Oud 25-03-2001, 17:53
juutje_17
juutje_17 is offline
Hallo,
Is hier iemand die voor mij PLEASE informatie over doping kan geven? Ik heb het nodig voor een werkstuk.

Groetjes en veel liefs
Judith
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 28-03-2001, 16:09
dientje
dientje is offline
hoi kijk hier eens:
http://www.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Doping http://www.cces.ca/ http://www.nodoping.com/medapc_e.htlm

veel succes!
dientje
__________________
dientje
Met citaat reageren
Oud 28-03-2001, 17:26
ekki
Avatar van ekki
ekki is offline
als je nog ff een poosje wacht, kan ik je een heel werkstuk over doping sturen. ben namelijk net met een werkstuk bezig.

bah, er is te weinig over te vinden.
__________________
De enige domme vraag is de niet gestelde vraag. (© Caatje) | Ik ben gelukkig, gelukkig (naar Brigitte K.) | Koeien!!!! (© Brigitte Kaandorp) | ergo
Met citaat reageren
Oud 30-03-2001, 17:49
ekki
Avatar van ekki
ekki is offline
heb vandaag m'n werkstuk afgerond (en veel van die links gebruikt).
moet ik 'm hieronder zetten?
__________________
De enige domme vraag is de niet gestelde vraag. (© Caatje) | Ik ben gelukkig, gelukkig (naar Brigitte K.) | Koeien!!!! (© Brigitte Kaandorp) | ergo
Met citaat reageren
Oud 02-04-2001, 21:51
juutje_17
juutje_17 is offline
Ja zet hem maar erop
Met citaat reageren
Oud 04-04-2001, 10:47
ekki
Avatar van ekki
ekki is offline
waarschijnlijk is de opmaak soms een beetje vaag, maar ik had geen zin om dat ff heel netjes te gaan doen ofzo.

succes en ik hoop dat je er wat aan hebt.


Geschiedenis van doping

Doping bestaat al heel lang. Het is eigenlijk uitgevonden door de Grieken, die al heel lang voor de christelijke jaartelling een speciaal dieet kenden. Het dieet bestond vooral uit magische kruiden. Dit dieet stimuleerde de lichaamsconditie.
Ook de Romeinen waren al op de hoogte van wat doping was. Ze gaven namelijk de paarden een mengsel van honing, water en kruiden, waardoor de paarden een groot uithoudingsvermogen kregen.
Later, in de 15de eeuw, kauwden de Inka’s cocabladeren. Deze bladeren bevatten cofeïne en verlichtte zo hun vermoeidheid en verhoogde de arbeidsprestaties.

Over waar de naam vandaan komt heb ik verschillende theorieën gelezen. De twee belangrijkste zijn:
- Het woord doping is niet afgeleid van het Engelse ‘dope,’ maar van het Nederlandse woord doop, wat onderdompeling betekent. Dit woord komt oorspronkelijk uit 1666. In dit jaar ging namelijk de eerste antidopingwet van kracht. De Hollandse pioniers die op het eiland Manhattan Nieuw Amsterdam stichtten, verhoogden hun werkkracht en verjoegen hun vermoeidheid door het nuttigen van een soepje dat zij uit hun eigen buskruit trokken. Dit drankje noemden zij doop, maar de doop had een slechte invloed op het menselijk lichaam en daarom vervaardigden de autoriteiten een wet die de doop verbood.
Het woord doping kan ook verstaan worden als gewoonweg versterker. Het werd soms toegevoegd aan benzine om de motor van een auto vinniger te maken.
- Het woord doping is afkomstig uit Engeland. Men denkt dat de Kaffers, een volk in Zuidoost Afrika, een plaatselijke vorm van een sterke drank, die "dop" heette, gebruikte als een stimulerend middel. Tijdens de Boerenoorlog is dit woord overgenomen in de Engelse taal.

De oudste verhalen over doping komen uit Griekenland. Als je erg moe was werd er vrouwenmelk gedronken rechtstreeks uit de borst van een jonge moeder.

De eerste soort van doping was een soort van papachtig gerecht, bijvoorbeeld een broodpap, waarbij aan de melk een krachtigere werking werd gegeven door toevoeging van brokstukken brood.

Bij oude Olympische Spelen werden er wel eens paddestoelen geslikt om de prestatie te verbeteren.
De Azteken uit het oude Mexico haalden uit cactussen strychnineachtige stoffen, waarmee ze in staat waren om 3 dagen achterelkaar te lopen. Deze stof wordt nu nog gezien als een krachtbrengende stof en staat dan ook op bijna alle lijsten van de voor sporters verboden middelen.
Het eerste geval waarin het gebruik van middelen bij een wed-strijd kon worden aangetoond was dat van Amsterdamse Kanaal-zwemmers in 1865. Zij hadden cafeïne bevattende middelen. Hierna begon een lange strijd tegen het gebruik van doping.
Als je denkt dat er alleen middelen worden gebruikt om presta-tie van sporters te verbeteren heeft het mis. Mensen, die bij-voorbeeld een belangrijk optreden hebben, gebruiken soms ook bètablokker. Dit zijn middelen waarvan je rustig wordt, je faalangst gaat weg, deze wordt in de sport niet veel meer ge-bruikt, je reactiesnelheid gaat namelijk door deze stof ach-teruit. Ook bij dierensporten wordt doping gebruikt,
denk maar aan paardensporten, windhondenrennen en tegenwoordig ook bij postduivenwedstrijden.


Testosteron

Testosteron is het belangrijkste mannelijke geslachtshormoon bij gewervelden, dat wordt geproduceerd in de testis en - in veel geringere mate - in bijnierschors en eierstok.
De bijnierschors is het buitenste deel van de bijnier en is ongeveer 2 mm dik. De hormonen die in de bijnierschors gemaakt worden zijn onder te verdelen in glucocorticosteroïden, mine-ralocorticosteroïden en geslachtshormonen. Zonder bijnier-schorshormonen kan men niet leven.
Testosteron veroorzaakt de secundaire geslachtskenmerken, en stimuleert de libido (seksuele opwinding). Het hormoon speelt ook een rol bij agressie en dominantie en bevordert de opbouw van eiwitten (o.a. in spierweefsel) vanwege deze werking wordt het ook vaak als doping in de sportwereld gebruikt.
Testosteron werd en wordt niet alleen als doping voor mannen gebruikt, ook is het veelvuldig door vrouwen gebruikt. Bekend zijn de Oost-Duitse sportsters en Chinese zwemsters. Deze kre-gen als bijwerkingen van het hormoon last van vermannelijking.
Vermannelijking of virilisatie is het optreden van mannelijke uiterlijke geslachtskenmerken bij een meisje of een vrouw. Dit gebeurt onder invloed van mannelijke geslachtshormonen, andro-genen. De clitoris vergroot zich, het beharingspatroon ziet eruit als dat van een man (hirsutisme), met haar op de borst en op het gezicht, de stem is laag, de borsten ontwikkelen zich niet of worden kleiner en de menstruaties blijven uit (amenorroe). Als een meisje in de baarmoeder onder invloed staat van te veel androgenen, kan het er bij de geboorte hele-maal als een jongetje uitzien. De clitoris lijkt op een penis en de schaamlippen kunnen versmolten zijn. Dit gebeurt als de moeder medicijnen krijgt met een androgene werking of als het meisje een aandoening heeft aan de bijnierschors. De aanmaak van de androgenen in de bijnierschors is dan verhoogd door het ontbreken van een enzym (congenitaal adrenogenitaal syndroom). Wanneer de ziekte later optreedt, spreekt men van verworven adrenogenitaal syndroom. De oorzaak is dan meestal een andro-genenproducerend gezwel in de bijnierschors. In geval van een enzymdefect bestaat de behandeling uit een hormoontherapie. Een gezwel (goedaardig of kwaadaardig) wordt verwijderd. De behandeling doet de meeste tekenen van vermannelijking ver-dwijnen. Het mannelijke beharingspatroon en de vergrote clito-ris blijven vaak bestaan. Kosmetisch verwijderen van de haren en plastisch-chirurgische correctie van de clitoris zijn moge-lijk.



De geschiedenis van anabole steroïden


“Die verdomde steroïden. Ik wou dat ik er nooit van gehoord had, dat ik het hele hoofdstuk uit mijn leven kon bannen. Al die jonge mensen… ze beseffen niet welke verschrikkelijke prijs ze zullen betalen.”

