te zelfstandig??

Hai,
ik ben een meisje van 13(voor wie dat nog niet wist)
en ik ben echt mega zelfstandig.
tenminste met de meeste dingen dan,
dingen als huis op slot doen durf ik niet, bang dat ik de schuld krijg als er ingebroken word ofzo.
maareeh ik merk de laatste tijd gwoon dat ik t niet meer leuk vind om zo zelfstandig te zijn,

mijn ouders houden er wel rekening mee en weten het ook wel.
ik hoefde bijvoorbeeld niet mee op vakantie als ik bij andere kon slapen en overdag gwoon thuis was.
volgende zomer mag ik helemaal alleen thuisblijven als ik wil.
ik mag van mijn moeder ook best met vriendinnen met de trein naar de andere kant van nederland om naar festivals te gaan ofzo(heb ik alleen nog maar 1x gedaan)

maar nu merk ik dat ik dr gwoon last van heb dat ik zo zelfstandig ben.
bijvoorbeeld omdat ik dr gwoon zo niet tegen kan als anderen liggen te bemoeien enzo,
en dat ik het huis uit wil gewoon om niet de hele dag te hoeven verantwoorden waar ik ben.
mijn oma is echt de ergste nog wel en mijn vader ook.
als ik bij mijn oma ben bemoeit ze zich zelfs met welke kleren ik aan moet doen.
en mijn vader zegt precies welke weg ik moet fietsen als ik ergens heenga.
terwijl ik dat heus zelf ook wel weet want ik zit al 2 jaar op dezelfde school.

ik vind t gwoon niet meer leuk, ik ben mijn leeftijd qua zelfstandigheid enzo gewoon te ver vooruit.
dat zal wel komen omdat ik altijd bij oudere mensen in de klas heb gezeten.
en mss ook wel gewoon n stukje vanuit mezelf.
ik weet niet goed wat ik dr mee moet.....
op school zeggen de meeste leraren t ook tegen mij, dat ik volwassener reageer als de meeste uit mijn klas terwijl de hele klas ouder is.
zelf merk ik dat ook wel dan denk ik echt zo van ooo wat n kleuters zitten er in de klas.....

kun je hier iets tegen doen??
niets zeker??
en kan dat met pdd-nos te maken hebben? want dat heb ik wel.

Je kan het idd hebben.. Ik woon bijv al op mijzelf in een op je zelf woon traject in Deventer
Daar mag je al Autisme hebt heen om zelfstandig te wonen .. Wel begeleid om je nog dingen te helpen waar in je nog niet helemaal klaar voor bent
Je mag daar terecht als je 14 jaar bent tot je 21!

Ik was 16 toen ik hier heen wou omdat ik echt te oud werd om nog bij mn ouders te wonen
Mensen met autisme zijn kennelijk sneller met uit huis gaan..althans ik wel

chriswissink19 schreef:

Je kan het idd hebben.. Ik woon bijv al op mijzelf in een op je zelf woon traject in Deventer
Daar mag je al Autisme hebt heen om zelfstandig te wonen .. Wel begeleid om je nog dingen te helpen waar in je nog niet helemaal klaar voor bent
Je mag daar terecht als je 14 jaar bent tot je 21!

Ik was 16 toen ik hier heen wou omdat ik echt te oud werd om nog bij mn ouders te wonen
Mensen met autisme zijn kennelijk sneller met uit huis gaan..althans ik wel

kan wel kloppen.
ik weet niet waar deventer ergens ligt maar t is volgens mij nogal ver van waar ik nu woon.
ik denk ook niet dat mijn ouders t goed vinden als ik met mn 14de t huis uit ga.
maar als dr n mbo in de buurt is in mijn richting zal ik zeker ns kijken om dr heen te gaan als ik van t vmbo af ben

niet alle mensen met autisme zijn snel denk ik........
mijn zusje heeft t ook die heeft pdd-nos en adhd.
toen ik 8 was mocht ik alleen naar de kermis enzo.
mijn zusje is nu 11.5 en die mag dat nog steeds niet.
maar idd, n paar anderen die ik ken die t ook hebben zijn ook heel snel met zulke dingen en zijn eigenlijk ook best zelfstandig, die hebben dan allemaal pdd-nos of asperger
ik denk dat bij mijn zusje de adhd dan n beetje teveel overheerst.

maar ben t eigenlijk gwoon zat.
ik mag nu kei veel niet omdat ik 13 ben.
ik vind gwoon dat mensen eens niet naar dat nummertje voor je naam moeten kijken maar naar je karakter.

Duckdog96 schreef:

kan wel kloppen.
ik weet niet waar deventer ergens ligt maar t is volgens mij nogal ver van waar ik nu woon.
ik denk ook niet dat mijn ouders t goed vinden als ik met mn 14de t huis uit ga.
maar als dr n mbo in de buurt is in mijn richting zal ik zeker ns kijken om dr heen te gaan als ik van t vmbo af ben

niet alle mensen met autisme zijn snel denk ik........
mijn zusje heeft t ook die heeft pdd-nos en adhd.
toen ik 8 was mocht ik alleen naar de kermis enzo.
mijn zusje is nu 11.5 en die mag dat nog steeds niet.
maar idd, n paar anderen die ik ken die t ook hebben zijn ook heel snel met zulke dingen en zijn eigenlijk ook best zelfstandig, die hebben dan allemaal pdd-nos of asperger
ik denk dat bij mijn zusje de adhd dan n beetje teveel overheerst.

maar ben t eigenlijk gwoon zat.
ik mag nu kei veel niet omdat ik 13 ben.
ik vind gwoon dat mensen eens niet naar dat nummertje voor je naam moeten kijken maar naar je karakter.

Je kunt dan wel zelfstandig zijn/je zelfstandig voelen, maar ik begrijp je ouders best.
Je bent 13, en je overziet nog lang niet alle gevaren. Dus dat je ouders grenzen trekken is logisch. De meesten mensen van 13 denken dat ze zelfstandig zijn, en alles 'wel alleen' kunnen. Ik denk niet dat het iets met autisme te maken heeft.

Queasy schreef:

Je kunt dan wel zelfstandig zijn/je zelfstandig voelen, maar ik begrijp je ouders best.
Je bent 13, en je overziet nog lang niet alle gevaren. Dus dat je ouders grenzen trekken is logisch. De meesten mensen van 13 denken dat ze zelfstandig zijn, en alles 'wel alleen' kunnen. Ik denk niet dat het iets met autisme te maken heeft.

ja ik snap ook wel dat ze grenzen trekken maar sommige grenzen zijn gwoon achterlijk.
ik durf ook nooit vrienden bij mij thuis uit te nodigen omdat die dan meteen een vragenvuur of een soort van keuring krijgenl lijkt wel

ik weet niet of t iets met autisme te maken heeft.
tuurlijk kunnen er ook mensen zonder autisme zijn die ook heel zelfstandig zijn, maar t valt wel op.

[dr.rootz]

Dit heeft mijns inziens alles te maken met de pubertijd. Lees daar eens wat meer over en je zult zien dat je niet de enige bent "die ff genoeg heeft van haar ouders". Waarschijnlijk trek je nu liever met je vrienden op en bespreek je problemen of whatever liever met een goede vriend of vriendin. Je zult, denk ik, moeten accepteren dat je nog maar 13 bent en niet alles voor het zeggen hebt. Wees maar blij dat je ouders bezorgd om je zijn (wat bij jou overkomt als bemoeizucht) dan dat je ouders hebt die niet naar je omkijken. Jouw tijd van op jezelf wonen komt heus nog wel...

dr.rootz
___

Bovenstaande is niet bedoeld als preek

dr.rootz schreef:

Dit heeft mijns inziens alles te maken met de pubertijd. Lees daar eens wat meer over en je zult zien dat je niet de enige bent "die ff genoeg heeft van haar ouders". Waarschijnlijk trek je nu liever met je vrienden op en bespreek je problemen of whatever liever met een goede vriend of vriendin. Je zult, denk ik, moeten accepteren dat je nog maar 13 bent en niet alles voor het zeggen hebt. Wees maar blij dat je ouders bezorgd om je zijn (wat bij jou overkomt als bemoeizucht) dan dat je ouders hebt die niet naar je omkijken. Jouw tijd van op jezelf wonen komt heus nog wel...

dr.rootz
___

Bovenstaande is niet bedoeld als preek

nee snap dat t niet als preek bedoeld is.
maar ik betwijfel eerlijk gezegd of t bij mij n kwestie van pubertijd is.
ik ben zover ik me kan herinneren altijd al zelfstandiger dan de meeste geweest.
het is tuurlijk wel zo dat ik mijn ouders niet kan uitstaan, maar dan vooral in de zin van vergelijken.
ja toen wij vroeger jong waren dit toen wij vroeger jong waren dat.
het bemoeien is de laatste tijd alleen maar erger geworden enzo.
terwijl ik altijd al behoorlijk zelfstandig ben geweest.

en ik wil ook het huis uit ivm met mijn zusje.
ze eist het geduld van iedereen hier in huis.
maakt tot snachts half 2 ruzie met mn ouders en staat om half 7 weer net zo druk op.
dat ze opstaat is t probleem dan niet maar vooral dat ze dan t hele huis op stelten zet

Als je echt vindt dat je ouders te streng(wat ik toch betwijfel gezien je leeftijd) zijn kun je altijd eens met ze gaan praten daarover. En je zusje is een ander verhaal. Heb je er moeite mee dat je zusje zo is? Je kunt altijd iets van een gezinshulp krijgen

[Gilraen]

Ik maak hier juist uit op dat jouw moeder jou te veel je gang laat gaan en ze te weinig grenzen stelt, misschien in het verleden ook heeft gedaan. Nou is dat natuurlijk geen slecht ding, maar hierdoor ben je veel sneller zelfstandig geworden terwijl je nog zo jong bent. Dat je vader tegengas geeft is toch niet zo erg, als je het zelfstandig zijn niet meer leuk vindt?

