Het Grote Lucht Je Hart Topic - 173

Holland Oates schreef:

Ik heb ook gelezen dat mensen er van zijn aangekomen, en ik ben al zo zwaar. Ugh.

Bij Sertraline is de kans dat je ervan afvalt ongeveer even groot als de kans dat je ervan aankomt!

Sorry dat ik ermee hier kom, of dat ik overkom als een aandachtstrekker. Dat ben ik eigenlijk ook.

Ik had vandaag een kutdag, voelde me erg alleen. Ik heb goede vrienden, maar het wilde gewoon niet. Ik heb af en toe de neiging om mezelf te krassen. Ik heb net weer proberen te krassen. Ik weet zelf waarom ik het doe. Het geeft me controle, en tegelijk wil ik heel graag dat anderen het zien, bepaalde mensen, een soort van mededeling dat ik me kut voel. Ik loop bij een psycholoog, en had al heel lang niet meer gekrast. Maar ik wist niet met wie ik kon praten, wilde praten, het voelde alsof ik niemand kon bereiken met hoe ik me voelde, ik kon het niet uitspreken. Dus ik besloot iets in m'n been te zetten, voor aandacht en controle, ook al zijn jullie waarschijnlijk de enige die het te weten komen. Ik voel me beter, en ik weet dat dat niet zou moeten.

Sorry, ik hoop dat dit hier mag. Ik moest dit ergens kwijt, want mensen gaan gelijk hulp voor me zoeken als ik ze zo'n verhaal zou vertellen. Ik heb geen hele erge proberen. Of tenminste, dat is nu niet de reden. Ik voelde me gewoon alleen en heb een kutdag. Sorry.

[Elin3]

luci2 schreef:

Sorry dat ik ermee hier kom, of dat ik overkom als een aandachtstrekker. Dat ben ik eigenlijk ook.

Ik had vandaag een kutdag, voelde me erg alleen. Ik heb goede vrienden, maar het wilde gewoon niet. Ik heb af en toe de neiging om mezelf te krassen. Ik heb net weer proberen te krassen. Ik weet zelf waarom ik het doe. Het geeft me controle, en tegelijk wil ik heel graag dat anderen het zien, bepaalde mensen, een soort van mededeling dat ik me kut voel. Ik loop bij een psycholoog, en had al heel lang niet meer gekrast. Maar ik wist niet met wie ik kon praten, wilde praten, het voelde alsof ik niemand kon bereiken met hoe ik me voelde, ik kon het niet uitspreken. Dus ik besloot iets in m'n been te zetten, voor aandacht en controle, ook al zijn jullie waarschijnlijk de enige die het te weten komen. Ik voel me beter, en ik weet dat dat niet zou moeten.
Sorry, ik hoop dat dit hier mag. Ik moest dit ergens kwijt, want mensen gaan gelijk hulp voor me zoeken als ik ze zo'n verhaal zou vertellen. Ik heb geen hele erge proberen. Of tenminste, dat is nu niet de reden. Ik voelde me gewoon alleen en heb een kutdag. Sorry.

Voel je vooral niet schuldig, dit topic is voor alle dingen waar je even over wil schrijven. Ook als ze morgen misschien weer heel onbenullig lijken! Juist als je je zo naar voelt mag je dat ook gewoon hier in het topic zetten, reactie is misschien niet enorm snel en je kunt ons nog niet heel goed, maar je kunt wel altijd terecht! En soms helpt het opschrijven ook al een stukje.

Heel veel knuffels voor jou!

Mijn actie van stille rebellie/ schreeuw om aandacht was het zwart lakken van mijn nagels. Het zal niet veel helpen, maar het is een stuk comfortabeler dan snijden

[Pluis]

luci2 schreef:

Sorry dat ik ermee hier kom, of dat ik overkom als een aandachtstrekker. Dat ben ik eigenlijk ook.

Ik had vandaag een kutdag, voelde me erg alleen. Ik heb goede vrienden, maar het wilde gewoon niet. Ik heb af en toe de neiging om mezelf te krassen. Ik heb net weer proberen te krassen. Ik weet zelf waarom ik het doe. Het geeft me controle, en tegelijk wil ik heel graag dat anderen het zien, bepaalde mensen, een soort van mededeling dat ik me kut voel. Ik loop bij een psycholoog, en had al heel lang niet meer gekrast. Maar ik wist niet met wie ik kon praten, wilde praten, het voelde alsof ik niemand kon bereiken met hoe ik me voelde, ik kon het niet uitspreken. Dus ik besloot iets in m'n been te zetten, voor aandacht en controle, ook al zijn jullie waarschijnlijk de enige die het te weten komen. Ik voel me beter, en ik weet dat dat niet zou moeten.

Sorry, ik hoop dat dit hier mag. Ik moest dit ergens kwijt, want mensen gaan gelijk hulp voor me zoeken als ik ze zo'n verhaal zou vertellen. Ik heb geen hele erge proberen. Of tenminste, dat is nu niet de reden. Ik voelde me gewoon alleen en heb een kutdag. Sorry.

Je bent absoluut geen aandachtstrekker. Dit topic heet niet voor niets het lucht je hart topic.

