Narcist onder narcose

[Diary of Dreams]

Narcist onder narcose

Hij was dunner dan bijna ieder boek in de overvolle boekenkast maar hij had meer invloed dan de wijsheid van alle boeken uit de kast bij elkaar. Zelfs de twee bijbels op de derde plank of de koran op de zesde konden daar niet aan tippen. Misschien zou de kalender het zelfs winnen van zijn onmisbare broeder en onuitstaanbare concurrent de klok, die naast de lamp hing en bijna twee uur aanwees. De vorige dag, en vele dagen ervoor had de kalender met trots aan de boekenkast gehangen. Deze middag echter lag hij op het natte parket bij de voet van de blauwe sofa.
Stukjes glas lagen op zorgvuldig gekozen posities verspreidt over de kamer, her en der vond ik wat bloemen. Ik weet nog dat er rode bloemen lagen, en gele met die gekke blaadjes, ook lagen er vertrapte bloemen met geknakte takken. Op de kalender lag een bloemblad, een grote rode met een donkere rand; als een offer voor zijn Meester. Ik had mijn arm uitgestrekt naar de kalender om er mee te spelen toen ik plotseling de lucht in werd geslingerd en met een smak tegen de verwarming viel.

Ze schreeuwden. Rode lippen werden nog roder. Een mes viel op de kalender. Het zwarte gat werd groter en maakte alles zwart.

Dat was jaren geleden.

- - - -

“Wakker worden, je was weer aan het dromen.”
“Sorry.”
“Sta nu maar op.”
“Ja.”

- - - -

Dat was niet zo heel erg lang geleden.

Ik stond op. Toen ik de kamer niet kon herkennen als mijn eigen kamer keek ik verdwaasd om me heen. “Waar ben ik in vredesnaam?” . Achter me hoorde ik zacht gekreun, verschikt draaide ik me om en viel half van het bad toen een onbekend vrouwengezicht me aankeek. “Kom je er nog even in?” Vroeg ze zacht en sloeg uitnodigend de deken half weg waardoor haar linker borst bloot kwam te liggen. Met grote ogen staarde ik naar haar ontblote borst, daarna keek ik haar aan. “Maar, maar je bent naakt?!” Was mijn onthutste antwoord. “Ja schat, jij ook. Kom je nou?”

Toen ik mijn naaktheid bemerkte moest ik blozen. Mijn armen bungelde onhandig naast mijn kale lichaam. Ik had nog nooit een naakte vrouw gezien, behalve op tv dan. Nu lag er opeens eentje, en niet zomaar eentje in mijn bed, of beter gezegd, ik lag net in haar bed. Beangstigende vragen en beelden gierde door mijn hoofd. Waar ben ik? Wat deed ik in haar bed? Heb ik… gemeenschap met haar gehad? “Rustig blijven, neem je emoties weer onder controle; denk. Jij bent de baas.”
“Ik ben al te laat, ik moet nog douchen.” Was mijn bedaarde antwoord. Ik keek weer om me heen, opzoek naar de douche en naar een klok. Op de grond stond een wekker naast een paar kranten, in het rood telde hij terug van zes. Het was rommelig, overal lag wel wat; papier, boeken, kleren. Op het tafeltje stonden twee wijnglazen waarvan er een nog halfgevuld was. De fles was omgevallen en lig nog maar half op tafel. In de vloerbedekking zaten twee rode plekken.
De onbekende vrouw zei op een verveelde toon dat ze het jammer vond, de douche was de deur door en dan rechts. Zonder antwoord ging ik de deur door en toen naar rechts, de badkamer in. De spiegel gaf haar echo, maar ik gaf geen antwoord.

-------------------------------

Op een paar krabbels na is dit mijn eerste stukje proza. Het is een onderdeel van een lang verhaal wat ik van plan ben te gaan schrijven, vandaar ook dat het wat inleidend en misschien verwarrend is. Het eerste stuk is een soort inleiding op het gehele boek, het hoort voor het eerste hoofdstuk (wat begint bij de cursieve tekst).

Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden.

[homehapero]

ja het geheel is inderdaad nogal verwarrend...
maar niet slecht!
ben benieuwd naar het vervolg dus laat het niet te lang wachten...