[Bregje]

Duckdog96 schreef:

ja ik snap ook wel dat ze grenzen trekken maar sommige grenzen zijn gwoon achterlijk.
ik durf ook nooit vrienden bij mij thuis uit te nodigen omdat die dan meteen een vragenvuur of een soort van keuring krijgenl lijkt wel

ik weet niet of t iets met autisme te maken heeft.
tuurlijk kunnen er ook mensen zonder autisme zijn die ook heel zelfstandig zijn, maar t valt wel op.

Staat los van autisme.

[Balance]

Ik betwijfel of jij wel zo veel zelfstandiger bent als anderen. Ik ken je niet, dus het zou best goed kunnen. Maar het kan ook dat je die zelfstandigheid alleen maar afleidt uit het feit dat je veel mocht in het verleden.
Elke 13-jarige wiens moeder zegt dat ze best met een vriendin naar Groningen of Maastricht mag reizen, zal zich heel wat voelen. Dat betekent niet direct dat je zelfstandiger bent. Het betekent vooral dat je meer vrijheden hebt.

Wat je omschrijft met betrekking tot het sluiten van de deur, vind ik bijvoorbeeld geen blijk van 'zelfstandiger zijn'. Zelfstandig zijn heeft namelijk ook te maken met wat je emotioneel aan kan. Je kan nog zo vaardig zijn (zelfredzaam), als je het emotioneel eigenlijk niet kan behappen, valt de zelfstandigheid ook weg.

Al met al vind ik je verhaal dus (zoals anderen ook zeggen) niet zo zeer een blijk van 'te zelfstandig zijn'. Het lijkt meer op de normale puberteit, waarin je al die bemoeienis van anderen niet meer wil. Een 13-jarige vindt het niet leuk als oma bepaalt wat je aan moet, als vader voor de 100ste keer vertelt hoe je moet rijden of als het kleinere zusje het huis op stelten zet. Dat is een volstrekt normale ontwikkeling en het is min of meer jouw taak als puber om je nu op die manier helemaal los te gaan maken van je ouders. Het is vervolgens de taak van jouw ouders om je er in te begeleiden. Dat betekent dat er ook zat conflicten kunnen zijn.

Het enige wat ik denk dat mogelijk met je autisme te maken kan hebben is de opmerking van je leraar. Waar 13 jaar een leeftijd is waarin het vooral draait om grappig en/of populair zijn, kan ik me voorstellen dat jij je wat minder bezig houdt met grappen en wat minder bezig bent met hoe je in de groep valt. Het kan zijn dat jouw reactie meer volwassen is, of eigenlijk: minder kinderachtig. Maar dat hoeft niet perse met zelfstandigheid te maken te hebben.

[Bregje]

Balance schreef:

Ik betwijfel of jij wel zo veel zelfstandiger bent als anderen. Ik ken je niet, dus het zou best goed kunnen. Maar het kan ook dat je die zelfstandigheid alleen maar afleidt uit het feit dat je veel mocht in het verleden.
Elke 13-jarige wiens moeder zegt dat ze best met een vriendin naar Groningen of Maastricht mag reizen, zal zich heel wat voelen. Dat betekent niet direct dat je zelfstandiger bent. Het betekent vooral dat je meer vrijheden hebt.

Wat je omschrijft met betrekking tot het sluiten van de deur, vind ik bijvoorbeeld geen blijk van 'zelfstandiger zijn'. Zelfstandig zijn heeft namelijk ook te maken met wat je emotioneel aan kan. Je kan nog zo vaardig zijn (zelfredzaam), als je het emotioneel eigenlijk niet kan behappen, valt de zelfstandigheid ook weg.

Al met al vind ik je verhaal dus (zoals anderen ook zeggen) niet zo zeer een blijk van 'te zelfstandig zijn'. Het lijkt meer op de normale puberteit, waarin je al die bemoeienis van anderen niet meer wil. Een 13-jarige vindt het niet leuk als oma bepaalt wat je aan moet, als vader voor de 100ste keer vertelt hoe je moet rijden of als het kleinere zusje het huis op stelten zet. Dat is een volstrekt normale ontwikkeling en het is min of meer jouw taak als puber om je nu op die manier helemaal los te gaan maken van je ouders. Het is vervolgens de taak van jouw ouders om je er in te begeleiden. Dat betekent dat er ook zat conflicten kunnen zijn.

Het enige wat ik denk dat mogelijk met je autisme te maken kan hebben is de opmerking van je leraar. Waar 13 jaar een leeftijd is waarin het vooral draait om grappig en/of populair zijn, kan ik me voorstellen dat jij je wat minder bezig houdt met grappen en wat minder bezig bent met hoe je in de groep valt. Het kan zijn dat jouw reactie meer volwassen is, of eigenlijk: minder kinderachtig. Maar dat hoeft niet perse met zelfstandigheid te maken te hebben.

Eens. En het zou zelfs kunnen dat je emotioneel nog niet op het punt bent waar je klasgenoten zich bevinden en je daarom hun interesses niet begrijpt.

[Bregje]

Queasy schreef:

Je kunt dan wel zelfstandig zijn/je zelfstandig voelen, maar ik begrijp je ouders best.
Je bent 13, en je overziet nog lang niet alle gevaren. Dus dat je ouders grenzen trekken is logisch. De meesten mensen van 13 denken dat ze zelfstandig zijn, en alles 'wel alleen' kunnen. Ik denk niet dat het iets met autisme te maken heeft.

Dat denk ik ook niet. Sterker nog, mensen met autisme zijn juist vaker minder zelfredzaam. Dat ze hun eigen ding willen doen, wat jij misschien verstaat onder zelfstandigheid, staat los van jezelf kunnen redden op alle vlakken: sociale vaardigheden, oorzaak gevolg relaties, contexten kunnen inzien en hierop inspelen, flexibiliteit, omgaan met veranderingen, emotionele weerbaarheid, verantwoording kunnen nemen voor jezelf, zelfkennis en inzicht, (je eigen) grenzen kennen etcetc. Maar verder denk dat jouw drang naar zelfstandigheid en vrijheid niet veel anders is dan elke andere puber: graag willen maar nog niet helemaal kunnen. En daarom is het goed dat er soms ouders zijn die mede je grenzen bepalen, ook al denk je nu zelf van niet:-).

Nouja een aanvulling!

Ik heb ook autisme .. En ik was 16 en klaar om de wereld in te gaan . En dat heb ik gedaan ook .. Tot op heden red ik me prima en beter als een gemiddeld kind van 16 . en ja.. Je loopt zeker tegen gevaren aan die je niet kent .. Vooral als je 18 bent en je overal voor moet verzekeren rekeningen moeten betalen , sociaal ook enz. Was doen? Afwas doen?
Maar het is niet zo dat autisme zoveel meer tegenslagen heeft als elk ''normaal '' mens.. Dus die reactie van Bregje gaat weer nergens over.. Weet je wat autisme inhoud? Dan pas mag je er over spreken.. Maar zoveel meer tegenslagen heeft een persoon met autisme niet..En ik kan het weten.. Want ik ben er 1tje..

