Mijn zusje Nadia.

[Jolt_temp]

Mijn zusje Nadia.


Ze is twee jaar jonger dan ik en leeft alsof ze elke dag 'to the max' moet leven. We zijn altijd al de beste maatjes geweest, maar zij neemt de meeste dingen net iets obsessiever dan ik.
Twee jaar geleden, toen was ze net veertien geworden en wij waren samen op vakantie gegaan, omdat onze ouders er 'tijdelijk niet waren,' met andere woorden, ze zaten ergens in Japan, op zakenreis. Wij waren met z'n tweetjes naar Belgie gegaan, naar de Ardennen. Van te voren had ik een survival-tocht geplanned en geboekt, omdat ik geen zin had in een zon, zee en strand vakantie Ik wilde, net als Nadia, dingen doen.
Goed, we waren op die tocht gegaan en op een gegeven moment was er een splitsing in de groep. Iedereen mocht voor zichzelf kiezen wie waarheen ging: de moeilijke of de makkelijke kant.
Nadia en ik kozen, zonder overleg, voor de moeilijke route. Alles ging makkelijk, simpel en zonder problemen, maar op een gegeven moment stonden we voor een waterval. Daar zouden we naar beneden gaan abseilen en het was een afdaling van maar liefst dertig meter, dwars door de waterval.
Tussenstops waren verplicht, omdat je anders te vermoeid zou worden en kramp zou krijgen of zou vallen. Zij moest perse als eerste gaan en geen tussenstops maken, waardoor ze bijna met haar hoofd tegen de rotsen was gekomen. Iedereen hield zijn adem in en uiteindelijk, na ruim een half uur gezwoeg van haar kant, was ze toch bijna bij het einde. Het touw had ze al losgemaakt, omdat het nog maar twee meter was, en die wilde ze springen.
Ineens gleed ze uit. Ze viel. Een schok ging door me heen. Hopend, wensend dat alles goed met haar was, riep ik haar naam en probeerde ik wanhopig bij naar te komen, maar eerst moest een instructeur naar beneden. Ik wachtte en wachtte.
Haar been was gebroken en een helikopter kwam ons ophalen, om naar het ziekenhuis te brengen. Het wetsuit had ervoor gezorgd dat de botten niet waren verschoven, maar ze zou de rest van de vakantie niks kunnen doen.
Ik was me rot geschrokken. Ze had gewoon niet naar die instructeur geluisterd, zonder reden! Later, toen ik naast haar in het ziekenhuis lag, in een gehuurd bed, vroeg ik haar waarom ze dat had gedaan en het niet rustiger aan had gedaan, waarop haar antwoord was dat ze het gewoon 'gaaf' vond.

Ruim twee maanden geleden hebben wij onze eerste joint gerookt. We zijn nog steeds beste vriendinnen, maar ik zie haar nu in de eerste plaats als mijn jonge zusje waar ik voor moet zorgen, dan mijn beste vriendin waarmee ik al mijn geheimen deel. Welnu, zij hangt regelmatig rond bij de smartshops, en verrast me dan met een nieuw iets, wat we beslist uit moeten proberen. Dat is niet eens zo erg, we nemen maximaal eens in de week wat geestverruimende middelen, dat hebben we wel afgesproken. De zaterdag, dat is de meest ideale dag daarvoor.
Nu is het vrijdag en ik moet morgen werken. Zij gaat met wat vrienden naar de bioscoop, een of andere film kijken. Ze nemen de vroege voorstelling, want Nadia-lief heeft 's avonds rond negen uur haar finale wedstrijd, van het zwemmen. Ze heeft er superhard voor getraind en is vastbesloten om te winnen. Natuurlijk heeft ze mij gevraagd alsjeblieft een goed energie-drankje te maken, omdat ze redbull niet lust. Trouwe zus zijnde, heb ik dat drankje net afgemaakt en in de koelkast gezet, met een briefje erbij: "Lieve Nad, doe voorzichtig morgen en versla die idioten, jij kan het wel!!! En veel plezier bij de film! "
Ze kan niet wachten, dat weet ik. Nu ligt ze al in het water om al haar bewegingen van morgen nog eens te herhalen. Ze plant de hele wedstrijd, waar iedereen gaat zitten en waar zij zal staan. Tegen wie ze moet en hoe snel ze het gaat doen. Waarschijnlijk neemt ze haar extra grote tas mee, voor het geval ze wint. De beker past namelijk niet in haar normale sporttas.

