Oud 30-03-2002, 13:46
Woodstock
Avatar van Woodstock
Woodstock is offline
Sneeuw valt in dikke witte vlokken op de stad. De straten zijn niet wit, maar nat. De hemel is loodgrijs. Het schemert.
In de lucht hangt een geur van open haard en bruine bladeren. Op weg naar huis, langs druipende kale bomen en huizen waar achter de ramen licht brandt. Telkens een andere etensgeur.
Het is donker en de sneeuw is veranderd in regen, die op de ruit klettert en het licht van de straatlantaarn aan de overkant uitstrooit in tig glinsterende puntjes. Ze staat op en doet de gordijnen dicht. Het glas van de ruit is koud, ze ziet zichzelf erin weerspiegeld. Een donker, uitdrukkingsloos gezicht, niets dan schaduw. In de spiegel in de keuken ziet ze dat haar wangen rood zijn en haar ogen stralen. ’s Avonds is ze meestal niet lelijk.
Het is warm in huis, warm en stil. Zo stil dat alle geluiden onheil spellen. In haar eigen huis is ze nooit bang, maar in andermans huis hoeft het maar stil te zijn en donker, als ze alleen is durft ze zich dan nauwelijks te bewegen. Hier kent ze alles, en niets heeft geheimen voor haar. De geluiden zijn vertrouwd en het duister is niet vijandig.
De kamer is ook maar klein. Een kast met deuren, een kast zonder deuren, een tafel met twee stoelen, een bank en een poef. Meer niet.
Ze woont soms alleen, en soms ook niet. Gezelschap is haar lief, zowel haar eigen als dat van anderen. Mensen wonen altijd voor korte tijd bij haar. Vriendinnen een paar daagjes, haar moeder soms een week, één keer een jongen. Haar geliefde.
“Mats, ik hou van jou,” zegt ze zachtjes. Twee weken lang, heeft ze dat elke avond gezegd en elke morgen, als ze bij hem op zijn bed kroop voor een zoen. Antwoord heeft ze af en toe niet gekregen. Ze heeft er ook nooit om gevraagd; ze wist, dat hij ook van haar hield. Ze zei het zelf zo graag.
En nu is hij ver, ver weg, in Mexico. Een jaar stage lopen. Voor hij wegging hebben ze het uitgemaakt. “Als we elkaar over een jaar terugzien, kunnen we opnieuw beginnen,” zei Mats. Ze antwoordde: “Of we kunnen elkaar voorgoed vergeten en óók opnieuw beginnen.”
Toen zei Mats niets meer en hield hij haar alleen nog heel stevig vast. Ze kneep terug en dacht: zolang jij weg bent, moet ik anderen de gelegenheid geven mij te laten smelten zoals jij altijd doet. Anders bevries ik, en dan ga ik dood.

Het is herfst. De dagen zijn koud en nat en iedereen is verkouden. Het is langer donker en de bomen zijn kaal. Ze geniet van al deze dingen, zo uitbundig mogelijk. Het is allemaal nog nieuw, over een paar maanden verlangt ze naar de zomer, en dan moet de winter nog beginnen. Zo gaat het nu eenmaal.
De herfst is tenminste duidelijk. De winter duurt te lang, de zomer gaat veel te snel voorbij en van de lente weet je niet waar ze begint of ophoudt. Maar de herfst... die is bijzonder. Seizoen van goud en grijs, van dagen met het lelijkste en mooiste weer, van plotselinge koude windvlagen op een warme dag. Een jaargetijde van lange boswandelingen met kleurige bladeren aan de bomen en eikels en kastanjes en beukenootjes, wandelen in een nieuwe winterjas. Kruidige geuren in de lucht en hele dagen regen.
Ze houdt heel veel van de herfst. Ook van de winter, lente en zomer, maar het is nú herfst, en ze geniet. Ze wandelt eindeloos in het park, ze maakt lange fietstochten en komt met verkleumde tenen en vingers thuis in een warme keuken. Een kop thee met mevrouw Kloos, de buurvrouw. Praatjes over het weer en de straat en de buren: de wereld van mevrouw Kloos. Praatjes over colleges, docenten, medestudenten, het nieuws: haar wereld.
Een warm bed en verschillende radioprogramma’s. Lange, donkere nachten waarin ze lang slaapt en verwarde, ingewikkelde dingen droomt. ’s Morgens moet ze moeite doen om op te staan, in de kou en het duister. Mevrouw Kloos heeft haar een straalkacheltje geleend, dat helpt. Ze doucht net niet te lang, maar wel te heet, kleedt zich vlug aan en vermijdt de spiegel. Daar werpt ze pas een blik in als ze de deur uit moet en de vraag brandt: ben ik vanmorgen aangenaam of onaangenaam lelijk?
En dan op weg, met aangename of onaangename lelijkheid op haar gezicht. Soms vindt ze het vervelend, dat ze overdag niet kan zien hoe ze eruit ziet; maar je kunt moeilijk de hele dag met een spiegel op zak lopen. Is iemand ijdel als hij of zij nieuwsgierig is naar zijn of haar eigen gezicht?
Ze is niet ijdel, vindt ze zelf. Ze besteedt geen overdreven aandacht aan haar uiterlijk. Ze is nieuwsgierig naar zichzelf.

