Hoe voel jij je op relationeel gebied #58

[Dvine]

Beetje onbegrepen enzo, mannen
rotgevoel is dat zeg.

[dwight88]

eigenlijk best goed. gister voor 't eerst in tijden alle gevoelens kunnen bespreken, zonder ruzie of wederzijdse irritatie te krijgen.

Eindelijk weer 's het gevoel dat we weer echt op één lijn liggen.

langejongen schreef op 15-03-2007 @ 19:16 :
Hoezo??

Leeftijdsverschil...

[Morgan le Fay]

Hmm, afgelopen dagen waren weer zeer relaxed

[snoopy]

Secret Agent schreef op 15-03-2007 @ 16:07 :
Ja kut, hier ben ik dus niet echt blij mee. Sorry, mijn foon was leeg. Ik hoop dat je vanavond weer een beetje aanspreekbaar bent.

[Luna]

rxn schreef op 15-03-2007 @ 18:26 :
ik zie niet waar het idee vandaan komt dat je minder vrijheden hebt wanneer je samenwoont of eigenlijk uberhaupt in een relatie? Behalve dat je logischerwijs niet met anderen het bed in kan duiken.

dat samenwonen belemmert haar in dit geval duidelijk.
je moet meer rekening met de ander houden als je samenwoont en ik denk dat er weinig mensen zijn waarbij het een positieve verandering is om op je 19e te gaan samenwonen (helemaal als je rechtstreeks van je ouders komt), maarhey, uitzonderingen daargelaten.

langejongen schreef op 15-03-2007 @ 19:16 :
Hoezo??

Ghe.

[Halflight]

Fuck hem ook echt. Ik maak me er niet meer druk om

Verder heb ik leuke dingetjes met friends in het vooruitzicht.

[Larry Flint]

elkaar sinds dinsdagochtend eigenlijk niet meer gezien dus het was fijn om hem vandaag even aan de telefoon te horen. hopelijk zien we elkaar morgenavond <3 en anders zaterdagnacht.

[duivelaartje]

Haha, bitchje dat ik ben.

[stout!]

Crimson schreef op 15-03-2007 @ 19:16 :
[B]tja ben ik het wel mee eens maarja..

Hoe kun je het daar nou mee eens zijn? Je voelde je toch minder 'vrij' om voor langere tijd naar Amerika te gaan terwijl dat ergens wel je droom was, had het gevoel te moeten kiezen?

Ik zeg niet dat je relatie het niet waard is om minder vrij voor te zijn, maar t ontkennen heeft ook geen zin. In een relatie (zeker als je samenwoont) hou je altijd rekening met de gevoelens van de ander, met het voortbestaan van een 'ons'. Daar krijg je veel voor terug, maar je levert er ook iets voor in. Niet onoverkomelijk, wel waar.

[stout!]

En OT: goed. Ik heb nu de tijd voor mezelf die ik nodig had maar niet wilde nemen en het is fijn, de kriebels krijgen weer de kans. Ben na alle drukte van de afgelopen weken wel een enorme huismus de laatste dagen, maar voelt prima. Even bijkomen.

[Crimson]

stout! schreef op 15-03-2007 @ 21:58 :
Hoe kun je het daar nou mee eens zijn? Je voelde je toch minder 'vrij' om voor langere tijd naar Amerika te gaan terwijl dat ergens wel je droom was, had het gevoel te moeten kiezen?

Dat heeft niks met samenwonen te maken, maar met een relatie hebben opzich zelf. Tuurlijk ben je niet vrij als je een relatie hebt om alles te doen, maar of je samenwoont of niet, heeft daar niks mee te maken. Naar mijn mening.

[luchtballon]

"het is toch goed zoals het is, of niet soms"

Ik ben gelukkig, zoals het is Hoewel ik me realiseer dat ik ontzettend kan zeuren en over-reageren, denk ik nu dat het allemaal goed komt en goed zit. En das fijn.

