Bijbelproject

Lieve Dopjes,
Een tijdje geleden had ik het lumineuze idee om de Bijbel om te zetten in poëzie. Nou heb ik wel vaker een idee, maar deze vond ik bovengemiddeld goed. Geen idee of dat zo is. Of of het gaat werken. Of of ik er wel zin in heb om het helemaal af te maken. Maar ik ben er dus aan begonnen en heb drie gedichten. Twee zijn nog niet af, maar een wel. Ongeveer. Commentaar/verbeterpunten aan dat gedicht zijn natuurlijk altijd welkom. Het gaat over Miriam die Mozes in de rivier legt:

Spoiler

«Kindje, kindje, broer van mij
ik vertrouw jou aan de stroom
en de rivier. Wil je wel beloven dat

je altijd op je woorden past

Broertje, wil je nog eens komen
bij je zusje op bezoek?
Laat je nog wat van je horen
als je zwijgen niet zo zoekt?»

En het meisje heeft het kind
aan de zachte stroom gelegen
't mandje in het riet geleid –
Ze hoort nog, hoe het kindje schreit.

Maar goed, een gedicht maakt natuurlijk nog geen Bijbel. Eerst wilde ik het op volgorde doen, maar de schepping lukte niet helemaal en toen ben ik willekeurig ergens begonnen. Dat werd toen dus Mozes. Verder ben ik bezig met de toren van Babel en de tocht van Egypte naar Israël.
Ik had bedacht dat het leuk zou zijn als we met heel DoP de Bijbel om gingen zetten in poëzie. Hoe dat er in de praktijk uit gaat zien, ben ik nog niet helemaal uit, maar het leek me een aardig ideetje. We kunnen iets doen als dat bijvoorbeeld iemand hier post over welk stuk hij of zij een gedicht gaat schrijven en dat dan later hier post, en dat ik het dan uiteindelijk allemaal op volgorde zet en dan. Eh, ja, dan hebben we de Bijbel op poëzie. Wat we daarmee moeten weet ik nog niet helemaal.
Dus spui hier je ideeën en of je het een goed plan vindt en wat je er maar over kwijt wil. Ik weet dus niet of het echt een goed plan is of dat het alleen maar in mijn hoofd zit dat het een goed plan is, maar zeker nu er niet meer elke maand een wedstrijd is enzo is het misschien toch leuk om een gezamenlijk DoP-iets te hebben ofzo.
Kusjes.

Oh en fizzle fizzle-fluffy naamzoek: dit betekent niet dat ik niet meer aan ons dansproject werk hoor dat is gewoon iets van lange adem

[Em.]

Haha, ik heb nog iets vaags wat ik ooit gebruikt heb om wat 'originaliteit' toe te voegen aan de spreekbeurt Nederlands. Over het laatste oordeel, dus.

Waarschuwing voor spoiler openklik: zelfs voor mijn doen is ie lang.
Oh, en echt à la bijbel is ie niet.

Spoiler

De middeleeuwse vertellers wisten toen al,
is in er in een voordracht rijm het geval
dat men het dan beter onthouden zou.

Daarom rijmen wij nu, zo goed als ’t gaat,
en hopelijk zijn jullie daarbij gebaad.
Al is het dan niet van zo’n hoog niveau,
dat hele laatste oordeel is ook maar zo zo.

Denk je jaren goed Christen te zijn geweest,
jaren vol gebeden en stiekeme vrees,
en ben je eindelijk toch door de hemelpoort,
leef, of rust, je nog niet helemaal ongestoord.

Want zelfs al ben je al eens dood gegaan,
kun je na zoveel jaar mooi weer op gaan staan.
Net als Jezus, weer in een stoffelijk lichaam,
en in het boek des levens, hopelijk, jouw naam.
Anders hang, of beter brand, je alsnog,
voor je ontrouw, je leugens en bedrog,
voor je stelen of je ongeloof, voor wat je hebt misdaan,
kun je mooi, alsnog, het eeuwige vuur in gaan.

De poel des vuur, alom geschuwd en gevreesd,
je hoort erover, van wie het in de bijbel leest.
Jezus zal oordelen, nog een allerlaatste keer.
Dus pas maar op, heren en dames, mevrouw en meneer.

Andersom ook zal er misschien vergeving zijn,
voor de zondaren, die na zoveel helse pijn,
bij ’t laatste oordeel genoeg hebben geleden,
en genoeg geboet hebben voor hun zondig verleden.

Maar óók met een ander geloof ben je er nog niet.
Naast de Christen gelooft ook de Jood en Islamiet,
in een zeker leven na het bestaan,
waar op ‘n dag ook iemand aan ’t oordelen zal slaan.