---------------------------------------------

Het is avond en ze zit op de bank. Thijs is bij haar. Dicht naast elkaar met de theepot tussen hen in op het tafeltje zitten ze te praten, zonder onderbreking. Ze wendt haar blik niet van zijn gezicht af. Hij praat soms tegen de theepot, soms tegen haar voorhoofd of tegen het raam. Hij kijkt haar niet in haar ogen en zijn ene hand ligt op de bank, heel dicht bij haar heup.
Ze heeft grote behoefte om hem aan te raken, zo groot dat ze niet durft. Haar handen liggen ineengestrengeld op haar schoot. Thijs praat: over wat hij zou doen als hij minister-president was. Daar hadden ze het vanmiddag op college over.
“En ik zou na vier jaar opstappen,” besluit hij zijn verhaal. “Regeren gaat nooit lang goed.”
“Hoezo?” vraagt ze. Ze kijkt naar zijn ogen, die maar niet terugkijken.
Hij haalt zijn schouders op en lacht. “In vier jaar kun je je eigen ideeën nog behouden en ervoor vechten. Maar na een of twee verkiezingsperiodes ga je op in de algemene opinie.”
“Wat een inzicht,” zegt ze bewonderend. Hij lacht weer en kijkt haar voor het eerst die avond aan.
Ze schrikt ervan en blijft hem in de ogen kijken. Hij kijkt terug, lang. Het is stil.
Dan buigt ze zich naar hem over en zoent hem op zijn mond. Hij legt zijn handen op haar schouders en kust haar. Ze slaat haar armen om hem heen.
“Thijs!” zegt ze, zodra ze weer praten kan. “Je bent zalig!”
“Jij bent ook zalig,” fluistert Thijs. Hij kust haar opnieuw, op haar mond, in haar nek.
Ik smelt, denkt ze. Wat is dat lang geleden.
Ze zet zijn vingers in zijn buik. Hij kreunt en klapt dubbel. Jij moet smelten, denkt ze, dan smelt ik mee.
Ze is niet alleen deze nacht.

