Hoe voel je je op relationeel gebied #117

[Atelier Madame]

ST*R schreef:

Haha ja dat is echt een goed idee! Ik heb zelf ook al vaak genoeg jongens dronken opgebeld en dan was ik vaak of veel te eerlijk (ik wil seks! nu!) of veel te dramatisch (ahh je vindt me niet meer leuk he, ja zeg het maar gewoon, boehoe drama drama). Gelukkig valt het de laatste tijd wel mee, zeker omdat ik weet hoe ik kan doen als ik dronken ben en het meestal niet heel leuk is voor de persoon aan de andere kant van de lijn
Goed dat je m nog niet hebt gebeld! Hopelijk worden je weekend en je verjaardag toch nog leuk

Skyblue, al een reactie terug?

ot: zo pff gister weer ruzie, en het ging nergens over maar ik kan er gewoon niet tegen als ik het idee heb dat hij me niet begrijpt of hij m'n standpunt heel raar vindt. Dan word ik alleen maar heftiger met uitleggen en pfff. Aan het einde allebei huilen, maar gelukkig was er ook heel veel liefde. Dat hebben wij meestal als we ruzie/onenigheid hebben gehad, daarna voel ik zoooo veel voor hem, zo'n heftig 'ik hou zoveel van jou en ik wil je nooooit meer kwijt' gevoel. Ook wel grappig dat we na de ruzie allebei vinden dat we zelf schuldig zijn, hij zei 1000 keer sorry terwijl ik niet echt iets kon bedenken wat hij echt fout had gedaan. Ik vond juist dat het allemaal door mij kwam.
Nouja goed, ik heb besloten dat we nooit meer ruzie gaan hebben! Iig niet over stomme dingen. Maarja, aan de andere kant zijn sommige ruzies ook wel goed natuurlijk, leer je wel weer van hoe je beter met elkaar om kan gaan volgende keer.

haha klinkt me bekend. Vriendlief en ik hebben bijna nooit ruzie, maar als we dan ruzie hebben dan gaat het over de meest stomme dingen. En gaan we ook allebei aan het einde van de ruzie huilen .

[Rob]

WolterB schreef:

Komend weekend met het ouders, broer en zussen plus aanhang en nichtjes van mn vriendin naar de Ardennen toe

Pas op, de frisse lucht is even wennen!

*oma* schreef:

Hmmm, lastig. Durf je hem dat je niet te vragen?

Hmnee. Bekende cliché: wil 'm niet kwijt, te lastig, etc. Ben bijna weer in Nederland, en dan eerst maar eens zien wat er gaat gebeuren... Ergens krijg ik er steeds meer vertrouwen in (het is bizar, maar we zijn nog closer geworden sinds ik weg ben, als dat al kon), maar zeker... nee.

OT: Nou iedereen kijkt echt uit naar m'n komst: volgens mij word ik ongeveer opgehaald door m'n ouders, en that's it. Moet me niet aanstellen, maar vind het niet zo heel leuk En spreek hem pas vrijdag weer, tenzij ie eerder onverwacht tijd heeft. En zin natuurlijk, dat blijft altijd de vraag. Patience is a virtue...

Ik ben zó toe aan samenwonen Geen zin meer in het alleen doen.

[ST*R]

Atelier Madame schreef:

haha klinkt me bekend. Vriendlief en ik hebben bijna nooit ruzie, maar als we dan ruzie hebben dan gaat het over de meest stomme dingen. En gaan we ook allebei aan het einde van de ruzie huilen .

hm ja ik hou echt niet van ruzie met hem, zeker niet om stomme dingen dat is zo nutteloos.
hoe bevalt het samenwonen?

ot: weer een weekend samen geweest, en elke keer als we een tijdje samen zijn ga ik hem nóg leuker vinden! denk steeds dat het niet kan maar dan voel ik opeens nog meer voor hem. op een feestje keek ik 'm aan en dacht: omg jij bent zooo leuk, ben jij echt? af en toe lijkt het allemaal echt net een droom
nouja, heeel erg verliefd dus!

