Vrienden? Lang verhaal, maar lees het please...

[Juliah]

Vrienden. Wat zijn dat? Ik heb een eigen definitie ervan. Ik vind vrienden mensen waar je goed mee overweg kunt, mensen die je kunt vertrouwen, die je nooit zullen verraden, mensen waar je altijd bij terecht kunt, anytime, anyplace. Mensen die ik tot mijn vrienden reken kunnen dat dus ook altijd. Ik zal ze niet snel laten vallen en ik zal ze niet snel in de steek laten. Het enige probleem is wel, dat ik erg veel bevestiging nodig heb. Ik kan mezelf heel lang opzij zetten voor een ander, maar op een gegeven moment bereik ik een punt dat ik dat absoluut niet meer kan. Als ik mezelf weken-, maanden-, jarenlang opzij zet voor iemand, en ik krijg zelden iets terug, op een gegeven moment laat ik dan ook niks meer van me horen. Dan wacht ik net zolang tot de ander iets van zich laat horen, en dat kan heel lang duren, acht van de tien keer is de vriendschap dan over. En de ander heeft dan vaak gelijk het idee dat het mijn schuld is, ik liet immers niets meer van me horen. Dat hij/zij zelf dat daarvoor zelden deed, dat is iets wat over het hoofd gezien wordt.

Waarom ik die bevestiging nodig heb? Om mezelf er van te overtuigen dat iemand echt nog wel een vriend(in) is, dat iemand niet doet net alsof en me achter m’n rug om belachelijk zit te maken of alles door verteld, zich dood aan me ergert of wat dan ook. Door ervaringen ‘in het verleden’ is dit één van mijn grootste angsten, mensen doen net of ze je mogen, maar profiteren alleen maar van je (als vriend/en als ‘ding’ om over te roddelen en om uit te lachen). Ik vind het heel moeilijk als mensen me die bevestiging niet kunnen/willen geven. Als iemand een vriend is dan kan dat toch?

Ik probeer er altijd voor mensen te zijn, zeker op momenten dat ze zich minder voelen. Maar als ik een keer ziek ben of me een keer rot voel, dan hoor ik niks van ze, dan laten ze het vaak opeens afweten. Terwijl je je vrienden dan juist nodig hebt. Ik in ieder geval wel. En dan vinden ze het nog raar ook als ik ze dat kwalijk neem...

Ik houd er niet van om te discussiëren met mensen, ik ben altijd bang dat dat tussen die andere persoon en mij in komt te staan. Ik kan er moeilijk over heen stappen als mensen mij ‘beschuldigen’ van dingen, waarvan ik 100% weet dat het anders is. Als iemand eenmaal zo iets gedaan heeft, dan is dat voor mij een heel groot struikelblok. En mijn onzekerheid en het verleden dan de kop op steekt, kan ik er ook heel moeilijk over praten en blijft het dus dat struikelblok…

Soms denk ik wel eens dat ik te veel eisen stel aan vrienden. Maar als iemand een echte vriend(in) is, moet hij/zij dan niet ook enigszins rekening houden met mij? Ik vraag niet veel, enkel zo nu en dan bevestiging.

Verder kom ik niet zo uit m’n woorden, maar goed… 'k kom nu geloof ik heel zielig en slachtofferig over, zo voel ik me niet, maar goed, 'k wou het alleen ff kwijt en es de meningen van anderen er over horen, misschien ligt het echt aan mij (dat doet het altijd, dus zal nu ook wel het geval zijn) en wil ik gewoon teveel. Maar dan weet ik dat, en dan zal ik er rekening mee houden.

N.B. Ik bedoel hier M. NIET mee, ik wil niet dat zij het gevoel krijgt dat dit om haar is, want dat is het dus niet!!!



[Dit bericht is aangepast door Juliah (26-02-2002).]

[Marc S]

Hmm... zoiets had ik al van jou verwacht eerlijk gezegd

Het is moeilijk, maar mensen kun je eigenlijk nooit helemaal vertrouwen. Van het selecte vriendengroepje dat ik op het eind van mijn schooltijd had, nam niemand meer contact mij op bijvoorbeeld. Die bevestiging zoeken, loopt inderdaad uit in het verbreken van de vriendschap. Het moet daarbij dan ook van 2 kanten komen...

