Ik staak mijn studie een half jaar

Ik studeer nu 2 jaar hbo verpleegkunde maar stop nu een half jaar met de studie.
Theorie ging allemaal prima op school
Heb een zeer verrotte stagetijd achter de rug. Ik had mijn stage in een algemeen ziekenhuis op chirurgische afdeling (meteen mijn 'favoriete setting'' ) Was veeeel te complex voor me, veel te veel indrukken die ik moest verwerken, en het hbo niveau was erg ver te zoeken.
Heb gesprekken gehad met studieloopbaan begeleider over hoe ik nu verder zou moeten gaan.

Het leek ons verstandig om een half jaar geen school te doen maar gewoon een half jaar (hooguit een jaar) te gaan werken en meer verantwoordelijkheid te dragen voor mijn acties en voor mijn eigen studie en toekomst. Zo kan ik wanneer ik er klaar voor ben beginnen met mijn volgende stage, dit keer normale begeleiding (in ziekenhuis was nooit tijd) en extra steun van school.
Ik wil dus na dit half jaar beter mezelf neer kunnen zetten in de zorgsetting waar ik dadelijk terecht kan komen. Dat ik vrij jong ben speelt natuurlijk ook nog een rol, en over een half jaar zal ik meer 'volwassen zijn' dan dat ik nu ben, is een traag proces.
Hopelijk gaat het dan de volgende keer beter met mijn stage (Theoretisch is het geen probleem)

Dan heb ik voor degene die nu aandachtig hebben gelezen een vraag: Hoe zorg je ervoor dat je bij een volgende stage jezelf goed neer kunt zetten en dat je niet begint met wat meelopen en meekijken en te lang in die fase blijft hangen. Én hoe je leert verantwoordelijkheid te dragen (altijd werd ik op mijn wenken bediend, en ben daardoor dus niet gewend verantwoordelijkheid te dragen voor wat IK doe.
Dit heeft allemaal met het proces van volwassen worden te maken dus ik hoop dat iemand wat tips heeft.
Alvast bedankt

Laat je niet afschrikken door de lap tekst... kan een beetje warrig zijn, maar het is ook een vrij ingewikkelde situatie

iig tijdens je inwerk periode heel veel vragen stellen, daar leer je heel snel van. Maar ook vragen of je dingen mag proberen en dat dan ook zelf gaan doen.
Je moet zelf intinitiatief tonen om dingen aan te pakken en als je ergens niet zeker van bent het vragen en dan proberen.
Laat je gewoon niet op je wenken bedienen en doe het zelf

[phensicske]

Het hangt niet helemaal van jou af ook. De ene stageplek leent zich er beter toe zelf verantwoordelijkheid te nemen dan de andere. Maar dit wil niet zeggen dat je bij de pakken moet blijven zitten.

Zoals vorige hier al zei; probeer vooral zoveel mogelijk vragen te stellen. Het moeten daarom geen superingewikkelde vragen zijn, 't kan ook heel simpel en praktisch zijn.
Als je hen iets ziet doen, vraag hen dan wat ze precies doen en waarom. Vraag of je eventueel het ook eens mag proberen.
('k weet niet, een infuus of zo steken?)
En vooral feedback vragen. Als je enkele dagen of misschien een week daar bent, vraag hen dan wat hun indruk is en wat je werkpunten zijn. Probeer voor je dit vraagt even stil te staan bij jouw werk en bedenk reeds voor jezelf wat je werkpunten kunnen zijn. En zo kan je dit week op week doen, telkens aan die werkpunten werkend.

Gewoon direct erin vliegen en proberen zo'n open mogelijke communicatie te hebben met je mentor/begeleider...
Zo voorkom je niet enkel misverstanden, maar zo weet je ook waar je precies staat.

Want hoe langer je er maar bij staat voor spek en bonen, hoe moeilijker het is om daar uit te geraken.

anniemoppie schreef op 02-09-2004 @ 23:23 :
iig tijdens je inwerk periode heel veel vragen stellen, daar leer je heel snel van. Maar ook vragen of je dingen mag proberen en dat dan ook zelf gaan doen.
Je moet zelf intinitiatief tonen om dingen aan te pakken en als je ergens niet zeker van bent het vragen en dan proberen.
Laat je gewoon niet op je wenken bedienen en doe het zelf

Hehe ja maar altijd is alles voor me gedaan, en ik kwam tijdens die stage pas tot het besef dat IK! het nu moest doen