Dit waren nagenoeg de laatste woorden van de Amerikaanse dok-ter John B. Ziegler, de ontdekker van de synthetische steroï-den. Steroïden zijn chemische varianten van het mannelijk ge-slachtsorgaan testosteron dat door elk menselijk lichaam van nature wordt geproduceerd. Aan de scheikundig vervaardigde steroïden kan een anabole werking worden meegegeven. Ze doen het spierweefsel groeien waardoor zowel de spiermassa als de spierkracht toenemen. Anabolica atleten raken minder snel vermoei, zijn in staat om meer en en harder te trainen en re-cupereren bovendien sneller. Anabolen zijn waarschijnlijk nog steeds meest verspreide en gevaarlijkste dopingmiddelen die er bestaan. Want net als Oppenheimer, de uitvinder van de atoom-bom, zag de vader van de moderne doping pas achteraf de af-schuwelijke gevolgen van zijn ontdekking in.
Als ploegarts begeleidde Ziegler in 1954 het Amerikaanse ge-wichtheffersteam dat aan het wereldkampioenschap in Wenen deelnam. Hij had er zich al meermaals over verbaasd dat het verloop onder de Russische gewichtheffers zo hoog lag. Het ene jaar presteerden ze fantastisch, het jaar daarop wedren de-zelfde namen niet eens meer voor internationale competities geselecteerd. Maar elke keer opnieuw hadden de Russen
in no time een nieuwe ploeg supermannen klaargestoomd. In we-nen viel Ziegler de buitensporige lichaamshaargroei bij de Russisch gewichtheffers op. Hij kwam er ook achter dat sommige van deze krachtpatsers, sondes nodig hadden om te kunnen plas-sen. Dit is een verschijnsel dat Ziegler alleen bij stokoude patiënten tegenkwam. Bij bejaarden zijn de prostaatklieren soms zo gezwollen dat je via de urineleider een katheter in de blaas moet brengen om ze te laten plassen. Hoe zoiets bij jonge mensen kon voordoen was volstrekt onduidelijk voor Zieg-ler.
Toen Ziegler op een avond met zij n Russische collega aan de hotelbar in Wenen zat, biechtte deze op dat de Sovjets synthe-tische testosteron op hun atleten uitprobeerden. Het experi-ment moest de gewichtheffers groter en krachtiger maken met betere prestaties tot gevolg. In het westen werd synthetisch aangemaakte testosteron toen nog uitsluitend gebruikt om zwaar verbrande oorlogsslachtoffers en uitgemergelde overlevenden van de concentratiekampen er bovenop te helpen.
Terug in de Verenigde Staten probeerde Ziegler zijn voordeel te doen met de wetenschap die zijn Russische collega hem had toevertrouwd. Hij nam contact op met de Zwitserse farmaceutica multinational CIBA Geigy en stond aan de wieg van het product Dianabol, de moeder van alle anabolen. Maar het Dianabol-experiment dat hij opstartte, liep volledig uit de hand. De atleten aan wie Ziegler lage doseringen Dianabol verstrekte, slikten buiten zijn weten om veel hogere doseringen.
Ziegler kwam daar pas een jaar later, aan de hand van testre-sultaten die niet konden kloppen, achter. Een tijdje later kreeg hij de atleten over de vloer. Ze kregen last van een vergrote prostaat en moeilijkheden bij het urineren. Net als de Russische gewichtheffers. Ze hadden ook leverenzymes ont-wikkeld en afwijkingen aan hun teelballen.

Inmiddels is Dianabol in de VS uit de handel genomen. Omdat de atleten zich niet aan de afgesproken hoeveelheden hielden, probeerde Ziegler er zelf achter te komen bij welke dosissen ze gebaat waren. Zijn bloeddruk schoot daar pijlsnel van omhoog. Waarschijnlijk waren zijn hartklachten daar ook aan te verwijten, want in november 1983 overleed dokter John B, Ziegler op 64- jarige leeftijd. Aan een hartaanval.



Anabole steroïden

Anabole steroïden, simpelweg anabolen, zijn middelen die afgeleid zijn van het mannelijke geslachtshormoon testosteron. Anabolen hebben, evenals testosteron, een eiwitsparende werking en een vermannelijkende werking. Het is vanwege de eiwitsparende werking dat anabolen in de sport gebruikt worden. Immers, spieren bestaan grotendeels uit eiwitten, dus des te meer eiwitten des te meer spieren. Een feit dat dit alleen opgaat voor mensen met reeds een ruime ervaring in krachttraining die dan ook goed trainen en goed op hun voeding letten.
Zij vergroten de spiermassa en -kracht en worden daarom vooral gebruikt door krachtsporters, zoals gewichtheffers en bodybuilders, en duursporters die veel spierkracht verrichten, zoals roeiers. Andere sporters gebruiken de middelen incidenteel omdat ze denken er sneller door te herstellen van inspanningen. Anabolen zijn niet zonder risico. Vaak worden de middelen onoordeelkundig gebruikt, in doses die het vijf- tot vijftigvoudige bedragen van het therapeutisch maximaal toegestane. De kennis van de middelen is bij sporters vaak gering. Bovendien wordt het gebruik vaak verzwegen tegenover artsen. Dit kan een probleem zijn wanneer bijwerkingen optreden. In dit overzicht staan de mogelijke bijwerkingen van anabole steroïden opgesomd:

Haar
Bij vrouwen treedt een onomkeerbaar mannelijk kaalheidpatroon op.

Hoofd
Frequente en langdurige hoofdpijnen.

Ogen
Geelgekleurd oogwit.

Adem
Slechte adem

Borst
Ontwikkeling van borsten bij mannen. Het weefsel rond de tepels zwelt op en wordt pijnlijk.

Lever
Er kunnen levertumoren optreden. Geelzucht, met als ergste resultaat uitval van alle leverfuncties.

Buik
Pijn in maag- en darmkanaal en mogelijk bloedingen. Misselijkheid, overgeven, diarree.

Prostaat
Vergroting van de prostaat.

Huid
De huid kleurt geel. Acne. Rode vlekken en uitslag over het gehele lichaam. Zwangerschapsstrepen.

Spieren
Vergroot risico op beschadigingen van spieren, pezen en gewrichtsbanden. Spierkramp.

Enkel
Zwelling van de enkels en de onderbenen.

Hersens
Extreme veranderingen in de gemoedstoestand en de persoonlijkheid. Paranoia, angst, geïrriteerdheid, agressief en gewelddadig gedrag, depressie, slapeloosheid, vermoeidheid en gevoelens van euforie.

Gezicht
Rond, pafferig gezicht door vasthouden van water. Acne. Bij vrouwen toename van gezichtsbeharing.

Tong en stem
Pijnlijke tong. Heesheid en lage stem bij vrouwen.

Hart
Vergrote kans op hartaandoeningen. Hoge bloeddruk. Afname van "goed' cholestorol (HDL).

Maag
Opgeblazen gevoel, bloedingen, overgeven en bloed opgeven.

Nieren
Nierziektes en nierstenen.

Blaas
Pijnlijke blaas. Frequenter toiletbezoek.

Genitaliën
Mannen
Gekrompen testikels. Impotentie en steriliteit. Frequente, pijnlijke en langdurige erecties. Vergroting van de penis bij adolescenten.
Vrouwen
Onregelmatige menstruatie. Onvruchtbaarheid. Vergroting van de clitoris. Schade aan de foetus bij zwangerschap.


Injectieplek
Bloedvergiftiging door injecties. Verhoogd risico op infectieziekten door vuile naalden. Injectieplek is gevoelig en gezwollen.

Botten
Pijn. Onvolgroeide botten komen niet volledig tot ontwikkeling.



Controle

Als je aangewezen bent voor dopingcontrole, wordt je schriftelijk of mondeling opgeroepen. Een mondelinge oproep moet schriftelijk bevestigd worden. Je moet je wel kunnen identificeren. Je mag niet de dopingcontrole weigeren.
In het dopingcontrolestation moet je vervolgens een opvangbeker kiezen. Alle opvangbekers zijn apart verpakt. Daarin moet je onder toezicht, met zo weinig mogelijk kleding (omdat je anders misschien met een plastic peertje onder de oksel kan spuiten) een urinemonster produceren, die minstens 75 ml groot is (lukt dit niet in één keer, dan wordt de beker bewaard, tot je wel opnieuw kan produceren). Vervolgens moet je de opvangbeker afsluiten en twee containertjes (met in elk een beker) kiezen. De urine moet dan worden verdeeld over de twee containertjes. In de ene gaat 50 ml (of meer), in de andere 25 ml (of meer) en in de opvangbeker moet nog een beetje overblijven, om te kijken of het urinemonster bruikbaar is. Dan worden de bekers en containertjes gesloten, om te kijken of dit goed is gebeurd, moet je ze even op de kop houden.
Daarna moet je aangeven of je medicijnen hebt gebruikt de afgelopen zeven dagen. Deze worden genoteerd op het dopingcontrole formulier, welke je moet ondertekenen. Tevens moet je op dat formulier vermelden of je nog klachten hebt over de controle. Je krijgt nog een kopie van het formulier en de controle is beëindigd.

Een sporter heeft rechten en plichten met betrekking tot de controle.

