Geen echte vrienden

[Nolita]

Hoi iedereen,
ik ben me vandaag weer eens pijnlijk bewust geworden van het feit dat ik geen echte vrienden heb, in iedergeval zo voelt het wel. Ik dacht echt dat ik een paar echte vriendinnen had. Ik heb de laatste jaren vrij veel vervelende dingen meegemaakt, waardoor ik me soms wel wat ouder voel dan leeftijdsgenoten. Soms is het daarom voor mij moeilijker lol met ze te trappen, zeg maar. Ook ben ik erg verlegen en ik krop al mijn gevoelens op, wat het allemaal niet makkelijker maakt. Ik zit in de pauze altijd gewoon tussen mn klasgenoten en ik klets vaak ook wel met ze maar er zijn dagen dat ik me gewoon ontzettend klote voel, dan wel psychisch, door alles wat ik heb meegemaakt, dan wel lichamelijk, omdat ik nu eenmaal een spierziekte heb waardoor ik ook snel moe en ziekig ben. Ik snap ook wel dat het dan misschien niet zo leuk is om met mij om te gaan en ik probeer echt vrolijk te doen heel de dag maar dat lukt gewoon niet... Ik weet echt niet hoe ik meer vrienden moet maken op school .
Vorig jaar heb ik aan een vriendin gevraagd of het misschien leuk was dat we met een paar op vakantie gingen. Vond zij een ontzettend leuk idee, dus hebben we met vriendin 2 besproken (deze twee zie ik als echte vrienden) en we zouden het thuis gaan bespreken enzo. Dus aan het begin van dit jaar vroeg ik ernaar, en toen zeiden ze allebei dat ze niet mochten. Ik heb het toen maar zo gelaten, ik vond het wel heeel erg jammer. Kom ik er vandaag achter dat ze een vakantie hebben geboekt met twee andere meisjes uit onze klas... En dat staan ze te bespreken terwijl ik erbij zit. Eentje zag wel dat ik het heel erg vond, en de les erna had ik met haar les, en toen vroeg ze steeds of we een keer samen uit zouden gaan (dat doe ik bijna nooit omdat ik vanwege mn medicijnen eigenlijk geen alcohol kan drinken en het ook heel veel energie kost, en ik voel me dan echt heel anders) of dat we naar de bios zouden gaan enzo, kon wel merken dat ze er een beetje mee zat. De andere bleef echter maar tegen iedereen over die vakantie praten, die heb ik gewoon genegeerd de rest van de dag, ik was zo ontzettend verdrietig.
Hoe moet ik dit soort dingen nu weer aanpakken en hoe kan ik een beetje vrienden maken, ik voel me nu wel heel erg eenzaam.

totale herkenbaarheid, sad but true
Zelfs dat gedoe met vakantie heb ik gehad, erg leuk.
Ik heb geen idee wat voor raad ik je zou moeten geven, maar dat je in ieder geval weet dat je niet de enige bent

sterkte

[burgertrutje]

Mja ik vind het moeilijk om te zeggen wat je er aan moet doen, maar ik hoop wel dat je een beetje weet waar je aan toe bent met je vrienden en dat je dat een plekje kunt geven.
Verder weet ik natuurlijk niet hoe ze zijn maar die ene vriendin die zich nu toch wat schuldig voelt en met je uit wil, is heet miss niet zo dat ze zich heeft laten meeslepen door die andere mensen? Ik heb zelf iig ooit gehad dat een vriendin tegen haar zin met andere is mee gegaan, maar die voelde zich achteraf ook super rot. Daardoor is ze toch een hele goede vriendin gebleven...

succes iig!

[Nolita]

Dankjullie!
Ik heb op school wel iemand die ik als vriendin beschouw... ze heeft veel dezelfde soort problemen als ik maar ze heeft ook bindingsangst en een heel vervelende thuissituatie waardoor echt vriendinnen zijn en vriendinnendingen doen er niet bij zit. Ik vind dat niet echt erg, ik ben blij dat ik iemand heb, maar ik had me zo op die vakantie verheugd. Het kostte me zoveel moeite om het voor te durven stellen en om er later nog eens naar te vragen, en dan laten ze me zo erg in de stront zakken.. Ik voel me echt klote..

[Brasco]

Je moet er zowieso met ze over praten.. Tis toch belachelijk en laat ze maar weten hoe belachelijk je het vind. Ten eerste lucht het op, en ten tweede leren ze er mischien iets van. Maar als je er niks van zegt dan denken ze het de normaalste zaak van de wereld is om iemand opzettelijk in de steek te laten.. pff.. sorry hoor maar wat een bitches. Zou nog liever geen echte vrienden hebben dan vrienden die zulke dingen flikken

[BrunetJuh]

ja, dat kan ik snappen!! het lijkt wel of dat ene meisje die nog een keer vroeg om iets leuks te gaan doen, meegesleept is door die andere! ik kan je eerlijk gezegt niet veel raad geven.

