Nog geen titel...

[CoveredEyes]

Ik ben bezig met het schrijven van een verhaal dat over mijzelf gaat. Ik heb nog geen titel maar die bedenk ik als mijn verhaal helemaal af is...

1.

De eerste duik is altijd het lekkerst. Soms is het behoorlijk koud maar na een paar slagen is die kou weg. ''Judith, ellenbogen omhoog!'' en weg is hij weer. De hele training loopt hij heen en weer, van keerpunt tot keerpunt. Af en toe blijft hij stilstaan om te kijken hoe Judith het doet. Meestal zegt hij dan niks en loopt verder, soms zegt hij hoe ze het beter kan doen. Judith knikt dan en zwemt verder. Bij het volgende keerpunt probeert ze er extra op te letten wat Peter heeft gezegd, als ze het dan goed heeft gedaan steekt hij zijn duim omhoog of hij loopt gewoon weer verder.

Na de training ruimen Meike en Judith de plankjes op en de lijnen worden uit het water gehaald. Meike en Judith lopen samen terug naar de kleedkamer en onder de douch komt Jeffrey naast Judith staan en kijkt haar aan. ''Het ging goed he?'' vraagt Jeff lachend.
Judith kijkt hem geërgerd aan en zegt; ''Nee, Jeff, het ging bagger!'' ''Ow, sorry hoor'' zegt Jeff. ''Ik dacht dat het juist lekker ging vandaag.'' Judith zegt niks terug, pakt haar badmuts en bril van de grond en loopt weg. Nu kan er iemand anders onder de douche gaan staan. Naast Jeff.

Jeff zat er nog niet zo lang bij, in het begin had Judith hem erg gemogen,maar nu niet meer. Hij werd steeds irritanter en daar werd ze chagerijnig van...

Judith fietste met Lotte en Nienke mee maar het voelde alsof ze alleen fietste. De verhalen van de 2 meiden gingen er in het ene oor in en in het andere weer net zo hard uit. Het interesseerde haar geen bal wat hun nu weer te melden hadden.
Thuis aangekomen was ze alleen. Geen briefje waar haar broer was. Haar moeder zal wel weer aan het werk zijn.

Judith gaat naar boven en zet de cd van Marco Borsato op. Ze gaat op haar bed liggen en doet haar ogen dicht. Ze hoort alleen de muziek en daar wordt ze heel ontspannen van. Zo blijft ze een half uur liggen en dan heeft ze zin in een warme douche. Ze kleed zich uit en gaat naakt voor de spiegel staan. Ze haat haar lichaam. Haar borsten vind ze niet mooi en haar buik mag ook wel wat dunner, over haar billen nog niet begonnen, want die zijn nog erger!
Ze pakt een handdoek uit de kast en een washand. Ze draait de warme kraan aan en wacht even tot het de goede warmte is, als het te warm wordt, draait ze ook de koude een stukje los. Ze gaat onder de straal staan die precies de goede warmte heeft gekregen. Ze wast haar korte haren en de rest van haar lichaam wast ze met de washand en douchegel.
Ze heeft geen zin om er lang onder te blijven staan en als t schuim verdwenen is, draait de beide kranen uit en pakt de handdoek. Ze blijft in de douche staan en droogt zich af. Opeens hoort ze haar mobiel afgaan. Ze heeft geen zin om te rennen dus blijft ze staan. Ze droogt zich verder af en als ze daarmee klaar is, loopt ze terug naar haar kamer. Daar ziet ze een gemiste oproep van Tom, haar vriend. Ze heeft geen beltegoed dus terugbellen kan ze niet. Ze gooit de natte handdoek in de wasmand en zet de cd, die ondertussen is afgelopen, opnieuw op en kleed zich aan.
Ze hoort een opengaande en dan dichtvallende deur beneden. Dat zal haar broer wel zijn.

[clubje]

Hai,

Sorry maar ik heb je verhaal slechts tot half weg gelezen omdat ik het niet meer aankon.

*Je interpunctie!
Na een punt moet een spatie komen! Anders staat het zo slordig, zo amateuristisch, zo onaangenaam om te lezen!

