Help Sociale Angst

[Hksdnwl]

Hallo iedereen,

Ik ga een heel verhaal neerzetten, maar als je dat niet wil lezen; het komt er op neer dat ik sociale angst heb en ik daardoor niet meer normaal kan functioneren/presteren op school...

Ik ben mijn hele leven al verlegen geweest (nu 16, meisje) en zit op het gymnasium in de 4de klas. Voor mijn 12de was ik verlegen, maar was het niet hinderlijk of raar. Sinds mijn 12de (of sinds groep 8) kreeg ik last van allerlei angsten, bv. angst bij lopen (bang dat anderen me raar vonden lopen), waardoor ik me als een robot begon te bewegen, en angst bij eten als er andere mensen bij waren. Thuis was alles nog gewoon normaal. Ook kreeg ik opeens een sombere/gespannen/boze/alsofikdoodwildegaan gezichtsuitdrukking (sry voor dat laatste xD). Verder ging ik elke dag met dezelfde donkerblauwe kleding naar school en droeg mijn haar altijd in een strakke knot (ik heb dik krullend haar en daarvoor zou ik het altijd los dragen)... Anyways, ik begon me vreemd te gedragen en iedereen (ook de lerares in groep 8) dacht dat ik of aan het lijnen was (niet durven eten op school) of dat ik autistisch of depressief was. Nou, het is allemaal verbeterd en heb allerlei psychologen gesproken en heb een aantal vriendinnen gehad op het gymnasium. Sinds ik in klas 4 zit is het er raar aan toe gegaan waardoor ik mijn vriendinnen een beetje heb afgestoot (niet verder vragen) en ik heb geen motivatie, concentratie en vrolijkheid meer als ik op school zit. Ik weet dat het door de sociale angst komt, die zich niet meer fysiek uit, maar er nog wel is.

Ok ik heb geen zin om mijn hele levensverhaal over mijn verlegenheid uit te typen en anders wordt het te chaotisch en te veel om te snappen, dus laat ik maar gewoon mijn hedendaagse (xD) problemen beschrijven:
-oogcontact (ik krijg een beetje een paniekgevoel als ik iemand langer dan 2 seconden moet aankijken, maar kan wel heen en terug kijken hoewel dat vaak veel moeite kost en daardoor kijk ik liever iemand helemaal niet aan als ik met diegene praat)
-lopen (geen last meer van robotachtig lopen maar ik moet constant in ramen van gebouwen kijken (bv In de stad) of ik wel normaal loop en als er iemand op me af loopt ben ik gelijk geneigd aan de kant te gaan/ achter mijn ouders te lopen (als die erbij zijn)
-geen concentratie/motivatie/vrolijkheid meer op school (gevolg van te veel nadenken over anderen en te veel stress door angst)
-hierdoor spijbel ik en na veel gesprekken met mentor, decaan en andere mensen van school moest ik uiteindelijk naar een leerplichtambtenaar omdat mijn verzuim vanaf klas 4 te veel werd.

Ugh ik heb lang niet alles duidelijk uitgelegd en ik weet dat niemand hier iets aan heeft maar ik wil gewoon weten wat ik moet doen en praten met mijn psycholoog is niet erg hulpvol. Ik wil gewoon irl mijn problemen aanpakken want dit wordt te vermoeiend en alles loopt uit de hand.
Gymnasiummeisje van 16 met sociale angst.

[Hksdnwl]

Oja en mijn cijfers zijn nu zo slecht (tot klas 4 haalde ik 8en,9ens,10en) dat ik wss niet meer overga.

Ik weet niet wat er gebeurt is waardoor je in de 4e weer in de (sociale) problemen bent gekomen (want ja, dat staat er niet) maar probeer om aan datgene te werken. Als er iets naars is voorgevallen probeer daar dan aan te werken met je psycholoog en kijk samen naar hoe dat jou beïnvloed heeft en hoe je er voor kunt zorgen dat de negatieve gevolgen van datgene minder worden.

Praat er in iedergeval over met mensen, ook in het echt. Dan kunnen mensen je helpen. Mocht je je verhaal kwijt willen dan mag je me pm'en. Succes en sterkte..

[SacredRose]

mischien kan je voor het oogcontact proberen om niet in de ogen te kijken maar te focussen op iets rond de ogen. bijvoorbeeld of de neus. dat helpt bij mij altijd heel erg. want het geeft de ander wel het idee dat ze aangekeken worden enzo

[Helloimyves]

SacredRose schreef:

mischien kan je voor het oogcontact proberen om niet in de ogen te kijken maar te focussen op iets rond de ogen. bijvoorbeeld of de neus. dat helpt bij mij altijd heel erg. want het geeft de ander wel het idee dat ze aangekeken worden enzo

Als ik kijk zie ik niet me eigen neus hoor

[isjitar]

Ik herken veel van de dingen die je zegt, die had ik zelf ook, toevallig (of misschien niet) ook toen ik in de 4e van gymnasium zat. Ik kwam erachter dat een aantal vriendinnen constant over me roddelden, verloor vrienden, etc... In de bovenbouw waren dingen opeens anders, lastiger, waardoor ik onzeker werd. Vroeger was ik ook gepest, wat me sociaal nogal... niet erg vaardig (laten we het daar maar op houden, haha...) maakte.

Wat ik toen gedaan heb, is dat ik gewoon het contact verbroken heb met de mensen die geen echte vrienden waren. Ik heb mijn tijd gestopt in degenen die ik wel mocht. In jouw geval raad ik aan gewoon oprecht je excuses aan te bieden voor je vreemde gedrag. Dit is lastig, je moet even over je trots heenstappen, maar het is de moeite waard! Doe dit natuurlijk alleen als je het echt meent, en je vrienden wilt blijven.

Het is een beetje een vicieuze negatieve cirkel, het falen in sociale zaken veroorzaakt stress en depressiviteit, waardoor je weer vaker dingen fout doet. Dit moet dus doorbroken worden. Misschien kan je eerst kleine dingen doen. Je anders kleden, je haar anders doen, kleine stapjes. Probeer wat vaker te lachen, zelfs al is het maar een neppe lach! Onderzoek heeft uitgewezen dat de mondbeweging van lachen stofjes vrijmaakt die je werkelijk beter laten voelen. Het klinkt misschien wat stom om alleen in je kamer te zitten lachen, maar probeer het! Ik doe dat nu nog steeds als ik me slecht voel.

Ik lees dat je al een psycholoog hebt. Dat is goed! Alleen een psycholoog is geen tovenaar, hij kan helaas niet het probleem direct oplossen en vaak vereist het veel tijd voordat er iets veranderd. Maar geloof me, hij weet wat hij doet en hij heeft het beste met je voort. Het beste wat jij kan doen is eerlijk en open tegen hem/haar zijn.

[Hksdnwl]

bedankt voor alle reacties iedereen, ik kan nu in iig verder en ik ga proberen om over mijn sociale angst heen te komen en er met mensen over te praten