Myztic schreef op 02-09-2004 @ 23:38 :
Hehe ja maar altijd is alles voor me gedaan, en ik kwam tijdens die stage pas tot het besef dat IK! het nu moest doen

ok mss moet je dan eens gaan beseffen dat jij het nu moet doen... !

phensicske schreef op 02-09-2004 @ 23:36 :

Daar heb je inderdaad gelijk in. Maar daar in het ziekenhuis hing zo'n drukkend gevoel. Als ik vroeg om een feedback moment kon dat meestal pas een week later..
Ook heb ik regelmatig zelf zorg uitgevoerd en gevraagd of ze dus de eerste keren mee wilden kijken of ik het goed deed etc, maar dit deden dus echt 1/30 van de verpleegkundigen.
Velen probeerden me als loopjongen te gebruiken, daar even een infuuspomp neerzetten, even een bedverlengstuk halen etc etc... Ik had netjes een lijst opgesteld met verpleegkundige handelingen die ik als 2e jaars hbo-er uit mocht voeren. Werd geen aandacht aan besteed.
Het mislukken van die stage lag niet alleen aan mij.
Ik heb nu 2 maanden zeer prettig vakantiewerk gedaan bij mij in de buurt met lichamelijk gehandicapten.
Alle collega's vonden mij ook een goede collega, die overal goed op lette en zich niet voor de kar liet spannen. Veel initiatief nemend en ik had/heb positief effect op de groep.
Ik weet zelf ook wel dat gehandicapten zorg veeeeeeeel minder complex is dan een ziekenhuis, maar ik voelde me in dit team al na dag 1 op mijn plek, in dat ziekenhuis na 14 weken nog niet.
Heeft ook veel met het team te maken waarin je terecht komt.
Hoop dat ik na half jaar er weer aan toe ben om stage te gaan lopen.

anniemoppie schreef op 02-09-2004 @ 23:42 :
ok mss moet je dan eens gaan beseffen dat jij het nu moet doen... !

Ja ik begin tot dat besef te komen... langzamerhand...
Maar HBO niveau verpleegkunde functioneren heeft nu eenmaal tijd nodig... Ik kan me nu in ieder geval veel beter voorbereiden op mijn komende stage, ik heb een idee wat me te wachten staat, en waar ik op moet letten en niet moet laten slonzen (is toch correct nederlands woord he ?)

Myztic schreef op 02-09-2004 @ 23:46 :
Ja ik begin tot dat besef te komen... langzamerhand...
Maar HBO niveau verpleegkunde functioneren heeft nu eenmaal tijd nodig... Ik kan me nu in ieder geval veel beter voorbereiden op mijn komende stage, ik heb een idee wat me te wachten staat, en waar ik op moet letten en niet moet laten slonzen (is toch correct nederlands woord he ?)

jep hbo is best een bepaald niveau vereist en toch ook een bepaalde verantwoordelijkheid. maar je had het niet al 2 jaar gedaan mocht je de kwaliteiten niet hebben. Ik denk dat het daarom meer 'tussen je oren zit'.

slonzen is idd goed.

Ja zit ook wel beetje tussen de oren
Ben altijd jongste uit de klas geweest, (nu nog steeds) en voel me soms ook nog wel jonger dan dat ik werkelijk ben, begint te komen, maar dat heeft gewoon tijd nodig.
Al mijn theorieexamens etc heb ik allemaal binnen op een ruim voldoende. Moet er gewoon zelf serieus mee aan de slag gaan en meer mijn persoon ontwikkelen.

je bent iig al goed op weg.. nou nog doorzetten dan kom je dr wel

anniemoppie schreef op 03-09-2004 @ 00:08 :
je bent iig al goed op weg.. nou nog doorzetten dan kom je dr wel

Dankjewel voor de reacties en advies... ga nu even in mijn slaap alles verwerken Trusteh!

Myztic schreef op 03-09-2004 @ 00:10 :
Dankjewel voor de reacties en advies... ga nu even in mijn slaap alles verwerken Trusteh!

graag gedaan, slaapse

[LoeLoe]

Het doet mij een beetje aan mij eigen stages denken, al deed ik dan geen HBO-V.

Ik leerde voro onderwijsassistent en die eerste stage was gewoon ronduit kut. Ik mocht niks, ik kon in hun ogen niks, ik was niks. En dat duurde zo een half jaar lang. Na die stage kwam ik terug op schoolk, niks geleerd, slechte ervaring gehad. Terwilj klasgenoten van mij iedere keer zo vroljk waren en zeiden hoe tof ze het wel niet hadden op hun stage.