[__]

ik wou dat we wat meer tijd hadden, zodat ik niet alle tijd per se alleen met hem zou hoeven te zijn, zodat mn ouders hem ook eens kunnen leren kennen, zodat alles wat beter gaat tussen mn ouders en hem. niet dat het slecht gaat.. ze kennen elkaar alleen totaal niet. en dan ontstaan er misverstanden en blabla. en dan ontstaan er situaties waarin mn ouders hem eigenlijk mee willen vragen op wintersportvakantie, maar het dan toch niet doen omdat "ze hem eigenlijk amper kennen." en dat vind ik dan zo zonde..
ervaring iemand? hoe zorg je dat je ouders en je vriend ehh vrienden worden zeg maar? :/

Luna schreef op 15-03-2007 @ 20:39 :
dat samenwonen belemmert haar in dit geval duidelijk.
je moet meer rekening met de ander houden als je samenwoont en ik denk dat er weinig mensen zijn waarbij het een positieve verandering is om op je 19e te gaan samenwonen (helemaal als je rechtstreeks van je ouders komt), maarhey, uitzonderingen daargelaten.

yepperdepep..!

[Chloe Siere]

__ schreef op 15-03-2007 @ 22:36 :
ik wou dat we wat meer tijd hadden, zodat ik niet alle tijd per se alleen met hem zou hoeven te zijn, zodat mn ouders hem ook eens kunnen leren kennen, zodat alles wat beter gaat tussen mn ouders en hem. niet dat het slecht gaat.. ze kennen elkaar alleen totaal niet. en dan ontstaan er misverstanden en blabla. en dan ontstaan er situaties waarin mn ouders hem eigenlijk mee willen vragen op wintersportvakantie, maar het dan toch niet doen omdat "ze hem eigenlijk amper kennen." en dat vind ik dan zo zonde..
ervaring iemand? hoe zorg je dat je ouders en je vriend ehh vrienden worden zeg maar? :/

Je ouders moeten hem juist wel meenemen. Dat is juist een moment waarop ze elkaar beter kunnen leren kennen. Hoe lang hebben jullie nu een relatie?

Mijn vriend ziet mijn ouders ook niet al te vaak omdat ik niet in de buurt van mijn ouders woon, maar toch zijn ze daar heel erg makkelijk in. Na 1 ontmoeting hebben ze hem eigenlijk al volledig geaccepteerd en ik denk niet dat ze moeilijk zouden doen in het geval van zo'n vakantie. Ook al kennen ze hem niet door en door, ze hebben hem geaccepteerd als mijn vriend en dus als iemand die erbij hoort.

[Chloe Siere]

Bartezz schreef op 15-03-2007 @ 22:42 :
yepperdepep..!

Ik vind het een beetje jammer dat je een situatie van iemand anders zo overduidelijk veroordeelt terwijl je zelf nog nooit hebt samengewoond. Dat jij het zo voelt, oke, dat je het een keer meldt, prima, maar moet je het nou blijven herhalen? Niet ieder persoon is hetzelfde en ervaart dit op dezelfde manier. Er zijn mensen die in dit geval een overhaaste beslissing nemen, maar er zijn ook stellen waarbij het prima gaat. Laat het varen.

Chloe Siere schreef op 15-03-2007 @ 22:44 :
Ik vind het een beetje jammer dat je een situatie van iemand anders zo overduidelijk veroordeelt terwijl je zelf nog nooit hebt samengewoond. Dat jij het zo voelt, oke, dat je het een keer meldt, prima, maar moet je het nou blijven herhalen? Niet ieder persoon is hetzelfde en ervaart dit op dezelfde manier. Er zijn mensen die in dit geval een overhaaste beslissing nemen, maar er zijn ook stellen waarbij het prima gaat. Laat het varen.

wiens situatie veroordeel ik dan zo overduidelijk??

Bovendien is er een discussie over gaande, dus dan is het vrij logisch dat ik erop terugkom en mijn standpunten kenbaar maak/ verduidelijk.

overigens heb ik zelf, noodgedwongen, ook een tijdje samengewoond.

[__]

Chloe Siere schreef op 15-03-2007 @ 22:42 :
Je ouders moeten hem juist wel meenemen. Dat is juist een moment waarop ze elkaar beter kunnen leren kennen. Hoe lang hebben jullie nu een relatie?

