Oud 19-07-2003, 21:26
Caelis
Caelis is offline
Een vriend vroeg of ik dit aan 'jongeren' wilde laten lezen. Bij deze

Het was in zekere zin een bijzondere dag, hoewel misschien niet in de meest positieve zin van het woord. Vandaag was Joram voor de duizendste keer naar de afdelingsleider van zijn school gestuurd. Of misschien al wel de tweeduizendste, hij vond het al bijna de moeite niet meer om nog bij te houden hoe vaak hij inmiddels tegenover die man had gezeten.
‘Joram, ik heb een hele tijd niet geweten wat ik met je aan moest. Dat een leerling een keer boos wordt, dat kunnen we begrijpen. Maar een leerling die bijna iedere dag een woedeaanval heeft, daar kunnen we niets mee. En wat wij nog het ergste vinden, is dat je daardoor zo weinig aansluiting vindt bij de andere leerlingen.’ Joram wilde net protesteren en zeggen dat ‘de andere leerlingen’ hem totaal niet interesseerden, maar net toen hij zijn mond open deed, werd hij weer onderbroken. ‘We hebben er op de directievergadering over gepraat, en we denken nu een oplossing gevonden te hebben. Er zijn namelijk meer leerlingen die geen of slecht aansluiting vinden en daarmee gaan we een project opstarten. De rest van het schooljaar zit jij samen met negen anderen iedere vrijdagmiddag een uur te praten in een leeg lokaal. Waar jullie over praten moeten jullie weten, maar we hopen dat jullie met elkaar over jullie problemen kunnen praten.’ Joram keek de man vol ongeloof aan. ‘U bedoelt dus dat ik voortaan mijn halve vrijdagmiddag kwijt ben?’ ‘Een uurtje’ ‘Om met een paar freaks…’ ‘Leerlingen die net als jij geen aansluiting vinden’ ‘…te gaan zitten praten over problemen die ik niet heb?’ ‘Precies. En dat is verplicht. Als je niet komt opdagen zullen we ons genoodzaakt zien om toch andere maatregelen te nemen. Nog een prettige week verder, Joram.’

