Oud 21-04-2003, 03:08
Sean Paul.
Sean Paul. is offline
Wilbert zat lekker te luieren in zijn luie fauteuil toen er op de hoofdingang werd geklopt, want de bel deed het niet. De oorzaak dat de bel het niet deed was dat er iemand te hard op had gedrukt.
“Binnen”
riep hij luid en de hoofdingang ging met een grote zwieper open zodat hij naar binnen kon lopen en dat deed de pappenheimer dan ook. De pappenheimer die binnen kwam was Sjoerd, zijn buurman, en had een potje jam in zijn hand.
“Kijk eens aan”
zei hij,
”een potje rozenbotteljam met een groene deksel”
Sjoerd kwam elke zaterdag naar mij toe om mij een potje jam te brengen met elke keer weer een verrassend gekleurde deksel erop.
“Whaaaaa, je maakt me aan het schrikken”
riep Wilbert en hij nam de rozenbotteljam aan met een brede glimlach op zijn gelaat.
“Dat was natuurlijk niet mijn bedoeling, hoor”
zei Sjoerd.
Wilbert wees Sjoerd het gat van de hoofdingang, en pakte een kadetje rozenbotteljam. Het antwoord van Sjoerd hierop was dat hij geschokt was en vloekend het appartement verliet. Nadat het kadetje met rozenbotteljam op was gegeten door Wilbert zette hij het op een lopen, want de telefoon ging. Het was Frank, de man van de bank, en Wilbert verstijfde van bangigheid.
“Hoi Frank, hoe is het met gij?”
zei hij met een bibber in zijn stem.
“Goed”
was het antwoord.
“Fijn voor je joh!”
zei Wilbert. Na deze conversatie werd het plotsklaps zo donker als een reuze panda en was er geen gehoor meer aan de andere kant van de lijn. Dit alles kwam doordat de stroom was uitgevallen en Wilbert hoorde ineens dat hij stroop aan zijn voet had. Het was een luidruchtig potje stroop dat hij na het boodschappen te hebben gedaan in de gang had laten staan. Nadat hij zijn schoenen had schoongemaakt, ging Wilbert in zijn luie fauteuil zitten en deed een dutje.

2 Broek uit

Het vehikel sloeg ineens af en het hert rende snoeihard weg en belandde onder een trein. De meeste bladeren van de bomen vielen plotsklaps in het water en het leek of de zon ging ontploffen. Toen kwam oma voorbij ze droeg een lange cape, rook naar pannen en at een brok vlees. Al het stroop in de supermarkt zat aan het plafond geplakt en het schreeuwde om assistentie. De assistentie kwam niet, maar Sint-Nicolaas kwam wel. Hij kwam cadeautjes brengen voor Joost en Frits, maar die waren niet op de hoogte. Hier was een konijn het niet mee eens en hij at een peen. Alle mensen die op de straat liepen hadden allen hele korte armen maar ook hele lange neuzen. De lama’s spuugden brutaal om zich heen en de eierboer viel op de grond. En alsof deze gebeurtenissen niet al voldoende waren, was de broek ook nog uit.

3 Wolbert Zonder Succes

Toen Wilbert weer wakker was geworden ging hij kijken of de stroom weer was gaan werken. Omdat dit zo was besloot Wilbert om naar zijn televisietoestel te gaan zitten kijken. Er was een oude bekende van hem op het toestel, die luisterde naar de naam Wolbert. Hij deed mee aan een quiz. Hij stond dik achter en dat was de oorzaak dat hij niet tot de finale reikte. Toch ging Wolbert niet met lege handen naar het tehuis. Hij nam namelijk een mooi arsenaal aan prijzen met zich mee. Wilbert was erg gelukkig voor Wolbert en gunde hem zijn prijzen van harte. Tot de prijzen behoorde ook een koffiezetapparaat en dat was voor Wilbert aanleiding om een afspraak te maken met Wolbert om een keer op de koffie te komen. Nu kon Wolbert hem niet meer wijsmaken dat hij geen koffiezetapparatuur in huis had. Hij belde naar Wolbert en de afspraak was gemaakt: zaterdag over twee weken.