*Bij een aanhaling een nieuwe regel beginnen! (is al veel gezegd hier)

*Je haalt tegenwoordige en verleden tijd door elkaar. In de eerste alinea wissel je steeds verkeerd af. Je zegt eerst iets van: 'het is koud. Ze zwemt heen en terug, enz.' En dan twee regels later: 'Hij liep.'

*Heb je je stukje wel opnieuw gelezen? Ik ben vrij zeker van niet. Je schrijf dingen zoals 'douch' in plaats van douche. 'slapen' in plaats van 'slagen'. 'soms is koud' in plaats van 'soms is het koud'. enz.

*Je zinnen zijn soms langgerekt. In de zin van: 'dan deed ze dit, en dan zei hij dat, toen deed ik dat maar zij vroeg dit, enz...'

Er is nog werk aan! (sorry voor deze kritiek, maar dit is een forum om je capaciteiten aan te scherpen! )

[CoveredEyes]

Uhm, hoezo kon je het niet meer aan verder te lezen?
Ben juist wel blij met je kritiek hoor
Kun je maybe ook een voorbeeld geven van de aanhaling en dan een nieuwe regel, want dat snap ik niet helemaal...
Niet gelezen inderdaad, maar wel gewijzigd

[clubje]

Ik begrijp ook niet dat je zegt dat 'de eerste duik altijd het lekkerst is'. Dat is het toch juist niet, omdat het zo koud is?

Met een nieuwe regel bij een aanhaling bedoel ik: telkens als je iemand aanhaalt (iets wat iemand zegt) en je gebruikt aanhalingstekens, dan moet je eerst op enter duwen.

Dus bv.
Hij liep over straat. Hij zag een vrouw. Hij riep:
"Hallo!"

en niet:
Hij liep over straat. Hij zag een vrouw. Hij riep: "Hallo!"

En merk je zelf dat een spatie na komma's en punten wonderen doen?

Aangezien je je verhaal al aan de kritiek van clubje hebt aangepast. Hoef ik daar niet meer op te reageren. Ik vind het een leuk verhaal!
Schrijf zo door

[CoveredEyes]

clubje schreef op 27-09-2003 @ 14:01:
Ik begrijp ook niet dat je zegt dat 'de eerste duik altijd het lekkerst is'. Dat is het toch juist niet, omdat het zo koud is?

Haha, ja ik merk het...Is inderdaad overzichtelijker Dankjewel voor de tip En dat de eerste duik het lekkerst is, is gewoon hoe ik erover denk.Zoals ik dat ervaar

[CoveredEyes]

Charlie1704 schreef op 27-09-2003 @ 19:59:
Ik vind het een leuk verhaal!
Schrijf zo door

Dankje

[CoveredEyes]

Ik ga even een stukje verder...


Er komt geen geluid van beneden en Judith heeft ook geen zin om ''hoi'' te schreeuwen. Ze zingt met het nummer van Marco Borsato mee die ze het mooist vindt en dan hoort ze opeens haar broer schreeuwen.
''Kan dat niet wat zachter en hou alsjeblieft op met meezingen, ik krijg er koppijn van!''
''Ook hallo'' zegt Judith terug en draait de volumeknop iets naar beneden.
''Hoelaat is mama thuis?'' vraagt haar broer als hij in haar kamer komt staan.
''Geen idee'' antwoordt Judith.
''Ik denk rond een uur of 4 en dan zal ze wel direct doorrijden naar Maurits.''
''Mhh oke, en ruim je kamer eens op man, het ziet er niet uit''
''Ja, pa, ik zal het direct doen''

Bjorn was altijd al geweldig in commanderen en soms dacht hij echt dat hij Judiths vader was! Ziek werd ze ervan!
Judith pakt alle kledingstukken van de grond en vouwt de broeken op, de truien doet ze aan een hanger en hangt ze in de kast. Dat ziet er direct al anders uit. Opnieuw gaat haar mobiel af en nu neemt ze direct op.
''Met Judith''
''He Juth met mij''
''Ja, dat zag ik al, hoe was het op je werk?''
"Ja, wel oke, hoe ging de training?''
''Mwoa, ging wel, niet echt super''
''Mhh, next time better, toch?''
''Hope so''
''Heb je plannen voor vanmiddag?''
''Niet echt, jij?''
''Nee, ook niet echt, zal ik je ophalen, dan kunnen we even de stad in''
''Prima, ik ga eerst even verder met opruimen en dan ga ik met je mee''
''Leuk, tot zo''
''Doei lieverd, tot zo, ik hou van je''
''Ik ook van jou''