De eerste vrijdag na het gesprek met de afdelingsleider slenterde Joram na schooltijd met lood in zijn schoenen naar het tekenlokaal, waarvan de directie had gedacht dat dat de meest geschikte plaats was om over problemen te praten. Joram had zelf wel kunnen bedenken dat de ‘andere maatregelen’ vermoedelijk neer zouden komen op schorsing en vervelende gesprekken met zijn ouders, dus had hij maar besloten dat hij het meest verstandig zou zijn als hij tenminste naar het eerste gesprek zou gaan, omdat hem dat een hoop problemen zou besparen.
Toen hij binnenkwam zaten er twee meisjes, maar verder nog niemand. De meisjes zaten zover mogelijk van elkaar af en deden een mislukte poging om elkaar te negeren. De moed zakte Joram in de schoenen toen hij zag hoe ze iedere keer elkaar aankeken en dan meteen weer wegkeken als ze zagen dat de ander ook keek. Moest hij nou echt iedere vrijdag een uur bij deze types zitten? En wie weet wat er nog kwam… Joram liep naar het raam toe en ging naar buiten staan kijken, met zijn rug naar de meisjes toe. Maar nog voor hij ook maar had gezien wat er buiten was, stond een van de meisjes al naast hem. ‘Ik ben Linda. Wil je thee?’ Ze klonk wel aardig, dus besloot Joram zich maar om te draaien. ‘Joram. Thee?’ ‘Je weet wel, een meestal bruinige vloeistof, gemaakt van heet water en theebladeren?’, hoorde hij ineens vanuit een hoek. Het andere meisje was ook opgestaan en stond thee in te schenken. Ondanks zichzelf moest Joram toch lachen. ‘Ja, doe maar.’
Intussen kwamen ook andere leerlingen binnen. Een paar ervan dacht Joram wel eens in de gang te hebben gezien, maar van de meesten wist hij niet eens dat hij ooit met ze in hetzelfde gebouw was geweest, laat staan dat ze in hetzelfde jaar zaten als hij. Er kwam een jongen met een groene hanekam naar hem toelopen die zich voorstelde als ‘Falco. We doen tekenen samen.’ Joram vroeg zich af hoe Falco kon denken dat hij hem niet al eens gezien had bij tekenen. Zo’n groene hanekam viel toch wel een klein beetje op in een klas met nog geen vijftien leerlingen. Twee andere jongens, een behoorlijk dikke en een met een buitenlands uiterlijk stelden zich voor als Mika en Guillermo. Intussen was er in de hoek waar de thee stond een behoorlijke groep meisjes ontstaan, hoewel ze niet enthousiast met elkaar stonden te kletsen, iets waar Joram zich altijd behoorlijk aan irriteerde bij die gigantische kuddes die altijd in de weg stonden en geen minuut zonder elkaar leken te kunnen. Het meisje dat de thee had ingeschonken leek te voelen dat Joram stond te kijken en stelde zich voor. ‘Ik heet Fatima. En dat zijn Fenna, Chaira en Andrea.’ ‘Hebben ze jullie op naam uitgezocht ofzo? Allemaal A’s!’ ‘Je mag er ook wel Lin, Fen, Cha, An en Fat van maken, maar ik vind het niet klinken,’ zei Fatima terwijl ze zich weer omdraaide naar de anderen.
Er kwam nog een jongen binnen, hoewel Joram zeker wist dat hij de enige was die dat gezien had, zo stil was hij naar binnen geslopen. Bijna alsof hij niet gezien wilde worden, dacht Joram. En misschien was dat ook wel zo. Ineens hoorde hij Fatima vragen of ze even alle aandacht mocht. ‘Net als jullie allemaal, neem ik aan, vind ik dit een belachelijk idee, maar als we nou onszelf allemaal even voorstellen ofzo,’ zei ze, ‘laten ze ons er misschien wel voor het einde van het jaar mee ophouden als we een klein beetje meewerken. Dus vertel allemaal even wie je bent en waarom je hier moet zitten. Ik begin wel. Ik heet dus Fatima en ik zit hier omdat ze denken dat ik eenzaam ben. Niet dus.’ Een paar mensen glimlachten flauwtjes, maar de meesten bleven stil. Toen scheen Falco te denken dat toch iemand wat moest zeggen. ‘Falco. Omdat de maatschappij mij haat.’ Niemand wist echt of ze nou moesten lachen of dat hij het serieus bedoelde. Om de situatie iets makkelijker te maken stond Joram maar op. ‘Ik heet Joram en ik zit hier omdat ik woedeaanvallen zou hebben.’ Terwijl hij dat zei viel het hem op dat Fatima ook al de reden ontkende die op was gegeven door de schoolleiding. Daarna ging het toch al wat sneller. Linda zonderde zich altijd af, Mika was altijd heel stil, Roman trok zich ook altijd terug, Fenna zou altijd problemen maken, Guillermo zou zich niet aanpassen en Andrea was ook altijd alleen. Ze kwamen tot de conclusie dat ze er op Falco na allemaal zaten omdat ze altijd alleen zouden zijn en geen aansluiting zouden vinden of problemen zouden maken. Toen bedacht Andrea zich ineens dat Chaira niets gezegd had. Die leek erg ongelukkig met het feit dat ze toch nog opgevallen was en zei, zo zacht dat Joram zich voorover moest buigen om haar te kunnen verstaan: ‘Ik heet Chaira.’ Joram wist zeker dat iedereen zou kunnen bedenken dat zij hier zat omdat ze ontzettend verlegen was en de anderen leken er ook zo over te denken, want niemand vroeg haar verder iets. ‘Nog drie minuten!’, riep Fenna ineens. Ze gingen er maar vanuit dat ze die drie minuten wel mochten laten zitten en liepen het lokaal uit. Terwijl Joram naar de fietsenstalling liep verbaasde hij zich erover dat het uur nog zo snel was gegaan.
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 19-07-2003, 21:27
Caelis
Caelis is offline
In de word-versie zitten hier ook nog alinea's bij, hier dus niet
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 19-07-2003, 22:03
hodelahitie
Avatar van hodelahitie
hodelahitie is offline
lijkt best wel op het verhaal van een filmpje... kweet zow niet hoe die heet... ooit eens gezien in de 2e ofzo....
Met citaat reageren
Oud 19-07-2003, 22:58
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
hodelahitie schreef op 19-07-2003 @ 22:03:
lijkt best wel op het verhaal van een filmpje... kweet zow niet hoe die heet... ooit eens gezien in de 2e ofzo....
Ik weet hoe het verder gaat En ik kan je verzekeren dat daar nooit een film over gemaakt kan zijn
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 00:35
Fladdergeval
Fladdergeval is offline
Je zei dat je dit verhaal van een vriend had, maar is dit het enige dat je gehad hebt? Mocht je nog meer hebben, post het dan, ik zou graag willen weten hoe het verder gaat. Niet dat het nu al extreem goed is of zo, maar de basis is lekker en ik bene rg benieuwd hoe de schrijver hierop doorgaat! Meer dus graag!
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 00:42
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
Fladdergeval schreef op 20-07-2003 @ 00:35:
Je zei dat je dit verhaal van een vriend had, maar is dit het enige dat je gehad hebt? Mocht je nog meer hebben, post het dan, ik zou graag willen weten hoe het verder gaat. Niet dat het nu al extreem goed is of zo, maar de basis is lekker en ik bene rg benieuwd hoe de schrijver hierop doorgaat! Meer dus graag!
Mijn commentaar was dat ik het zo'n lange inleiding vond zonder dat er echt wat gebeurde Ik zal 'm morgen om meer vragen
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 00:52
Fladdergeval
Fladdergeval is offline
Nou, hoewel ik dit nog niet super geschreven vind, en inderdaad mischien een beetje langig vind, is deze situatie gewoon goed om op door te schrijven, dus ik ben benieuwd hoe je vriend het uitgewerkt heeft! (Kijken of hij er hetzelfde mee ozu doen als ik )
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 13:23
lotjesnotje
Avatar van lotjesnotje
lotjesnotje is offline
ik vind het niet echt een supperverhaal mischien als er nog een stuk bij was maar niet echt...
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 14:05
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
lotjesnotje schreef op 20-07-2003 @ 13:23:
ik vind het niet echt een supperverhaal mischien als er nog een stuk bij was maar niet echt...
Het is dan ook niet geschreven voor bij welke maaltijd van de dag dan ook