4 Het Bezoek

De lang verwachte zaterdag was aangebroken en Wilbert stapte in zijn automobiel. Het was een knappe bak voor iemand die zo krap bij kas was als Wilbert. Het was namelijk een echte BMW. Wilbert had hem gekocht als een opknapper, maar had goed werk geleverd, want hij was niet van nieuw te onderscheiden. Hij reed met deze kar naar het adres van Wolbert. Hij vond het huis pas na lang zoeken, want hij was al lang niet meer bij Wolbert geweest. Ze kenden elkaar van de lagere school. Ze waren de enige twee waar de andere jongens van de klas niks mee te maken wouden hebben en daarom gingen ze veel met elkaar om, al vonden ze elkaar helemaal niet vriendelijk. Dat was ook de reden waarom ze elkaar na de basisschool niet weer hadden gezien maar daar kwam vandaag verandering in. Wilbert werd binnengelaten en het werd een gezelligere middag dan Wilbert had verwacht. Wolbert praatte duizend uit en zei dat hij nog vaak aan de tijd op de basisschool terug dacht. Na een paar uur ging Wilbert weer naar huis, maar niet voordat er een nieuwe afspraak was gemaakt. Op de terugweg was het stil in de auto van Wilbert. Dit kwam omdat hij alleen was en dus met niemand kon praten.


5 Het Avondmaal

Een paar weken later was de dag van de volgende afspraak aangebroken. Dit keer zou Wolbert bij Wilbert op bezoek komen en zo gebeurde het ook. Nu zag Wolbert er een stuk onverzorgder uit. Hij stonk een uur in de wind en je begon een baard bij hem te zien. Wolbert vertelde dat dit kwam doordat het geld van de quiz op was en hij nu zo goed als blut was. Dit was voor Wilbert aanleiding om te vragen of Wolbert wou blijven eten. Dit aanbod kon Wolbert niet afslaan en dat deed hij dan ook niet.

Onder het eten was het geruisloos, want Wolbert was zich aan het voeden en niet zo’n beetje ook. Hij at zoveel dat Wilbert niet kon verhelpen dat hij hem met open mond zat aan te staren. Hierdoor voelde Wolbert zich niet op z’n gemak en mompelde hij met zijn mond vol:
“Wat is erloos?”
“Ik heb een plan.”
Wolbert’s ogen glinsterden, want hij dacht dat Wilbert het goed met hem voor had.
“Wat dan?”
“Dat jij wat minder gaat eten, want dan heb ik ook nog wat.”
Duidelijk teleurgesteld en met een zachte, doch lage stem zei Wolbert:
“Ooh, goed.”
“Mooi, ik lust immers ook wel wat.”
Verder werd er niks meer gezegd tot het eten op was en er moest worden afgewassen
“Was jij even af?”
vroeg Wilbert. Wolbert was duidelijk verbluft maar hij zei toch:
“Goed dan.”
In de tijd dat Wolbert bezig was met de vaat deed Wilbert zijn televisietoestel aan . De quiz waar Wolbert een paar weken geleden aan mee deed was erop, maar zonder de foutieve antwoorden van Wolbert vond Wilbert er niks aan en hij nam zich voor iets anders te gaan kijken. Er was een film op. Deze film had Wilbert ook wel op video en hij had hem al ongeveer twintig keer gekeken, maar toch liet hij hem erop staan. Ondertussen was Wolbert klaar met de vaat en aan zijn gezicht kon je zien dat hij niet verheugd was. Hij mompelde iets, maar toen Wilbert vroeg wat hij zei, zei Wolbert:
“Niks!”
Daarna liet hij zich in de luie fauteuil van Wilbert neerploffen.
“Moet je wat drinken?”
vroeg Wilbert.
“Ja”
was het korte doch duidelijke antwoord van Wolbert.
“Melkproducten of Fanta?”
“melkproducten?”
vroeg Wolbert, waarop Wilbert naar de keuken liep en een glas melk voor Wolbert en een glas Fanta voor zichzelf weer mee terug nam.
“Bedankt”
zei Wobert, maar het klonk niet van harte.
“Geen dankbetuiging”
zei Wilbert. Wolbert nam een slok van zijn melk.
“Gatver”
riep hij en hij zette zijn melk weer op de tafel.
“Wat?”
vroeg Wilbert.
“Het is verzuurd”
zei Wolbert.
“Kan best, want het staat al maanden in de koelkast. Ik drink zelf nooit melkproducten.”
Toen was het weer stil. Door deze stilte voelde Wolbert zich niet op z’n gemak. Dit liet hij blijken door op zijn stoel heen en weer te schuiven.
“Hoe is het op je werk?”
besloot hij te vragen.
“Ik heb geen werk”
probeerde Wilbert hem te vertellen, maar het was niet te verstaan omdat hij tegelijkertijd ook een slok van zijn Fanta nam.
“Wat?”
vroeg Wolbert.
“Ik heb geen werk.”
“Ooh.”
“Jij wel dan?”
vroeg Wilbert op zijn beurt.
“Nee”
antwoordde Wolbert
“daarom doe ik altijd aan die quizzen mee, maar daar verdien ik ook niet al te veel mee.”