We hebben gisteren de sleutels van ons huis gekregen

[Atelier Madame]

ST*R schreef:

hm ja ik hou echt niet van ruzie met hem, zeker niet om stomme dingen dat is zo nutteloos.
hoe bevalt het samenwonen?

ot: weer een weekend samen geweest, en elke keer als we een tijdje samen zijn ga ik hem nóg leuker vinden! denk steeds dat het niet kan maar dan voel ik opeens nog meer voor hem. op een feestje keek ik 'm aan en dacht: omg jij bent zooo leuk, ben jij echt? af en toe lijkt het allemaal echt net een droom
nouja, heeel erg verliefd dus!

Ja samenwonen is leuk
Ik vind het gewoon fijn om samen een eigen plekje te hebben. Waar we zelf alles bepalen in plaats van verplicht met huisgenoten te moeten delen. En sowieso het is zo lekker burgerlijk savonds samen op de bank en samen eten .. enige ergenissen zijn soms dat we allebei wel heel druk zijn met studie/werk/stage/vrienden/familie/vakantie.. waardoor je niet meer zo snel quality time voor elkaar vrijmaakt, je ziet elkaar toch wel thuis. Maar juist dan is het belangrijk om ook echt tijd voor elkaar vrij te maken. En dat wil nog wel is botsen, maar ach dat botste op zich ook al toen we nog op kamers zaten allebei .

@Freyja: al wel enig idee wanneer jullie kunnen gaan samenwonen? Jouw studie is niet meer zolang toch>

samenwonen... ja, de gedachte is wel eens bij me/ons opgekomen. Maar eerst moet zij haar opleiding afmaken, en afwachten waar ze geplaatst wordt. Als dat in Den Helder of Rotterdam is, dan heeft het geen zin om hier op de Veluwe te blijven wonen. Terwijl ik hier werk.

Dus dat zal nog wat voeten in aarde hebben.

[Rationeel]

den helder of rotterdam...

arme jij/jullie

[Volk]

Iedereen heeft tentamens, op de een of andere manier ben ik de enige die er al mee klaar is. En ik mis mijn vriendjes, heb ze al heel lang niet gezien. Ok, zaterdag nog, maar normaal zie ik ze dan maandag ook al weer. Nu heb ik ze alleen een beetje gesproken tijdens het LoL kampioenschap. Maar dat ging natuurlijk alleen over LoL.

Eigenlijk moet ik dus niet zeuren, ik heb ook zat andere vrienden. Maar ik mis nu juist deze mensen.

[Atelier Madame]

Louis Armstrong schreef:

samenwonen... ja, de gedachte is wel eens bij me/ons opgekomen. Maar eerst moet zij haar opleiding afmaken, en afwachten waar ze geplaatst wordt. Als dat in Den Helder of Rotterdam is, dan heeft het geen zin om hier op de Veluwe te blijven wonen. Terwijl ik hier werk.

Dus dat zal nog wat voeten in aarde hebben.

jullie zijn toch pas een paar maanden samen?

@ Louis Armstrong: Hoe is het met je moeder?

ot: HIj komt dit weekend echt neit en ik ben er slecht van. Mijn stage heb ik gehaald en vrijdag krijg ik te horen of ik mijn diploma ook gehaald heb en ik heb daar zo bij nodig. Ik baal er gruwelijk van dat hij niet komt want hij moet er op dit soort momenten gewoon bij zijn.

@ SA: heb het een beetje gemist denk ik, maar waarom zie je hem dan zo weinig...? Vast de afstand, maar voor zoiets zou hij toch wel gewoon moeten komen

OT: Okeee. En nu ga ik zelf twijfelen. Huh

[Noctiluca]

Kgg gevoelens wegstoppen werkt dus voor geen meter. Ik dacht van wel, maar een vriendinnetje zei vandaag terwijl we aan de telefoon waren 'Och, daar loopt hij' en mijn hart ging gelijk sneller kloppen, wtf?
Hij had het liefst dat hij me niet zou kennen, zoveel werd me wel duidelijk uit wat hij laatst zei. Blijf dan ook uit mijn buurt, lul. Ik kan hier heel erg slecht tegen

Atelier Madame schreef:

@Freyja: al wel enig idee wanneer jullie kunnen gaan samenwonen? Jouw studie is niet meer zolang toch>

Ik moet nog een jaar studeren, maar in principe kan ik daarvoor al samenwonen, vooropgesteld dat hij maar richting hier komt verhuizen En daar is wel kans op, want hij gaat in september beginnen met een deeltijdstudie en dat kan wel in een stad op reisafstand (jammer genoeg niet in mijn stad; dat zou helemaal handig zijn). Het is alleen compleet afhankelijk van of hij hier werk kan vinden, en vervolgens of we een huis kunnen krijgen (dat laatste is niet zo moeilijk als hij een goeie baan heeft, maar omdat hij deeltijd moet werken en ik dit jaar nog niet kan werken, moeten we de wachtlijst van de sociale woningbouw afwachten).

