ongelukkig. Nu doe ik vrijwilligerswerk en daar zit m'n week helemaal vol mee en ik vind het erg leuk om te doen. Volgend jaar ga ik waarschijnlijk toch de lerarenopleiding doen, omdat ik dan meer kans heb op een baan (op niveau) en ik kan in één jaar m'n bevoegdheid halen. Tot die tijd blijf ik lekker vrijwilligerswerk doen (ik help vluchtelingen bij het leren van de Nederlandse taal, dus ik doe er ook nog relevante werkervaring mee op) en hopelijk vind ik nog een part time baantje voor erbij. En dan nog een nieuwtje, ik ga in mei trouwen! Ik had niet verwacht dat het opeens allemaal zo snel zou gaan, maar het gaat gewoon super goed tussen m'n vriend en mij, dus waarom niet? De jurk heb ik al en verder hebben we ook alles praktisch al geregeld! Nouja, het gaat dus gewoon goed. Groetjes aan Daantje, Hawahaai, Winny, Darkfairy en alle anderen van de 'oude garde' ![]() Laatst gewijzigd op 12-12-2013 om 01:06. |
![]() |
|
Hé, wat superleuk om weer wat van je te horen en wat goed om te horen dat het zo goed met je gaat, leuk!
Met mij gaat het ook goed! Na jaren strijd met en tegen mijn astma ben ik bijna twee jaar geleden gaan revalideren en daarna zelf weer veel gaan sporten. Het ging met vallen en opstaan, twee stappen vooruit en één terug. Ik ben terecht gekomen bij een ontzettend leuke roeivereniging waar ik heel veel leuke mensen heb leren kennen, heel veel sociale contacten erbij heb gekregen. Ik ben zelfs van de zomer een week in Denemarken wezen roeien. Iedereen houdt supergoed rekening met alles wat ik wel en niet kan en dat is ontzettend gaaf. Ik ben van de zomer gescout door een roeicoach en nu roei ik samen met een ander meisje in een gladde dubbeltwee zonder, zo super gaaf ![]() ![]() Verder gaat het ook goed. Nog steeds samen met m'n vriend, inmiddels al bijna zes en half jaar. We puilen erg uit ons tweekamerappartement. Mijn vriend heeft nu een half jaar een baan en krijgt hopelijk in het voorjaar een vast contract en dan willen we ook wel graag op huizenjacht al vind ik dat wel nog een beetje eng en ben ik stiekem ook wel een beetje gehecht aan ons kleine pakhuis ![]() ![]()
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
![]() |
|
Daantje er is werkelijk niemand die moeilijk gaat doen over de medicatie die je gebruikt zolang je niet op hoog niveau roeit. Mijn ventolin staat ook op de dopinglijst en er heeft nog nooit iemand naar gevraagd.
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|
![]() |
|
pff nouja toch maar iets schrijven dan.. ik kende een meisje en had daar een hele goede band mee en we vonden (dacht ik elkaar echt leuk) het was altijd leuk en gezellig enzovoort, we spraken af hadden lol knuffelen zoenen en op een keer zaten we in groepschat. ik was beneden even wat drinken halen en kwam terug en toen las ik was die meid allemaal over mij zei (ze wist niet dat ik in die chat zat) ze zei van hij is kankerlelijk en blabla. ik reageerde toen heel rustig: wat is dit... en toen zij ze ow jah jammer dat je dit meot lezen, wie wil er mee naar de avri, alsof ik niet bestond en ze walste gewoon over me heen. en zei dat ik me niet moest aanstellen en niet kut zou moeten voelen. ik was zo enorm kapot hiervan dat ik een hele dag lang op mijn bed heb gelegen en zitten huilen.
