het grote POST HIER AL JE VERZONNEN VERHALEN topic

ik maak dit topic aan ter amusement, en zodat zeehond en andere personen die zeer creatief zijn met de pen(of toetsenbord) het hier kunnen delen met de rest van D&A

[zeehond23]

ok, het is niet verzonnen, maar tis wel een verhaal... mijn verhaal....

Nou, hier komt het:

Enige tijd geleden ben ik achter een diepgaand complot gekomen dat als doel had de koningin en de minister president te ontvoeren door middel van kleine roze olifantjes los te laten in hun koffie en thee-schenkdingen (potten volgens mij, maar het woord pot/potten is niet in een zin te gebruiken met onze lieve koningin). De roze olifantjes zouden zwaar bewapend zijn met paarse kleefhandjes (die je kunt kopen bij de betere speelgoedwinkels, maar dan van die kleine, want de olifantjes zijn ten slotte ook erg klein), erwtenschieters en niet te vergeten vol automatische magnums (nee, niet die ijsjes) en ak47´s (want je weet niet of de AIVD kleine oranje sprinkhanen heeft ingezet voor de verdediging).
Als goede vaderlandslievende burger kon ik dit natuurlijk niet zomaar laten gebeuren!
Na enig speurwerk kwam ik erachter dat de bedenker en snel te worden uitvoerder van dit plan niemand anders was dan "La Superbe D´argent". Een criminele organisatie uit Egmond-binnen, die groot was geworden door de drooglegging van Egmond-buiten. Deze drooglegging was echter zo kort en slecht getimed (van 6 tot half 8 op zondag ochtend) dat het niet veel invloed heeft gehad op de gewone burger en zelfs het nieuws niet heeft gehaald, maar wel de eerder genoemde bende van ordinaire straatschoffies tot grote internationale criminele organisatie heeft veranderd, met vergaande connecties, zelfs tot aan ´23 Reu du phoque´ in Lyon, en ja, dan weet je het wel!
Na een lange tijd van brainstormen kwam ik tot de conclusie dat de beste manier om onze vaderlandse en moederlandse eer te redden infiltreren in de bende was, hoewel dit tot gevolg zou hebben dat ik al mijn virtuele en real-life contacten zou moeten verbreken, al dan niet tijdelijk..
Natuurlijk heeft dit me veel moeite gekost, maar ik hield me voor dat het voor een goed doel was.
Om te kunnen infiltreren had ik een goed plan nodig. Ik besloot mezelf als pepdealer te vermommen (hetgeen nog een hele stap is, aangezien er een dikke lijn is tussen gebruiker en dealer), en dan maar eens de zware jongen uit te gaan hangen (niet moeilijk, zware mensen hangen nu eenmaal zwaar). Zo gezegd, zo gedaan, en na niet al te lange tijd was ik opgeklommen tot in de hoogste regionen van La Superbe D´argent. Zelfs zo hoog dat ik mee mocht doen aan de planning voor dit duivelse plan (ontvoeren van Bea en JeePee).
Het enige probleem was dat dagelijkse indoctrinatie mijn hersenen dusdanig gespoeld had, dat het moeilijk werd goed van fout te onderscheiden... Ik raakte steeds verder verwikkeld in de duistere onderwereld waar slechte mannen en vrouwen het voor het zeggen hebben, waar agent een scheldwoord is, en waar zelfs de belastingsdienst zelf een uitzondering voor heeft gemaakt, jawel, ik zat in een woonwagenkamp. Wietplantages overal, en over stroomdraden nog maar te zwijgen.
Nu denken jullie natuurlijk... Sebas, die woonwagenkamp bewoners zijn helemaal niet in staat om zulke vergevorderde genetische manipulatie toe te passen om kleine roze olifantjes te produceren, maar denk nou zelf... Is er een betere afleiding dan onwetendheid, verdenkt iemand de jostyband van al die onopgeloste moorden? Nee, want dat is toch de onschuld zelf! En ja, kampbewoners zijn geen lieverdjes, maar wel dom, toch? Nou, dus wie verdenkt ze van vergevorderde genetische manipulatie? NIEMAND!
Maar goed, weer terug naar het verhaal.
Onder woonwagen 46, dat gedeeld was in 2 segmenten, was een hypermodern laboratorium gevestigd, waar de kern van het snode plan werd gefabriceerd.
In grote kooien werden eerst de olifanten roze gespoten door een man in een indianenoutfit, een of andere matroos zorgde voor de aanvoer van plakhandjes, een cowboy zette aan de lopende band magnums en ak47´s in elkaar, een geflipte bouwvakker was bezig de laatste hand aan het leggen op de krimpstraal, bij de deuropening stond een stoere motormuis met open leren jasje wacht te houden. De enige die enigszins misplaatst was, was de negroïde motoragent, sip staand in een hoekje... Het geheel deed me ergens aan denken, maar wat precies weet ik niet.
Ik had nog geen 2 seconden om dit alles in mij op te nemen, of het hoofd van "onze" organisatie riep mij bij haar. Ondanks haar diep duistere en kwade innerlijk was de buitenkant een lust voor het oog, en gewillig keek ik toe hoe ze haar benen net iets te ver uit elkaar deed om te laten zien dat ze wel degelijk een slipje droeg.. Jullie begrijpen natuurlijk mijn teleurstelling, maar het leven gaat door, en vooral toen, want het uur der waarheid kwam steeds dichter bij, omdat we door mijn harde werken minimaal een dag voorliepen op schema.
Gertrude Hannie Binnenshuis (ja, ze komt tenslotte uit Egmond-binnen hè, daar lopen ze wat achter qua namen betreft) gaf mij enig sinds twijfelend het beveel om de krimpstraal in werking te zetten. Haar twijfeling bracht mij van mij apropos, natuurlijk was ik nog niet zo lang lid, en waren al mijn voorgangers op mysterieuze wijze verdwenen waarna ik direct hun plaats in nam, maar dat was toch geen reden om mijn integriteit in kwestie te nemen. Enigszins geschokt en verwart door het gebrek aan vertrouwen liep ik naar de krimpstraal, alwaar ik mij bedacht dat ik mijn doel compleet voorbij was geschoten. Ik kon mijn tranen niet langer bedwingen en rende naar het dichtstbijzijnde toilet. Toen ik in de spiegel keek besefte ik mij pas echt waar ik mee bezig was. Ik zag er uit alsof ik al weken lang geen drugs had gebruikt, mijn gezicht had weer kleur, de wallen onder mijn ogen waren weg en ik zag er flitsend uit in mijn pak die ik had gekregen toen ik mij aanmeldde voor "La Superbe D´argent". Dit kon zo niet langer besloot ik. Ik keek goed om mij heen om te kijken of ik alleen was en ik pakte mijn handy dandy morseapparaat. Hiermee zond ik een bericht naar "de verpleegsters". Nog geen 5 minuten later was er veel rumoer op het bovengrondse niveau. Geweerschoten en granaatklappen was alles wat je nog hoorde, en de legende verteld dat de grond rood kleurde van het bloed, en de hemel donker van de rook, maar dat is niet relevant op het verhaal. Na enige tijd stormde de zusters het ondergrondse laboratorium binnen. De motormuis was geen partij voor de goed bewapende bejaardenverzorgsters en ook de rest van de aanwezigen was snel overmeesterd. Uit mijn ooghoek zag ik Gertrude Hannie Binnenshuis een ventilatorschacht in kruipen. Maar net als in een film was ze niet snel genoeg, en na een paar stevige tikken op haar ontblootte derrière trok ik haar naar beneden en leverde haar af bij de hoofdzuster. Alvorens we met zijn allen het Wilhelmus zongen en zworen zoiets nooooooit meer te laten gebeuren.
Omdat het natuurlijk een grote schok was voor JeePee (die het stiekem toch wel spannend had gevonden om bewaakt te worden door een indiaan, matroos, agent, bouwvakker, motormuis en een cowboy) en onzer alom geliefde Koningin (die nu ineens met nog meer minachting naar Jan Peter kijkt), is gekozen om dit toch enig zins vreemde verhaal aan het volk der Nederlanden bekend te maken, maar omdat ik het niet over mijn hart kon laten gaan om jullie in het duister te laten tasten betreffende mijn afwezigheid, heb ik besloten mijn kant van het verhaal te vertellen. Dus bij dezen...