Het jaar erop moest ik weer stage lopen en ik heb ervoor gepleit op mijn school dat ik zelf mijn adres mocht zoeken. In eerste instantie wouden ze er niet aan maar ik heb hen duidelij kgemaakt dat ik het niet weer wou meemaken dat ik echt met de hakken over de sloot zou overgaan. Ik wou zelf een adres zoeken waar ik vertrouwen in had, waar ik mezelf kon zijn.

Uiteindelijk, na veel getouwtrek mocht dit. En, vanaf dag 1 kon/mocht ik mezelf zijn. Vanaf dag 1 heb ik geleerd, een half jaar lang. Nu ben ik er klaar, en heb er een boek vol van ervaring en herinneringen aan overgehouden.

Ik denk dat het bij ziekenhuizen en dergelijke wat moeilijker is, maar misschien ish et voro jou ook iets om je eigen plekje te mogen kiezen, waar jij vertrouwen in hebt. Misschien ken je er al mensen die er al werken, dat kan al veel helpen met je zelfvertrouwen, omdat die zo heel veel minder is geworden in je vorige stage.

Succes ermee

Danku voor de uitgebreide reactie... wat je daar beschrijft is waar, maar ik zal mijn volgende stage in een andere setting moeten doen (geestelijke gezondheids zorg). Ik heb geen idee waar ik me op mn plek zal voelen, ken verder ook niemand die ergens al werkt waar ik terecht ga komen.
Ik weet nu in ieder geval wel dat als het in het begin al niet klikt, ik daar beter meteen kan stoppen en snel een andere plek kan kiezen. Beter dan niet opgenomen worden in het team en aangezien worden voor wuppie die je niets mag laten doen.

Sommige stageplaatsen zijn gewoon klote...

Al ligt het soms (vaak) ook aan hoe jezelf bent en doet en dergelijke. Enthousiast zijn, veel vragen, veel initiatief nemen, weten wat je wilt, enz. wordt vaak gewaardeerd. Ga voordat je ergens stage gaat lopen even kennis maken (ook als dat niet moet (met een soll. gesprek maak je bv, ook al kennis)), dan weet je al een klein beetje of het zou kunnen gaan klikken. Dan nog is het altijd mazzel hebben, want een eerste indruk kan ook een verkeerde zijn. En zorg er tijdens je stage voor dat je op tijd aan de bel trekt als iets niet gaat zoals je wilt, wacht er niet te lang mee, dan is het vaak te laat, kan er niks meer veranderd worden of zijn er al teveel frustraties ed.

Bij mij ging de theorie ook altijd prima, maar de stages bij mijn vorige opleiding waren op één/twee na ook niet echt geweldig, terwijl klasgenoten het dan idd enorm naar hun zin hadden en vrolijk waren en het geweldig vonden ed. Dan ga je enorm aan jezelf twijfelen. Inmiddels ben ik dus van opleiding veranderd en mijn stage vorig jaar was echt , hopelijk wordt die van dit jaar dat ook. Al moet ik nog even m'n mond open doen over de 'taken' die ik heb gekregen (en dat ga ik ook zeker doen, want anders wordt het een flutstage).

Leonoor schreef op 03-09-2004 @ 21:41 :
Sommige stageplaatsen zijn gewoon klote...

Al ligt het soms (vaak) ook aan hoe jezelf bent en doet en dergelijke. Enthousiast zijn, veel vragen, veel initiatief nemen, weten wat je wilt, enz. wordt vaak gewaardeerd. Ga voordat je ergens stage gaat lopen even kennis maken (ook als dat niet moet (met een soll. gesprek maak je bv, ook al kennis)), dan weet je al een klein beetje of het zou kunnen gaan klikken. Dan nog is het altijd mazzel hebben, want een eerste indruk kan ook een verkeerde zijn. En zorg er tijdens je stage voor dat je op tijd aan de bel trekt als iets niet gaat zoals je wilt, wacht er niet te lang mee, dan is het vaak te laat, kan er niks meer veranderd worden of zijn er al teveel frustraties ed.