Ik weet wel dat je 'super' bedoelt, maar om dat nou zo te schrijven...
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 14:54
Caelis
Caelis is offline
De week daarna betrapte Joram zich er op de gekste momenten op dat hij eigenlijk best wel uitkeek naar vrijdag, al was het maar omdat hij dan Linda weer zou zien. Hij wilde het eigenlijk niet toegeven, maar vond haar best leuk. Zijn gedachten werden ruw onderbroken doordat hij ineens tegen iemand aanbotste terwijl hij het lokaal in probeerde te gaan. ‘He, Joram!’ hoorde hij achter zich. Hij keek om en zag zijn beste vriend Diego door de mensenmassa op hem af komen. ‘Hm?’ ‘Kom op man, een beetje meer interesse kan wel! Kom je ook, vrijdag?’ ‘Vrijdag?’ ‘We gaan na school met de hele club ijs halen.’ Joram twijfelde over wat hij zou zeggen. Tot nu toe wist niemand van de uren op vrijdagmiddag en eigenlijk wilde hij dat ook zo houden, maar aan de andere kant wist hij zo gauw ook geen geloofwaardig excuus om niet te gaan. ‘Nou, weet je… eigenlijk…’ begon hij. 'Je gaat me toch niet vertellen dat je niet meegaat hè?' 'Dat was toch wel mijn bedoeling ja. Ik moet naar m'n oma. Niet dat ik dat nou zo leuk vind ofzo, maar ik moet van m'n ouders.' Diego leek na te denken over het excuus en besloot toen maar om het te accepteren. 'Jammer,' was het enige dat hij nog zei, voor hij zich omdraaide en het lokaal in liep. Joram volgde hem.
'De nieuwe opdracht voor de komende twee kwintalen, is dat jullie op het toneel een visie geven op het onderwerp liefde,' vertelde Lau, de lerares Drama. Een aantal mensen begonnen al te protesteren. 'Ik verwacht niet dat jullie allemaal met zoete liefdesverhalen en dergelijke aankomen, maar dat jullie juist allemaal op een originele manier duidelijk proberen te maken hoe jullie over liefde denken. Zodra je denkt dat je iets weet, kun je bij mij een datum kiezen om het uit te voeren. Als je over twee weken nog geen datum hebt staan, deel ik je ergens in.' Joram wist totaal niet wat hij nu met deze opdracht aanmoest. Liefde, wat dacht hij nou van liefde? Achter hem waren Falco en Gavin hardop aan het nadenken, maar naar Jorams idee dachten zij meer aan seks dan aan liefde. 'Mevrouw, mag je ook iets uit een toneelstuk doen?' vroeg hij ineens. 'Nou, eigenlijk liever niet. Een stuk uit een toneelstuk spelen kan iedereen wel, maar ik wil juist dat jullie je eigen visie laten zien.' 'Maar als die nou overeenkomt met wat de toneelschrijver zegt?' 'Dan nog is het niet origineel genoeg. Je zal het toch echt zelf moeten doen, Joram.' Joram voelde zich kwaad worden. Ze wilde niet eens luisteren naar wat hij wilde zeggen. Nog voordat hij ook maar bij de vraag was die hij wilde stellen, had ze haar mening alweer klaar. Hij stond op, waarbij zijn stoel omviel. 'Ik ben het zat!' schreeuwde hij. 'Ik mag hier nooit eens mijn mening geven of proberen om een opdracht naar eigen inzicht uit te voeren!' Lau wist wat er ging komen, net als de rest van de klas, en probeerde Joram te kalmeren. 'Joram, ik waardeer het als je jouw mening geeft, maar de opdracht...' 'Stik in je opdracht!' schreeuwde Joram, terwijl hij zijn stoel naar Gavin smeet, die zich niet kon bedwingen en hoorbaar moest lachen. De stoel raakte Gavin in zijn maag en hij viel achterover. Joram smeet zijn tafel omver en stormde de klas uit. Dat mens dacht zeker dat ze macht over hem had. Mooi niet. Hij rende de gang door en de school uit. Pas een paar straten verder stond hij stil. Terwijl hij stond uit te hijgen merkte hij dat hij weer wat gekalmeerd was, maar zich nog steeds behoorlijk kwaad voelde. Hij stapte de dichtstbijzijnde winkel in, waar ze cd's verkochten. Joram keek wat rond en toen hij dacht dat hij wel met goed fatsoen naar huis kon gaan zonder dat zijn moeder echt gek op zou kijken, liep hij langzaam naar de fietsenstalling om zijn fiets op te halen.