Ik heb alleen wel je post wat moeten aanpassen, omdat je wel erg gedetailleerd over het krassen vertelt en het is niet de bedoeling dat je daarmee anderen op ideeën brengt. De regel hier is dat je best mag vertellen dat je aan automutilatie doet, maar niet hoe je het precies doet.

Sterkte verder ermee, en ik hoop dat je je wel vrij genoeg voelt om je psycholoog over deze dag te vertellen de volgende keer dat je hem/haar ziet

Elin3 schreef:

Voel je vooral niet schuldig, dit topic is voor alle dingen waar je even over wil schrijven. Ook als ze morgen misschien weer heel onbenullig lijken! Juist als je je zo naar voelt mag je dat ook gewoon hier in het topic zetten, reactie is misschien niet enorm snel en je kunt ons nog niet heel goed, maar je kunt wel altijd terecht! En soms helpt het opschrijven ook al een stukje.

Heel veel knuffels voor jou!

Mijn actie van stille rebellie/ schreeuw om aandacht was het zwart lakken van mijn nagels. Het zal niet veel helpen, maar het is een stuk comfortabeler dan snijden

Dankjewel voor je reactie. Ik waardeer het echt.

Pluis schreef:

Je bent absoluut geen aandachtstrekker. Dit topic heet niet voor niets het lucht je hart topic.

Ik heb alleen wel je post wat moeten aanpassen, omdat je wel erg gedetailleerd over het krassen vertelt en het is niet de bedoeling dat je daarmee anderen op ideeën brengt. De regel hier is dat je best mag vertellen dat je aan automutilatie doet, maar niet hoe je het precies doet.

Sterkte verder ermee, en ik hoop dat je je wel vrij genoeg voelt om je psycholoog over deze dag te vertellen de volgende keer dat je hem/haar ziet

Ik begrijp het, ten dele, maar er mocht dus niet eens instaan wat ik had gekrast?

Voor de rest, dankjewel.

[Pluis]

luci2 schreef:

Ik begrijp het, ten dele, maar er mocht dus niet eens instaan wat ik had gekrast?

Voor de rest, dankjewel.

Ik heb daar even over getwijfeld, maar juist door de precieze boodschap denk ik dat je iets teveel een "inspiratie" zou zijn voor anderen. Ik weet namelijk dat er hier nog een paar andere meiden rondlopen die ook gevoelig zijn voor automutilatie en die zouden dan zomaar eens hetzelfde kunnen gaan doen, terwijl ze er misschien net af waren of iets dergelijks.

Pluis schreef:

Ik heb daar even over getwijfeld, maar juist door de precieze boodschap denk ik dat je iets teveel een "inspiratie" zou zijn voor anderen. Ik weet namelijk dat er hier nog een paar andere meiden rondlopen die ook gevoelig zijn voor automutilatie en die zouden dan zomaar eens hetzelfde kunnen gaan doen, terwijl ze er misschien net af waren of iets dergelijks.

Ah, ik begrijp het... Ik zal er voortaan rekening mee proberen te houden.

Ik heb de hele tijd zin in sigaretten en drank. Een kennis vertelde me hoe zij vroeger depressief was geweest en zichzelf had gesneden en legde heel precies uit hoe ze dat deed, niet wetend dat ik ook snij en depressieve gevoelens heb. Nu wil ik al de hele week haar 'tips' uitproberen maar ik heb het nog niet gedaan. Dat ik het nog niet gedaan heb maakt me best een soort van trots maar ik ben heel bang dat het vandaag of morgen nog weer mis gaat.

[fizzle-fluffy]

Je mag heel erg trots zijn dat je dat nog niet hebt gedaan! En dat je dat al zo lang volhoudt laat zien dat jij sterk genoeg bent om het niet te doen. Dan kun je het ook langer volhouden!

Ik ga ook even luchten. Ik had nogal een dipje nadat ik ziek was tijdens mijn auditie. Toen ik eindelijk weer beter was moest ik weer naar Wenen en kreeg ik een allergische reactie. Dat en geldzorgen maakt dat ik echt heel goed voor mezelf moet zorgen om niet verdrietig te zijn. Dat doe ik ook - zonnebank, sociale afspraken, erover praten, zingen, sporten, rust inbouwen. Precies volgens het boekje. Maar ik ben Door die ziekte best wat afgevallen - ik hoor het nu ook van anderen - en ik merk dat supermarktbezoekjes steeds langer duren en dan kom ik toch steeds weer zonder brood thuis en met alleen allerlei gezonds. Mijn porties worden ook kleiner en ik HOOR MEZELF EXCUSES MAKEN. Ik sta erbij, het voelt zo gek, dit dialoog met mezelf. Ik eet gezond ja maar niet genoeg. Ik moet niet meer afvallen ook niet een beetje. Wat doen deze gedachten überhaupt? Ga weg?

[Elin3]

Het is dat je zo ver weg zit fizzle, anders kwam je verplicht hier eten en zou tante Eline eens lekker voedzaam voor je koken!

