Ongemakkelijk gevoel tijdens feestjes

[Jumpfrious]

Op de basisschool werd ik nooit ergens bij betrokken, nooit meemogen doen met BB op het schoolplein, als enigste niet op de klassenfeestjes mogen komen, genoodzaakt zijn om met de stille en saaie typetjes om te gaan, en uitgescholden worden voor studiebol (omdat ik nou eenmaal goed kon leren). Bijna de gehele klas is naar de locale VMBO school gegaan en ik naar het Gymnasium. Maar ook daar was het niet veel beter. Ik hoorde bij geen enkel groepje, maar zweefde overal een beetje tussen, waardoor ik geen echte vriendschappen had. Toen ik eenmaal uit begon te gaan leerde ik al snel een hele leuke groep kennen, wat nu ook nog steeds mn vrienden zijn, en waarvan ik mn vriend ook ken. Na het gymnasium, zit ik nu op de universiteit waar alles prima gaat en ik ook leuke vrienden heb gemaakt (die helaas volgend jaar stoppen...)

Maar daarmee is niet alles opgelost. Bijvoorbeeld bij het uitgaan merk ik de gevolgen die het pesten heeft gehad. In de buurt waar ik uitga, is het publiek van de meeste feesten voor 3/4 VMBO, die er meestal ook wel goed uit te halen zijn. En op een of andere manier voel ik me dan helemaal niet prettig, omdat ik door een groep VMBO-mensen ben gepest. Daardoor sta ik op die feestjes meestal heel ongemakkelijk om me heen te kijken enzo, terwijl ik eigenlijk weet dat niet alle VMBO mensen pesten, en de meeste waarschijnlijk heel aardig zijn. Maar hoe hard ik ook probeer me erover heen te zetten, diep van binnen voel ik me gewoon heel ongemakkelijk, omdat een deel van die mensen een hele negative indruk heeft achtergelaten, waardoor ik vanzelf argwanend word tegenover de rest van de groep, terwijl dat waarschijnlijk helemaal niet nodig is.

Heeft iemand een zelfde soort situatie meegemaakt en kan me advies geven hoe ik me eroverheen kan zetten?

Het vreemde is ook dat ik de laatste jaren pas de gevolgen die het pesten heeft gehad merk en me er ook iets van aantrek, terwijl ik me er vroeger als het ware voor kon afsluiten...

[Missy1234567890]

Ik heb precies hetzelfde. Nouja, bijna dan. Op de basisschool werd ik ook wel gepest, maar die lui waren zo dom dat ik het er altijd maar op hield dat ze gewoon jaloers op mij waren omdat ik wél goed kon leren. Daar had ik trouwens nog wel een groepje waar ik mee om ging. Op de middelbare school begon het pas echt. Ik werd buitengesloten, deed wel m'n best om er tussen te komen, maar ze moesten me gewoon niet. Ik was toen nog heel erg verlegen (nu nog wel, maar wel stukken minder) en stil en een 'stuud'. Gevolg dat ik een enorm minderwaardigheidscomplex kreeg en niks meer durfde. Nu heb ik er eigenlijk nog het meest last van. Toen ging ik maar gewoon door en hoopte dat er zo snel mogelijk een eind aan kwam. Ik ga ook niet uit, heb ook geen echte vrienden. Ik doe heel veel dingen niet die me eigenlijk best leuk lijken, gewoon omdat ik niet durf.
Als ik al een keer een feestje heb, bedenk ik eerst wel 3x of ik wel zal gaan. En als ik er heen ga, voel ik me ook nooit op m'n gemak.

Ik denk dat je niet zo naar het opleidingsniveau moet kijken. Iedereen kan pesten, ik werd gepest/buitengesloten door gymnasiumklantjes. Het zegt allemaal niet zoveel. Zolang die pesters er niet bij zitten, hoef je je denk ik niet ongemakkelijk te voelen. (En anders ook niet, want wie geeft hun het recht jou te pesten) Maar een echte tip heb ik niet voor je, behalve tóch naar die feestjes blijven gaan, jezelf blijven confronteren met de moeilijke situatie. En positief proberen te denken. Op een gegeven moment zul je dan wel inzien dat er geen reden is om je zo te voelen in hun aanwezigheid en zul je je ook beter voelen.

Ik heb er ook nu pas last van gekregen. Ik volg nu een assertiviteitscursus, waarbij ook erg wordt ingegaan op negatieve gedachten; hoe jij over bepaalde situaties denkt en er vervolgens op reageert. Ik denk dat positief denken heel veel helpt. Google anders eens op RET.

[marrel]

Ik heb eigenlijk precies hetzelfde gevoel, als ik wist hoe het opgelost kon worden had ik het gezegt. Op de een of andere manier meer zelfvertrouwen krijgen is stiekem moeilijk

hoe zinnige post is dit

[Lyne]

Ik voel me ook nooit op mijn gemak tijdens feestjes, net alsof ik anders ben. Ik was altijd heel gefocust op leren, en de anderen gingen uit en maakten lol. Als ik dan uitga, sta ik daar echt van: Oke, wat moet ik nu doen? Ik heb geen idee hoe ik me moet gedragen ofzo.