'Joram! Ben je nu al thuis? Wat ben je lekker vroeg!' zei zijn moeder meteen toen hij de deur opendeed. 'Ik heb net vlaai gehaald voor Sverre's verjaardag morgen, zullen we vast een klein stukje proeven?' Voor Joram antwoord kon geven, verdween zijn moeder de keuken al in. Sverre was Joram's oudste broer, die zelden thuis was, maar had beloofd om zijn 21ste verjaardag wel thuis te zijn. Joram's moeder kwam de keuken uit met twee punten vlaai. 'Hoe was je dag vandaag?' 'Wel aardig, niet echt bijzonder ofzo.' Joram wist dat zijn ouders toch wel over zijn gedrag vandaag zouden horen, maar besloot voorlopig nog maar even niets te zeggen. 'De laatste twee uren vielen uit.' 'Ja, dat dacht ik al toen je zo vroeg al naar binnen stapte. Morgen ben je toch na het vierde uur al uit, zoals iedere vrijdag?' Joram wist niet wat hij moest zeggen. Hij wilde niet dat zijn ouders van de 'praatgroep' zouden weten, zoals hij de groep in gedachten noemde, maar hij moest een aanvaardbaar excuus hebben waarom hij niet meteen uit school thuis zou zijn op de verjaardag van zijn broer. 'Pas een uur later, degenen die volgend jaar leerlingmentor willen worden moeten zich eerst nog opgeven en dat duurt ongeveer een uur.' Joram wist dat hij er nu wel aan vastzat dat hij zich volgend jaar daarvoor op zou moeten geven, maar hij had zo gauw geen betere smoes kunnen bedenken. Bovendien wist hij dat zijn moeder hem alles zou vergeven als hij maar leerlingmentor werd, net als zijn broers hadden gedaan. 'Wat leuk! Heb je eindelijk besloten dat je dat ook wilt gaan doen? Wat goed!' reageerde zijn moeder, zoals hij had verwacht. Net toen ze nog meer lofzangen over hem uit wilde strooien ging de telefoon. 'Ik ga naar boven,' zei Joram terwijl zijn moeder de telefoon opnam, en hij rende de trap op voordat ze kon protesteren.
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:08
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
'k vind het eerste stuk niet zo.

't gaat te snel.

We hebben het hier over een groep moeilijkere redelijk asociale jongeren en gelijk in het eerste uur zitten ze gezellig thee te drinken en ubersociaal te doen???

(Ik snap ook niet echt dat eerst de twee meisjes zo ver weg van elkaar zitten, en dan ineens sociaal worden met Joram???)

En er zijn denk ik idd. wel 'tig verhaaltjes geschreven omtrend dit soort dingen. Een van de beroemdere films is ook wel beetje zoals dit? (The breakfast club). Groep moeilijke jongeren die uiteindelijk een band krijgen.

Laatst gewijzigd op 20-07-2003 om 15:18.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:16
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
't tweede stuk.

Dat Joram een woedeprobleem heeft, ok, maar dat die al *zo* snel *zo* woedend word is wel heel buitenaards.

Dat toneelstuk opdracht geval over liefde ... oh man, so cliche .. .. so cliche ..

..

Voor de rest vind ik het wel duidelijk geschreven de opbouw is ook wel goed, ondanks dat het verhaal me toch ietwat te snel ontwikkelt.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:47
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
Marcade schreef op 20-07-2003 @ 15:08:
'k vind het eerste stuk niet zo.

't gaat te snel.

We hebben het hier over een groep moeilijkere redelijk asociale jongeren en gelijk in het eerste uur zitten ze gezellig thee te drinken en ubersociaal te doen???

(Ik snap ook niet echt dat eerst de twee meisjes zo ver weg van elkaar zitten, en dan ineens sociaal worden met Joram???)

En er zijn denk ik idd. wel 'tig verhaaltjes geschreven omtrend dit soort dingen. Een van de beroemdere films is ook wel beetje zoals dit? (The breakfast club). Groep moeilijke jongeren die uiteindelijk een band krijgen.
Te snel Als 't geen vriend van me was geweest was ik in slaap gevallen en had ik niet verder gelezen

En 'dit soort dingen' zijn niet wat je denkt.. Ik denk niet dat iemand hier ook maar in de buurt zit van hoe het verder gaat gaan
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:49
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
Marcade schreef op 20-07-2003 @ 15:16:
Dat Joram een woedeprobleem heeft, ok, maar dat die al *zo* snel *zo* woedend word is wel heel buitenaards.

Dat toneelstuk opdracht geval over liefde ... oh man, so cliche .. .. so cliche ..

Dat kan wel, heb er zelf bij een in de klas gezeten. Er hoefde bij wijze van spreken maar iemand te hoesten en die ging al uit z'n dak

Ik heb me laten vertellen dat dat juist de bedoeling is, maar waarom is mij een raadsel

(Ik moet 'm zelf maar commentaar laten geven, veel slimmer )
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:49
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
Citaat:
Caelis schreef op 20-07-2003 @ 15:47:
Te snel Als 't geen vriend van me was geweest was ik in slaap gevallen en had ik niet verder gelezen

En 'dit soort dingen' zijn niet wat je denkt.. Ik denk niet dat iemand hier ook maar in de buurt zit van hoe het verder gaat gaan
Als schrijver moet je natuurlijk wel voldoen aan de verwachtingen van de lezer; als je daar te ver van af wijkt, knappen ze af.

En ja. Mag van mij wat uitgebreider met meer details en ook wat andere zaakjes zodat we de hoofdpersoon beter leren kennen, voordat het *eigenlijke* verhaal begint.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:53
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
Citaat:
Caelis schreef op 20-07-2003 @ 15:49:
Dat kan wel, heb er zelf bij een in de klas gezeten. Er hoefde bij wijze van spreken maar iemand te hoesten en die ging al uit z'n dak

Ik heb me laten vertellen dat dat juist de bedoeling is, maar waarom is mij een raadsel

(Ik moet 'm zelf maar commentaar laten geven, veel slimmer )
Mja ik heb ook wel is bij een opvliegend persoon in de klas gezeten, (Stefan heette die) maar 't was nie zo dat bij elk zuchtje wind hij uit z'n vel sprong.

Tenzij die al redelijk aangebrand was, maar dat was J. toch nie hier?

Ik zie niet in hoe iemand boos kan worden als hij geen toneelstuk geval mag gebruiken in een opdracht?!