Sorry, daar heb je natuurlijk praktisch nu niks aan. Ik kan alleen maar zeggen: Blijf goed voor jezelf zorgen! Gezonde dingen en fruit zijn belangrijk, maar je moet ook gewoon koolhydraten binnenkrijgen. Koop wel brood en eet een extra boterham.
Hopelijk heb je binnenkort weer een fijne baan, waardoor je wat meer te besteden hebt en makkelijker goed voor jezelf kan zorgen!

[fizzle-fluffy]

Tante eline dankjewel lieverd! En ja ik moet ook gewoon brood kopen. Het klinkt zo simpel he

Misschien je dan maar weer een tijdje aan het eetschema van de kliniek houden? Jezelf geen ruimte geven om over eten na te denken tot het weer beter gaat.

[Nonny]

luci2 schreef:

Sorry dat ik ermee hier kom, of dat ik overkom als een aandachtstrekker. Dat ben ik eigenlijk ook.

Ik had vandaag een kutdag, voelde me erg alleen. Ik heb goede vrienden, maar het wilde gewoon niet. Ik heb af en toe de neiging om mezelf te krassen. Ik heb net weer proberen te krassen. Ik weet zelf waarom ik het doe. Het geeft me controle, en tegelijk wil ik heel graag dat anderen het zien, bepaalde mensen, een soort van mededeling dat ik me kut voel. Ik loop bij een psycholoog, en had al heel lang niet meer gekrast. Maar ik wist niet met wie ik kon praten, wilde praten, het voelde alsof ik niemand kon bereiken met hoe ik me voelde, ik kon het niet uitspreken. Dus ik besloot iets in m'n been te zetten, voor aandacht en controle, ook al zijn jullie waarschijnlijk de enige die het te weten komen. Ik voel me beter, en ik weet dat dat niet zou moeten.

Sorry, ik hoop dat dit hier mag. Ik moest dit ergens kwijt, want mensen gaan gelijk hulp voor me zoeken als ik ze zo'n verhaal zou vertellen. Ik heb geen hele erge proberen. Of tenminste, dat is nu niet de reden. Ik voelde me gewoon alleen en heb een kutdag. Sorry.

Zoals anderen ook al aangeven, daar is dit voor! Verder hoop ik voor je dat het gauw beter gaat. Zo te lezen ging het al heel lang weer goed, dat is ontzettend knap! Ik weet zeker dat je dat weer op kunt pakken! Als je er nog erg mee zit zal ik het gewoon bespreken met je psycholoog. Verder veel knuffels voor jou!

_melove schreef:

Ik heb de hele tijd zin in sigaretten en drank. Een kennis vertelde me hoe zij vroeger depressief was geweest en zichzelf had gesneden en legde heel precies uit hoe ze dat deed, niet wetend dat ik ook snij en depressieve gevoelens heb. Nu wil ik al de hele week haar 'tips' uitproberen maar ik heb het nog niet gedaan. Dat ik het nog niet gedaan heb maakt me best een soort van trots maar ik ben heel bang dat het vandaag of morgen nog weer mis gaat.

Jeetje wat mag je trots zijn op jezelf! Ik wou soms wel dat ik wat van die kracht had.. Hopelijk blijft het goed gaan, dan kun je daar op verder bouwen. Maar ook als het niet helemaal goed gegaan is, mag je niet minder trots op jezelf zijn. Kijk naar wat je bereikt hebt, nu na al die dagen dat je het niet gedaan hebt. En wat een groot verschil met eerder! En verder zijn sigaretten naar mijn idee niet per definitie een slechte optie als dat je tijdelijk even beter laat voelen, laat het alleen niet als vervanging voor voedsel dienen! Dikke knuffel voor jou en ik pm je zodra ik terug ben uit Ierland!

Ot: na ontzettend rotweken waarin het met mij en thuisthuis ook erg slecht ging, zit ik nu heerlijk 4 dagen in Dublin. Even weg van alle stress, struggles en problemen thuis. Ik merk aan mijn lichaam dat het oververmoeid is, veel pijn en weer veel slapen. Ondanks dat ik nu eindelijk tevreden ben met het feit dat ik minder stage loop en dus vertraging heb, merk ik het lichamelijke verschil nog niet echt. Ik hoop na dit weekend weg even weer terug op het goede pad te komen en beter voor mezelf te kunnen zorgen. Ik geniet nu in ieder geval van alle heerlijkheden van Ierland!

Een hoop Ierse knuffels voor iedereen die ze nodig heeft!

[fizzle-fluffy]

Sarah schreef:

Misschien je dan maar weer een tijdje aan het eetschema van de kliniek houden? Jezelf geen ruimte geven om over eten na te denken tot het weer beter gaat.

Dat is een goede inderdaad. Moest hem maar eens uitgraven.