Judith drukt op de 'no' knop en het gesprek is verbroken. Zo ging het de laatste tijd altijd: Als ze beide niks te doen hadden, spraken ze af. Niks mis mee, haar vriendinnen deden het toch ook allemaal dus waarom zou zij dan de moeite doen hun op te bellen? Ze kreeg toch altijd hetzelfde antwoord;
''Nou, sorry, ik heb al met hem afgesproken, andere keer oke?''
''Prima, doei, veel plezier''
''Ja, jij ook, doei''
Daar had Judith niet langer zin in dus belde ze ook maar niet meer.

Binnen 10 minuten had Judith haar kamer helemaal kleding en rommelvrij en stofgezogen. Ze deed wat make-up op en kamde haar haar. Het was nog vochtig van het douchen. Ze maakte er een staart van en vlocht het in. Toen hoorde ze de toeter van Toms auto al. Ze vloog bijna de trap af, pakte haar sleutels en riep een korte ''doei'' naar Bjorn.
Er kwam een zachte ''doei'' terug.

[Miracle]

Blueeyez03 schreef op 27-09-2003 @ 20:22:
Bjorn was altijd al geweldig in commanderen en soms dacht hij echt dat hij Judiths vader was! Ziek werd ze ervan!
Judith pakt alle kledingstukken van de grond en vauwt de broeken op, de truien doet ze aan een hanger en hangt ze in de kast. Dat ziet er direct al anders uit. Opnieuw gaat haar mobiel af en nu neemt ze direct op.

moet vouwt zijn

mooi verhaal voor de rest

[CoveredEyes]

dreen schreef op 27-09-2003 @ 20:35:
moet vouwt zijn

mooi verhaal voor de rest

gewijzigd Ik keek er al een beetje raar tegenaan Stomme fout! Dankjewel, er komen zeker meer stukjes

[CoveredEyes]

Nog maar een stukje en nu het begin van hoofdstuk 2

Er zullen ook dingen in voorkomen die ik niet heb meegemaakt!

2.
Tom is zijn auto uitgestapt en leunt tegen de kant aan waar Judith straks gaat zitten. Ze loopt naar hem toe en lacht naar hem. Als ze voor hem staat, kust ze hem.
''Hoi lief'' zegt hij.
''Hoi lief'' zegt ze terug op dezelfde toon.
''Ik heb een beter idee, laten we naar de vader gaan''
''Waarom?'' vraagt Judith verbaasd.
''Nou, je hebt hem al een hele tijd niet gezien, ik dacht dat je het wel leuk zou vinden.''
''Mhh, ik weet het niet, wat moet ik daar?''
''Juth, please, denk toch niet altijd aan jezelf, maar ook aan hem. Hij heeft jou ook al een hele tijd niet gezien, hij wil vast weten hoe het met je gaat''
''Mhh, je hebt gelijk, oke, we gaan naar mijn vader.''

Tom loopt naar de andere kant van de auto en ziet niet dat Judith er absoluut geen zin in heeft. Ze kijkt bedroeft naar de grond. Het liefst zag ze hem nooit meer.

Judith opent de deur en stapt in. Tom rijdt de straat uit en 5 minuten later de straat van haar vader in. Daar aangekomen krijgen ze een glas cola. Het ruikt er naar rook en de geur van haar hond Lars hangt er nog een klein beetje. Een maand geleden was hij overleden. Ze had haar vader dus een maand niet gezien. Judith voelde zich nu toch wel een beetje schuldig en zocht naar een goede smoes, maar vinden kon ze hem niet.
Wat was er ook belangrijker dan af en toe haar gezicht laten zien?
Ze had foto's van Lars, al voordat hij was overleden, op haar kamer en nu had ze er waxinelichtjes bijgezet en soms deed ze die aan. Echt met verdriet aan hem denken deed ze niet.