Bregje schreef:

Dat denk ik ook niet. Sterker nog, mensen met autisme zijn juist vaker minder zelfredzaam. Dat ze hun eigen ding willen doen, wat jij misschien verstaat onder zelfstandigheid, staat los van jezelf kunnen redden op alle vlakken: sociale vaardigheden, oorzaak gevolg relaties, contexten kunnen inzien en hierop inspelen, flexibiliteit, omgaan met veranderingen, emotionele weerbaarheid, verantwoording kunnen nemen voor jezelf, zelfkennis en inzicht, (je eigen) grenzen kennen etcetc. Maar verder denk dat jouw drang naar zelfstandigheid en vrijheid niet veel anders is dan elke andere puber: graag willen maar nog niet helemaal kunnen. En daarom is het goed dat er soms ouders zijn die mede je grenzen bepalen, ook al denk je nu zelf van niet:-).

ff voordat ik n reactie geef op je bericht wil ik ff zeggen dat wat mijn reactie is zeker niet bedoeld is om ruzie uit te lokken ofzo. ook nie tegen jou persoonlijk maar gwoon ff tegen iedereen bedoeld.

dat ze minder zelfredzaam zijn klopt volgens mij zeker niet.
dat zijn gewoon vooroordelen.
natuurlijk zijn er mensen bij met autisme die wat meer afhankelijk zijn van anderen.
mijn zusje is dr ook zo een.
en ik ken dr nog wel meer.
maar wat mensen vaak vergeten is dat het niet zo is dat autisme 1 ding is.
autisme heb je of je hebt het niet.
maar je kunt nooit zeggen ik heb autisme.
je hebt adhd of add of pdd-nos of asperger enz.enz.enz.
en al die verschillende vormen van autisme hebben hun eigen kenmerken en problemen.

wat ik hier ook vaak zie in reacties is dat mensen zeggen dat het pubertijd is.
dat is nogmaals niet waar.
ik ben altijd zo geweest enzo.
maar de laatste tijd merk ik gewoon dat ik die 3 dorpen in de buurt te klein vind worden.
ik wil wat van nederland en van de wereld zien.
mijn ouders weten wel dat ik zelfstandig ben en prima voor mezelf kan zorgen.
ze houden hier ook wel rekening mee.
maar het probleem is dat ik dingen wil doen die anderen pas op veel latere leeftijd zouden willen/mogen.
mijn ouders weten ook wel dat ik op mn 18de echt niet meer hier woon, mss zelfs wel niet in nederland. ze zeggen ook zovaak tegen mij zo van ja je bent zelfstandig genoeg als je op je 16de op kamers wil houden wij je niet tegen, ws lukt dat toch niet ivm geldproblemen

ik ben gewoon zelfstandiger dan anderen

t is gwoon zo dat ik dr van baal.
ik ben mijn leeftijd ver vooruit en de rede is niet moeilijk.
ik heb sinds ik 6 ben alleen maar bij mensen die 1 en 2 jaar ouders zijn in de klas gezeten.
dan ga je jezelf volgens mij vanzelf hetzelfde gedragen.

natuurlijk vind ik dat niet vervelend, dat is nou eenmaal hoe ik ben.
ik vind het gewoon zo jammer dat anderen er zo negatief tegenaan kijken,
zo van ja je ben 13
terwijl ik niet snap waarom mensen niet naar je karakter kunnen kijken ipv dat dooie nummertje achter je naam
ik wil gewoon meer dan de gemiddelde 13 jarige, dat is wel duidelijk, en ik kan ook meer, anders zouden mijn ouders er nooit mee akkoord gaan als ik alleen thuis zou blijven
mijn ouders willen mij wel vrijlaten, ze hebben er geen problemen mee, maar ze zeggen ook zo van ja wij worden er wel op aangekeken door andere mensen.
daardoor mag ik niet alles wat mijn ouders wel goed zouden vinden
ik weet gwoon niet hoe ik hiermee om moet gaan
khoop echt dat ik snel n oplossing weet want anders ga ik van mn 13 tot 16 volgens mij echt n depri tijd tegemoet

[deadlytown]

Duckdog96 schreef:

ff voordat ik n reactie geef op je bericht wil ik ff zeggen dat wat mijn reactie is zeker niet bedoeld is om ruzie uit te lokken ofzo. ook nie tegen jou persoonlijk maar gwoon ff tegen iedereen bedoeld.

dat ze minder zelfredzaam zijn klopt volgens mij zeker niet.
dat zijn gewoon vooroordelen.
natuurlijk zijn er mensen bij met autisme die wat meer afhankelijk zijn van anderen.
mijn zusje is dr ook zo een.
en ik ken dr nog wel meer.
maar wat mensen vaak vergeten is dat het niet zo is dat autisme 1 ding is.
autisme heb je of je hebt het niet.
maar je kunt nooit zeggen ik heb autisme.
je hebt adhd of add of pdd-nos of asperger enz.enz.enz.
en al die verschillende vormen van autisme hebben hun eigen kenmerken en problemen.

wat ik hier ook vaak zie in reacties is dat mensen zeggen dat het pubertijd is.
dat is nogmaals niet waar.
ik ben altijd zo geweest enzo.
maar de laatste tijd merk ik gewoon dat ik die 3 dorpen in de buurt te klein vind worden.
ik wil wat van nederland en van de wereld zien.
mijn ouders weten wel dat ik zelfstandig ben en prima voor mezelf kan zorgen.
ze houden hier ook wel rekening mee.
maar het probleem is dat ik dingen wil doen die anderen pas op veel latere leeftijd zouden willen/mogen.
mijn ouders weten ook wel dat ik op mn 18de echt niet meer hier woon, mss zelfs wel niet in nederland. ze zeggen ook zovaak tegen mij zo van ja je bent zelfstandig genoeg als je op je 16de op kamers wil houden wij je niet tegen, ws lukt dat toch niet ivm geldproblemen

ik ben gewoon zelfstandiger dan anderen

t is gwoon zo dat ik dr van baal.
ik ben mijn leeftijd ver vooruit en de rede is niet moeilijk.
ik heb sinds ik 6 ben alleen maar bij mensen die 1 en 2 jaar ouders zijn in de klas gezeten.
dan ga je jezelf volgens mij vanzelf hetzelfde gedragen.

natuurlijk vind ik dat niet vervelend, dat is nou eenmaal hoe ik ben.
ik vind het gewoon zo jammer dat anderen er zo negatief tegenaan kijken,
zo van ja je ben 13
terwijl ik niet snap waarom mensen niet naar je karakter kunnen kijken ipv dat dooie nummertje achter je naam
ik wil gewoon meer dan de gemiddelde 13 jarige, dat is wel duidelijk, en ik kan ook meer, anders zouden mijn ouders er nooit mee akkoord gaan als ik alleen thuis zou blijven
mijn ouders willen mij wel vrijlaten, ze hebben er geen problemen mee, maar ze zeggen ook zo van ja wij worden er wel op aangekeken door andere mensen.
daardoor mag ik niet alles wat mijn ouders wel goed zouden vinden
ik weet gwoon niet hoe ik hiermee om moet gaan
khoop echt dat ik snel n oplossing weet want anders ga ik van mn 13 tot 16 volgens mij echt n depri tijd tegemoet

ik snap niet waarom iemand met pdd-nos meer vrijheid krijgt dan een persoon zonder pdd-nos, die minderjarig is.


edit: omdat je zelfstandiger bent betekend niet dat je nu al op je eigen kan wonen.
dat red je echt niet

deadlytown schreef:

ik snap niet waarom iemand met pdd-nos meer vrijheid krijgt dan een persoon zonder pdd-nos, die minderjarig is.


edit: omdat je zelfstandiger bent betekend niet dat je nu al op je eigen kan wonen.
dat red je echt niet

ik zeg ook niet dat mensen met pdd-nos meer vrijheid krijgen.
ik wilde alleen ff uit de wereld helpen dat mensen elkaar bestempelen als ''autist'' en elkaar ook zo behandelen.
want dat is gewoon not fair.
iedere vorm van autisme heeft eigen kenmerken, en niemand met autisme of je nou adhd hebt of pdd-nos is het zelfde als een ander met adhd of pdd-nos

nee ik snap dat ik niet op mezelf kan wonen.
heb dr nu te weinig tijd voor ivm school enzo.
maar ik weet wel dat ik dat echt snel wil doen, gwoon n nieuwe start maken in een stad waar ik nog helemaal niemand ken.
ik ken trouwens ook iemand van 15 n vroegere vriendin van mij die ook op zichzelf ging wonen. was gwoon n soort van tweelingzus, echt precies t zelfde qua karakter enzo. en hoe wij over dingen dachten.
mijn pgber zei ook al dat ze vond dat ik opvallend zelfstandig was voor mijn leeftijd.
maar zij had dr geen problemen mee.
ze helpt me juist om te doen wat ik leuk vind.
ook omdat ze eigenlijk meer n soort van vriendin voor me is.
en blijkbaar was zij vroeger ook precies hetzelfde als mij enzo.
van mijn ouders mag ik wel veel meer als zij erbij is.
en dat geeft me echt n fijn gevoel.
gwoon doen wat ik altijd al wilde maar dan wel zonder ouders, ookal is mijn pgber dan wat ouder dan mij, ze is wel als n soort van vriendin voor me

[deadlytown]

Duckdog96 schreef:

ik zeg ook niet dat mensen met pdd-nos meer vrijheid krijgen.
ik wilde alleen ff uit de wereld helpen dat mensen elkaar bestempelen als ''autist'' en elkaar ook zo behandelen.
want dat is gewoon not fair.
iedere vorm van autisme heeft eigen kenmerken, en niemand met autisme of je nou adhd hebt of pdd-nos is het zelfde als een ander met adhd of pdd-nos

nee ik snap dat ik niet op mezelf kan wonen.
heb dr nu te weinig tijd voor ivm school enzo.
maar ik weet wel dat ik dat echt snel wil doen, gwoon n nieuwe start maken in een stad waar ik nog helemaal niemand ken.
ik ken trouwens ook iemand van 15 n vroegere vriendin van mij die ook op zichzelf ging wonen. was gwoon n soort van tweelingzus, echt precies t zelfde qua karakter enzo. en hoe wij over dingen dachten.
mijn pgber zei ook al dat ze vond dat ik opvallend zelfstandig was voor mijn leeftijd.
maar zij had dr geen problemen mee.
ze helpt me juist om te doen wat ik leuk vind.
ook omdat ze eigenlijk meer n soort van vriendin voor me is.
en blijkbaar was zij vroeger ook precies hetzelfde als mij enzo.
van mijn ouders mag ik wel veel meer als zij erbij is.
en dat geeft me echt n fijn gevoel.
gwoon doen wat ik altijd al wilde maar dan wel zonder ouders, ookal is mijn pgber dan wat ouder dan mij, ze is wel als n soort van vriendin voor me

Maar het is wel zo dat je meer vrijheid krijgt.
en dat iemand gaat vooroordelen over dat iemand een autist is. dat valt niet uit de wereld te helpen. het zo net als iets als een burger de kwaad uit de wereld helpen.