De rechten van de sporter zijn:
- je kan alles vragen met betrekking tot de dopingcontroleprocedure;
- indien je bezwaren hebt, kun je die in de daarvoor speciaal gereserveerde ruimte op het dopingcontroleformulier vermelden;
- je mag vergezeld worden door 1 begeleider en zonodig door een tolk.

Maar daar tegenover staan de plichten:
- je dient op de hoogte te zijn van de dopingcontroleprocedure;
- je schikt je naar de dopingcontroleprocedure;
- je controleert alle stappen totdat de afnameprocedure is beëindigd;
- je dient het dopingcontroleformulier en het aanwijzingsformulier te ondertekenen.

Straffen

Als sporter mag je geen doping gebruiken. Doe je dat toch, dan wordt je geschorst en mag je niet meer deelnemen aan de wedstrijden. Als je in een team zit, heb je kans dat dat team ook uit wordt gesloten van deelname.

Er zijn twee soorten drugs. De eerste zijn het gebruik van efedrine, fenylpropanolamine, pseudo-efedrine, cafeïne, strychine en verwante stoffen.
De tweede zijn de andere verboden farmacologische groepen en methoden. Hierbij horen ook de anabole steroïden.

Voor beiden zijn er andere straffen:

- Voor de eerste:
- maximaal drie maanden na de eerste overtreding;
- twee jaar na de tweede overtreding;
- levenslang na de derde overtreding.

- Voor de tweede:
- twee jaar na de eerste overtreding;
- levenslang na de tweede overtreding.

Maar iedere sportorganisatie mag vrij aanvullende of zwaardere straffen opleggen, hetgeen dat hierboven genoemd is, is alleen een aanbeveling door het IOC (Internationaal Olympisch Comité). Sportorganisaties hoeven dit dus niet persé toe te passen.
Nationale sportorganisaties zijn wel verplicht deze dopingregels over te nemen.

Een sporter die een straf opgelegd heeft gekregen, kan in hoger beroep gaan. De tuchtcommissie van de nationale bond van de sporter bepaalt in eerste instantie de straf die de sporter krijgt. Meestal kan hij daarna in beroep bij een nationale arbitragecommissie. Tegen de uitspraak van deze arbitragecommissie kan beroep worden ingesteld bij het Court of Arbitration for Sport, het CAS. Dit arbitrage-instituut bestaat sinds 1983 en is speciaal opgericht voor geschillen in de sport. Het wordt als zodanig erkend door het IOC en een aantal sportfederaties.


Sancties
Artikel 22

2. Weigering van een sporter mee te werken aan de uitvoering van een dopingcontrole
en/of weigering van een sporter een urinemonster te produceren wordt als volgt
bestraft:

a. - diskwalificatie van de betreffende sporter;
- inlevering medaille(s);
- teruggave prijzengeld;

a. bij een eerste weigering:

- uitsluiting van deelname voor maximaal twee jaren.

b. Bij een tweede weigering of een weigering van een sporter die reeds eerder een sanctie is opgelegd wegens overtreding van het dopingreglement:

- uitsluiting van deelname voor minimaal twee jaar met de mogelijkheid tot maximaal een levenslange uitsluiting van deelname.

c. Bij een derde weigering of een weigering door een sporter die reeds tweemaal een sanctie is opgelegd wegens overtreding van het dopingreglement:

- levenslange uitsluiting van deelname.


Handel

De doping die veel gebruikt wordt in de sportscholen waar de gewichtheffers en in grotere mate de bodybuilders trainen, komt van de zwarte markt. Jaarlijks worden er tientallen miljoenen uitgegeven aan de doping, van de zwarte markt.
De handel in doping is een goed betalende business waardoor het de aandacht getrokken heeft van vele professionele criminelen. Zij hebben de onderlinge handel op kleine schaal, via vervalste artsenrecepten, grotendeels verdrongen. Gebruikers kunnen op drie manieren aan doping komen: op de sportschool, via het Internet of met behulp van een bereidwillige arts die gecontroleerd gebruik nog altijd beter vindt dan gebruik van gevaarlijke middelen op de zwarte markt.

Structuur
Het NeCeDo (het Nederlands Centrum voor Dopingvraagstukken) heeft onlangs een onderzoek afgerond naar de handel in doping in Nederland.
Naar schatting zijn enkele honderden amateur-handelaren in het sportschoolcircuit actief. Zij zorgen ervoor dat in vrijwel elke sportschool aan doping is te komen. Kleine handelaren nemen die taak vaak op zich om hun eigen dopinggebruik te kunnen bekostigen. Van hun eigen leverancier betrekken ze beperkte extra voorraden die ze op hun sportschool aan de man proberen te brengen. Dergelijke amateurs vormen het netwerk waarop het kleine gezelschap grote handelaren steunt. Kleine handelaren zijn doorgaans geen doorgewinterde criminelen. Een aantal maakt echter carrière en schopt het tot tussenhandelaar.
Tussenhandelaren vormen de schakel tussen de grote importeur of producent en het sportschoolnetwerk. In Nederland zijn er naar schatting enkele tientallen actief. Meestal hebben zij een vaste groep gebruikers waaraan zij dopinggeduide middelen leveren. De gebruikers dienen in veel gevallen als verspreiders van mond-tot-mondreclame op hun sportschool. Tussenhandelaren zijn vaak zelf (amateur)sporter, of zijn eigenaar van een fitnesscentrum. Ook kan het gaan om een professionele crimineel die zich tevens bezighoudt met handel in bijvoorbeeld drugs.
De gezondheidsinspectie schat dat in Nederland vijf organisaties zich bezighouden met handel in doping. De structuur van een organisatie is vaak als volgt: aan de top regeert één persoon, met om zich heen een harde kern van vier of vijf man. Daaromheen hangen nog enkele losse medewerkers die zo nu en dan werkzaam zijn binnen de organisatie. De 'bazen' bezitten vaak zelf sportscholen, die als voornaamste distributiepunt dienen. Daarnaast leveren ze doping aan een aantal sportzaken die behalve kleding ook voedingssupplementen en gewichten verkopen. De verkoop van doping gebeurt onder de toonbank. Een derde afzetmarkt wordt gevormd door de tussenhandelaren die zo hun eigen netwerken bedienen. Van ongeveer de helft van de in Nederland gesignaleerde organisaties is duidelijk dat zij zich naast doping tevens bezighouden met handel in soft- en synthetische drugs. De meeste organisaties kopen hun waar van producenten in het buitenland, maar ook onderling (ver)kopen de organisaties partijen doping. Dopinggeduide middelen worden op veel verschillende plekken op de wereld gefabriceerd en moeten vaak in combinatie met andere worden gebruikt. Organisaties moeten een totaalpakket bieden en werken daarom vaak samen. Iedere organisatie is min of meer gespecialiseerd in de import van een bepaald doping geduid middel. De organisaties zijn doorgaans gebaseerd op een grote mate van discipline. Ieder lid kent zijn taak en plaats. Bij opsporingsinstanties zijn tien gevallen bekend van afrekening binnen het anabolenmilieu, waarvan één met dodelijke afloop.

Solisten
In Nederland zijn minimaal drie grote handelaren actief die niet binnen een organisatie werken. Ze werken nauwelijks onderling samen en houden zowel de in- als verkoop in eigen hand. Ze reizen zelf naar het buitenland om hen waren in te kopen en verkopen die aan een aantal vaste afnemers (sportschoolhouders en trainers) in Nederland. Een gedeelte van de partij verkopen solisten zelf rechtstreeks aan de gebruikers. Opvallend is dat, voor zover bekend, er geen solisten zijn die zich met andere criminele activiteiten bezighouden dan dopinghandel.

Internet
Er is een aantal handelaren actief op Internet. Wie anabolic steroïds als zoekterm aangeeft, stuit op duizenden verwijzingen. Meestal betreft het relatief onschuldige sites, soms gaat het om handleidingen hoe te injecteren en wanneer te gebruiken. In sommige gevallen kan de Internetgebruiker een schema invullen, waarna zijn of haar ideale dopinggebruik wordt vastgesteld. Op een aantal sites worden toespelingen gemaakt op verkoop van schildklierhormonen, anabole steroïden of clenbuterol. Via enkele e-mails over en weer is het emailadres van een handelaar meestal te achterhalen. Nog gemakkelijker is het een nieuwsgroep te bezoeken over bodybuilding of fitness, en daar een oproep te plaatsen. Vaak zetten handelaren daar zelf advertenties, soms met de bestellijst erbij. Enige tijd later wordt het bestelde per post thuisbezorgd. De afzender op het pakket is meestal niet meer dan een postbusnummer in een ver land.



Betrapt!!!