*nuchtere zeehond doet rare dingen*

the village people!

[JCG]

Ik besloot mezelf als pepdealer te vermommen (hetgeen nog een hele stap is, aangezien er een dikke lijn is tussen gebruiker en dealer)

nu gaan ik weer verder lezen

whahahah wat een super vet verhaal nou ja dan gooi ik ook maar wat van de knettere verhalen die ik de afgelopen weken op mijn lj geschreven hier ook maar ff neer.


Onrust in Hutsefluts

21:30 uur: Een groene pick up truck trekt op voor het huis van A.R. Gerblanskano, er klinkt lichte country muziek uit de automobiel. De linker pasagiersdeur gaat open en er stapt en knalgroene man met paarse snorharen uit. Hij draagt kronkelende banaanschoenen als oorbellen. Een en al stilte. "Wat nu?" denken de bewoners van de straat die angstig uit hun ramen kijken. "Is dat hem echt? De enige echte..... Rio Valk?" klinkt het uuit de megafoon van de straatgek, Ferdinand met de voortanden van een heilige. De knalgroene man veroert zich niet..... totdat hij een extreem harde boer laat. Dan weet iedereen genoeg. Het is daadwerkelijk Rio Valk, de wereldberoemde bankrover die nu al 5 minuten op de vlucht was van de politie. De hele buurt gonzde van het nieuwtje. "Heb je het gehoord? Die wereld beroemde bankrover die nu al 5 minuten op de vlucht is komt waarschijnlijk naar ons dorpje! Naaar ons kleine Hupsefluts!", en zo gingen er meerdere van zulke nonsens roddels door het dorp. Maar stiekem was het geen nonsens. Want Rio Valk stond wel degelijk nu in het hartje van Hupsefluts. Met een gun. En een bazooka. En terecht. Dus ja wat denk je dan dat je moet doen als modderfokking inwoner van Hupsefluts? Dan pak je ook je gun. Eikel! Dus al die gasten die daar in het eens zo vrolijke Hupsefluts woonden hadden al die tijd voor juist zo'n situatie allemaal een shotgun of negenenveertig verstopt liggen onder hun bed. Met voor ieder gun nog wel drie bakken ammonutie. Zoals je begrijpt stond Rio Valk, de knalgroene man met de paarse snorharen, geen fukking kans en werd hij binnen luttele seconden door zijn sode-tering-mieter geschoten door de vredige bevolking van Hutsefluts. Einde Rio Valk. Einde verhaal.


Hendrik de teringpedo

Hendrik Haan uit Kogen aan de Zaan had lepra in zijn rechter oogkas. Hij was zo opgevoed dat hij tegen ieder kwaaltje drugs gebruikte. Zijn ouders waren hippie's. In de hoop de lepra tegen te gaan at hij iedere dag drie vellen LSD tot zich nam. Dit bezorgde hem natuurlijk meerdere psychische overbelastingen op en hierdoor dacht hij drie dagen lang dat hij een chinese jack russel terrier was. Met plakband plakte hij zijn ogen zo dat het net spleetogen waren. Verder liep hij enkel op handen en voeten. Van andere mensen. Hij urineerde nog wel zoals gewoonlijk overal waar hij maar kon maar dat doen honden ook dus dat komt mooi uit. Nadat hij tot vijf keer toe door een bende wilde katten in elkaar was geslagen en vervolgens van zijn anale maagdelijkheid werd beroofd gaf hij t maar op en werd hij maar een vuilnisbak. Ook deze bezigheid kon hij niet aan. Na een halve dag gefungeerd te hebben als afval opslag is hij afgevoerd met een shampoo vergiftiging en hij overleed 3 minuten later naar aanleiding van een extreem harde slag met een reusachtige nep beverstaart op de nek.

en terecht

de lul


de overleidens advertentie van Henk Willemsen

De koe stond met knikkende knieën op de rand van de afgrond en dacht bij zichzelf:"Waarom ben ik niet zoals moeder mij aanraadde bij de brandweer gegaan?". Ondertussen kwamen de woedende hamsters steeds dichterbij en zij keken haar doordringend aan. "WAAR IS ONZE KWARK?" bleven ze maar roepen,"WE WILLEN ONZE KWARK TERUG!". De koe overpeinze nogmaals waarom zij in godsnaam dat pak kwark dat daar zo alleen in het park had gestaan mee naar huis had genomen en er mee in bad was gegaan.
Nogmaals bedacht ze een smoes in de hoop dat de hamsters wel zouden kalmeren. "Ik heb die kwark nooit aangeraakt, ik heb de marmot met de hangwangen er van zien eten" wist ze uit te brenegn, maar toen bedacht ze zich dat de marmot met de hangwangen al 3 weken dood was. De hamsters bleven oprukken en terrein winnen over het laatste stukje land dat vol met punnaises lag. Ook de hamsters wisten dat de marmot met de hangwangen al weken lag te rotten op de plate steen in het midden van het veld. Uit de bomen achter de hamsters klonk een angstaanjagend gekrijs dat net zo goed van een klaarkomende rat als van een aanvallende poema met keelklachten kon zijn. De hamsters keken geschrokken achter zich en zagen uit het bladerdak vlammen oprijzen. Tussen de bomen door kwam een enorme roodborst met zwaarlijvigheid aanvliegen die het kwaadaardige gekrijs had voortgebracht. TRoen hij overvloog viel er uit zijn anus een dikke vlats boven op de hamsters. Door de hitte van de brandende bomen droogde de roodborstvlats zo snel op dat de hamsters opeens vast gekoekt aan de grond zaten. De koe wist niet wat ze zag. Honderde hamsters die in een harde laag dikke smurrie vastzaten en geen poot konden verzetten. Ze maakte natuurlijk dat ze weg kwam en het enige dat ze kon uitbrengen was "Stank voor dank, stelletje borsjtademmers!", en toen rende ze naar huis om schriftelijk te solliciteren voor de brandweer.

iets in die geest

[Blenderhead]

sjoerd 4 president

kunnen de verhalen niet kleiner?

Mir-idiotA schreef op 26-04-2004 @ 09:56 :
kunnen de verhalen niet kleiner?

nee

[zeehond23]

mocht ik deze reeds een keer gepost hebben, mijn excuses (jaja, tuurlijk, ik en excuseren, haha), maar zie hier:

Er was eens is een afgezaagde opening van een verhaaltje, dus ik vin dak mijn verhaaltje maar eens anders begin.

Ok, dit is een verhaaltje over een meisje, die we voor het gemak maar even mevrouw iks noemen, en ik verklap alvast dat ze iets engs meemaakt, dus lees voorzichtig

Ons (mijn, het) verhaal begint als we Iks aan zien schuiven bij de ontbijttafel. Het is nog vroeg en donker buiten. Al sinds dat ze is opgestaan heeft ze ontzettende jeuk aan haar ermh… Neus ja, en diep in haar maag krijgt ze het gevoel dat er iets vreemds aan de hand is, iets wat niet goed is…. Onder de douche schrikt ze enorm, want ze krijgt ineens allemaal haar op plekken waar het voorheen nog niet groeide (en ik hoor je nu denken, tjah, da’s de pubertijd meissie, niks om je zorgen over te maken, maar het meisje in kwestie is de pubertijd al lang voorbij!).
Omdat ze al laat is voor school, besluit ze de rare haren te inspecteren op een later tijdstip, bijvoorbeeld als ze terug komt van haar schooldag.
Ze springt op haar fiets en begint te fietsen. Maar op de fiets komt ze erachter dat ze veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee ls te lange nagels heeft om mooi te zijn vandaag, de dag dat ze een presentatie moet houden voor de hele klas over de giraffe, in het engels nog wel, en haar verhaaltje is natuurlijk niet goed genoeg om de aandacht van haar lichaam af te houden, en ze kon ook al geen sexy kleren aandoen om de leraar om te kopen, omdat iedereen haar nieuw verworven haartjes zou zien. Diep in gedachten verzonken rijd ze tegen een lantaarnpaal op, waardoor ze van haar fiets valt en haar knie schaaft, het bloed SPUIT eruit. En tot haar eigen verbazing begint ze het bloed op te likken, een beetje zoals een leeuw of iets zijn wonden likt….
Op school aangekomen merkt ze dat er een nieuwe jongen in haar klas zit, en hij ziet er raar uit. Op het moment dat ze dit denkt, kijkt de jongen ineens haar kant op, en schrikt, kijkt nog eens, en begint te lachen, waarop de rest van de klas kijkt en ook begint te schateren! Zonder te weten wat er is rent ze de klas uit, en op het meisjestoilet kijkt ze in de spiegel, om tot haar grote verbazing te zien dat er enorme haren uit haar neus groeien! Ze pakt haar schaartje en knipt ze weg, en begint zich nu wel zorgen te maken, dadelijk gaat ze nog lijken op “it” van de Adamsfamilie! Eenmaal terug gekomen in de klas ziet ze dat de enige vrije plek er een naast de nieuwe jongen is. Ze gooit haar tas neer en gaat zitten met een zucht. Uit het niets begint de jongen tegen haar te praten…

“ik weet wat er met je aan de hand is Iks, de vreemde haren, het likken van je eigen bloed, het is mij allemaal bekent! Ik weet dat het raar klinkt nu, maar geloof me, het komt allemaal goed!”