Aan de andere kant kun je niet steeds verwachten dat mensen er continu voor je zijn. Een probleem wat ik bijvoorbeeld had, was dat iedereen weer verder ging naar een andere school, terwijl ik bij mijn pa ging werken. Je krijgt dan het effect dat zij weer nieuwe mensen ontmoeten en je zelf alleen achter blijft. Dat was mijn ervaring :/

Daarbij komt dat de meeste "vrienden" er nooit zijn als het rot met je gaat. Daarom refereer ik nu meestal als "kennissen" naar hun. Ik heb geen "vrienden" meer, alleen mensen waar ik af en toe mee omga. Juist omdat ze er nooit zijn als er iets aan de hand is en niets anders aan hun hoofd hebben dan lol maken...

Ik denk dat je het inderdaad iets losser moet zien allemaal (ook al is dit moeilijk omdat je in het verleden slechte ervaringen hebt opgedaan met zogenaamde "vrienden"). Mensen komen en gaan, het is maar een kleine minderheid die echt om je geeft en blijft. Dat zijn je echte vrienden, de rest zijn gewoon kennissen

Wat het discussieren met mensen betreft: dit laat mij terugdenken aan iets wat op dit forum gebeurde... ik begrijp dat het moeilijk voor je is om kritiek te krijgen en dat het misschien gelijk lijkt alsof "iedereen je weer hebben moet"... maar dat is en was niet zo.

Het duurde bij mij jaren voordat ik eindelijk een beetje bij verstand kwam eigenlijk vooral het vorige jaar heb ik veel geleerd. Ik ontvlamde altijd helemaal als iemand iets op te merken aan mij had of mij dwars lag en 1 keer mij iets aandoen en ik vergaf en vergat het nooit meer...

Dat is nu anders. Ik vergeet niet, maar doe tenminste alsof ik vergeef

Na ja, ik word vaag

Groetjes,
Marc

[Drizzt]

Jouw definitie van vrienden is de juiste. Vriendschap gaat over een tweebaansweg, je hebt dus - voor zover ik kan beoordelen -volkomen gelijk met bovenstaand verhaal.

Juliah, ik ben het helemaal 100% met je eens.

[@pie]

ik beleef dit op een paar puntjes na precies zoals jij..

ik heb vrienden die me wel willen helpen als ik mezelf minder voel, maar ze 'raken' me niet op dat moment.. ook als ik die bevestiging zoek, weten ze me nét niet dát te geven wat ik dan zoek.. of het aan mijn eigen koppigheid of aan hun manier van helpen ligt, daar ben ik nog niet uit..

discussies ga ik bijna nooit uit de weg, maar het 'praten' over de vriendschap/relatie tussen andere mensen doe ik niet makkelijk.. zie ik veel te snel als roddelen namelijk, waardoor je op een gegeven moment wel tussen die personen in komt te staan...

verder ben ik het helemaal met je eens...

[Doc]

Ik ben het met je eens hoor

Anyway, mijn definitie van vrienden ligt er niet ver vandaan, ik vind het echter niet erg als ik een keer een onenigheid heb met een vriend(in), natuurlijk ga je het liever uit de weg, maar als het dan toch moet, dan is dat juist en testcase (en dus ook bevestiging) of je ook zulke goede vrienden bent dat je er samen uit kunt komen.

Vertrouwen vind ik een van de belangrijkste dingen, als er geen vertrouwen is, of wanneer dat geschaad is, dan wordt het niet snel meer zoals het was. Daarom probeer ik altijd eerlijk te zijn, ook al is de waarheid hard, da's altijd beter dan er later achter komen, dat doet meer pijn.

Dat vrienden er altijd voor elkaar zijn, dat vind ik heel normaal eigenlijk, als een vriend ergens mee zit, dan weet 'ie me dag en nacht te bereiken (mits ik niet door m'n telly slaap ).

Maar jezelf juist afsluiten voor mensen en wachten tot zij komen, dat zou ik niet doen, want het moet echt van twee kanten komen, ik denk dat je dan ook makkelijker aan twee kanten vetrouwen schept.

Dat was 't zo'n beetje...vriendjes?