Drie zinnetjes over opdracht en hij's over de rooie .. Dat past niet bij J. van wat ik in de rest van het verhaal lees. Daarom moet er misschien eerst beter kennis gemaakt worden met J. voordat het verhaal begint?
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:57
Quiana
Avatar van Quiana
Quiana is offline
Citaat:
Marcade schreef op 20-07-2003 @ 15:53:
Ik zie niet in hoe iemand boos kan worden als hij geen toneelstuk geval mag gebruiken in een opdracht?!
Sommige mensen hebben een lage 'boosheidsgrens'.
(of zijn gewoon onwijs opgefokt)

Vind het een beetje vervelend lezen door gebrek aan
alinea's, maar goed, dat ligt aan Word kennelijk.

Kweenie, beetje een doorsneeverhaal, hoewel
het op zich wel goed geschreven is ed.

De rest wat ik wou zeggen heeft Marcade wel zo ongeveer gezegd denk ik.

Hoelang is het verhaal in z'n geheel?
__________________
Drie.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 15:59
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
Quiana schreef op 20-07-2003 @ 15:57:
Sommige mensen hebben een lage 'boosheidsgrens'.
(of zijn gewoon onwijs opgefokt)

Vind het een beetje vervelend lezen door gebrek aan
alinea's, maar goed, dat ligt aan Word kennelijk.

Kweenie, beetje een doorsneeverhaal, hoewel
het op zich wel goed geschreven is ed.

De rest wat ik wou zeggen heeft Marcade wel zo ongeveer gezegd denk ik.

Hoelang is het verhaal in z'n geheel?
Wat ik nu heb is 12 wordpagina's (met alinea's, maar die worden hier niet weergegeven ), maar hij gaat ermee verder als er ook maar 1 persoon is die meer wil lezen
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Ads door Google
Oud 20-07-2003, 16:02
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
Citaat:
Quiana schreef op 20-07-2003 @ 15:57:
Sommige mensen hebben een lage 'boosheidsgrens'.
(of zijn gewoon onwijs opgefokt)

Vind het een beetje vervelend lezen door gebrek aan
alinea's, maar goed, dat ligt aan Word kennelijk.

Kweenie, beetje een doorsneeverhaal, hoewel
het op zich wel goed geschreven is ed.

De rest wat ik wou zeggen heeft Marcade wel zo ongeveer gezegd denk ik.

Hoelang is het verhaal in z'n geheel?
Joram komt niet echt onwijs opgefokt op me over

En hee, steel mijn meningen is nie zo; beetje makkelijk jezelf er vanaf brengen he, Betamastodontje
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 17:09
Caelis
Caelis is offline
Joram werd wakker doordat hij zijn vader hoorde roepen. 'Joram! Kom je nou nog beneden of wat!' 'Huh? Wat?' 'Jij beneden komen?' 'Ja-haa, ik kom al, niet zeuren.' 'Ik zal maar doen alsof ik dat niet gehoord heb...' 'Moet ik 't nog een keer zeggen dan?' Joram begon zich alweer kwaad te maken, maar zijn vader deed alsof hij hem niet hoorde en liep terug de woonkamer in. Joram vroeg zich af waarom hij nu dan weer naar beneden moest komen. Ze konden nog niets gehoord hebben over zijn gedrag vandaag op school, dat gebeurde nooit zo snel. Hij liep naar beneden en rook op de trap al dat zijn vader hem had geroepen voor het eten. Toen besefte hij zich pas dat het al avond moest zijn en dat hij de hele middag had liggen slapen. Gek dat zijn moeder hem niet had wakker gemaakt, ze roept altijd dat 's middags slapen helemaal niet goed is, omdat hij dan de hele nacht wakker zou liggen.
Aan tafel bleek dat zowel Sverre als Django er niet waren en dat ze dus met hun drieën zouden eten. 'Waar is Django?' vroeg Joram. Dat Sverre er niet was verbaasde hem niets, die was toch nooit thuis, maar Django kwam altijd net voor het eten naar huis. 'Ik weet het niet, hij heeft ook niet gebeld. Maar we wachten niet op hem met het eten. Als hij niet op tijd thuiskomt moet hij het zelf maar weten.' zei zijn moeder, maar Joram hoorde aan haar stem dat ze bezorgd was. Tijdens het eten zwegen ze alledrie. Toen de telefoon ging, schoot Joram van schrik van z'n stoel af. Zijn vader nam op. 'Ja?' 'Wat kan ik voor u doen?' 'Hoe is het met die knul?' Toen Jorams moeder dat hoorde schrok ze zichtbaar. Joram wist dat ze aan Django dacht, maar hij had zelf toch een ander idee over het onderwerp van het telefoontje. Het zou zijn afdelingsleider wel zijn over vanmiddag. 'Bedankt dat u belde. Prettige avond nog.' hoorde hij zijn vader nog zeggen voordat hij ophing. 'Was dat over Django?' vroeg Jorams moeder ongerust. 'Nee, over Joram. Naar het schijnt heeft hij vanmiddag met stoelen gesmeten.' 'Hij zit erbij en het was maar een stoel.' zei Joram geïrriteerd. 'Wil je ons jouw versie van het verhaal vertellen?' 'Nee, want jullie geloven me toch niet. Ik ben toch alweer degene die het fout gedaan heeft.' 'Helemaal niet, maar we willen graag van jou horen waarom je zoiets doet.' zei zijn vader. 'Weet ik het, omdat ik kwaad was ofzo. Mag ik naar boven?' 'Nee, ik wil eerst dat je uitlegt waarom je dan kwaad was.' Joram wist zeker dat zijn vader dat alleen maar wilde horen om hem daarna te vertellen dat het verkeerd was om kwaad te worden en om dan te vertellen dat hij dat nooit werd, want dat gebeurde hem altijd. Om dat te voorkomen stond hij op en liep naar boven. 'Joram. We waren in gesprek.' 'Helemaal niet! Je ging mij vertellen dat ik altijd alles fout doe, zoals je altijd doet!' Joram stormde de trap op en smeet zijn deur met een klap dicht. In de kamer naast hem hoorde hij Mertem huilen. Toen hij weer wat gekalmeerd was vroeg hij zich af waarom hij vanmiddag eigenlijk zo kwaad was geworden, maar hij kon niets bedenken. Hij wist later zelden nog waarom hij kwaad werd, hij wist alleen dat het op het moment zelf een logische reactie was. Joram ging op bed liggen zonder zich uit te kleden en viel niet veel later in slaap.

