Verlatingsangst? hopeloze onzekerheid

[Birgitstylezz]

Hallo, ik ben Birgit, bijna 20 jaar en ik zit met iets...
Er zijn mensen met ergere problemen, maar toch wil ik me ergens over luchten:

Ik heb sinds een jaar een relatie met mijn vriend (21j), alles verloopt prima, we zien elkaar vaak zo'n 4 dagen per week: op woensdagen en het hele weekend zijn we samen.
Ik ken hem al van mijn 16de , we zijn al bevriend sinds toen.

Ik heb van mijn 16de tot men 18de een relatie van 2 jaar gehad, hij was ziekelijk jaloers en was dolverliefd op hem. Ik deed werkelijk alles voor hem!
Uiteindelijk heeft hij me zelf bedrogen door met een ander meisje naar bed te gaan.
Dit was een serieuze deuk in mijn zelfvertrouwen, want hij benadrukte altijd hoe graag hij me zag ookal was hij zo'n jaloers type...

Het erge aan deze situatie is: hoe goed mijn relatie ook gaat & mijn de vriend de liefste en eerlijkste jongen is die ik heb ontmoet, geloof ik niet in echte liefde.... Ik durf niet te zeggen hoe gelukkig ik ben, want meestal als ik dat doe loopt het toch weer mis... ik dacht dat mijn vorige partner echt de ware zou zijn, maar dat is ook anders uitgepakt...

Ik werk die onzekerheid soms uit op mijn vriend en dat doet mezelf ook pijn want ik kan er niets aan doen, soms zou ik het zelfs willen stopzetten omdat ik me gek denk aan de twijfels als ik niet bij hem ben... ik zou het niet nog eens aankunnen om zo'n verlies mee te maken!

Deze relatie is echt een plezierige relatie, we gaan nooit zonder elkaar op stap , hij wilt zelfs zo vaak mogelijk bij mij zijn, maar toch... Ik kan niet geloven dat dat blijft duren en dat hij ook ooit gaat veranderen net zoals mijn ex-vriend! Nu de paasvakantie eraan komt zei ik zelfs tegen hem: ik zou zo graag heel vaak bij jou zijn maar ik ben bang dat we nu al te vaak bij elkaar zijn en je me beu gaat worden, want we zijn nog maar jong.

Ik hoop dat ik ooit van de schrik afraak, want ik besef dat dit mijn relatie wel eens zou kunnen verpesten, we hebben al vele gesprekken gehad en telkens beurt hij mij op, maar van zodra ik weer zonder hem ben komen er vaak negatieve gedachten naar boven.
Ook als ik wat gedronken heb durf ik hem dingen te verwijten terwijl hij dit niet verdiend!
Mijn doel is om een normale relatie te kunnen behouden en dingen te durven plannen naar de toekomst toe zonder dat ik mezelf gek denk...
Hopelijk kunnen jullie me hier op antwoorden of me aanraden waar ik best naartoe kan gaan om me te helpen bij dit probleem, want het kan zo niet blijven duren heb het er moeilijk mee.

Alvast heel erg bedankt!

[Elin3]

Ik geloof zelf niet in de ware. Wel in de kracht van willen. Als je allebei wil dat je relatie werkt en bereid bent daar aan te werken heeft je relatie veel grotere kans van slagen.

Heb je enig idee waar die verlatingsangst vandaan zou kunnen komen? Door de teleurstellingen in de relatie met je ex? Andere dingen waardoor je weinig zelfvertrouwen hebt?

Doe je op dit moment ook actief dingen om aan je zelfvertrouwen te werken? Lid worden van een club of vereniging, op zelfverdediging gaan, op dans of toneel gaan, zoiets?