[Verhaal] nog zonder titel

Hier een stukje tekst waar ik van de week wat aan geschreven heb omdat ik me verveelde. Ik heb nog geen titel voor het geheel bedacht, maar dit is het eerste stukje. Ik heb al iets verder geschreven, maar over dat stuk was ik nog niet zo tevreden dus ik kijk nog wat ik daar aan ga veranderen.

Graag commentaar wat jullie er van vinden, en of het de moeite is verder te schrijven. Uit dit eerste stukje tekst blijkt trouwens nog niet veel over de rest van het verhaal, maar zover was ik nog niet.

Hij werd wakker van de pijn aan zijn gezicht. Hij probeerde zijn hoofd te draaien en bemerkte meteen dat hij in zijn eigen bloed lag. Het kleefde aan het kussen, aan zijn gezicht. Terwijl hij op de tast de lichtknop probeerde te vinden, keek hij naar de analoge rode cijfers van zijn wekker: 2:12.
Met half dichtgeknepen ogen tegen het felle licht voelde hij voorzichtig aan zijn lip. Het bloeden was inmiddels gestopt, maar zijn bovenlip was opgezwollen tot ver boven de normale grootte. Met moeite sleepte Frank zich uit zijn bed, en liep hij naar de deur toe, zijn ogen nog steeds half dichtgeknepen. Een scheut van pijn schoot door zijn linker knie heen, en zijn gezicht vertrok van de pijn. Tijdens het lopen liep er nog een beetje bloed uit zijn neus in een straaltje naar beneden.
Voorzichtig bewoog hij zich verder in de richting van de badkamer, uitkijkend dat hij zijn linkerknie niet meer dan nodig belastte. Hij drukte de deurklink voorzichtig in en duwde de deur open, terwijl hij opnieuw op de tast de lichtknop vond. Al min of meer aan het licht gewend, liep hij naar de wasbak, en terwijl hij een washand natmaakte, keek hij in de spiegel.
Zijn bovenlip was links zo erg opgezwollen, dat het vlees bijna tot zijn neus kwam. Uit zijn rechter neusgat liep nog steeds een straaltje bloed naar beneden, half zijn mond in. Verder zat zijn hele gezicht onder het bloed waar hij in had geslapen. Als hij verder naar beneden keek kon hij de blauwe plekken en andere verwondingen op de rest van zijn lichaam zo zien zitten. Met het koude washandje probeerde Frank zo goed en kwaad als het ging zijn gezicht schoon te maken, terwijl hij terugdacht aan wat er de afgelopen avond allemaal gebeurd was.
’s Avonds had hij maar liefst een half uur voor de spiegel gestaan, zijn mooiste kleren aangedaan, en zelfs zijn haar geföhnd, iets wat hij al in geen jaren meer gedaan had. Zijn lange bruine haren liepen in een soort van golvende krullen naar beneden, tot ongeveer vijf centimeter boven zijn schouders. Zijn magere lichaam had hij in een soort van zwart pak gestoken.
En eindelijk, om tien voor half negen, ging dan de deurbel, terwijl hij al meer dan een kwartier ongeduldig had staan te wachten. Snel keek hij nog een keer of zijn haar nog goed zat, waarna hij zijn moeder een zoen op de wang drukte en de deur open deed. Achter de deur stond een kleine jongen met donkerblonde haren, een bril, en een enigszins kinderlijk aandoend uiterlijk, waarvan je op het eerste gezicht niet zou zeggen dan hij 16 was.
Alex was Frank zijn beste vriend. Of eigenlijk, Alex was Frank zijn enige vriend, sinds hij hier 2 maanden geleden was komen wonen. De eerste dag op zijn nieuwe school was Frank naast hem gaan zitten, omdat het de enige plaats was die nog leeg was. Ze waren in gesprek geraakt met elkaar en nog diezelfde dag tot de conclusie gekomen dat ze elkaar wel mochten. Frank had Alex overgehaald om voor het eerst in jaren weer eens naar een klassenfeest te gaan. Snel gooide hij de deur achter zich dicht en liep hij met Alex mee.

Mag ik uit het feit dat er niet gereageerd wordt concluderen dat het een slecht verhaal is?

[Verleden Tijd]

Ik vind het geen slecht verhaal hoor. Het is echt mooi geschreven en wordt geen moment saai, hoewel er nog niet echt veel gebeurt. Verder heb ik (onterecht, maar dat maakt niet uit) het idee dat ik de personages Frank en Alex al een beetje heb leren kennen en dat is belangrijk, want alleen dan kan het me iets schelen als ze iets overkomt. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat (en wat er aan vooraf gegaan is).

Een scheut van pijn schoot door zijn linker knie heen, en zijn gezicht vertrok van de pijn.

Ik zou het woordje 'heen' weglaten, maar dat is persoonlijk.

Voorzichtig bewoog hij zich verder in de richting van de badkamer, uitkijkend dat hij zijn linkerknie niet meer dan nodig belastte.

'uitkijkend' kun je niet zo gebruiken, denk ik. Dan zou je in ieder geval moeten schrijven: 'ervoor uitkijkend dat...'