Mijn vriend ziet mijn ouders ook niet al te vaak omdat ik niet in de buurt van mijn ouders woon, maar toch zijn ze daar heel erg makkelijk in. Na 1 ontmoeting hebben ze hem eigenlijk al volledig geaccepteerd en ik denk niet dat ze moeilijk zouden doen in het geval van zo'n vakantie. Ook al kennen ze hem niet door en door, ze hebben hem geaccepteerd als mijn vriend en dus als iemand die erbij hoort.

hmja ik wou dat mijn ouders daar zo makkelijk over deden. maar goed ik snap ook wel dat ze wat meer 'een band' met hem willen opbouwen ofzo. ze vinden het ook gewoon niet relaxed dat ie zich niet altijd even lekker voelt/schijnt te voelen bij hen, het is gewoon niet echt een relaxte sfeer.
en ja wat betreft die vakantie, ik denk ook dat het goed was geweest (de betreffende vakantie is al voorbij, mn ouders gaven vandaag pas aan dat ze erover dachten hem mee te vragen aangezien mijn broer opeens niet meer meeging) als ie wel gewoon was meegegaan. we zijn nu trouwens zo'n 16 maanden samen, en aangezien ik het heus niet zo lang uit zou houden met de een of andere freak, had zo'n vakantie eigenlijk alleen maar positief gewerkt denk ik..
maar goed we zullen zien. morgen overdag komt ie iig hierheen en als het goed is zijn beide ouders dan thuis dus dan kunnen ze iig niet meer zeuren dat ie ze zogenaamd zou 'ontlopen'. denk eerder dat het overduidelijk een koppelactie vanuit mij is, maarja, dat mag soms .

[ST*R]

Wat een drama. En dan wordt hij ook nog boos dat ik het gezegd heb.. ja halllooo, ik wist echt niet wat ik anders moest doen. Hoe kan hij ook zoiets zeggen en dan verwachten dat ik het niet tegen diegene zeg.. Maarja hopelijk heeft hij er verder geen last van..
En als die ene jongen morgen ook niet smst bekijkt hij het maar (en ja dat heb ik al paar keer eerder gezegd, maar steeds doet hij dan opeens weer lief, maar nu bekijkt hij het anders écht maar)

[Drlove]

samenwonen.....

ik moet er niet aandenken. Iedereen die ik ken en samenwoont heeft het leven van een bejaard echtpaar, verschrikkelijk. Ik geloof er niet in dat dat aan de persoon ligt, het ligt aan het samenwonen. Vriend van me kan nergens anders meer over praten als over het huis wat hij heeft gekocht samen met zijn vriendin. Laat mij maar lekker helemaal alleen wonen, geen gezeur aan mijn kop en kunnen doen en laten wat ik wil. Ik snap niet waarom mensen op hun 18de gaan samenwonen. Komen alleen maar problemen van en slechts in incidentele gevallen loopt het goed af.

[__]

... aldus de wijze Dr Love.

[Orpheo]

ik had zo even een knuffel van haar nodig vandaag Gelukkig wil ze die altijd wel geven k mis 'r nu alweer, maar ach, ik zie haar toch weer snel, maar nooit snel genoeg

[Qimm]

Drlove schreef op 15-03-2007 @ 22:13 :
Vriend van me kan nergens anders meer over praten als over het huis wat hij heeft gekocht samen met zijn vriendin.

En als hij alleen dat huis had gekocht zou hij er niet over praten? Dus wat dat aangaat moet je maar altijd bij je ouders blijven wonden

Drlove schreef op 15-03-2007 @ 23:13 :
Komen alleen maar problemen van en slechts in incidentele gevallen loopt het goed af.

Blablablabla, kan je dat onderbouwen

Ja er zijn mensen bij wie het fout gaat, maar goed dat zijn vaak de gevallen waarbij ik het van mijlenver al zag aankomen en dat was waarschijnlijk ook mis gegaan op hun 30e

Ik vind samenwonen zo veel teruggeven voor wat ik er voor moet opgeven, ik geef namelijk bijna niets op. ja, even overleggen of hij niet toevallig al wat gepland heeft als ik hier met vriendinnen de hele avond wil zijn of even melden dat je wat later thuis bent. Maar dat is het, en dat zijn dingen die ik sowieso normaal vind, met wie je dan ook in huis woont.
maar goed, er zijn vast ook mensen die er wel een heleboel voor moeten opgeven blijkbaar gezien de reacties hier

[Chloe Siere]

Die mensen die zo lopen te piepen kunnen gewoon geen normale relatie onderhouden (in combinatie met het samenwonen). Het ligt compleet aan jezelf als je te veel inlevert op het moment dat je gaat samenwonen.