[Daantje_0705]

Mijn hoofd zat vol met allemaal dingen die ik niet kon overzien. Ik had pijn in mijn rug/heup waarvan de huisarts niet wist wat het was dus wat moest ik dan? Mijn wc deed het niet goed maar zat niet verstopt, wat dan? Mijn auto wilde niet starten maar kon er dus ook niet mee naar de garage, help? Ik merkte gisteren en vorige week dat het gewoon te veel was, mijn hoofd liep over en zat vol met dingen die mijn aandacht en energie vraten maar waarvoor ik niet wist hoe ik het op moest lossen. Volwassen dingen waar ik nog niet 'groot genoeg' voor was. Het contact met mijn ouders is ook niet dusdanig op dit moment dat ik daar nu alleen maar energie in moet stoppen om er wat aan te hebben. Gelukkig heb ik fijne collega's en waarvan één ook gezegd heeft dat ze wel over me wil moederen als dat nodig is.

Voor mijn rug en heup was er de fysio. Waardoor ik helaas de dag erna wel erg misselijk was en veel pijn had maar daarvoor waren weer collega's met goede medicijnen. Voor mijn wc is iemand geweest voor de stortbak, in de hoop dat dat het was en hij drukte me op het hard dat als dat niet werkte, ik dan gewoon nog een keer moest bellen. Voor de auto had ik gelukkig een wegenwachtservice bij mijn onderhoudsbeurt gekregen die ook aan huis kwam met vriendelijke mensen die het snel en gratis konden fixen. Was gisteravond en moe en eigenlijk ook gewoon uitgeput van alles. Niet alleen van het met de trein naar mijn werk moeten. Nu nog even tijd voor mezelf. Hopelijk kan ik er dan weer tegen.

[Elin3]

Fijn dat je collega je wil opvangen, Daantje! Hierbij ook wat knuffels van mij.

Het is chaos op mijn eilandje
Dat houdt op dit moment het volgende in: drukte, stress, twijfels over alles, gepaard met een dagelijkse huilbui en falende studiedingen.
Ik probeer mijn studie weer op te pakken (hoevaak heb ik dat inmiddels al gepost op dit topic?) en boven de verwachtingen in lukt het me in ieder geval om wat te doen, maar het is gewoon te weinig.
Daarbij twijfel ik echt over alles: zit ik wel op de juiste opleiding, en zo ja, kan ik dit wel? Zal ik stoppen met werken? Zal ik de afspraak voor hulp over 2 weken toch maar weer afzeggen? Ga ik mijn studie wel halen? Moet ik ons weekend afzeggen voor de opleiding? Moet ik blijven appen met de jongen waarmee ik app?

Allemaal gezeik, maar het houdt me wel continu bezig.

[Elin3]

Deel je al die gedachtes en onrust met iemand? Het simpelweg bespreken kan al helpen om orde te scheppen in de chaos in je hoofd. Wees ook niet te hard voor jezelf, wees trots op wat er wel goed gaat (of zelfs maar een beetje goed gaat).

[Helpmij123]

_melove schreef:

Het is chaos op mijn eilandje
Dat houdt op dit moment het volgende in: drukte, stress, twijfels over alles, gepaard met een dagelijkse huilbui en falende studiedingen.
Ik probeer mijn studie weer op te pakken (hoevaak heb ik dat inmiddels al gepost op dit topic?) en boven de verwachtingen in lukt het me in ieder geval om wat te doen, maar het is gewoon te weinig.
Daarbij twijfel ik echt over alles: zit ik wel op de juiste opleiding, en zo ja, kan ik dit wel? Zal ik stoppen met werken? Zal ik de afspraak voor hulp over 2 weken toch maar weer afzeggen? Ga ik mijn studie wel halen? Moet ik ons weekend afzeggen voor de opleiding? Moet ik blijven appen met de jongen waarmee ik app?

Allemaal gezeik, maar het houdt me wel continu bezig.

Vervelend om te horen, ik denk zeker dat het niet verstandig is om de afspraak af te zeggen! Verder zijn contacten altijd goed om er op na te houden, al ken ik de context niet helemaal

Elin3 schreef:

Deel je al die gedachtes en onrust met iemand? Het simpelweg bespreken kan al helpen om orde te scheppen in de chaos in je hoofd. Wees ook niet te hard voor jezelf, wees trots op wat er wel goed gaat (of zelfs maar een beetje goed gaat).

Er is iemand waarmee ik dit soort dingen wel eens deel maar ik vind het heel lastig om dit met hem te delen. Het voelt gewoon zo zeikerig en ik wil niet dat hij mij (alleen maar) op deze manier kent, en eigenlijk ken ik hem helemaal niet zo goed.
Ook heb ik dit soort gevoelens en gedachten dagelijks, ik wil hem niet dagelijks maar weer vragen

Helpmij123 schreef:

Vervelend om te horen, ik denk zeker dat het niet verstandig is om de afspraak af te zeggen! Verder zijn contacten altijd goed om er op na te houden, al ken ik de context niet helemaal

Ik heb wel sociale contacten hoor, ik ken die jongen alleen niet zo goed en weet steeds niet zo goed wat ik moet appen

[Elin3]

_melove schreef:

Er is iemand waarmee ik dit soort dingen wel eens deel maar ik vind het heel lastig om dit met hem te delen. Het voelt gewoon zo zeikerig en ik wil niet dat hij mij (alleen maar) op deze manier kent, en eigenlijk ken ik hem helemaal niet zo goed.
Ook heb ik dit soort gevoelens en gedachten dagelijks, ik wil hem niet dagelijks maar weer vragen

Dat gevoel dat je niet alleen maar wilt zeuren mag je soms best een beetje wegdrukken. Vrienden willen er voor je zijn, ook als jij even niet een vrolijk huppelende versie van jezelf bent. Vaak vinden mensen het juist fijn als je hen in vertrouwen neemt en ook minder leuke dingen met hen deelt.

