Verhalenwedstrijd: Een heel bijzondere ontmoeting…

[Ieke]

Een heel bijzondere ontmoeting…

Ik herinner me nog perfect de dag, een paar jaar geleden, toen ik zoals elke zondag met alle vriendinnen naar de jeugdbeweging ging. We zouden die dag geen gewone zondagnamiddag tegemoet gaan, maar er was een heuse opendeurdag georganiseerd. Kinderen uit de hele omgeving konden een kijkje komen nemen, en zelf konden ze dan ook ondervinden wat onze jeugdbeweging allemaal te bieden had. Zo leerde we al gauw een nieuwe jongen kennen. Hij bleek een jaar jonger te zijn als ik, en op het eerste zicht leek hij best een sympathieke knaap. Niemand sprak echter tegen hem, en zelfs niemand die er aan dacht dat hij de volgende zondag in onze groep zou komen. Tot het toch werkelijkheid werd. Zijn naam bleek Jimi te zijn. Aangezien hij wel een verlegen jongen is, en dus eigenlijk heel teruggetrokken was in onze groep, kreeg iedereen een beetje een rare indruk van hem. Waarom kwam hij zo graag naar de jeugdbeweging? Waarom zocht hij zelf geen contact met de leden van onze groep? Waarom deed hij alsof we hem niets konden schelen en hij in zijn eigen wereld leefde? Op dat moment kon het me allemaal weinig schelen. Als ik nu terugdenk aan de dag dat hij in onze jeugdbeweging kwam, heb ik spijt dat ik hem nooit eerder beter wilde leren kennen. Na zoveel jaren kwam een paar maanden geleden de dag dat ik meer en meer met hem praatte, en dat we af en toe wel eens afspraken. Jimi was nog toffer dan hij op het eerste zicht bleek te zijn. Ik heb me met hem heel goed geamuseerd zelfs. We vertelden zo goed als alles aan elkaar… en plots kwam er het moment dat hij me iets wilde vertellen dat niemand wist en dat ik als geheim moest bewaren. Jimi was een heel goede vriend geworden, en ik beloofde plechtig dat zijn geheim bij mij veilig zou zijn. Zo vertelde hij dat hij nog maar een paar jaar op onze planeet leefde, en dat hij eigenlijk een heel speciale missie had. Hij kreeg vijf jaar de tijd te ontdekken hoe het leven op onze planeet was. Langer kon hij echter niet blijven. Want langer zou het leven voor hem niet mogelijk zijn op onze planeet. Zijn missie was een vrouw te ontvoeren en haar mee te nemen naar zijn planeet, voor verder onderzoek. De opperbevelhebber van zijn planeet wilde namelijk nagaan hoe mensen op andere planeten leefden, en daarom was de ontvoering van een vrouw noodzakelijk. Hij vertelde me dat zijn komst in de jeugdbeweging als doel had een geschikt slachtoffer te vinden. Maar aangezien hij merkte dat ik met iedereen goed bevriend was, en hij me geen verdriet wilde aandoen door een vriendin te ontvoeren naar zijn planeet, koos hij uiteindelijk zijn zus uit het pleeggezin in onze gemeente, Lore, te ontvoeren. Zo kwam de dag dat hij zijn missie volbracht had, en dat hij uiteindelijk moest terugkeren naar zijn planeet. De dag van het afscheid was zwaar. Ik zou de jongen die mijn goede vriend geworden was, nooit meer zien. Hij had me namelijk ook verteld dat hij maar éénmaal naar onze planeet kon komen, want dat het lichaam van een buitenaards wezen niet voor de tweede maal kon aangepast worden aan de omstandigheden op andere planeten. Ik ben er dagen kapot van geweest, en interesseerde me meer dan ervoor voor de dingen die in het heelal plaatsvonden. Dagenlang werd er gezocht naar Jimi en Lore. Ze waren spoorloos verdwenen. Ik zou hem nooit verraden, en zou de hele gebeurtenis als verleden beschouwen. Ik wist dat ergens, eender waar… zat mijn goede vriend. Hij was er, maar ik kon hem niet zien. Ik heb daaruit geleerd dat je mensen moet aanvaarden zoals ze zijn, en dat je veel hebt aan een goede vriend. Ook al is de persoon anders van uiterlijk, of geeft hij een rare eerste indruk… het hebben van een goede vriend kan deugd doen.