[sanne60]

Ik ben het wel een beeeetje met je eens, maar ik denk gewoon dat niemand perfect is, net zo goed als er geen perfecte vrienden bestaan. En ik ben ik ook wel eens teleurgesteld in mensen, maar ik denk wel dat als je bijvoorbeeld even 'hulp' nodig hebt, dat je daar ook gewoon om moet vragen, ipv van te vinden dat ze dat maar 'in de gaten moeten hebben'. Ik heb niet veel echte vrienden, maar de weinige die ik wel heb, kan ik denk ik wel altijd op rekenen mocht ik ze écht nodig hebben.

Ik ben het voor een groot gedeelte met je eens, eigenlijk wel met alles, met uitzondering van 1 stukje. Je moet niet bang zijn om een discussie met iemand aan te gaan, omdat je niet wilt dat dat tussen jullie in komt te staan. Als dat gebeurd, heb je gelijk duidelijkheid over jullie vriendschap, zoveel betekende het dus misschien wel niet, voor jou, of voor die ander, hoeveel pijn dat ook kan doen. Maar, aan de andere kant, als het wel een echte vriendschap is, waarin je elkaar kunt vertrouwen, je elkaar kunt helpen, dan..krijg je ook duidelijkheid in de situatie, je ziet je eigen gebreken, en probeert er voor te zorgen dat de ander zich ook gelukkig voelt bij die vriendschap, dat het (zoals ik hierboven al ergens las) inderdaad een 'twee-baans-weg' wordt. Dat zegt mijn moeder trouwens ook altijd, 'vriendschap is geen eenrichtingsverkeer'.

Het is misschien moeilijk, ook al omdat je zegt dat het met je verleden te maken heeft, maar ik bleef ook altijd aan veel dingen uit mijn verleden (voor zover ik dat kan hebben, op m'n 16e ) hangen, ik ging daar gewoon op door, maar zodra je 1 keer een andere stap kunt nemen, iets wat je eigenlijk met het oog op 'vroeger' nooit zou willen doen, en het pakt positief uit, is dat echt een grote verbetering, vanaf dat moment durf je iets meer te experimenteren, ook op het gebied van vriendschappen.

Okay, ik wijk af van m'n beginverhaal.

Ik probeer dus gewoon te zeggen, misschien zou je wat meer risico's moeten nemen in die 'zogenaamde' vriendschappen, en toch..iets meer laten zien wat JIJ ergens van vind.

[Nena21]

Hoi...
Ik herken het verhaal behoorlijk.
Ik wantrouw mensen erg gauw,vooral door m'n verleden.
Ik ben al een paar keer in de steek gelaten door mensen waarvan ik dacht dat het m'n vrienden waren.
En dat heeft dus tot gevolg dat ik,net zoals jij zegt,denk dat mensen maar doen alsof ze me aardig vinden,maar dat ze achter m'n rug om lopen te roddelen enzo,en dat ze me haten.
En hoe vaak mensen ook tegen me zeggen dat ze me niet haten of wat dan ook,ik geloof ze gewoon niet.
Dan denk ik jaja,dat zeg je alleen maar omdat je het niet midden in m'n gezicht durft te zeggen.
En mensen hebben me ook altijd gebruikt.
Ik hoorde alleen maar wat van ze als ze wat nodig hadden,hulp,geld of wat dan ook.
Maar waar waren ze toen ik ze nodig had?
Juist,nergens.En dat noemde zich nou m'n vrienden.
Ik weet niet of ik mensen ooit nog kan vertrouwen,ik doe me best,maar het lukt me niet echt.

[Marc S]

Celesta schreef:
En hoe vaak mensen ook tegen me zeggen dat ze me niet haten of wat dan ook,ik geloof ze gewoon niet.

Ik weet niet of ik mensen ooit nog kan vertrouwen,ik doe me best,maar het lukt me niet echt.

Dat heeft te maken met ervaring. Je hebt nu vooral slechte ervaringen opgedaan, waardoor je bijna niemand vertrouwt. Om je vertrouwen terug te winnen in mensen, zul je dus goede ervarigen moeten opdoen. Nu kun je dat niet forceren, maar wat ik eigenlijk bedoel: om mensen weer te vertrouwen, zul je het risico moeten nemen dat je weer teleurgesteld wordt...