Iks kijkt de jongen verbaast aan, en rent gillend de klas uit. De jongen volgt haar, en niemand in de klas lijkt er enige aandacht aan te besteden. Op het toilet heeft ze zich opgesloten en zit huilend op de wc. Dan komt de jongen binnen, hij snuift de lucht op en loopt direct naar de wc waar Iks zich heeft verstopt. Vol angst gaat ze op de wc staan, in de hoop dat “hij” haar voeten niet kan zien onder de deur. Ineens word de deur opengetrokken en daar staat…. Geen mens, geen beest, maar een beestmens!!! Grote ogen, tanden waar een leeuw U tegen zegt, en haar overal, vacht eerder. Nog voordat Iks een kreet kan slaan, bedenkt de jongen (voor hoever je het nu nog jongen kan noemen) haar mond met zijn grote harige klauw met lange nagels. Het beest vraagt haar om stil te zijn, en beloofd haar niks te doen, als ze hem de kans geeft alles uit te leggen. Nog overvallen van angst stemt ze toe, en de jongen begint te vertellen…

“Ik snap dat het een schok voor je moet zijn Iks, maar geloof me, dit is een nieuwe stap in de evolutie, ik, jij, wij en nog velen anderen, wij staan bovenaan de voedselketen, wij zijn het nieuwe superras! Maar tot wij met genoeg zijn moeten wij ons laag houden (van het engelse “lay low” ), pas als we met genoeg zijn kunnen wij de wereld domineren! Ik snap dat dit nu allemaal misschien als een schok voor je komt, maar je zal je beter voelen na je eerste massa-slachting. Weet je wat, je mag beginnen met je klas, lekker hulpeloos, net als schapen naar het slachthuis (lams to the slaughter).”

Iks denkt in een fractie van een seconde na

“wat is dit, he, wat the fuk, nee, dit is een droom, he, dit kan niet, ik kan me klas toch niet vermoorden, dit moet een grapje zijn….. Nee, dit is echt, ik kan em zelfs ruiken… Maar hoe…. Waarom ik….. NEE, IK DOE HET NIET!!!!”

Ze schreeuwt tegen de jongen dat ze het niet doet, waarop de jongen een wolven huil geeft en nee schud.

“Lieve Iks, snap je dan niet dat als je het niet doet, ik je zal vermoorden en opeten”

“ALLES BETER DAN ZO’N MONSTER WORDEN ALS JOU!!!!”

En net als het beest haar luchtpijp verbrijzeld, en ze een luide knak hoort, valt ze uit bed op de grond. Het was allemaal maar een droom geweest!


Zo lekkere antie-climax he Ja, daar doe ik het voor!

[coopergirl]

microniveauproblematiek '18 jaar, volwassen?.'

In mijn optiek komt bij ‘volwassen zijn’ meer kijken dan keuzevrijheid, het legaal betreden van een kroeg/ coffeeshop of het casino. Dit zijn in principe prettige bijkomstigheden die leeftijdgebonden zijn (18+ jaar).
Uit gedrag en verbale uitingen van leeftijdsgenoten blijkt dat niet iedereen mijn opinie deelt.
Sommige 18-19-20 jarigen voeren thuis een (constante) strijd met hun ouders/ verzorgers over keuzevrijheid. Zij zien zichzelf als meerderjarige en hebben het beeld dat je dan eigen regels en keuzes mag maken. Echter, wanneer een meerderjarige het ouderlijk huis nog niet heeft verlaten, dient deze de door hun ouders opgelegde regels te respecteren en hanteren. Overigens, het is niet mijn intentie insinuaties op te wekken dat onderhandelen en compromissen sluiten verkeerd is. Dit is juist goed om beide partijen, -daar er een mogelijkheid aanwezig is-, te gemoed te komen. Wanneer dergelijke onderhandelingen op een waardige manier verlopen, vertoon je wèl volwassen gedrag.


Echter, er is ook een beduidend minder aanlokkelijke keerzijde aan dit verhaal. Volwassenheid houdt namelijk ook in dat je als individu geconfronteerd wordt met de ‘ellende’ van het dagelijks leven. Je dient administratie en regelgevingen omtrent ‘ziektekostenverzekering’, ‘belastingopgave’, ‘huur annex hypotheek’ en ‘eventuele uitvaartverzekering’ voor elkaar te hebben. De bovenstaande voorbeelden zijn slechts een korte greep uit het totaal van de te regelen zaken. Volwassen zijn houdt ook in dat je verplichtingen hebt/ nakomt plus de verantwoordelijkheid voor jou zelf als individu neemt en je zorg draagt voor de huishoudelijke werkzaamheden.
Tamelijk frequent komt het voor dat leeftijdsgenoten die zichzelf als ‘volwassen’ beschouwen, geen of weinig tijd besteden aan de ‘minder aanlokkelijke’ kanten, hetgeen tot een gekleurd, eenzijdig beeld van de volwassenheid leidt.


Ikzelf had een enorme aversie tegen mijn 18de verjaardag; vanaf deze dag ga ik immers wettelijk gezien als 'volwassene' door het leven.
Sinds 21 januari jongstleden tel ik 18 lentes op de kalender. Ofwel; ik kom eigenlijk pas net om de hoek kijken. Omwille van die reden beschouw ik mezelf niet als 'geheel volwassen', het is namelijk een groeiproces.. Daarnaast heb ik momenteel geen mogelijkheid financieel onafhankelijk rond te komen... (Tenzij ik mijn huidige fulltime-studie met een relatief goede inkomstenbron zou combineren.. Welke aanzienlijk verdienende bezigheden komen hier, -prostitutie daargelaten, voor in aanmerking?)


Vanuit andere perspectieven neig ik, -voor zover je waarde aan mijn subjectieve opinie stelt- redelijk naar volwassenheid; ik draag deels zorg voor het huishouden, mijn jongere stiefzusjes en neem het dinner voor mijn rekening... Verder word ik geacht zèlf achter zaken als uitvaartverzekering, ziektekostenverzekering, studiefinanciering en dergelijke aan te gaan. Zelfstandigheid heeft in de opvoeding die ik krijg een centralerol; dit kan als een ruim, abstract gegeven worden gezien. Ter verduidelijking een aan zelfstandigheid gerelateerd voorbeeld; het zelf repareren van een fietsband, lamp, bijdrage in het huishouden et cetera. In principe zie ik dit persoonlijk als eerste stappen naar volwassenheid.
De opvoeding die je meekrijgt kan hierbij een grote rol spelen. Verder zijn in mijn optiek aspecten van meerderjarigheid die je opdoet door ervaringen. Uit bepaalde literatuur annex lectuur en eigen ervaring trek ik de conclusie dat jongeren die een heftige, traumatische of anderszins nare jeugd hebben meegemaakt in verhouding psychisch eerder volwassen zijn..


kinda stoned

lepra heeft skills!

