Was het maar saai, dat was het nog wat #1878

[Carn]

ah, livestream met Maxim Hartman op Geenstijl. Eindelijk weer iets wat de moeite waard is.

[Neko*]

Ik vind alle horror pas leuk als ik de film al eens gezien heb.

Ik vind er niks aan. Ik moet bij een film weten wat er gaat gebeuren, en dat heeft horror niet. Dat is meh.

[Trimm Trabb]

Quintiano schreef:

Ik ben nu bezig met Dead Set. Het is een beetje de bekende zombiemeh met een matige spin.

Ikvond dead set tof, maar ik zag 'm jaren geleden al, voor ik een zombie-overkill had, en ik hou van Charlie Brooker en Andy Nyman. <3

Sadye schreef:

Ik vind er niks aan. Ik moet bij een film weten wat er gaat gebeuren, en dat heeft horror niet. Dat is meh.

Wat

Wat voor films vind jij dan leuk?

Trimm Trabb schreef:

Ikvond dead set tof, maar ik zag 'm jaren geleden al, voor ik een zombie-overkill had, en ik hou van Charlie Brooker en Andy Nyman. <3

Ik had al een tijdje niet meer naar BBC6 geluisterd, ik luister nu weer een uurtje en ik weet echt niet waarom ik mijn eigen muziek hierboven verkoos.

Sadye schreef:

Ik moet bij een film weten wat er gaat gebeuren

Heb je dat bij boeken ook?

Sigmund schreef:

Heb je dat bij boeken ook?

Nee

Paranoide schreef:

Wat

Wat voor films vind jij dan leuk?

Ik hoef niet de hele film te weten, maar bij horror heb ik altijd het gevoel, wat nu

En bij andere genres is het vaker voorspellend.

Thrillers. komedie.

[Carn]

NIN in de HMH

Ik vond twee films vroeger heel eng en wil ze niet herkijken want ik weet vrij zeker dat ze gewoon slecht zijn en dan verpest ik ze.

[Neko*]

Ik snap wel een beetje wat Sadye bedoelt. Dat je heel de tijd gespannen zit omdat je niet weet met wat voor schrikelementen ze nu weer gaan komen. Ik bouw daardoor heel veel spanning op, waardoor ik al schrik als er in de film een deur dichtklapt. Brrr. De tweede keer is dat minder omdat ik hem dan al ken en dan is het wel prima en leuk.

Carn schreef:

NIN in de HMH

Ja! Ga ik heen.

Neko* schreef:

Ik snap wel een beetje wat Sadye bedoelt. Dat je heel de tijd gespannen zit omdat je niet weet met wat voor schrikelementen ze nu weer gaan komen. Ik bouw daardoor heel veel spanning op, waardoor ik al schrik als er in de film een deur dichtklapt. Brrr. De tweede keer is dat minder omdat ik hem dan al ken en dan is het wel prima en leuk.

Raar dat je ze niet ziet/voelt aankomen.

ik voel schrikmomenten precies aankomen, maar dat weerhoudt me er niet van om te schrikken.

Dat vind ik ook raar.

[Miekje*]

Ik ook Overigens schrik ik ook weleens van schrikmomenten in een film, hoor. Maar het is niet zo dat ik in constante angst zit.

For example: een vriend van me is oprecht bang voor geesten en dat soort shit, en nadat in 'Shutter' het gezicht op de foto zich omdraaide, heeft hij de rest van de film vanachter een kussentje gekeken

De held

[Miekje*]

Hij vroeg tijdens '1408' ook om een kussentje Die kreeg hij niet. Flikker op.

Jezus wat een watje

[Miekje*]

Snap je

Sadye schreef:

Ik hoef niet de hele film te weten, maar bij horror heb ik altijd het gevoel, wat nu

En bij andere genres is het vaker voorspellend.

Thrillers. komedie.

Noem eens specifieke films die je leuk vindt?

Miekje* schreef:

Hij vroeg tijdens '1408' ook om een kussentje Die kreeg hij niet. Flikker op.

1408

[Turk February]

Quintiano schreef:

Dat vind ik ook raar.

Schrikmomenten werken toch alleen maar als je ze voelt aankomen? Ik bedoel, als iemand zomaar uit het niets boe roept in een film, schrikt geen hond daarvan.

Nee. Zodra er een 'dreigend' deuntje of aanhoudende toon komt en je als kijker weet hoe laat het is vanwege de ordinaire aankondiging ga ik denken wat er komen gaat aan tacky beentheredonethat-shit. Het haalt me uit de film in plaats van dat ik op het puntje van mijn stoel ga zitten. Prijs je gelukkig als je dat niet hebt, overigens. Dan zal je vast gesmuld hebben van bijvoorbeeld The Conjuring.