In het begin van het dopinggebruik werd er nog niet streng gecontroleerd. Men dacht dat het niet zo'n vaart zou lopen met het dopinggebruik. Het zou toch niet werken. Dat is wat vele dachten. Het bleek anders te lopen. Het werkte echt. Je ging er beter van sporten. Als je er op een verantwoorde manier mee omging tenminste.
Na de plotselinge dood van wielrenner Tom Simpson in 1976, werd iedereen wakker geschud. Naast het feit dat nu was aangetoond dat er doping gebruikt werd, was ook duidelijk dat het erg gevaarlijk kon zijn. Snel daarna werd er strenger gecontroleerd op het gebruik van doping, waarna er vele sporters betrapt werden.
Sommige sporters komen er eerlijk vooruit dat ze doping gebruikt hebben. Andere die zeggen dat ze niet wisten dat ze doping gebruikten. Op jonge leeftijd werd hen doping aangeboden met de mededeling dat het pilletjes waren met vitaminen, of zo iets dergelijks. Iets dat geen kwaad kon en absoluut niet erg was om in te nemen. Je ging je er beter van voelen en je prestaties kwamen weer een beetje op peil en groeiden verder. Je bleef niet hangen op een bepaald niveau maar je kon meegaan doen met de tot. Onder deze voorwendselen werden vele kinderen 'mishandeld'. Hen lichaam werd op jonge leeftijd al volledig verknoeid.
Hieronder volgen enkele interviews met oud sporters die vertellen over hen bewuste of onbewuste doping gebruik. Of juist hen afkeer daarvan, van degene die het nooit gebruikt hebben.


Jan Derksen (79)
Actief in het baanwielrennen, in de periode 1938-1963

,,Doping is zo oud als de sport zelf. Het heeft namelijk alles te maken met voeding. Als ik hoor wat die jongens van tegenwoordig allemaal tot zich nemen en ik vergelijk dat met wat wij destijds aten, dan is dat een wereld van verschil. Om een voorbeeld te noemen: voor elke koers aten wij twee eieren. Daar gingen we harder van fietsen. Dachten we. Als ze dat nu horen, weten ze waarschijnlijk niet wat ze horen. Spaghetti en andere pasta's zijn tegenwoordig vaste prik, maar wij dachten dat we er dik van werden. ,,Een lijst met verboden middelen bestond niet in onze tijd. Dopingcontroles waren er evenmin. Strikt genomen bestond doping daarom niet. Ik was een groentje toen ik in '38 bij de Nederlandse ploeg kwam. Gaandeweg kwamen we via de bondsartsen in contact met wat je prestatieverhogende middelen zou kunnen noemen. Het begon met druivensuikertjes en citroensap, later werden het vitaminepillen. B12 heten die dingen geloof ik. Dat was allemaal toegestaan, dus werd er absoluut niet geheimzinnig over gedaan. ,,Waar ik zelf altijd veel baat bij heb gehad, was zwarte koffie. Daar bleef je lekker wakker van, wat zeker bij de zesdaagsen van pas kwam. Van de 24 uur zaten we er 21 op de fiets. Na twee of drie dagen viel je van vermoeidheid van de fiets als je niets ondernam. En dus had iedere baanrenner altijd een volle thermoskan bij zich. Met wat wij destijds dronken zou je tegenwoordig een dopingzondaar zijn, omdat cafeïne op de lijst met verboden middelen staat. ,,Doping is niet uit te roeien. Zoals gezegd, sport en doping horen bij elkaar, hoe triest dat ook is als je sommige verhalen van tegenwoordig hoort. Maar waar geld is - en dat is er ruim voldoende binnen de sport - daar is doping. Al maken ze de lijst nog zo lang, ze zullen de strijd nooit winnen. Daarvoor zijn de belangen veel te groot en de ploegartsen veel te slim. ,,In januari word ik tachtig. Ik fiets nog elke dag, als het weer het toelaat tenminste. Veertig kilometer per dag. Het gaat me goed af. Voor mij zijn die dagelijkse tochtjes het beste bewijs dat ik altijd gezond met mijn sport ben bezig geweest.''


Conny van Bentum (33)
Actief in het zwemmen, in de periode 1979-1989

,,Toen ik voor het eerst in de Nederlandse ploeg kwam, heerste er al zo'n sfeertje, zo van: die DDR-meiden, die deugen niet. Oost-Duitsland stond voor groot, grof en behaard. Onderling maakten we er destijds de nodige grappen over. Moet je die zien, met die enorme schouders en die enorme spierbundels. Maar altijd met een ondertoon van: we worden bedonderd waar we bijstaan, maar we kunnen niets bewijzen. En zo was het ook, want op een enkele uitzondering na werd niemand gepakt. Al bleef het natuurlijk uiterst verdacht dat sommige zwemsters zich plotseling afmeldden voor een groot toernooi zonder duidelijk aanwijsbare reden. ,,Of ik mij bestolen voel? Natuurlijk had ik zelf ooit graag de hoogste trede willen beklimmen. Het enige dat ik zo nu en dan betreur, is dat er destijds nog geen out-of-competition-controles bestonden. Dat ze plotseling op je stoep hadden gestaan, dan had ik het nog wel eens willen zien. Maar ik kijk met veel plezier terug op mijn zwemcarrière, ondanks het feit dat sommige concurrentes vals hebben gespeeld. ,,Bovendien: moet ik jaloers zijn op vrouwen die blijvend letsel hebben overgehouden aan de topsport? Nee toch zeker! Ze hebben destijds weliswaar een gouden medaille gewonnen, maar wat is de waarde daarvan? Nul komma nul. Hun kleinkinderen krijgen die plak nooit te zien. ,,Zelf ben ik nooit in de verleiding gekomen. Ik ben keurig opgevoed. Niet roken, niet drinken - die lessen kreeg ik van huis uit mee. Bovendien heeft niemand mij in al die jaren ooit een pilletje of een spuitje aangeboden. En eerlijk is eerlijk: ik was dertien toen ik bij de Nederlandse ploeg kwam. Een kind nog. Ik wist van niks. Als een trainer of een arts toen tegen mij had gezegd: hier, neem nog een lekker vitaminepilletje, had ik waarschijnlijk ook geen nee gezegd.''


Piet van der Kruk (57)
Actief in het gewichtheffen en kogelstoten, in de periode 1960-1969

,,Mijn ogen gingen pas echt open in de jaren zeventig, toen ik bondscoach was van de Nederlandse gewichtheffers. Vraag me niet meer naar het jaartal, maar ergens in die tijd hadden we een groot kampioenschap in Bulgarije, in Sofia om precies te zijn. We waren ondergebracht in een groot theater. Een prachtige locatie, maar halverwege het toernooi moesten we plotseling voor een dag uitwijken naar een circustent omdat er een grote partijconferentie was belegd. Normaal gesproken beschikt iedere gewichtheffer over een eigen nis met gordijnen. Nou, in die circustent was daar geen sprake van en dus zat iedereen achter het podium gewoon naast elkaar. Wat ik toen heb gezien! Her en der ging de spuit erin. Zonder enige gêne. De schellen vielen van mijn ogen. ,,Dopingcontroles bestonden niet toen ik nog actief was. Maar goed, dan hebben we het ook over de jaren zestig. Maar dat er gebruikt werd, was wel duidelijk. Dat las je in de krant, dat zag je als je om je heenkeek. Van die kleine, maar zware, opgeblazen kereltjes.
Ja, vooral uit Oost-Europa. Bij mijn enige olympische optreden, in 1968 in Mexico, werd ik negende. Tien tegen een dat ik een paar plaatsen was opgeschoven als er was gecontroleerd. ,,Wat wist ik van doping? Helemaal niets. Het bestond, maar niemand die erover sprak. Ik had wel eens van dianabool gehoord, maar wat het was? Al sloegen ze me dood. Pas tegen het einde van mijn carrière ben ik zelf op onderzoek gegaan. Het lichaam werd een dagje ouder, maar ik wilde me niet laten kennen. Het was kiezen of delen. Ik kwam uiteindelijk terecht bij een huisarts. Een hele verstandige man die mij wees op de kwalijke gevolgen van dopinggebruik.
Toen was ik genezen. ,,Als die man mijn pad niet had gekruist, weet ik niet wat ik had gedaan. Laat ik het zo zeggen: ik durf niet te beweren dat ik het niet gebruikt zou hebben als het mij was aangeboden. Inmiddels weet ik hoe bepaalde middelen een menselijk lichaam kunnen verwoesten. Sinds vier jaar ben ik voorzitter van de begeleidingscommissie 'Lijf, sport en middelen', een werkgroep die opereert onder de vlag van het NeCeDo. We geven onder meer voorlichting aan sporters en artsen.''



`Heidi'
Actief in het zwemmen. In de toenmalige DDR.