Fishy schreef op 26-04-2004 @ 17:58 :
lepra heeft skills!

danke

[Pechstrooksken]

Het was een rustige donderdagnamiddag, en Geert zat zijn kurkentrekkersverzameling op alfabet te sorteren. Hij was net aangekomen bij de letter p, en wist dat nu het echte werk begon. Niemand anders uit de kurkentrekkersverzamelaarsclub waarbij hij aangesloten en tevens penningmeester was had zo'n uitgebreide collectie betreffende de letter p. Behalve die vervelende Jean Marc. Jean Marc was als laatste bij de club bijgekomen. Geert kon deze lichtjes viriele knaap echter niet uitstaan: dat vatsige snorretje, die belachelijke konijneoogjes, Geert werd al ziek bij de gedachte alleen al. Maar diezelfde Jean Marc bleek dus een concurrent van Geert te zijn, want hij had net één kurkentrekker in de categorie van de letter p meer. En niet zomaar één, maar een heuse pastelkleurige met pijpenragers en prachtige portretten van parende pantoffeldiertjes op afgebeeld. Bij elke samenkomst van de club kwam Jean Marc aandraven met zijn pronkstuk, en wierp hij Geert enkele treiterige blikken toe, terwijl de rest van de club zich rond hem schaarde om zijn pronkstuk te bezichtigen.
En terwijl Geert verderging met alfabetiseren besefte hij dat hij iets moest ondernemen om dat vieze kereltje eens goed op zijn plaats te zetten. Hij realiseerde zich dat hij maar twee mogelijkheden had: ofwel zou hij Jean Marc thuis bezoeken en hem daar eens goed onder handen nemen met zijn lightsaber, ofwel moest hij een varietégezelschap oprichten. De keuze viel hem zwaar, maar na enig wikken en wegen bleek dat eerste toch de beste oplossing te zijn. Een varietégezelschap oprichten zou misschien toch een beetje té wreed en gevaarlijk geweest zijn. Voor je het beseft zit het hele dorp als publiek voor je terwijl je in de plaatselijk parochiezaal het beste van jezelf staat te geven. Neen, dan koos Geert liever voor de iets subtielere aanpak met de lightsaber.
Intussen was voor Geert het moment aangebroken waarop hij driemaal plechtig Oyalélé van k3 zong en zijn cavia ging voederen. Geert was erg gesteld op deze dagelijks rituelen, en als een waardig man onderging hij ze dan ook dagelijks. Behalve op zondag, waarop naar goede gewoonte het gras werd afgereden en gedurende 3 kwartier de cd van Jantje Smit door de boxen weerklonk. Bij het inzetten van ‘lieve oma’ was het telkens weer een moment van stilte, waarop Geert voorzichtig een traantje wegpinkte. Hij was immers zelf ook nog oma geweest, en had net zulke mooie momenten gekend zoals Jantje ze bezingt in zijn lied voor z’n lieve oma. Met weemoed dacht hij dan telkens terug aan die al die keren dat hij enkel gewapend met een antropoloog naar zijn kleinkind trok, en samen met die kleine deugniet vallende ster of verdwaald sneeuwvlokje speelde.
Intussen was Geert met zijn dagtaak klaar en nam zichzelf voor om morgen meteen werk te maken van zijn plan en om Jean Marc eens een bezoekje te brengen. Hij maakte voor zichzelf een grote pot aardappelpuree, zijn lievelingskostje, en at hem met smaak op.
De volgende dag werd Geert al vroeg gewekt door enkele zonnestralen die aan zijn ingenieus ochtendzonnestralenafweersysteem wisten te onstnappen en zijn kamertje vulden met licht. Maar dit deerde Geert niet en hij sprong meteen uit met. Vandaag was het immers de grote dag. Tegen de middag was hij klaar met zijn voorbereidingen, en bereid zijn strijd te strijden. Geert had zich in gehuld in een outfit van legerkleuren, met een licht satijnen sjaalje met pistache en zalmkleurige tinten dat hij rond zijn torso gedrappeerd had. Het oog wil ook wat, nietwaar. Hij nam zijn laaitseber, stak hem driftig in de lucht, en riep zijn kreet. ‘oma’s aan de top!!’, gevolgd door een angstwekkende schaterlach. Hij verliet zijn geheime lokatie en trok erop uit. Richting bushalte ging het, waar hij na 10 minuutjes wachten de bus zag komen aanrijden. In de straat van Jean Marc is er een bushalte, wist hij, maar uit voorzorg stapte hij drie haltes vroeger af. Vanaf nu kwam het er op aan om extra op zijn hoede te zijn. Hij begaf zich immers op vijandelijk terrein, en wist dat het gevaar hier in een klein hoekje zit. Voorzichtig sloop hij daar de straten, en verschanste zich achter een vuilnisbak, brievenbus of boom wanneer er iemand zijn oorlogspad kruiste. Al gauw doemde in de verte het huis van Jean Marc op. Het was een simpel rijhuisje met diepblauwe raamkozijnen, en op de vensterbank stonden enkele preischeuten. ‘Aha preischeuten’ dacht Geert, ‘ik wist het!’
En toen barstte de hel los ter hoogte van de kerkstraat nummer vierentwintig. Geert stormde op de woning af op Braveheartdiaanse wijze en schreeuwde meermaals ‘oma’s aan de top! oma’s aan de top!’.
Hij belde aan, en hoorde na enkele ogenblikken iemand aan de andere kant van de deur. Met een sprong als die van een kruising tussen een mandarijneend en een Bengaalse killerhamster stond hij meteen in Jean Marc’s huiskamer, alwaar hij meteen op de menigte begon in te hakken. Jean Marc had blijkbaar net enkele sabeniens op bezoek, maar daar trok Geert zich niets van aan. Toen hij de laatste sabenien aan zijn lightsaber gerijgd had stond hij nu oog in oog met zijn grote rivaal, diegene die sinds tweeeneenhalve maand Geert’s gelukzalige bestaan had omver geworpen. Geert wist hem met enkele gemene stoten van z’n lightsaber in een hoekje te dringen en sprak hem aan met de woorden: ‘ach beste Jean Marc, we hebben hier te maken met een kleine discrepantie tussen wat je zegt en doet. We zouden beter af zijn moest er een frisse wind waaien doorheen onze interdiscipliniare samenwerking, hetgeen zou kunnen leiden tot een kritische juxtapositie van beide meningen...’
De arme man was met stomheid geslagen en kon enkel een twijfelachtig ‘euh ja, tis maar te hopen dat er geen regen van komt’ uitbrengen. Geert verlostte de man uit zijn lijden en stuurde hem dan maar op trektocht naar Oezbekistan, met de opdracht ginds een kiezelsteentje per postduif naar de paus op de sturen. Dat deed J-M en zo leefde Geert nog lang en werd hij even later benoemd tot voorzitter van de plaatselijke koffiekoeken met ingebakken crême verzamelaarsclub. Hij had immers de meeste koffiekoeken in zijn bezit, tenmiste op een man na, een zekere Andre die er net een meer had...

[Risce]

Props voor Pechstrooksken

[blackfairy]

hey zeehond .. . je verhaal is af ... en je tweede verhaal kende ik al.. ergens gerippt of had ik t al gelezen van je..


others

blackfairy schreef op 28-04-2004 @ 19:12 :
hey zeehond .. . ergens gerippt

aaaagh nou komt de ware aap uit de mouw.

[blackfairy]

ey..don't kill me if i'm wrong.. ken zijn dat ik t ooit van m te leze heb gekrege

[Type]

Niet echt verzonnen, niet echt een verhaal.
Ik heb dit een keer in mijn journal geschreven, mijn 'dagboek'. Waarschijnlijk voelde ik me klote ofzo...

Damn it, I need valium, THC, mescaline, entheogen, powerdrugs to keep my mind from straying all the time.
I need blues, sing-a-longs, chaos, dead leaves and the dirty ground.

I need my girl's hands through my hair, her lips pressed against my cheek, her lovely smile telling me "all's going to be right, never to worry..."

My perfect life eh, my perfect life...

[cha0s]

Er was eens, want zo moeten sprookjes ende folklores namelijk altijd beginnen, een trol. Dezen trol was niet zomaar een trol, neen. Dezen trol was een advocaat, en wat voor één? De beste, van het hele, heeeeeeeeele, sprookjes appartementen complex op de ebolatyfuslaan nummer 23, een economisch lucratief voordelig stukje onroerend goed, dus. Op hedenochtend, 359 na Gristus, stapte ons aller Trol uit bed en lichtte zijn joint op. Al hoestend en wankelend liep hij naar beneden om aldaar te constateren dat het 4 uur in de ochtend was. "Wat een klotebaan heb ik toch eigenlijk, waar de neuk doe ik dit eigenlijk om?" dacht hij bij zichzelf en gisteren ook al bij 'n ander. Als tijdsbesparend ontbijt trok hij 'n blikje Hertog Jan open om daarmee zijn vloeibare equivalent van boterhammen te verkrijgen. Helaas voor dit verhaal was het bier over datum en stierf hij, ter plekke en theatraal, aan lepra.