Bij mij ging de theorie ook altijd prima, maar de stages bij mijn vorige opleiding waren op één/twee na ook niet echt geweldig, terwijl klasgenoten het dan idd enorm naar hun zin hadden en vrolijk waren en het geweldig vonden ed. Dan ga je enorm aan jezelf twijfelen. Inmiddels ben ik dus van opleiding veranderd en mijn stage vorig jaar was echt , hopelijk wordt die van dit jaar dat ook. Al moet ik nog even m'n mond open doen over de 'taken' die ik heb gekregen (en dat ga ik ook zeker doen, want anders wordt het een flutstage).

Ik krijg 10 september een zeer uitgebreide test.
Capaciteiten
Interesse
Vaardigheden
Na een aantal dagen krijg ik een gesprek met een studieloopbaanadviseur. Daarin maken we duidelijk wie ik nu eigenlijk ben en wat ik nu wil, en waarvoor ik geschikt ben.
Misschien kom ik veel beter tot mijn recht als ik SPH doe, of zal ik bijvoorbeeld moeten beginnen met MBO-Verpleegkunde
Komen we dan vanzelf achter
In ieder geval bedankt voor de reactie
Stages moet je maar net treffen

[Balance]

Misschien ophouden met alles voor jezelf goed te praten?

- Thuis is altijd alles voor me gedaan
- Ik was altijd de jongste van de klas
- Ze hebben me gebruikt als loopjongen
- Ze hadden geen tijd voor me
- Ik ben nog erg jong voor 2 HBO (wat volgens mij best meevalt: 19 jaar en in 2HBO zitten, maar goed).
- Het ziekenhuis, afdeling chirurgie, is niet mijn favoriete plek

enz enz.

Misschien moet je maar beseffen dat niet elke situatie ideaal kan zijn en dat je altijd veel dingen zult hebben die je tegen staan. Toch komt iedereen altijd op z'n plek terecht, dus dat kan jij ook. Als je maar beseft dat je daarvoor moet werken en dus niet anderen de schuld geven van de situatie waarin je je bevindt. Jij wil toch verantwoordelijkheid? Die krijg je alleen maar als je laat zien over genoeg verantwoordelijkheidsbesef te beschikken en daarvoor moet je weer beseffen dat alles wat jij doet z'n gevolgen heeft en dat je zelf daarin kan sturen.

En hoe je je misschien meer kan voorbereiden op een volgende stage: Ga bij je baan proberen te werken aan eigen initiatief. Je voelt je nutteloos als je maar een beetje staat mee te kijken en niet weet wat je moet doen. Ga daarom bij je baan elke keer als je stil staat of niks doet denken: wat zou er hier nog gedaan kunnen worden. Kijk in het begin wat anderen doen als er even niks belangrijks is. Noteer dat desnoods thuis. Als jij dan vervolgens in die stuatie zit bedenk je je: wat stond er ook al weer op de lijst? Je gaat dan vanzelf leren om bezigheden te verzinnen en op zoek te gaan naar werk. Je staat er dan niet meer zo nutteloos bij en gezien je inzet zul je vanzelf ook meer mogen en kunnen.

Ik probeer het niet goed te praten. Ik denk na over redenen waarom het niet zo is gegaan zoals ik gewild had.
En wat je ook doet continu te worden afgezeken door je stagebegeleidster. Die na 100 keer vragen en onder haar neus duwen van plannen en scripten dan kon ik daar weinig aan veranderen.
Ik had naar de teamleider moeten stappen maar daar was het al te laat voor...

Ik vond de post van Balance eigenlijk wel heel zinnig... Je zit idd naar redenen te zoeken waarom het niet zo is gegaan zoals je gewild had, maar al die dingen zoek je buiten jezelf. Niks ligt aan jou (je zou iets als 'ik ben nog jong' kunnen zien als iets wat aan jou ligt, maar ik vind dat toch meer iets wat er een beetje buiten staat, ondanks dat het over jou gaat).

Het enige wat je nu zegt wat je wel 'in jezelf' ligt is: "Ik had naar de teamleider moeten stappen maar daar was het al te laat voor...". Dat had je idd kunnen doen en dat had je misschien idd wel moeten doen, maar dan veel eerder. Dat is iets wat je mee kunt nemen voor een volgende keer, daar heb je wat aan. Probeer meer van dat soort dingen te vinden.