Het afscheid nemen was best moeilijk. Hij had kanker in zijn achterpoot en zakte steeds door zijn poten als hij ook maar 1 seconde stond. Ze had gehuild en was daarna weer weg gegaan, Bjorn was met zijn vader meegegaan naar de dierenarts.

Ze gaan zitten en Judiths vader kijkt haar glimlachend aan.
''Wat leuk dat je bent gekomen, Judith'' zegt hij.
Aan zijn toon kan ze horen dat hij het wel meent. Dat doet haar dan toch wel goed, alleen was ze toch liever de stad ingegaan.
''Hoe is het met je pa?'' vraagt Judith.
''Prima, prima.''
''Met jullie? Tom, met jou ook alles oke?''
''Zeker! Ik ben blij dat u er ook goed uitziet''
''Dankje'' zegt Judiths vader en glimlacht weer naar Judith.
''Hoe is het op school? Heb je al cijfers gekregen?''
''Goed hoor, nee ik heb nog geen cijfers, pas in de toetsweek en die is over twee weken.''
''Ow, wel goed je best doen he?''
''Ja, pa, dat doe ik ook wel.''

Ze blijven twee uur en dan wil Judith weg. Haar vader rookt nog steeds zo veel als toen mama, Bjorn en Judith weggingen.
Hij zag er wel beter uit, maar van het roken was hij nog steeds niet af. Nu Las er niet meer was, kam hij ook nauwelijks buiten. Alleen voor de boodschappen, verder niet.
Hij keek alleen maar tv en rookte. Hij kwam bijna nooit onder de mensen, ging nooit meer iets leuks doen.
Alsof hij geen leven meer had.

Tom rijdt de straat uit en kijkt af en toe naar zijn vriendin.
''Wat is er toch met hem dat jou niet aanstaat?'' vraagt hij plotseling.
''Hoe durf je dat te vragen?Jij weet helemaal niet wat er in die 3 jaar is gebeurd!Ik vind het gewoon niet prettig bij hem, meer hoef je niet te weten!'' Ze voelt ruzie opkomen.

Het blijft even stil en dan zegt Tom;
''En toch wil ik graag weten wat er is gebeurd''
''Misschien vertel ik het je nog wel een keer''
''Nu alsjeblieft?''
''Nee, niet nu.''

Ze stappen uit en slaan de deuren dicht. Judith steekt de sleutel in het slot en draait hem om. De deur gaat open en ze gaan naar de woonkamer. Niemand. Tom loopt terug en vraagt ondertussen of Judith nog iets wil drinken.
''Nee, dankje'' zegt ze terug.
''Ik hoef niks meer''

[CoveredEyes]

''Nee, dankje'' zegt ze terug.
''Ik hoef niks meer''


Judith ploft op de bank en even later ploft Tom naast haar en legt zijn hoofd op haar schouder. Ze slaat een arm om hem heen en drukt hem dichter naar haar toe.
''Waar is je moeder en waar is Bjorn?'' vraagt Tom
''Geen idee. Ik kan me geen moment meer herinneren dat we met z'n drieën thuis waren en dat het gezellig was.''
Tom zegt niks.

''Hoelaat is het?'' vraagt Tom even later.
''5 uur geloof ik'' antwoord Judith.
''Ow, dan ga ik naar huis.''
Tom zet zijn lege glas neer en staat op.
''Zal ik na het eten weer komen?'' vraagt hij dan.
''Ja, leuk!Kijken we dan die ene dvd die we al een tijdje willen zien?''
''Ja, kunnen we doen'' zegt hij en hij lacht naar Judith die ook is gaan staan.

Tom en Judith lopen naar de deur en daar nemen ze afscheid. Tom gaat weg en even later ziet Judith de auto wegrijden. Ze zwaait en hij zwaait even terug. Dan is hij verdwenen.