verder heb ik een vriendin die enorm veel problemen heeft en ze is echt mijn beste maatje ik probeer haar zo erg te helpen maar nix werkt op een gegeven moment zat ze zich te snijden en ik kon er echt niet meer tegen dus ik zei: elke keer dat jij snijd zet ik 1 snee op mijn arm, jah ze is echt mn alles ik heb verder helemaal niemand, dus toen zei ze nee dat meot je niet doen en toen zette ik mn eerste snee toen zei ik hoeveel waren het er? en toen zei ze dat ik moest stoppen, snee nummer 2 daarna ben ik wel gestopt. ook ben ik een keer van de trap ''gevallen'' omdat ik gewoon helemaal gek werd in mijn hoofd ik zag dingen die niet konden en ik werd helemaal gek.. dit is miss heel vreemd maar de rede dat ik me eigelijk op elk moment kut voel en niet weet hoe en wat en moordneigingen heb is vrij simpel: ik weet gewoon geen antwoord op 1 vraag. wat is de nut van het leven, waar dien ik voor. waarom moet ik doodgaan ik bedoel niemand heeft wat aan me ik ben compleet nutteloos waarom zou iemand erom malen als ik dood zou gaan. ik bedoel ik word uiteindelijk toch wel vergeten en niemand zou er na een paar jaar naar omkijken. ik beteken helemaal nix en ik kan het gewoon niet handelen dat ik niet weet wat mijn leven nou voor een nut heeft. ik heb het al aan zoveel mensen gevraagt aan mijn psycholoog en die zei: dat alles waar jij waarde aan hecht jou nut kan zijn alleen ik hecht nergens waarde aan omdat voor mij nix waarde heeft behalve die ene vriendin maar omdat zij ook zelfmoordneigingen heeft gehad hadden we ingeplant om samen voor de trein te liggen. uiteindelijk is dat neit meer gebeurt omdat het langzaam weer beter ging. nu gaat het weer okay en heb ik bijna een vriendin mensen beginnen mij te mogen en ik begin langzaam in te zien dat mensen wel om me geven maar toch blijft die 1ne vraag in mijn hoofd zitten.. wat is nou mijn nut |
![]() |
||
Citaat:
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
![]() |
||
Citaat:
Fijn dat het zo goed met je gaat, het is je gegund! Ik heb ook al even niets meer geschreven. Even een update voor missy en alle anderen , ik zit nu op de opleiding waar ik altijd al naartoe wilde, ik heb het er erg naar mijn zin, ik heb geen echte vrienden op school die ik ook buiten school zie, maar er zijn genoeg groepjes mensen waar ik het goed mee kan vinden en in de pauzes zit ik niet meer alleen. Joyce is weer voor hele lange tijd naar het buitenland, ze weet niet hoe lang behalve dat het echt heel lang is. Dat kwam best wel als een schok en heeft nu ook nog veel invloed op me, ik mis haar echt ongelofelijk. (was sowieso best klote, na de zomervakantie kreeg ik een andere mentor en dus een andere persoon om elke week mee te praten, dat wist ik, maar aan het eind van de zomervakantie vertelde mijn therapeut van emdr me dat ze haar baan had opgezegd en dat ik iemand anders zou krijgen, en een week later vertelde joyce dus dat ze weer wegging, het was dus een beetje een roteinde van de vakantie omdat er ineens heel veel hulpverleners gewisseld zijn) Ik heb joyce echt nodig, er is niemand die me in al die depressieve tijden van zo dichtbij heeft gezien, of in ieder geval toen nog enigszins invloed op me had en nu nog steeds niemand die ik zo goed vertrouw en waar ik zo gemakkelijk bij durf uit te huilen of die ik midden in de nacht durf te bellen als het niet goed met me gaat. Wel is het hartstikke fijn dat een van de vriendinnen van haar van plan was om jongeren met autisme te gaan begeleiden ze was net bezig met de cursus of had hem net afgerond volgens mij, en Joyce zag het dus als een mooie kans voor haar om het eens uit te proberen, ik ben samen met Joyce kennis met haar gaan maken en het klikt hartstikke goed. Dus nu heeft een vriendin van Joyce het van haar overgenomen en als ze terug is dan ga ik gewoon weer terug naar joyce. Ik merk wel dat we nog moeten wennen, maar ik heb vantevoren tegen joyce gezegd dat ze echt alles maar dan ook echt alles wat ze over me wist tegen die vriendin van haar moest