[Diary of Dreams]

Dankje ... denk ik.
Ik denk dat ik morgen wel gelijk het volgende deel post, omdat het inderdaad te verwarrend is. Ik zit nog wat te twijvelen over een aantal zinnen in dit stuk, misschien heb ik het toch nog iets te vroeg gepost.

Trouwens, na een (deel)zin tussen haakjes moet je toch gewoon met een hoofdletter beginnen? Dus:

"Hallo." Zei Piet.

En niet:

"Hallo." zei Piet.

[CSN]

Volgens mij is het dan "Hallo," zei Piet. maar dat soort dingen weet ik nooit zeker.

[-zen-Chris]

Wat CSN zegt, ja.

Over het verhaal:

Beangstigende vragen en beelden gierde door mijn hoofd. Waar ben ik? Wat deed ik in haar bed? Heb ik… gemeenschap met haar gehad?

Teveel info, hou het vaag en vreemd, want zo voel je je op dat moment. Tenminste, ik denk dat je dat wilt creëeren.

Een veelgemaakte fout is dat mensen de dialogen aan een stuk doorschrijven. Neem je ruimte. Meteen heb ik een paar hoofdletters weggehaald die daar niet horen.

Niet:

“Kom je er nog even in?” Vroeg ze zacht en sloeg uitnodigend de deken half weg waardoor haar linker borst bloot kwam te liggen. Met grote ogen staarde ik naar haar ontblote borst, daarna keek ik haar aan. “Maar, maar je bent naakt?!” Was mijn onthutste antwoord. “Ja schat, jij ook. Kom je nou?”

Maar:

“Kom je er nog even in?” vroeg ze zacht en sloeg uitnodigend de deken half weg waardoor haar linker borst bloot kwam te liggen.
Met grote ogen staarde ik naar haar *ontblote borst*, daarna keek ik haar aan.
“Maar, maar je bent naakt?!” was mijn onthutste antwoord.
“Ja schat, jij ook. Kom je nou?”

*Vermijd herhaalde begrippen. Dus zoek synoniemen als je woorden herhaalt.

De dialogen dienen 'Zo' neergezet te worden. Niet "Zo"

Dit zijn wat beginnersfoutjes die, als je ze eenmaal weet, nooit meer zult maken.
Ik vind dat je talent hebt, en ik zou wel meer willen zien.

[Diary of Dreams]

-zen-Chris schreef op 16-10-2006 @ 01:49 :
Dit zijn wat beginnersfoutjes die, als je ze eenmaal weet, nooit meer zult maken.
Ik vind dat je talent hebt, en ik zou wel meer willen zien.

Die foutjes zal ik inderdaad niet meer maken, hopelijk. Al zal het niet makkelijk worden met mijn dyslextische trekken.
Talent? Dat klinkt vrij goed . Dankje. Ik moet toegeven dat ik een aardig tijd in de poezie heb gezeten (naamzoek en gij zult vinden) dus misschien heeft dat wat geholpen.

Ik ben van plan vanavond weer een stuk te plaatsen. Hoe zit het trouwens met de lengte? Ik wil langere stukken gaan plaatsen, of is de lengte van dit stuk goed? Het zou vervelend zijn als iedereen afhaakt omdat het te lang is .

[Maresa]

Wat ik echt erg mooi vind is de tegenstelling die je gebruikt.

Dat was ... lang geleden.

Dat was niet ... lang geleden.

Ik ben ook wel benieuwd naar meer

En... linkerborst is volgens mij één woord. Dat van die synoniemen ben ik met Chris eens. Je kunt ook de zin omgooien, dat je dit krijgt:

Met grote ogen staarde ik ernaar...

Verder is hier nog wat gezegd over interpunctie. De juiste plaatsing moet inderdaad zijn wat CSN typte. Een punt gebruik je soms ook wel, maar dan zo:

'Hoi.' Ze zei het terwijl ze op het bed neerzakte.