Judith loopt naar haar kamer en zet haar favoriete cd weer op. Ze zet hem direct op haar mooiste nummer en nu kan ze zo hard meezingen als ze zelf wil, want ze is toch alleen. Ze dacht aan de woorden die ze net had gezegd en waar Tom niet op had gereageerd. Raar: hij wou wel alles weten, maar als ze dan wou praten, hield hij zich stil. Al vanaf de dag dat ze hem kende was Tom een jongen die niet goed over zijn emotie kon praten en dat was geen steek veranderd. Nog steeds praatte hij niet met haar zoals zij dat graag zou willen. 8 maanden duurde hun relatie nu al. Dit was Judith langste relatie en ze was van plan het nog lang vol te houden, want ondanks dat Tom niet goed praatte, was het een lieve jongen.

Even later komt Judiths moeder thuis en die begint met koken. Judith en haar moeder wisselen geen woord. Wat is er toch veranderd? Of is er niks veranderd, maar zag Judith het eerst niet? Zag ze niet dat het altijd al zo ging? Maurits komt even later ook en Robin is ook mee. Robin is de 11 jarige dochter van Maurits en Maurits is nu 2 jaar de nieuwe vriend van Judiths moeder.

Bjorn komt iets te laat, ze zijn al begonnen met eten. Hij schuift aan en heeft de grootste verhalen. Judith is stil. Robin zegt ook niks. Alleen Maurits zegt af en toe iets of knikt.

Na het eten ruimt Judith alles van tafel en sluipt langzaam weer naar haar kamer. Als ze weer even op bed gaat liggen, sluit ze haar ogen. Tom had geen tijd genoemd, maar hij zou zo wel komen. Judith beseft dan nog niet dat de waarheid minder waar is.

De bel gaat en haar moeder doet open. Judith denkt dat het Tom is, maar haar moeder roept haar en dat doet ze anders nooit. Judith vraagt zich af wie het kan dan zijn.

Ze loopt de trap af en dan ziet ze 2 onbekende mannen voor de deur staan. Judiths moeder blijft erbij staan en een van de mannen vraagt of zij Judith is. Judith stemt toe en de andere man zegt dat ze misschien beter even kan gaan zitten. Judith snapt er niks van! Wat is er aan de hand?
De mannen komen binnen als de moeder van Judith de deur helemaal opent.
Ze lopen haar achterna naar de kamer en daar zit de rest ook.
Judith gaat zitten en durft niet te vragen wat er aan de hand is.

''Tom is joun vriend, is het niet?''
In Judiths keel begint een hele grote krop in haar keel te groeien en de tranen springen in haar ogen. Wat is er aan de hand? vraagt ze zichzelf weer af.
''Ja'' zegt ze, bang voor wat hij nu gaat zeggen.
''Ik heb niet zo'n goed nieuws voor je Judith... Even stopt hij met praten.
''Hij heeft een ongeluk gehad.''
Judith houdt het niet meer en begint te huilen.
''Hoe is het met hem?'' vraagt ze met tranen in haar stem.
''Hij is aan zijn verwondingen overleden''

Judith begint te schreeuwen van de pijn en haar moeder komt naast haar zitten en drukt haar tegen zich aan. Ze laat haar huilen. Vol onbegrip komen ze allemaal bij Judith zitten en weten niet wat ze moeten zeggen. Judith kan niet stoppen met schreeuwen. Ze is boos, verdrietig en eenzaam. Allemaal tegelijk! Ze weet niet wat ze moet. Wat moest ze zonder Tom? De enige die ze nog geloofde en vertrouwde, de enige die nog lol met haar maakte! Ze kon het niet geloven! Dit was niet waar! Dit was een andere Tom die ook een Judith als vriendin had! Dit was niet haar Judith! Dat kon niet!

De mannen zwijgen en vertrekken even later. Judith zit als een zombie op de bank en haar ogen zijn rood van haar tranen. Waarom zat zij niet bij hem in de auto? Dan waren ze nu samen dood en hoefde Judith niet verder zonder hem. Judith schreeuwt niet meer met haar mond, maar haar hart schreeuwt nog steeds, steeds langer en steeds luider. Het stopt niet.