De volgende ochtend werd hij een uur te vroeg wakker om op te staan, maar hij besloot toch maar alvast naar beneden te gaan en dan maar te vroeg naar school te gaan, zodat hij tenminste zijn ouders zou ontlopen. Terwijl hij ontbijt klaarmaakte hoorde hij ineens dat iemand een sleutel in de voordeur stak en niet veel later kwam Django de keuken in. 'Kom je nu net pas thuis? Waar heb je gezeten?' Django gaf geen antwoord, maar pakte een glas water en liep naar boven. 'Dan niet hoor!' riep Joram hem na. Boven hoorde hij Mertem huilen. 'Sukkel die je bent, nu is straks het hele huis wakker door jouw geschreeuw. Moet je nog opschieten ook.' Joram pakte snel zijn tas en nam nog een paar happen van zijn ontbijt en stapte toen de deur uit.

De dag ging vrij traag voorbij, vooral omdat het een hele saaie dag was waarin eigenlijk niets gebeurde. Het was te warm om echt iets te doen, dus in de meeste lessen zaten ze maar wat te hangen en niemand lette echt op. Het leek net alsof de dag nooit voorbij zou gaan, maar uiteindelijk gebeurde dat toch. Joram haastte zich naar het tekenlokaal en stapte naar binnen. Alleen die dikke jongen waarvan hij de naam zo gauw niet meer wist zat er al, maar ze besloten elkaar te negeren. Niet veel later kwamen Fenna en Fatima binnen met een dienblad met kopjes en een theepot. 'Theebrigade!' riep Fatima. Terwijl ze thee stond in te schenken kwam de rest van de groep binnenzetten, op Falco na. Toen kwam Lau, de lerares Drama, ineens binnen. 'De vorige keer hebben we jullie zelf laten kennismaken, maar nu de eerste paar keren dat we verwachten dat jullie praten heb ik de eer jullie in de gaten te houden, tot ik denk dat jullie zelf wel verder kunnen.' Fenna fluisterde wat in Fatima's oor, en die fluisterde het door naar Joram. 'Fenna denkt dat we maar beter een beetje mee kunnen werken, als Lau weg is kunnen we tenminste weer gewoon doen waar we zin in hebben.' Joram voelde er weinig voor om over niet-bestaande problemen te gaan zitten praten, maar als die twee daar wel zin in hadden zou hij ze niet tegenhouden. Bovendien moest hij toegeven dat hij het helemaal niet erg zou vinden als Lau weer wegging. 'Is er iemand die iets wil vertellen?' vroeg Lau op een toon alsof ze zelf ook niet wist wat ze moest zeggen. 'Mijn ouders zijn gescheiden,' zei Fenna, 'en mijn moeder heeft een nieuwe vriend waarmee ik niet overweg kan. Mijn vader zit in de gevangenis. En mijn moeder is zwanger van haar vorige vriend. En de hond heeft mijn broertje opgegeten.' De hele groep keek haar verbaasd aan, maar toen moesten ze toch lachen. Zelfs Lau kon haar lachen niet inhouden. 'Heel dramatisch, Fenna, maar eigenlijk hoopte ik toch meer op een echt verhaal. 'Maar het is waar!' riep Fenna beledigd uit. 'Nou ja, het eerste deel dan. Tot de nieuwe vriend.' 'En je mag hem niet?' vroeg Fatima. 'Nee, ik vind hem een eng, vies kereltje. Nou ja, zolang ze niet gaan trouwen of samenwonen valt het nog wel mee.' Lau leek tevreden dat er nu tenminste iemand was die iets had verteld. 'Maar je zit hier toch niet omdat je de nieuwe vriend van je moeder niet aardig vindt?' vroeg ze. 'Nou ja, in zekere zin wel. Ik denk dat mijn moeder zou vergeten dat ik zou bestaan als de school niet dagelijks over mij zou bellen. Niet dat het mij nou echt wat kan schelen, het is wel lekker rustig, maar het is zo lastig als je iedere dag voor je eigen eten moet zorgen.' Joram kreeg het gevoel dat het Fenna wel iets kon schelen of haar moeder aandacht voor haar had of niet, maar hij zei niets. 'Mijn ouders geven me juist teveel aandacht, je mag wel wat van mij lenen?' zei de dikke jongen waarvan Joram zich ineens weer herinnerde dat hij Mika heette lachend. 'Vooral mijn moeder, die loopt de hele dag door achter me aan. Het liefst zou ze volgens mij nog met me mee naar school gaan ook.' De groep lachte bij het idee dat ze allemaal hun moeder achter zich aan zouden hebben lopen op school. 