Snel gooide hij de deur achter zich dicht en liep hij met Alex mee.

Beetje raar vind ik. Alsof ze ook heel snel gaan lopen of zo. Maar dat zal wel aan mij liggen.




Krrrristoph!
Het wil nog wel eens helpen om te zeuren

Bedankt. Over het taalgebruik: ik heb de dingen aangepast zoals jij hebt gezegd, omdat ik het op die punten wel met je eens was. De laatste zin is inderdaad een beetje vaag, ik zal eens even nadenken of ik die overgang wat subtieler kan laten verlopen.

ZEUR

waarom krijg ik geen reacties

thomaster87 schreef op 24-09-2004 @ 21:02 :
ZEUR

waarom krijg ik geen reacties

Omdat ik aanvallen heb van extreme luiheid. Ik zal proberen mezelf door de teksten heen te worstelen.

Getallen onder de tien graag voluit schrijven.

Getallen op een wekker zijn digitaal, niet analoog.

Verder redelijk stukje, spannend wat er gebeurd zou kunnen zijn.

Grim

[Tink*]

hmmm.. meer graag!
kben nieuwsgierig waarom hij zo toegetakeld is

[Charlottetje]

thomaster87 schreef op 19-09-2004 @ 20:05 :
En eindelijk, om tien voor half negen, ging dan de deurbel, terwijl hij al meer dan een kwartier ongeduldig had staan te wachten. Snel keek hij nog een keer of zijn haar nog goed zat, waarna hij zijn moeder een zoen op de wang drukte en de deur open deed. Achter de deur stond een kleine jongen met donkerblonde haren, een bril, en een enigszins kinderlijk aandoend uiterlijk, waarvan je op het eerste gezicht niet zou zeggen dan hij 16 was.
Alex was Frank zijn beste vriend. Of eigenlijk, Alex was Frank zijn enige vriend, sinds hij hier 2 maanden geleden was komen wonen. De eerste dag op zijn nieuwe school was Frank naast hem gaan zitten, omdat het de enige plaats was die nog leeg was. Ze waren in gesprek geraakt met elkaar en nog diezelfde dag tot de conclusie gekomen dat ze elkaar wel mochten. Frank had Alex overgehaald om voor het eerst in jaren weer eens naar een klassenfeest te gaan. Snel gooide hij de deur achter zich dicht en liep hij met Alex mee.

even over dit stukje, want je verhaal hiervoor vind ik erg oke!
Die deurbel, ik dacht eerst dat het een ontzettende loser was die door zijn vriendin opgehaald zou worden (pak, dus interessant feestje, dus vriendin) blijkt het vervolgens om twee 'kinderen' te gaan die naar een schoolfeest zijn geweest.....
erg zonde, erg zonde....
maar ach, mijn mening maar hoor!

Charlotte

Deel 2 is in de maak...

vond het toch de moeite waard om eraan verder te werken dus

[Verleden Tijd]

Charlottetje schreef op 25-09-2004 @ 13:49 :
even over dit stukje, want je verhaal hiervoor vind ik erg oke!
Die deurbel, ik dacht eerst dat het een ontzettende loser was die door zijn vriendin opgehaald zou worden (pak, dus interessant feestje, dus vriendin) blijkt het vervolgens om twee 'kinderen' te gaan die naar een schoolfeest zijn geweest.....
erg zonde, erg zonde....
maar ach, mijn mening maar hoor!

Charlotte

Dat is juist leuk! Zo zie je maar weer hoe makkelijk je een situatie zelf invult met zogenaamd vanzelfsprekende feiten, terwijl het net zo goed heel anders kan zijn.

[Saarah]

Ik vind het mooi geschreven, het leest ook vlot.
Ik wacht op een vervolg !
Edit: moet 'washand' niet washandJE zijn?

[Verleden Tijd]

dat hangt er maar net vanaf hoe groot hij is

[Saarah]

Kristoph schreef op 05-10-2004 @ 18:05 :
dat hangt er maar net vanaf hoe groot hij is

Mja maar ik vind dat washand echt niet goed klinkt hoor

[Choking Duck]

ik zeg kom maar op met dat volgende deel!
ben eerlijkgezegd razendnieuwsgierig naar wat voorafging.
en dat t 2 'kinderen' blijken te zijn die naar een schoolfeestje gaan..... tsja je verwacht inderdaad eerder dat hij door zijn vriendin word opgehaald.
al maakt het niet minder nieuwsgierig!


CD

[Astuanax]

Ik dacht eerst dat hij op^gehaald werd door zijn vriendje, je weet nooit hé zou nog wel origineel geweest zijn

verder vind ik het wel goed , washand zou ik idd. vervangen door washandje!

[bignielz]

leuk verhaal
leest lekker vlot
en ik wacht op een vervolg

[lotjesnotje]

ja het leest lekker weg vind ik. Wil wel een vervolg zien...

Deel 2 is af. Sorry dat het zo lang duurde, ik schrijf niet snel, maar als ik eenmaal op gang ben, komt er soms in een keer aardig wat op papier te staan.