[Miracle]

mooi meis

[CoveredEyes]

Het stopt niet

Vervolg hoofdstuk 2

Dagen gaan voorbij. Judith gaat niet naar school. Ze ligt de hele dag op bed met haar cd op. Dagen gaan voorbij en nog is ze niet wakker uit de nachtmerrie. Dat het ook echt een nachtmerrie is, heeft ze allang opgegeven. Haar mond zegt niks, haar hart huilt. Ze wil erover praten, wil herinneringen aan Tom ophalen, wil lachen met Tom. Ze beseft dat dat nooit meer kan! Nooit meer! Ze is alleen en begint zachtjes te huilen.

Waarom was zij nou ook niet dood? Ze wou zo niet verder, niet met zoveel verdriet om de persoon waar ze zoveel van houd!

Haar moeder komt binnen en gaat op Judiths bed zitten.
''Hoe is het, meissie?''
''Wat wil je horen?'' vraagt Judith terug.
''De waarheid''
''Ik heb me nog nooit zo kut gevoeld''
''Ik snap het, ik heb ook iemand verloren op jouw leeftijd en dat is echt niet makkelijk''
''Wie dan? wil Judith weten.
''Daar hebben we het nog wel een keer over, er is nu iemand voor je, wil je die zien?''
''Wie dan?'' vraagt ze weer.
''Lotte''
''Ow, oke, ze mag wel komen, ik denk dat ik nu wel een beetje toe ben aan gezelschap.''
''Oke''
Haar moeder zoent haar op haar voorhoofd en verlaat zacht de kamer.

Even later komt Lotte binnen en ze kijkt naar Judith.
''Meid, ik weet niet of je het wil dat ik hier nu ben, maar je kan dit niet alleen'' is het eerste wat Lotte tegen haar zegt.
''Dat is lief van je. Lott. Ik heb je wel degelijk nodig.''
Lott gaat naast haar zitten en geeft haar een knuffel als Judith opstaat van haar bed. Als ze loslaat gaat ze weer op haar rug liggen.

''Wil je me vertellen wat er is gebeurd?''
''Ik weet niet of me het lukt, maar ik zal het proberen.''
Judith begint met praten en Lotte luistert. Judith vertelt over de middag samen met Tom, het telefoongesprek, het bezoek aan haar vader en over de afspraak dat hij na het eten de nieuwe dvd zou komen kijken. Judith stopt niet meer met praten, ze vertelt alles en dat voelt ontzettend goed. Eindelijk iemand die luisterde. Lotte had Tom een paar keer gezien en ze vond hem een rustige en aardige jongen.

Judith verteld over de 2 politiemannen die toen opeens voor haar stonden en het vertelden. Judith voelt de grote prop in haar keel weer komen en weet niet wat ze moet doen. Verder gaan of stoppen? Ze stopt heel even en gaat dan verder.
''Hij is overleden aan zijn verwondingen. Onderweg naar het ziekenhuis is hij doodgegaan.''
''Wat was er precies gebeurd?'' vraagt Lotte onzeker.
''Een andere man gaf hem geen voorrang waar Tom het wel had en hij knalde zo in de auto van Tom'' Judiths handen lieten zien hoe de auto in Toms auto was geboord. Hij was echt precies erin gegaan aan de kant waar Tom zat.
''Als hij nu nog zou leven, zou hij verlamd zijn''
''Denk je dat Tom dan nog zou willen leven?'' vraagt Lotte.
''Ik weet het niet, Tom kennende niet''
''Ik durf het bijna niet te zeggen, maar is het dan niet beter dat hij overleden is?''
''Het ongeluk had gewoon nooit mogen gebeuren, dan was er ook niks beter geweest'' antwoordt Judith fel.
''Sorry'' zegt Lotte
''Maar je snapt toch wel hoe ik het bedoel''
''Maar al te goed''

Even is het stil.
''Ik mis hem zo, Lott, soms wou ik echt dat ik naast hem zat en dat we allebei dood waren gegaan''
''Dat meen je niet'' zegt Lotte.
''Jawel, dat meen ik wel!''
''Ik begrijp het ook wel een beetje, de pijn moet echt erg zijn!''
''Dat is het ook''

Een paar dagen later komt ook Marieke naar haar toe en met haar haalt ze verschillende herinneringen op. Niet alleen over Tom, maar ook over Marieke en zij. Judith durfde de gezelligheid bijna niet te voelen en toe te geven. Het mocht gewoon niet van haarzelf.