Een tiental kilometer ten oosten van Berlijn ligt een meertje, omgeven door bossen. Een schilderachtige plek aan een landweg in de voormalige DDR. Het is een zomerse dag. Het is er stil en vredig. Vogels fluiten. Er is niemand te zien, er ligt geen bootje op het water, er staat geen visser aan de kant en er ligt geen zonaanbidder in het gras. Het schijnt dat er dode krokodillen op de bodem liggen of lijken van monsters, misschien zelfs van mensen. Het water is vervuild, dat staat vast, zeggen mensen uit de streek.
Hier op dit water trainden vroeger roeiers en kanoërs. Niemand van de mensen in het bosrijke gebied van Kienbaum heeft hen ooit gezien. Niemand die hier woont heeft tot voor de hereniging van Oost- en West-Duitsland op 9 november 1989 geweten dat hier talloze sportmensen zich voorbereidden op de grote jacht naar olympisch goud. Men dacht dat tussen de bomen aan het meer een fabriek lag. Wat voor fabriek en wie er werkte, was onbekend. Er was een poort van staalplaat, maar wat daar achter gebeurde, wist niemand. Dat was staatsgeheim.
Later bleek dat er vaak meer dan honderd mensen bivakkeerden. Er bleken sporthallen te staan en er was zelfs een overdekte atletiekbaan. Onder een met gras begroeide heuvel bleek zich een bunker te bevinden. Een bunker waar sportmensen werden geïsoleerd, waar ze dagenlang vertoefden en urenlang trainden op hometrainers en fietsergometers, verbonden met meetapparatuur.
Ook enkele zwemster gingen wel eens naar Kienbaum voor testen en trainingsprogramma's. Dat meertje herinnert Heidi zich nog wel. Een soort vuilstortplaats was het volgens haar. Geen lijken. Ze zat in een hoek tijdens het dopingproces in Berlijn, het proces tegen artsen en trainers die jeugdige zwemsters hebben volgespoten en volgestopt met androgenen, vermannelijkende middelen. Ze was de enige vrouw op de publieke tribune van het gerechtshof temidden van wat oudere mannen. Af en toe knikte ze bemoedigend naar haar vriendin die tussen de aanklagers zat, Christiane Sommer-Knacke. Christiane was eens de snelste vrouw op 100 meter vlinderslag, mede omdat ze als jong meisje van de aangeklaagde trainer Rolf Gläser hormoonpreparaten kreeg.
Verder aanwezig in de beklaagdenbank is dr. Dieter Binus, de man die verantwoordelijk was voor de toediening van alle genees- en versterkende middelen bij de Stasi-zwemclub, Dynamo Dresden. Wanneer Heidi tijdens een schorsing van de rechtszaak in gezelschap van Christiane Knacke is, is ze in tranen. Gläser heeft net toegegeven dat hij schuldig is aan toediening van middelen en dat hij zijn excuses aanbiedt aan al zijn vroegere pupillen. ,,Het is een jankende hond die bang is klappen te krijgen.'' Ze wrijft over haar buik. ,,Ik word misselijk. Ik voel me weer ziek worden als toen.'' Ze omhelst haar vriendin en loopt weg.
Wanneer ze tijdens de volgende schorsing in een belendend café zit, zuigt ze nerveus aan een sigaret.
,,Ik wil niets zeggen. Ik besta niet meer. Ik heb het allemaal gehad'', zegt ze wanneer er gevraagd word over haar verleden te praten. ,,Waarom zou ik voor de rechtbank komen en het hele verhaal vertellen? Het zou mijn dood worden. Ik hoop voor Christiane dat ze wint. Maar wat valt er te winnen. Ik heb een miskraam gehad, ik heb operaties gehad in mijn buik, kinderen kan ik niet meer krijgen. Ik was geen groot talent. Ik had het kunnen worden als ik doorgezet had. Maar ze hebben me kapot gemaakt. Ik ben geslagen en wakker gemaakt en toegegesnauwd dat ik moest luisteren. Neem ze, doe het nou.''
Ze wil haar naam niet zeggen. ,,Ik ben gewoon Heidi, de onnozele. Ik ben geen kampioen geworden. Ik heb niks gewonnen, ik ben niemand. Waarom ik hier ben? Omdat ik in Berlijn woon. Nee, dat is onzin. Ik ben al jaren in psychotherapie en mijn therapeut heeft me gevraagd of ik ter verwerking van mijn trauma's naar het proces wilde gaan. Ik doe het, ik ben bang, maar het helpt, al doen mensen als Christiane het vuile werk. Mijn man weet niet dat ik er naar toe ga, mijn moeder weet het niet, alleen Christiane weet het en ook die mannen op de tribune, want die kennen me.''
Heidi dus. Ze neemt weer een sigaret, bestelt koffie en zwaait naar Christiane die omringd door haar juristen het café betreedt. ,,Sinds twee jaar zwem ik weer met plezier. Ik durfde eerst niet in het water. Telkens als ik erin sprong, voelde ik mijn buik, de pijn en het verdriet. Als meisje was ik verzot op water. Ik zwom met mijn moeder en mijn zusjes. Ik was de snelste van de school. De sportleraar zei dat ik een kampioen ging worden en maakte me lid van een club bij ons in Eisenhüttenstadt.''
Ze vertelt over haar ontwikkeling als zwemster. Dat ze als elfjarige werd overgeplaatst naar een van de vele Kinder- und Jugendsportschulen, waar de grootste zwemtalenten werden ondergebracht en dat ze werd gevraagd lid te worden van Dynamo Berlin, de beste club van de DDR. ,,Op de school trainde ik veel, maar ik moest ook leren. Vakken als wiskunde waren net zo belangrijk als zwemmen. Ik kreeg een regime van gezond eten en vitamines slikken. Vitamines en muesli. Soms een test en een nieuw trainingsprogramma. Veel gesprekken met een mentor en een arts. Ik was veertien toen ik voor Dynamo ging zwemmen. Ik was trots, mijn moeder ook, mijn vader was vertrokken, nooit meer gezien.''
De vrije slag was haar specialiteit. ,,Ik had kracht in mijn armen, altijd gehad. Ik won wel eens, maar niet altijd. Ik was bang om te winnen. Ik kreeg gesprekken met trainers en psychologen. Ik was niet serieus genoeg, ik had te veel plezier, zeiden ze. Dat was niet waar. Ik deed mijn best, ook al lachte ik vaak. Ik ging harder trainen, elke ochtend van zes tot negen, en 's avonds van vijf tot acht. Ik werd mager, nee, niet sterker. Toen kwam Gläser en zei: 'Neem wat pilletjes voor het ontbijt, neem wat pilletjes voor het slapen en het komt weer goed.' Elke avond meldde ik me met andere meisjes. We hielden onze hand op en kregen een paar pilletjes. Soms kreeg een meisje geen pilletje. Als ze erom vroeg bleek ze het niet nodig te hebben. Ik sliep als een roos, vaak werd ik badend in het zweet na een nachtmerrie wakker. Maar overdag voelde ik me sterk en vrolijk, ik zou kampioen worden, dat voelde ik.''
Haar moeder zag dat ze het naar de zin had, dat ze wedstrijden won en werd geselecteerd voor buitenlandse wedstrijden. ,,Ik vertelde haar dat ik de beste zou worden. Ik sloeg door. De DDR was de beste sportnatie van de wereld, riepen de trainers. Ik leefde in een euforie. Een paar maanden voor een belangrijk toernooi vertelde Gläser me dat ik injecties zou krijgen, extra vitaminen, anders zou ik de training niet volhouden. Ik kreeg ze van een dokter. Elke week werd bloed afgenomen. ,,Tijdens een buitenlands toernooi werd ik verliefd op een Italiaanse zwemmer. Hij zei dat hij hield van mooie, blonde vrouwen. Ik vree met hem. Dat lekte uit. Trainers sloegen me, lieten me harder trainen en gaven me meer pillen. Toen werd ik uit de club gezet. Geen talent en contacten met buitenlanders, zeiden ze. Mijn moeder die een woning in Berlijn had gekregen moest haar huis uit. We gingen terug naar Eisenhüttenstadt. Ik bleek in verwachting. De dokters moeten het geweten hebben, maar hebben me niks verteld. Een halfjaar later kreeg ik een miskraam.''
Ze vertelt dat ze later, na Die Wende van 1989, de verhalen las en hoorde over andere zwemsters en andere sporters, over Heidi Krieger, de kogelstootster die zowel geestelijk als lichamelijk zoveel man was geworden dat ze uiteindelijk besloot haar borsten te laten weghalen en als Andreas Krieger verder door het leven wilde gaan. Ze hoorde over vrouwen wier clitoris was uitgegroeid tot een klein piemeltje, ze hoorde over vrouwen met menstruatiestoornissen, haargroei op de bovenlip en een mannenstem. Karin Enke, de schaatscoryfee, Heike Drechsler, de hardloopster en verspringster, Kristin Otto, de zwemster, Ilona Slupianek, de kogelstootster, en Marita Koch, de hardloopster. ,,Mooie vrouwen, mooie kampioenen, maar niet echt.''
,,Aan de ene kant ben ik jaloers, aan de andere kant ben ik blij dat ik geen kampioen ben geworden. Ik schaam me dat ik iets heb gedaan wat niet bij me hoort. Dat ik me heb laten gebruiken door mannen die alleen aan macht en glorie dachten.'' Ze neemt nog een sigaret, inhaleert diep en blaast langdurig de rook uit. ,,Wat in de DDR gebeurde zou ik mijn kind niet willen aandoen. Tegenwoordig doen ze het overal, in Amerika en misschien wel in Holland. Meisjes en jongens die zich laten manipuleren. Het is niet alleen het slikken van pillen, het is ook de manier waarop sport ontaardt. Kampioen worden in een sport is waardeloos. Mens zijn, is belangrijker. Kijk eens, hoe Christiane, mijn vriendin, er nog uitziet. En ik doe niet aan topsport. Vindt u mij een mooie vrouw? Ja? Dat zou ik fijn vinden om te horen.'' Ze kijkt naar buiten, aan de overkant van de straat staan oude mannen voor het gerechtshof.