Nee.. Als autist heb je net zoveel rechten als geen autist.. Dus wat je nu redeneerd is pure onzin..!
Waar baseer jij op waarom iemand met autisme meer vrijheid krijgt..?
-?
-?
-?

[deadlytown]

alles wat ik zei is mn eigen mening dus niks gebaseerd

[JustADreamer]

Laat ik eens ontopic gaan:

Ik herken heel veel van wat je zegt Duckdog, ook in je andere topics. Heb zelf nooit de diagnose autisme gekregen (heb me er ook nooit op laten testen) maar het zou heel goed kunnen zijn dat ik toch ook wel autistisch ben. Ik ben in ieder geval wel hoogbegaafd, dat is getest. Dit doet er voor mij allemaal verder niet meer toe omdat ik nu 21 ben, en kan doen en laten wat ik wil. Ik woon op mezelf (samen met m'n vriend en zijn beste vriend+vriendin), heb m'n middelbare school al afgerondt en kan dus de dingen doen die ík leuk en interessant vind.

Vroeger liep ik wel tegen de zelfde dingen aan als jij. Ik heb ook zo'n oma die denkt dat je tot je 18e volkomen achterlijk bent en dáárna pas een mening over dingen kunt hebben. Daar was ik het dus niet mee eens Mijn vader heeft me altijd wel redelijk begrepen, en me altijd behoorlijk vrij gelaten. Ik was er ook niet het kind naar om misbruik te maken van mijn vrijheden, was nooit een meeloper, ik deed liever mijn eigen ding.

Ik snap dat het voor jou frustrerend is dat je nog niet kunt doen wat je wilt, en dat je door niemand serieus genomen lijkt te worden, maar écht zodra je de magische leeftijd van 21 bereikt luistert iedereen ineens wel... Ook al zeg je precies dezelfde dingen die je jaren daarvoor ook al eens gezegd hebt.

En hoewel je nu zelfstandiger bent dan de meesten van je leeftijd is er ook nog een hoop wat je niet weet/ervaren hebt, en die dingen ervaar je misschien pas weer later dan de anderen. Doe maar gewoon wat goed voor je voelt, probeer jezelf niet te vaak in ruzies met 'volwassen en oh zo wijze mensen' te krijgen, want uiteindelijk kost het je alleen maar energie, energie die je ook had kunnen besteden aan de dingen die je leuk vind.

En nu weer even lief doen tegen elkaar, graag
Dit is een scholierenforum en iedereen mag hier zijn mening geven op een nette manier.
Dus weer ontopic. Alle offtopic berichten heb ik verwijderd.

[Balance]

@TS: ik kom best veel topics van jou tegen waarin je jouw problemen relateert aan je stoornis. Heel logisch, want het zal vast ook veel invloed hebben in je leven. Maar zou het kunnen dat je je problemen iets té vaak bij je stoornis ligt? Ben je niet te huiverig om op sommig vlak juist 'normaal' te zijn? Of misschien persé bang, maar ga je niet voorbij aan het feit dat je naast autistisch, op ander vlak ook gewoon een hele normale 13-jarige meid bent?

Een zelfde soort vraag aan chriswissink19: denk je niet dat elk persoon dat op 16-jarige leeftijd het huis verlaat, tegen dezelfde soort problemen aan loopt als jij? Ben je in dat opzicht misschien niet even zelfstandig als een andere 16-jarige? Want ik vind jouw verhaal heel normaal klinken hoor, voor iemand die op 16-jarige leeftijd zo'n stap neemt.

[Bregje]

chriswissink19 schreef:

Nouja een aanvulling!

Ik heb ook autisme .. En ik was 16 en klaar om de wereld in te gaan . En dat heb ik gedaan ook .. Tot op heden red ik me prima en beter als een gemiddeld kind van 16 . en ja.. Je loopt zeker tegen gevaren aan die je niet kent .. Vooral als je 18 bent en je overal voor moet verzekeren rekeningen moeten betalen , sociaal ook enz. Was doen? Afwas doen?
Maar het is niet zo dat autisme zoveel meer tegenslagen heeft als elk ''normaal '' mens.. Dus die reactie van Bregje gaat weer nergens over.. Weet je wat autisme inhoud? Dan pas mag je er over spreken.. Maar zoveel meer tegenslagen heeft een persoon met autisme niet..En ik kan het weten.. Want ik ben er 1tje..

Dat jij toevallig autisme hebt, wil niet zeggen dat jij representatief bent voor de gemiddelde persoon met autisme. (even afgezien van het feit dat een eigen subjectieve waarneming nog wat anders is dan concrete testresultaten) Mensen met autisme hebben nu eenmaal met bepaalde zaken meer moeite dan 'neurotypicals'. Gelukkig weet ik wat het inhoudt, dus krijg ik van jou het recht erover te spreken.

[Bregje]

Duckdog96 schreef:

ff voordat ik n reactie geef op je bericht wil ik ff zeggen dat wat mijn reactie is zeker niet bedoeld is om ruzie uit te lokken ofzo. ook nie tegen jou persoonlijk maar gwoon ff tegen iedereen bedoeld.

dat ze minder zelfredzaam zijn klopt volgens mij zeker niet.
dat zijn gewoon vooroordelen.
natuurlijk zijn er mensen bij met autisme die wat meer afhankelijk zijn van anderen.
mijn zusje is dr ook zo een.
en ik ken dr nog wel meer.
maar wat mensen vaak vergeten is dat het niet zo is dat autisme 1 ding is.
autisme heb je of je hebt het niet.
maar je kunt nooit zeggen ik heb autisme.
je hebt adhd of add of pdd-nos of asperger enz.enz.enz.
en al die verschillende vormen van autisme hebben hun eigen kenmerken en problemen.

wat ik hier ook vaak zie in reacties is dat mensen zeggen dat het pubertijd is.
dat is nogmaals niet waar.
ik ben altijd zo geweest enzo.
maar de laatste tijd merk ik gewoon dat ik die 3 dorpen in de buurt te klein vind worden.
ik wil wat van nederland en van de wereld zien.
mijn ouders weten wel dat ik zelfstandig ben en prima voor mezelf kan zorgen.
ze houden hier ook wel rekening mee.
maar het probleem is dat ik dingen wil doen die anderen pas op veel latere leeftijd zouden willen/mogen.
mijn ouders weten ook wel dat ik op mn 18de echt niet meer hier woon, mss zelfs wel niet in nederland. ze zeggen ook zovaak tegen mij zo van ja je bent zelfstandig genoeg als je op je 16de op kamers wil houden wij je niet tegen, ws lukt dat toch niet ivm geldproblemen

ik ben gewoon zelfstandiger dan anderen

t is gwoon zo dat ik dr van baal.
ik ben mijn leeftijd ver vooruit en de rede is niet moeilijk.
ik heb sinds ik 6 ben alleen maar bij mensen die 1 en 2 jaar ouders zijn in de klas gezeten.
dan ga je jezelf volgens mij vanzelf hetzelfde gedragen.

natuurlijk vind ik dat niet vervelend, dat is nou eenmaal hoe ik ben.
ik vind het gewoon zo jammer dat anderen er zo negatief tegenaan kijken,
zo van ja je ben 13
terwijl ik niet snap waarom mensen niet naar je karakter kunnen kijken ipv dat dooie nummertje achter je naam
ik wil gewoon meer dan de gemiddelde 13 jarige, dat is wel duidelijk, en ik kan ook meer, anders zouden mijn ouders er nooit mee akkoord gaan als ik alleen thuis zou blijven
mijn ouders willen mij wel vrijlaten, ze hebben er geen problemen mee, maar ze zeggen ook zo van ja wij worden er wel op aangekeken door andere mensen.
daardoor mag ik niet alles wat mijn ouders wel goed zouden vinden
ik weet gwoon niet hoe ik hiermee om moet gaan
khoop echt dat ik snel n oplossing weet want anders ga ik van mn 13 tot 16 volgens mij echt n depri tijd tegemoet

Natuurlijk zijn mensen met autisme net zo verschillend van elkaar als mensen zonder autisme. Het is echter geen vooroordeel dat mensen met autisme vaak meer moeite hebben met zelfredzaamheid op bepaalde fronten. Dit hoeft niet op elk vlak te zijn, maar vaak zijn er wel op verschillende onderdelen een achterstand aan te wijzen. (het is niet voor niets een pervasieve ontwikkelingsstoornis) Wat weer niet wil zeggen dat jij niet zelfstandig kan zijn, maar aangezien jij wél een diagnose hebt, zul je ongetwijfeld hier ook je eigen problemen in ondervinden, hetzij nu, hetzij later. Dat is niet erg, maar 'gewoon' een gegeven en maakt je ook niet meer of minder dan anderen.