Toch willen we jullie niet de moed ontnemen,
hoeveel zonden je ook hebt, en hoeveel problemen,
God is over het algemeen best wel vergevingsgezind,
als je het goede, kerkelijk, pad maar weer vind.
Denk maar eens aan Thondalus Visioen,
die ook behoorlijk wat boetedoening moest doen,
met een koe aan zijn hand over een diep ravijn,
en scherpe spijkers doen aardig wat pijn.
’t Is niet geheel zonder moeite, natuurlijk,
maar slechts een schijntje bij ’t hemels geluk.

Als je dan goed en braaf bent geweest,
en Jezus je naam in zijn boek des levens leest,
en je bent niet te licht, noch draag je een fout teken,
ben je dus al met al goed genoeg gebleken,
dan mag je in het nieuwe Jeruzalem leven,
een prachtige stad, zo staat geschreven,
van goud en edelsteen, twaalfduizend stadiën lang,
en niemand is verdrietig, ziek, of bang,
er is geen leed en geen pijn,
omdat God in hun midden zal zijn.

En en en, ik had ooit nog iets halfs wat betreft schepping, maar naarmate het einde dichterbij kwam, werd ie steeds stommer, dus die is niet af.

Spoiler

En God kijkt neer op een wereld vol
leegte en steen. Splijt licht van duisternis
en noemt dat dag één.

Hoelang duren dagen in een eeuwigheid? Er
is nog geen zon, geen wijzerplaat en
God heeft alle tijd.

Dag twee, en God scheidt Hemel en aard,
tot boven de sterren neemt hij een deel
van al het water mee.

Dan valt het land droog en vormt zich
een zee. In de rivieren stroomt het water vanaf
de hoogste toppen naar benee. Ook ontkiemen
zaden op de kale grond, het eerste leven
dat onze aarde is gegeven en het was de derde dag.

Vier, en hierbij schept God de bronnen van
het licht. De zon voor overdag en de maan
voor de schimmen van de nacht.

Maar eigenlijk vind ik alleen dag één en twee enigzins geslaagd.

In ieder geval, leuk project! Wel heel Katarina-achtig, met je bijbel en je God.
Maar het lijkt me wel leuk. Eigenlijk. Gewoon. /verder geen opmerking

Ik heb eigenlijk vroeger nog poezie geschreven aan de hand van bijbelse passages en katholieke rituelen.
Maar het is lang, lang geleden allemaal.

Ik heb er vooral uit geleerd dat
1) ik in geen 100 jaar door dezelfde deur als de evangelische christenen kan of wil gaan
2) zij me zien als de reïncarnatie van de duivel zelve (ondanks dat ze zeggen niet in reincarnatie te geloven)
3) ik ze nog meer bekrompen dan mijzelf vind :lp

Maar als er beetje ruimte voor artistiekheid is, kan je heel wat moois doen met de bijbel ja.

[Em.]

FA schreef:

Maar als er beetje ruimte voor artistiekheid is, kan je heel wat moois doen met de bijbel ja.

Ik geloof niet dat het Etmakas idee is om onschuldige forummertjes te bekeren.
Meer als in 'hé wat een leuk verhaal, zullen we er een gedichtje over schrijven? Hé NOG MEER verhalen, een heel boek! Laten we er heel veel gedichtjes over schrijven!' of zoiets.

Em. schreef:

Ik geloof niet dat het Etmakas idee is om onschuldige forummertjes te bekeren.
Meer als in 'hé wat een leuk verhaal, zullen we er een gedichtje over schrijven? Hé NOG MEER verhalen, een heel boek! Laten we er heel veel gedichtjes over schrijven!' of zoiets.

Ja, dat heb je goed! Het gaat ook niet speciaal over het christendom zelf, maar over de Bijbel. Dat toevallig de grondslag is van het christendom, maar vooral ook een mooi en erg bekend verhaal

[Ratatouille]

Toen ik laatst in een les Levensbeschouwing zat, spookte dit idee weer door mijn hoofd. Het inspireerde mij en ik besloot een stuk te schrijven.
Vandaar dat ik weer nieuw leven in dit topic blaas met het volgende gedicht. Het gaat over de Zondeval.

Tweedfruit, Genesis 3:1-24 – De Zondeval

Machtig verheven boven de weelde uit,
onbereikbaar, maar toch zo dichtbij.

Smachtend trachtte zij te bereiken
haar verlangen te stillen met de weelde
die zij zag.

Hoewel hij niet praten kon, sprak hij en
zei hij ‘Gij zult niet sterven noch doden,
hoewel gij goed en kwaad zult zien.’

Mocht zij toch sterven dan was het
van verdriet en mocht zij blijven leven
dan wist ze het nog niet.

Noch luisterend, noch vrezend sloop zij
boven de weelde uit, at zij van
het vijgenfruit.

De tuin waar zij zojuist mee verbonden was,
overspoelde haar alsof ze anders was.
Tweedeling, samen was niet een.

Zei Hij: ‘Nooit meer eten van het
tweedfruit.’

Dan dacht zij: ‘Nogmaals?
Ik kijk wel uit.’