[Helpmij123]

_melove schreef:

Ik heb wel sociale contacten hoor, ik ken die jongen alleen niet zo goed en weet steeds niet zo goed wat ik moet appen

Haha oké, als het je niet te veel energie kost lekker blijven appen dan zou ik zeggen .

Verder is het zo wat eline zegt, ik snap dat je inderdaad neit zeikerig over wilt komen, maar (echte) vrienden zullen er voor je zijn en het kan je echt goed doen om dingen te delen. Als zij is een keer in de put zitten kunnen ze immers ook bij jou terecht toch?

Helpmij123 schreef:

Haha oké, als het je niet te veel energie kost lekker blijven appen dan zou ik zeggen .

Verder is het zo wat eline zegt, ik snap dat je inderdaad neit zeikerig over wilt komen, maar (echte) vrienden zullen er voor je zijn en het kan je echt goed doen om dingen te delen. Als zij is een keer in de put zitten kunnen ze immers ook bij jou terecht toch?

Dat is juist het punt een beetje, ik vertel ze best regelmatig hoe het echt gaat of wat me bezig houdt, maar het gaat gewoon eig al lange tijd niet zo lekker en daarom zoek ik nu ook wel hulp

Ik voel me weer zo verdrietig. Ik weet helemaal niet meer wat ik wil

[Helpmij123]

_melove schreef:

Ik voel me weer zo verdrietig. Ik weet helemaal niet meer wat ik wil

Wat naar ...heb je bepaalde dingen die je kunt doen als je je zo down voelt? dingen die je afleiden of iets of helpt dat niet ?

Geen antwoord is een waardeloos antwoord: ik ga opzoek naar antwoorden en knijp er een tijdje tussenuit op dit forum, bedankt allemaal voor jullie hulp, tips ed,
Knuffels voor iedereen

[Elin3]

Ook al zag ik daar vanmorgen best tegenop, ben ik toch naar de psycholoog geweest en was het uiteindelijk ook best een fijne afspraak. Nadat ik thuis kwam heb ik voor mezelf nog een hoop op papier gezet. Gedachtes die de afgelopen dagen al in m'n hoofd opkwamen, maar die ook na het gesprek met de psycholoog nog relevant bleken te zijn. Het opschrijven geeft me al enige rust, ook al kan ik deze gedachten nog niet echt met iemand delen...

[Axel11]

Elin3 schreef:

Het opschrijven geeft me al enige rust, ook al kan ik deze gedachten nog niet echt met iemand delen...

Bij "gebrek aan iemand" of omdat je daar zelf nog niet aan toe bent?

[Elin3]

Axel11 schreef:

Bij "gebrek aan iemand" of omdat je daar zelf nog niet aan toe bent?

Het zijn best wel hele persoonlijke dingen die ook betrekking hebben op mijn relatie. Misschien dat ik het met een goede vriend van me wel kan delen, van hem verwacht ik wel dat hij het zal begrijpen, maar tegelijkertijd kan hij er natuurlijk ook niet zo veel mee.

[Nonny]

Elin3 schreef:

Het zijn best wel hele persoonlijke dingen die ook betrekking hebben op mijn relatie. Misschien dat ik het met een goede vriend van me wel kan delen, van hem verwacht ik wel dat hij het zal begrijpen, maar tegelijkertijd kan hij er natuurlijk ook niet zo veel mee.

Maar delen doe je toch ook niet altijd omdat iemand er wat mee moet kunnen? Het kan fijn zijn om de dingen die je bezig houden gewoon uit te spreken, bij iemand die je vertrouwd. En wie weet kan hij wel net bieden wat jij nodig hebt, ook al is dat alleen maar het sparren over en delen van bepaalde zaken.

Mijn pm box staat open Eline, als je gewoon even wil spuien <3

[Elin3]

Nonny schreef:

Maar delen doe je toch ook niet altijd omdat iemand er wat mee moet kunnen? Het kan fijn zijn om de dingen die je bezig houden gewoon uit te spreken, bij iemand die je vertrouwd. En wie weet kan hij wel net bieden wat jij nodig hebt, ook al is dat alleen maar het sparren over en delen van bepaalde zaken.

Dat is waar Die vriend is alleen al zo druk, dus ik wil hem niet "extra belasten", al weet ik heel goed dat hij dat helemaal niet zo erg vind

Enilorac schreef:

Mijn pm box staat open Eline, als je gewoon even wil spuien <3

Dankje

[Nonny]

Elin3 schreef:

Dat is waar Die vriend is alleen al zo druk, dus ik wil hem niet "extra belasten", al weet ik heel goed dat hij dat helemaal niet zo erg vind

Jaaa ik snap het wel hoor! Maar soms moet je dat gewoon even aan de kant zetten en jezelf voor heel eventjes voorop stellen!

