Mijn verhaal

[New-Michael]

Ik heb veel meegemaakt. Ik wil jullie mening erover want het zit me dwars. Kunnen jullie mij helpen

Hoi, je begint nu aan het lezen van mijn levensverhaal. Als je nu besluit het niet te lezen, verscheur het dan en gooi het weg. Als je dit alles gelezen hebt weet je veel meer over me... Misschien wel zoveel dat je de meeste dingen niet eens wilde weten. Dus als je het niet wilt weten moet je niet verder lezen.

Oké, ik ga er van uit dat je het wel wilt weten. Anders had je daar al kans genoeg voor gehad. Ik ben Michael en ben geboren op 14 Augustus 1986 te Breda, daar heb ik met mijn vader en moeder ongeveer 9 jaar lang gewoond. Onze buren waren mijn opa en oma waar ik ook een hele tijd heb mee opgetrokken. Op mijn 3e jaar ging ik naar de peuterspeelzaal en had daar mijn eerste “vriendinnetje” Hoe ze precies heette weet ik niet meer. We speelde heel vaak samen en ik vond haar erg “leuk” Thuis leerde ik van mijn moeder al lezen, dus was ik toen ik naar groep 1 ging daarmee al slimmer dan het grootste gedeelte van mijn klas.

Groep 1: Ik zat in de klas bij juffrouw Marian. Ik had in de kleuterklas niet veel vrienden en dat werden er ook steeds minder. Die lerares mocht me niet. Ze mocht me echt niet. Elke dag sloeg ze me, schopte ze me. Zetten ze me midden in het lokaal en trok mijn broek naar beneden. Iedereen lachten. Maar ik niet, ik was niet blij. Ik was ongelukkig. Maar ik dacht dat het bij opvoeding hoorde, dus zei ik er ook niks van tegen mijn ouders. Ze kregen wel iets door ik was elk weekend ziek, en door de weeks was ik weer beter en kon ik naar school toe. Waar ik weer werd mishandeld. Het is zo ongeveer 1 ¼ jaar doorgegaan. Op de oudergesprekken die er waren verzon ze maar wat. Dat ik niet goed was in knippen. Best wel vreemd want thuis was ik er wel goed in. Dat viel mijn moeder ook al op. Na ongeveer een half jaar weer een ouderavond. Kwam ze aan zetten dat ik helemaal niet kon plakken met lijm. Mijn ma begon haar door te krijgen, ze loog want eerst was het niet plakken en nu lijmen. Maar de mishandelingen gingen door. Daarna ben ik overgezet naar een andere klas, en begon halverwege groep 1, ik moest het overdoen. Ik kwam bij juffrouw Carla in de klas. Een hele aardige juf die met mij geen problemen had. Maar ik had wel problemen, ik had geen vrienden. Alleen maar kinderen die ruzie zochten. En door die mishandelingen ben ik mijn zelfvertrouwen en agressie kwijtgeraakt. Als iemand vervelend was en die sloeg me, sloeg ik terug. Maar nu niet meer. Iedereen kon me slaan, zonder dat ik ook maar iets deed. Ik ben vaak in elkaar geslagen. Dat is zo doorgegaan tot groep 3. Toen kreeg ik eindelijk een soort van vriend. Hij heette Tim, maar het was gen vriend het was gewoon een eikel. Maar ik wist het verschil niet meer tussen vrienden en vijanden. Ik kreeg daar ook een vriendin. Ze heette Michelle. Ik spreek haar af en toe nog wel eens, heb ik 2 maanden iets mee gehad. Tenminste tot in hoevere je het een vriendin wil noemen. Ik heb toen voor het eerst met een meisje gekust. In de tijd dat we iets hadden was er een jongen aan het stoken. De patser van de school. Ruben. Na 2 maanden zei Michelle tegen me dat het beter was even uit elkaar te gaan zodat er niks meer te stoken viel. En ik met mijn stomme kop trapte daar in. De volgende dag liep ze met die Ruben te kussen. Ikw as kwaad op hem. Maar dat was van binnen en dat is niet naar buiten gekomen. En zelfs nu nog steeds heb ik er problemen mee. Ze kunnen nog steeds doen met me wat ze willen. Ik hoop dat er ooit een tijd komt dat dat overgaat. Ik denk steeds dat het al zo ver is, maar dan in zo’n situatie lukt het gewoon niet.