6 Lingo

De volgende dag dacht Wilbert weer aan gisteren.
“Wat is die Wolbert toch een dwaas”
zei hij tegen zichzelf. En hij had ook wel gelijk, want wie probeert er nou geld te verdienen door in quizzen mee te doen dan in plaats van een baan zoeken.
“En als je dan nog veel vragen wist… maar ja sommige mensen zijn gewoon bespottelijk”
vervolgde hij zijn gesprek met zichzelf. Hij besloot er niet meer aandacht aan te schenken en naar de supermarkt te gaan, want anders had hij geen voedsel. Hij ging op weg maar kwam er halverwege achter dat het zondag was en de supermarkt was dus gesloten was. Hij besloot weer naar huis te gaan om daar naar de tv te gaan kijken en dat deed hij ook. Hij zette het toestel aan en zag dat lingo erop was. Dat was wel amusant want dan kon je mooi meedoen.
Het was een woord met een A.
“Appel a-p-p-e-l”
“Aarde a-a-r-d-e”
“Afwas a-f-w-a-s”
“Afval a-f-v-a-l”
“Jaaaaaaa, goed zo Kees, je mag twee ballen pakken”
schreeuwde de gastheer uit volle borst. Nu kwam het leuke, want nu kon je mooi raden welke bal ze zouden grabbelen.
”Bal 45”
dacht Wilbert
“bal 11”
“Shit”
zei Wilbert, maar hij gaf de moed niet op.
“37”
gokte Wilbert nu.
“bal numero 33”
“Ooh dat scheelde maar een hoofdhaar”
dacht Wilbert en hij liep naar de keuken om drinken te pakken. Even later kwam hij weer terug in de kamer met een glas Fanta in zijn knuist. Hij zette de tv uit en de radio aan, al wist hij zelf ook wel dat hij er toch niet naar zou luisteren.

7 Wilbert heeft het niet druk

Een paar dagen liep Wilbert weer over straat op weg naar zijn appartement. Hij was net bij de supermarkt geweest want hij niks meer in huis. Toen hij bij een groenteman langs kwam herinnerde hij zich dat hij nog appels moest aanschaffen. Normaal gesproken ging hij altijd naar een andere groenteman, maar hij had geen zin om dat hele eind weer terug te lopen. Dat was eigenlijk helemaal niet erg geweest, want het zonnetje scheen en Wilbert was in een goede bui. Hij ging naar binnen en schafte een zak appels aan. Even verder op was het park en hij besloot om daar even een stukje te kuieren, zodat hij van het zonnetje kon genieten. Het was namelijk al erg lang geleden dat de zon had geschenen en veel mensen waren het met Wilbert eens om er even van te genieten, want het gras in het park lag vol bevolking. Ook zag Wilbert Wolbert op een kleedje zitten. Hij twijfelde even of hij wel door zou lopen, maar Wolbert had hem al gezien en zwaaide uitbundig naar hem. Wilbert liep naar hem toe.
“Hoi”
zei Wolbert. Hij keek erg opgetogen.
“Hallo”
zei Wilbert die minder opgetogen keek.
“Ook van het zonnetje aan het genieten?”
vroeg Wolbert. Hij had zijn ogen dicht gedaan en hij richtte zijn gezicht recht in de zon.
“Nee”
was het reactie van Wilbert.
“Ik kom bij de winkel weg”
was het vervolg van zijn antwoord.
“Ik ga weer, want ik heb het nog druk”
loog Wilbert. Hij had namelijk helemaal niet druk, maar hij wou gewoon bij Wolbert weg. Hij herinnerde zich weer hoe dom hij hem vond en hij had geen zin in domme mensen in zijn buurt.
“Ooh”
zei Wolbert en hij keek Wilbert beteuterd aan.
“Doeg”
zei Wilbert en hij liep weg bij het bankje vandaan in de richting van zijn huis.
“Ja, dag”
zei Wolbert die zijn ogen alweer samen had geperst.