@ Bartezz: alsof je laatste reactie zo geweldig onderbouwd was en ook echt iets toevoegde. Daarbij val je gewoon continu in de herhaling en voer je geen discussie.

[Vogelvrij]

Ave schreef op 16-03-2007 @ 08:43 :

Ik vind samenwonen zo veel teruggeven voor wat ik er voor moet opgeven, ik geef namelijk bijna niets op. ja, even overleggen of hij niet toevallig al wat gepland heeft als ik hier met vriendinnen de hele avond wil zijn of even melden dat je wat later thuis bent. Maar dat is het, en dat zijn dingen die ik sowieso normaal vind, met wie je dan ook in huis woont.
maar goed, er zijn vast ook mensen die er wel een heleboel voor moeten opgeven blijkbaar gezien de reacties hier

Veel van die dingen moet je ook als je bij je ouders of in een studentenhuis woont, toch? Nou ja, hangt van het studentenhuis af natuurlijk, maar bij ons wordt het altijd wel gewaardeerd als je even zegt waar je heen gaat of als je mensen uitnodigt. O wacht, ik zie dat je dat zelf ook al zegt Ach, het zal wel per stel verschillen of het verstandig is om te gaan samenwonen, maar denk dat de meesten daar wel goed over nadenken en het kan hartstikke leuk zijn, dus

[Chimera]

Vogelvrij schreef op 16-03-2007 @ 10:02 :
ach, het zal wel per stel verschillen of het verstandig is om te gaan samenwonen, maar denk dat de meesten daar wel goed over nadenken en het kan hartstikke leuk zijn, dus

Ik vind het zelf gewoon een beetje dom om op je 17e samen te gaan wonen. Volgens mij bestaat dan de kans dat, omdat het je eerste vriendje is, je veel te veel in je 'samen' leventje terecht komt en op een gegeven moment geen eigen leven meer hebt. Als je relatie dan een sleur wordt (want het is nogal zeldzaam dat je de rest van je leven bij je eerste echt vriend(in) blijft), is de kans aanwezig dat je er toch in blijft hangen omdat het een enorm grote stap is er mee te kappen.

Zelf ben ik erg blij met m'n eigen appartementje, eigen leven, eigen vrienden, etc. Als ik een keer een avond alleen wil zijn, prima. Als ik na 't hockeyen m'n vuile zooi op de grond wil knikkeren en onder de douche wil duiken, prima. M'n vriendin en ik hebben beiden een eigen appartement, eigen baan, en een eigen leven. En eigenlijk vind ik dat wel heel erg relaxed zo. Trouwen kan altijd nog.

Dus; het is compleet persoonlijk. Sommige mensen willen graag continue bij mekaar zijn en altijd samen slapen en wakker worden, andere mensen kijken daar heel anders tegenaan. Mja, ik kan me er niks bij voorstellen, samenwonen op je 17e en ik vind het nogal burgerlijk, maar ieder z'n ding.

Vogelvrij schreef op 16-03-2007 @ 10:02 :
Veel van die dingen moet je ook als je bij je ouders of in een studentenhuis woont, toch?

Je wil niet weten hoe blij ik ben iets voor mezelf te hebben, fijn zelf bepalen wanneer je je zooi opruimt, en niet meer die van anderen opruimen

[Chloe Siere]

Chimera schreef op 16-03-2007 @ 10:10 :
Ik vind het zelf gewoon een beetje dom om op je 17e samen te gaan wonen.

Volgens mij wordt de leeftijd waarop steeds jonger

Kan hier trouwens niet gewoon een apart topic over worden gemaakt

[Chimera]

Chloe Siere schreef op 16-03-2007 @ 10:16 :
Volgens mij wordt de leeftijd waarop steeds jonger

16/17/18/19, same difference. Samenwonen voordat je je studie afgerond hebt is gewoon jammer. Zelf heb ik (noodgedwongen) een tijdje samengewoond met m'n toenmalige vriendin, en aangezien we beiden nogal onafhankelijke types zijn, was dat niet erg bevorderlijk voor de relatie.