De volgende ochtend wordt ze wakker met een uiterst gevoelloze arm. Met een ruk trekt ze de arm onder Thijs uit, die omrolt en met een bonk uit het bed valt.
“Waah! Verdomme!” roept hij. Hij gaat rechtop zitten en kijkt over de rand van het bed haar recht in de ogen. Zijn haar piekt alle kanten uit. Ze schiet in de lach.
“Waar was dat nou voor nodig?” mompelt hij met een grijns. “Heb je genoeg van me? Dan kun je het ook gewoon zeggen in plaats van me uit het bed te gooien.”
“Als jij niet meteen in slaap was gevallen nadat je was klaargekomen, had je nu een heel bed voor jezelf gehad, engel,” wijst ze hem terecht. “Het is dus niet mijn schuld! En ik heb geen genoeg van je.”
“Het is koud,” zegt hij huiverend. “En moet je kijken, het sneeuwt weer.”
“Ja,” zegt ze genietend, “het is herfst en kom hier, Thijs.”
Hij kruipt terug in het bed, dicht tegen haar aan. “One-night-stands zijn beter in de zomer,” zegt hij.
Ze lacht. “Onzin. In de winter zijn ze veel fijner, want dan is het koud.”
“Maar in de zomer gaat het makkelijker.”
“We praten onzin,” besluit ze. “Ga je mee ontbijten?”
“Ja, goed,” zegt Thijs. Hij zoent haar in haar nek. “Zo meteen.”
Ze slaat haar armen om hem heen en trekt hem overeind. “Nu! Ik heb honger.”
Ze trekken een paar kleren aan en gaan naar de keuken. Ze zet water op voor thee en stopt twee boterhammen in de broodrooster. Thijs kijkt geeuwend toe.
“Doe eens wat, luiwammes,” zegt ze. “Zoek de theepot maar, die heb ik gisteravond ergens gelaten.”
Thijs rekt zich uit. “Okee, ik zal eens kijken.” Hij draait zich om en niest.
“Gezondheid,” mompelt ze tegen de broodrooster. Hij is al in de kamer. Ze moet lachen.
Als de thee en het brood klaar zijn neemt ze alles mee naar de kamer en samen gaan ze op de bank zitten ontbijten.
“Moet je werken vandaag?” vraagt ze. Hij knikt. “Wat ga jij doen?”
“O, niks. Tentamen voorbereiden.”
“Dat is pas over twee weken.”
“Dodelijke verveling is de andere optie.” Ze lacht in haar theebeker.
“Ben je vanavond thuis?” vraagt hij.
Ze kijkt hem aan. Ze denkt aan zijn handen, aan zijn mond.
“Nee,” zegt ze kalm. “Ik ga naar de stad.”

---------------------------------------------

Ze zit in de bus. Het is half vijf en al bijna donker. Ze denkt aan Thijs en voelt zich dom. Sinds zaterdag heeft ze hem niet meer gezien. Hij was niet in de stad en hij is niet meer bij haar langs geweest. Ook op school was hij nergens te bekennen.
Er zit een jongen in de bus met een leuk gezicht. Ze kijkt naar hem, concentreert zich op zijn hoofd, staart hem ongegeneerd aan. Hij merkt het niet.
Hij lijkt een beetje op Thijs.
En hij lijkt ook een beetje op Mats.
Over acht maanden komt Mats weer terug.
Ze heeft in geen drie weken iets van hem gehoord.
Hij heeft het druk, denkt ze. Met zijn stage en met andere dingen. Wat voor andere dingen?
Wat kan het haar schelen. Hij is ver weg en ze smelt nu voor Thijs. Die ze al drie dagen niet heeft gezien.
Als ze nu thuis was gebleven, zaterdag. Zou hij dan gekomen zijn? En zou hij weer zijn blijven slapen? Haar bed is eigenlijk te smal voor twee mensen. Behalve als je in elkaar verstrengeld ligt. En als je dan 's morgens wakker wordt slapen je ledematen door.
Thijs.
Wat zou Mats zeggen als hij alles wist? Lieve Mats, ik mis je, maar om iemand in mijn armen te kunnen houden heb ik een one-night-stand gehad met een jongen van de faculteit, dat vind je toch niet erg he? Ze ziet het al voor zich op een luchtpostvelletje. Dat kan niet.
Ze schaamt zich, maar het is een abstracte schaamte zonder duidelijk aanwijsbare oorzaak. Ze maakt er een zooitje van. Ze moet gewoon op Mats wachten en niet met andere jongens rotzooien. Penelopeia deed dat ook niet en Odysseus was wel twintig jaar weg, wat zijn acht maanden vergeleken bij twintig jaar?
Ik ben Penelopeia niet, denkt ze opstandig. Ik wil niet zonder, geen acht maanden en al helemaal geen twintig jaar.
Ze kijkt uit het raam naar de verlichte straten. De gevels schreeuwen de namen van allerlei zaken uit in rose en geel en groen en wit neon. In de bus brandt tl-licht. Het maakt de kleuren hard en koud en de gezichten bleek. Ook het leuke gezicht van de onbekende jongen. Hij heeft blond haar, net als Mats, en bruine ogen, net als Thijs.
Gelukkig, ze kent hem niet. In deze situatie gaat ze overal achteraan, dat gevoel heeft ze, gisteren in de stad scheelde het ook niet veel, die jongen met die blonde dreadlocks was dan nog niet zo ontvankelijk voor haar geflirt, maar wat als hij dat wel was geweest?
Heaven forbid.
De bus stopt. Dit is niet haar halte. De jongen met het leuke gezicht staat op en stapt uit. Hij heeft haar geen enkele keer aangekeken; hij is zich nooit bewust geweest van haar bestaan. En nu verdwijnt hij voorgoed uit haar leven.
Ze zucht opgelucht. De bus rijdt verder en ze kijkt uit het raam, de stad glijdt in rustig tempo voorbij, mensen lopen en fietsen af en aan, auto's rijden langs. De lucht is bruin van wolken en strooilicht. De stad is licht en donker tegelijk.
Ze gaat naar huis. Ze gaat haar moeder opbellen.