't Is vier uur 's ochtends, ik ga naar mijn werk. Ochtenddienst heeft me nooit bevallen, maar als bijbaantje verdient het wel goed en de uren bevallen me. Ik kijk even in het andere bed, waar Nadia nog rustig ligt te slapen.
"Dag meisje, tot na de wedstrijd," fluister ik.

Ruben, Jorit, Mees, Jitske en Tom bellen aan, met het gebruikelijke gedonder. Ze zijn laat, maar dat ben ik ook.
"Maaaiiikee, laat jij hen even binnen," gil ik naar de huishoudster. Dan maakt die zich ook nuttig, de hele dag heeft ze nog niks zitten doen, behalve drankjes zitten geven aan m'n ouders. Ik hoor de deur opengaan en wat mensen over de vloer rennen.
"In m'n kamer," roep ik.
Even later stormen ze de slaapkamer binnen, waar ik mijn zwemspullen nog aan het pakken ben. Ik hoef niet achterom te kijken om te weten dat ze op mijn bed zitten, en dat Mees door onze cd's bladert om wat muziek op te zetten.
"Zien jullie mijn grote tas daar ergens liggen," vraag ik.
"Die blauwe?"
"Nee, die zwarte. Die ik altijd meeneem naar wedstrijden. Ruub, dat weet je toch al?"
"Oh, ja. Hier, onder je bed."
Hij gooit de tas naar me en ik pleur mijn spullen erin. Eenmaal gepakt, draai ik meom en zwaai naar mijn vrienden.
"Hoi. Ik ben bijna klaar, hoor."
Als ik het drankje van Im ook in mijn tas heb gedaan, vertrekken we. We gaan meteen door naar de shop, want ik wil nog dingen hebben. Paddo's, gedroogd en al. Dat laat maar weer zien dat je onder de toonbank nog altijd de beste dingen kan kopen.

Alles is vreemd. We kijken niet naar de matrix, we spelen in de matrix. Er is inderdaad een groots complot gaande en zij, Ruben en Mees, zitten er stiekem achter. Omdat ze denken dat ik alles zal weigeren, vanwege de wedstrijd die ik straks heb, moetik juist doen wat ze niet verwachten. een nieuw kruid, zij Mees? Waarom ook niet. Alleen zo kan ik het complot tegengaan.
"Euj Nadi, gaat het wel?"
"..."
"Man, laat haar, zij is ver van de wereld."
"Ach ja, dadelijk heeft ze die wedstrijd.Dan komt ze wel weer bij."

Ik eet nog wat van die paddenstoelenchips. De film is inmiddels afgelopen en ik weet dat ik straks naar het zwembad moet. Toch, Nad? Dat weet ik toch? Ja, dat weet ik. Ik ga winnen.

"Yo, Nadi, we zijn er, dame. Jij hebt een wedstrijd te winnen?"
"Huh?" Waar heeft hij het over? Een wedstrijd? Is het complot nog steeds gaande?"
"Die wedstrijd, die ene tegen alle slechte mensen van de hele wereld, die jij absoluut moet winnen om het kwaad tegen te gaan!"
Ze lachen erbij, dat kan nooit kloppen. Omngetwijfeld dat het niet echt is.
"Nadi?"
"Ja, ik ben er. Ik leef, ik ga winnen. Wat moet ik doen?"
"Nadia, ik ben Jorit. je kent me nog, ja? Luister, je hebt nu een zwemwedstrijd en daar heb je heel hard voor gewerkt, je wil hem winnen. Zet 'em op, ga je goed omkleden en dan winnen die wetstrijd."
"Huh... oke... ik win hem wel. Voor het redden van de wereld."