Oh en in principe zou hij nu al bij mij in kunnen trekken want ik heb een appartementje, maar dan worden we gek van elkaar want er is niet genoeg ruimte voor voltijd samenwonen met een kunstacademiestudent-wiens-woonkamer-atelier-is Maar goed, als hij hier werk zou vinden, zou hij wel deeltijd hier wonen, tot we een groter huis hebben.

En hij is hard op zoek naar werk, maar het kan dus ook nog dat hij werk vindt in een totaal andere regio, en dan moet het samenwonen dus wachten tot mijn studie af is gerond en ik naar hém kan verhuizen. *zucht* Iig moet het over een jaar wel lukken, maar ik wil heel graag dat het eerder is.

@skyblue: Hij zou eigenlijk niet komen omdattie donderdag optreden, vrijdag concert en zondag reuni eheeft. En ik heb ook geen diplomauitreiking ofzo, maar ik krijg wel te horen of ik een diploma krijg, of ik geslaagd ben voor de opleiding. En aangezien ik twee jaar een 'pauze' heb gehad nadat ik er drie weken voor het einde mee stopte, tot twee keer toe in de laatste anderhalve maand van mijn stage genaaid werd door school wat me grote stress opleverde én alle toetsen moest herschrijen om er ook maar iets van te kunnen maken, is dat nog best spannend. Best een big deal, zeg maar. En hier thuis snappen ze dat niet helemaal, geloof ik. Ik kan ook echt alleen bij hem afschakelen en alle spanning er uit janken. maar:

ot: Hij belde net nog een keer terug na een boos telefoongesprak en komt toch Ik heb echt het liefste vriendje van de hele wereeeeeeeeeeld!

@skyblue: Wat is er bij jou aan de hand? Klinkt niet heel erg goed...

Tja, Den Helder of Rotterdam jah, hoort bij haar werk. En ik ben met mijn werk iets makkelijker verplaatsbaar door Nederland. We zijn pas vrij kort samen, maar wel heel zeker van onze zaak. En aangezien zij vaker voor langere tijd weg zal zijn, en ik op zeer onregelmatige tijden werk, zal het samenwoon gedeelte nog best wel meevallen. Maar goed. Zover is het nog niet. Maar we zijn er wel al zo half en half mee bezig.

Met mijn ma (losse update) gaat t naar omstandigheden redelijk. Ze is opgegeven, maar heeft wel nog 10 bestralingen gehad, om een pijnlijke uitzaaiing in te dammen. Dit levert wat tijdswinst op. Aan de andere kant, gaan ze niet verder controleren of het allemaal wel geholpen heeft. De pijn is de leidraad voor eventuele verdere behandelingen. Mentaal gaat t niet zo goed dus. Hoe dit verder gaat lopen, mag joost weten, en als die het weet, graag ook even aan ons melden. Want dit is voor mensen niet meer te volgen. En ik vraag me stiekem af, als ze dan toch is opgegeven, waarom dan niet concentreren op een zo waardig mogelijk einde, in plaats van maar leven rekken, met veel pijn, misselijkheid en ellende. Dat men in staat is om het leven te rekken is 1 ding. Maar erg nadenken over een menswaardig leven, levenskwaliteit, dat doen ze dan weer niet. Een overwinning van de wetenschap, is geloof ik niet echt een aanwinst voor de menselijkheid. Daarnaast wordt ze er niet makkelijker op in de omgang. Ik snap het wel, maar kanker maakt het leven voor niemand echt bijzonder makkelijk.