[Daboman]

Ik herken die eenzaamheid heel erg. Aan het begin van de examenklas is m'n vriendengroepje in elkaar gestort. Ik kon me ook niet zo gemakkelijk ergens anders aansluiten, als een nieuwkomer in allemaal hechte groepjes (na 5-6 jaar op de middelbare school ben je wel hecht). Dus was ik vaak ook in de pauzes alleen en had ik soms last van leedvermaak.

Waar je waarschijnlijk behoefte aan hebt is mensen met wie je er goed over kan praten, lotgenoten. Als ik dit topic zo eens zie, krijg je die zo'n beetje voor je neus geschoven . Praten helpt de eenzaamheid een beetje op te lossen. Je praat met iemand, dus ben je niet meer eenzaam. Ik maak niet uit je topic op dat je buiten school geen vrienden hebt; met hun kan je eventueel ook praten. Deed ik ook vaak.

Ik denk dat je aan de situatie zelf niet veel kunt doen. Ik zou zeggen, laat wel heel duidelijk merken dat je het er niet mee eens bent, maar dwing jezelf niet in dat groepje. Als je duidelijk laat merken dat je het er niet mee eens bent, maar ze tot niets dwingt, kunnen ze je er misschien nog bij boeken ofzo. Als je tenminste op vakantie wilt met mensen die je blijkbaar voorliegen.

[MayaGirl]

Nou je bent zeker niet de enigste. Ik herken mezelf ook wel een beetje in jouw verhaal. Ik heb weinig echte vrienden. Ik kan mensen moeilijk vertrouwen en ben erg verlegen.
In de brugklas zonderde ik mezelf af, want ik zat toen gewoon liever alleen. Maar toen werd ik gepest, omdat ik een makkelijk doelwit was. Ik probeerde snel vriendinnen te maken, maar telkens als ik ook maar heel even alleen was begon het gepest weer. Dus ik liep de hele tijd achter mijn vriendinnen aan, die uiteindelijk gek van me werden en zeiden dat ik niet de hele tijd achter hun aan moest lopen, al mocht ik wel altijd bij hun zitten als ze in een groep zaten. Ik begrijp wel waarom ze dit zeiden, want ik leek wel een stalker doordat ik nooit alleen wilde zijn, maar toch kwetste het me en voelde ik me in de steek gelaten. Ik had weinig ervaring met langdurige vriendschappen en ik trok me na deze berisping helemaal terug. Ik durfde bijna niet meer naar klasgenoten toe te gaan uit angst dat ik teveel zou zijn.
Ik krijg later wel een aantal heel goeie vriendinnen, maar toen moest ik een jaar lang ergens anders wonen voor mijn moeders werk. Toen ik terugkwam was er een verhuist en de rest wou bijna niks meer van me weten. Ik kon net zo goed een vreemdeling zijn. Het pesten is gelukkig wel overgegaan en ik heb nu een aantal oppervlakkige vrienden buiten de klas. Maar ik ben een buitenbeentje en voel me vaak erg eenzaam. Gelukkig heb ik wel wat echt goeie vrienden buiten de school aan wie ik mijn problemen kwijt kan. Maar op school is het echt een rotsfeer bij mij. Ik kan geen echt goede vriendinnen meer maken uit angst dat ze me weer wegjagen of in de steek laten. Tijdens projecten of bij gym wordt ik meestal door de leraar bij een groep gezet. En niemand komt ooit met me praten. Het is alsof ik niet besta.

Tip voor Nolita en anderen: Blijf in ieder geval altijd vriendelijk en geef ze geen reden om boos op je te zijn. Gedraag je ook niet gek of uitbundig bij mensen die je bijna niet kent, want ze zullen zeggen dat je een freak bent.

[gurl19]

ik zou het er wel even met hun over hebben. Dat je het achterbaks vindt dat ze een vakantie achter je rug om boeken. Verder kun je er denk weinig aan doen. Maar het zijn geen echte vriendinnen. In zoon vriendschap moet je geen energie steken.

Check je priveberichten.

[Insane_Angel]

Ik ben nogal rustig/verlegen hoe je het ook wilt noemen en dat is de laatste tijd redelijk aan het overgaan, maar ik dacht dat ik een paar goede vrienden had, totdat ze me gewoon verschrikkelijk voor lul gezet hadden bij iemand die ik erg leuk vond en hun er nog hard om lachten ook.
Weet nu vaak genoeg niet meer wat ik tegen mensen moet zeggen omdat ik bang ben dat ik weer zo'n voorval krijg
Ik spreek ze nu zeer weinig, ga alleen heel soms met hun en een paar anderen stappen, maar dat is ook niet alles omdat hun nogal druk/aanwezig zijn en ik dus het gevoel heb dat ik overbodig ben en dus zoeken ze meer contact met hun en mij laten ze maar een beetje links liggen.
Ik zit nu ook meer thuis te vervelen dan dat ik lekker met een paar vrienden/vriendinnen weg ben.
Ik zou ook met ze op vakantie gaan, maar nu zeggen ze ineens dat ze niet gaan...