[Günther]

"Geen mens, geen beest, maar een beestmens!!!"

[zeehond23]

blackfairy schreef op 28-04-2004 @ 19:12 :
hey zeehond .. . je verhaal is af ... en je tweede verhaal kende ik al.. ergens gerippt of had ik t al gelezen van je..


others

ik had em al eens eerder gepost

[zeehond23]

ok, een nieuw verhaaltje over een hele stoere jongen, inclusief 2 crappy gedichtjes, maar het is dan ook een crappy verhaaltje, dus het klopt wel

Sebastiaan liep op een vrijdag van school naar huis (want stoere jongens LOPEN!) en zag op een bankje langs de weg het meisje zitten die hij al een tijdje leuk vond (niet verliefd, want stoere jongens worden niet verliefd!). Ze had een kort rokje aan en een mooi wit topje. Jezus wat zag ze er weer lekker uit. Sebastiaan, stoer als hij is, stapte op haar af. Marieke zag hem en zwaaide enthousiast, maar toen hij nog geen drie meter van haar vandaan was riep een man uit het huis achter haar dat ze naar binnen moest komen. Marieke keek een beetje teleurgesteld naar Sebastiaan en rende naar binnen.

Na het weekeind zag Sebas Marieke weer en wilde vragen waarom ze ineens naar binnen rende toen hij eraan kwam, ze had toch wel heel even kunnen wachten… Maar Marieke deed net of ze Sebastiaan niet zag en ontweek hem de hele dag. Ten einde raad vroeg hij aan Evelien, de beste vriendin van Marieke, wat er precies aan de hand was.

“Ja Sebas, het zit zo, haar ouders vinden dat jij niet bij haar past. Je rookt (wat Sebastiaan er natuurlijk wel STOER laat uitzien he, want anders zou hij niet roken), gebruikt drugs (da´s namelijk nog STOERDER dan roken) en je bent een kwajong (???).”

Geschrokken door dit antwoord besloot hij te stoppen met roken en drugs, en schreef een gedichtje:

Ik zou voor jou alles doen
stoppen met roken en drugs
alles voor maar een zoen

Jij bent mij dit alles waard
Als je maar een dagje
In mijn water vaart

Ik ga het je nu zeggen mooie vrouw
In dit gedicht zal je vertellen
Dat ik heel veel van je hou

Hij deed het in een envelop, schreef haar naam erop en schoof het onder haar kluisdeurtje door. In de 2e pauze kwam Marieke op hem aflopen en nam hem even weg van de groep. In haar hand had ze het gedicht.

“Heb jij dit geschreven voor mij?”

“Ja, wie heeft er anders dat handschrift (jaja, want zelfs zijn handschrift is STOER!)”

Marieke keek hem verwonderd aan, pakte zijn hand beet en deed er een briefje in.

“Dit is mijn antwoord, en laat het alsjeblieft aan niemand lezen”

Sebastiaan liep naar de wc en opende het briefje:

Neem eens een loopje door mijn woud
En zie er alleen zwart bedorven hout
Een bos vol vervlogen dromen
Vertaald in grote dode bomen

Een zwarte hel zonder te belopen paden
Een plek waar zelfs ik de weg moet raden

Ja, zelfs ik ben vaak de klos
Dus kom gezellig verdwalen in mijn bos

Sebastiaan begreep niet veel van dit gedicht. Was het een waarschuwing? Was het een grapje? Alleen de laatste zin sprak hem aan. Dat was duidelijk een positief antwoord op zijn gedicht! Vol vreugde liep hij terug naar Marieke en gaf haar een zoen op haar mond. Zo begon de liefdevolle relatie tussen Sebastiaan en Marieke. Maar 3 weken later begon Sebastiaan zich toch af te vragen waarom Marieke alleen naar zijn huis wilde, en hem nooit eens meenam naar haar huis. Telkens had ze weer een andere smoes, de ene keer was haar kamer niet opgeruimd (terwijl Sebastiaans kamer NOOIT was opgeruimd, want stoere jongens ruimen niet op), de andere keer was het omdat haar incontinente oma bij haar thuis was en dat nog wel eens voor nare luchtjes kon zorgen. Een ruzie over dit onderwerp volgde, en natuurlijk verloor Sebastiaan deze, want ja, Marieke is nou eenmaal een vrouw, en vrouwen hebben andere middelen om in de strijd te gooien dan mannen.

Een paar dagen na de ruzie was Marieke niet op school. Niemand wist waar ze was, maar het werd aangenomen dat ze ziek was. Sebastiaan nam de taak op zich om haar al het huiswerk te brengen na schooltijd.

Bij haar huis aangekomen was alles donker. De gordijnen waren dicht en door een kier tussen die gordijnen zag hij ook geen licht branden. Een beetje onwennig stapte hij op de deur af en drukte op de bel. Nog geen seconde na dat hij gedrukt had vloog de deur open. Alleen was er niemand die hem open deed. Sebastiaan stapte naar binnen en achterhem vloog de deur dicht. Het was aarde donker en hij zag niets. Toen zijn ogen iets meer gewend waren aan het licht zou hij hebben gezworen dat hij een schim zag bewegen zo´n meter voor hem, maar het maakte geen geluid.

Toen hij weg wilde gaan hoorde hij van boven een stem

“Nee papa, niet doen!!”

Het was de stem van Marieke! Snel rende hij naar boven en struikelde haast over elke traptrede omdat hij ze bijna niet kon zien. Boven aangekomen luisterde hij nog een keer waar het geluid precies vandaan kwam, en opnieuw zag hij die schim, dit maal even verderop een deur binnen gaan, direct erna hoorde hij weer de stem van Marieke

“papa nee, alsjeblieft, doe niet!”

Sebastiaan rende naar de deuropening maar struikelde over wat wel een boomstronk leek zo hard was het. Toen hij probeerde op te staan werd hij door een soort voet op zijn rug terug naar beneden geduwd. Een zware hese stem zei

“Blijf liggen jochie, jij komt zo aan de beurt.”

Geschrokken van de voet en de zware stem, bleef Sebastiaan verstijfd op de grond liggen. De schim draaide zich weer om en Sebastiaan kon zien dat “het” een staart had, lange armen met enorme handen en voeten zo groot en breed als een A4tje. Sebastiaan hoorde Marieke huilen in de kamer en werd WOEST! De adrenaline schoot door zijn lijf bij het horen van een ijzige kreet van Marieke en hij sprintte naar de kamer. Daar stond de schim gebogen over het bed van Marieke en een soort straal scheen op Marieke´s hart.

“…..Die straal…” Dacht Sebastiaan, “die straal komt uit zijn mond!”

In paniek keek Sebastiaan om zich heen en vond wat hij zocht, het lichtknopje! Hij drukte erop en het licht sprong aan, eerst nog een beetje knipperend maar al snel was heel de kamer verlicht.

De schim was nu duidelijk zichtbaar. Het was groen met grote ronde ogen en een bek vol scherpe tanden. Het monster schreeuwde het uit en vluchtte via een gat in de muur de gang op. Sebastiaan rende naar Marieke en tilde haar uit bed.

“Stil maar, hij is weg”

“ja begrijpt het niet, hij is mijn vader.”

“vertel het dalijk maar, nu moeten we hier weg!”

Samen renden ze de kamer uit. De gang uit en de trap af, maar toen ze bij de deur aan kwamen stond “hij” er weer.

“En waar denken jullie heen te gaan? Ik ben nog niet klaar met jullie kinders!”

Marieke trok Sebastiaan weg van de voordeur en door de woonkamer heen naar de keuken.

“De keukendeur, snel!”

“HAHAHAHAHA, wat denken jullie nou?! Ik heb alle uitgangen afgesloten, er is geen ontsnappen mogelijk! Jullie zijn van MIJ!!!”