Sociale achterstand ofzo. Ik zou me er gewoon proberen in te mengen, VMBO mensen zijn niet allemaal gemene mensen die je zullen pesten ofzo. Ik zou me niet gaan terugtrekken want dan gaat het nooit over. Praat gewoon eens met ze.

[Jumpfrious]

Ik blijf eigenlijk gewoon naar de feestjes gaan omdat ik de muziek meestal wel leuk vind en omdat er meestal ook wel een paar vrienden van me gaan. En elke keer hoop ik dat ik me kan afsluiten van het soort mensen wat eruit ziet zoals de mensen die mij hebben gepest (denk aan meisjes die helemaal dichtgeplamuurd zijn, extreem korte rokjes dragen, truitjes die meer niet dan wel bedekken: kortom sloeries, en jongens met afgetrapte Nike-airs, "hippe" broeken met gaten, te strakke zwart t-shirts. veel foute gouden kettingen, petjes en rijdend in een VW Golf.) Sorry, voor deze stereotypering, maar is om even een beeld te scheppen. Mijn kledingstijl is eerder "normaal", dus geen alto, sloerie of kakker, maar gewoon een beetje van alles wat hip is iets zegmaar. Maarja, elke keer op een feest krijg ik weer een soort terugslag. Hoe hard ik ook probeer, ik voel me maar niet op mn gemak... en meer zelfvertrouwen krijgen is inderdaad moeilijk.
Maar als er bijvoorbeeld een bescheiden feestje is met mn vriendengroep, dus alleen vrienden en wat vrienden van vrienden, dan voel ik me wel op mn gemak, gewoon omdat ik denk ik weet dat het mensen zijn die te vertrouwen zijn ofzo...
En zo was ik bijvoorbeeld ook laatst op een hockeyfeest, dat was echt super gaaf, ik kende er maar 1 iemand (iets wat ik normaal gesproken doodeng zou vinden) maar ik had het super naar mn zin. De mensen die ik daar sprak deden HAVO of VWO of zaten al op het HBO/WO... en dan voel ik me opeens wel op mn gemak. Echt zo raar...
Maarja, daarmee is het probleem van de andere feesten niet opgelost. Zo ga ik binnenkort naar een groot festival (Emporium) maar ik ben bang dat ik daar weer hetzelfde zal hebben...

Hmmm, echt vervelend, ook al weet ik dat ik me misschien niet aan moet stellen, het lukt gewoon niet, en achteraf voel ik me dan heel stom...

[Confus1oN]

ik heb ook precies tzelfde, najah, ongeveer dan, dus tips zijn idd welkom

[Droyd]

Ik heb er ontzettend veel last van, wanneer ik bv naar een concert sta te kijken met het publiek rond me valt het meer dan eens voor dat ik volledig dichtklap en wat begin te beven.

Maar dat gaat over als ik begin te drinken, en dat doe ik gelukkig bijna nooit, omdat ik zelden uit feesten ga.

Ik mag dan nog een retard zijn eens ik dronken ben, ik betaal me niet blauw voor een feestje om de hele avond opgezadeld te zitten met een dikke zweem van paranoia.

En je kan vast al raden of ik al dan niet een leuke periode heb gekend als tiener.

Kiezen tussen de pest en de colera dus, of je kan natuurlijk gewoon aan jezelf proberen te werken. Al vraag ik me af of je dat niet sowieso doet als je uit feesten gaat, net omdat dit juist een opgave is.

[Warsocket]

ken het probleem uit 1e hand

magoed voordat feestjes leuk zijn zal je eerst moeten zorgen dat je zelfbeeld op een normaal peil komt.

Als dat zo is ben je niet meer bang tussen de mensen, en mocht er iemand een keer ene kutopmerking maken kun je je makkelijk vereren.

en hoe kom je aan een beter zelfbeeld, omgaan met mensne die niet pesten doie jouw ook mogen, en dan kost het wat tijd
je kan er dan evt ook met die mensne over praten (die je tegen die tijd wel vrienden noemt)

en dan moet er wat tijd overheen gaan

dat zou ik proberen

een 3 dagen plan gaat iig niet lukken

[Jumpfrious]

Toch wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben...

En zoals Droyd zei, als je drinkt gaat het inderdaad over. Maar ik heb ook niet echt zin om me elke keer helemaal klem te zuipen...

Sinds ik op kamers zit had ik een hele leuke club met nog 3 andere meiden, maar na een half jaar is 1 daarvan al gestopt, een 2de heeft mij en die andere daarna laten vallen. Met diegene die nog over is kan ik het wel heel goed vinden, zij is vroeger ook gepest, maar helaas, zij stopt er over 2 weken ook mee. Wat dus betekend dat de mensen die ik hier had waar ik super goed mee kon praten weg zijn. Nu zal ik haar natuurlijk nog wel blijven zien, maar niet meer iedere dag zoals nu. En dat is jammer, want zij gaf me wel zelfvertrouwen.