[Akhlys]

Na een belachelijk lange mail waarin ik heb uitgelegd hoe ik een beetje in elkaar steek (omdat ze me totaal niet snapte) heeft ze besloten dat ik niet de persoon ben die ze zoekt. Could've seen this coming

Tijd voor een pauze

Akhlys schreef:

Na een belachelijk lange mail waarin ik heb uitgelegd hoe ik een beetje in elkaar steek (omdat ze me totaal niet snapte) heeft ze besloten dat ik niet de persoon ben die ze zoekt. Could've seen this coming

Tijd voor een pauze

Dat komt waarschijnlijk niet door hoe je in elkaar steekt, maar door die e-mail.

[Akhlys]

Syori schreef:

Dat komt waarschijnlijk niet door hoe je in elkaar steekt, maar door die e-mail.

Tsja, ik had een keuze om te maken. Of ik ging verder uitbouwen op de ruzie die we al hadden en helemaal nergens op uitliep of ik nam een stap terug en gooide het gewoon op de mail.. Voor het 2e gekozen en tada

[JustADreamer]

Louis Armstrong schreef:

Met mijn ma (losse update) gaat t naar omstandigheden redelijk. Ze is opgegeven, maar heeft wel nog 10 bestralingen gehad, om een pijnlijke uitzaaiing in te dammen. Dit levert wat tijdswinst op. Aan de andere kant, gaan ze niet verder controleren of het allemaal wel geholpen heeft. De pijn is de leidraad voor eventuele verdere behandelingen. Mentaal gaat t niet zo goed dus. Hoe dit verder gaat lopen, mag joost weten, en als die het weet, graag ook even aan ons melden. Want dit is voor mensen niet meer te volgen. En ik vraag me stiekem af, als ze dan toch is opgegeven, waarom dan niet concentreren op een zo waardig mogelijk einde, in plaats van maar leven rekken, met veel pijn, misselijkheid en ellende. Dat men in staat is om het leven te rekken is 1 ding. Maar erg nadenken over een menswaardig leven, levenskwaliteit, dat doen ze dan weer niet. Een overwinning van de wetenschap, is geloof ik niet echt een aanwinst voor de menselijkheid. Daarnaast wordt ze er niet makkelijker op in de omgang. Ik snap het wel, maar kanker maakt het leven voor niemand echt bijzonder makkelijk.

Mijn moeder is toen ik 11 was aan de gevolgen van kanker overleden (euthanasie want het was gewoon niet menselijk meer) en ook toen al verbaasde ik me inderdaad over de medische wereld. Ook al ís iemand opgegeven dan nog zouden ze zo'n leven eindeloos willen oprekken, het gaat tegen het principe van een arts in om iemand dood te laten gaan. Daar wordt inderdaad niet echt bij gekeken of er dan nog sprake is van levenskwaliteit. Maar in principe maakt je moeder/jullie als familie toch de keus of het genoeg is geweest in het medische circuit?

Want een langer, ellendig leven is inderdaad beter dan een kort waardevol en pijnloos leven.
Ik snap dat niet. Je hoeft toch geen universiteit te doen om te beseffen dat kwaliteit van leven iets anders is als kwantiteit?
Maar goed, de keuze hebben wij altijd. Dat is waar. Maar dat is een keuze, waar ik niks mee wil doen. Het is niet MIJN leven. Ook al heb ik daar wel mijn mening over. Die hou ik voor me. (Tegenover mijn moeder). Ik wil geen invloed hebben op die keuze. Ik kan en wil die verantwoordelijkheid niet dragen. Als zij besluit er mee te stoppen, moet dat haar keuze zijn, en ik wil die niet beinvloeden. Hoe moeilijk dan ook.

@ SA: Goed dat ie toch komt, want dat klinkt zeker of hem nodig hebt Hoop dat het ondanks alles goed kom met je diploma! En in de zomer toch samenwonen?
En nee, het is een beetje raar, maar volgens mij gaat het juist (heel) goed. Zeker weet ik het natuurlijk niet nu ik nog hier zit, maar het begint er de afgelopen dagen wel heel erg op te lijken dat hij er voor wil gaan. Maar gister kwam bij mij ineens het besef hoe serieus het dan zou kunnen worden, en daat werd ik bang van... soort bindingsangst ofzo? Lastig uit te leggen

@ Louis Armstrong: de buurvrouw van mijn ouders heeft ook in een vergelijkbare situatie gezeten (woonde toen nog thuis en heb het van dichtbij meegemaakt), en dat is inderdaad heel moeilijk. Artsen willen er vaak toch nog het maximale uithalen, terwijl dat voor de persoon zelf soms ondraaglijk wordt. Uiteindelijk heeft zij er samen met haar man voor gekozen om euthanasie te plegen, want ze wilde niet meer Maar sterkte, hoop dat je veel steun aan je vriendin, vrienden, etc hebt.