Sebastiaan voelde de adem van het beest in zijn nek. Heet en nat. Sebastiaan ging snel zijn zakken na, draaide zich om, deed zijn hand omhoog en startte zijn aansteker. Het beest kermde het uit! Met zijn aansteker voor hem pakte hij Marieke´s hand en liep op het monster af richting de voordeur. Toen ze bij de voordeur waren bleef Sebastiaan het monster strak aankijken en vroeg aan Marieke of zij de deur open wilde doen.

Het licht stoomde naar binnen en het monster schreeuwde het uit. Rook kwam uit zijn oren, zijn pupillen groeide tot ongekende grote en zijn voeten begonnen te smelten. Marieke rende weer terug het huis in en trok alle gordijnen open. De tranen stroomden over de wangen van het monster terwijl hij steeds verder smolt. Marieke rende terug naar Sebastiaan en trok hem mee het huis uit.
Ze renden in een stuk door naar het huis van Sebastiaan en vielen daar uitgeput in het gras van de voortuin.

“Was… Was dat je vader?”

“Nee, dat was mijn pleegvader. Hij heeft mij geadopteerd. Hij zorgde tot nu toe erg goed voor me, maar toen jij binnenkwam werd hij woest. Hij wilde mij niet delen. Daarom gingen we nooit naar mijn huis, omdat hij je zou vermoorden!”

“maar wat was die straal dan?”

“Hij zei, dat als hij mij niet voor zichzelf kon hebben niemand mij kon hebben… Maar hoe kwam jij eigenlijk aan die aansteker…. Je was toch gestopt met roken?”

“ermh.. ehhhh…. Ja, nee dus eigenlijk… Vind je het erg?”

“nee, weet je, geef mij ook maar een sigaret, die hebben we nu wel verdiend denk ik”

Lachend van de ontsnappende zenuwen en adrenaline lagen ze daar toen op het gras te roken, totdat ze in slaap vielen door dit vermoeiende avontuur. Het monster is verslagen en Marieke trok in bij Sebastiaan, waar ze nu nog steeds woont. En naar het huis is ze nooit meer terug geweest…

gaaf verhaal!

Nu staat het huis leeg. WE wachten een jaartje en kraken het dan. Was het trouwens nummer 23?

[zeehond23]

wie zijn we?


Maar tis mijn verhaal, dus als jij wilt dat het nummer 23 is, dan doe ik da wel even

jeej we is ik en mijn moeder, ik kan er niet missen

[acidbaby]

Op een dag niet zo lang geleden zat pietje in boeddha-houding te mediteren toen er ineens een toaster, Joop genaamd, op zn rug tikte en zei dat ie vol leven zat. Toen Pietje wou reageren om te zeggen dat zn gedachten leeg waren omdat ie zo beter zn verlichting kon begrijpen merkte hij een gaatje in zn buik waar zodra hij het op had gemerkt 23 larven uit kwamen gekropen. Nadat ze zich 1 voor 1 hadden voorgesteld als de letters van het alfabet (x, y en z overleefden het tripje niet) vroegen ze Pietje of ie zin had in een biertje. Maar Pietje reageerde niet meer. Pietje was dood en al een beetje rigor mortis. Dus de larven besloten zelf maar te kijken of ie nog erges alcohol in zn kooi had liggen en ja hoor tussen de keutels vonden ze een halve fles tequilla en wat superskunk. De toaster zei dat het goed was en pakte zn kaarten. De toaster ontdekte dat de larfjes vals aan het spelen waren en flambeerde ze een voor een. Omdat de wierook op was en hij de smaak van de lucht niet kon verdragen maakte hij zichzelf van kant door zijn stekker uit te trekken. Zijn opluchting duurde niet lang want Pietje was ondertussen gereïncarneerd in een roze vis met vleugels en had em weer aangesloten. Samen gingen ze naar een el Wauzo de lokale ijsbeer om wat kristal te halen alvoorens ze naar het party-bos gingen om lekkere chicks te scoren en wat voor een muur te gaan staan.

Ze leefden nog lang en gelukkig tot er een paar politie agenten op varkens ( ja die hadden ze weer ingevoerd) de stroom uit zetten maar dat is een ander verhaal

[EggeD]

Ik lag op het beton, languit op mijn bierbuik, alles grijs in mijn gezichtsveld. Ik telefoneerde, natuurlijk wat klunzig, want mijn mond schraapte bij elk woord langs het beton. Maar het ging, het ging. Het kind aan de andere kant van de lijn bleef maar vervelende vragen stellen over ecologisch verantwoorde manieren om pandaberen te vellen. Ik werd razend van woede en schudde wild van nee. Mijn neus sleet als een gummetje tot mijn gezicht plat was, plat op het rood van het beton. Ik haatte het kind zo erg. Gelukkig kwam mijn dochter binnen: ze deed mijn benen wijd en trapte. Ik ontsnapte ternauwernood aan alle audiovisuele ellende waar ik de laatste minuten werd blootgesteld. Ze trapte me 22 keer, haar vriendinnetjes lachten, ik voelde me een entertainer en vertelde de pandakid dat ik ophing om me op betere zaken te richten. Toen ik me op mijn rug draaide schrokken de meisjes van mijn aangezicht. Ze hadden niet verwacht me zonder neus aan te treffen. Van onder was ik ook blauw, dus ik stond maar op om ze er van langs te geven. De kamer had immers geen deuren - vraag me niet hoe ze binnengekomen waren, er zijn echt geen deuren. Kinderen kennen tegenwoordig geen respect voor hun ouders, dacht ik. Ze verdienen het. Dus ik tilde mijn dochtertje op en smeet haar, gezicht eerst, als een glazen vaas op de grond. Ze lag opslag roerloos. Haar vriendinnetjes, 5 in totaal, schuimbekten meteen en gingen aan me hangen, rafelden mijn kleren. Wat zonde, de krengen ! Ik pakte mijn pistool en schoot ze in hun mond. Van grijs was weinig meer te bekennen, net zo min als van levende meisjes. Uit verveling ging ik weer liggen en drukte ik op de 5 van het toestel. Ik begon te praten met de pandakid, hij moest lachen om mijn moorden.

[Blenderhead]

ich habe meine mutti gefickt

Gratulieren!

[zeehond23]

vreselijk crappy verhaaltje, mijn slechtste werk ooit, maar ik wilde het jullie toch niet onthouden


Karel ging vissen.
Het was heel warm geweest deze week, en de voorspellingen voorschreven ook warm weer. Nachtvissen zou het worden voor karel, en hij ging in zijn vriendenklub eens kijken wie er allemaal zin hadden om een partijtje te nachtvissen, met voldoende drinken, blowen en muziek. Maar helaas, als zijn vrienden waren ziek geworden na het spelen bij het meer, maar ze zeiden wel dat als je ergens wilt vissen, je daar moet gaan, vooral ’s nachts, want in dat meer hadden ze een grote donkere schaduw zien zwemmen, wat alleen maar Lak-toi kon zijn, de oervis waar de gekke indiaan het wel eens over had als hij liep te schreeuwen nadat hij de kroeg had verlaten. De indiaan liep dan schreeuwend over straat en riep hij :

“hij is echt, lak-toi bestaat, ik heb hem gezien!”

Bij het horen van “de gekke indiaan” liepen de rillingen over zijn rug. Bij zijn laatste ontmoeting met die indiaan heeft die hem zo erg laten schrikken dat zijn witte broek ineens een gele plek had. Eigenlijk was er niet zoveel gebeurd. Ze hadden hun frisbee in zijn tuin gegooid, ze waren onder het hek doorgekropen om hem te pakken, en net toen ze bij de frisbee waren kwam de man op hun aflopen met een bijl in zijn handen. Net op tijd konden ze wegrennen en onder het hek terug kruipen, anders had hij hun zeker gepakt. Het gerucht ging zelfs dat hij vroeger kleine kinderen ving en ze in zijn kelder opsloot en dan opat, alleen heeft de politie het nooit kunnen bewijzen.

Het idee dan lak-toi echt was gaf toch wel een extra spannend gevoel bij het idee dat hij vannacht in zijn eentje ging nachtvissen. Toen hij het zijn moeder vertelde werd zijn spannende avontuur ineens de grond in geboord! Zijn moeder verbood hem om in zijn eentje ’s nachts te gaan vissen bij het meer.

“Veel te gevaarlijk jongen, je weet niet wat voor enge mensen daar ’s nachts lopen!”