Wat je benoemt; je drang naar vrijheid, is echter wel iets wat bij je leeftijd past, hetzij dat je wellicht dingen wil die sommigen pas een tijdje later willen. Sommigen grenzen die je krijgt zul je achteraf blij mee zijn, anderen weer niet. Maar als je erkenning wilt van anderen, begin dan eerst met erkenning van jezelf en het opbouwen van je eigen zelfvertrouwen, dan heb je dat van anderen minder nodig.

[Bregje]

En misschien ook een wedervraag aan jou: wat is voor jou de definitie van zelfstandig?

[Bregje]

Balance schreef:

@TS: ik kom best veel topics van jou tegen waarin je jouw problemen relateert aan je stoornis. Heel logisch, want het zal vast ook veel invloed hebben in je leven. Maar zou het kunnen dat je je problemen iets té vaak bij je stoornis ligt? Ben je niet te huiverig om op sommig vlak juist 'normaal' te zijn? Of misschien persé bang, maar ga je niet voorbij aan het feit dat je naast autistisch, op ander vlak ook gewoon een hele normale 13-jarige meid bent?

Een zelfde soort vraag aan chriswissink19: denk je niet dat elk persoon dat op 16-jarige leeftijd het huis verlaat, tegen dezelfde soort problemen aan loopt als jij? Ben je in dat opzicht misschien niet even zelfstandig als een andere 16-jarige? Want ik vind jouw verhaal heel normaal klinken hoor, voor iemand die op 16-jarige leeftijd zo'n stap neemt.

Eens.

Ik ben ook een autist.. Ik woon nu op mezelf na 2 jaar zelfstandig begeleid wonen! Maar ieder kan op zichzelf wonen.. Maar ken de risico's ..Ik ben tegen heel veel dingen aangelopen.. Voor ons mensen met autisme krijgen wij op onze 18e al een Wajong . Dat is een arbeidsongeschikheidsuitkering.. Waarom? Wij met autisme zijn te duur in het bedrijfsleven. En mensen willen ons niet hebben. Maarja .. Nadeel is gewoon dat je tegen veel dingen aanloopt waar anderen geen last van hebben.

[Balance]

Dat ben ik zeker met je eens, maar maakt dat jou zelfstandiger?
Misschien na alle obstakels die jij bent tegen gekomen wel, dus ik twijfel er niet aan dat jij nu een zeer zelfstandig persoon bent. Maar was je dat van te voren? Voordat je al die hobbels over moest gaan? En hoe denk je dat dat voor de gemiddelde persoon met autisme geldt?

Mijn mening daarin is: ik denk dat de gemiddelde persoon met autisme minder zelfstandig is van zichzelf al sde gemiddelde persoon zonder autisme. Ik probeer daarmee jou niet te beledigen, want jij kan zeker de uitzondering zijn. En zo kunnen er nog wel honderd uitzonderingen zijn. Maar als we het over gemiddelde hebben, denk ik er zo over.
En dat is omdat mensen met autisme door de stoornis sowieso meer problemen ervaren in de sociale interactie. En omgaan met de buitenwereld is toch een groot onderdeel van zelfstandigheid. Mensen met autisme hebben vaak problemen met het inschatten wat een ander denkt. Dat maakt de wereld wat moeilijker te begrijpen, wat maakt dat je zelfstandigheid ook moeilijker te verwerven is. En een zeer groot onderdeel van zelfstandigheid is toch wel planning en prioriteiten kunnen stellen. Ook dat zijn vaardigheden die volgens diverse theorieën juist voor mensen met autisme lastiger zijn.

Ik denk al met al dat je des te trotser mag zijn dat je gekomen bent waar je nu bent overigens. Want als je zelfs met éxtra hobbels jezelf kan redden met je 16-jaren jong, denk ik dat je het goed hebt gedaan. Maar om terug te komen op het hoofdonderwerp: ik denk dat 'je vrij willen maken van je ouders' niks te maken heeft met autisme, maar dat het een doodnormale pubertaak is. En mócht de TS daar extra ver in zijn ten opzichte van haar leeftijdsgenoten, dan denk ik dat dat gewoon een onderdeel is van haar persoonlijkheid en niet zo zeer behoort bij haar ASS.

Mee eens
Maar er zijn meer mensen met autisme.. Het fijne voor ons is dat wij een tussenweg hebben. In heel veel steden in Nederland.. Heb ik ook gedaan kun je begeleid zelfstandig wonen . Als je nog iets hebt waar je echt tegen aan loopt kun je altijd de begeleiding aanspreken die jou ondersteunt
Dus je wordt niet meteen het diepe ingegooit zoals andere mensen ..
Ook snap ik het bericht van Balance prima hoor.. Jij weet waar je over praat en wat autisme is.. en dan vind ik het niet erg Maar als mensen andere mensen met een vorm van autisme gaan vooroordelen dan wordt ik kwaad.
Duggydog96 is bijna 14 lijkt me.. en dan mag je zelfstandig begeleid wonen als je dat wil.Maar als ik jou was zou ik nog 2 jaartjes wachten .. Lijkt lang .. Maar dan kun je de wereld in.. Niet lullig hoor.. Maar er zijn nog heel veel stappen die je moet doorlopen voordat je echt zelfstandig kan wonen.. en dat heb ik moeten ervaren Schulden , Wassen drogen afwassen , huis schoonhouden , geld regelen , rekeningen betalen en alles..! Maar met veel hulp en begeleiding ben ik wel gekomen wat ik wil.. Nu ga ik op mezelf wonen .. Maar wel met begeleiding op afstand. Dan heb je altijd iemand waar je op kan terugvallen! .. Hoop dat je er wat aan hebt .. Maar dit is een begin meid..! En laat je niet gek maken.. je kunt het!

[Bregje]

chriswissink19 schreef:

Mee eens
Maar er zijn meer mensen met autisme.. Het fijne voor ons is dat wij een tussenweg hebben. In heel veel steden in Nederland.. Heb ik ook gedaan kun je begeleid zelfstandig wonen . Als je nog iets hebt waar je echt tegen aan loopt kun je altijd de begeleiding aanspreken die jou ondersteunt
Dus je wordt niet meteen het diepe ingegooit zoals andere mensen ..
Ook snap ik het bericht van Balance prima hoor.. Jij weet waar je over praat en wat autisme is.. en dan vind ik het niet erg Maar als mensen andere mensen met een vorm van autisme gaan vooroordelen dan wordt ik kwaad.
Duggydog96 is bijna 14 lijkt me.. en dan mag je zelfstandig begeleid wonen als je dat wil.Maar als ik jou was zou ik nog 2 jaartjes wachten .. Lijkt lang .. Maar dan kun je de wereld in.. Niet lullig hoor.. Maar er zijn nog heel veel stappen die je moet doorlopen voordat je echt zelfstandig kan wonen.. en dat heb ik moeten ervaren Schulden , Wassen drogen afwassen , huis schoonhouden , geld regelen , rekeningen betalen en alles..! Maar met veel hulp en begeleiding ben ik wel gekomen wat ik wil.. Nu ga ik op mezelf wonen .. Maar wel met begeleiding op afstand. Dan heb je altijd iemand waar je op kan terugvallen! .. Hoop dat je er wat aan hebt .. Maar dit is een begin meid..! En laat je niet gek maken.. je kunt het!

Chris, het is niet zo dat je 'zomaar' even begeleid kan gaan wonen. Hiervoor zijn specifieke redenen nodig en een indicatie van (over het algemeen) Bureau Jeugdzorg. Ook heeft elke instantie zijn eigen leeftijdsgrenzen; soms ligt de leeftijdsgrens bij 16 en niet bij 14, om nog niet te spreken over wachtlijsten. Daarnaast geeft wat betreft jouw eigen situatie het feit dat je nog begeleiding nodig hebt, eigenlijk aan dat je juist nog niet zelfstandig genoeg bent om op je eigen te benen te staan. Ongeacht van hoe ver je al bent gekomen hoor - top dat je door hard werken bent gekomen waar je nu staat! - maar om je verhaal wel even te relativeren. De wens en de drang ernaar is iets anders dan het ook werkelijk zijn. Autisme of geen autisme.

[Bregje]

chriswissink19 schreef:

Ik ben ook een autist.. Ik woon nu op mezelf na 2 jaar zelfstandig begeleid wonen! Maar ieder kan op zichzelf wonen.. Maar ken de risico's ..Ik ben tegen heel veel dingen aangelopen.. Voor ons mensen met autisme krijgen wij op onze 18e al een Wajong . Dat is een arbeidsongeschikheidsuitkering.. Waarom? Wij met autisme zijn te duur in het bedrijfsleven. En mensen willen ons niet hebben. Maarja .. Nadeel is gewoon dat je tegen veel dingen aanloopt waar anderen geen last van hebben.

