Welke film heb je het laatst gezien en wat vond je etc etc. deel 17

Volgens mij is The Green Mile vooral geliefd vanwege het enorme sentiment in de film. Zoals je misschien wel weet gaat het over de gevangen in hun dodencellen, en aangezien je nogal bekend raakt met alle veroordeelden, is dat voor velen een tranentrekker.

Wat mij betreft ligt daar

Spoiler

en in het feit dat er bovennatuurlijke dingen plaatsvinden

juist het zwakke punt van de film: een onrealistisch, oversentimenteel verhaal met bordkartonnen personages (de gemene cipier, de lompe goedzak, de prettig gestoorde, de strenge doch goede cipier, etc.)

Vandaar dat ik The Green Mile een enorme tegenvaller vond.

[Mark Almighty]

Dinalfos schreef op 19-10-2005 @ 17:50 :
Ach, het is gewoon populair om te katten op de oscars. Soms(semi-vaak) is het wel terecht, maar je weet hoe jongeren zijn. Altijd alles overdrijven.

Wat je zegt, grootvader.

[Dexter_M]

saturday night live: the best of david spade.

wee lekker een uur gelachen

Austin Powers Goldmember,

al vaker gezien, vind 'm nog steeds leuk. Behalve de slechte imitatie van een Nederlanders dan.

Dinalfos, wat is je lievelingsfilm top 10?

[King Ralph]

Dinalfos schreef op 19-10-2005 @ 16:49 :


Hukkle

Geinig en redelijk inventief filmpje.

Cool.... Op aanraden van Kuehnepips of The Pup???

[Hero_Zero]

N00dles schreef op 19-10-2005 @ 17:56 :
Volgens mij is The Green Mile vooral geliefd vanwege het enorme sentiment in de film. Zoals je misschien wel weet gaat het over de gevangen in hun dodencellen, en aangezien je nogal bekend raakt met alle veroordeelden, is dat voor velen een tranentrekker.

Wat mij betreft ligt daar juist het zwakke punt van de film: een onrealistisch, oversentimenteel verhaal met bordkartonnen personages.

De punten die je opnoemt gaan ook op voor A Beautiful Mind. Die film mocht er wel vier mee naar huis nemen...argg

[TommytheCat]

Hero_Zero schreef op 19-10-2005 @ 19:56 :
De punten die je opnoemt gaan ook op voor A Beautiful Mind. Die film mocht er wel vier mee naar huis nemen...argg

Doch, A Beautiful Mind had zijn cliché's er niet zó dik bovenop liggen. Geen grote goedzak, een medegevangene die een muis heeft en schildert, en een typische schavuit die iedereen het leven zuur maakt. Als ik een degelijke gevangenisfilm wil zien kijk ik Escape from Alcatraz wel.

[Mark Almighty]

Hero_Zero schreef op 19-10-2005 @ 19:56 :
De punten die je opnoemt gaan ook op voor A Beautiful Mind. Die film mocht er wel vier mee naar huis nemen...argg

Ik vond A beautiful mind geen vals sentiment bevatten. Ik vond 't er niet dik bovenop liggen. Niet overdreven. En geloof me, dat vind ik normaliter toch al redelijk snel. Ook de manier waarop je als kijker op het verkeerde been wordt gezet

Spoiler

doordat je er pas later achter komt dat Charles niet echt bestaat, maar een hersenspinsel is van Nash

kon ik wel waarderen.

Maar nogmaals, ik heb The Green Mile niet gezien, dus ik kan 'm niet vergelijken met A beautiful mind.

Hier kon ik me wel in vinden:

Ron Howard has given us a film that's so different from the formula-oriented fare we receive from Hollywood, that this film, although studio born and bred, plays very much as an independent film.

Van IMDb

[Hero_Zero]

Mark Almighty schreef op 19-10-2005 @ 20:53 :
Ik vond A beautiful mind geen vals sentiment bevatten. Ik vond 't er niet dik bovenop liggen. Niet overdreven. En geloof me, dat vind ik normaliter toch al redelijk snel. Ook de manier waarop je als kijker op het verkeerde been wordt gezet

Spoiler

doordat je er pas later achter komt dat Charles niet echt bestaat, maar een hersenspinsel is van Nash

kon ik wel waarderen.

Maar nogmaals, ik heb The Green Mile niet gezien, dus ik kan 'm niet vergelijken met A beautiful mind.