Snel loop ik naar de kleedkamers. Die zijn hier, dat weet ik. De omgeving komt me enigzins bekend voor, maar alle lampionnen en slingers vertellen mij dat er duidelijk iets mis is. Het complot is wel degelijk gaande, hier. Mijn meest vertrouwde omgeving hebben ze veranderd, omgebouwd tot een of andere plaats waar het gevecht van het universum plaats zal vinden. Oh God, niemand kan me nu nog helpen. Ik moet hopen op mijn geest, daar moet ik op vertrouwen. Nu, tot ziens. Ik ga zwemmen.

"Nadia, jij moet! Succes he, zet 'em op!"
Ze liegen, ik weet het. Ze willen inet dat ik win. Als die startkogel niet door mij heen gaat, is het wel iets anders dat me de nek omdraait.
Ik moet doorzwemmen. Niet opgeven. Sneller.

Het duurt wel erg lang, dat zwemmen. Wat, waarom doe ik dit? Ze willen juist dat ik dit doe, dat zeiden ze! 'Jij moet die wedstrijd absoluut winnen om het kwaam tegen te gaan,' dat had die gast zelf gezegd! No way dat hij dat meent. Hij doet ook aan het complot, ik moet me verstoppen! Als ik dat niet doe, dan... dan vinden ze me en gaat alles fout. Onder water kunnen ze me vast niet zien, daar ben ik veilig voor alles en iedereen.
Ze hebben mijn lichaam ook onder controle, wat nu?! Help,dit is fout! Zelfs mijn lichaam wil naar boven, dat moet niet! Ik ga me vasthouden, aan de rails. Zo gaat het goed, zo hoort het.
Ho. Wie komt daar aan?
Is dat niet... een duivels iemand? Ik moet wegzwemmen. Met mijn laatste kracht, weg van de duivels. Ze moeten me niet kunnen pakken. En dan, dan... oh...


"U heeft twee voicemailberichten. Bericht ontvangen op vijf januari, negen uur vijfendertig. Im, met Jorit. Nadia ligt hier op de kant van het zwembad, ze had een slechte trip en is bewusteloos geraakt tijdens het zwemmen! wacht, de arts komt hier.
Einde bericht."
"Tweede bericht. Bericht ontvangen op vijf januari, negen uur vijftig. Im, met Jorit... ze is dood. Gestikt... het spijt me heel erg.
Einde bericht. "

Ik vind het een beetje onduidelijk geschreven...

[Jolt_temp]

Leonoor schreef op 11-01-2004 @ 11:04:
Ik vind het een beetje onduidelijk geschreven...

Misschien omdat er in het midden van verteller gewisseld wordt en omdat op driekwart verteld wordt in een roes?
Hm, enig idee hoe ik dat wat duidelijker kan doen?

Jolt schreef op 11-01-2004 @ 11:17:
Misschien omdat er in het midden van verteller gewisseld wordt en omdat op driekwart verteld wordt in een roes?
Hm, enig idee hoe ik dat wat duidelijker kan doen?

Dat er van verteller werd gewisseld vermoedde ik al...maar niet dat het midden in het verhaal was of van wie naar wie het ging, enz. Ik denk dat je dat iets duidelijker 'moet' maken. Ik vind het ook niet duidelijk wie wat zegt, ook niet wat er door de 'ik' gezegd wordt en ik denk dat iig dat wel belangrijk is. Is de 'ik' Im? Of is dat weer iemand anders? ("Als ik het drankje van Im ook in mijn tas heb gedaan"/"Im, met Jorit")

[Jolt_temp]

Leonoor schreef op 11-01-2004 @ 11:36:
Dat er van verteller werd gewisseld vermoedde ik al...maar niet dat het midden in het verhaal was of van wie naar wie het ging, enz. Ik denk dat je dat iets duidelijker 'moet' maken. Ik vind het ook niet duidelijk wie wat zegt, ook niet wat er door de 'ik' gezegd wordt en ik denk dat iig dat wel belangrijk is. Is de 'ik' Im? Of is dat weer iemand anders? ("Als ik het drankje van Im ook in mijn tas heb gedaan"/"Im, met Jorit")

Im is Nadia's zus.
Ik ga het een beeje aanpassen.