Chloe Siere schreef op 16-03-2007 @ 10:16 :

Kan hier trouwens niet gewoon een apart topic over worden gemaakt

Ach, zo is eindelijk dit topic eens een beetje interessant

[Chloe Siere]

Chimera schreef op 16-03-2007 @ 10:18 :
16/17/18/19, same difference. Samenwonen voordat je je studie afgerond hebt is gewoon jammer.

Zeg dan: Vind ik gewoon jammer. Het is toch je mening? Het is niet jammer want het verschilt per stel/persoonlijkheden of het werkt of niet. Jij hebt blijkbaar nog die vrijheid nodig, ik heb die vrijheid ook nu ik zo ongeveer half samenwoon (ik heb wel nog gewoon mn eigen kamer maar ik ben er nooit). Maar ik ben nooit een persoon geweest die vreselijk veel uitging en zoiets had van 'lang leven de lol en de vrijheid' en ik ben wel altijd al een aanhankelijk persoon geweest. En daar voel ik me prima bij.

Chimera schreef op 16-03-2007 @ 10:10 :
omdat het je eerste vriendje is,

Wie zegt dat?

Chimera schreef op 16-03-2007 @ 10:10 :
Als je relatie dan een sleur wordt (want het is nogal zeldzaam dat je de rest van je leven bij je eerste echt vriend(in) blijft), is de kans aanwezig dat je er toch in blijft hangen omdat het een enorm grote stap is er mee te kappen.

ja maar die kans is er toch altijd als je gaat samenwonen of sowieso in iedere relatie? Sommige mensen zijn gewoon bang om het uit te maken omdat ze niet weten hoe het dan verder moet. dat ligt gewoon meer aan de persoon zelf en aan de relatie dan aan de leeftijd. Dat kan ook als je op je 30e gaat samenwonen en dan na 3 jaar op een punt beland dat het eigenlijk geen zin meer heeft. Dat komt ook deels door gewenning denk ik.

Nou goed, ieder zn eigen mening

[Chimera]

Ave schreef op 16-03-2007 @ 10:44 :
Wie zegt dat?

Ik heb het niet over jou specifiek.

Ave schreef op 16-03-2007 @ 10:44 :

ja maar die kans is er toch altijd als je gaat samenwonen of sowieso in iedere relatie?

Ik denk als je ouder bent, en meer meegemaakt hebt, en geleerd hebt van je fouten (m'n allerallereerste vriendinnetje wou ik echt elke dag zo veel mogelijk zien, die was me dus na 2 maanden zat ), je stabieler in een eventuele relatie gaat zitten dan wanneer je nog aan 't napuberen bent. Ik geloof dat je in verschillende fasen van je leven gewoon anders tegen relaties aankijkt. Ik merk dat ik nu heel anders ergens instap dan toen ik 17 (nam het vanaf het begin erg serieus) of 20 (nam het helemaal niet serieus) was.

Chloe Siere schreef op 16-03-2007 @ 10:22 :
Zeg dan: Vind ik gewoon jammer.

Iedereen redeneert vanuit een mening, het lijkt me een beetje onnodig dat iedere keer expliciet te vermelden.

Chimera schreef op 16-03-2007 @ 10:52 :
Ik heb het niet over jou specifiek.

Het was een opmerking in het algemeen? dan klopt het dus alsnog niet

[gurl19]

Ik ben zo onwijs verdrietig...

Het ging nog zo goed de laatste dagen! Hij smst steeds minder en dat doet me pijn. Zondag hebben we afgesproken. En nu praat hij al over ff elkaar zien! Hij wil vrijheid en lekker sjansen met meisjes. Dat doet me zoveel pijn dat hij dat zegt!

En het vandaag nog maar twee weken geleden!

[Lorelei]

Imo samenwonen of niet heeft maar gedeeltelijk met leeftijd en lengte van de relatie te maken.
Iets wat ik veel belangrijker zou vinden is: Waar ga ik in godsnaam heen mocht het niet goed gaan (aka, kan ik me dan nog redden). Het lijkt me namelijk zo ontzettend kut om op je 18e met iemand te gaan samenwonen.. en 2 jaar later gaat het fout.. en dan zit je op je 20e weer thuis.