Je kan gewoon pech hebben met je stage. Uiteindelijk moet je dan toch op tijd voor jezelf opkomen, en zorgen dat de stage wel zo verloopt als jij zou willen. Natuurlijk wel erg moeilijk om dat ook echt uit te voeren, omdat je lang zal denken, ik kijk het nog wel even aan blablabla. Het is ook echt afhankelijk van de afdeling waar je komt, hoe kijken je "collega's" tegen een stagaire aan. Bij ons waren er namelijk een paar de een hekel hadden aan mensen die hbo-v voltijd deden... maar ja dat zal ook wel een stukje frustratie van ze zijn mss

Ik doe zelf ook HBO-V, en heb mijn eerste stage inbegin van dit jaar (kalenderjaar) gelopen. Ik liep ook in het ziekenhuis, en het was mij eigenlijk wel erg goed bevallen. Natuurlijk werd ik vaak wel een beetje gebruikt om dingen te halen, maar je moet ook een keer kunnen zeggen dat je daar niet alleen voor op je stage komt. Bij mij was het natuurlijk wel een beetje anders, omdat het mijn eerste stage was, en ik ook weinig kon.

Bij dingen zelf doen... Uiteindelijk is het volgens mij helemaal niet fijn als er iemand 100% meekijkt, tenmisnte dat is bij mij zo. Je kan best fouten maken (natuurlijk niet TE grote fouten, want het is wel iemands leven), maar bij bv wassen, ik heb daar het beste van geleerd, door het gewoon zelf te doen, zelf te leren van de fouten die ik maakte. Ik had het helemaal niet prettig gevonden als er iemand voor 100% mee gekeken had. Bij sommige dingen zal het wel fijner zijn als er iemand meekijkt, maar toch... Ik zal me wel erg bekeken voelen als er iemand volledig op mijn handen zou kijken.

Ik moet zelf dit jaar ook stage lopen in de GGZ, en ik heb echt geen idee wat ik daarvan moet verwachten. Het is dus afwachten. Tegen die tijd zien we wel weer. Laat je op je stage plaats niet 'wegduwen", immers het is een stage waar jij van moet leren, en het meot je niet tegen gaan staan allemaal.

Je weet iig al van jezelf wat je anders kan doen dat je vorige stage, dus waarschijnlijk zal deze stage toch anders verlopen .

Myztic schreef op 02-09-2004 @ 23:46 :
Maar HBO niveau verpleegkunde functioneren heeft nu eenmaal tijd nodig...

Ik vond dat hboniveau in het ziekenhuis eigenlijk ook maar weinig verschillen van de mbo'ers die er rond liepen. Dat schijnt wel normaal te zijn.
In andere settings (vb ggz) zal er mss wel meer echt HBO niveau zijn.

En uiteindelijk kan je toch net iets meer met hbo-v... al denkt niet iedereen er zo over

Leonoor schreef op 08-09-2004 @ 19:13 :
Ik vond de post van Balance eigenlijk wel heel zinnig... Je zit idd naar redenen te zoeken waarom het niet zo is gegaan zoals je gewild had, maar al die dingen zoek je buiten jezelf. Niks ligt aan jou (je zou iets als 'ik ben nog jong' kunnen zien als iets wat aan jou ligt, maar ik vind dat toch meer iets wat er een beetje buiten staat, ondanks dat het over jou gaat).

Het enige wat je nu zegt wat je wel 'in jezelf' ligt is: "Ik had naar de teamleider moeten stappen maar daar was het al te laat voor...". Dat had je idd kunnen doen en dat had je misschien idd wel moeten doen, maar dan veel eerder. Dat is iets wat je mee kunt nemen voor een volgende keer, daar heb je wat aan. Probeer meer van dat soort dingen te vinden.

Ik leer ook van dit soort dingen. Ikzelf ben ook tekortgeschoten. Maar het ligt nooit 100% aan alleen mij. Als ik het tref met mijn plekje, zoals ik nu met mijn vakantiewerk had (Ben daar nu als oproepkracht gevraagd) dan moet het zeker lukken. Maar uit die 'cultuur' zoals die daar al reeds gevestigd was kon ik met geen mogelijkheid meer uitkomen (dacht ik).
Ik weet nu wat ik moet doen als het dreigt mis te gaan. Ook met dat initiatiefnemen ben ik druk bezig geweest. Maar wat ik ook deed, ze zagen het niet.
En als ze wat zagen wat niet hoorden kreeg ik daar nooit wat over te horen, iedereen wilde maar snel naar huis, en ik dacht dat het goed zat.