Pb'en mag natuurlijk altijd!
*stuurt heel veel knuffels naar Eline*

[Elin3]

Jullie zijn lief allemaal!

[fizzle-fluffy]

Als het een goede vriend is vind ik dat je er ook vanuit kan gaan dat hij het durft aan te geven als het teveel voor hem wordt. Want bij een goede vriend moet je allebei jezelf kunnen zijn

[Denise_kaas]

Mijn vriend heeft een vriend over de vloer. Ik kan beter een bed er bij zetten geloof ik. Ik zie door de weeks en overdag al genoeg mensen en heb echt geen zin in nog meer mensen thuis. En dan is er de hele middag geweest komt ie vanavond weer. Donder lekker op ofzo. Damn.

[Axel11]

Denise_kaas schreef:

Mijn vriend heeft een vriend over de vloer. Ik kan beter een bed er bij zetten geloof ik. Ik zie door de weeks en overdag al genoeg mensen en heb echt geen zin in nog meer mensen thuis. En dan is er de hele middag geweest komt ie vanavond weer. Donder lekker op ofzo. Damn.

Je woont samen met je vriend begrijp ik?
En waarom is die vriend er dan zo vaak? Heeft hij even geen eigen woning of zoiets?

Denise_kaas schreef:

Mijn vriend heeft een vriend over de vloer. Ik kan beter een bed er bij zetten geloof ik. Ik zie door de weeks en overdag al genoeg mensen en heb echt geen zin in nog meer mensen thuis. En dan is er de hele middag geweest komt ie vanavond weer. Donder lekker op ofzo. Damn.

Hebben jullie maar één kamer samen?

[Elin3]

Weet je vriend dat jij ze hier zo bij voelt?

[blaches]

Even mijn hart luchten.
Ik erger mij zo aan een ongeschreven sociale regel.
Dan hoor je een vrouw zeggen:
"Ja, jongens mogen geen meisjes slaan".
Mogen vrouwen mannen dan wel slaan? Waar slaat het op! Oké, ik snap dat een man lichamelijk sterker is als een vrouw en dus een voordeel heeft maar een vrouw mag toch ook geen man slaan? Ik heb het echt zo vaak gehoord.
Ook was ik een keer op een feest waar een meisje een jongen gewoon vol in zijn gezicht sloeg om echt een flut reden, keihard! Toen hij woedend was en wilde uithalen zei ze heel hard: "Je mag geen meisjes slaan" terwijl elk meisje toe keek en hetzelfde dacht.

Hij kon gewoon niks! Als hij haar sloeg was het simpelweg over. Dan was hij gepest voor het leven dat hij een "meisje" sloeg. Hij is simpelweg omgedraaid en weg gelopen. (jaja, zo hoort iedereen te handelen maar het is wel redelijk oneerlijk).

Jongens mogen meisjes niet slaan en meisjes mogen geen jongens slaan, punt.


Nog een klein stukje:
http://www.avoiceformen.com/activism/about/

War Dead – 99.9% male deaths

http://thewall-usa.com/information.asp

http://www.fas.org/sgp/crs/natsec/RL32492.pdf

Workplace Deaths

92% of workplace deaths are male.

http://www.bls.gov/iif/oshwc/cfoi/cfch0009.pdf

Suicide

Men are almost 80% of suicide victims.

http://www.ojjdp.gov/ojstatbb/victim...sp?qaDate=2009

Homicide

Men are overwhelmingly more likely to be victims of homicide

http://www.bjs.gov/index.cfm?ty=pbdetail&iid=2221
Sentencing Disparity

Average sentences for same crime under similar circumstances (robbed someone with a gun, knife, etc):
Female – 18.51 months
Male – 51.52 months

http://www.terry.uga.edu/~mustard/sentencing.pdf

Oké, ik ben nu wel heel overdreven bezig want mannen hebben ook eenmaal een voordeel in sommige opzichten in het leven. Wilde alleen even laten zien dat het voor een man ook niet altijd even makkelijk is.

Elin3 schreef:

Weet je vriend dat jij ze hier zo bij voelt?

Waarschijnlijk niet en dat is ook niet zo relevant, uit bovenstaand stukje tekst leid ik af dat het geen dagelijks iets is en daarom vind ik dat ze zich niet zo gigantisch moet aanstellen. Als je op 15m² woont met zijn tweeën dan is het gewoon klein en naar en komen dit soort situaties voor. So be it. Doe een koptelefoon op en ga een boek lezen of TV kijken. Ffs.

[Ikbeninorde.]

Allereerst let alsjeblieft niet op mijn slechte schrijfstijl, het is een van mijn slechte punten.

Wat informatie over mezelf: Ik ben net 17 jaar, zit in m'n examenjaar van vmbo (1x blijven zitten), heb ADD, sinds een jaar van sport af, heb een supertoffe vriendengroep, op school een leuke groep, op whatsapp/facebook veel contact maar in het echt bij andere ben ik redelijk verlegen en stil

Na enkele maanden (en vooral de laatste 1/2 maanden) toch besloten mijn verhaal te doen na het lezen van deze post, omdat ik mij hierin erg herkende maar het niet wist te benoemen. Hierbij gaat het om hetgeen dat dikgedrukt is.
Mijn probleem is niet over krassen maar het gaat om drugs, alcohol, medicijnen en daarmee aandacht te vragen.

