Relatie en toekomst

De jongen op wie ik verliefd ben is op het moment mijn ex, dit omdat ik het heb uitgemaakt. Het uitmaken was meer een soort wanhopige actie omdat ik geen andere uitweg meer zag. Pas achteraf begreep ik waar die paniek vandaan kwam en dat het misschien nog wel kan werken tussen hem en mij.

Een relatie is voor mij niet iets dat zich tussen mijn wat-wil-ik-bereiken-lijstje bevindt, het is iets dat leuk is ook te hebben, maar niet iets waar ik voor leef. Wanneer ik in mijn hoofd mijn toekomst zie is een relatie daar geen onderdeel van (niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik het niet persé wil). Ik heb heel erg veel plannen en ambities, die ik allemaal wil nastreven. Hieruit haal ik mijn energie en geluk, vriendschappen en liefde zijn hier slechts een ondersteuning van.

Geen probleem allemaal op zich, alleen heb ik wanneer ik een relatie heb nogal de neiging me aan de ander aan te passen. Mn ex hecht veel minder waarde aan ambities en dergelijke als ik, hij leeft gewoon zoals het aan komt waaien en haalt zijn energie en geluk uit vriendschap en liefde. Ik heb dan dus heel erg de neiging daarin mee te gaan, waardoor ik mij benauwd ga voelen en in paniek raak. Ik voel me schuldig wanneer ik meer tijd besteed aan mij en mijn dromen dan aan hem, terwijl hij wel zoveel tijd besteedt aan mij. Ik ben me hier bewust van en weet dat het onnodig is, maar niet hoe ik dit nu daadwerkelijk verander.

Ik heb al eens in een relatie gezeten waarin ik mijzelf teveel heb weggecijferd en waarin ik mezelf alle ruimte ontnam, terwijl ik de ander alle ruimte gaf. Dat is stukgelopen en daar heb ik het dan ook heel moeilijk mee gehad. Ik wil dit niet nog eens meemaken en die kant ging het wel op, dus maakte ik het uit.

Mijn vraag is nu, herkennen mensen dit misschien? Hoe combineren jullie plannen en ambities met het hebben van een relatie en hoe behouden jullie de ruimte die je nodig hebt? Hoe belangrijk is het hebben van een relatie in jouw toekomstbeeld?

Nou ja, kortom, hebben jullie advies of eigen ervaringen hiermee?

(sorry dat het verhaal zo lang is geworden maar dat is een poging tot duidelijk uitleggen..)

Ik heb met dat soort situaties geen ervaring, maar om dit soort dingen te voorkomen heb ik voor mezelf één gouden regel waar ik nooit vanaf wijk: een relatie komt nooit op de eerste plaats. Hooguit een gedeelde eerste, maar nooit állerhoogst.

nare man schreef op 20-06-2003 @ 20:10:
Ik heb met dat soort situaties geen ervaring, maar om dit soort dingen te voorkomen heb ik voor mezelf één gouden regel waar ik nooit vanaf wijk: een relatie komt nooit op de eerste plaats. Hooguit een gedeelde eerste, maar nooit állerhoogst.

Ja, lijkt me een heel goede regel. Je moet zelf lijkt me altijd boven de relatie blijven staan iig, qua prioriteit. Weten doe ik dat ook wel, de uitvoering is het probleem.

[groezel538]

Ik weet wel wat je bedoelt, ik krijg het ook wellus benauwd...ik heb bijvoorbeeld al vanaf mn 14e ofzo het plan om ooit een tijd naar het buitenland te gaan, om te werken, stage te lopen, studeren of wat dan ook. Dit wil ik al heel erg lang en ik weet gewoon dat ik het een keer ga doen. Mn vriend is het hier totaal niet mee eens, hij kan me niet zolang missen etc en hij wil eigenlijk gewoon dat ik niet ga. Maar toch ga ik een keer, ik ga dat plan niet veranderen omdat ik iets met hem heb.

groezel538 schreef op 20-06-2003 @ 20:30:
Ik weet wel wat je bedoelt, ik krijg het ook wellus benauwd...ik heb bijvoorbeeld al vanaf mn 14e ofzo het plan om ooit een tijd naar het buitenland te gaan, om te werken, stage te lopen, studeren of wat dan ook. Dit wil ik al heel erg lang en ik weet gewoon dat ik het een keer ga doen. Mn vriend is het hier totaal niet mee eens, hij kan me niet zolang missen etc en hij wil eigenlijk gewoon dat ik niet ga. Maar toch ga ik een keer, ik ga dat plan niet veranderen omdat ik iets met hem heb.