'Cees'
Was fanatiek karate beoefenaar totdat hij volkomen kapot ging door de doping.

Hij wil niet met zijn naam in de publiciteit. "Daar ben ik nog niet aan toe. Noem me maar Cees." Om anderen voor hetzelfde te waarschuwen wil Cees wel zijn verhaal kwijt. Zijn verhaal over een verwoest leven. Een periode die hem zijn levensgeluk - een baan en een gezin - had moeten brengen, ontaardde in een nachtmerrie. Door doping. Tien jaar lang is Cees in de ban van doping geweest. Het begon op zijn achttiende, toen hij een sportschool opzocht om wat te trainen. "Ik deed aan karate en wilde sterker worden. Dan moet je met gewichten aan de slag. Nou, ik zag al heel snel dat ik met mijn training niet de omvang kreeg van grote jongens die er rondliepen. Dus vroeg ik op een gegeven moment: 'hoe doen jullie dat?' 'Met pillen', kreeg ik meteen te horen." Eén kuurtje, meer niet! Cees stond er wel open voor. En kreeg via dezelfde jongens in zijn sportschool een Dianabol® kuur. "Ik dacht: 'één kuurtje Dianabol®, daarna niet meer.' Natuurlijk liep het anders. Ik zag mijn spieren door die acht tabletten per dag groeien als kool, vond dat prachtig en ging nog meer trainen en meer gebruiken. Er kwamen injecties met anabolen steroïden bij. Mijn ultieme doel was toen: zo groot en sterk mogelijk worden." Via zijn 'vrienden' kwam Cees terecht bij een sportarts. "Althans, zo werd deze persoon aangekondigd. Het bleek een masseur of beter nog: een kwakzalver. Maar dat had ik toen nog niet in de gaten. Hij controleerde mijn bloeddruk en zei zonder wat dan ook te controleren dat mijn lever prima functioneerde. Ik kon gerust doorgaan met gebruiken. Dat was precies wat ik wilde horen. Met mijn gemiddelde lengte groeide ik van 90 naar 120 kilo. Ik kon 225 kilo bankdrukken. Het ging echt goed. Alleen niet meer met mijn portemonnee. De kosten voor de anabolica en de rest waren abnormaal hoog.
Op een gegeven moment kon ik dat niet meer betalen, terwijl ik een goede baan had, veel uren 'aan de deur stond' en ook nog wat verdiende aan de verkoop van het spul. Want dat was heel makkelijk. Ik hoefde niet ver te zoeken om aan mijn spullen te komen. Maar alle inkomsten waren niet genoeg om alles te kunnen betalen. Zo heb ik ook nog een deel van mijn huis moeten opeten."
De gevolgen van het overmatig steroïdengebruik vielen steeds meer op. Cees veranderde van een normale jongen in een asociale gozer. "Ik dacht dat ik Superman was, en dat iedereen moest buigen voor me. Ik kickte erop als ik merkte dat mensen bang voor me waren." Net als veel van zijn makkers was Cees portier bij een nachtclub. "Dat was helemaal het einde. Kon je lekker provoceren. Dat deed ik dus ook. Maar niet alleen daar. Ook thuis was ik vervelend. Voor het minste of geringste zat ik op de kast. Mijn relatie met mijn vriendin ging kapot. Daardoor raakte ik ook mijn kind kwijt."
Cees bleef jarenlang op die manier leven: trainen, slikken, spuiten en als portier indruk maken. Ook zijn volgende grote liefde hield het daardoor niet bij hem uit. Maar er gebeurde meer. Op zijn achtentwintigste bezweken lichaam en geest. "Ik kreeg opeens vreselijke angstaanvallen. Echt niet normaal. Ik kon niet anders dan rennen en huilen. Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan, die al wel wist van mijn gebruik. Hij wist alleen niet hoe hij me moest helpen en stuurde me door naar het RIAGG. Daar was ik er ook al snel achter dat ze niet wisten waar ze over praatten. Van druggebruik weten ze alles af en zijn er heel veel zelfhulpgroepen druggebruikers. Van doping weten ze helemaal niets. Nog steeds een onderwerp waar een taboe op rust. In feite moest ik de hulpverleners uitleggen wat ik deed en wat er met me gebeurd was."
En dus stond Cees er alleen voor. Een zelfmoordpoging volgde. "Nu zeg ik: 'Gelukkig is die mislukt.' Toen was ik daar heel wat minder blij mee." Zijn tweede ex hielp hem weer enigszins op de been. Mede daardoor is Cees momenteel bezig weer langzaam uit het dal te klimmen. Moeilijk is dat wel, vindt Cees, het gaat dag voor dag beter. De gevolgen van het jarenlange gebruik hebben namelijk diepe sporen nagelaten in het lijf van de man. De lijst met kwalen is imposant: hoge bloeddruk, astma, slechte bloedwaarden, een niet goed functionerende lever en een allesbehalve optimale geestelijke gesteldheid. "Net als zoveel anderen: mooi van buiten, rot van binnen", zegt Cees cynisch. Zijn lichamelijke en geestelijke toestand zijn er de oorzaak van dat Cees werkloos aan de kant van de maatschappij staat. "Ik wil graag weer werken", praat hij zichzelf moed in. "Maar nu kan dat absoluut nog niet. De ene dag voel ik me aardig, en ga ik weer trainen. Soms blijf ik gewoon thuis, dan voel ik me klote en wil ik niet naar buiten. Ik probeer te genieten van mijn kinderen die ik gelukkig toch nog kan zien. Ik ben blij dat ik dat tenminste nog kan. Er zijn gebruikers van mijn leeftijd die hun kinderen niet zien opgroeien. Die zijn gestorven, meestal aan een hartaanval. Ik voorspel over tien jaar veel meer sterfgevallen. Het is niet normaal meer wat ze tegenwoordig gebruiken. Over een tijd zal dat wel goed duidelijk worden. Van zijn vrienden op de sportschool heeft hij tijdens zijn donkerste dagen, maar ook daarna nooit meer iets vernomen. "Die gasten zijn zoals ik was: puur asociaal. Bovendien willen ze niks te maken hebben met mensen die er kapot aan gaan. Het zou hen zelf namelijk ook kunnen gebeuren en dat willen ze niet weten." Cees ziet hen niet meer. Hij traint nu in een andere sportschool. "Niet dat ik de indruk heb dat daar alle bezoekers clean zijn, maar het spul ligt hier tenminste niet zo voor het oprapen. Als mensen me vragen hoe ze hun spieren net zo kunnen laten groeien als die van mij, vertel ik hun mijn verhaal. En dan is mijn advies duidelijk: gewoon niet doen."
De toekomst van Cees is zeer twijfelachtig. Het liefst zou hij willen helpen dat anderen niet in de valkuilen stappen, waar hij wel in donderde. Voorlichting is belangrijk. "Omdat het bij velen nog onbekend is. Zoals ik al zei: op doping rust er nog steeds een enorm taboe. Bij de sporters zelf, maar ook bij de hulpverleners. Daarom is het goed dat er een instantie is waar je betrouwbare informatie kan krijgen. Ook de huisarts moet meer kennis over doping krijgen. Bij de meeste huisartsen is het onderwerp niet bespreekbaar. Maar desondanks zijn er altijd gebruikers die hun gang zullen blijven gaan en zich in de ellende storten.
De voormalig gebruiker, 37 jaar oud, zegt uit het dal te klimmen. Tergend langzaam, dat wel. Op dagen dat hij zich goed voelt, gaat hij weer onder de ijzers liggen, maar er zijn genoeg dagen bij dat hij zijn bed niet uitkomt. "Ik ben een wrak, geestelijk èn lichamelijk. Ik leef bij de dag, probeer mijn kinderen zoveel mogelijk te zien opgroeien. Er zijn genoeg leeftijdsgenoten uit het circuit, die dat niet meer kunnen. Die gingen dood. Pats-boem, een hartaanval door dat rotspul" waarna Cees nog een paar pillen wegslikt ……… tegen depressiviteit.


