[Verhaal] Keuze

[zozze]

Koorts. Koorts omgeeft me en maakt dat ik de muren oploop. Ze maakt me helemaal gek. De grond is de muur en de muur is het plafond. En ik sta, ik sta in de kamer.

Keuze, mijn kamer. Ik sta in het midden en ik mag niet vallen, niet vallen. Er zijn geen ramen. Het is leeg en stil. Ik sta hier vaak. Daarom is het ook mijn kamer. Dit keer is het anders. De koorts maakt me gek. De Keuze eist zijn tol. De muren hebben namen. Voor me ligt Toekomst, achter me Verleden. Links van me Leven, rechts van me Dood. Boven me Fantasie, onder me Realiteit. Ik sta in het heden, ik maak de Keuze. Ik kniel neer in het midden van mijn kamer. Pijn snijdt me aan stukken. Alle muren willen me. Ik word naar hen toe getrokken. Pijn, koorts, niet vallen, niet vallen. De grond is de muur en de muur is het plafond. Alles draait. Hysterisch. Ik gil, ik gil de longen uit mijn lijf. Keuze heeft zijn prijs. Licht of donker? Pijn of pijn? Pijn. Ik sla. Met mijn vuisten op de grond. Niet vallen, niet vallen. Mijn hoofd bonkt op het ritme van mijn vuisten, mijn vuisten op het ritme van mijn hoofd.

Dood gaan we toch – Niet vallen, niet vallen.
Leef, geniet! – Niet vallen, niet vallen.
Toen alles nog mooi was… - Niet vallen, niet vallen.
Op een dag… - Niet vallen, niet vallen.
Zie het onder ogen! – Niet vallen, niet vallen.
Zweef! – Niet vallen, niet vallen.

Tranen. Gillende, loodzware tranen. Ik zie alles in een waas. Slaan helpt niet. De koorts maakt me gek. Ik moet Kiezen. Maak een Keuze! Een schreeuw om hulp, niemand hoort het. Ik ben alleen. Alleen in mijn kamer. Mijn Keuze. Niks helpt. Keuze helpt… Plots houdt het op. Ik schreeuw niet meer. De koorts zakt. De tranen drogen op. Ik ben gebroken –

En ik val.

Hoewel ik er gedeeltelijk niks van snap vind ik hem mooi

[*is gek*]

up

Idd, vind 'm ook heel mooi, maar om eerlijk te zijn begrijp ik er helemaal niets van

[grandmommy]

mooi.