In groep 6 verhuisde we naar Etten-Leur, nieuwe buurt, nieuwe school, nieuwe vrienden. Hoopte ik. De eerste 2 weken ging het goed. Ik weet niet wat het was, maar daarna is iedereen zich weer tegen me gaan keren, en dit keer werd het 3 x zo erg. Ze lieten me bijna helemaal niet met rust. Ik had er een hekel aan, maar ik deed niks. En waarom niet... omdat ik het niet kan, niet durf, en er te laf voor ben. En dat heb ik te danken aan die aardige juffrouw van groep 1! Ik heb 3 ½ jaar op die school gezeten. In groep 8 kreeg ik eindelijk een echte vriend. Een vriend die ik nu nog steeds heb. Ferry . We kennen elkaar al ongeveer 6 jaar. Maar zo voelt het niet. We hebben heel wat meegemaakt samen in die tijd, Huis bijna in de brand omdat we fikkie aan het stoken waren in huis. En zo wel meerdere dingen. Na groep 8 ging ik naar de Middelbare school, het Munnikenheide College in Etten-Leur, dacht ik het eindelijk voor elkaar te hebben. Ferry ging naar de KSE, en ik naar Munnikenheide. Nou ja, nieuwe start. Maar die tijd kreeg ik niet. Iedereen van de basisschool stookte hun vrienden en vriendinnen op tegen mij, zodat het nog eens 5x zo erg is geworden. Dat werd bijna mijn ondergang, ik stond er dit keer helemaal alleen voor. Geen vriend, geen vriendin. Alleen!!! Toen ik de 2e klas afronde leerde ik via via Erik kennen, zoon van Ruud, de baas van de dansschool. Hij haalde me over om mee te doen in een film, die overigens nooit is afgemaakt. Net zoals de andere films. Dankzij hem ben ik op dansles gegaan. Nu ben ik er blij mee, ik heb er alleen verkeerde dingen gedaan. Ik kreeg er vrienden. En vriendinnen. Maar aandacht was ik niet gewend. En er vonden opeens zomaar verschillende meisjes me leuk. Ik vond er ook een aantal leuk. Met de een iets begonnen, na een paar dagen weer uit. En meteen de volgende weer. Iedereen zei dat het verkeerd was. Maar wat was er verkeerd aan, ik was niet de enige. Robbert deed het ook. En hem lukte het wel telkens. Ik heb zo ongeveer 3 vriendinnen gehad en daarna kreeg ik een vast relatie met Leanne, zij liet me inzien dat ik fout was. De eerste keer dat ik iemand geloofde en echt van die persoon hield. We hebben 9 maanden gehad, daarna ging het uit omdat ik vreemd ging met Rebecca. Een snol 1e klas. De grootste fout uit mijn leven. Door haar ben ik bijna al mijn vrienden kwijtgeraakt. Ze zette me op een dwaalspoor en zei stookte tussen iedereen. Op den duur kwam ze er achter dat het te langzaam ging. Wilde ze Robbert en Shannon gaan vergiftigen met terpetine. Ik hield haar alleen tegen. Daarna is ze de dansschool uitgezet. Maar de echte reden waarom ze die 2 wilde vermoorden was omdat ze zeiden dat ze mis was en dat het moest uitmaken. Maar Shannon, iemand die al tig vriendjes heeft gehad en Robbert de Player. Wie gelooft ze. Ik niet. Tot ik er zelf achter kwam na 2 weken. Ik wilde het uitmaken. Maar het lukte niet, ze begon te huilen telkens als ik dat deed. Dat was een zwak en vond het zielig daarom heb ik haar nog veel kansen gegeven. Te veel. Ik was zelfs met haar bijna naar Australië gevlucht omdat ze een of ander verzinsel eng vond.Het lukte me uiteindelijk wel om het uit te maken, ik heb me er overheen weten te zetten. En heb het gedaan, sinds dien is het haat en neid tussen ons.Daarna ben ik 2 maanden vrijgezel geweest en kreeg met Rowena, iemand waar ik al een tijd achteraan zat. Dat duurde 2 maanden. Ik besloot daarna omdat het steeds moeilijk ging met me naar een psycholoog te gaan. Ze kon me niet helpen. Ik wist dat alleen ik dat kon. Ik had rust nodig. Mijn ouders waren ondertussen druk in scheiding, op school liep iedereen nog steeds tegen me aan te slaan en steunen. En dat gedoe met Rebecca heeft ook niet veel goeds gedaan. Ik heb een half jaar bij mijn pa gezeten met flinke ruzie’s mijn ma zat in Zeist bij haar vriend. Ik zag haar misschien 1x per maand. Dat is moeilijk voor iemand die je je hele leven geholpen heeft. Toen kwamen de examens ook nog eens erbij. Die kwamen tot mijn verbazing goed uit, en ik haalde prima cijfers. Een dag voor de diploma uitreiking besloot ik in Zeist te gaan wonen en alles en iedereen in Etten-Leur te laten vallen. Bijna niemand hielp me, en ik stond voor iedereen klaar als het moest. Dus dat deed ik, Ik maakte het uit met Rowena. Met veel pijn en moeite want ik hield veel van haar, maar dacht dat het de beste oplossing zou zijn. Ik ahd eindelijk rust. Ik zat thuis, alleen. Niks te doen. Geen vrienden, geen vijanden. Een hele andere richting. Ik heb 3 maanden goed nagedacht en tot een zekere hoogte alles op een rijtje gekregen. Ik ben benieuwd voor hoe lang het duurt. Na 3 maanden keerde ik terug uit het niets. De meeste waren blij, andere waren kwaad. En een week later overleed mijn opa, waar ik heel veel van hield. Het was mijn lievelings opa. Die andere kon me gestolen worden. En nu dit. We hadden het zwaar. Dat is nu ongeveer een halve maand geleden. Net in de periode tussen het overlijden en de begrafenis was de verhuis gepland. Dus dat moest ook nog gebeuren. Een week later ging ik terug naar Etten-Leur om weer iedereen te verassen. En daar zag ik haar weer. Ik had haar de eerste keer dat ik weer terug was al gezien, en ik was meteen smoorverliefd op haar geworden. Maar verder niks dan alleen een naam. Caroline. Heel internet afgezocht maar helemaal niks. Die week ging ik dus terug en ik zag haar weer. De vonk sloeg weer meteen over. Was dit dan eindelijk echte liefde. Ik ben niet bang voor de waarheid ook niet voor echte liefde. Ik weet alleen wel, dat ik zulke domme fouten alleen nooit meer maak. Ik zou haar niet willen verliezen. Ik heb eindelijk iets met haar. Dat heb ik al een tijd gewild. Maar het is eindelijk zo ver. Nu. Eindelijk heb ik een relatie met Caroline. Ik kan niet in woorden uitdrukken wat ik voor haar voel. Mijn woorden komen uit muziek. Muziek speelt in op mij. Het heeft een belangrijke rol op me. Ik zet nooit de eerste stap ergens naar toe. Daar ben ik te laf en te schijterig voor. Ik ben gelukkig nog maagd, voor mijn leeftijd is dat zelden. Ik had het allang niet meer kunnen zijn, maar dan zat ik nu met een klein probleem. Ik ben blij dat ik leef. Dat is het belangrijkste. De rest komt wel. Ik leef nu, niet morgen, niet volgende week of volgend jaar. Ik kan alleen nu zeggen. Ik hou van een aantal personen. Mijn moeder, vader, familie. Maar ik hou het meeste van Caroline. Er zit een afstand tussen, maar die kan overbrugt worden. Net als alle andere grenzen. Dus ook mijn angstgrenzen?¿? Mijn pijngrenzen zijn al zo goed al overbrugd. De meeste pijn voel ik niet meer, omdat de innerlijke pijn zwaarder is. Maar het staat tegelijkertijd weer in combinatie met liefde. Echte liefde!!!