Maar dat weet je toch al van te voren. Nash zijn verhaal is bekend. Het punt dat je in je spoiler noemt vind ik juist de zwakte. Een goedkope manupilatie. De jaren waarin Nash in zijn dagelijkse leven verder obstakels tegenkomt, is naar mijn mening een stuk wat veel prominenter had gemoeten.

Opzich gaat de film erg goed mee door en is niet slecht, maar het potentiel dat het verhaal heeft, wordt niet voldoende benut.

[WishfulDreaming]

Shawshank Redemption

Gaaf!

[Mark Almighty]

Hero_Zero schreef op 19-10-2005 @ 21:04 :
Maar dat weet je toch al van te voren. Nash zijn verhaal is bekend.

Oh ja? Bij mij was het niet bekend. Bij geen van de mensen die ik ken die de film hebben gezien was het bekend. Wie weet zoiets nou? Misschien een select groepje geïnteresseerden?

Het punt dat je in je spoiler noemt vind ik juist de zwakte. Een goedkope manupilatie.

Goedkoop? Ik vond het inventief. Ik zag het totaal niet aankomen. Ik wist niet dat

Spoiler

Nash dingen/personen zag die niet bestonden.

WishfulDreaming schreef op 19-10-2005 @ 21:06 :
Shawshank Redemption

Gaaf!

Ja, die vond ik erg goed

Charlie & the Chocolate factory. Engste Wonka ooit, maar ook wel erg sneu
Verder vond ik.. mwah, de Charlie wel lief. Flaporen natuurlijk, dat helpt.

C'est arrivé près de chez vous

Fake docu over (huur)moordenaar Benoït, die een cameraploeg zijn dagelijkse werkzaamheden laat filmen en ondertussen filosofeert over allerlei dingen.
Lekker sarcasme, wat leuke uitspraken van Ben, wat helaas wat afzwakt naar het einde toe.

[Dinalfos]

King Ralph schreef op 19-10-2005 @ 19:35 :
Cool.... Op aanraden van Kuehnepips of The Pup???

Op aanraden van niemand. Ik had er van gehoord en zag hem liggen bij de bieb.

[Faerie]

N00dles schreef op 19-10-2005 @ 17:56 :
Volgens mij is The Green Mile vooral geliefd vanwege het enorme sentiment in de film. Zoals je misschien wel weet gaat het over de gevangen in hun dodencellen, en aangezien je nogal bekend raakt met alle veroordeelden, is dat voor velen een tranentrekker.

Wat mij betreft ligt daar

Spoiler

en in het feit dat er bovennatuurlijke dingen plaatsvinden

juist het zwakke punt van de film: een onrealistisch, oversentimenteel verhaal met bordkartonnen personages (de gemene cipier, de lompe goedzak, de prettig gestoorde, de strenge doch goede cipier, etc.)

Vandaar dat ik The Green Mile een enorme tegenvaller vond.

Alles wat er in Lord of the Rings gebeurd is ook erg onrealistisch, vind je dat ook een slechte film?

Juist dat bovennatuurlijke vind ik leuk in The Green Mile. Dat trekt mij juist vaak aan in een film, dat er dingen gebeuren die eigenlijk niet echt kunnen en dat er eigenlijk een fantasie tot leven wordt gebracht.

[Dinalfos]

N00dles schreef op 19-10-2005 @ 17:56 :
Volgens mij is The Green Mile vooral geliefd vanwege het enorme sentiment in de film. Zoals je misschien wel weet gaat het over de gevangen in hun dodencellen, en aangezien je nogal bekend raakt met alle veroordeelden, is dat voor velen een tranentrekker.

Wat mij betreft ligt daar

Spoiler

en in het feit dat er bovennatuurlijke dingen plaatsvinden

juist het zwakke punt van de film: een onrealistisch, oversentimenteel verhaal met bordkartonnen personages (de gemene cipier, de lompe goedzak, de prettig gestoorde, de strenge doch goede cipier, etc.)

Vandaar dat ik The Green Mile een enorme tegenvaller vond.

Zo verschrikkelijk sentimenteel is de film helemaal niet. Eerder cynisch en droog. Volgens mij(maar dat weet ik niet meer zeker) werd er in de film ook flink bezuinigd op de vaak sfeerdodende vioolmuziek. Dat mensen meeleven komt dan ook voornamelijk door het acteerwerk, niet door overdreven manipulatie op andere gebieden, imo.

Heb Four Brothers gekeken, was wel oké, maar sommige delen klopte niet helemaal.