Nou, dat is wel erg kort door de bocht. Zeker niet elke persoon met autisme krijgt 'zomaar' een Wajong uitkering of een andere vorm van sociale zekerheid. Er zijn ook genoeg mensen met een vorm van autisme die een normale baan hebben. (met vallen en opstaan)

[Bregje]

Voor degenen die erin geïnteresseerd zijn; http://www.springerlink.com/content/kl501261730344k2/

JustADreamer schreef:

Laat ik eens ontopic gaan:

Ik herken heel veel van wat je zegt Duckdog, ook in je andere topics. Heb zelf nooit de diagnose autisme gekregen (heb me er ook nooit op laten testen) maar het zou heel goed kunnen zijn dat ik toch ook wel autistisch ben. Ik ben in ieder geval wel hoogbegaafd, dat is getest. Dit doet er voor mij allemaal verder niet meer toe omdat ik nu 21 ben, en kan doen en laten wat ik wil. Ik woon op mezelf (samen met m'n vriend en zijn beste vriend+vriendin), heb m'n middelbare school al afgerondt en kan dus de dingen doen die ík leuk en interessant vind.

Vroeger liep ik wel tegen de zelfde dingen aan als jij. Ik heb ook zo'n oma die denkt dat je tot je 18e volkomen achterlijk bent en dáárna pas een mening over dingen kunt hebben. Daar was ik het dus niet mee eens Mijn vader heeft me altijd wel redelijk begrepen, en me altijd behoorlijk vrij gelaten. Ik was er ook niet het kind naar om misbruik te maken van mijn vrijheden, was nooit een meeloper, ik deed liever mijn eigen ding.

Ik snap dat het voor jou frustrerend is dat je nog niet kunt doen wat je wilt, en dat je door niemand serieus genomen lijkt te worden, maar écht zodra je de magische leeftijd van 21 bereikt luistert iedereen ineens wel... Ook al zeg je precies dezelfde dingen die je jaren daarvoor ook al eens gezegd hebt.

En hoewel je nu zelfstandiger bent dan de meesten van je leeftijd is er ook nog een hoop wat je niet weet/ervaren hebt, en die dingen ervaar je misschien pas weer later dan de anderen. Doe maar gewoon wat goed voor je voelt, probeer jezelf niet te vaak in ruzies met 'volwassen en oh zo wijze mensen' te krijgen, want uiteindelijk kost het je alleen maar energie, energie die je ook had kunnen besteden aan de dingen die je leuk vind.

ik snap dat er een tijd komt dat ik niet meer ''dat kleine kind van 13''ben.
en dat ik 18 ben en op eigen benen kan staan.
t probleem is alleen dat t gwoon stom is dat t nu nog niet zo ver is.
ik heb veel meer meegemaakt(en echt niet alleen maar problemen enzo) dan de gemiddelde 13 jarige.
ws ook wel doordat ik in mijn omgeving alleen maar tussen oudere mensen enzo zit.
maar ik baal dr gwoon van dat ik nu dus nog 5 jaar n depri tijd tegemoet ga waarin ik dus eigenlijk moet ''wachten'' totdat ik kan doen en laten wat ik wil.
vannacht komen mijn ouders terug van vakantie.
t klinkt hard maar daar zie ik echt tegenop.
de enige 6 zinnen die ik tegenwoordig van mijn ouders hoor zijn:
-hoi
-doei
-waar ga je heen??
-hoe laat ben je terug??
-wat ga je doen?
-wie gaan er allemaal nog meer mee??


die laatste 4 heb ik echt een afgrijselijke hekel aan.....
gwoon altijd door moeten geven waar ik ben en met wie enzo.
vreselijk!!
vooral omdat ik daardoor lang niet alles kan doen wat ik zou willen.
ze controleren ook alles, mijn laptop,kamer en telefoon.
ookal ontkennen ze dat.
ik ben dr achter.
eerst had ik bijvoorbeeld savonds mn telefoon aan de lader gelegd.
smorgens lag ie aan n kamer aan de laptop van mn vader!!
laat ik xpress google openstaan, ga ik naar school, kom ik uit school staat mn laptop uit!!

t is niet zo dat ik niet geloof dat ik nooit vrijheid kan krijgen.
t is alleen zo dat ik nu enorm op zie tegen de komende 2-4 jaar.(ben nu bijna 14 is dus nog 2 jaar tot mn 16de en 4 jaar tot mn 18de)
ik wil wat van de wereld zien
ik heb me nooit thuisgevoeld in t dorp waar ik nu woon.
ik wil naar de stad/
mijn pgber zei al dat vrienden maken in de stad enzo best lastig kan zijn, maar ik ga dr gwoon voor, lukt t niet dan kan ik in ieder geval wel zeggen dat ik t heb geprobeerd.

maar ik baal dr gwoon van dat ik nu dus nog 5 jaar n depri tijd tegemoet ga waarin ik dus eigenlijk moet ''wachten'' totdat ik kan doen en laten wat ik wil.

Misschien kun je er zelf iets van maken? Je weet nu al dat je een depri tijd tegemoet gaat, als je dat denkt dan zal het zeker wel gebeuren ja. Probeer er gewoon iets leuks van te maken.

[xxceline]

Jeetje zeg.
Vind het echt een verhaal verteld door een puber

Doe jij zelf de was? Strijk je je kleuren, doe je zelf boodschappen? Doe je het huishouden? Kook je je eigen eten? Beheer je het geld? Zorg je dat er genoeg is? Enzovoorts.. Als je al die dingen doet, dán ben je zelfstandig. En dat is echt geen pretje hoor, al die dingen op 13 jarige leeftijd. Wees blij dat je nog bij je ouders woont..

xxceline schreef:

Jeetje zeg.
Vind het echt een verhaal verteld door een puber

Doe jij zelf de was? Strijk je je kleuren, doe je zelf boodschappen? Doe je het huishouden? Kook je je eigen eten? Beheer je het geld? Zorg je dat er genoeg is? Enzovoorts.. Als je al die dingen doet, dán ben je zelfstandig. En dat is echt geen pretje hoor, al die dingen op 13 jarige leeftijd. Wees blij dat je nog bij je ouders woont..

heey,
toen mn ouders op vakantie waren heb ik al die dingen idd wel zelf gedaan.
ik had van mn ouders n max. gekregen wat ik aan eten en buskaarten enzo uit mocht geven, tussendoor zelf bijgehouden wat ik uitgegeven had en wat ik over had enzo.
koken is niet moeilijk.
en de was doen is ook zo gedaan.
boodschappen doe ik wel vaker.

Duckdog96 schreef:

ja ik snap ook wel dat ze grenzen trekken maar sommige grenzen zijn gwoon achterlijk.
ik durf ook nooit vrienden bij mij thuis uit te nodigen omdat die dan meteen een vragenvuur of een soort van keuring krijgenl lijkt wel

ik weet niet of t iets met autisme te maken heeft.
tuurlijk kunnen er ook mensen zonder autisme zijn die ook heel zelfstandig zijn, maar t valt wel op.

Dat krijgen 'normale' kinderen ook. Je ouders willen weten met wie je omgaat, simpel. En dat is heus niet gek of raar.

Duckdog96 schreef:

heey,
toen mn ouders op vakantie waren heb ik al die dingen idd wel zelf gedaan.
ik had van mn ouders n max. gekregen wat ik aan eten en buskaarten enzo uit mocht geven, tussendoor zelf bijgehouden wat ik uitgegeven had en wat ik over had enzo.
koken is niet moeilijk.
en de was doen is ook zo gedaan.
boodschappen doe ik wel vaker.

Maar nu heb je vakantie dus dan is het allemaal wat makkelijker zonder school.

[MooZboot]

Omg ik ben dat gewoon gewend om te doen,
-Deur beneden op slot als je naar boven gaat
- "Kook je zelf iets dit lust je toch niet "
- wacht je tot ik je kleren was of doe je het zelf?
Ik vind het wel fijn een beetje zelfstandigheid, maar de andere kant, als je teveel vrijheid krijgt is er geen uitdaging meer aan, als je begrijpt wat ik bedoel

[JustADreamer]

Duckdog96 schreef:

ik snap dat er een tijd komt dat ik niet meer ''dat kleine kind van 13''ben.
en dat ik 18 ben en op eigen benen kan staan.
t probleem is alleen dat t gwoon stom is dat t nu nog niet zo ver is.
ik heb veel meer meegemaakt(en echt niet alleen maar problemen enzo) dan de gemiddelde 13 jarige.
ws ook wel doordat ik in mijn omgeving alleen maar tussen oudere mensen enzo zit.
maar ik baal dr gwoon van dat ik nu dus nog 5 jaar n depri tijd tegemoet ga waarin ik dus eigenlijk moet ''wachten'' totdat ik kan doen en laten wat ik wil.
vannacht komen mijn ouders terug van vakantie.
t klinkt hard maar daar zie ik echt tegenop.
de enige 6 zinnen die ik tegenwoordig van mijn ouders hoor zijn:
-hoi
-doei
-waar ga je heen??
-hoe laat ben je terug??
-wat ga je doen?
-wie gaan er allemaal nog meer mee??


die laatste 4 heb ik echt een afgrijselijke hekel aan.....
gwoon altijd door moeten geven waar ik ben en met wie enzo.
vreselijk!!
vooral omdat ik daardoor lang niet alles kan doen wat ik zou willen.
ze controleren ook alles, mijn laptop,kamer en telefoon.
ookal ontkennen ze dat.
ik ben dr achter.
eerst had ik bijvoorbeeld savonds mn telefoon aan de lader gelegd.
smorgens lag ie aan n kamer aan de laptop van mn vader!!
laat ik xpress google openstaan, ga ik naar school, kom ik uit school staat mn laptop uit!!

t is niet zo dat ik niet geloof dat ik nooit vrijheid kan krijgen.
t is alleen zo dat ik nu enorm op zie tegen de komende 2-4 jaar.(ben nu bijna 14 is dus nog 2 jaar tot mn 16de en 4 jaar tot mn 18de)
ik wil wat van de wereld zien
ik heb me nooit thuisgevoeld in t dorp waar ik nu woon.
ik wil naar de stad/
mijn pgber zei al dat vrienden maken in de stad enzo best lastig kan zijn, maar ik ga dr gwoon voor, lukt t niet dan kan ik in ieder geval wel zeggen dat ik t heb geprobeerd.