Dirk
Bodybuilder
Dirk was het typische pispaaltje van de klas. De verkeerde haarcoupe in het verkeerde decennium, een iets te grote boterhammendoos. En dat zijn moeder hem tot zijn twaalfde jaar naar school bleef brengen, hielp ook al niet erg. Eerst werd er vooral gescholden. Op de middelbare school vielen regelmatig klappen. Dirk leerde zich te schikken in zijn lot; hij nam niet eens meer de moeite zich te verweren.
Hij kwam ruim twintig jaar geleden van de Mavo en is inmiddels een gerespecteerd man binnen het bodybuildercircuit in zijn stad. Hij wil best praten, maar niet met vermelding van zijn achternaam want dan 'sleep ik mijn vrienden mee'. In het sportschoolcircuit gebruikt bijna iedereen, zegt hij. Uit onderzoek blijkt dat, dat in elk geval geldt voor de groep fanatieke bodybuilders.
Dirk vertelt glimlachend over zijn 'klote jeugd', die hem in zekere zin heeft gemaakt tot wat hij nu is. Het is ook een rechtvaardiging voor zijn dopinggebruik: wie veel tekort kwam, mag later wel iets extra's hebben.
Dirk maakte op zijn vijftiende kennis met bodybuilding, op een toernooi waarheen een oom hem meenam. In een dampige zaal vol vlezige lijven besloot hij simpelweg de grootste te worden. Twee dagen later draaide hij zijn eerste training, een jaar later zijn eerste amateur-toernooi. Toen al zag hij de concurrenten de kleedkamer inlopen met handen vol poeders en pillen, maar Dirk wees elke aanbieding af. Hij was een natural.
Zo begint iedere bodybuilder. De spiermassa groeit gestaag, de training loont zienderogen. Het gaat een paar jaar goed, totdat het plafond (sticking point) wordt bereikt. Het lichaam is op en maakt hooguit nog spierweefsel in een laag tempo aan. Dat is het moment waarop bodybuilders doping gaan gebruiken. Gemiddeld zijn zij 25 jaar wanneer ze de eerste kuur doen. Mannelijke gebruikers hebben dan bijna vier jaar clean getraind, vrouwen tweeëneenhalf, zo blijkt uit onderzoek.
Dirk bereikte zijn sticking point al op zijn twintigste. Toen hij merkte dat zijn spiergroei afnam, raakte hij, zoals hij zegt, ,,in blinde paniek''. Hij kon aan niets anders denken dan aan trainen. Op school drukte hij zich op de gang, tussen twee lessen door, net zo vaak op als de bel dat toeliet. Op de sportschool bekeek hij zichzelf in de spiegel en hij wist zeker dat de andere bodybuilders hem uitlachten. ,,Ik kon niet langer melding maken van mijn grote vorderingen. En al was ik nog steeds de grootste, ik stond stil.''
Stilstand is zo ongeveer het ergste wat een fanatieke bodybuilder kan overkomen. Het moet altijd groter, onmenselijker, bionischer. Bodybuildingtijdschriften bestaan bij de gratie van dat streven. Foto's van 'voor en na' promoten allerlei wondermiddelen. Geen doping, wel aminozuren en vitamines, misleidend gepresenteerd door als anabolic te presenteren.
Dirk kon na zijn sticking point niet meer kijken naar foto's van bodybuilders. Zijn torso was slechts en schim van die van sterren als Schwarzenegger - nog altijd het grote voorbeeld voor veel bodybuilders. De acteur predikt het grote lijden, de zelfopoffering voor het ultieme doel: te groeien. In zijn boek Education of a Bodybuilder vertelt hij over zijn extreme trainingssessies 'We rolden soms over de grond en probeerden de pijn weg te masseren. Het was voor het eerst dat ik merkte dat pijn een weldaad kon zijn. We werden er sterker door. We overschreden de pijngrens en zagen de pijn positief, als een teken van ontwikkeling.'
Dirks lijden mocht vanaf zijn twintigste niet baten. Zijn stille hoop ooit professioneel bodybuilder te worden, vervloog met de dag. ,,Ik was een mietje. Kreunen en steunen en in een heel jaar nog geen onsje spiermassa erbij. Ik was afgeschreven en met mij meer mensen die ik kende uit de begintijd. We zaten elkaar op te fokken: we moeten groeien, wie regelt er iets?''
Naar schatting 35.000 sportschoolbezoekers in Nederland gebruiken regelmatig doping. Doping is niet langer voorbehouden aan foute topsporters. Tienduizenden pretentieloze bodybuilders grijpen naar de middelen die tamelijk eenvoudig voor handen zijn: anabole steroïden, groeihormoon, clenbuterol en afslankmiddelen op amfetaminebasis. De trend is, zo meldt het Nederlands Centrum voor Dopingvraagstukken in het rapport Handel in doping, dat steeds meer niet-topsporters steeds grotere doseringen nemen van experimentele middelen.
Dirk vindt die ontwikkeling niet zo verwonderlijk. Bodybuilders zijn 'een volkje apart'. Het fanatisme, de obsessie, het is alleen te écht begrijpen door andere bodybuilders. Dirk had gedurende zijn zwaarste trainingssessies steeds dezelfde droom: ,,Ik stond op een berg, ik zweette en ik sjouwde enorme gewichten mee. Een jubelend volk, dat niet hoger kwam dan tot aan mijn knieën, riep mijn naam. Ik groeide waar het volk bijstond. Ik werd zo groot en machtig dat iedereen helemaal hysterisch werd. Ik was in die droom, denk ik, de leider van de wereld.''
Voor Dirk gold hetzelfde als voor zoveel fanatici: vrienden van buiten de sportschool vallen langzaam maar zeker af, familie stoort zich aan het eeuwige meten, wegen, vragen: zie ik er goed uit? Alleen de zielsverwanten op de sportschool blijven over. En als een van hen doping heeft, neemt iedereen het. Dirk: ,,Een vriend kwam met het verhaal dat hij iets had gehad van zijn huisarts. Hij haalde een injectiespuit tevoorschijn. We lachten nog wat: een stelletje junkies zijn we, en toen ging de spuit erin.''
Het zou mooi zijn geweest als Dirk ziek zou zijn geworden van het experiment - dat zijn lichaam zou zijn afgetakeld, vergiftigd. Maar niets is minder waar, want doping wérkt. Anabole steroïden zijn werkelijk de wondermiddelen waarvoor ze doorgaan, mits op de juiste wijze toegediend. Wie niet zo veel wil trainen maar zich wel een strandtorso wenst, kan in april voor enkele honderden guldens een lichaam kopen. De effecten op langere termijn - impotentie, borstvorming, kaalheid en mogelijk een verhoogde kans op allerlei vormen van kanker - moet de gebruiker voor lief nemen. Maar een zomer lang zwelt het lichaam op tot benijdenswaardige proporties.
Met Dirk ging het heel goed na, wat hij noemt, zijn 'anabole ontmaagding'. Op zijn tweeëntwintigste zat hij weer aan de top van de semi-profs. Zijn lichaam groeide zo hard dat zijn huid het niet kon bijhouden en onder de striemen zat. ,,De pijn was erg, alsof ik op barsten stond. Maar ze kéken naar me: moet je die vent zien. Ik was weer helemaal terug. En toen dacht ik: dat spul doet verdomme iets, ik ben veel te naïef geweest.''
Het mag een wonder heten dat niet half puberend Nederland de verdiensten van een krantenwijk op de sportschool besteedt. De groep onzekere tieners, met hun lichaam dat maar blijft steken terwijl de geest volgroeid raakt, is een aantrekkelijke afzetmarkt voor dopinghandelaren. Dirk is inmiddels zelf opgeklommen tot distributeur. Hij werkt als tussendealer voor een belangrijke importeur in Nederland. Jonge jongens van vijftien, zestien jaar staan soms gewoon voor zijn deur en zeggen: ,,Dirk, hier heb je driehonderd gulden van mijn moeder, ik krijg anabolen voor mijn verjaardag.''
Het probleem met de jeugd is, volgens Dirk, dat ze niet meer willen werken. ,,Zoals Arnold Schwarzenegger het heeft gedaan: bloed, zweet en een beetje anabolen op het juiste moment, dat is er niet meer bij. Bodybuilding is een medisch foefje geworden. Wie het beste toedieningsschema heeft, wint.