[Mark Almighty]

Faerie schreef op 19-10-2005 @ 22:55 :
Alles wat er in Lord of the Rings gebeurd is ook erg onrealistisch, vind je dat ook een slechte film?

Juist dat bovennatuurlijke vind ik leuk in The Green Mile. Dat trekt mij juist vaak aan in een film, dat er dingen gebeuren die eigenlijk niet echt kunnen en dat er eigenlijk een fantasie tot leven wordt gebracht.

Je moet realisme ook in z'n context bekijken. Het 'soort' realisme moet passen bij het genre en de conventies van dat genre. The Lord of the Rings is nu eenmaal een heel ander genre dan The Green Mile en heeft heel andere conventiess, dus heeft het begrip 'realisme' daar een heel andere betekenis. Wat binnen de wereld van Lord realistisch is, is ongeloofwaardig in Green Mile en omgekeerd.

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 20-10-2005 @ 00:28 :
Je moet realisme ook in z'n context bekijken. Het 'soort' realisme moet passen bij het genre en de conventies van dat genre. The Lord of the Rings is nu eenmaal een heel ander genre dan The Green Mile en heeft heel andere conventiess, dus heeft het begrip 'realisme' daar een heel andere betekenis. Wat binnen de wereld van Lord realistisch is, is ongeloofwaardig in Green Mile en omgekeerd.

Je vergeet nu dat genres elkaar regelmatig kruisen. Quite succesfully too. De fantasy elementen van The Green Mile zijn om die reden absoluut niet ongeloofwaardig, daar de combinatie fantasy-drama vaker voor komt.

[Mark Almighty]

Dinalfos schreef op 20-10-2005 @ 00:36 :
Je vergeet nu dat genres elkaar regelmatig kruisen. Quite succesfully too. De fantasy elementen van The Green Mile zijn om die reden absoluut niet ongeloofwaardig, daar de combinatie fantasy-drama vaker voor komt.

Oh, absoluut, dat vergeet ik ook helemaal niet. Ik wilde alleen maar aangeven dat mensen vaak te licht denken over het begrip 'realisme'. Er werd gezegd dat The Lord of the Rings niet realistisch is, maar die persoon ging voorbij aan het feit dat je dat realisme moet bekijken binnen het genre en de context van de film. Zo heeft bijv. Jim Carrey voor zijn rol in The Truman Show geen Oscar gewonnen (voor Best Actor), omdat de jury van mening was dat zijn acteerwerk 'niet realistisch' genoeg was (als in: te gekunsteld), maar ze vergaten daarbij dat dat juist een belangrijk deel was van Carrey's karakter en het thema van de film.

[Floris_22]

Suspicion


Het zou zeker in mijn top 5 van beste films staan als het einde niet zo'n deceptie zou zijn. De hele film is Cary Grant eigenlijk de slechterik, maar in de laatste 2 minuten wordt het hele verhaal omgegooid. Maar het is een verademing om Cary Grant als slechterik te zien, hij doet het fantastisch.
Tja wat moet ik er verder van zeggen, van minuut 1 t/m 2 minuten voor het einde is het een fantastische film. Daarna gaat het idd als een nachtkaars uit. Hitchcock had zijn poot stijf moeten houden met zijn oorspronkelijke verhaal.
Joan Fontaine is wel een erg mooie vrouw moet ik erbij zeggen.
En ik vergeet bijna de prachtige muziek bij de film. De juiste muziek bij de juiste scene.

[Dinalfos]

Mark Almighty schreef op 20-10-2005 @ 00:41 :
Oh, absoluut, dat vergeet ik ook helemaal niet. Ik wilde alleen maar aangeven dat mensen vaak te licht denken over het begrip 'realisme'. Er werd gezegd dat The Lord of the Rings niet realistisch is, maar die persoon ging voorbij aan het feit dat je dat realisme moet bekijken binnen het genre en de context van de film. Zo heeft bijv. Jim Carrey voor zijn rol in The Truman Show geen Oscar gewonnen (voor Best Actor), omdat de jury van mening was dat zijn acteerwerk 'niet realistisch' genoeg was (als in: te gekunsteld), maar ze vergaten daarbij dat dat juist een belangrijk deel was van Carrey's karakter en het thema van de film.

Ah okay.

In ieder geval vind ik het argument van Noodles dat The Green Mile onrealistisch is om diezelfde reden nogal slapjes. Als je de film eenmaal hebt gezien zul je begrijpen wat ik bedoel, ongeacht of je de film goed vindt of niet.