[Turk February]

Quintiano schreef:

Nee. Zodra er een 'dreigend' deuntje of aanhoudende toon komt en je als kijker weet hoe laat het is vanwege de ordinaire aankondiging ga ik denken wat er komen gaat aan tacky beentheredonethat-shit. Het haalt me uit de film in plaats van dat ik op het puntje van mijn stoel ga zitten.

Het hangt er natuurlijk vanaf of het goed gedaan is of niet. Alleen een dreigend deuntje is voor mij niet genoeg. Maar een goede spanningsopbouw werkt voor mij, en is doorgaans waarbij een schrikmoment valt of staat. Een paar uitzonderingen daargelaten, heb je echt 'aankondiging' nodig om een schrikmoment te doen werken. Anders is het gewoon een verrassing, en schrik je niet.

De jump scare is een ondergewaardeerde kunstvorm; je moet een behoorlijk getalenteerd regisseur zijn om er eentje te doen slagen.

Dan zal je vast gesmuld hebben van bijvoorbeeld The Conjuring.

Vond ik best een aardige film.

Dat 'dreigende deuntje' bedoelde ik meer als metafoor. En ik ga verder geen neuzeldiscussie voeren over 'verrassingen' versus 'schrikmomenten', hoor.

The Conjuring vind ik een belachelijk wandelend cliché. Ik overwoog 'm ook serieus uit te zetten na twintig minuten, voorspelbare flauwe hap.

[Miekje*]

Ik heb The Conjuring nog niet gezien, maar wat ik erover las toen hij uit kwam, deed me niet echt nieuwsgieriger worden En niet omdat hij me doodeng leek.

[Carn]

Dit verhaal heb ik gemist, Nick Cave die een script heeft geschreven voor een Gladiator sequel

http://www.slashfilm.com/wtf-nick-ca...christ-killer/

The Playlist grabbed some quotes from the podcast, in which Cave explained that the story saw Crowe’s character Maximus resurrected as an immortal being. Says Cave, “[he] goes to purgatory and is sent down by the gods, who are dying in heaven because there’s this one god, there’s this Christ character, down on Earth who is gaining popularity. And so the many gods are dying, and they send Gladiator back to kill Christ and all his followers.”

Follow that with this info: ”the main guy was [Maximus'] son, so he has to kill his son and he was tricked by the gods. He becomes this eternal warrior and it ends with this 20 minute war scene which follows all the wars in history, right up to Vietnam and all that sort of stuff. And… it was wild.” The last scene of the script, after Maximus was reincarnated over and over again as a force of war, is set in the present day, meeting with suits at the Pentagon. “

[Turk February]

Quintiano schreef:

Dat 'dreigende deuntje' bedoelde ik meer als metafoor. En ik ga verder geen neuzeldiscussie voeren over 'verrassingen' versus 'schrikmomenten', hoor.

Ik ook niet. Ik neuzel nooit.

The Conjuring vind ik een belachelijk wandelend cliché. Ik overwoog 'm ook serieus uit te zetten na twintig minuten, voorspelbare flauwe hap.

James Wan-films zijn wat dat betreft als een patatje of een album van AC/DC. Uiteraard weet je wat je krijgt. Ik heb daar geen problemen mee.

[Neko*]

Quintiano schreef:

Raar dat je ze niet ziet/voelt aankomen.

Ik voel en zie ze wel aankomen. Maar die spanning houd ik vast, heel de film lang. En wat Sarah zegt, het weerhoudt me ook niet van schrikken.

Ja, ik ben raar.

Er zit toch wel verschil in 'weten wat je krijgt' en zo'n beetje íeder denkbaar cliché op volstrekt zouteloze wijze in een film proppen. Please hoor

Ik ben het ook niet eens met Turk, want één keer ging ik namelijk naar zijn huis terwijl hij er niet was, en toen belde ik 'm om te zeggen dat 'ie niet op mij hoefde te wachten en dat 'ie wel naar huis kon, en toen verstopte ik me achter een stoel, en toen 'ie thuiskwam stond ik op en zei 'hallo hier ben ik dan', en toen schrok hij zo hard dat 'ie op de grond ging zitten.

[Turk February]

Quintiano schreef:

Er zit toch wel verschil in 'weten wat je krijgt' en zo'n beetje íeder denkbaar cliché op volstrekt zouteloze wijze in een film proppen. Please hoor

Nu ja, ik vond het dus niet zo zouteloos. Wan is een vakman.

Ik ben oprecht blij voor je. Dat betekent dat je kan genieten van veel meer horrorfilms dan ik.