Begin nu wel weer met een paar vrienden van me oude scholen om te gaan, dit zijn mensen waarvan ik zeer zeker weet dat ze me accepteren zoals ik ben, omdat ik altijd lol met ze heb.
1 van hun weet ook wat er gebeurd is, en het eerste wat hij zei was: dan ga je toch gewoon lekker met ons mee enzow.
Dat is iets wat ik niet meer zal vergeten, had hem een half jaar niet gezien, wel constant gesproken etc. vind ik echt fantastisch dat hij zo doet.

En wat daboman zegt...praten helpt, nu ik alles zo neergezet heb voel ik me best wel opgelucht, net zoals toen ik dit verhaal tegen die vriend verteld had

[Isabel Karamel]

Wat een rotstreek van die 2 meiden. Met dit soort mensen moet je niet eens willen omgaan. Zij zijn jou gewoon niet waard. Ik ben het met burgertrut eens dat het lijkt alsof dat ene meisje dat jou mee uit vroeg, zich inderdaag heeft laten meeslepen door die ander. Persoonlijk heb ik een enorme hekel aan dit soort personen en ga ik ze dan ook het liefst uit de weg.

Wat betreft geen vrienden kunnen maken. Daar moet je je absoluut geen zorgen om maken. Er zijn genoeg mensen die wel vrienden met je willen worden en leuke dingen met je willen doen (op vakantie gaan bijvoorbeeld). Probeer gewoon jezelf te zijn en langzaam vriendschappen met mensen op te bouwen!

Succes ermee

[Maurice]

Dit soort situaties zijn niet goed voor je gemoedsrust.
Veel mensen zeggen hier 'je moet je energie niet in zulke bitches steken' oid, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Wat je denk ik niet moet doen is jezelf de schuld geven, maar dat doe je ook niet volgens mij.
Ik weet ook niet zo goed wat je er aan kan doen sterkte iig.

Maurice schreef op 17-02-2005 @ 16:03 :
Dit soort situaties zijn niet goed voor je gemoedsrust.
Veel mensen zeggen hier 'je moet je energie niet in zulke bitches steken' oid, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Wat je denk ik niet moet doen is jezelf de schuld geven, maar dat doe je ook niet volgens mij.
Ik weet ook niet zo goed wat je er aan kan doen sterkte iig.

Jezelf de schuld geven moet je inderdaad niet doen. Mijn ouders zeggen wel eens 'waar er 2 ruzie hebben, hebben er 2 schuld'. Maar in dit geval slaat dat nergens op.

[Donny must die]

Aan vrienden heb je geen moer.

Ik snap nooit hoe het kan dat je geen vrienden hebt Ik heb er gewoon veel te veel...
Het tonen van (serieuze)interesse (niet het ene oor in, andere uit) in mensen werkt in ieder geval erg goed... Het is natuurlijk moeilijk om in een leuk groepje terecht te komen, maar dat zal vast wel lukken..
Add me maar op msn anders ofzo, wil ik je vriendje wel zijn

[Insane_Angel]

Myztic schreef op 17-02-2005 @ 19:08 :
Ik snap nooit hoe het kan dat je geen vrienden hebt Ik heb er gewoon veel te veel...
Het tonen van (serieuze)interesse (niet het ene oor in, andere uit) in mensen werkt in ieder geval erg goed... Het is natuurlijk moeilijk om in een leuk groepje terecht te komen, maar dat zal vast wel lukken..
Add me maar op msn anders ofzo, wil ik je vriendje wel zijn

Nou...ik toon interesse in mijn vrienden, luister naar ze enzow, maar toch accepteren ze me ineens niet meer ofzow...of zetten ze me gewoon zwaar voor lul zoals de laatste keer dus ik ben ze eigenlijk een beetje zat.
Maar volgens mij ligt het toch echt niet aan mezelf

[Maurice]

Myztic schreef op 17-02-2005 @ 19:08 :
Ik snap nooit hoe het kan dat je geen vrienden hebt Ik heb er gewoon veel te veel...

dan vraag ik me af hoe oppervlakkig die relaties misschien dan zijn

[Supersuri]

Eens trek je de conclusie
vriendschap is een illusie.

Maar uhm msg moet je vrienden zoeken die wel tijd voor je maken en niet achter je rug om dingen regelen. Mensen die wel echt om je geven. maar ik weet het het is moeilijk.