En waar ik een groot voorstander van ben is eerst een tijdje op jezelf wonen, dan pas samen. En dat is dus niet leeftijdgebonden. Maar niet meteen uit moeders nest naar samenwonen.


Verder vind ik dit echt een geval van 'mensen moeten doen wat hen het beste lijkt' want het is op geen enkele manier schadelijk voor de medemens =)

Chloe Siere schreef op 16-03-2007 @ 09:56 :
Die mensen die zo lopen te piepen kunnen gewoon geen normale relatie onderhouden (in combinatie met het samenwonen). Het ligt compleet aan jezelf als je te veel inlevert op het moment dat je gaat samenwonen.

@ Bartezz: alsof je laatste reactie zo geweldig onderbouwd was en ook echt iets toevoegde. Daarbij val je gewoon continu in de herhaling en voer je geen discussie.

Het gaat me niet om het inleveren van een stapavondje oid.

Neem nu het voorbeeld van Crimson, die krijgt de kans van haar leven, dat soort dingen kan je alleen op jonge leeftijd doen en staat nu voor een heel lastige keuze. Samenwonen is fantastisch, maar ik vind dat je eerst het een tijdje alleen moet wonen, miss je studie moet afmaken, voordat je zo een stap zet.

Het is namelijk een financiële en relationele verplichting, verplichtingen zijn niet altijd negatief, maar ze verplichten je wel tot dingen.

Overigens heb ik in 1 post in dit topic iets gezegd over samenwonen en quotte ik de post van Luna omdat ik het daar volledig mee eens was, ik hoefde daar zelf niets aan toe te voegen dus.

Miss dat ik je ergens tegen het zere been gestoten heb, maar als je kritiek levert, lever dan ajb terechte kritiek.

[kadesh]

vandaag 11,5 maand
Nu ben ik blij

[tuttebel]

het gaat even wat minder, vanuit mijn kant. ik ergerde me een beetje aan zijn gedrag in de bioscoop (we gingen met een bevriend stel). hij wou slapen in de bios, vond ik een beetje onbeleefd. en hij zag er onverzorgd uit en deed gewoon een beetje minder. en daar reageerde ik dan ook weer minder positief op en hij ook weer en.. kringloopje.
maar geen ruzie ofzo, gewoon een mindere dag, nog steeds goed en fijn.

Ach, opzich snap ik die vriend van Crisom ook wel. Verhuis je speciaal voor je meisje naar een andere stad om met haar te gaan samenwonen, sta je op het punt om te verhuizen, zegt zij dat ze naar Amerika wil voor langere tijd. En hoogstwaarschijnlijk is er wel over deze plannen gepraat, maar als je speciaal naar een andere stad verhuisd, verwacht je niet dat ze zo snel weggaat.

Maar goed, voor jou Crisom is het ook wel vervelend. Kan me voorstellen dat je graag wilt gaan. Is er echt niet ergens een 'middenweg' te vinden.

Ontopic: Gisterenavond lag ik tegen hem aan in bed terwijl hij me voorlas uit één van mijn lievelingsboeken

[snoopy]

Nala schreef op 16-03-2007 @ 12:51 :
Crisom

Crimson

En ja, ik begrijp beide kanten van het verhaal ook wel.
Wel vind ik dat als je gaat samenwonen en je bent alleen nog maar met elkaar bezig je sowieso verkeerd zit. Mijn vriend en ik hebben een tijdje samengewoond (oke, zo noemden we dat niet, maar het was het wel) en we hadden allebei heel vaak andere dingen te doen en mijn vrienden heb ik echt niet verwaarloosd. Volgens mij is het echt de manier waarop je in een relatie staat, en dat kan zelfs al als je niet samenwoont 'verkeerd' zijn. En tsja... prima als mensen het zelf nog niet willen, maar MIJ heeft het iig nooit belemmerd.

snoopy schreef op 16-03-2007 @ 13:43 :
Crimson

En ja, ik begrijp beide kanten van het verhaal ook wel.
Wel vind ik dat als je gaat samenwonen en je bent alleen nog maar met elkaar bezig je sowieso verkeerd zit. Mijn vriend en ik hebben een tijdje samengewoond (oke, zo noemden we dat niet, maar het was het wel) en we hadden allebei heel vaak andere dingen te doen en mijn vrienden heb ik echt niet verwaarloosd. Volgens mij is het echt de manier waarop je in een relatie staat, en dat kan zelfs al als je niet samenwoont 'verkeerd' zijn. En tsja... prima als mensen het zelf nog niet willen, maar MIJ heeft het iig nooit belemmerd.