zeggen, dat heeft ze gedaan en dat heeft wel echt geholpen want we begonnen dus niet zegmaar van begin af aan dat ik alles nog moest vertellen ofzo. Het is ook fijn dat er iemand is waar ik mee over joyce kan kletsen. We moeten nog wel wennen maar het komt wel goed, ze lijken best wel op elkaar qua karakter enzo al ontkennen ze dat allebei haha! Het heeft bij mij nog wel een tijdje in mijn hoofd gespeeld(ik ben nou eenmaal een doemdenker) dat joyce haar erbij had gehaald zodat wij minder contact zouden hebben ofzo als ze weg was, nu realiseer ik me gelukkig wel dat dat de grootste onzin is, ze gunt me gewoon iemand om ook in real-life bij uit te huilen en iemand die er ook gewoon in real-life voor me kan zijn in plaats van alleen via e-mails en facebook. En ik merk van mezelf dat ik vaak bevestiging nodig heb dat als ze terug is dat joyce er dan gewoon weer voor me is, en dat er niets verandert tussen ons maar dat mag ik ook gewoon zo vaak als ik wil mailen en ze antwoord elke keer gewoon normaal erop, dat is heel fijn. Het is ook wel nodig dat ik iemand heb om bij uit te huilen,want het gaat echt klote. Ik probeer koste wat het kost depressie nr2 te voorkomen maar het wordt steeds moeilijker. Ik ga bijna om de twee weken naar emdr, om dingen uit het verleden achter me te laten en een plekje te geven, om ervoor te zorgen dat ze me nu niet meer beinvloeden. Alleen terwijl ik dat dus probeer, en terwijl het me zoveel moeite kost om dat te doen (ik wil het echt heel graag en ga er ook wel echt voor) gaat het thuis echt elke dag slechter. De ruzies worden steeds heftiger, mijn moeder komt hartstikke overspannen over maar ontkent echt dat ze overspannen is en ik kom steeds vaker met blauwe plekken op school die mijn broertje me heeft aangebracht omdat mijn moeder de hoop op een ruzieloos huis heeft opgegeven. De ruzies beginnen zodra mijn broertje opstaat en eindigen zodra iedereen savonds naar bed is. Het is alleen deze week al 3 keer voorgekomen dat ik sochtends huilend mijn fiets heb gepakt en weg ben gefietst naar school, en dat ik toen echt om 8 uur al op school was terwijl we om 9 uur beginnen. Gelukkig weet mijn mentor van de situatie en heeft ze er wel begrip voor maar de laatste paar weken beïnvloed het me ook op school, terwijl ik het daar eerst nog redelijk goed van me af kon zetten. Mijn ouders willen niets weten, niets horen en niets zien wat ruzies betreft ze ontkennen het uit schaamte. En toen ik probeerde een serieus gesprek erover aan te knopen was het enige wat ze zeiden dat het het gemakkelijkst was als ik me er bij neer zou leggen dat er niets verandert. Waar ik dus 100% op tegen ben. Ik wil ook nog iemand zijn, het hele huis draait om mijn broertje. Alle regels en dagritmes zijn op hem aangepast, bij alles wat ik doe moet ik nadenken hoe hij gaat reageren. En mijn moeder is net zo erg, als er een pot appelmoes op de verkeerde plank in de koelkast wordt gezet is een hele avond geschreeuw het resultaat. Thuis levert alleen stress en spanning voor me op, ontspanning is er alleen als ik meerdere dagen achtereen alleen thuis ben en dat gebeurt alleen in de zomervakantie. Deze thuissituatie zorgt er dus ook voor dat ik steeds meer moeite heb om mr depressie de baas te blijven(ik noem hem mr depressie, ik ga nog eens een heel lelijk en gemeen poppetje tekenen wat ik mr depressie voor moet stellen zodat ik eindelijk eens ga beseffen dat depressie een aandoening is en niet mijn schuld) en dat ik vooral geen kans krijg om dingen uit het verleden af te sluiten en een plekje te geven waar ik nou net zo'n behoefte aan heb.