Faerie schreef op 19-10-2005 @ 22:55 :
Alles wat er in Lord of the Rings gebeurd is ook erg onrealistisch, vind je dat ook een slechte film?

Juist dat bovennatuurlijke vind ik leuk in The Green Mile. Dat trekt mij juist vaak aan in een film, dat er dingen gebeuren die eigenlijk niet echt kunnen en dat er eigenlijk een fantasie tot leven wordt gebracht.

Dat valt er niet mee te vergelijken. LOTR speelt zich af in een fantasie-omgeving, The Green Mile niet.
Maar goed, LOTR vind ik een aardige film, niet bijzonder.

Dinalfos schreef op 20-10-2005 @ 01:10 :
Ah okay.

In ieder geval vind ik het argument van Noodles dat The Green Mile onrealistisch is om diezelfde reden nogal slapjes. Als je de film eenmaal hebt gezien zul je begrijpen wat ik bedoel, ongeacht of je de film goed vond of niet.

Ach, het is een Stephen King-verfilming, dus ik had het kunnen verwachten, de combi fantasie/drama. Ik had alleen een echte, down-to-earth film verwacht, en niet

Spoiler

dat paranormale healing-gedoe

.

[Dinalfos]

N00dles schreef op 20-10-2005 @ 01:24 :
Ach, het is een Stephen King-verfilming, dus ik had het kunnen verwachten, de combi fantasie/drama. Ik had alleen een echte, down-to-earth film verwacht, en niet

Spoiler

dat paranormale healing-gedoe

.

Je kende het Green Mile verhaal niet?

Dinalfos schreef op 20-10-2005 @ 01:25 :
Je kende het Green Mile verhaal niet?

Nee, toen nog niet. Ik las (en lees nog steeds) geen boeken van Stephen King.

[Dinalfos]

N00dles schreef op 20-10-2005 @ 01:33 :
Nee, toen nog niet. Ik las (en lees nog steeds) geen boeken van Stephen King.

Okay, dat verklaart je rigide houding ten opzichte van het fantasy-element in The Green Mile.

MargotTenenbaum schreef op 19-10-2005 @ 19:28 :
Dinalfos, wat is je lievelingsfilm top 10?

The Wizard of Oz

Veel leuker dan ik gedacht had. Ik ben eigenlijk niet zo'n musicalmens maar dit vond ik toch wel erg leuk!

The Birth of a Nation

Alsjeblieft, dit nooit meer! Ik heb 'm op ff gekeken.

Lekker stel zijn jullie.

Ik heb als laatste film De Dominee gezien. Ja ach endezo.. wel vrouwelijk schoon erin

Chopper

Eric Bana als Mark "Chopper" Read steelt wel de show als grofgebekte crimineel (doet in veel opzichten denken aan Vinnie Jones in "Lock, Stock..." en "Snatch").
Op enkele scenes na, slaat de film de plank een beetje mis met een inconsistent verhaal en domme bijrollen. Een film die iets probeert voor te stellen, maar daar jammerlijk in faalt.

Dinalfos schreef op 19-10-2005 @ 22:55 :
Zo verschrikkelijk sentimenteel is de film helemaal niet. Eerder cynisch en droog. Volgens mij(maar dat weet ik niet meer zeker) werd er in de film ook flink bezuinigd op de vaak sfeerdodende vioolmuziek. Dat mensen meeleven komt dan ook voornamelijk door het acteerwerk, niet door overdreven manipulatie op andere gebieden, imo.