Ik vind het niet meer dan logisch dat je ouders bezorgd om je zijn, je bent ook 'nog maar 13'. De taak is aan ouders om je klaar te stomen voor de wereld, zodat je uiteindelijk op je 18e/21e volledig klaar bent voor de verantwoordelijkheden die je dan te wachten staan. Dat ze nu nog sociale controle op je willen houden vind ik dan ook alleen maar goed.

Als je je zo ergert aan hun vragen, waarom vertel je ze dan niet gewoon uit jezelf waar je heen gaat, met wie en hoe laat je terug zou willen zijn? Mijn vader voelde zich altijd gelijk een stuk geruster als ik uit mezelf zei wie, wat, waar en hoe omdat hij dan wist waar ik was en ook het gevoel had dat ik niets achter hield. En hiermee zeg ik niet dat je iets achterhoudt als je het niet gelijk uit jezelf verteld, maar het komt wel volwassener over als je uit jezelf al rekening houdt met de bezorgdheid van je ouders

Daarnaast, communicatie komt van twee kanten, en als ik het zo hoor sluit jij je behoorlijk af van je ouders. En dat werkt júist in de hand dat ze je telefoon, laptop etc. gaan inspecteren om zo te weten te komen waar je je mee bezig houdt. Als je je ouders gewoon op de hoogte houdt van wat je bezig houdt, wat voor jou belangrijk is, eens wat verteld over wat je gedaan hebt die dag, dan zul je zien dat je ouders zich ook meer ontspannen.

Het is tenslotte niet niks, je kind langzaamaan moeten loslaten (en bij een dochter gaat dat allemaal nog moeizamer). Ouders willen gewoon het gevoel hebben dat ook zij nog belangrijk zijn in je leven, je zult zien, des te meer je socialized met je ouders, des te meer je ook kunt socializen met andere mensen!

JustADreamer schreef:

Ik vind het niet meer dan logisch dat je ouders bezorgd om je zijn, je bent ook 'nog maar 13'. De taak is aan ouders om je klaar te stomen voor de wereld, zodat je uiteindelijk op je 18e/21e volledig klaar bent voor de verantwoordelijkheden die je dan te wachten staan. Dat ze nu nog sociale controle op je willen houden vind ik dan ook alleen maar goed.

Als je je zo ergert aan hun vragen, waarom vertel je ze dan niet gewoon uit jezelf waar je heen gaat, met wie en hoe laat je terug zou willen zijn? Mijn vader voelde zich altijd gelijk een stuk geruster als ik uit mezelf zei wie, wat, waar en hoe omdat hij dan wist waar ik was en ook het gevoel had dat ik niets achter hield. En hiermee zeg ik niet dat je iets achterhoudt als je het niet gelijk uit jezelf verteld, maar het komt wel volwassener over als je uit jezelf al rekening houdt met de bezorgdheid van je ouders

Daarnaast, communicatie komt van twee kanten, en als ik het zo hoor sluit jij je behoorlijk af van je ouders. En dat werkt júist in de hand dat ze je telefoon, laptop etc. gaan inspecteren om zo te weten te komen waar je je mee bezig houdt. Als je je ouders gewoon op de hoogte houdt van wat je bezig houdt, wat voor jou belangrijk is, eens wat verteld over wat je gedaan hebt die dag, dan zul je zien dat je ouders zich ook meer ontspannen.

Het is tenslotte niet niks, je kind langzaamaan moeten loslaten (en bij een dochter gaat dat allemaal nog moeizamer). Ouders willen gewoon het gevoel hebben dat ook zij nog belangrijk zijn in je leven, je zult zien, des te meer je socialized met je ouders, des te meer je ook kunt socializen met andere mensen!

het is niet zo dat ik vind dat ze niet mogen weten waar ik heen ga ofzo, maar als ik t wel vertel dan krijg ik van die opmerkingen enzo, en als vrienden bij mij thuiskomen krijgen ze een vragenvuur dan schaam ik me daar echt voor.

ik heb er gewoon een hekel aan als iedereen elke seconde van de dag moet weten waar ik uithang en met wie enzo.

dat ouders hun kind niet willen''loslaten'' begrijp ik niet helemaal, hun wilde vroeger toch hetzelfde als ik nu??
mijn moeder zei laatst dat het heel normaal was als ik mijn ouders als vrienden zag,
ze hebben het liefst dat ik als ik thuis ben fulltime gezellig met hun bezig ben.
en begrijpen niet dat ik daarnaast ook nog n leven heb, internet,school,hobby's, vrienden,werk enz.enz.
ik probeer ze dat wel uit te leggen maar ze snappen het gewoon niet.


ff btw,niet als reactie op jou maar gwoon ff n soort van ''update''

net was ik best hard uitgevallen tegen mijn zusje, omdat ze weer ns niet kon laten om alle cornflakes op te eten waardoor ik niets meer had, ik weet t klinkt stom,maar ze doet het elke keer,hoe vaak ik dr ook iets van zeg, ze wil gewoon geen rekening houden met anderen, liep uit op flinke shreeuwpartij,en veel gesla, nu zitten we dus beide voor straf boven, begon ze weer te schreeuwen dat ik alles mag enzo, en dat ik nu kan computeren, net of zij geen ds enzo heeft.



kan t gedrag van mn ouders gewoon niet uitstaan, ze denken echt dat ik denk dat ik alles tegen hun kan zeggen enzo, ze willen vrienden van me worden, terwijl ik ze gewoon echt niet moet.
ze denken dat ik ze mag, en dat wat hun zeggen hartstikke normaal is enzo

Duckdog96 schreef:

het is niet zo dat ik vind dat ze niet mogen weten waar ik heen ga ofzo, maar als ik t wel vertel dan krijg ik van die opmerkingen enzo, en als vrienden bij mij thuiskomen krijgen ze een vragenvuur dan schaam ik me daar echt voor.

ik heb er gewoon een hekel aan als iedereen elke seconde van de dag moet weten waar ik uithang en met wie enzo.

dat ouders hun kind niet willen''loslaten'' begrijp ik niet helemaal, hun wilde vroeger toch hetzelfde als ik nu??
mijn moeder zei laatst dat het heel normaal was als ik mijn ouders als vrienden zag,
ze hebben het liefst dat ik als ik thuis ben fulltime gezellig met hun bezig ben.
en begrijpen niet dat ik daarnaast ook nog n leven heb, internet,school,hobby's, vrienden,werk enz.enz.
ik probeer ze dat wel uit te leggen maar ze snappen het gewoon niet.


ff btw,niet als reactie op jou maar gwoon ff n soort van ''update''

net was ik best hard uitgevallen tegen mijn zusje, omdat ze weer ns niet kon laten om alle cornflakes op te eten waardoor ik niets meer had, ik weet t klinkt stom,maar ze doet het elke keer,hoe vaak ik dr ook iets van zeg, ze wil gewoon geen rekening houden met anderen, liep uit op flinke shreeuwpartij,en veel gesla, nu zitten we dus beide voor straf boven, begon ze weer te schreeuwen dat ik alles mag enzo, en dat ik nu kan computeren, net of zij geen ds enzo heeft.



kan t gedrag van mn ouders gewoon niet uitstaan, ze denken echt dat ik denk dat ik alles tegen hun kan zeggen enzo, ze willen vrienden van me worden, terwijl ik ze gewoon echt niet moet.
ze denken dat ik ze mag, en dat wat hun zeggen hartstikke normaal is enzo

Je kan het toch gewoon uit jezelf zeggen waar je bent? Snap niet waarom dat zo vervelend is. Als jij later moeder bent dan wil je toch ook weten waar je kind uithangt? En met wie je kind uithangt? En hoe laat hij/ze thuis komt?