Wie niet waagt die niet wint...

[Nena21]

Marc S schreef:
Dat heeft te maken met ervaring. Je hebt nu vooral slechte ervaringen opgedaan, waardoor je bijna niemand vertrouwt. Om je vertrouwen terug te winnen in mensen, zul je dus goede ervarigen moeten opdoen. Nu kun je dat niet forceren, maar wat ik eigenlijk bedoel: om mensen weer te vertrouwen, zul je het risico moeten nemen dat je weer teleurgesteld wordt...

Wie niet waagt die niet wint...

Ik weet het,maar is makkelijker gezegd dan gedaan.Ik durf mensen gewoon niet meer te vertrouwen,ik ben te bang om weer in de steek gelaten te worden,om weer pijn te worden gedaan.En die angst overwint het..

[Juliah]

Op dit moment is mijn beste vriend m'n vriend. Hem vertrouw ik voor 99,9%, de 100 zal ik waarschijnlijk nooit halen, dat weet hij en hij weet ook waarom. Voor mij is 99,9% het maximale op dit moment. En gelukkig is er iemand die ik voor zo'n groot deel kan vertrouwen. Hij zal me nooit opzettelijk kwetsen en hij zal me ook niet (snel) in de steek laten (daar is die 99,9 dus om).

[Dit bericht is aangepast door Juliah (27-02-2002).]

[Nena21]

Juliah schreef:
Op dit moment is mijn beste vriend m'n vriend. Hem vertrouw ik voor 99,9%, de 100 zal ik waarschijnlijk nooit halen, dat weet hij en hij weet ook waarom. Voor mij is 99,9% het maximale op dit moment. En gelukkig is er iemand die ik voor zo'n groot deel kan vertrouwen. Hij zal me nooit opzettelijk kwetsen en hij zal me ook niet snel in de steek laten (daar is die 99,9 dus om).


[Dit bericht is aangepast door Juliah (27-02-2002).]

Vind ik knap van je,ik kan me niet voorstellen dat ik iemand ooit zou kunnen vertrouwen,en dan vooral niet 99,9 %

[Marc S]

Celesta schreef:
Ik weet het,maar is makkelijker gezegd dan gedaan.

Dat heb ik ook met veel dingen. Ik doe ze simpelweg niet of stel ze uit, omdat ik niet durf en daar moet dus verandering in komen...

btw: ik zit nu op mijn werk, heb hier geen msn

[Juliah]

Celesta schreef:

Vind ik knap van je,ik kan me niet voorstellen dat ik iemand ooit zou kunnen vertrouwen,en dan vooral niet 99,9 %

Dat kon ik tot voor kort ook niet.
't kwam totaal onverwacht eigenlijk...maar 'k ben er wel blij mee, al is het soms ontiegelijk eng, maar ja. 't gebeurt bij jou ook nog wel eens, 'k ben ietsje ouder dan jij, toen ik 17 was was het voor mij ook heel ver weg en leek het onbereikbaar.

[Marc S]

Celesta schreef:
Vind ik knap van je,ik kan me niet voorstellen dat ik iemand ooit zou kunnen vertrouwen,en dan vooral niet 99,9 %

Ik ook niet. Aan de andere kant denk ik wel dat ik mezelf vroeg of laat in het diepe gooi en het risico neem, maar een bepaald wantrouwen zal altijd op de achtergrond meespelen.

[Juliah]

Marc S schreef:
Ik ook niet. Aan de andere kant denk ik wel dat ik mezelf vroeg of laat in het diepe gooi en het risico neem, maar een bepaald wantrouwen zal altijd op de achtergrond meespelen.

Dat is die 0,1%. Maar als je iemand niet grotendeels vertrouwd, dan kun je er ook geen relatie in de zin van een relatie mee opbouwen, das dan onmogelijk, vind ik iig.

[Marc S]

Juliah schreef:
Dat is die 0,1%. Maar als je iemand niet grotendeels vertrouwd, dan kun je er ook geen relatie in de zin van een relatie mee opbouwen, das dan onmogelijk, vind ik iig.