Nouja, en mn vriend die zegt meestal dat ik me er niets van aan moet trekken en dat ik me ervoor af moet sluiten. Vanuit zijn standpunt snap ik dat op zich ook wel, want doordat zijn ouders op een nogal rottige manier zijn gescheiden heeft hij zichzelf toen aangeleerd om zn gevoelens uit te zetten ofzo. Maarja, voor mij gaat dat niet zo gemakkelijk...

[fractuur]

Op de bassisschool had ik voornamelijk last van andere "mindere" gymnasiumklanten, voornamelijk hockeyballetjes. En ach, ik ben er eigenlijk alleen maar sterker geworden. Heb gemerkt dat ik tóch wel goed in andere groepen lig en dat het probleem dus vooral aan die mensen zelf lag. Jij hebt ook gewoon leuke mensen om je heen, dus het sociale aspect zit wat dat betreft wel goed. Het klinkt misschien arrogant, maar misschien is het leuker om uit te gaan in studentensteden? Ik ken ook wel MBO-ers, en ik duik graag met ze de kroeg in. Maar gewoon dansen of stappen doe ik liever in studentengelegenheden of gewoon ergens waar het gemengd is. Nog een keer arrogant: ze hebben een ander soort cultuur, en daar voel jij je (ook icm je geschiedenis) niet op je gemak. Klaar. Waarom zou je ze dan nog opzoeken, als je ook nog anders uit kan? Als je gewoon in de maatschappij (buiten de beschermde studentenwereld) verkeerd kom je ze vanzelf tegen (bijbaan, sport etc) en dan zal je zien dat er ook (vooral?) hele leuke MBO-ers rondlopen. Bouw opnieuw aan je beeld van hen en zorg dat je zelfvertrouwen op peil blijft, dan kom je een heel eind denk ik.

[LiefsvanHier]

Ik heb eerlijk gezegd ook niet veel op met stereotypes VMBO, terwijl (dat heel erg denigrerend is en) niet iedereen zo is. Ik heb een keer een aanvaring met zulke meisjes gehad, en ook jongens en ik moet zeggen dat ik me écht niet gemakkelijk bij mensen voel die zich toch wat, sloerie-achtig kleden.
Ik weet niet wat ik er aan kan doen, ik ga ze meestal uit de weg als ze mij erg schreeuwerig en asociaal lijken.

Lekker denigrerend maar ik weet niet hoe ik het netter op kan
schrijven.

[planckton]

Ik herken je verhaal ook best wel. Ben op de basisschool nogal gepest en heb daar vooral de eerste 4-5 jaar van de middelbare school last van gehad (dat besefte ik toen nog niet, maar achteraf hield dat natuurlijk verband met het pesten). Nadat ik uit een behoorlijke dip/depressie/whatever geklommen was in de 5e, ben ik een stuk sterker in mijn schoenen gaan staan Nu ben ik niet meer bang of onzeker als ik 'dat soort mensen' zie, omdat ik nu echt een soort eigen leventje heb en blij ben met mezelf. Maar goed, de echt erge types (en ook de mensen waardoor ik gepest ben) ga ik gewoon zoveel mogelijk uit de weg. Niet dat ik veel behoefte heb om naar de plaatsen te gaan waar zij heen gaan, mijn vrienden gaan daar toevallig niet heen.
Een tip? Ik zou het niet goed weten.. het kost in ieder geval tijd, als je steeds probeert je bewust te zijn wat jíj allemaal gepresteerd hebt, of wat er goed gaat, komt dat zelfvertrouwen vanzelf wel denk ik.

[naam ingebruik]

ik zit zelf op vmbo-t daar is het niet zow erg hoewel daar ook wat meisjes tussen zitten die je heel erg onderuit kunnen halen als ze willen maar (en ik zeg niet dat iedereen daar zow is)
mensen van vmbo b/k lopen bij ons egt heel erg te kloten en mensen te pesten

maar het helpt wel als je met een hele groep naar feesjes gaat
want dan hoef je eigelijk alleen maar omtegaanmet mensen die je kent en als je met een groepje bent doet niemand lullig

[LOLA3000]

Ik herken dat wel. Ik ben op de basisschool wel eens gepest en nu heb ik hele leuke vrienden en ik ben best blij met mezelf, maar dat onzekere gevoel op feestjes zit er nog heel erg in. Hoewel het bij mij niks met vmbomensen te maken heeft, ik heb het sowieso wel. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat je er aan kunt doen...zo iets zit meestal gewoon in je hoofd en je kunt niet zomaar 180 graden draaien. En als je je verder wel gelukkig voelt moet je je er misschien maar bij neerleggen. Het helpt wel als je het gevoel hebt dat je er leuk uitziet en het gewoon heel leuk hebt met je vrienden op die feestjes.
Heb je trouwens een reden voor dat onprettige gevoel? Heb je wel eens meegemaakt dat ze vervelend tegen je waren?

Ik vind het wel grappig dat je er geen last van hebt bij mensen op hockeyfeestjes, want daar heb ik het veel erger bij!