[Diary of Dreams]

Inplaats van door te schrijven heb ik besloten om het eerste stuk gedeeltelijk te herschrijven. Bedankt voor jullie uitgebreide en kritisch maar opbouwende commentaar.
Omdat ik mijn eerste post al niet meer kan wijzigen (zwaar irritand trouwens) plaats ik het hele stuk nog maar een keer:


Narcist onder narcose

Hij was dunner dan bijna ieder boek in de overvolle boekenkast maar hij had meer invloed dan de wijsheid van alle boeken uit de kast bij elkaar. Zelfs de twee bijbels op de derde plank of de koran op de zesde konden daar niet aan tippen. Misschien zou de kalender het zelfs winnen van zijn onmisbare broeder en onuitstaanbare concurrent de klok, die naast de lamp hing en bijna twee uur aanwees. De vorige dag, en vele dagen ervoor had de kalender met trots aan de boekenkast gehangen. Deze middag echter lag hij op het natte parket bij de voet van de blauwe sofa.
Stukjes glas lagen op zorgvuldig gekozen posities verspreidt over de kamer, her en der vond ik wat bloemen. Ik weet nog dat er rode bloemen lagen, en gele met die gekke blaadjes, ook lagen er vertrapte bloemen met geknakte takken. Op de kalender lag een bloemblad, een grote rode met een donkere rand; als een offer voor zijn Meester. Ik had mijn arm uitgestrekt naar de kalender om er mee te spelen toen ik plotseling de lucht in werd geslingerd en met een smak tegen de verwarming viel.

Ze schreeuwden. Rode lippen werden nog roder. Een mes viel op de kalender. Het zwarte gat werd groter en maakte alles zwart.

Dat was jaren geleden.

- - - -

‘Wakker worden, je was weer aan het dromen.’
‘Sorry.’
‘Sta nu maar op.’
‘Ja.’

- - - -

Dat was niet zo lang geleden

Ik stond op. Toen ik de kamer niet kon herkennen als mijn eigen kamer keek ik verdwaasd om me heen. ‘Waar ben ik in vredesnaam?’ fluisterde ik in mezelf. Achter me hoorde ik zacht gekreun, verschikt draaide ik me om en viel half van het bed toen een onbekend vrouwengezicht me aankeek.
‘Kom je er nog even in?’ vroeg ze zacht en sloeg uitnodigend de deken half weg waardoor haar linkerborst bloot kwam te liggen.
Met grote ogen staarde ik naar haar onbedekte lichaam en keek haar toen aan. ‘Maar, maar je bent naakt?!’ was mijn onthutste antwoord.
Ze keek me vreemd aan toen ze op een wat verveelde toon zei: ‘Ja schat, jij ook. Kom je nou?’

Toen ik mijn eigen naaktheid bemerkte moest ik blozen, mijn armen bungelde onhandig naast mijn kale lichaam. Ik had nog nooit een naakte vrouw gezien, behalve op tv dan. Nu lag er opeens eentje, en niet zomaar eentje in mijn bed, of beter gezegd ik lag net in haar bed. Beangstigende vragen en beelden gierde door mijn hoofd. Van alle vraagtekens was de meest verstikkende vraag waarom ik geen antwoorden kon vinden op al die vragen terwijl ik zelf het antwoord zou moeten zijn. Zonder antwoorden op mijzelf was ik niet meer dan het oppervlakkige beeld dat anderen van me hadden; op het moment, naakt. ‘Rustig blijven, neem je emoties weer onder controle; denk. Jij bent de baas.’
‘Ik ben al te laat, ik moet nog douchen,’ was mijn bedaarde antwoord. Ik keek weer om me heen, opzoek naar de douche en naar een klok. Op de grond stond een wekker naast een paar kranten, in het rood telde hij terug van zes. Het was rommelig in de grote kamer, overal lag wel wat; papier, boeken, kleren. Op het tafeltje stonden twee wijnglazen waarvan er een nog halfgevuld was, de fles was omgevallen en lag nog maar half op tafel. In de vloerbedekking zaten twee rode plekken.
De onbekende vrouw zei op een half zuchtend dat ze het jammer vond, de douche was de deur door en dan rechts. Zonder antwoord ging ik de deur door en toen naar rechts, de badkamer in. De spiegel gaf haar echo, maar ik gaf geen antwoord.

[Maresa]

Qua interpunctie lijk je er nog niet zo gek veel aan veranderd te hebben.

Wat me nog niet was opgevallen was dit:

‘Waar ben ik in vredesnaam?’.

Als je tussen ' en ' een afsluitend leesteken plaatst, zoals het vraagteken in dit geval, hoef je geen punt erachter te zetten.