Vandaag zouden ze 9 maanden samen zijn. Nu is Judith niet meer samen, nu is ze alleen. Haar moeder komt boven met een kop thee en 2 broodjes.
Die zet ze op Judiths bureau en ze gaat weer naast haar zitten.
''Juth, je gaat dit vast niet leuk vinden, maar ik vind dat je weer moet proberen om naar school toe te gaan''
''Mam? Wil je alsjeblieft vertellen over de persoon die jij bent verloren toen je net zo oud was als mij?''
"Ja, dat doe ik als jij het maandag weer probeert op school''
''Ik wou het zelf ook al weer proberen mam, dus het is goed''
Even is het doodstil, ze kijkt naar Judith en kust haar weer op haar voorhoofd.
''Oke, ik zal het vertellen''


3. Maandagochtend is Judith vroeg wakker. Ze draait nog een beetje en dan stapt ze uit bed. Vandaag gaat ze weer voor het eerst naar school. Ze neemt een douche en kleed zich aan. Ze maakt een vlecht in haar haar, ze doet wat make-up op en pakt haar tas in. Eenmaal beneden eet ze brood en 10 minuten later zit ze op de fiets. Ze vraagt zich af hoe het zou gaan vandaag.

Judith fiets om, zodat ze haar fiets in de andere stalling kan zetten, zoals de regels waren. Ze zet haar fiets op slot en loopt de school in. De vakken die ze na haar tussenuur heeft. legt ze in haar kluisje. Ze loopt naar het lokaal waar ze straks les heeft. Daar staan wat klasgenoten waar ze weinig mee om gaat.
''Zozo'' zegt een jongen.
''Jij was lang ziek'' vervolgt hij.
''Ik was niet ziek''
''Ow, waar was je dan?''
''Mijn vriend is overleden'' antwoordt ze.
''Ow, sorry, wat erg. Waaraan als ik vragen mag?''
''Auto-ongeluk.''
''Jeej, hoe is het nu met je?''
''Gaat iets beter''
''Jee, wat rot zeg. Denk je dat het gaat, nu op school''
''Als jij niet zo zal doorvragen wel'' antwoordt ze fel.
''Ow, oke, sorry''
Stilte.

De les gaat ontzettend langzaam. Judith zit alleen. Ze loopt heel erg achter, maar ze ziet geen nut om het in te halen. Morgen kan ze toch dood zijn.

Als de bel eindelijk gaat, pakt ze haar boeken in en loopt snel het lokaal uit. Ze heeft ontzettende dorst en wil frisse lucht inademen. Ze rent bijna naar de deuren die naar buiten leiden en blijft daar stilstaan.
Ze moet nu eigenlijk naar de tweede les, maar de moed daarvoor heeft ze allang niet meer. Ze wil niet nog meer mensen naar haar toe zien komen die vanalles vragen over Tom. In de maand dat ze thuis was, heeft ook niemand uit haar klas belangstelling naar haar getoont wat er aan de hand was, waarom nu wel in godsnaam?

Ze gaat naar huis zonder zich ziek te melden. De directeur weet wat er aan de hand is en ze zouden haar toch niet echt missen. Judith fietst naar huis. Daar aangekomen is ze weer alleen. Great. Ze doet haar jas uit en pakt de pak appelsap uit de koelkast. Ze schenkt wat in een glas en drink het in een tuig op. Daar had ze echt zin in. Ze schenkt het hele glas vol en loopt naar de woonkamer. Ze drukt de tv aan en gaat op de bank zitten. Opeens bedenkt ze zich dat de plek waar ze was gaan zitten, de plek is waar Tom altijd naast haar plofte, net als die ene zaterdagmiddag rond 5 uur. Ze barst in tranen uit. School ging gewoon niet meer. Trainen net zo min. Daar zouden ze ook allemaal vragen gaan stellen. De kracht om dat aan te kunnen was echt helemaal verdwenen. Net als Tom.