N00dles had het bij het juiste eind: The Green Mile is onwaarschijnlijk transparant. Ik zag 'm onlangs voor een tweede maal, en het is verschrikkelijk. En niet alleen omdat sfeerdodende vioolmuziek wél een aandeel heeft in de opzichtige trant waarin The Green Mile zich bevindt. Het verhaal is in de eerste plaats een voorstelling van één persoon, een persoon met een bovennatuurlijk probleem. In die zin is het een op lange termijn verwaarloosbaar verhaal - zowel qua boek als qua film. Dat Stephen King geen literatuur schrijft moge sinds lange tijd bekend zijn, maar dat er een film van gemaakt wordt in het zelfde jasje... man man, het publiek is te makkelijk. Want hoe vlak blijft een film met een onwerkbaar plot, welke louter pseudo-serieuze spil is een met sentimentaliteit gelardeerde film? Kijk, The Golden Years, ook van King - eveneens verfilmd, geeft tenminste nog aanzet tot overdenking met betrekking tot de vrijheid van een overheid, maar zodra The Green Mile is afgelopen kun je je neus nog een keer snuiten, en dan kan je gaan slapen. Dit komt, zoals gezegd, door een bedacht plot, een geforceerd aangewende gedachtespinsel geëploiteerd ten behoeve van een verhaaltje. Het doorzichtige van de film wordt onbewust ook onderstreept door de arbitraire belichting van setting; er is sprake van een zogenaamde death row, maar er wordt verzaakt de reden van de aanwezigheid van de bewoners met naam en toenaam te duiden. Dit zou geen probleem hoeven zijn, ware het niet dat de karakters wél een levendig onderdeel zijn van de vertelling. Zo heeft die Fransman een ontroerende relatie met een muisje. Dat, terwijl hij vijf kinderen verkracht zou kunnen hebben, weet jij veel. Dat hóeft ook niet uitgelicht te worden natuurlijk, maar dan stel ik het zo: Geen toelichting van de misdaden = geen muis. Wordt één van deze contrasten wél nadrukkelijk geëploiteerd in een film, dan is er sprake van een scheve verhouding - het klopt niet; het is geen échte death row, maar een potsierlijke entourage.
Ik licht er nu slechts één punt uit, maar 'Billy the Kid' is natuurlijk ook een makkelijke in het neersabelen van deze film.
Verder spreek je over 'overdreven manipulatie op andere gebieden', maar acteerwerk kan óók gemanipuleerd zijn. En dan bedoel ik in welke mate het is toegepast - zie de Fransman en Billy the Kid. Akkoord, ze zetten mooie, doch eenzijdige karakters neer, maar manipuleren wel de setting, de death row. Ze ontkrachten het min of meer met hun spel.

Driewerf brrrr.

Edit: Het cynisme en de droogheid - waar dan?

[lovetear]

En toch had ik een brok in mijn keel bij the green mile .

Laatste film is days of being wild, best mooie film natuurlijk(er is geen betere regiseur in leven), maar kan iemand me misschien het hoe en wat van die eindscene uitleggen?

[Carn]

Oldboy. Voldeet in mijn mening aan de positieve kritieken die ik heb gelezen.

voldeet juist

lovetear schreef op 20-10-2005 @ 19:05 :
En toch had ik een brok in mijn keel bij the green mile .

Laatste film is days of being wild, best mooie film natuurlijk(er is geen betere regiseur in leven), maar kan iemand me misschien het hoe en wat van die eindscene uitleggen?

"one minute friends" <3

Film al een tijdje niet gezien dus ik weet niet meer precies wat er aan de hand was op 't einde

[Mark Almighty]

Volgens mij vergeten te melden:

Vorige week zaterdag Meet John Doe gezien, met Gary Cooper. Aardige film, maar natuurlijk veel te onwerkelijk.

[Dinalfos]

Dirk_Diggler schreef op 20-10-2005 @ 18:50 :
N00dles had het bij het juiste eind: The Green Mile is onwaarschijnlijk transparant. Ik zag 'm onlangs voor een tweede maal, en het is verschrikkelijk. En niet alleen omdat sfeerdodende vioolmuziek wél een aandeel heeft in de opzichtige trant waarin The Green Mile zich bevindt. Het verhaal is in de eerste plaats een voorstelling van één persoon, een persoon met een bovennatuurlijk probleem. In die zin is het een op lange termijn verwaarloosbaar verhaal - zowel qua boek als qua film.

Dat Stephen King geen literatuur schrijft moge sinds lange tijd bekend zijn, maar dat er een film van gemaakt wordt in het zelfde jasje... man man, het pulbiek is te makkelijk. Want hoe vlak blijft een film met een onwerkbaar plot, welke louter pseudo-serieuze spil is een met sentimentaliteit gelardeerde film? Kijk, The Golden Years, ook van King - eveneens verfilmd, geeft tenminste nog aanzet tot overdenking met betrekking tot de vrijheid van een overheid, maar zodra The Green Mile is afgelopen kun je je neus nog een keer snuiten, en dan kan je gaan slapen. Dit komt, zoals gezegd, door een bedacht plot, een geforceerd aangewende gedachtespinsel geëploiteerd ten behoeve van een verhaaltje.