Zou ik ook zeker niet doen. Je moet in een relatie toch de ruimte hebben je te ontwikkelen en dergelijke? Je bent zijn bezit niet en dus heeft hij niets te vertellen over wat je wel of niet doet. Hij zal je missen als je weg gaat, maar als hij je verbiedt te gaan raakt hij je misschien kwijt. Goed dat je je er niks van aantrekt en wel gewoon wil gaan

Mja, mijn ex is helemaal niet zo ofzo. Hij verbiedt me niks en bemoeit zich totaal niet met wat ik wil doen als in, ik meld het hem gewoon en hij vindt het best. Ik veroorzaak zelf de belemmering.

[Soullar]

nare man schreef op 20-06-2003 @ 20:10:
Ik heb met dat soort situaties geen ervaring, maar om dit soort dingen te voorkomen heb ik voor mezelf één gouden regel waar ik nooit vanaf wijk: een relatie komt nooit op de eerste plaats. Hooguit een gedeelde eerste, maar nooit állerhoogst.

Klinkt bekend.

[Ontopic]
Het blijft altijd moeilijk voor de ander als jij zelf plannen hebt die hem/haar niet bevatten. Voor diegene lijkt het alsof je ze niet belangrijk vind, en hun dus maar aan de kant zet voor iets waar zij niet voor hebben kiezen of iets aan hebben kunnen doen.

Het gaat hier voor hun denk ik om machteloosheid, de machteloosheid van toekijken hoe je partner vertrekt om hun dromen achterna te zitten, en jij zit er niet in. Snap je dat het voor hun dan kan voelen alsof de liefde die je voor ze hebt niet van belang is in die keuze, en dus niks waard lijkt. Alsof ze een relatie met een tijdklok hebben, en zodra het alarm gaat is de droom voorbij en word je hard wakker geschud met het feit dat zij/hij ervandoor gaat en door gaat met leven, hoe leuk je het ook heb gehad de dag ervoor.

Hoe kan je dit combineren? Ik denk dat als je van plan bent te gaan reizen binnen nu en snel, en je wil toch een vriend dat je die dan toch goed op de hoogte moet stellen van je plannen en dat je de relatie dan mogelijk als kort kan/wil beschouwen.

Als je niet weggaat maar wel andere dingen wil doen zoals studies en werk, relaties zijn vaak erg flexibel en wel te combineren, bijna elke relatie bevat wel werkende of studerende mensen. Tenzij je beide werkeloos bent en je geen droom meer hebt dan samen te zijn ofzow, dan kan je elkaar de hele dag gaan vervelen.

Ik denk dat het zoiezo altijd handig is als je met je partner aan het begin van de relatie je plannen bespreekt, beter nog is voor de relatie erachter zien te komen wat de ander allemaal van plan is. Zodat je daar als partner rekening mee kan houden en je eigen plannen en dromen erop af kan stemmen.

En ik denk dat het altijd beter is als mensen samen zijn die van liefde leven om hun gelukkig te maken, dan die van liefde leven om hun gelukkig te maken samen met iemand die zijn geluk uit zijn doelen en dromen haalt.

[~Sjeherazade~]

uit met EPD??

[Qamra]

~Sjeherazade~ schreef op 20-06-2003 @ 23:18:
uit met EPD??

Blijkbaar wel he...

