Iedereen moet mij leuk vinden?

[extran]

Iedereen moet mij leuk vinden. Daarmee bedoel ik eigenlijk: alle (leuke) jongens moeten mij leuk vinden. Het is natuurlijk een onrealistische verwachting, maar toch voel ik het zo.

Over het algemeen gaat het best goed met me. Ik heb werk, haal mijn opleiding, leuk vriendje, hoop vrienden. Er zijn ook perioden waarin ik me heel gelukkig voel, maar ik heb last van erge stemmingswisselingen. De ene dag voel ik me in staat om de meest depressieve mensen een peptalk te geven, de andere dag behoor ik zelf tot de meest depressieve mensen.

En eigenlijk is de reden dat ik wegzak in een dip altijd dat een bepaalde jongen mij niet leuk vindt. Soms is het echt belachelijk, maar als ik bijvoorbeeld in de stad een mooie jongen tegenkom die ik nog nooit eerder ontmoet heb, voel ik het als persoonlijk falen als hij dan een vriendin blijkt te hebben .
Veel erger wordt het als een leuke jongen van mijn studie niet genoeg aandacht aan mij lijkt te besteden, of als hij een ander meisje leuk vindt. Daardoor kan ik dan echt van slag raken. Daardoor mis ik hele weken van mijn studie, kan ik het niet opbrengen om uit bed te komen, drink ik te veel alcohol en stop ik met eten. Ik voel me dan leeg en mislukt. Maar het stomme is dat dit niet eens om jongens gaat waar ik verliefd op ben! Er zijn dan ook heel veel jongens die ik gewoon leuk vindt. En waarvan ik dan allemaal verwacht dat zij mij meer dan gewoon leuk vinden, ook al zijn ze bijvoorbeeld zelfs al getrouwd.

Hoewel ik dus weet dat het eigenlijk niet mogelijk is dat iedereen je leuk vindt, eis ik het toch van mezelf. En raak ik bijzonder down als het er maar een beetje op lijkt dat iemand mij niet leuk vindt. Toch is het aan de andere kant niet zo dat ik me aanpas aan mensen. Ik doe eerder brutaal en pesterig en probeer te shockeren ipv aardig, lief en verleidelijk. En of bijvoorbeeld meisjes mij aardig vinden kan me ook niet zo veel schelen.

Ik weet niet of ik het een beetje heb kunnen uitleggen, en of het eigelijk uberhaubt wel een issue is. Maar ik moest dit verhaal echt even kwijt, want ik zit met mijn handen in het haar. Het voelt heel puberaal om deze zielige gedachten te hebben (ik ben 20+), maar toch belemmeren ze mij sterk in het dagelijks leven.

Wat ik van jullie wil? Ik vraag me af of mensen zich hierin herkennen, of dit 'normaal' is of juist niet. En of jullie misschien tips hebben.

professionele hulp heb ik al jaren gehad, maar niet per se vanwege dit. Helaas hebben ze me toch niet echt kunnen helpen, dus daar heb ik ook geen vertrouwen in

dankjewel
extran

[Stefanie]

Ik heb geen tips voor je, want ik heb er geen ervaring mee.

Wat ik wel weet: er zijn heel veel soorten professionele hulp. Als het bij de een niet goed loopt of niet werkt, zijn er altijd nog heel veel andere mogelijkheden. Niet zo snel opgeven dus.

Vraag je eens af wat het ergste is dat je kan gebeuren als mensen je niet leuk vinden. En dan wel realistisch blijven. Het ergste dat je kan gebeuren is dat diegene je écht niet leuk vindt en dat laat merken. En dan nog? Het zegt meer over die persoon dan over jou.

Dit klinkt een beetje als heel weinig zelfvertrouwen, als je het mij vraagt. Het is misschien een rare beredenering, maar als je jezelf niet leuk genoeg vind, zoek je (in mijn ogen) de bevestiging dat je wel leuk bent, bij anderen. Dat doe jij in mijn ogen. Heel simpele dingen, maar schrijf eens vijf tot tien positieve punten van jezelf op en lees die elke morgen hard op voor. Prent jezelf in dat het geen ramp is wanneer anderen je niet zo leuk vinden, of als ze een vriendin hebben. Focus op de positieve dingen in je leven en persoonlijkheid. De volgende keer dat je het idee krijgt dat iemand je niet leuk vind en er komen negatieve gedachten in je op, probeer dan een rem te zetten op die gedachten en jezelf in te prenten dat je wél een leuke meid bent, dat het goed met je gaat en denk aan het lijstje met positieve eigenschappen.

Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar proberen kan altijd. Succes

[lob#2]

Het klinkt mij in de oren of je flinke faalangst heb in het relationele gebied. Je hebt een enorm hoge verwachtign van jezelf, namelijk dat iedereen je leuk moet vinden. Maar het is nou eenmaal zo, dat niet iedereen elkaar leuk vind. Doordat je zo'n hoge verwachting hebt van jezelf, is elke afwijzing ( en jij ziet een afwijzing al als iemand niet naar je kijkt) een klap. Vraag je eens af waarom het nou zo belangrijk is dat iedereen je leuk vind (mannen).

[marrel]

Wat is "niet leuk vinden". Dat een jongen een vriendin heeft wil zeggen dat ie wellicht niet verliefd op jou is maar wil niet zeggen dat ie je niet aardig kan vinden? Verder vind je waarschijnlijk zelf ook lang niet iedereen aardig en verwacht je ook niet dat de hele mannelijke bevolking verliefd op je moet zijn.

Probeer wat te oefenen met realistischer denken. Vraag je eens af wat je echt wilt, wat echt belangrijk is en wie je daarvoor nodig hebt. En nog een keer profesionele hulp overwegen kan daarbij helpen, je moet nou eenmaal ook daarbij een beetje geluk hebben met wie je treft.

Het klinkt eigenlijk wel herkenbaar, hoewel het bij mij bij lange na niet zo extreem is - ik word niet depressief als blijkt dat iemand mij niet leuk vindt en ik doe geen rare dingen om aandacht te krijgen. Maar ik ga eigenlijk wel altijd een beetje flirterig om met jongens en hoewel dat een beetje in mijn natuur zit (ik doe het ook wel met mijn vriendinnen ), is het natuurlijk ook omdat ik wil dat die jongen in kwestie mij wel ziet zitten. En vervolgens heb ik een schuldgevoel als de jongen in kwestie me echt leuk begint te vinden Oh en ik word snel onzeker van mooie-leuke meisjes.

Maar goed. Heb geen tips ofzo. Wat lob#2 zegt klinkt wel logisch

[extran]

Ik weet dat jullie gelijk hebben.
Ik weet dat mijn verwachtingen niet realistisch zijn.
Maar toch lukt het me niet om mijn gevoelens te controleren.
Zoals nu kan ik er nachten niet van slapen en krijg ik geen hap door mijn keel.

Het beinvloedt mijn hele leven. Omdat ik me nu slecht voel zal ik bijvoorbeeld morgen niet naar college gaan. Waardoor ik weer mijn tentamens minder goed maak et cetera.

Het voelt zo hopeloos dat dit steeds zo'n groot probleem is. Ik probeer me te verschuilen achter een grote mond. Ik heb de reputatie van een mannenverslinder. Maar ondertussen ga ik elke keer helemaal kapot. Ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet.

[MartinV]

Volgens mij moet je jezelf afvragen of je nog wel verliefd bent op je vriendje. Blijkbaar geeft hij je niet voldoende het gevoel dat je leuk genoeg bent, terwijl hij toch voor jou kiest.

Als je nog wel verliefd bent, probeer dan aan hem te denken als je weer eens zo'n leuke jongen ziet, en bedenk hoe leuk hij (je vriendje) wel niet is en wat jullie met elkaar hebben.

[Geel]

Wat een vreemd probleem. Ik denk echt niet dat iemand van dit forum jou kan helpen (tenzij hij/zij een psychiater is). Daarom mijn enige tip: Ga echte hulp zoeken, als je niet naar een echt psychiater wilt ga dan naar forums van psychiatrische sites. Misschien zijn daar mensen die er ervarin mee hebben en jou kunnen helpen.

Mij persoonlijk lijkt het een luxe probleem. Een probleem dat misschien iets te maken heeft met hebzucht. Je hebt waarschijnlijk alles wat je wilt (of ongeveer) en wilt meer. Ga een hobby zoeken (< Niet onvriendelijk bedoeld).

Hebzucht? Eerder ongelooflijke onzekerheid en de neiging je zelfbeeld te zoeken in wat anderen (jongens) vinden ipv wat je zélf vindt.