Het is een tijd geleden dat ik de film voor het laatst zag, dus over de muziek kan ik even niets met zekerheid zeggen. Maar volgens mij was er net als bij The Shawshank Redemption sprake van klassieke muziekgeschal via de radio ofzo. Maar als dat niet zo is, dan vond ik het blijkbaar wel meevallen met deze vorm van manipulatie, aangezien ik redelijk allergisch ben voor in-your-face traanklier-terrorisme waarbij alle subtiliteit wordt opgeofferd voor de snik. Dat is bij The Green Mile zeker niet het geval, anders zou ik het me wel herinneren. Ja, de film is “zielig” en “treurig”, precies zoals het een gematigd beschouwelijk en emotie gedreven filmisch werkje betaamt, maar zorgt er daarentegen wél voor dat veel kijkers aan het eind van de film weten waarom ze treurig of geroerd zijn. Dat is bij veel andere films met ietwat bombastische verhalen wel anders, daar zij het door middel van goed getimede slechte muziek en uitvergroot spel presteren om de kijker te laten geloven dat hij echt huilt om wat zich afspeelt op het scherm, in plaats van het besef te doen groeien dat ze in werkelijkheid huilen dankzij muzikale bespelingen van het algemeen sociaal besef dat in ieder (niet-psychopatisch) mens schuilt. Muziek heeft dat effect helaas, wanneer het misbruikt wordt. En hoewel ik best wil geloven dat deze film niet vies is van een béétje al dan niet muzikale manipulatie. Bij de executie van John Coffey wordt er niet uitsluitend gesopt uit eenvoudig medemenselijkheid(om vervolgens met terugwerkende kracht de rest van de film te hoog in te schatten) of iets dergelijks, want het gebeuren is van zichzelf relatief sober en onderkoeld voor een film als deze. Nope, me dunkt dat ze dat overdreven gedoe welbewust hebben vermeden, en het werkte blijkbaar naar behoren.

Maar goed, The Green Mile is dus in ieder geval geen ultra-realistische arthouse film met politieke(afgezien van de duidelijke anti-death penalty statements) dan wel filosofische pretenties, maar gewoon een relatief publieksvriendelijk gevangenis-drama met een aparte invalshoek en opbouwend commentaar dat zich binnen voor mensen herkenbare ethische contrijen(eigenrichting, treiteren, morele chantage, onrecht etc) manoeuvreert.
Dit hoeft absoluut niet slechter te zijn dan hetgeen professionele critici lijken te prefereren, aangezien er ook over die films doorgaans genoeg te mekkeren valt. Remember, echt succesvolle en uitgebalanceerde ratio’s voor wat betreft karakterontwikkeling, conscious play en subtext zijn ook in veel van die andere films niet echt schering en inslag, hoe graag ze het ook zouden willen doen geloven. Deze laatste opmerking gaarne niet interpreteren als een veralgemeniserende aanval op kunstzinnige/betrokken/serieuze films(over dit onderwerp). Ik probeer alleen te zeggen dat je er niet blind vanuit moet gaan dat dergelijke thema’s geen basis kunnen vormen voor entertainment-georienteerde cinema, zonder gelijk slechter te zijn. Er zijn gevangenisfilms die beduidend meer intellectuele relevantie ambiëren en, heel strikt genomen, ook beschikken over een meer functionele karakterbelichaming om dat te ondersteunen, maar die daarentegen lang niet altijd goed voor de dag komen als ‘complete package’. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Verder is The Green Mile voor zover ik het me kan herinneren een vertelling over de belevingswereld van Paul Edgecomb, de cipier, en zijn niet-zo-heel-erg bovennatuurlijke blaasproblemen. Na een begin te hebben gemaakt met zijn ontwikkeling, verspringt de focus tot een wat wijdere spanne, met als middelpunt natuurlijk die excentrieke boom. Vervolgens schuift Edgecomb tijdelijk wat naar de achtergrond, om ruimte te maken voor de karakter koppeling met John Coffey die op dat moment op handen is. Ja, die Coffey is een voorspelbaar karakter in de zin dat hij een beer van een vent is met een gouden hartje. Maar de manier waarop dit geschreven personage de onvermijdelijke cliché’s reflecteert(en soms onderuit jast), in combinatie met het acteerwerk van Michael Clarke Duncan(personage is cliché, de acteur en zijn positie in het verhaal compenseren dat grotendeels) maakt dat de film toch een bepaalde gelaagdheid krijgt. Zoals gezegd is dit niet te vergelijken met onafhankelijke, zwaar artistieke producties, maar het gaat echt te ver om het neer te zetten als volledig vlak. Te meer ook omdat Coffey en Edgecomb geleidelijk naar elkaar toe groeien waardoor het “gemis” aan concrete achtergrondinformatie wordt opgevangen door een meer abstracte vorm van developement. En het acteerwerk van beide heren is echt niet zo gimmicky en karikaturaal als jij lijkt te denken, dus die band krijgt zeker vorm. Ze hebben ook duidelijk geprobeerd om naast nieuwsgierigheid en affectie ook een zekere mate aan terughoudendheid en wankele arrogantie door te voeren in edgecomb’s karakter, waardoor beide acteurs veel dieper dan gebruikelijk moeten graven in hun acteervermogens om toch een hart te geven aan het geheel. Slimme zet, want nu verloopt de groei langzamer en geraffineerder, wat enige plezierige nuances met zich meebrengt. Dit is misschien op papier geen originele aanpak, maar het past door de uitwerking perfect in de rest van het scenario.