Heb nog een paar taalfoutjes uit deel 1 verbeterd, maar niet erg veel. Over deel twee ben ik zelf nog niet helemaal tevreden, maar ik zal eerst jullie reacties maar afwachten.

Het zag er naar uit dat Alex ook zijn best had gedaan om er enigszins toonbaar uit te zien. Hij had eens een keer de moeite genomen zijn haren goed te kammen, en bovendien ook nog een overhemd aangetrokken. Nadat hij Alex begroet had riep Frank nog een keer iets naar zijn moeder en liep hij met hem mee. Samen staken ze snel de straat over en liepen ze in de richting van de oude schuur, waarin het feest zou zijn. Onderweg bleef het angstvallig stil. Frank zat de hele tijd nerveus aan zijn jas te frunniken, en Alex keek zwijgend voor zich uit. Het leek alsof hij nu al spijt had van zijn beslissing om met Frank mee te gaan, en wat dat betreft zou hij achteraf gelijk krijgen.
Na tien minuten lopen waren ze bij hun bestemming aangekomen, een oude schuur in een wat armer gedeelte van de stad, die gewoon tussen de huizen in was gebouwd. De muziek was van een afstand al te horen, als een soort onderdrukt gedreun, en Frank wist nu al weer waarom hij een hekel aan dit soort muziek had. Alex merkte op dat hij daar precies hetzelfde over dacht. Toen Frank de deur opendeed, kwam het geluid hem met nog veel meer decibellen tegemoet, maar hij stoorde zich er niet aan. Samantha, het meisje uit zijn klas dat het feest had georganiseerd, groette hen vrolijk, terwijl ze wees waar ze hun jassen konden ophangen. Er hingen pas een paar jassen, dus ze waren nog een van de eersten. Voorzichtig begaven ze zich in de richting van de danszaal, waarvandaan het licht hen in allerlei kleuren tegemoet kwam.
En daar stond ze dan. Hij had haar jas al herkend. Sara, het leukste meisje uit zijn klas. Het leukste meisje van de hele school. En eigenlijk ook wel dat hij kende. De eerste dag dat hij in zijn nieuwe klas kwam, was zij meteen het eerste dat hem opviel (nog voor Alex). Alex en Frank zaten, zoals gewoonlijk, helemaal vooraan in het midden, Alex links, en Frank rechts. In de rij links van hen, ook helemaal vooraan, zaten Sara en Leonie, Sara rechts. Haar mooie donkerbruine haren, haar lichtblauwe ogen, haar sproeten, haar lieve lach. Frank was verliefd, geen twijfel mogelijk. Tijdens de lessen dwaalden zijn gedachten vaak af naar haar, en vaak zat hij naar haar te kijken, in plaats van aan een willekeurig vak te werken. Heel af en toe keek ze wel eens terug, en als hun ogen elkaar dan raakten, draaide Frank snel zijn hoofd weg, om te verbergen dat hij rood werd. In de pauze probeerde hij om Alex af en toe zo ver te krijgen om bij Sara, Leonie, Samantha en Ellen te gaan zitten. Echt op zijn gemak voelde hij zich niet bij hen, hij had toch wel het idee dat met name Ellen hen graag weg wilde hebben, en bovendien durfde Alex nauwelijks wat te zeggen in hun bijzijn. Maar Sara was wel altijd heel aardig tegen hem, en Frank was daardoor alleen nog maar meer verliefd geworden. Op woensdag hadden ze allebei en ingeroosterd tussenuur, en zaten ze samen in de studiehoek hun huiswerk te maken. Maar verlegen als Frank was, had hij nog nooit echt duidelijk iets laten blijken van zijn gevoelens voor haar. Alex had het natuurlijk al vrij snel door, maar verder, dacht Frank, wist niemand ervan.



Ik heb nog iets verder geschreven, maar de rest is nog niet goed genoeg.

[Verleden Tijd]

Het leek alsof hij nu al spijt had van zijn beslissing om met Frank mee te gaan, en wat dat betreft zou hij achteraf gelijk krijgen.

Is het echt nodig om dat hiet te verklappen? Voor mij maakt het de spanning eerder kleiner dan groter...

Er hingen pas een paar jassen, dus ze waren nog een van de eersten.

Twee van de eersten. Ik denk dat je er iets anders op moet verzinnen.

Waarom was je hier niet zo tevreden mee eigenlijk? Ik vind het best leuk. Er gebeurt niet heel veel, maar er worden wel een paar belangrijke dingen duidelijk gemaakt. Zo leest het lekker rustig, terwijl het verhaal toch vooruit komt.

Gewoon. Ik vond het eerste stuk beter dan het tweede. Daarom ben ik niet helemaal tevreden. Maar ach ja, je kan niet alles hebben.

Iemand nog interesse in een vervolg? Ik heb nu vakantie en dus misschien wel weer wat tijd om te schrijven

[Verleden Tijd]

Schrijf maar een vervolg, als je er zin in hebt. Waarom niet? Ik zal het wel lezen.