8 De grote schoonmaak

“Tring”
Het was de deurbel. Die was weer gemaakt. Dat had Wilbert zelf moeten doen, want hij geen centen om hem te laten maken. Dat was ook niet erg, want dat was niet veel werk voor iemand die zo technisch was als Wilbert.
“Tring”
Er werd alweer op de bel gedrukt.
“Ja rustig maar, ik kom reeds”
riep Wilbert en hij liep in de richting van de hoofdingang. Wilbert opende de deur met een grote zwaai en zag dat er een kerel achter stond. Deze kerel was zijn vader en Wilbert liet hem binnen. Zijn vader liep naar binnen en vroeg op niet al te vriendelijke en harde manier
“Wat is dit nu weer voor een janboel?”
Wilbert keek geschrokken naar zijn vader en zei
“Het valt toch wel enigszins mee?”
Wilbert had het namelijk vorige week nog opgeruimd en dat had hem de hele dag gekost. Normaal zeurden zijn vader en moeder nooit over zijn huis, maar dan belden ze ook altijd van te voren dat ze kwamen. Dat gaf Wilbert de tijd om nog even op te ruimen.
“Nee het valt absoluut niet mee”
was het antwoord van vader.
“Maar dat heb ik niet gedaan”
loog Wilbert.
“Dat heeft Wolbert gedaan”
“Wie is Wolbert?”
vroeg vader.
“Die zat bij mij op school”
antwoordde Wilbert.
“Ooh”
zei vader nog en hij liet zich vallen in de luie fauteuil van Wilbert. Iedereen die op visite kwam ging meteen in die fauteuil zitten. Het interesseerde Wilbert niet zo veel en hij liep naar de keuken.
“Wil je wat drinken?”
riep hij naar zijn vader.
“Jawel”
riep vader terug.
“Wat dan, zuivelproducten of Fanta”
vroeg Wilbert.
“Laat dan maar zitten”
zei vader die daar duidelijk geen zin in had.
“Ik blijf toch maar even”
Hierna pakte vader de telefoon en belde moeder op. Ze moest komen schoonmaken zei hij en binnen tien minuten stond ze al op de stoep. Hier was Wilbert niet al te blij mee, want hij moest helpen en zijn moeder zou niet stoppen tot alles helemaal schoon was.

Na drie uur had Wilbert er wel genoeg van en hij zei
“Nu kunnen we wel stoppen, want het is nu wel schoon”
Moeder was het hier echter niet mee eens en twee uur later probeerde Wilbert het nog eens, maar weer zonder succes.
“We zijn nog niet en de keuken geweest”
zei moeder terwijl ze de keuken in liep. Ook dit duurde nog weer meer dan een uur, maar hierna waren ze dan eindelijk klaar. Wilbert was opgetogen en hij liet zich in zijn luie fauteuil vallen. Toen hoorde hij de deur open gaan en keek hij achterom. Hij was nog net op tijd om zijn moeder de deur uit te zien lopen.