[*oma*]

Skyblue schreef:

Maar gister kwam bij mij ineens het besef hoe serieus het dan zou kunnen worden, en daat werd ik bang van... soort bindingsangst ofzo? Lastig uit te leggen

Gisteren zei een vriendin nog tegen mij "hoe kun je nou bindingsangst en verlatingsangst tegelijk hebben?". Ze gooide het maar op faalangst. Ik hou het zelf op "wennen aan de situatie". Al die angsten, dat is niet aan mij besteed.

[sanni]

Het is toch heel makkelijk bindingsangst en verlatingsangst tegelijk te hebben? Door de angst verlaten te worden ga je de verbinding niet aan. Lijken mij logische vervolgen?

OT: Bah ik weet het echt allemaal niet! Eigenlijk zou ik het gewoon duidelijk moeten vragen, maar wat als ik dit dan kwijt raak. Is dit me echt zo dierbaar of is het gewoon het niet alleen zijn wat ik er zo leuk en fijn aan vind..

[*oma*]

sanni schreef:

Het is toch heel makkelijk bindingsangst en verlatingsangst tegelijk te hebben? Door de angst verlaten te worden ga je de verbinding niet aan. Lijken mij logische vervolgen?

OT: Bah ik weet het echt allemaal niet! Eigenlijk zou ik het gewoon duidelijk moeten vragen, maar wat als ik dit dan kwijt raak. Is dit me echt zo dierbaar of is het gewoon het niet alleen zijn wat ik er zo leuk en fijn aan vind..

Dat zou inderdaad een goede verklaring zijn. Maar de bindingsangst is niet gebaseerd op verlatingsangst. Gewoon het idee om heel lang met één iemand te zijn benauwd me.

En het tweede deel van je post: Is het nodig om het direct te weten? Tijd zal uitwijzen wat je voelt (maar ik weet ook niet precies waar het over gaat).

[Lente]

bindingsangst is toch vaak verlatingsangst, bang om keihard op je bek te gaan enzz

My god, na 2 weken relationele pauze en geestelijk ongemak en stress in mn hoofd, belde ie vanmiddag onaangekondigd op. 'Hoi, ik mis je walgelijk veel, ik doe nu weer normaal, je moet me helpen een goede psycholoog vinden en ik kom vanavond bij je langs'.

Oke! Als ie na de voorstelling komt is ie er 1uur en ik vertrek morgen om 8 uur naar Oerol voor 4 dagen. Dus ik stel voor dat we vannacht niets anders doen dan liefde en seks en dan gaan we volgende week wel weer serieuze gesprekken voeren over hoe nu verder...

[sanni]

*oma* schreef:

Dat zou inderdaad een goede verklaring zijn. Maar de bindingsangst is niet gebaseerd op verlatingsangst. Gewoon het idee om heel lang met één iemand te zijn benauwd me.

En het tweede deel van je post: Is het nodig om het direct te weten? Tijd zal uitwijzen wat je voelt (maar ik weet ook niet precies waar het over gaat).

Nou ja duidelijkheid over of meneer nu gewoon een scharrel is of dat het mogelijk toch meer is zou fijn zijn. Voor mezelf merk ik dat ik meer begin te voelen. Maar als het niet zou zijn dan is dat ook prima maar dan weet ik het.

Hmm tja ik weet dat mijn bindingsangst wel voortkomt uit verlatingsangst Maar het voor lange tijd vast zitten aan iemand als beangstigend kan ik me ook voorstellen, maar voor hoe lang dat is beslis je uiteindelijk zelf.