(nog iets waar ruzie over is, mijn ouders vinden dat ik daar te langszaam mee ben met dingen achter me laten) Na veel gesprekken met joyce, haar vriendin, mijn therapeute bij emdr, mijn psychiater en mijn mentor ben ik toch wel tot de conclusie gekomen dat ik inderdaad voor mezelf moet gaan kiezen. Ik denk nu dus na over begeleid op kamers gaan aangezien jeugdzorg waarschijnlijk niets meer doet en mijn ouders geen behoefte lijken te hebben om dingen thuis aan te pakken. Het is moeilijk, begeleid op kamers gaan is niet iets waar ik als 17jarige over na wil moeten denken, het is niet de rede waarom ik het huis uit wil gaan, en na alles wat er is gebeurd de laatste paar jaar qua gepest en depressie heb ik behoefte aan rust. Maar ik begin nu toch steeds meer te beseffen dat ik die thuis niet ga vinden en dat ik voor mezelf moet kiezen. Dan maar op een vervelende manier uit huis, ik moet nu doen wat voor mij het beste is en wat mij vooruit gaat helpen in de toekomst. Ik heb van joyce, haar vriendin, de therapeut van emdr, mijn psychiater en mijn mentor nu dus tijd gehad om erover na te denken en ze steunen me allemaal in dit proces, maar na de zoveelste ruzies en blauwe plekken begin ik steeds meer te beseffen dat het moeilijkste besluit soms toch echt het beste is. Het is lastig maar het is het beste. Ik ga sowieso tegen ze zeggen dat ik meer informatie aan wil gaan vragen. En ondertussen weten mijn ouders nog van niets maar dat houd ik ook even zo. Het enige wat lastig zal worden zijn de financiën, ik verwacht nl niet dat mijn ouders mijn reiskosten, kleding of wat dan ook nog gaan betalen als ik om die rede uit huis ga. Sowieso zullen ze zeggen dat ik vlucht voor problemen, maar ik vlucht liever dan dat ik vecht, want ik heb lang genoeg gevochten. En mocht er uberhaupt iemand dit hele lange verhaal hebben gelezen die toevallig ook ervaring heeft met begeleid op kamers, stuur me dan ff een pm, ik zou graag in contact komen met mensen die het hebben gedaan. |
![]() |
|
Ohja, de mensen die hier echt al een paar jaar komen weten misschien nog wel dat ik mijn maatschappelijke stage bij een kinderatelier heb gedaan en dat dat hartstikke leuk was.
Nou, ter extra afleiding (en omdat ik daardoor na ben gaan denken over na deze opleiding naar de kunstacademie en daarna dan lerarenopleiding te doen) heb ik weer contact met ze gezocht. Ik kom er nu wekelijks vrijwilligerswerk doen en dan mag ik mee tekenles geven bij jongeren van 10-14 jaar. Hartstikke leuk om te doen en ook heel grappig, want ik heb zelf 5 jaar geleden ook bij die cursus gezeten en dezelfde lerares is er nog steeds. Ik heb echt het gevoel dat ik daar even alles kan vergeten en het is hartstikke leuk om te doen! |
![]() |
||
Citaat:
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Hoi Winnie, wat vervelend van je thuissituatie!
Over begeleid wonen: Sowieso kan je wanneer je studiefinanciering hebt (weet niet of je dat hebt) meer geld krijgen als je uit huis woont (heeft mijn broer ook). Of je verder financiële steun krijgt hiervoor dat weet ik eigenlijk niet, via Google vind ik hierover nogal uiteenlopende informatie, ik las dat sommige gemeentes delen financieren maar dat weet ik niet. Goed dat je een oplossing zoekt en voor jezelf kiest, en daarbij hebben je ouders er ook niets aan als jij en je broertje ruzie hebben, je steeds blauwe plekken hebt en dood ongelukkig wordt als je thuis bent dus ... Meid, je hebt de eerste keer overleefd en daar wordt een tweede keer zeker niet makkelijker van, maar dat betekent wel dat je sterk genoeg bent om depressies te overwinnen! (Je kan het!) |
![]() |
|
@-melove
thanks! Gelukkig heb ik nu nog geen depressie, maar ik wil er wel alles aan doen om dat ook te voorkomen, en daar hoort dit dus ook bij. Ik heb het een hele tijd aan gekeken, maar de enige oplossing die mijn ouders zien is dat ik er mee leer leven en dat ik me er bij neerleg en accepteer dat het niet verandert, dat werkt voor mij dus niet. Studiefinanciering heb ik nog niet, krijg ik pas in januari 2015. |
![]() |
|
pfff. ik ben zo toe aan vakantie. school lukt op dit moment voor geen meter, ik lig gigantisch achter en dat frustreert me enorm maar mijn energiepeil is zo laag dat ik ook niks doe.. ik heb het gevoel dat ik deze week nooit aankan en dat terwijl ik het helemaal niet zo erg heb.. Sorry voor mijn gezeik maar ik weet gewoon even niet meer wat ik moet.