Altijd voordat ik iets gebruik/doe zoek ik op internet informatie op zodat ik niet voor onverwachte gevoels of ideeën sta.
Mijn geschiedenis met drugs etc etc. samengevat:
Begin zomervakantie 2014 samen met vrienden begonnen te drinken, al snel werd dit elk weekend 1/2x (met vakantie's of toetsweken ook doordeweeks.. ochtend middag of avond maakte niet uit, bijna altijd met elkaar in vrije tijd dronken we. vaak is het zelfs standaard wanneer we afspraken dat er drank was.) dit doen we nog steeds en is altijd super gezellig ook al is het wel veranderd door vriendinnetjes, meerdere mensen en verantwoordelijkheden zoals werk.

Ongeveer een half jaar later hadden ik en een vriend voor het eerst wiet gerookt, ikzelf vond het niet speciaal dus nooit mee verder gegaan.

Begin zomervakantie 2015 heb ik voor het eerst xtc gehad en vond het geweldig, maar daarna een tijd niet gehad totdat.. ik in september 'huisarrest' kreeg en ongeveer 2 maanden niet meer met vrienden mocht in het weekend, waar ik echt de halve week naar uit kijk. Tegelijkertijd ging het niet goed tussen mij en m'n vriendin/ex, en als zij dan ergens heen ging of als ik zag dat vrienden het leuk hadden slikte ik maar weer n pilletje xtc/2cb/4fmp wat het een beetje 'verzachte'. Dit heb ik ongeveer 2 maanden lang elk weekend gedaan, totdat mijn 'huisarrest' over was. Het was fijn om te horen dat ik gemist werd en zo'n paar weken later waren alle drugs op.. behalve wat speed.

De eerste keer speed had ik dus verwacht er druk van te worden, maar ik werd er juist super rustig van en voor het eerst was ik rustig in m'n hoofd en praatte niet/amper (door ADD dus) en was vervolgens ongeveer 1.5 maand depressief, toen was het ook uitgegaan en na een paar goede gesprekken met n vriend besloten te stoppen met alles.
Dit is ongeveer 1.5 maand gelukt tot de kerstvakantie, toen weer begonnen met alles wat ik hiervoor het opgenoemd.

De precieze datum weet ik niet meer maar ik had via via een redelijke hoeveelheid ketamine kunnen scoren, wat ik een week thuis elke middag/avond na school meteen gebruikte en zelfs voor en op school wist ik het te gebruiken..

In februari 2016 moest ik een fictiedossier inleveren, wat super veel werk is en ik was natuurlijk veelste laat begonnen. Dus dat werd een week keihard werken tot in de laate uurtje met medicijnen natuurlijk (ritalin, 4 uur werkend) en later ook (dex-methylfenidaat, 12 uur werkend), begon dit te snuiven voor sterkte en korte werking.
Tot het heden heb ik dit gedaan (beide medicijnen slikken/snuiven) sinds kort is daar ook speed bij gekomen, en tot mijn verbazing werkte het nu wel zoals ik had verwacht.

Door veel werk aan school, stress, ruzie's etc.. steeds meer gaan gebruiken, door een flinke verkoudheid en ontsteking in m'n rug op een moment zelfs 6/7 verschillende pillen geslikt per dag gepaard met alcohol en snuiven.

Op het moment is dit iets verminderd maar alsnog vrij veel. Maar terugkomend op het dikgedrukte. Ik heb constant een drang om mensen te laten dat ik gebruik en extreme dingen doe en gevolgen te laten zien zoals: weekenden niet slapen, telaat op school komen, via internet schoolwerk diep in de nacht inleveren, bij vrienden op de wc snuiven en wanneer ik terugkwam aan m'n neus zitten, op school alle lege pillen stripjes weggooien (het liefst wanneer de degene die ik leuk vind kijkt ), en zo zijn er nog talloze dingetjes..
Waarom weet ik niet maar het is knap irritant.
Het zelfde geldt voor constant willen praten met iemand maar het niet kunnen/durven en het dan langs je laat gaan, totdat je besluit n keer veel te drinken en een aantal berichtjes verstuurd wat weer tot niks uitloopt.

Dit typen koste me ongeveer 4 uur omdat ik tussendoor andere dingen ging doen of twijfelde tussen de woordvolgorde van een zin. Maar tot nu toe is dit mijn verhaal, misschien komt er later nog iets bij.

Sorry als er grove spellingsfouten of fouten in de zinsopbouw staan maar alvast bedankt voor het lezen.

Met vriendelijke groeten,

[Holland Oates]

Is het niet gewoon een soort schreeuw om aandacht? Wil je dat mensen weten dat je iets gebruikt zodat ze je kunnen helpen? Ik denk dat het verstandig is om met je huisarts te gaan praten en evt. doorverwezen te worden, zodat je je hart kunt luchten en hulp krijgt om te stoppen met alle rotzooi.