Daarin geef ik je grotendeels gelijk. Het is dan ook iets waar ik geen ervaring mee heb en waarvan ik me afvraag of ik het ueberhaupt wel aan zou kunnen...

[Nena21]

Marc S schreef:
Ik ook niet. Aan de andere kant denk ik wel dat ik mezelf vroeg of laat in het diepe gooi en het risico neem, maar een bepaald wantrouwen zal altijd op de achtergrond meespelen.

Dat lukt me persoonlijk denk ik niet.
Wantrouwen is gewoon te erg bij mij.
Ik durf geen risico meer te nemen

[Juliah]

Time will tell. Bij allebei.

Zoals ik nu ben, was ik een paar maanden terug ook niet.
Er moet tijd overheen gaan, je verwacht het niet, en dan opeens...*boem*...kom je iemand tegen die je na een tijdje toch wel vertrouwd, en het voelt goed, zo goed dat er iets gebeurd waarvan je nooit verwacht had dat het zou gebeuren: je wordt verliefd, en je weet zeker dat je iemand hebt gevonden waar je de rest van je leven mee wilt delen.
Maar goed, daar ging het niet over. Het ging over vrienden in het algemeen.

[Dit bericht is aangepast door Juliah (27-02-2002).]

[Nena21]

Marc S schreef:
Dat heb ik ook met veel dingen. Ik doe ze simpelweg niet of stel ze uit, omdat ik niet durf en daar moet dus verandering in komen...

btw: ik zit nu op mijn werk, heb hier geen msn

Yup,ik stel ook veel dingen uit,en dan uiteindelijk komt het er niet meer van

btw: moet je niet werken dan

[Marc S]

Juliah schreef:
Maar goed, daar ging het niet over. Het ging over vrienden in het algemeen.

LoL

[Marc S]

Celesta schreef:
Yup,ik stel ook veel dingen uit,en dan uiteindelijk komt het er niet meer van

btw: moet je niet werken dan

eigenlijk wel

[Juliah]

Hey, lieve mensjes, niet chatten in mijn topic!
Ga maar mailen, daar heb je geen msn voor nodig.

[Marc S]

Juliah schreef:
Hey, lieve mensjes, niet chatten in mijn topic!
Ga maar mailen, daar heb je geen msn voor nodig.

Is goed hoor, lief meisje

Ik moet zowiezo weer aan mijn werk hier

[Nena21]

Juliah schreef:
Time will tell. Bij allebei.

Zoals ik nu ben, was ik een paar maanden terug ook niet.
Er moet tijd overheen gaan, je verwacht het niet, en dan opeens...*boem*...kom je iemand tegen die je na een tijdje toch wel vertrouwd, en het voelt goed, zo goed dat er iets gebeurd waarvan je nooit verwacht had dat het zou gebeuren: je wordt verliefd, en je weet zeker dat je iemand hebt gevonden waar je de rest van je leven mee wilt delen.
Maar goed, daar ging het niet over. Het ging over vrienden in het algemeen.

[Dit bericht is aangepast door Juliah (27-02-2002).]

Hmm ik heb wel vaker gehad dat ik dacht dat ik mensen kon vertrouwen,maar uiteindelijk bleek toch dat ik dat niet kon.
Mijn vertrouwen is zo geschonden,ik weet niet of dat ooit goed komt

[Nena21]

Juliah schreef:
Hey, lieve mensjes, niet chatten in mijn topic!
Ga maar mailen, daar heb je geen msn voor nodig.

Sorry,sorry
*Houd haar virtuele mond al*

[cyrillic]

Gaap, ik ga dit dus niet lezen maar ik verwacht niet dat je zoveel vrienden hebt als je altijd zo ouwehoert.
Jullie hoeven me trouwens niet te flamen gaan flamen straks, want ik lees dit toch niet meer

[Nena21]

cyrillic schreef:
Gaap, ik ga dit dus niet lezen maar ik verwacht niet dat je zoveel vrienden hebt als je altijd zo ouwehoert.
Jullie hoeven me trouwens niet te flamen gaan flamen straks, want ik lees dit toch niet meer

Je hebt het niet gelezen,maar je zegt wel dat we ouwehoeren?Hoe kan je dat weten als je het niet gelezen hebt