__________________
There is no elevator to success.
You have to take the stairs. |
![]() |
||
Citaat:
__________________
"Ariel, listen to me. The human world is a mess. Life under the sea is better than anything they got up there."
|
![]() |
|
@ Daantje: wat fijn dat het met jou lichamelijk steeds beter gaat en dat je het roeien zo leuk vindt! En dat jij en je vriend al zo lang samen zijn.
@ Winnie: ik vind je eigenlijk best positief klinken ondanks dat het thuis nog steeds niet goed gaat. Je klinkt echt een stuk zelfverzekerder dan de laatste keer dat ik je las en dat is denk ik nu zo'n jaar geleden (ik ben hier echt lang niet meer geweest). Heel fijn dat je nu de opleiding doet die je leuk vindt en dat je met de meeste mensen goed op kunt schieten en niet meer gepest wordt. Dat is al zoveel waard! Het is natuurlijk nog wel een heel proces om met die periode goed om te kunnen gaan en ik denk ook dat het echt goed is dat je emdr doet nu, al lijkt het me ook behoorlijk zwaar. Merk je al of het helpt? Ik ben ook langere tijd gepest, alleen niet op de manier zoals jij, maar goed, ik ken wel de eenzaamheid en de angst ervan. En ik merk nu, tien jaar nadien, dat het niet meer elke dag invloed heeft op wat ik doe (en vooral: niet doe). Dat ik er niet meer elke dag aan denk. Maar het is natuurlijk ook voor iedereen anders hoelang je er last van hebt. Het is gewoon nu al heel fijn dat je gewoon geaccepteerd wordt op school, dat mensen normaal tegen je doen. Je hoeft ook niet meteen allemaal vriendinnen te hebben, als ze je maar normaal behandelen. Dat vrijwilligerswerk is ook heel goed voor je, ik vind het ook knap dat je dat doet. Over begeleid op kamers wonen kan ik je helaas niks vertellen, ik weet alleen dat er in de tijd dat ik nog veel postte hier in het topic iemand was die zo woonde, maar ik weet niet meer wie het was. Maar het kan natuurlijk nooit kwaad om er meer informatie over op te vragen. Jouw thuissituatie lijkt me ook vreselijk en helemaal niet goed voor je (voor niemand). Daarmee wens ik je vooral veel sterkte en ik hoop dat er snel verandering en verbetering in komt. En als dat niet zo is, dat je snel uit huis kunt. Het klopt dat een beslissing nemen soms moeilijk is, helemaal als je over de consequenties na gaat denken. Maar je hebt wel gelijk dat je echt voor jezelf moet kiezen. Als je ouders de situatie met je broertje niet willen veranderen, kun je hen niet dwingen dat wel te doen. Zelf kun je die situatie thuis ook niet veranderen. Maar je bepaalt wel (voor een deel dan, omdat je nog minderjarig bent) hoe je zélf met die situatie omgaat. Of je het wel of niet accepteert of tolereert. Daarom denk ik ook dat je je goed moet laten informeren over het begeleid op kamers wonen. En je hebt denk ik genoeg mensen om je heen die je daarbij kunnen helpen. Ik hoop voor je dat er snel iets verandert. Laatst gewijzigd op 16-12-2013 om 23:34. |
![]() |
||
Citaat:
![]()
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
Advertentie |
|
![]() |
|
|
![]() |
||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Psychologie |
Het Grote Lucht Je Hart Topic 171 dejob14 | 2 | 14-01-2013 20:35 | |
De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 |