Ja precies dát dus. Ik vind het ook wel goed om even alleen te weten voor je samenwoont, al was het maar om dat ook meegemaakt te hebben. maar als het goed voelt en als het je een goed idee lijkt, waarom niet.

nou moet ik zeggen dat als ik de kans zou krijgen een half jaar weg te gaan en ik wil het écht heel graag ik het dus ook echt wel zou doen. tuurlijk zou ik m missen, maar dat heeft niets met samenwonen te maken. het liefst zou ik willen dat ie meegaat trouwens, maar zo niet laat ik me er dus mooi niet van weerhouden

[Drlove]

[QUOTE]Chloe Siere schreef op 16-03-2007 @ 09:56 :
[B]Die mensen die zo lopen te piepen kunnen gewoon geen normale relatie onderhouden (in combinatie met het samenwonen). Het ligt compleet aan jezelf als je te veel inlevert op het moment dat je gaat samenwonen.

Ik kan heel goed een relatie opbouwen, dus ik weet niet waar jij over oordeelt? Ik heb alleen totaal geen huisje boompje beestje behoefte. Het zou me niet verbazen als ik dat ook nooit krijg. Ik vind de Nederlandse leefwijze een verschrikking. Als mensen zo nodig samen willen wonen, moeten ze dat vooral niet laten. Mij lijkt het een ramp en wat ik in mijn omgeving zie, bevestigt mijn visie.

snoopy schreef op 16-03-2007 @ 13:43 :
Crimson

[Sasbeest]

Nala schreef op 16-03-2007 @ 12:51 :
Gisterenavond lag ik tegen hem aan in bed terwijl hij me voorlas uit één van mijn lievelingsboeken

Aah, dat is zoo lief!

Woensdag zijn we uit eten geweest, en daarna naar het bos. In het donker, met een zaklamp. Maar de batterij bleek leeg te zijn. Verliefd verliefd verliefd verliefd! <3

[Larry Flint]

Elkaar net heel vluchtig even gezien toen hij z'n fiets kwam ophalen. Pff..ik kan niet wachten op vanavond laat

Hihi, heeft hij even pech. Hij wil me zat zien (...ik heb ook geen idee waarom. Ik vind hem in die toestand vooral erg irritant, het is pas achteraf grappig), maar ben ik dat een keertje (een beetje!), is hij er natuurlijk niet. Daar gaat ie morgen vast om mopperen. Of me dronken proberen te voeren met de laatste beetjes berenburg. Hm. En ik weet nog steeds niet wat we kunnen gaan doen - ja, zwemmen, dat wilden we al tijden, maar eigenlijk heb ik ook wel zin om te gaan klimmen, en hij vast ook, dus morgen hangen we vast in de hal. Zo gaat dat nou altijd

Ja fuck it, zo heb ik er al helemaal geen zin in. Hoe ontzettend wanhopig kun je zijn?! Maar ik blijf 'm aandoenlijk vinden, en dat is wel een probleem. Ik zou eigenlijk gewoon hard moeten zijn en eerlijk moeten zeggen dat het nooit wat zal worden, dan houd ie er misschien eindelijk eens mee op.

& van meneer onbereikbaar-bezet-en-ver-weg heb ik al even niks meer gehoord. Eigenlijk wel goed, maar leuk is anders

[snoopy]

oeh, hij komt misschien na z'n training hier langs. Ik hoop het echt, wil m graag zien! En ik verveel me ontzettend nu ik niet meer heel erg ziek ben, maar nog wel te ziek om naar buiten te gaan Dus: allemaal hopen dat ie komt