Boos rende hij naar boven, en deed zijn deur op slot .Wat moest hij nu doen? Hij had zijn vrienden gezworen om vannacht Lak-Toi te vangen. Ineens had hij het! Wat niet weet, wat niet deert! Als mamma en papa naar bed gingen zou hij het raam uit klimmen en naar het meer gaan.

Na het eten en nog een paar uurtjes tv ging Karel naar bed, en wachtte tot zijn ouders naar bed gingen. Gelukkig gingen ze al snel en Karel pakte zijn visspullen bij elkaar. Toen hij uit het raam sloop viel hij bijna en slaakte een kreet. Angstig wachtte hij af, maar uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat ze hem waarschijnlijk niet gehoord hadden, ze lagen zelf ook nogal rare geluiden te maken, wat ze ’s avonds wel vaker deden. Misschien hielp het ze wel in slaap komen, want zodra papa stil was viel hij meestal in slaap.

Op weg naar het meer moest hij langs het huis van de gekke indiaan. Toen hij erlangs liep kon hij het niet helpen even stil te staan. Al het licht was uit, de indiaan zal wel in de kroeg zitten. Maar toen zag hij dat er een gordijn opzij geschoven werd en daar stond hij oog in oog met de oude indiaan, hetzij hij op de straat stond en de indiaan op de 1e verdieping. De oude indiaan opende zijn raam en riep:

“Als je hem wilt vangen, kijk dan uit, hij is sterker en wijzer dan jou, en minimaal 1000 keer zo oud! Ook een vis heeft een verborgen kant, kijk uit, op land is het even gevaarlijk als in het water! Met alleen zo’n hengel lukt het niet jongen!”

Karel schrok en snel liep hij door, en zodra hij uit het zicht was van de indiaan rende hij in een stuk door naar het meer. Bij het meer aangekomen schitterde het maanlicht op het water. Het zag er mooier uit dan op het mooiste schilderij. Maar opeens zag hij daar een grote schaduw tussen al dat licht. Dat kon alleen maar Lak-Toi zijn. Ze hadden gelijk, hij bestond! Dus die oude indiaan was zo gek nog niet. Hij pakte zijn hengel en deed een worm aan het haakje. Het water golfde licht, en door het maanlicht kon hij zelfs tot aan de overkant van het meer zien. Hij gooide zijn hengel uit, en stak een sigaret op.

Het werd later en later, en Karel begon zijn geduld te verliezen. Hij stond op en begon te ijsberen.

“kut, nog maar 4 sigaretten”

Dacht Karel. Hij wilde er net een opsteken toen hij zijn dobber licht zag bewegen. Snel maar stil liep hij terug naar zijn hengel, en nam hem in de hand. Steeds sneller nu begon zijn dobber onder water te raken. Langzaam begon hij zijn vislijn binnen te halen. Steeds meer van de lijn was binnen, maar het leek wel of er bijna geen weerstand zat aan de lijn. Het leek wel of wat er ook aan de haak zat naar hem toe kwam. Opeens borrelde het water rond zijn dobber.

Daar was het dan, Lak-Toi, de oervis! Maar het was geen vis! Het had een vissenkop, kieuwen, armen, handen met vliezen tussen zijn vinders en stond op 2 benen! Karel zag zijn haak glinsteren in het maanlicht toen Lak-Toi zijn bek opende. Rijen scherpe tanden kwamen hem tegemoet toen het beest op hem af kwam rennen. Karel gooide zijn hengel neer en zette het op een lopen. Het beest zat hem op die hielen. Tussen de bomen door, door struiken heen. Takken zwiepten in zijn gezicht. Opeens struikelde hij over een boomstronk. Hij hoorde Lak-Toi naderen en toen hij opkeek stond daar een gestalte met een bijl in zijn rechterhand. Het was de oude indiaan.

“Ren naar huis jongen, gewoon rennen, kijk niet om, ik reken wel met Lak-Toi af”

Karel zag nog net hoe de indiaan met de bijl in de aanslag hem voorbij rende. Karel stond op en rende zoals hij nog nooit gerend had. Toen hij bijna het bos uit was hoorde hij en ijzige kreet.

Thuis aangekomen opende hij de deur, sprong door de deuropening en deed de deur achter hem op alle sloten. Hij rende de trap op naar zijn kamer. In bed aangekomen trok hij de dekens over zijn kop en viel in slaap, moe als hij was van al dat rennen.

Toen hij wakker was lagen zijn ouders nog te slapen. Hij liep naar beneden. Had hij dit avontuur nou gedroomd of niet? Toen hij de krant buiten wilde pakken lag op de deurmat een pakketje met daarin zijn hengel, sigaretten en de frisbee die ze waren verloren aan de oude indiaan. Bovenop lag een briefje:

“dank je wel, door jou heb ik kunnen doen wat me alleen nooit gelukt zou zijn, Lak-Toi is verslagen. Ik hoop dat je je lesje hebt geleerd over nachtvissen en voortaan naar je moeder zal luisteren.”

Karel kijkt om zich heen. De indiaan is nergens te bekennen.
Hij slaat zichzelf voor zijn hoofd…

“Hoe moet ik dit aan de jongens vertellen, die geloven me nooit!”

[Blenderhead]

Ik heb een lading laaauwe but in zeehond's oog gekwakt.

Volblaffen met but die zooi!

gaaf verhaal wel

[Wammus]

Lieve mama en papa,

We moeten U van onze jeugdleider een brief schrijven, om jullie gerust te stellen voor het geval dat jullie de overstroming hebt gezien in het nieuws. We maken het goed. Er is maar één tent weggespoeld en ook maar twee slaapzakken. Gelukkig is niemand verdronken. Toen de overstroming gebeurde waren we juist op de berg naar Bartje aan 't zoeken.

Oh ja, bel je even naar de mama van Bartje om te zeggen dat hij het goed maakt? Hij kan namelijk geen brief schrijven met zijn twee gebroken armen. Ik heb mogen meerijden in de jeep van de reddingswerkers. Dat was
tof!!

Als het niet zo fel gebliksemd had, zouden we Bartje nooit hebben
gevonden. De jeugdleider was een beetje kwaad op Bartje, omdat hij alleen de bergen in trok zonder het te zeggen. Hij had het wel gezegd, maar de jeugdleider was toen bezig met de brand blussen, misschien heeft hij Bartje daardoor niet gehoord?

Wist je dat, als je een gasfles in het vuur gooit, dat die dan ontploft? Het hout van de bomen was te nat om te branden, maar wel een van de tenten en sommige van onze kleren. David zal er wel een tijdje raar uitzien, tot zijn haar weer is bijgegroeid.

Als de jeugdleider de minibus gemaakt krijgt, zijn we zaterdag weer thuis. Het was niet zijn fout dat we gebotst zijn. Toen we vertrokken, waren de remmen nog heel goed. De jeugdleider zegt dat het normaal is dat zo'n oude auto soms kapot gaat. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom hij geen verzekering kan krijgen.

Wij vinden het wel een toffe wagen. De jeugdleider vindt het niet erg als we hem vuil maken. Er zitten tien stoelen in, maar we kunnen wel met twintig in de auto. We mogen dan om de beurt op de bergwegen rijden, daar zijn veel bochten, da's dus wel spannend. Alleen spijtig dat de politie ons juist tegenhield toen ik aan 't rijden was. Hij zou wel eens met jullie komen praten, zei hij.

Maak jullie niet ongerust, we zijn in goeie handen. De jeugdleider is echt een toffe knul. Deze morgen ging iedereen zwemmen in het meer. Ik mocht niet mee omdat ik niet kan zwemmen en Bartje kon ook niet zwemmen met zijn gebroken armen. Maar we mochten wel met de kano's varen, wij met ons twee. Helemaal tot aan de overkant. Als je in 't water kijkt, kun je de bomen zien, die door de overstroming onder water staan.

Onze jeugdleider is niet zo lastig als die andere van vorig jaar. Hij
werd zelfs niet kwaad toen we de zwemvesten vergeten waren. Hij heeft het te druk met het repareren van zijn auto, we laten hem dus zoveel mogelijk gerust.