Onder amateur-sporters neemt het gebruik van anabolen steroïden gestaag en angstaanjagend toe. Tot voor kort waren het voornamelijk zware bodybuilders die een spuit gebruikten, tegenwoordig krijgen nieuwe tiener-fitness-klanten bijna direct van 'kenners' op de sportschool het advies om gelijk een kuurtje te doen.




Sporten zonder anabolen

Onder amateursporters neemt het gebruik van anabolen steroïden gestaag en angstaanjagend toe. Tot voor kort waren het voornamelijk zware bodybuilders die een spuit gebruikten, tegenwoordig krijgen nieuwe tiener-fitness-klanten bijna direct van 'kenners' op de sportschool het advies om gelijk een kuurtje te doen, terwijl de meeste professionele sporters hier toch te intelligent voor zijn. Zij hebben van coaches op trainingskampen geleerd dat je duurzame ontwikkelingen aan je lijf pas zonder schade kan bereiken als je de moeite doet om de driehoek van voeding, voedingssupplementen en trainingsprogramma goed bij elkaar te brengen.

Hoe verhoog je je lichamelijke prestaties op een verantwoorde manier?
Iedere sporter kan zijn of haar prestaties aanzienlijk verhogen op verantwoorde wijze door het hoe een waarom van de volgende vier hoofdstukjes toe te passen:
1. voeding optimaliseren
2. intensief en doelgericht trainen
3. uitrustperiodes evenwichtig inplannen
4. aanvullen met voedingssupplementen voor sporters


1. Voeding
Je voeding ligt aan de basis van je sport. Zonder deze degelijk te plannen kun je de meest uiteen-lopende prestatieverhogende tabletten gebruiken

"Met anabole steroïden krijg je bij de 100 meter-sprint 2 stappen voorsprong - maar wel met extra risico op blessures en dopingcontroles. Door de goede voeding, degelijke supplementen en doelgerichtheid trainen goed te combineren kun je langdurig 1,5 stappen voorsprong krijgen." - Sprinttrainer profsport

Zonder goede resultaten te boeken. Uit je voeding haalt het lichaam de stoffen die het nodig heeft om te kunnen functioneren, presteren en groeien:
Koolhydraten voor energie;
Eiwitten om spieren, bloed, enzymen en genetisch materiaal op te bouwen;
Vetten als energiebron en voor een goed werkend afweersysteem;
Essentiële voedingsstoffen: vitamines, mineralen, aminozuren,spoorelementen, enzymen, enz. om al je lichaamsprocessen gaande te houden.
Wetenschappelijke studies laten zien dat meer dan 98% van je lichaamsmoleculen ieder jaar totaal worden vervangen. Je spiercellen worden eens per zes maanden vernieuwd. Je zou kunnen zeggen, dat je lijf dus over 12 maanden wordt, wat je in de tussentijd eet!
Goede koolhydraten zijn: volkoren granen (volkoren brood, zilvervliesrijst, volkoren crackers, volkoren pasta's, enz.), vruchten, groente, complexe en ongeraffineerde zoetstoffen (maltodextrine, fructose, enz.).
Goede proteïnes zijn: vis (tonijn, kabeljauw, koolvis, zalm), gevogelte (kip en kalkoen) en weiproteïne.
Goede vetten zijn: vetten uit vis (zoals zalm en haring) en koudgeperste olieën (zoals olijf-, zonnebloem- en lijnzaadolie).
Eén van de grootste misverstanden is dat vetten overbodig zouden zijn. Vetzuren uit vis en uit plantaardige bronnen zijn essentieel voor de aanmaak van hormoonachtige stoffen die onder meer je immuunsysteem in balans houden.

2. Intensief en doelgericht trainen
Oefening baart kunst. En dat geldt zeer zeker voor professionele sporters. Door consequent en intensief te trainen leer je het lichaam zijn grenzen steeds verder te verleggen. Krachtsporters stimuleren door te sporten de aanmaak van testosteron en groeihormoon, die onder meer verantwoordelijk zijn voor een optimale groei van de spiermassa. Naast deze verhoogde productie ontstaan er door het uitoefenen van intensieve herhalingen als het ware scheurtjes in de spieren. Dit is de natuurlijke manier van het lichaam om spieren groter te laten worden. Door een goede basis-voeding en het toedienen van extra aminozuren wordt het 'metselen' van deze scheurtjes geoptimaliseerd. Het verschil tussen amateur-atleten en professionele topsporters is dat amateurs trainen zonder duidelijke doelen, terwijl topsporters worden begeleid met cijfermatige dagelijkse doelstellingen.

3. Uitrustperiodes evenwichtig inplannen
Rusten is net zo belangrijk voor een sporter als sporten. Het is tijdens rustperiodes dat het lichaam de tijd heeft zichzelf te herstellen en zich daarbij aan de nieuw gestelde eisen aan te passen. Hoe intensiever je traint, hoe consequenter je moet uitrusten. Professionele voetballers bijvoorbeeld moeten steeds met de veeleisende cluborganisaties vechten om eens per week 48 uur lange rustpauzes in te plannen. Zonder deze wekelijkse rustpauze is het voor het lichaam bijna onmogelijk om spierweefsel volledig te herstellen. Geen rust voor herstel leidt tot afbraak. Je spierstructuur wordt dan minder hecht en degelijk, waardoor scheurtjes en zwaktes sneller optreden. Gewrichten en aanhechtingen proberen dit op te vangen, en gewrichtsslijtage en -blessures zijn het zekere gevolg.

4. Aanvullen met voedingssupplementen voor sporters
"Ik eet gezond, dus ik heb toch geen supplementen nodig?" hoor je vaak van de nuchtere Hollander. Helaas is dat allang niet meer zo voor niet sportende mensen, en helemaal niet voor serieuze sporters. Alle sportartsen en begeleiders in Amerika adviseren, weliswaar met wisselende deskundigheid, een uitgebreid programma aan sportssupplementen.
Voedingssupplementen voor sporters kunnen worden gebruikt om het gat te dichten tussen je voeding en wat je sporterslichaam werkelijk nodig heeft. Naast je basisvoeding kan het lichaam de geconcentreerde werkzame stoffen uit hoog-waardige voedingssupplementen gebruiken om zichzelf sneller en optimaler te herstellen.

"Intens trainen is essentieel om top te kunnen presteren. Doelgericht trainen met cijfermatige lichamelijke doelstellingen werkt op de langere termijn veel beter. Maar aanvoelen wanneer je een trainingssessie moet stoppen ofwel helemaal niet moet trainen is met stip het belangrijkste."
Profsporters-revalidatietrainer

De functies van voedingssupplementen zijn:
tekorten aanvullen (mineralen, vitamines, aminozuren, enz.)
'catabolische' afbraak van spierweefsels afremmen
herstel bevorderen en versnellen
'anabolische' spiergroei bevorderen
Het resultaat is een meetbare verhoging van uithouding, kracht en snelheid.

"Voetballers en atleten die vaak geblesseerd raken voelen hun lichaam niet goed aan, en hebben de driehoek voeding - training - voedingssupplementen niet goed bij elkaar gebracht. Met deskundige begeleiding van trainers en voedingsdeskundigen kunnen veel van deze blessureproblemen uit de wereld worden geholpen."
Hersteltrainer profsport
__________________
De enige domme vraag is de niet gestelde vraag. (© Caatje) | Ik ben gelukkig, gelukkig (naar Brigitte K.) | Koeien!!!! (© Brigitte Kaandorp) | ergo
Met citaat reageren
Oud 04-04-2001, 22:03
juutje_17
juutje_17 is offline
Thanx.
Wel een beetje meer dan dat ik nodig had maar dat geeft niet.
Veel liefs
Judith
Met citaat reageren
Oud 06-04-2001, 14:37
ekki
Avatar van ekki
ekki is offline
Citaat:
juutje_17 schreef:
Thanx.
Wel een beetje meer dan dat ik nodig had maar dat geeft niet.
Veel liefs
Judith
alsje
je haalt er gewoon uit wat je nodig hebt

succes!
__________________
De enige domme vraag is de niet gestelde vraag. (© Caatje) | Ik ben gelukkig, gelukkig (naar Brigitte K.) | Koeien!!!! (© Brigitte Kaandorp) | ergo
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Levensbeschouwing & Filosofie Kinderen laten dopen
Verwijderd
145 13-03-2013 22:46
Vrije tijd Doping en topsporters
Chiara en Jana
6 21-04-2010 22:24
Drugs & Alcohol doping bij sporters
Chiara en Jana
1 21-04-2010 22:24
Levensbeschouwing & Filosofie Dopen? Eerste communie? Plechtige communie?
Lucaah
100 04-01-2010 14:30
Vrije tijd Doping in de sport: wat vind je ervan?
niekjuh
25 10-07-2004 01:55
De Kantine Ben je gedoopt, en zou je je kinderen dopen?
Outlaw
3 12-05-2004 14:55


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 22:17.