[Holland Oates]

Ik moet trouwens ook even m'n hart luchten:
Na een maand is m'n dosis sertraline verhoogd en ik voel me er heel vreemd bij. Aan de ene kant voel ik me minder paniekerig en zijn m'n stemmingen veel stabieler, maar ik voel me erg moe en heb ook veel meer dorst dan normaal. Ik drink echt liters water. Elke nacht val ik (voor mijn doen) vroeg in slaap en dan slaap ik zo'n 12 uur en word ik wakker met het gevoel of ik door de woestijn heb gelopen.
Ook heb ik nog steeds geen motivatie om naar buiten te gaan, ookal hebben de psychologe en psychiater me aangeraden om dat wel elke dag te doen. Wat moet ik buiten?
Volgende week heb ik weer een afspraak met de psychiater en ik moest van hem een soort van toekomstplan schrijven. Wat ik graag zou willen en wat ik hoop te bereiken met dit alles. Ik weet het allemaal niet. Hij vond ook dat ik nieuwe vrienden moet zoeken (omdat ik mijn oude vrienden vrijwel nooit zie), maar ja, hoe doe je dat? Ik vind het allemaal zo lastig en heb het gevoel dat dit nooit beter wordt. M'n studie gaat ook nog steeds niet goed en m'n vrienden zijn er ook een beetje klaar mee dat ik blijf hangen in dezelfde dingen.

[Elin3]

Ik zou willen dat ik even wat positieve energie in een enveloppe kon doen en naar je op kon sturen, HO! Lukt het je ook niet om jezelf kleine doelen voor te leggen? Elke dag een kwartiertje wandelen bijvoorbeeld? Of een sport oppakken?
Ik herken me wel een beetje in jouw gevoel rondom die vriendschappen. Ik moet de komende tijd ook echt op zoek naar een manier om om te gaan met die veranderende vriendschappen. Misschien kan ik bepaalde relaties meer investeren, maar misschien zal ook wel blijken dat bepaalde vrienden te ver bij me vandaan zijn komen staan. Ik weet dat het belangrijk is maar ik zie er wel tegenop...

[Holland Oates]

Thanks. <3
Zelfs die kleine doelen lukken me niet erg. Elke dag neem ik me voor om iets te gaan doen, maar uiteindelijk gebeurt er dan niks omdat ik me er niet toe kan zetten.
Gisteren heb ik wel een klein stukje gewandeld, maar dat was omdat ik had beloofd bij een vriendin langs te gaan. Sporten is al helemaal een lastig iets, want ik heb nul conditie en de angst dat mensen me zien zwoegen houdt me al jaren tegen.
Qua vriendschappen snap ik wel dat iedereen het druk heeft en dat ze alleen tijd hebben in het weekend, wanneer ik werk. Ik neem ze dus niks kwalijk, maar jammer is het wel. Ik zag de vriendengroep afgelopen vrijdag en iedereen was superlief, dus dat was wel fijn. Ik hoop iig dat de medicijnen gauw echt gaan werken en dat ik stapje voor stapje weer een normaal leven kan hebben.

[Daantje_0705]

Als ik ziek ben, moet ik van mezelf ook altijd even naar buiten een stukje wandelen maar ik ben slecht in doelloos rondstruinen in mijn woonwijk. Ik probeer dan even naar de glasbak heen en weer, een klein boodschapje doen, even naar de apotheek, naar de roeivereniging, daar een bakkie koffie en weer terug, dat soort dingen. Dan heb je toch een soort van doel en dat gaat veel beter.

De beste manier om nieuwe mensen/vrienden te leren kennen is lid worden van een vereniging maar dat is denk ik voor jou nu echt nog een brug te ver. Goede stap iig dat je je vrienden pas weer gezien hebt en dat dat fijn was!

[Holland Oates]

Daantje_0705 schreef:

Als ik ziek ben, moet ik van mezelf ook altijd even naar buiten een stukje wandelen maar ik ben slecht in doelloos rondstruinen in mijn woonwijk. Ik probeer dan even naar de glasbak heen en weer, een klein boodschapje doen, even naar de apotheek, naar de roeivereniging, daar een bakkie koffie en weer terug, dat soort dingen. Dan heb je toch een soort van doel en dat gaat veel beter.

De beste manier om nieuwe mensen/vrienden te leren kennen is lid worden van een vereniging maar dat is denk ik voor jou nu echt nog een brug te ver. Goede stap iig dat je je vrienden pas weer gezien hebt en dat dat fijn was!

Voor mij is er niet veel anders dan doelloos rondstruinen. Ik ben net wel de stad in geweest en heb wat rondgelopen, want de oude gebouwen zijn best mooi, maar ik eindig dan toch altijd bij winkels, en ik heb helemaal geen geld om te winkelen. En ik merkte dat ik toch weer angstig werd van teveel mensen om me heen.
Ik zou trouwens echt niet weten bij watvoor vereniging ik lid zou moeten worden. Een studentenvereniging is echt niks voor mij en verder kan ik niks bedenken.