Ik vind het trouwens een beetje raar om te denken dat een relatie meteen je toekomst vergald. Een relatie is een samenspel van geven, nemen en delen, niet van opgeven. In het begin trek je naar hem toe en neem je wat dingen van hem over (bij mij iig), maar na een tijdje ga je je toch weer concentreren op jezelf en is hij gewoon een deel van je leven geworden. En zeker als je verliefd bent is dat toch wel iets om voor te "vechten"... Toch?


Mwoeah beetje vaag bericht van mij..

[Loezzel]

Ik pas me aan in een relatie, dingen die mijn partner echt niet leuk vindt, zal ik over het algemeen niet doen, dingen die mijn partner niet echt leuk vindt, zal ik wel doen.
Je moet jezelf blijven en je moet de dingen blijven doen die jij wil doen. Daarbij kun en moet je je meestal aanpassen aan je partner, omdat een relatie geven en nemen is.
Ik heb op het begin van deze relatie ook enorm moeten wennen aan het idee dat je nu met zn 2en bent. Eerst ging mijn vriend voor alles. Alles wat ik deed draaide om hem. Totdat ik ging beseffen dat dat niet juist is. Je hebt ook nog je eigen leven. Al moet je er ook weer aan denken dat je niet te egoïstisch mag zijn.

Poe, een relatie is ingewikkeld

Ik denk dat je met je ex moet praten over dit onderwerp. Ik denk dat je jezelf nog een beetje moet vinden in de relatie, dat je nog even moet ontdekken hoe je alles wil verdelen. Misschien dat hij het goed begrijpt als jij je verhaal duidelijk uitlegt...

[Phileine]

Goed verwoord. Ik heb ook heel erg veel ambities, maar ik ben ook een verschrikkele doorzetter. Ik ga nog liever dood van ongelukkigheid als ik echt verliefd ben dan dat ik iets opgeef. (Tenzij ik er simpelweg van kots. Dan kies ik.)

Het is van fundamenteel belang, dat heb ik geleerd, dat mijn partner zijn eigen leven heeft en mij daardoor stimuleert. Niets is zo bedroevend als dat je allebei alleen maar met jezelf en elkaar bezig bent. Mijn dromen kan ik alleen maar waarmaken als ik samenleef met iemand die ook dromen heeft. Misschien zijn combinaties mogelijk, echte liefde in mijn ogen.

Ik zou het ook heel erg benauwend vinden als ik met iemand zou omgaan die sec uit mij zijn energie zou halen. Ik zou op mijn tenen gaan lopen om maar zo goed mogelijk te zijn en vervreemden van mijzelf. Ik ben blij dat Tom daarom muziek, vrienden, dromen en ambities heeft.

Als ik jou was zou ik op een rijtje zetten of Kasper je de ruimte kan (het gaat niet om willen, maar om kunnen) geven. Je houdt van hem, hij van jou, maar liefde is iets anders dan alleen maar in elkaar investeren. Het gaat zich nog altijd om je eigen leven dat eventueel kan samenvloeien.

Je komt er wel, Kim.

[Loezzel]

Scatterheart schreef op 21-06-2003 @ 17:05:
Goed verwoord. Ik heb ook heel erg veel ambities, maar ik ben ook een verschrikkele doorzetter. Ik ga nog liever dood van ongelukkigheid als ik echt verliefd ben dan dat ik iets opgeef. (Tenzij ik er simpelweg van kots. Dan kies ik.)

Het is van fundamenteel belang, dat heb ik geleerd, dat mijn partner zijn eigen leven heeft en mij daardoor stimuleert. Niets is zo bedroevend als dat je allebei alleen maar met jezelf en elkaar bezig bent. Mijn dromen kan ik alleen maar waarmaken als ik samenleef met iemand die ook dromen heeft. Misschien zijn combinaties mogelijk, echte liefde in mijn ogen.

Ik zou het ook heel erg benauwend vinden als ik met iemand zou omgaan die sec uit mij zijn energie zou halen. Ik zou op mijn tenen gaan lopen om maar zo goed mogelijk te zijn en vervreemden van mijzelf. Ik ben blij dat Tom daarom muziek, vrienden, dromen en ambities heeft.