9 Het telefoongesprek

De conversatie dat Wilbert met Frank, de man van de bank, had gehad, was niet goed geëindigd. Dit was echter ook de reden voor Frank, de man van de bank, om Wilbert nog maar eens te bellen.
“Tring”
De telefoon ging en Wilbert schrok wakker.
“Tring”
“Jaaaa, ik kom reeds”
schreeuwde Wilbert terwijl hij naar de telefoon kuierde. Toen hij bij de telefoon gearriveerd was nam hij deze op.
“Met Wilbert, met wie heb ik het genoegen?
vroeg Wilbert.
“Ja, met Frank weer”
“Hoi Frank, hoe is het met gij?”
zei Wilbert met een bibber in zijn stem.
“Houd je maar niet van de domme, Wilbert! Je weet best hoe het met mij gaat”
zei Frank luidruchtig.
“Neen, dat weet ik niet. Anders zou ik het toch ook niet vragen”
“Ja dat is ook wel weer waar, ja. Het spijt mij. Ik had nooit zo fel mogen reageren”
verontschuldigde Frank zich.
“Het gaat uitstekend met mij, maar daar gaan we het nu niet over hebben. We gaan het hebben over het feit dat jij geen centen meer op je rekening hebt staan, sterker nog je staat rood, en niet zo’n beetje ook! Als ik het mij kan herinneren krijgen wij nog € 2,40 van jou. Dit kan de bank zich niet veroorloven. Straks gaan we nog failliet en dan zit ik mooi zonder baan. En niet alleen ik, nee, ook mijn collega’s Dirk, Freek, Jacobus, Truus, Henk en Sjoerd. Dat wil jij toch niet op je geweten hebben?”
“Neen, dat wil ik zeker niet”
zei Wilbert verstijft van angst.
“Welke Sjoerd bedoel jij eigenlijk?”
vroeg Wilbert.
“Sjoerd de Ploerd“
zei Frank.
“Waarom wil je dat weten?”
vroeg Frank.
“Ow, gewoon. Dat is trouwens mijn buurman. Ik heb een gloeiend hekel aan hem. Hij laat mij altijd schrikken met die jampotjes van hem. Niet dat ik niet jam lust, hoor! Dat moet je vooral niet denken. Ik vind jam een ongelooflijk lekker consumptiemiddel! Echt waar!”
“Wat maakt mij het nou weer uit dat hij jouw buurman is, en dat verhaal van die jam interesseert mij al helemaal niet”
zei Frank boosaardig.
“Het kan je misschien allemaal wel niet interesseren, maar als je wilt dat ik die € 2,40 nog terugbetaal kun je er maar beter voor zorgen dat die Sjoerd daar ontslagen wordt. Ik heb een gloeiende hekel aan hem. En zolang hij daar werkt wil ik er met alle plezier voor zorgen dat jullie bedrijf failliet gaat. Als hij daar niet meer werkt wil ik die € 2,40 nog wel terugbetalen.”
“Oke, ik begrijp het volledig. Ik weet wat mij te doen staat”
zei Frank beteuterd en beëindigde het telefoongesprek.
Wilbert besloot na deze conversatie door te gaan met het gene dat hij aan het doen was voordat de telefoon ging. Hij kuierde terug naar zijn luie fauteuil en viel in een diepe slaap.

10 Zonder broek

Vogels veranderden in kikkers en die weer in varkens. De snackbar was gesloten en werd opgegeten. Al het fruit in de supermarkt ontplofte en veroorzaakte een catastrofe. Cd’s vlogen in het rond en dachten dat ze alles verkeerd deden. Water veranderde in zout en stonk een uur in de wind. Bomen strooiden met appels, appels met schapen en schapen met bomen. Van schrik duurde alles duizenden minuten. Zelfs het zwembad was helemaal vol met vruchtensap. Door de muziek heen kon je de vogels horen brullen. School had er niets mee te maken. Dit alles door de wind, die niet door Jan was gelaten, heen. Hoe vaak er geklopt werd wist niemand, maar het was wel te raden. Zonder broek kan je vanzelfsprekend niets maken.