En tja, Stephen King is wellicht geen vertegenwoordiger van de high art, maar zijn talenten als schrijver zijn toch echt onmiskenbaar.

Het doorzichtige van de film wordt onbewust ook onderstreept door de arbitraire belichting van setting; er is sprake van een zogenaamde death row, maar er wordt verzaakt de reden van de aanwezigheid van de bewoners met naam en toenaam te duiden. Dit zou geen probleem hoeven zijn, ware het niet dat de karakters wél een levendig onderdeel zijn van de vertelling. Zo heeft die Fransman een ontroerende relatie met een muisje. Dat, terwijl hij vijf kinderen verkracht zou kunnen hebben, weet jij veel. Dat hóeft ook niet uitgelicht te worden natuurlijk, maar dan stel ik het zo: Geen toelichting van de misdaden = geen muis. Wordt één van deze contrasten wél nadrukkelijk geëploiteerd in een film, dan is er sprake van een scheve verhouding - het klopt niet; het is geen échte death row, maar een potsierlijke entourage.
Ik licht er nu slechts één punt uit, maar 'Billy the Kid' is natuurlijk ook een makkelijke in het neersabelen van deze film.

De Fransman was natuurlijk een bijrol. Niet dat dat betekent dat je een excuus hebt voor gebrekkige karakterontwikkeling of zo, maar een van de bijeffecten van dit verhaal is dat het op eenvoudige doch universeel begrijpelijke wijze iets impliceert over de discrepantie tussen een aan iets kleins vasthoudend zielig hoopje mens en zijn eigen niet in een notendop te definiëren verleden. Ik denk dat het punt van King in deze is geweest dat de aard van het delict weliswaar iets kán zeggen over de persoonlijkheid(sontwikkeling) van iemand, maar nimmer iets over zijn menselijkheid of zijn rechten als mens. Een welbekend standpunt, natuurlijk, maar het geeft wel een beetje meer context aan het personage. Kijk, dat je dit punt ook had kunnen maken mét achtergrondinformatie over zijn daden begrijp ik ook wel. Maar het is in dit geval geenszins een verplichting(imo) omdat zijn ontbrekende geschiedenis onderdeel uitmaakt van de moral grounding van de film, terwijl zijn relatie met het muisje(en zijn veelzeggende reactie op het doodtrappen ervan) en de medegevangenen/cipiers de het verhaal in directe zin helpt voortstuwen. Twee verschillende componenten die elk een ander deel voeden en elkaar uiteindelijk van enige back up voorzien. Ik ga verder niet beweren dat er helemaal niets mankeert aan de bijrollen of zo, maar het is zeker ook niet zo dat zijn ontroerende verhouding met de muis echt puur en alleen voor het sentiment is ingevoegd. Het zal hebben meegespeeld bij het schrijven van het filmscript omdat het een gunstig effect oplevert, maar ze zijn zich in de praktijk nergens te buiten gegaan. Echt eenzijdig sympathiek wordt dat ventje namelijk nergens, hij wekt bij mensen slechts tegenstrijdige gevoelens op, waarvan medelijden er eentje is.

Kortom, jouw stelling “geen toelichting = geen muis” is imo echt onzin.

Verder spreek je over 'overdreven manipulatie op andere gebieden', maar acteerwerk kan óók gemanipuleerd zijn. En dan bedoel ik in welke mate het is toegepast - zie de Fransman en Billy the Kid. Akkoord, ze zetten mooie, doch eenzijdige karakters neer, maar manipuleren wel de setting, de death row. Ze ontkrachten het min of meer met hun spel.