Oh en weet je wat? We hebben een cursus EHBO gehad. Toen Danny in het water dook en zich kwetste aan zijn arm, hebben we zelfs geleerd hoe je een knevel legt. Da's een knoop om hele grote wonden mee af te binden. Ik heb toen wel moeten overgeven en sommige anderen ook, maar volgens de
jeugdleider komt dat omdat we die vieze kip gegeten hebben. Hij zegt, dat die hetzelfde smaakte als het eten in de gevangenis. Ik ben echt blij dat de jeugdleider vrij is gekomen en dat hij nu met ons op kamp gaat om zijn leven te beteren. Hij zegt dat hij voortaan alles veel
beter gaat doen.

Wat is eigenlijk een pedaal-fiel?

Zo ik ga stoppen met schrijven. Straks gaan we naar de stad om onze brieven te posten en om vaseline te kopen. Die hebben we nodig om spelletjes spelen, zegt de jeugdleider. Ik ben zo benieuwd!

Maak U niet ongerust. We maken het goed.

Groeten van Timmetje

[Blenderhead]

jammer alleen dat je m niet zelf hebt bedacht

[Wammus]

Katje schreef op 16-05-2004 @ 04:19 :
jammer alleen dat je m niet zelf hebt bedacht

Had ik dat er bij moeten zetten dan???? Maar nee klopt heb m idd niet zelf bedacht maar vond m wel goed genoeg om m hier te posten.

[zeehond23]

het is niet van jou EN het is niet verzonnen

[Wammus]

zeehond23 schreef op 16-05-2004 @ 09:43 :
het is niet van jou EN het is niet verzonnen

ja ok het is niet van mij ( of niet ok das maar net hoe je het ziet ) maar het is wel ooit verzonnen en hij is wel grappig ik heb me er gisteravond iig wel om vermaakt

[zeehond23]

nee, nu haal je 2 dingen door elkaar... je HOOOOOOOPT dat het ooit verzonnen is




mja, ik ga toch echt maar slapen nu

[Wammus]

zeehond23 schreef op 16-05-2004 @ 09:50 :
nee, nu haal je 2 dingen door elkaar... je HOOOOOOOPT dat het ooit verzonnen is
mja, ik ga toch echt maar slapen nu

nee ik weet dat het ooit door iemand verzonnen is en ik heb niet geslapen vanacht

[Daniël Chaos]

gister sex gehad met een getrouwde hardbody van 37, op feest van ouders van vriend van me.

[zeehond23]

daniëlchaos schreef op 20-05-2004 @ 11:32 :
gister sex gehad met een getrouwde hardbody van 37, op feest van ouders van vriend van me.

joh, en wor je nu zijn loverboy? En hij je suikeroom

zeehond23 schreef op 20-05-2004 @ 12:23 :
joh, en wor je nu zijn loverboy? En hij je suikeroom

nee het is tog verzonnen

niet chatten jongens en meisjes!

[zeehond23]

Zoals beloofd weer een verhaaltje, veel plezier, en dit verhaal kan als schokkend ervaren worden. Door wie weet ik niet, maar ik denk niet dat het te vinden zal zijn in de okkie of de taptoe (oewh, die zijn van lang geleden, groep zes tot acht ofzo of nog eerder? Nou, jammer dan dat ik dit weer in een post schrijf want het intresseerd jullie vast net zoveel als een natte scheet die je ex laat tijdens de sex met zijn/haar nieuwe vriend(in) wat eigenlijk je zus/broer is maar die je hebt verstoten na het incident dat je je huis binnenkwam en je moeder en je zus/broer je toenmalige vriend(in) zag verwennen (oewh, dat zijn nog eens ideetjes voor verhalen ) ) Maargoed, hier volgt dus het verhaaltje en waarover dat kan je in de volgende regel lezen (niet de eerstvolgende regel maar de eerstvolgende geschreven regel).

Hier volgt een verhaaltje over een aap en een (oerwoud)leeuw.

In het land van de groene hel (elk willekeurig land met een oerwoud) leeft een leeuw, en die leeuw is de schrik van het oerwoud, maar ja, zo zonder vrienden heeft de leeuw het wel erg eenzaam enzo. Hij besluit maar eens aardig te doen tegen alle dieren en vegetarier te worden. Maar het probleem is dat niemand hem geloofd! Hij wil praten met meneer zebra, maar de zebra bezwijkt aan een hartaanval bij het zien van onze leeuw. Hij wil praten met mevrouw kangaroe (jahey, tis een verhaaltje he, hoeft niks van te kloppen dus), maar bij het zien van de leeuw springt ie 12 meter de lucht in en breekt bij het neerkomen zijn nek (moet je nagaan hoe eng deze leeuw wel niet is). Hij wilde praten met meneer nijlpaard, maar die schrok zo erg van de leeuw dat ie onder water ging en zo lang, dat ie verdronk. Uiteindelijk komt hij bij meneer aap. Meneer aap zit in een boom, veels te hoog om bang te hoeven zijn van de leeuw.

-Zeg meneer aap, kom toch naar beneden, ik ben vegetarier geworden, je hoeft niet meer bang te zijn voor mij!
--Jaja *zegt de aap* ik geloof er niks van! Zodra ik beneden kom verslind je me met huid en haar! Ik ken die grapjes van je nu wel, en wanneer heb je besloten vegetarier te worden, je hebt vandaag al meneer zebra, mevrouw kangaroe en meneer nijlpaard vermoord!!!

De leeuw kijkt eens om zich heen en ziet daar wat lianen op de grond liggen en krijgt een idee.

-Als ik me nou vastmaak met die lianen die daar liggen?
--Nou, dan moet je wel heel erg vast zitten!

De leeuw rolt wat rond in de lianen en komt steeds vaster en vasterder te zitten.

-- wel met je rug naar mij toe, zodat je me niet naar beneden ziet komen en mij dan ineens te grazen neemt!

De leeuw draait wat om en zit nu met zijn poepert omhoog naar de aap en kan bijna niet meer bewegen.

-Zo goed meneer aap?
--Nou, nog iets vasterder graag, en als ik je dan vertrouw, maak ik je wel weer los!

De leeuw, goedgelovig als ie is (nu dan he, want hij is nu vegetarier en smeekt eigenlijk om vriendschap, wat wil je na een leven zonder vrienden of zelfs mensen die tegen je praten) zorgt ervoor dat ie zo vast zit dat ie niet meer kan bewegen, zelfs ademen gaat moeilijk.

- Nou meneer aap, ik kan me echt niet bewegen hoor!
-- Dat zie ik *zegt de aap met een bibberige stem*, alleen nu nog even je staart omhoog doen, zodat ik zeker weet dat je niks doet
- Tuurlijk, wat jij maar wil *leeuw doet zijn staart omhoog, niet wetende waarom*…… maar waarom zo’n bibberige stem, je weet toch dat ik je niks kan doen!
-- Ja, dat weet ik, maar ik ben zo zenuwachtig omdat ik nog nooit een leeuw anaal geneukt heb..



Zo dat was weer een verhaaltje uit de diepe donkere krochten van mijn brein. Hoop dat je je er een beetje mee vermaakt hebt en binnenkort volgt er wel weer een verhaaltje, ik ga maar even naar de sjop om wiet te halen om mijn brein een beetje rustig te krijgen, want het ene vage verhaalbegin is nog niet bedacht of de volgende springt er al weer


DAAAAAAAAAAAAAAG!!!!!!!!!!!!!!!!!

Waarom internet beter is dan real life.

Real life heeft geen Ctrl F functie. Je schoenen moet je dus altijd handmatig zoeken.

Real life heeft ook geen Ctrl Z functie. Dus als je je auto in de prak rijdt, of je moeders Ming-vaas van de kast stoot, kun je daar niks meer aan veranderen.

Drummend buurjongetje, of een huisgenoot die 's ochtends vroeg opera's zingt. Real life heeft geen Mute knop.

Als je het zat bent, ga je offline. Radicale maatregelen als zelfmoord zijn niet meer nodig.

Online kun je niet afgerekend worden op je lelijkheid, gebrekkige lichaamshygiëne of een ontzettende kegel.

Lichaamstaal of emoties zullen je online niet verraden.

Voor ziekten IRL kun je geen patches downloaden.

Je hebt geen routebeschrijvingen of wegenkaarten (laat staan benzine) voor een URL.

Stotteren ist nicht mehr im Frage.

To be continued...

@Katje: woord!

Nog één punt/één woord: google

[Footprint]

hehe internet heeft smilies

I-net beter dan Real Life? No way!