11 Uitkering

De deurbel rinkelde en Wilbert schrok wakker. Hij liep naar de hoofdingang toe en deed hem open. Tot zijn grote verbijstering stond Sjoerd daar met zijn rozenbotteljampotje. Hij gaf het potje aan. Wilbert en haastte zich toen meteen weer weg. Toen Wilbert de deur dicht wilde rossen hoorde hij een stem.
“Wacht even”
Wilbert zag iemand aan komen hollen, maar kon niet zien wie dat was. Toen de figuur dichterbij kwam zag Wilbert dat het Wolbert was. Hij kwam met een rotgang op Wilbert af stormen. Op het moment dat Wilbert door had dat het Wolbert was gooide hij de deur zo snel mogelijk dicht, maar het was echter te laat. Wolbert had de deur weten te onderscheppen.
“Ow, excuseer, ik had je helemaal niet gezien”
loog Wilbert.
“Geeft niets, kan iedereen wel eens gebeuren”
zei Wolbert.
“Wat brengt jou hier?“
vroeg Wilbert.
“Nou,…”
begon Wolbert
“Ik wou gewoon even kijken hoe het met je gaat”
loog Wolbert. Ze waren beide erg goed in jokken.
“en ik kwam even vragen of ik honderd euro van je kon lenen, want ik heb helemaal geen rooie cent meer”
vervolgde Wolbert zijn zin.
“Nee, je krijgt helemaal niets van me, ik heb zelf helemaal niets meer. Ik sta zelfs rood bij de bank!”
antwoordde Wilbert.
“Ow, jammer. Ik dacht dat jij wel veel geld zou hebben. Ik weet niet waarom, ik denk omdat je er zo goed uit ziet.”
zei Wolbert.
“Als ik wel geld had dan kreeg je nog voor geen goud honderd euro van me”
“Waarom niet?”
vroeg Wolbert woest.
“Omdat ik je niet mag. Je bent een stinkende klootzak! Je zit de hele tijd te zeuren en je ziet er niet uit. Waarom doe je niet eens normaal? Kun je niet een baan zoeken, ofzo?”
zei Wilbert. En terwijl hij dit zei bedacht hij dat het niet fatsoenlijk was om dat te zeggen. Hij had zelf niet eens een baan.
“Het spijt mij, ik had dat niet mogen zeggen. Je kan er zelf ook niets aan doen dat je er niet uit ziet. Dat komt natuurlijk omdat je geen baan hebt en dus ook geen geld om iets normaals te kopen”
zei Wilbert spijtig.
“Het geeft niet, het klopt wel. Ik ben een stinkende en onverzorgde klootzak die geen geld heeft, maar wat ik nou niet snap is dat jij er niet onverzorgd uitziet en gewone kleren aan hebt. En je stinkt ook helemaal niet. Hoe kan dat eigenlijk? Hoe komt gij aan dat geld?”
vroeg Wolbert verbaasd.
“Ik spaar het geld dat ik over houd van het kopen van mijn levensmiddelen en daar koop ik mijn kleren van”
zei Wilbert trots.
“Hoe kom je aan het geld dan?”
vroeg Wolbert.
“Van mijn uitkering natuurlijk, wat dacht jij dan?”
zei Wilbert.
“Uitkering?”
zei Wolbert vragend.
“Ja…., je weet wel, geld dat je van de overheid krijgt”
zei Wilbert
“Krijg jij geld van de overheid?”
vroeg Wolbert.
“Ja, natuurlijk. Jij niet dan?”
vroeg Wilbert op zijn beurt.
“Neen, wanneer krijgt iemand dat dan?”
vroeg Wolbert weer op zijn beurt.
“Dat moet je aanvragen, hoofd!”
zei Wilbert lachend.
“Hier, ik heb nog wel een boekje waarin staat hoe je dat moet aanvragen”
zei Wilbert en pakte een boekje uit een lade en gaf het aan Wolbert.
“Ga nu maar vlug naar huis en vraag het maar meteen aan!”
zei Wilbert tegen Wolbert.
“Ja, dat zou ik meteen gaan doen. Bedankt en ik zie je nog wel een keer”
zei Wolbert dankvol.
“Ja, doei!”
groette Wilbert.
“Doei”
groette Wolbert terug.


12 Onbegonnen werk

Wilbert bedacht dat het wel bruikbaar zou zijn als hij een baan had. Dan kon hij andere dingen kopen dan alleen voedingsmiddelen en kleding. Hij had altijd al een rekenmachine willen hebben, maar die kon hij natuurlijk niet aanschaffen. Ook had hij altijd al een cd-speler willen hebben, maar die kon hij ook niet kopen. Hij besloot dat hij een baan moest hebben en begon wanhopig te denken wat voor baan hij zou willen hebben. Terwijl hij hevig aan het prakkiseren was, bedacht hij ineens dat hij alleen maar de mavo klaar had kunnen spelen. Hier had hij geen goede herinneringen aan, want hij vond school vreselijk. Hij haatte school en was ook niet goed in school. In de vier jaar mavo was hij drie keer blijven zitten en had hij zijn diploma gehaald om een herexamen te doen. Doordat hij na de mavo niet naar een andere school was gegaan, maar meteen op kamers gegaan was heeft hij nu niet de kans meer om een goede baan te krijgen. Toen Wilbert zich dit realiseerde besloot hij om het idee om een baan te vinden voorlopig maar uit zijn hoofd te zetten. Hij dacht dat het onbegonnen werk zou zijn.





Vonk wel grappig
__________________
pompiedom
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 27-04-2003, 19:19
b-z
Avatar van b-z
b-z is offline
sorry dit verhaal is dus echt veel te lang om helemaal door te gaan spitten
__________________
B-Z de muggenterrorist, een gevreesde held in strijd tegen de jeuk!
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Vrouwenopvang Fryslân
Verwijderd
17 05-03-2007 15:12
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Gootsteenontstopper
Verwijderd
10 13-12-2004 15:35
Verhalen & Gedichten tja...een verhaal..ofzo
Romie
11 08-07-2004 07:11
Verhalen & Gedichten [kort verhaal] F.'s verhaal
Just Johan
2 23-02-2004 14:41
Psychologie Stap in het verhaal van de ander-Topic.
Dreamerfly
31 11-11-2003 19:30
Verhalen & Gedichten verhaaltje
b-z
7 03-05-2003 22:17


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 19:55.