'Daar moet ik echt niet aan denken!' riep Fatima. 'Mijn ouders zijn nogal streng gelovig en ze zou continu roepen dat ik iets niet mag.' 'Hoef je dan geen hoofddoek te dragen?' vroeg Linda. 'Eigenlijk wel, maar ik doe hem altijd af als ik uit het zicht van mijn ouders ben. Ik weet niet zo zeker of ik het wel met hun geloof eens ben, maar dat kan ik ze toch moeilijk vertellen. Ik denk dat mijn vader me de rest van mijn leven op zou sluiten als ik hem vertelde dat ik helemaal niet met een moslim wil trouwen.' De groep viel even stil. Toen keek Lau op haar horloge. 'Eigenlijk hebben we nog een kwartier, maar met dit warme weer kan ik jullie toch niet hier opgesloten laten zitten.' De groep wist niet hoe snel ze het lokaal uit moesten komen en Joram liep zoals elke dag weer naar de fietsenstalling, terwijl hij zich bedacht dat ze dit keer bijna echt gepraat hadden. Maar die hele groep bleef natuurlijk een achterlijk idee. Ineens voelde hij een hand op zijn schouder. Hij keek om en zag Mika achter zich staan. 'Ja?' 'Het is een beetje een rare vraag hoor, maar zou ik misschien vanmiddag met jou mee naar huis kunnen? Ik ben namelijk mijn sleutels vergeten en kan dus tot zes uur het huis niet in.' Joram dacht even na. Hij hield er helemaal niet van om schoolgenoten mee naar huis te nemen, maar aan de andere kant vond hij het ook weer lullig om Mika te laten staan als hij z'n huis niet in kon. 'Als je het niet erg vindt om aan een kruisverhoor van mijn moeder onderworpen te worden. En mijn oudste broer is jarig, dus het huis zal wel vol zitten met visite.' Mika glimlachte. 'Dat vind ik niet erg. Ik ben enig kind en wij hebben thuis nooit visite, best jammer eigenlijk.' Joram zag dat Mika geen fiets bij zich had en het leek hem niet mogelijk dat hij hem achterop zijn fiets mee zou krijgen, dus begonnen ze langzaam naar Jorams huis te lopen.
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 19:51
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
*ik lees nog wel steeds dus t'is wel stiekem een beetje goed*
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 20:45
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
Marcade schreef op 20-07-2003 @ 19:51:
*ik lees nog wel steeds dus t'is wel stiekem een beetje goed*
Of je zit gewoon achter mij aan
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 21:38
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
Dat sowieso.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 21:54
Caelis
Caelis is offline
Ik wist het wel
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 20-07-2003, 22:03
Shadowme
Avatar van Shadowme
Shadowme is offline
ik vind het wel een leuk verhaal. Wil wel een vervolg
__________________
never send spam. that's bad. very bad
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 21-07-2003, 01:20
Fladdergeval
Fladdergeval is offline
Hm, jammer, ik vind dit toch een stuk minder dan deel 1... Een beetje een te soft vervolg voor zo'n ogenschijnlijk lekker heftige beginsituatie...
Met citaat reageren
Oud 21-07-2003, 01:32
Caelis
Caelis is offline
Citaat:
Fladdergeval schreef op 21-07-2003 @ 01:20:
Hm, jammer, ik vind dit toch een stuk minder dan deel 1... Een beetje een te soft vervolg voor zo'n ogenschijnlijk lekker heftige beginsituatie...
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 21-07-2003, 01:35
Fladdergeval
Fladdergeval is offline
Nou, zegmaar, ik had verwacht, of eigenlijk had ik het leuk gevonden, als we es in de geest hadden kunnen kijken van zo'n idioot die constant woedeaanvallen heeft. Ik vind echter, zoals sommige mensen al in deel 1 hadden gemerkt, dat die Joram helemaal niet zo'n heftig geval is. En dat vind ik dus jammer, had van mij heftiger gemogen. Snappie?