@Skyblue: Maar het is ergens toch ook logisch dat het eng is? Ik bedoel, nu is het een tijd heel vaag geweest en dat was niet iets om blij van te worden, maar het was wel veilig. Dat was de bekende situatie en daar was je aan gewend. Nu lijkt het erop dat het écht iets gaat worden en dat is eng want dat ben je niet gewend, dat is vreemd. Laat het maar gebeuren, komt vast wel goed
En ja; wij gaan samenwonen, half augustus ga ik die kant op. Ik ben benieuwd en heb er heel veel zin in! We zijn er ook wel echt aan toe, maar dat komt uiteraard ook omdat we al langer weten dat dit er aan zit te komen. Ik ben wel benieuwd naar hoe dat zal gaan, want ik begin met een studie waar ik waarschijnlijk veel voor meot gaan doen (wat ik dus nog nooit gedaan heb), moet een heel nieuw sociaal leven opbouwen en ga samenwonen met iemand die ruim veertien jaar alleen heeft gewoond. Er gaan dus nogal wat gevechten geleverd worden maar ik heb er vet veel zin in

@discussie over kwaliteit van leven: Een tante van mij heeft dat heel erg knap gedaan. Mijn oom had al zo'n vier jaar alzheimer in in februari is daar longkanker bij gekomen. ZIj heeft toen direct besloten dat hij verder niet behandelt zou worden en dat een eventuele behandeling alleen gericht zou zijn op pijnbestrijding, meer niet. Dit omdat ze wist dat de kwaliteit van zijn leven er niet beter op zou worden. Toen hij begin juni in een slaap viel waar hij niet meer uit leek te komen, heeft ze het ziekenhuis gebeld. Daar wilden ze eerst nog van alles proberen om hem wakker te huoden, maar hij was fysiek ontzettend onrustig en kon niks meer plaatsen. Hem wakker houden zou inhouden dat ze hem konden onderzoeken, maar dat hij er zelf heel erg veel last van zou hebben omdat hij zo onrustig was. Mijn tante heeft toen besloten hem in slaap te laten gaan en drie dagen later is hij in zijn slaap overleden. Hij heeft een heel mooi leven gehad, ook dat laatste stukje. Er werd tot op het laatste moment zodanig gehandeld dat hij zo waardig mogelijk kon blijven leven en daar heb ik ontzettend veel bewondering voor.

Faalangst is denk ik het beste woord! Of de angst om op m'n bek te gaan. Hij is een stuk meer ervaren dan ik ben, eigenlijk op alle fronten. Ik ben al zo lang vrijgezel (ok, iets minder lang als je de hele nasleep met m'n ex meerekent, maar dan nog steeds lang), en met m'n ex was het één grote ellende. Ergens weet ik wel dat dit heel anders is, maar toch Ach, 100% zeker dat hij er echt zo over denkt ben ik er toch nog niet van, eerst maar eens zien volgende week...
En SA: denk dat je ook gelijk hebt dat ik de huidige situatie als veilig beschouw, en het vreemde maar eng lijkt. Thanks, ik doe m'n best En dat klinkt alsof jullie er inderdaad wel heel erg klaar voor zijn! Let maar op, het is zo half augustus!

[ST*R]

He bah de laatste tijd hebben we best wat kleine ruzietjes/onenigheden en allemaal slaan ze nergens op.. Komt voor een deel ws ook doordat hij niet zo goed in z'n vel zit en het erg druk heeft en daardoor anders op dingen reageert dan hij normaal zou doen. Nouja we kunnen er meestal goed over praten maar het is toch vervelend dat we elkaar af en toe niet lijken te begrijpen.
Maarja, gelukkig allebei nog erg verliefd en hij zei 'jij bent echt het beste vriendinnetje ooit!' en ik vind hem ook echt het beste vriendje ooit

[JustADreamer]

Louis Armstrong schreef:

Want een langer, ellendig leven is inderdaad beter dan een kort waardevol en pijnloos leven.
Ik snap dat niet. Je hoeft toch geen universiteit te doen om te beseffen dat kwaliteit van leven iets anders is als kwantiteit?
Maar goed, de keuze hebben wij altijd. Dat is waar. Maar dat is een keuze, waar ik niks mee wil doen. Het is niet MIJN leven. Ook al heb ik daar wel mijn mening over. Die hou ik voor me. (Tegenover mijn moeder). Ik wil geen invloed hebben op die keuze. Ik kan en wil die verantwoordelijkheid niet dragen. Als zij besluit er mee te stoppen, moet dat haar keuze zijn, en ik wil die niet beinvloeden. Hoe moeilijk dan ook.