MevrouwM schreef op 09-09-2004 @ 10:48 :
Je kan gewoon pech hebben met je stage. Uiteindelijk moet je dan toch op tijd voor jezelf opkomen, en zorgen dat de stage wel zo verloopt als jij zou willen. Natuurlijk wel erg moeilijk om dat ook echt uit te voeren, omdat je lang zal denken, ik kijk het nog wel even aan blablabla. Het is ook echt afhankelijk van de afdeling waar je komt, hoe kijken je "collega's" tegen een stagaire aan. Bij ons waren er namelijk een paar de een hekel hadden aan mensen die hbo-v voltijd deden... maar ja dat zal ook wel een stukje frustratie van ze zijn mss

Ik doe zelf ook HBO-V, en heb mijn eerste stage inbegin van dit jaar (kalenderjaar) gelopen. Ik liep ook in het ziekenhuis, en het was mij eigenlijk wel erg goed bevallen. Natuurlijk werd ik vaak wel een beetje gebruikt om dingen te halen, maar je moet ook een keer kunnen zeggen dat je daar niet alleen voor op je stage komt. Bij mij was het natuurlijk wel een beetje anders, omdat het mijn eerste stage was, en ik ook weinig kon.

Bij dingen zelf doen... Uiteindelijk is het volgens mij helemaal niet fijn als er iemand 100% meekijkt, tenmisnte dat is bij mij zo. Je kan best fouten maken (natuurlijk niet TE grote fouten, want het is wel iemands leven), maar bij bv wassen, ik heb daar het beste van geleerd, door het gewoon zelf te doen, zelf te leren van de fouten die ik maakte. Ik had het helemaal niet prettig gevonden als er iemand voor 100% mee gekeken had. Bij sommige dingen zal het wel fijner zijn als er iemand meekijkt, maar toch... Ik zal me wel erg bekeken voelen als er iemand volledig op mijn handen zou kijken.

Ik moet zelf dit jaar ook stage lopen in de GGZ, en ik heb echt geen idee wat ik daarvan moet verwachten. Het is dus afwachten. Tegen die tijd zien we wel weer. Laat je op je stage plaats niet 'wegduwen", immers het is een stage waar jij van moet leren, en het meot je niet tegen gaan staan allemaal.

Je weet iig al van jezelf wat je anders kan doen dat je vorige stage, dus waarschijnlijk zal deze stage toch anders verlopen .

Herken het heel duidelijk.
En wat je daar zegt over collega's die geen voltijd HBO-ers willen, klopt helemaal. Sommigen vonden je niet eens een blik waard. Merkte dat heel goed.

Ikzelf werd door 2 mbo verpleegkundige begeleid, en 2 dagen met een hbo verpleegkundige mee gelopen.

Van die hbo verpleegkundige (man) mocht ik alles wat ik op school had gehad onder begeleiding doen(ik had alle toetsen die ik tot dan toe gehaald, ook practica, mocht dus vrijwel alles doen behalve die voorbehouden handelingen als infuzen etc.). Hij vond het allemaal perfect gaan, alles netjes genoteerd in mijn map.
Werkte met hem perfect, en hij vertelde me ook dat hij er met zijn verstand niet bij kon wat er allemaal in mijn map stond genoteerd.
Toen kwam mijn vaste stagebegeleidster terug, die werd me een partij pissig, omdat ik dingen had gedaan die zij pas in leerjaar 3 mocht uitvoeren, en ik dus al na 1,5 jaar.
Ik vroeg haar toen wat HBO inhield, wist ze totaal niet. Toen kwam ik erachter dat ze bij een bejaardentehuis weg was gestuurd, omdat niemand van het personeel daar met haar overweg kon. Ze is toen 1 maand later bij mijn ziekenhuis aangenomen en meteen mijn hoofdbegeleider. (ik wil haar niet zwart maken of de schuld op haar schuiven, dus daarover geen commentaar aub).
Ik kon gewoon niets met haar beginnen, ik mocht niets.
Ik heb daar wel 100en mensen gewassen, werkte me uit de naad, maar als ik dan vroeg of ik aan medicijnen mocht beginnen mocht dat niet. Dat moest ik maar vergeten (na 2 van de 20 weken stage)... Mocht NIETS anders dan mensen wassen en bedden verschonen. En ik had geen idee hoe met haar te communiceren en zo verder te komen.