4. Lotte en Nienke staan voor de deur en bellen aan. Judith doet open en glimlacht naar de 2 meiden.
''Hoi'' zeggen ze allebei tegelijk. De 2 meiden beginnen te giegelen.
Judith probeert net als vroeger met hun mee te lachen, maar ze klinkt als een boer met kiespijn.
''Hai'' zegt ze. Ze pakt haar sleutels en ze stapt op haar fiets. Dit was haar eerste training weer in bijna 2 maanden. Daar aangekomen werden alle gezichten op haar gericht, of het voelde in ieder geval zo.
Meike en Jeff vroegen hoe het met haar ging en ze antwoordde wel oke.
Ze kleedden zich om en de training ging op zich wel goed, beter als verwacht. Nu zou ze alleen geen telefoontje van Tom krijgen om te vertellen dat het goed ging.
Ze dacht aan de telefoongesprek op die middag.
''Next time better'' had Tom gezegd en ze had met een glimlach geantwoord; ''Hope so'' en nu was het ook nog beter gegaan ook.

Ze fietsen samen terug en Lotte en zij luisteren naar de verhalen van Nienke over die ene leuke jongen op school. Judith voelt de steek in haar hart, maar probeert toch te luisteren. Iets wat ze eerder niet zo vaak deed, maar ze wou het nu toch. Nienke was zo enthousiast en dat wou Judith niet verpesten dus af en toe stelde ze ook een vraag. Het zat er in ieder geval aan te komen dat Nienke iets met hem zou krijgen. Judith kon haar tranen bijna niet inhouden, maar ze was sterk.
Het ergste van alles vond ze nog wel dat ze nooit afscheid van heeft kunnen nemen. Niet goed in ieder geval. De zoen op die middag was niet genoeg, ze wou nog even met hem kletsen, voor het laatst dan.
Dit kon niet meer.

Met de ouders van Tom gaat het nu wat beter. Ze had ze een knuffel gegeven op de begrafenis. Af en toe gaat Judith daar nog naar toe en legt dan bloemen neer, maar dat was soms ook te moeilijk voor haar.
Soms bezoekt ze de ouders van Tom nog, al is het alleen maar om het feit te laten zien dat ze met hun meeleeft. Ze had soms het idee dat ze haar helemaal geen leuk en 'goed genoeg' meisje voor hun zoon vonden, maar omdat ze nu soms nog kwam, voelde ze de waardering hiervoor en dat maakte Judith steeds een beetje sterker.

Soms voelde ze zich ook schuldig naar Tom toe. Ze weet zeker dat hij het niet leuk vind dat ze probeert haar leven weer op te pakken en misschien zelfs met een schone lei te beginnnen. Soms praat ze tegen hem voordat ze gaat slapen en dan zegt ze dat het haar spijt, maar dat zij ook verder moet met haar leven. Ze valt dan huilend in slaap.

De volgende dag gaat ze weer naar school toe en vertelt tegen iedereen die alles wil weten, het hun niks aangaat en ze blijft de hele dag. Het gaat goed, de lessen gaan nog steeds hartstikke langzaam, maar Judith zet door. Nog maar 3 uur en dan kan ze weer zo snel mogelijk naar huis.
De trainingen volgt ze weer allemaal en de vragen die daar worden gesteld, gaan haar beter af dan verwacht. Haar vriendinnen vinden haar een vechter en sterk. Zelf vind zichzelf zwak. Ze voelt zich nog steeds schuldig over het feit dat zij verder leeft en Tom niet.

Maanden gaan voorbij, vriendinnen lijken weer tijd voor haar ty hebben, of vrij te maken en daar voelt Judith zich ontzettend goed door.
Op de dag dat het precies een half jaar geleden is, voelt ze zich weer helemaal de zwakke Judith en s'ochtends wil ze haar bed niet uit. Ze huilt af en toe weer en aan het eind van de middag zijn haar ogen weer net zo rood en pijnlijk als op de dag van Toms dood.

@Dreen; dankjewel meis!