[JustADreamer]

Duckdog96 schreef:

het is niet zo dat ik vind dat ze niet mogen weten waar ik heen ga ofzo, maar als ik t wel vertel dan krijg ik van die opmerkingen enzo, en als vrienden bij mij thuiskomen krijgen ze een vragenvuur dan schaam ik me daar echt voor.

ik heb er gewoon een hekel aan als iedereen elke seconde van de dag moet weten waar ik uithang en met wie enzo.

dat ouders hun kind niet willen''loslaten'' begrijp ik niet helemaal, hun wilde vroeger toch hetzelfde als ik nu??
mijn moeder zei laatst dat het heel normaal was als ik mijn ouders als vrienden zag,
ze hebben het liefst dat ik als ik thuis ben fulltime gezellig met hun bezig ben.
en begrijpen niet dat ik daarnaast ook nog n leven heb, internet,school,hobby's, vrienden,werk enz.enz.
ik probeer ze dat wel uit te leggen maar ze snappen het gewoon niet.


ff btw,niet als reactie op jou maar gwoon ff n soort van ''update''

net was ik best hard uitgevallen tegen mijn zusje, omdat ze weer ns niet kon laten om alle cornflakes op te eten waardoor ik niets meer had, ik weet t klinkt stom,maar ze doet het elke keer,hoe vaak ik dr ook iets van zeg, ze wil gewoon geen rekening houden met anderen, liep uit op flinke shreeuwpartij,en veel gesla, nu zitten we dus beide voor straf boven, begon ze weer te schreeuwen dat ik alles mag enzo, en dat ik nu kan computeren, net of zij geen ds enzo heeft.



kan t gedrag van mn ouders gewoon niet uitstaan, ze denken echt dat ik denk dat ik alles tegen hun kan zeggen enzo, ze willen vrienden van me worden, terwijl ik ze gewoon echt niet moet.
ze denken dat ik ze mag, en dat wat hun zeggen hartstikke normaal is enzo

Natuurlijk, je ouders hoeven écht niet je beste vrienden te worden. Maar het huis waar je woont is ook geen hotel waar je in en uit kan lopen wanneer het jou uitkomt. De taak van je ouders houdt écht niet op bij het kopen van eten en kleding en het verzorgen van onderdak voor je. Zij moeten jou klaarstomen voor de wereld, en daarvoor dienen ze op z'n minst een beetje te weten waar je mee bezig bent.

Ouders die vrienden willen zijn met hun kinderen slaan wat mij betreft wel een beetje door. Dat ze als ouder zijnde een goede band willen hebben met hun kind, prima, maar ze zijn ouders, niet vrienden.

Zoals je naar je ouders kijkt vind ik eerlijk gezegd nogal ondankbaar, wel eten, kleding en onderdak als ze voor de rest maar niet zeuren. Dat is niet hoe het werkt, en geen enkele goede ouder zal daarmee akkoord gaan. Logisch dan ook dat ze je op je huid gaan zitten, als het niet op een normale en gezellige manier gaat dan zullen ze op een andere manier moeten laten blijken dat zij nog altijd jouw ouders zijn.

JustADreamer schreef:

Natuurlijk, je ouders hoeven écht niet je beste vrienden te worden. Maar het huis waar je woont is ook geen hotel waar je in en uit kan lopen wanneer het jou uitkomt. De taak van je ouders houdt écht niet op bij het kopen van eten en kleding en het verzorgen van onderdak voor je. Zij moeten jou klaarstomen voor de wereld, en daarvoor dienen ze op z'n minst een beetje te weten waar je mee bezig bent.

Ouders die vrienden willen zijn met hun kinderen slaan wat mij betreft wel een beetje door. Dat ze als ouder zijnde een goede band willen hebben met hun kind, prima, maar ze zijn ouders, niet vrienden.

Zoals je naar je ouders kijkt vind ik eerlijk gezegd nogal ondankbaar, wel eten, kleding en onderdak als ze voor de rest maar niet zeuren. Dat is niet hoe het werkt, en geen enkele goede ouder zal daarmee akkoord gaan. Logisch dan ook dat ze je op je huid gaan zitten, als het niet op een normale en gezellige manier gaat dan zullen ze op een andere manier moeten laten blijken dat zij nog altijd jouw ouders zijn.

Nee dat begrijp ik wel.
t is ook niet zo dat ik t erg vind om eens de hond uit te laten, of ff iets mee te nemen uit de winkels als ik daar toch heen ga.
maar erger me ontzettend aan het ''happy family''gedrag van ze.
want bij ons thuis is het alles behalve gezellig, en tegen de buitenwereld doen ze dan net alsof we allemaal beste vrienden zijn.
t is voor mij gewoon absurd om die knop om te schakelen, dat ik ineens moet doen alsof ik altijd zo goed met ze kan lachen enzo, en dat wij zogenaamd een hele sterke '''moeder-dochter''band hebben.
dat is gewoon niet zo.
ze doen ook altijd alsof ze trots zijn op mij, terwijl ik van beter betrouwbare bronnen uit de familie hoor, dat ze achter mijn rug om allerlei dingen vertellen over mij die niemand wat aan gaan, en dat ze juist alles behalve trots zijn.
ik hoef geen ouders waar ik beste vrienden mee ben en elke avond gezellig bordspelletjes mee speel, ook geen ouders die aan de buitenwereld lopen te verkondigen hoe geweldig ik wel niet ben, omdat ze dat toch niet menen en het gewoon niet zo is,
ik zou gewoon willen dat mijn ouders wat eerlijker waren tegenover iedereen.
en dat mijn moeder eindelijk toegeeft dat ze bang is voor mijn vader
en dat mijn vader ontspanning zoekt en niet meer alle stress op mij en mijn broertje afreageert

[JustADreamer]

Duckdog96 schreef:

Nee dat begrijp ik wel.
t is ook niet zo dat ik t erg vind om eens de hond uit te laten, of ff iets mee te nemen uit de winkels als ik daar toch heen ga.
maar erger me ontzettend aan het ''happy family''gedrag van ze.
want bij ons thuis is het alles behalve gezellig, en tegen de buitenwereld doen ze dan net alsof we allemaal beste vrienden zijn.
t is voor mij gewoon absurd om die knop om te schakelen, dat ik ineens moet doen alsof ik altijd zo goed met ze kan lachen enzo, en dat wij zogenaamd een hele sterke '''moeder-dochter''band hebben.
dat is gewoon niet zo.
ze doen ook altijd alsof ze trots zijn op mij, terwijl ik van beter betrouwbare bronnen uit de familie hoor, dat ze achter mijn rug om allerlei dingen vertellen over mij die niemand wat aan gaan, en dat ze juist alles behalve trots zijn.
ik hoef geen ouders waar ik beste vrienden mee ben en elke avond gezellig bordspelletjes mee speel, ook geen ouders die aan de buitenwereld lopen te verkondigen hoe geweldig ik wel niet ben, omdat ze dat toch niet menen en het gewoon niet zo is,
ik zou gewoon willen dat mijn ouders wat eerlijker waren tegenover iedereen.
en dat mijn moeder eindelijk toegeeft dat ze bang is voor mijn vader
en dat mijn vader ontspanning zoekt en niet meer alle stress op mij en mijn broertje afreageert

Aha, ik snap je situatie nu wat beter! Nee, dat zou ik ook niet trekken, mooi weer spelen voor de buitenwereld. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel schijnheilig gedoe, en daar speel ik dan ook niet aan mee.

Heb je al eens met je ouders gepraat? Over dat je vind dat je vader een manier van ontspanning moet zoeken, zodat je broertje en jij niet meer de dupe zijn? Tussen m'n vader en mij botste het ook een hele tijd, maar toen ik stopte met puberen en echt een gesprek met hem aanging ging het daarna wel beter. Hij zag in dat hij fout zat, en hoe confronterend dat ook is om te horen van je 13jarige dochter, meestal moet je gewoon even met de neus op de feiten gedrukt worden.

JustADreamer schreef:

Aha, ik snap je situatie nu wat beter! Nee, dat zou ik ook niet trekken, mooi weer spelen voor de buitenwereld. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel schijnheilig gedoe, en daar speel ik dan ook niet aan mee.

Heb je al eens met je ouders gepraat? Over dat je vind dat je vader een manier van ontspanning moet zoeken, zodat je broertje en jij niet meer de dupe zijn? Tussen m'n vader en mij botste het ook een hele tijd, maar toen ik stopte met puberen en echt een gesprek met hem aanging ging het daarna wel beter. Hij zag in dat hij fout zat, en hoe confronterend dat ook is om te horen van je 13jarige dochter, meestal moet je gewoon even met de neus op de feiten gedrukt worden.

Met mijn vader praten durf ik eerlijk gezegd niet.
Mss kan ik contact opnemen met mijn pgber, maar die zie ik pas over n maandje weer

[Balance]

Misschien zijn je ouders wel gewoon trots en dragen ze dat daarom uit naar de buitenwereld

Balance schreef:

Misschien zijn je ouders wel gewoon trots en dragen ze dat daarom uit naar de buitenwereld

Dat lijkt mij zeer onwaarschijnlijk,
aangezien de hele familie mij nog steeds een ''opstandige autistische vmbo puber'' vind.
ze vinden mij ''te speels'' enzo.
maar laat me toch, ik ben gewoon niet het type dat op verjaardagen gezellig mee gaat kletsen, ik doe veel liever mee met mijn nichtjes en neefjes buiten een watergevecht houden ofzo.

[Balance]

Dan nog kunnen ouders heel trots op hun kinderen zijn hoor. Zeker naar anderen toe.