Als ik jou was zou ik op een rijtje zetten of Kasper je de ruimte kan (het gaat niet om willen, maar om kunnen) geven. Je houdt van hem, hij van jou, maar liefde is iets anders dan alleen maar in elkaar investeren. Het gaat zich nog altijd om je eigen leven dat eventueel kan samenvloeien.

Je komt er wel, Kim.

Wauw, wat een mooi en goed verhaal

[Phileine]

Loezzel schreef op 21-06-2003 @ 17:11:
Wauw, wat een mooi en goed verhaal

Oeh, dankje. Ik hoop dat Kim er iets aan heeft.

Soullar schreef op 20-06-2003 @ 22:32:


Hoe kan je dit combineren? Ik denk dat als je van plan bent te gaan reizen binnen nu en snel, en je wil toch een vriend dat je die dan toch goed op de hoogte moet stellen van je plannen en dat je de relatie dan mogelijk als kort kan/wil beschouwen.

Als je niet weggaat maar wel andere dingen wil doen zoals studies en werk, relaties zijn vaak erg flexibel en wel te combineren, bijna elke relatie bevat wel werkende of studerende mensen. Tenzij je beide werkeloos bent en je geen droom meer hebt dan samen te zijn ofzow, dan kan je elkaar de hele dag gaan vervelen.

En ik denk dat het altijd beter is als mensen samen zijn die van liefde leven om hun gelukkig te maken, dan die van liefde leven om hun gelukkig te maken samen met iemand die zijn geluk uit zijn doelen en dromen haalt.

Ik wil niet op de korte termijn gaan reizen, of zeker weet ik dat in ieder geval nog niet. Misschien wel, dat zou dan wat plotselinger zijn. Studies en werk, ja.. zo simpel kan ik het niet zien. Een studie of een baan is het niet, het zijn heel veel dingen waar ik heel veel tijd in moet steken wat ik juist alleen moet doen om te voelen dat ik dat kan.. Ik heb een relatie gehad met een jongen toen ik gewoon nog naar de middelbare school ging, hij studeerde en had een band. Ik ging mee in zijn dromen en ambities, vergat daarin de mijne. Ik ben bang dat dit nu andersom gaat gebeuren en ja.. die angst is overheersend.

In dat laatste heb je misschien wel gelijk. Een relatie tussen mensen die anders denken over een relatie is niet onmogelijk, maar vast wel een stuk moeilijker.

Scatterheart schreef op 21-06-2003 @ 17:53:
Oeh, dankje. Ik hoop dat Kim er iets aan heeft.

Ik heb er zeker iets aan.

Je zegt heel veel dingen die heel erg waar zijn, en die ook in mijn hoofd zaten maar die ik nog niet in woorden om kon zetten.

Ik kan alleen dat niet veranderen aan hem, ik kan hem geen dromen en ambities in zn handen stoppen en ik kan hem ook niet kwalijk nemen dat hij zijn eigen weg volgt. Hij moet er nog achterkomen wat hij precies wil en dat moet ik dan accepteren. Maar hoe jij het beschrijft is wel precies hoe ik me voel..

Mja, misschien moet ik hem maar gewoon loslaten dan. En zoals elke keer bij die woorden ga ik weer huilen.

Maar goed, ik kom er wel, uiteindelijk.

*zucht*

Qamra schreef op 21-06-2003 @ 14:28:


Ik vind het trouwens een beetje raar om te denken dat een relatie meteen je toekomst vergald. Een relatie is een samenspel van geven, nemen en delen, niet van opgeven. In het begin trek je naar hem toe en neem je wat dingen van hem over (bij mij iig), maar na een tijdje ga je je toch weer concentreren op jezelf en is hij gewoon een deel van je leven geworden. En zeker als je verliefd bent is dat toch wel iets om voor te "vechten"... Toch?

Ik begrijp wat je bedoelt en je hebt ook gelijk. Ik heb moeite met dat evenwicht tussen geven en nemen. Ik wil voortdurend en zoveel mogelijk geven, en zodra ik dat even niet kan voel ik me schuldig.

Maar goed, verder verwoord het verhaal van Scatterheart heel goed hoe ik het voel.