Neko* schreef:

Ik snap wel een beetje wat Sadye bedoelt. Dat je heel de tijd gespannen zit omdat je niet weet met wat voor schrikelementen ze nu weer gaan komen. Ik bouw daardoor heel veel spanning op, waardoor ik al schrik als er in de film een deur dichtklapt. Brrr. De tweede keer is dat minder omdat ik hem dan al ken en dan is het wel prima en leuk.

Precies, maar mensen die veel horror kijken voelen dat sneller aan. Het is dat je het aan de muziek hoort, maar dan is het nog wachten. En die onverwachte momenten zijn het ergst. ik begon zelfs te schrikken van flikkerende lichten

[Turk February]

Paranoide schreef:

Ik ben het ook niet eens met Turk, want één keer ging ik namelijk naar zijn huis terwijl hij er niet was, en toen belde ik 'm om te zeggen dat 'ie niet op mij hoefde te wachten en dat 'ie wel naar huis kon, en toen verstopte ik me achter een stoel, en toen 'ie thuiskwam stond ik op en zei 'hallo hier ben ik dan', en toen schrok hij zo hard dat 'ie op de grond ging zitten.

Maar dat was niet in een film.

eigenlijk kijk ik het meest dansfilms

[Turk February]

Quintiano schreef:

Ik ben oprecht blij voor je. Dat betekent dat je kan genieten van veel meer horrorfilms dan ik.

Niet per se; misschien alleen andersoortige.

Ik denk het niet.

[Turk February]

Quintiano schreef:

Ik denk het niet.

Ik denk het ook niet, eigenlijk. Horror is een van de genres waarin ik relatief heel veel goed vind.

Turk February schreef:

Maar dat was niet in een film.

In films werkt het ook, kijk maar naar al die schrikfilmpjes met een onschuldig begin en dan halverwege opeens geschreeuw en een enge kop.

[Turk February]

Paranoide schreef:

In films werkt het ook, kijk maar naar al die schrikfilmpjes met een onschuldig begin en dan halverwege opeens geschreeuw en een enge kop.

Ja, maar dan ben je je aan het concentreren op het filmpje. Daar gaat het om.

Paranoide schreef:

en toen schrok hij zo hard dat 'ie op de grond ging zitten.

Ok ik maakte een vrij oncharmant knorgeluidje.

[Carn]

<3

http://physics.stackexchange.com/que...poon/5510#5510

Turk February schreef:

Ik denk het ook niet, eigenlijk. Horror is een van de genres waarin ik relatief heel veel goed vind.

Misschien heeft mijn verleden er mee van doen; als puppy las ik al Grote Mensen-horrorboeken. En keek ik ook al 'eckte shizzle' als Hellraiser. Toen ik een jaar of 10, misschien twaalf oud was. Overigens was mijn moedertje het daar nooit echt mee eens Ze zei ook letterlijk eens 'Jongen, als je zo doorgaat blijft er niets voor je over later.' Waarvan akte

Turk February schreef:

Ja, maar dan ben je je aan het concentreren op het filmpje. Daar gaat het om.

En bij andere films concentreer je je niet op de film?

Bovendien was jij je vlak voor 't zitten ook nergens op aan het concentreren, dus het hoeft niet eens.

Lusi schreef:

Ok ik maakte een vrij oncharmant knorgeluidje.

Ik moet nog steeds HEEL HARD lachen als ik eraan denk.

Lachen en een beetje gillen.

[Turk February]

Quintiano schreef:

Misschien heeft mijn verleden er mee van doen; als puppy las ik al Grote Mensen-horrorboeken.

Oh, ik ook hoor. It was destijds een van mijn lievelingsboeken.

Ik bedoelde ook niet te zeggen dat ik heel veel horror eng vind; dat is niet zo. Maar ik vind wel veel goed. En ik vind dat mensen films binnen het genre te vaak onterechte verwijten maken. Ik doel hiermee niet op jou, maar je hoort al te vaak volk zeuren over clichématigheid in horror, als er gewoon goed gebruik wordt gemaakt van bepaalde tropen en conventies. Dat zie je bij andere genres minder.

Quintiano schreef:

Misschien heeft mijn verleden er mee van doen; als puppy las ik al Grote Mensen-horrorboeken. En keek ik ook al 'eckte shizzle' als Hellraiser. Toen ik een jaar of 10, misschien twaalf oud was. Overigens was mijn moedertje het daar nooit echt mee eens Ze zei ook letterlijk eens 'Jongen, als je zo doorgaat blijft er niets voor je over later.' Waarvan akte

Ik las ook grotemensenhorrorboeken, en keek It en The Shining en Omen en Hellraiser, en speelde Doom en Quake, en ik vond niks eng totdat ik zestien werd en ineens niet meer tegen horror kon.