__________________
Eat jazz, drink sunshine, listen to honey, talk to tea
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 30-03-2002, 16:48
Stoel
Avatar van Stoel
Stoel is offline
wouw kool.....

komt er nog een vervolg???

kwas helemaal aan mn beeldscherm gekluisterd

__________________
als de broodrooster stuk is moet ik uitkijken anders valt de giraffe door de brievenbus van mn buurjongen die net een roze olifant laat exploderen
Met citaat reageren
Oud 30-03-2002, 21:00
stroopwafel
Avatar van stroopwafel
stroopwafel is offline
Citaat:
Stoel schreef:


komt er nog een vervolg???

plies?????
wil ook verder lezen

__________________
de havenmeester is ook niet perfect, maar zolang de worst vliegt, heerst de bloemkool de wereld..
Met citaat reageren
Oud 02-04-2002, 10:57
Gwen.
Avatar van Gwen.
Gwen. is offline
Super de luxe goed geschreven Chapeau
__________________
.
Met citaat reageren
Oud 02-04-2002, 15:00
Verwijderd
Vind niet dat er een vervolg moet komen. Mooi geschreven!
Met citaat reageren
Oud 03-04-2002, 15:46
Signy
Avatar van Signy
Signy is offline
In 1 adem door gelezen, echt supercool.
Moet wel vervolg komen hoor!!!

__________________
MAYNARD! I rest my case --- And Colin & Ricky. --- Ik ben zo blij dat ik ben wie ik ben, dat ik ga waar ik ga, dat ik sta blablabla
Met citaat reageren
Oud 03-04-2002, 17:23
Woodstock
Avatar van Woodstock
Woodstock is offline
wow mensen, dank jullie wel! vervolg is in de maak
__________________
Eat jazz, drink sunshine, listen to honey, talk to tea
Met citaat reageren
Oud 05-04-2002, 16:26
Davine
ONWIJS GAAF!!!!!!
Ik ben ook bezig met een verhaal dus als je nog tips heb mail ze dan naar mij toe. Alvast bedankt.
Hopelijk komt dat vervolg snel!
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten [Verhaal] Azalea
Femme-Fatale
2 29-11-2003 19:57
Verhalen & Gedichten verhaal over een 22 jarig meisje
Kira
41 13-11-2003 14:50
Liefde & Relatie N verhaaltje....plies lees ff
Aguy
14 18-07-2003 13:05
Verhalen & Gedichten [verhaal] Loverboy (asjelieft snel reageren...)
Freakgrrl
4 17-10-2002 14:03
ARTistiek Verhaal - * Jesse en Lisa * Read it :))
U-NiQ
7 14-01-2002 21:20
ARTistiek Verhaal - Joey en ik
U-NiQ
7 30-08-2001 18:58


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 17:48.