Vraag betoog nederlands

[avonden]

Ik moet voor Nederlands (6 vwo) een betoog maken.
Zie het resultaat hieronder, zien jullie misschien nog foutjes? Hoor het graag!

Geeft een zwangerschapstest twee streepjes aan dan is dit vaak reden tot blijdschap, maar soms ook tot radeloosheid. Zeker wanneer het een ongewenste zwangerschap betreft. De zwangere vrouw staat voor een lastig keuze. Houdt ze het kind of laat ze het verloren gaan? In tegenstelling tot andere landen heeft een vrouw in Nederland het recht dit zelf te bepalen. Maar het hebben van dit recht betekent niet automatisch dat de keuze simpel is. Sinds 2000 is het aantal abortussen in ons land verdrievoudigd, dit blijkt uit cijfers van de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ). Op 1 mei 1981 is door de meerderheid van de Tweede Kamer de ‘Wet afbreking zwangerschap’ aangenomen. Hierin staan uiteenlopende regels beschreven waaraan een abortus moet voldoen. Maar abortus blijft een discussie, omdat het heel sterk door cultuur en geloof wordt bepaald. In Nederland is abortus alleen toegestaan als men zich houdt aan de regels beschreven in de wet.
De abortuswet heeft twee doelstellingen: het beschermen van de foetus en vrouwen de mogelijkheid bieden die door hun zwangerschap in een noodsituatie zijn belandt, aldus De Rijksoverheid. Artsen moeten door middel van een gesprek nagaan of een vrouw geheel vrijwillig tot haar besluit is gekomen. In de Wet afbreking zwangerschap staat dat er geen abortus meer uitgevoerd mag worden als de foetus ouder dan 22 weken is. Het kind is dan inmiddels redelijk ontwikkeld. Er is in werkelijkheid al leven bij samensmelting van eicel en zaadcel. Wordt de samensmelting door bijvoorbeeld de pil afgebroken, dan denken de mensen er anders over. De mens kan zich immers niet herkennen in een klompje cellen. Naar mijn mening is en blijft het tot 22 weken een foetus die nog niet levensvatbaar is buiten het moederlichaam.

Dan nu argumenten voor de legalisering van abortus. Mensen voeren abortussen uit ook al is het niet gelegaliseerd. We kunnen het daarom beter door vakkundige mensen in goede hospitalen laten uitvoeren. Door de vooruitgang van onderzoeken tijdens de zwangerschap ter voorkoming van gezondheidsproblemen bij moeder en kind komen steeds meer erfelijke en aangeboren afwijkingen naar voren, aldus prenatale diagnostiek, VSOP en NVOG, 25 januari 2000). Een moeder zou door een ernstig medisch probleem als het syndroom van Down kunnen overwegen een abortus uit te voeren. 90 procent van de abortussen in Ten eerste willen veel moeders dat het kind later redelijk normaal en onafhankelijk moet kunnen leven en ten tweede zijn er ook moeders die het financieel niet kunnen opbrengen een gehandicapt kind groot te brengen. Zij krijgen het gevoel de opvoeding van het ongeboren gehandicapte kind zowel mentaal als fysiek niet aan te kunnen. Ik vind het meer dan passelijk dat zulke moeders wel de kans krijgen om een abortus uit te voeren. Vrouwen met HIV in Afrika krijgen kinderen die bij de bevalling al besmet zijn met het virus. Het kind heeft dan nog maar een paar jaar te leven. Het zou veel beter zijn als ook deze vrouwen abortus konden laten uitvoeren. Door HIV zou het kind misschien nog enkele jaren in leven kunnen blijven, maar de moeder is al erg ziek en kan bij de bevalling al sterven. Het kind moet zijn jeugd zonder moeder doorbrengen. Bij een abortus gaat het namelijk niet alleen om het ongeboren kind, maar ook om de moeder. Zij zou bijvoorbeeld kunnen sterven tijdens de bevalling. Ook kan de moeder erg ziek zijn en kunnen de medicijnen het kind schaden. Denk maar aan chemotherapie bij patiënten met kanker.
Daarnaast komen er veel ongewenste zwangerschappen voor. De meerderheid van de bevolking vindt abortus om medische redenen wel kunnen, maar gaat het om zaken als ongewenste zwangerschappen of kleine operabele afwijkingen, zoals een hazenlip, dan zijn ze er nog steeds tegen. Het gaat dan namelijk wel om een fysiek gezond kind. Hoe hard het ook klinkt, als de moeder zich hierdoor in nood gebracht voelt, heeft zij volgens de Nederlandse abortuswetgeving en de abortuspraktijk recht op een abortus. Ook Staatssecretaris Ross van volksgezondheid sluit zich hier bij aan, Trouw 2010.

Het grootste deel van de kritiek tegen de legalisering van abortus komt uit de levensbeschouwelijke en godsdienstige hoek. De Nederlandse abortuswetgeving stelt dat een zwangere vrouw ‘baas in eigen buik’ is. Niet alle Nederlanders zijn het hier mee eens. Het is een maatschappelijke discussie waarover de standpunten zeer uiteenlopend zijn. Zo zijn volgens De Apologeet, 11-6-2009, godsdienstige bewegingen meestal pro- life, omdat zij menen dat uitsluitend de Heer mag beslissen over het bestaan. Dit argument is gefundeerd op de geloofsovertuiging dat God gewild heeft dat het kind geboren word, hoe het kind er ook uit zal zien en dat de mens niet mag interfereren. Dit argument is zo sluitend, dat er niet aan getornd kan worden. Helaas zijn ook niet alle landen het eens met de abortuswet van Nederland. In landen waar abortus is verboden, worden veel meer abortussen uitgevoerd dan in landen waar het inmiddels legaal is. Het uitvoeren gebeurt dan natuurlijk niet in ziekenhuizen, maar in illegale praktijken onder onhygiënische omstandigheden.
Vanuit mijn oogpunt vind ik dat de Nederlandse abortuswetgeving niet veranderd moet worden, omdat deze maakt dat er veel minder (onwettige) abortussen zijn dan in het buitenland. Ik geloof dat mensen het liefst zo weinig mogelijk abortussen heeft en een verandering kan ervoor zorgen dat mensen beperkt worden in hun vrijheid. De vrijheid om zelf een keuze te kunnen maken voor het leven dat je wilt leiden. De oppositie vindt dat het veranderd moet worden of zelfs niet moet worden toegestaan omdat we dan met Gods wil zouden tarten. Maar nergens vinden we in de Bijbel een passage dat zou kunnen impliceren dat het uitvoeren van abortus met goede redenen niet geoorloofd is. Ik blijf dus nog steeds bij mij mening dat een abortus tot 22 weken moet kunnen, omdat het kind nog niet levensvatbaar is buiten het moederlichaam. De medische toepassingen stellen ons in staat vroeg aandoeningen te zien en de moeder op de hoogte te stellen. De moeder kan op deze manier goed bedenken of ze hier wel echt klaar voor is en of ze het kind wel een goed bestaanskans kan geven.