Ja daar heb je gelijk in, mijn vader heeft ook zwaar op zijn tong moeten bijten toen mijn moeder besloot het alternatieve circuit in te duiken en haar hoop daar op vestigde. Ja, het heeft haar leven gerekt waarschijnlijk, op een pijnloze manier ook, maar zij dacht echt dat het haar zou genezen... Terwijl iedereen zo'n beetje wel wist dat dat valse hoop was. Uiteindelijk toen ze voor euthanasie koos moesten wij als kids (11 en 8) ook zeggen of dat wel of niet mocht... Stemrecht heb je nog niet maar je mag wel over het leven van je moeder beslissen, right...

[indigo]

Pfffff raar. Mijn zus is weer terug bij haar ex en ik vind het raar en mijn vriendje begrijpt het niet. Ik kan gewoon niet tegen veranderingen en ik kan dit er niet bij hebben terwijl ik gepland had hartstikke veel te doen vanavond .

[Akhlys]

Skyblue schreef:

Faalangst is denk ik het beste woord! Of de angst om op m'n bek te gaan. Hij is een stuk meer ervaren dan ik ben, eigenlijk op alle fronten. Ik ben al zo lang vrijgezel (ok, iets minder lang als je de hele nasleep met m'n ex meerekent, maar dan nog steeds lang), en met m'n ex was het één grote ellende. Ergens weet ik wel dat dit heel anders is, maar toch Ach, 100% zeker dat hij er echt zo over denkt ben ik er toch nog niet van, eerst maar eens zien volgende week...

Gewoon kijken hoe het gaat en risico's durven nemen Als je er niet voor gaat weet je ook niet wat voor moois er eventueel uit kan komen

OT: Vanavond maar met een stel vrienden naar de kroeg gegaan en gewoon lol gehad. Ben helemaal klaar met het gezeik. M'n beste vriend heeft toevallig ook met dat meisje gehad en kent haar door en door. Het mailtje wat ik van haar terug kreeg legt hij uit als puur egoïsme en het feit dat ze een keer een weerwoord van iemand heeft gehad, aangezien ze dat nooit heeft gehad van iemand. Daarbij mocht ik niet vergeten dat ze 16 is en dat haar hele denkwijze gewoon heel anders is. Als dat echt zo is kan ze de schijt krijgen wat mij betreft. Voorlopig iig even helemaal niks. Morgen een gala waar T ook is, dus sowieso heel veel zin in en vanaf vrijdag vakantie, volle bak werken en tijd met vrienden doorbrengen. Meer boeit me op dit moment even niet.

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.

Bah ik heb het echt gehad hier Gister verjaardag van m'n collega-stagair en toen kwamen ineens allerlei vrienden met (zelfgemaakte) kado's aanzetten. Ik was vorige maand jarig, en niks. Terwijl we toch allebei wel ongeveer evenveel met ze omgaan. Ik hecht weinig waarde aan de kado's, maar meer aan het idee an sich: dat ze er bij haar wel tijd en moeite ingestoken hebben.

Verder zit ik met een groot dilemma over m'n stagebeoordeling, die we vandaag al kregen. Ik weet dat ie vanavond geen tijd heeft, maar ik kan z'n mening wel even heel goed gebruiken. En de deadline is morgen

[Oezem]

Smsje van m'n ex hoe het met me gaat.

Na een jaar praktisch geen contact en als er contact was niet meer dan 'hoi' omdat ik practisch tegen hem aan liep. Wtf.

En ik ben een enorme vrouw want nu ga ik enorm twijfelen en vragen stellen en rare dingen denken.