Ik weet dat ikzelf dus schuldig ben aan het feit dat ik niet eerder kon ingrijpen, maar ik bleef maar afwachten en dacht dat het allemaal wel vanzelf zou komen. Zoals het dus altijd al is goedgekomen... Nu dus een keer niet, en dit is dus een goed leermoment, ook al is het zo negatief...

Myztic schreef op 10-09-2004 @ 20:27 :
Maar het ligt nooit 100% aan alleen mij.

Zegt iemand dat dan?

Waar er twee 'vechten', hebben er twee schuld. Maar in jouw posts leek (en lijkt) alles aan anderen te liggen en dat is net zo min terecht. Wat mijn mentor vorig jaar tegen mij zei, was iets van "het is wel een heel groot risico dat het met 'klikken', voordat het iets kan worden" en daar heeft hij gelijk in. Het gaat er niet om of het klikt (of dat je het treft met je plekje), tenminste, niet alleen. Je (een algemene je) moet om leren gaan met alle situaties en met alle 'soorten' mensen, zo zal het later ook gaan, zeker in beroepen waar je veel met mensen werkt, beroepen als verpleegkundige dus (en pedagoog/onderwijskundige, in mijn geval).

En als anderen je niet 'helpen', dan zul je zelf wat moeten doen. Met naar anderen wijzen los je de problemen niet op. En je kunt zelf ook niet in zeer korte tijd veranderen, dat hoeft ook niet, maar je kunt er wel aan werken als je merkt dat het niet gaat op de manier zoals je dingen altijd doet.

Leonoor schreef op 11-09-2004 @ 12:14 :
Zegt iemand dat dan?

Kwam net in een post wel zo naar voren. Ik mag de omgeving niet de schuld geven maar mezelf

Waar er twee 'vechten', hebben er twee schuld. Maar in jouw posts leek (en lijkt) alles aan anderen te liggen en dat is net zo min terecht. Wat mijn mentor vorig jaar tegen mij zei, was iets van "het is wel een heel groot risico dat het met 'klikken', voordat het iets kan worden" en daar heeft hij gelijk in. Het gaat er niet om of het klikt (of dat je het treft met je plekje), tenminste, niet alleen. Je (een algemene je) moet om leren gaan met alle situaties en met alle 'soorten' mensen, zo zal het later ook gaan, zeker in beroepen waar je veel met mensen werkt, beroepen als verpleegkundige dus (en pedagoog/onderwijskundige, in mijn geval).

En als anderen je niet 'helpen', dan zul je zelf wat moeten doen. Met naar anderen wijzen los je de problemen niet op. En je kunt zelf ook niet in zeer korte tijd veranderen, dat hoeft ook niet, maar je kunt er wel aan werken als je merkt dat het niet gaat op de manier zoals je dingen altijd doet.

Het ligt niet allemaal aan die anderen, maar als ik me beter op mijn plek had gevoeld had ik er veel meer uit kunnen slaan dan wat ik nu behaald heb (vrijwel niets )
Maarja kneem het allemaal mee voor een volgende keer

Myztic schreef op 12-09-2004 @ 15:45 :
Kwam net in een post wel zo naar voren. Ik mag de omgeving niet de schuld geven maar mezelf

Ik zie staan: "Misschien ophouden met alles voor jezelf goed te praten?" en "Je zit idd naar redenen te zoeken waarom het niet zo is gegaan zoals je gewild had, maar al die dingen zoek je buiten jezelf. Niks ligt aan jou (je zou iets als 'ik ben nog jong' kunnen zien als iets wat aan jou ligt, maar ik vind dat toch meer iets wat er een beetje buiten staat, ondanks dat het over jou gaat)." Ik zie nergens staan dat je de omgeving de schuld niet mag geven, maar alleen maar jezelf. Ik denk dat je dingen verkeerd interpreteert, want ik denk niet dat iemand heeft bedoeld wat jij nu denkt dat er bedoeld werd/wordt, ik iig zeker niet.

Misschien moet je het anders bekijken, het gaat er, volgens mij, helemaal niet om wie er schuld heeft en wie niet. Het gaat er om wat er fout is gegaan, aan beide kanten en wat JIJ daar aan kunt veranderen. Het is jouw leven en het gaat om jouw opleiding, alles kan aan anderen liggen, maar zij zullen daar niet snel iets aan veranderen, dat zul je zelf moeten doen. En anderen verander je niet zomaar, terwijl je voor jezelf wel dingen kunt zoeken die je een volgende keer anders kunt doen.