bestaat de moderne biecht?

[Meadow]

In Rome kun je biechten in vele talen. Zelfs in het Nederlands. Ik wilde wel eens biechten, maar meneer pastoor was te druk bezet, en ons programma te vol om op hem te wachten. En dus is de biecht die ik daar wilde doen nooit werkelijkheid geworden. Mijn biecht bleef hangen ergens halverwege mijn spraakcentrum en mijn motorcortex. Ik denk dat hij tot halverwege mijn luchtpijp moet zijn gekomen, maar toen aarzelend terugkroop naast het hoopje schuldgevoel wat eraan vastzat. En dat zette me aan het denken.
Vroeger biechtten mensen in de kerk. Of ze kochten een aflaat voor de zonden die ze hadden begaan. Door te biechten zocht je vergiffenis van God voor iets wat je had gedaan, of zelfs alleen gedacht. Opluchting. Geen schuldgevoel meer. Nu religie een minder grote rol speelt vervalt daarin de rol van de geestelijk leider. De biechten komen de luchtpijp niet eens meer in. Of toch?
Is de moderne biecht gericht aan onze medemens? Heb je ooit met een bonzend hart een geheime liefde opgebiecht aan iemand, hopend dat hij of zij er goed op zou reageren? Een vriend blozend verteld dat je kat zijn sleutels door de schoorsteen heeft geveegd? Zwetend aan je docent verteld dat je je huiswerk niet gemaakt had? En als dat de moderne biecht is, vragen we dan nog vergiffenis, of alleen begrip? En als de ander slecht reageert, kunnen wij onszelf dan nog ontdoen van het schuldgevoel wat aan een biecht vastzit?
En waar blijven alle biechten die nu niet meer worden gedaan, omdat ze te erg zijn om aan de betrokken personen te worden verteld. Vele mensen vertellen hun partner bijvoorbeeld niet dat ze vreemdgaan. Worden deze biechten opgevangen in een onbiecht-huis? Verdwijnen ze in de grote vergeetdoos? Waar is dat de opluchting en verzoening gebleven in onze moderne (gebrek aan) biechten?
Ik predik te terugkeer van de anonieme biecht. Dan wel tegenover een man (of vrouw?) van God, dan wel een ander onbevooroordeeld persoon. Laat ons allen onze zonden opbiechten, en onszelf vergeven zodat wij kunnen leren van onze fouten. En laat ons onze biechten opdiepen uit het diepste puntje van onze te gespannen spieren, opdat wij weer kunnen ontspannen. En als je dan een keer iets echt niet wilt zeggen, zorg dan in ieder geval dat je je niet gebiechte biecht koestert en regelmatig van water en voedsel voorziet.

De anonieme biecht bestaat al, daar is nu juist een internetforum voor.

[Gatara]

Dit is een voorbeeld van een heel moderne biecht:

http://www.confessonline.com/n

[Meadow]

Ik betwijfel of dat dezelfde opluchting geeft. Ook omdat het zulke restrictieve vragen zijn, en er niet iemand is die een begripvol oor leent...

[El Chupacabras]

Meadow schreef:

Ik betwijfel of dat dezelfde opluchting geeft. Ook omdat het zulke restrictieve vragen zijn, en er niet iemand is die een begripvol oor leent...

Mensen biechten vrij vaak hoor. Een geheim is lastig te dragen...

[=zwart wit=]

ik heb weinig idee over wat men precies biecht, maar het zal meer gaan over de vergeving van god te verkrijgen dan over het eens kwijt willen van je verhaal. "bevrijdt" natuurlijk de psyche, maar toch ook van het kwaad wat je zonder vergeving/tot god komen zou blijven hinderen. enorm opluchtend lijkt het me ook weer niet, maar misschien wordt de vergeving van dat moment dan erg serieus opgevat.
persoonlijk lijkt een direct gesprek met god me ook prima.

Biechten kan een hele grote opluchting zijn, zeker als iets je ontzettend dwars zit, soms al hele grote tijden. Het idee dat je dat er dan uit kunt gooien en je daar vervolgens ook vergiffenis voor krijgt, wordt door velen dan ook wel gezien als een belangrijk sacrement van het katholieke geloof.
Uit ervaring weet ik dat er in nederland vrij weinig aan de biecht gedaan wordt. Er zijn in ieder geval geen 'inloopbiechturen' meer zoals die er vroeger waren. Wat je wel altijd kunt doen is een afspraak maken met de priester uit je parochie. Ook moderne priesters worden nog altijd opgeleid met de kennis van de boetedoening. Ik zou daarom gewoon eens in je omgeving kijken en een geschikte priester zoeken in je omgeving, in Rome is er sowieso geen doorkomen aan.

[Leeghoofd]

Biechten is eigenlijk iets vertellen wat je hebt gedaan, via iemand, aan God
Persoonlijk vind ik 'de biecht' niet echt nuttig (weet niet goed hoe ik het anders moet formuleren)
Als je bijv. zonde heb gedaan en je wilt dat 'opbiechten' doe het dan bij God direct en niet via een omweg! (misschien ook een moderne vorm van biechten?)

[~> Eilidh <~]

Ik vind het ook het belangrijkst wanneer je het aan God opbiecht. Hij 'moet' je vergeving schenken, niet de pastoor of iemand. In sommige gevallen is het wel zo eerlijk en goed om het aan personen te vertellen als diegene er iets te maken mee heeft. Dit hoeft dan niet een geestelijk leider te zijn.

[=zwart wit=]

toch geeft god niet altijd antwoord terug.
geeft de biechtvader per definitie een vergevingstoezegging omdat god altijd wel vergeeft of omdat hij dat op dat moment ervaart? of heeft hij het vermogen dat voor god te beoordelen? met respect, maar ik begrijp nooit zo goed hoe dat zit.

[Meadow]

Heel erg bedankt voor alle reacties, ik heb helaas nu even geen tijd om op alles te reageren, maar ik lees het wel en ben er blij mee. Van het weekend zal ik nog een uitgebreide reply schrijven .

[~> Eilidh <~]

=zwart wit= schreef:

toch geeft god niet altijd antwoord terug.
geeft de biechtvader per definitie een vergevingstoezegging omdat god altijd wel vergeeft of omdat hij dat op dat moment ervaart? of heeft hij het vermogen dat voor god te beoordelen? met respect, maar ik begrijp nooit zo goed hoe dat zit.

Dat heb ik ook tegen de biecht. Een mens heeft niet de macht om te kunnen zeggen dat het vergeven is. Dat soort oordelen is alleen aan God.

[Leeghoofd]

~> Eilidh <~ schreef:

Dat heb ik ook tegen de biecht. Een mens heeft niet de macht om te kunnen zeggen dat het vergeven is. Dat soort oordelen is alleen aan God.

Amen