(En anders: sorry, tis laat, leg het morgenochtend nog wel een x uit )
Met citaat reageren
Oud 21-07-2003, 02:28
HeiNZ
Avatar van HeiNZ
HeiNZ is offline
Best stoer verhaal.
Maar idd, ze doen wel erg sociaal. Ik vertrouw de 'thee' niet helemaal..
__________________
Calculating infinity
Met citaat reageren
Oud 21-07-2003, 21:46
Caelis
Caelis is offline
'Mika, wat doet je vader eigenlijk?' 'Mám!' Joram wist dat hij dit soort dingen zou krijgen, hij nam immers nooit mensen mee naar huis en als dat dan eens wel gebeurde was zijn moeder echt De Nachtmerrie. Het verbaasde Joram dat ze niet al Mika's antwoorden opschreef of hem continu een taperecorder onder zijn neus hield. 'Mijn vader is havenarbeider, mevrouw.' Mika klonk nou niet echt alsof hij de vraag vervelend vond, hij leek er zelfs bijna van te genieten. 'Laat dat mevrouw maar weg hoor, zeg maar gewoon 'Saskia' en 'je'. En je moeder? Werkt zij?' Jorams moeder genoot er zichtbaar van dat ze nu ook eens een vriend van Joram uit mocht horen. Hij had sinds hij in groep 6 zat geen vrienden meer meegenomen. Ze had het er wel eens over gehad met zijn vader, maar hij had altijd gezegd dat dat vanzelf wel weer zou komen en dat ze intussen tenminste zeker wisten dat hij met normale, fatsoenlijke jongens om zou gaan. Ondanks zijn plotselinge woedeaanvallen was hij immers niet degene van het gezin die altijd de 'probleemjongeren' uitzocht als vrienden. Van hun drie jongens was Sverre degene waarover ze zich het meest zorgen maakten, vooral omdat ze van hem niet wisten met wie hij omging, waar hij was en wat hij deed.
Er was even een korte stilte voordat Mika antwoord gaf. 'Mijn moeder werkt bij de toiletten in de Hema, zodat ze overdag wat te doen heeft als ik op school zit en mijn vader aan het werk is.' Joram wist heel goed wat zijn moeder nu dacht. Hoe kon een jongen van wie de vader havenarbeider was en de moeder toiletjuffrouw nou op een gymnasium zitten? Joram vond dat soort dingen onzin, maar zijn moeder was soms behoorlijk elitair. 'Wat leuk. Eet je mee, Mika?' 'Nee, bedankt, maar ik moet zo eigenlijk weer naar huis, mijn moeder is er straks en als ik er dan niet ben maakt ze zich zorgen.' 'Je kunt ook naar huis bellen hoor,' stelde Jorams moeder voor. 'We hebben geen telefoon.' Joram zag de verbazing en het ongeloof van zijn moeders gezicht afdruipen. 'Dat wist ik,' zei hij, 'er staat ook geen telefoonnummer op de klassenlijst.' 'Soms is dat wel eens lastig, omdat ze me ook niet kunnen bellen als er een eerste uur uitvalt bijvoorbeeld, maar meestal maakt het niet uit. Het scheelt behoorlijk wat in de telefoonrekening die wij dus niet hebben.' Zoals Mika het zei klonk het wel logisch. 'Zal ik met je mee naar huis lopen?' vroeg Joram, al wist hij niet goed waarom. Zijn moeder glunderde. 'Nee, het is maar een klein eindje. Maar ik vond het wel cool van je dat ik mee mocht.' Joram wist niet goed wat hij moest zeggen en liep dus maar zwijgend met Mika mee naar de deur. Mika bedankte Jorams moeder en liep toen de gang in. Joram deed de tussendeur dicht om te voorkomen dat de deuren zouden gaan klapperen, omdat ook de achterdeur open stond. Mika glimlachte naar hem. 'Ik vond het gezellig. Zou ik misschien nog eens langs mogen komen?' Joram twijfelde heel even, maar zei toen toch ja. 'Natuurlijk, lijkt me leuk.' Even dacht hij dat Mika hem zou omhelzen, maar toen draaide hij zich toch om en liep het tuinpad af. 'Tot maandag op school,' zei Joram. 'Prettig weekend.'
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 22-07-2003, 01:08
WinterQueen
WinterQueen is offline
waarom post je niet gewoon meteen het hele verhaal, als je dat toch al hebt ?
Met citaat reageren
Oud 22-07-2003, 01:26
Caelis
Caelis is offline
Ik heb het hele verhaal nog niet, maar ik heb inderdaad wel meer Als ik het in een keer post, is het zo'n ellendig lang stuk en raakt iedereen de moed kwijt om het te lezen
__________________
Nee dank u, ik hoef geen applaus.
Met citaat reageren
Oud 22-07-2003, 02:23
HeiNZ
Avatar van HeiNZ
HeiNZ is offline
tell me more!

[weet niet wat ik er nou zo leuk aan vind... maar toch ]
__________________
Calculating infinity
Met citaat reageren
Oud 24-07-2003, 18:31
sweetsy15v
sweetsy15v is offline
nog een stukje??
__________________
no signature
Met citaat reageren
Oud 26-07-2003, 12:52
Quiana
Avatar van Quiana
Quiana is offline
Offtopic:
Citaat:
Marcade schreef op 20-07-2003 @ 16:02:
Joram komt niet echt onwijs opgefokt op me over

En hee, steel mijn meningen is nie zo; beetje makkelijk jezelf er vanaf brengen he, Betamastodontje


Moet je me maar niet voor zijn...



Ik heb geen commentaar meer, laat Marcade dat maar doen.
__________________
Drie.
Met citaat reageren
Oud 29-07-2003, 16:09
Marcade
Avatar van Marcade
Marcade is offline
Hij heeft het verhaal weggegooid
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten [Column] Geen titel
maarte
11 10-08-2006 11:31
Verhalen & Gedichten [verhaal] nog geen titel
Bloementje
11 04-05-2005 20:14
Verhalen & Gedichten [Verhaal] nog zonder titel
Verwijderd
22 25-10-2004 11:18
Verhalen & Gedichten [verhaal] heeft nog geen titel...
duivelaartje
32 19-05-2004 20:35
Verhalen & Gedichten Nog geen titel...
CoveredEyes
13 04-10-2003 09:48
ARTistiek (ik heb nog geen titel) Vervolg verhaal!
fruitmand
5 17-11-2001 10:30


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 18:44.