Alleen een paar uur geleden heeft ze het uitgemaakt. En ben weer helemaal alleen en vrijgezel!

[Nona]

En nu? Wat zijn je plannen voor de toekomst?

[Eend]

*huggol*

Krijg gewoon tranen in mn ogen eej

Ik weet eik niet zoveel wat ik moet zeggen, ik kan alleen maar bevestigen dat ik je verhaal gelezen heb en dat ik het knap vind dat je het zo op hebt kunnen schrijven!

Als je iemand nodig hebt: caafiej2002@hotmail.com

Liefs

Eendje

[Fade of Light]

New-Michael schreef op 09-11-2003 @ 18:17:
Als je nu besluit het niet te lezen, verscheur het dan en gooi het weg.

uh ? Beeldscherm verscheuren?

Als je dit alles gelezen hebt weet je veel meer over me... Misschien wel zoveel dat je de meeste dingen niet eens wilde weten. Dus als je het niet wilt weten moet je niet verder lezen.

Wat is het doel van dit topic posten?

Alleen een paar uur geleden heeft ze het uitgemaakt. En ben weer helemaal alleen en vrijgezel!

sterkte, wen er overigens maar aan, het gaat vaker gebeuren.

Wat is de reden van het openen van deze topic?
Om je verhaal kwijt te kunnen?
Om je liefdeverhaal kwijt te kunnen?
Omdat het uit is?
Omdat ...?

Mjah.... sterkte...

[*~SuPaHgIrL~*]

wauw, je kunt een heel boek over jezelf schrijven!!!
een zielig verhaal

[Medea]

Het is een zielig verhaal en je hebt nog niet veel geluk gehad, maar ik sluit me aan bij Leonoor...

Ik vind het lullig voor je, maar met dit topic bereik je niet zoveel lijkt me..
sterkte iig

[Quiana]

Dit schiet niet op, ik sluit de topic.

@New-Michael: stuur maar een pm als je 'm weer open wilt,
het liefst ook met een antwoord op de vragen van Leonoor.

Op dit moment is het een mededeling waar we weinig mee kunnen,
als je een aanvulling oid geeft, (reden van openen bijv),
kunnen er ook zinnige reacties komen. (en gaat hij weer open)