[Akhlys]

Vanavond T weer gezien op het gala van m'n school en ze heeft me fucking hard genaait. Ze heeft sinds maandag weer met haar vriend en begon met mij te zoenen. Naja, ok, ik vind het allemaal best, ik zit toch nergens aan vast. Vervolgens heeft ze nog dezelfde avond met 5 a 6 anderen staan bekken Weetje... ik voelde me speciaal en enorm op m'n gemak bij haar ook al heeft ze een vriend. Een normale vriendschap had voor mij ook wel gekund, maar vanavond is ze wat mij betreft echt te ver gegaan. Ik heb altijd gedacht dat het aan haar vriend lag, maar zij is overduidelijk het probleem van al het gezeik binnen haar relatie!

Ik ben er echt klaar mee, ik heb het helemaal gehad, ben zwaar over de zeik en ik wil voorlopig helemaal niemand! Ik word toch alleen maar in de zeik genomen

Hallo, Akhlys, waarom zoek je dan in godsnaam iemand van 16 Klinkt als redelijk typisch gedrag voor een tiener die het allemaal nog niet zo serieus neemt.

Maar serieus Akhlys: ik zou me eens aan die eennalaatste zin van je post houden, want dat lijkt me niet zo'n slecht idee voor je...

En hij is lief Hij smste gisteravond en toen ie doorkreeg dat ik ergens mee zat, deed ie heel veel moeite om het hele verhaal uit me te krijgen en vervolgens mee te denken. Ik kan het allemaal wel prima zelf regelen en had al bedacht wat ik ermee wilde doen, maar het is wel erg fijn om even de bevestiging te krijgen dat het niet raar was om me er druk om te maken en dat ik de goeie oplossing bedacht had.

@Akhlys: Je zoekt het ook wel een beetje zelf op. Meiden met vriend, meiden van 16, meiden die gan verhuizen naar VerWeg. Niet om het een of het ander, maar dat is ook niet voor niks.

Secret Agent schreef:

@Akhlys: Je zoekt het ook wel een beetje zelf op. Meiden met vriend, meiden van 16, meiden die gan verhuizen naar VerWeg. Niet om het een of het ander, maar dat is ook niet voor niks.

Ik ben het hier mee eens. En dan nog iets: Je hoeft niet van de ene fout de andere in te springen. Neem gewoon eens tijd voor jezelf.

[Atelier Madame]

indigo schreef:

Pfffff raar. Mijn zus is weer terug bij haar ex en ik vind het raar en mijn vriendje begrijpt het niet. Ik kan gewoon niet tegen veranderingen en ik kan dit er niet bij hebben terwijl ik gepland had hartstikke veel te doen vanavond .

Ze waren toch ook al sinds het voorjaar uit elkaar ofzo? Iig dat vertelde je moeder nja wel leuk voor dr

ot: het is fijnnn <3

Ik hunker.

[Dott]

ik heb hem gemist

Tigerly schreef:

Ik hunker.

[Noctiluca]

Tigerly schreef:

Ik hunker.

[Daantje_0705]

Vriendjelief is met z'n vrienden naar een strandfeest/housefeest. Iets wat mij totaal niet trekt maar laat hem lekker z'n ding doen. Smst ie net dat het een pokke-eind weg is en super rustig en het is natuurlijk ook geen fantastisch weer. Best sneu voor hem en volgens mij had ie misschien wel veel hier lekker bij mij op de bank willen zitten. Ben ziek en zit lekker met m'n laptop voor de tv op de bank en heb net lekker met m'n moeder gebeld dus vind het wel prima

Het gaat gewoon zo supergoed met ons. Tuurlijk hebben we onze mindere periodes maar over het algemeen gaat het wel weer beter als we elkaar even een dagje niet zien. Volgende week zijn we vier jaar samen en ik houd nog steeds zo superveel van hem, kan nog steeds verliefd worden als ik naar hem kijk en vind het zo fijn om naast hem in bed te gaan liggen en naast hem wakker te worden. Wow

[Akhlys]

Haha, het is inderdaad wel m'n bedoeling om het even rustig aan te doen voorlopig V had me vanmiddag nog gebeld, waarom ik niks meer van me had laten horen.. Vond het nogal vreemd, maar goed. Waarschijnlijk gewoon een gebrek aan aandacht dat ze me belde.

Komende tijd gewoon volle bak werken, geld verdienen en sparen voor m'n auto-rijbewijs. En verder uitgaan en genieten van het feit dat ik vakantie heb. School hoef ik me na aankomende week geen zorgen meer over te maken, dus ik vind het wel best zo