Sterkte

[Nolita]

Myztic schreef op 17-02-2005 @ 19:08 :
Ik snap nooit hoe het kan dat je geen vrienden hebt Ik heb er gewoon veel te veel...
Het tonen van (serieuze)interesse (niet het ene oor in, andere uit) in mensen werkt in ieder geval erg goed... Het is natuurlijk moeilijk om in een leuk groepje terecht te komen, maar dat zal vast wel lukken..
Add me maar op msn anders ofzo, wil ik je vriendje wel zijn

Ik bedoel met vrienden niet mensen waar je gezellig een praatje mee maakt..
En dat ik weinig vrienden heb heeft denk ik ook te maken met mijn verleden, wat veel van mijn leeftijdsgenoten niet echt begrijpen.

Maargoed, ik ga vanmiddag met een van die meisjes praten..

iedereen bedankt voor de reacties trouwens!

[Jenifer]

Nolita schreef op 18-02-2005 @ 08:14 :
Ik bedoel met vrienden niet mensen waar je gezellig een praatje mee maakt..
En dat ik weinig vrienden heb heeft denk ik ook te maken met mijn verleden, wat veel van mijn leeftijdsgenoten niet echt begrijpen.

Maargoed, ik ga vanmiddag met een van die meisjes praten..

iedereen bedankt voor de reacties trouwens!

Mijn tip is sowieso wees zuinig op die ene vriendin.
Een goede vriendin is beter dan een heleboel slechte die je alleen maar voorliegen.

Same here ik heb wel vrienden het is alleen zo dat een vriend van mij die wil me een tijdje niet meer zien.
Ik heb dus aan hem van alles gevraagd over het contact of datn iet ging verwateren e.d. want hij gaat van school af voor stage en als ik weg ben is hij er weer.
Maar ik heb dan ewoon mijn examens gehaald.
Toen heb ik dit zoveel gevraagd dat hij zoiets had van nu niet meer ik wil je nu een tijdje niet meer spreken.
Niet mailen niet via msn/skype dus hij heeft me geblokt enzo.
Gisteren spraken we elkaar weer en het was heel gezellig.
Totdat ik vroeg of ik een bestandje op zijn ftpserver zou zetten toen zei hij nee.
Toen zei ik via de mail dan toen zei hij mzzl.
Dus hij is er nog niet aan toe om mij te zien.
Hij zei ook van ja als je nog een keer over dat contact spreekt neem ik nooit meer contact met je op en daar ben ik nu dus bang voor.
Echt heel bang want we waren eerst 5 jaar goede vrienden.
Mijn vriendin heeft erover gesproken met hem en hij zei dat we nog steeds zulke goede vrienden waren maar zou het nog zo zijn nadat ik dat heb gezegd over dat bestandje sturen via de mail?
Hij zei ook als je er nog eens met anderen over praat dan neem ik ook nooit meer contact met je op.
Nu ben ik dus bang dat hij geen contact meer met mij opneemt.
Ik voel me er niet lekker onder en erg rot.
Dat komt omdat we best wel een hele hechte vriendschap hadden.

[Friezo]

heel herkenbaar, heb eigenlijk ook nooit echte vrienden gehad. tot +/- een half jaar geleden. tijdens een "motorrijders" feestje een paar mensen leren kennen, en van die 3 mensen weet ik gewoon dat ze er zijn als ik ze nodig heb en omgekeerd ook.

het enige "probleem" is dat zij in limburg wonen en ik in Friesland, maja je kan niet alles hebben

Kortom, echte vrienden bestaan wel... en het moet van 2 kanten komen. als jij naar hun luistert, dan luisteren zei ook naar jou. en je moet gewoon, zoals eerder gezegd, een leuk groepje tegen komen, dan sluit je je vanzelf aan. en niet te overhaast worden, echte vrienden maak je niet zomaar...

Nolita schreef op 18-02-2005 @ 08:14 :
Ik bedoel met vrienden niet mensen waar je gezellig een praatje mee maakt..
En dat ik weinig vrienden heb heeft denk ik ook te maken met mijn verleden, wat veel van mijn leeftijdsgenoten niet echt begrijpen.

Maargoed, ik ga vanmiddag met een van die meisjes praten..

iedereen bedankt voor de reacties trouwens!

Laat je ons ff weten hoe 't gesprek verlopen is?

Maurice schreef op 17-02-2005 @ 19:15 :
dan vraag ik me af hoe oppervlakkig die relaties misschien dan zijn

Niet oppervlakkig... ik heb een hecht vriendengroepje van 10 man waarmee we altijd veel doen, ieder weekend en vaak ook doordeweeks filmpjes kijken bios gaan regelmatig, zitten allemaal in zelfde voetbalteam enz..
En dan heel veel mensen van school waarmee ik regelmatig op stap kan gaan (ook al zit ik nu ff niet op school)
En heel veel collega's

Beter 1 goede vriend dan 10 slechte in de lucht