Edit: Het cynisme en de droogheid - waar dan?

Wat Billy betreft ben ik het wel een beetje met je eens. Hij is inderdaad een typische Hillbilly dombo met welgeteld núl hersencellen en de woorden “I deserve death” op zijn voorhoofd.. Toch vind ik dat het acteerwerk van de acteur wel het een en ander goed maakt. Plus, zijn functie in de film is weer anders dan die van Fransoosje, namelijk die van aanstichter van de gebeurtenissen waar de film over gaat. Zijn karakter is zeker niet eenzijdiger dan gemiddeld het geval is in een goede film met duidelijke prioriteiten.

[Dinalfos]

Damn, ik maak weer eens veel te lange zinnen

[lovetear]

cyc schreef op 20-10-2005 @ 20:41 :
"one minute friends" <3

Film al een tijdje niet gezien dus ik weet niet meer precies wat er aan de hand was op 't einde

Spoiler

je zag een man zich aankleden op zijn kamer, volgens mij was het tony leung. Maar die heb ik voor de rest nergens in de film terug gezien, dus ik vroeg me af wat dat met de film te maken had.

Weet jij hoe dat zit, of zag ik het verkeerd?

Laatste film is night of the living dead, wel leuk, goed verhaal voor een zombiefilm, maar het deed me vrij weinig allemaal, helaas.

Das Boot

Ik snap niet dat deze film zo hoog scoort op imdb.com en moviemeter.nl. Zo bijzonder vond ik hem niet, het verhaal was ook niet echt goed.
Wel kreeg ik een beetje het idee dat er geprobeerd werd om de kijker het gevoel te laten ervaren dat je hebt als je op 260 meter diepte zit in een vollopende onderzeeboot. Maar dit lukte dan zeer slecht, dat het gewoon niet lukte.

The Librarian

Kutfilm. Afgeraffeld verhaal, vage beginscene, en gewoon ronduit belachelijke vechtscenes. Maar omdat ik hem met een groepje vrienden gekeken heb en die chinese vrouw wel leuk was hebben we er nog wel om kunnen lachen.

Once Upon A Time In The West

Schitterend! Echt, die gezichtsuitdrukkingen, de "simpel"heid (maar toch ook weer niet), de droogheid (nadat er iemand doodgeschoten is gewoon weer verder praten geloof ik), en dan natuurlijk het goede maar lastige verhaal.

Het verhaal vond ik goed, maar wel lastig te volgen. Komt waarschijnlijk doordat er maar weinig over gepraat wordt en omdat je veel uit de filmbeelden en de redelijk weinige gesprekken moet halen.

Ook gaat het allemaal zo rustig, niets gaat snel, en het verhaal wordt langzaam maar zeker duidelijk. Hij mist gewoon de snelheid van de films die tegenwoordig veel gemaakt worden, maar dat komt in dit geval de film gewoon heel erg ten goede.

2 Fast 2 Furious

Mwah, wel leuk, niet echt bijzonder.

The Rocky Horror Picture Show

Zo slecht dat het weer goed wordt.

Wallace & Gromit

Wel leuke film!

[sjakodrako]

before sunrise/sunset

geweldige sfeer, leuk einde in sunset

lievelingsfilm tot nu toe is (le fabuleux destiné d') Amelie

wie weet er meer films als deze??

gegroet

sjakodrako schreef op 21-10-2005 @ 12:34 :
before sunrise/sunset

geweldige sfeer, leuk einde in sunset

lievelingsfilm tot nu toe is (le fabuleux destiné d') Amelie

wie weet er meer films als deze??

gegroet

Jeux d'enfants.

en andere Jeunet-films zijn
Delicatessen
La cité des enfants perdus
Un long dimanche de fiancailles.
(de stijl van de regisseur is zeker te herkennen in die films, maar ik vind het wel echt hele verschillende films uiteindelijk).

House of Wax - had er niks van verwacht aangezien paris fucking hilton er in speelt , maar ik vond em behoorlijk goed te doen, geen hoge bodycount ( wat ten goede kwam van de film ) en de sfeer zat er behoorlijk in

[Carn]

MetalliCat schreef op 20-10-2005 @ 20:33 :
voldeet juist

Ja ik zag het maar was te lam om het aan te passen

[merels]

gacy, die was redelijk slecht
lost in translation,mooie film met een fijne sfeer